Triple Threat at Crown Island Part I[Τέλος]

Λινκ: http://www.onepiecegr-rpg.com/t6359-topic

Στην προηγούμενη:
Το πρώτο νησί που έφτασα στην Grand Line ήταν το Papanapple Island, ήταν ενα νησάκι εντελώς άδειο αν εξαιρούσε κανείς τον ένα και μοναδικό κάτοικο του νησιού, ονόματι Kaikuro. Είχε ναυαγήσει στο νησί όταν ήταν μόνο 8 ετών και απο τότε ζούσε εκεί! Μερικές μέρες χαλάρωσης πέρασαν έως ότου η Log Pose μου να πάρει την τοποθεσία του επόμενου προορισμού μου... Ύστερα ξεκίνησα για το επόμενο νησί, του οποίου το όνομα ήταν Crown Island!

Τώρα:
Κατευθυνόμουν για το Crown Island, ο καιρός ήταν πολύ καλός, σύμφωνα με τον Kaikuro στο Crown Island είχε δεν είχε πόλη ή κάτι τέτοιο, ήταν ένα γενικά έρημο νησί στο οποίο κατά βάση κατοικούσαν μόνο ζώα. Δεν ήταν όμως επικίνδυνα, το νησί από μόνο του είχε μεγάλο φυσικό πλούτο, έτσι θα μπορούσα κάλλιστα να περάσω τις μέρες μέχρι να ανασυντονιστεί η Log Pose, ώστε να επιδιορθώσω μερικές μικρο ζημιές στο πλοίο μου. Τα δύο νησιά δεν απείχαν πολύ το ένα από το άλλο και έτσι ύστερα από περίπου τρεις ώρες ταξιδιού έβλεπα τις όμορφες ακτές του Crown Island. Το νησί αυτό λέγεται πως όταν "εκλέγεται" βασιλιάς των ζώων, μια σειρά από πηγές που υπάρχουν περιμετρικά του νησιού, εκρήγνυνται και σχηματίζουν βασιλικό στέμμα, εξού και το όνομα που έχει πάρει! Όσο πιο πολύ πλησίαζα τόσο καλύτερα έβλεπα το όμορφο αυτό νησί, αποτελούνταν από μια μεγάλη δασική έκταση και αρκετές πηγές που φαίνονταν να λαμπυρίζουν κάτω από το φως του ήλιου!

Σύντομα έφτασα στο νησί, προσάραξα το πλοίο μου σε ένα φυσικό λιμάνι που είχε δημιουργηθεί σε μια από τις ακτές του νησιού και αφού το έδεσα και το ασφάλισα προχώρησα προς το εσωτερικό του νησιού. Έφτασα στην αρχή της ζούγκλας, κοίταξα γύρω μου και είδα πως η βλάστηση ήταν τόσο πυκνή που δεν μπορούσε κανείς να δει στο εσωτερικό του δάσους, έτσι άναψα την μπλε φλόγα στο χέρι μου και αφού το ύψωσα ψηλά ώστε να φωτίζεται όσο το δυνατόν πιο μεγάλη απόσταση, προχώρησα προς το εσωτερικό του δάσους, οι προμήθειες μου είχαν σχεδόν τελειώσει και έτσι έπρεπε να μαζέψω φρούτα, χόρτα άλλα και να κυνηγήσω αν μου δινόταν η ευκαιρία. Είχα προχωρήσει αρκετά όταν κατάλαβα πως κάποιος με ακολουθούσε, δεν γύρισα αλλά είχα συνεχώς τον νου μου για να καταλάβω την ακριβή θέση του "εχθρού" μου. Έφτασα σε ένα ξέφωτο, πρέπει να ήμουν πλέον στο κέντρο του δάσους αν και δεν ήμουν σίγουρος για αυτό, πάντως εδώ είχα χώρο να πολεμήσω αν χρειαστεί... Έμεινα ακίνητος και προσπάθησα να ακούσω τους μικρο θορύβους γύρω μου, ώστε να εντοπίσω τον αντίπαλό μου...

Άκουσα το τρίξιμο μερικών φύλλων ακριβώς πίσω μου, μονομιάς γύρισα ενώ είχα ήδη τραβήξει το σπαθί μου, το θέαμα που αντίκρισσα ωστόσο δεν ήταν ότι ακριβώς περίμενα, ενα ζωο με ακολουθουσε κατα ποδας ολη αυτην την ωρα. Συγκεκριμενα ηταν ενα ελάφι, με κοιταγε με περιεργεια, μαλλον δεν ηξερε τι ειμαι, λογικο αφου απο οσο ηξερα δεν υπηρχαν ανθρωποι στο νησι αυτο. Το πλησιασα σιγα σιγα και απλωσα το χερι μου, εκεινο αρχικα εκανε μερικα βηματα προς τα πισω ομως τελικα η περιεργεια του, νικησε τον φοβο του και ηρθε πιο κοντα για να με μυρισει. Με πλησιασε διστακτικα και μερικα λεπτα αργοτερα η μυτη του σχεδον ακουμπουσε το χερι μου, με μυρισε και με κοιταξε, ηξερε πως δεν ημουν κατι που ειχε ξαναδει αλλα δεν με φοβοταν, μαλλον επειδη καταλαβε πως δεν θα το πειραζα... Επιασα μερικα χορτα και του εδωσα να φαει, εκεινο υστερα απο λιγο εκανε μια κινηση και τα πηρε απο το χερι μου, δεν του εδωσα αλλη σημασια, απλα γυρισα την πλατη μου και εκανα να φυγω, το ελαφι με ακολουθησε. Χαμογελασα και συνεχισα την πορεια μου, τουλαχιστον πλεον ειχα λιγη παρεα...

Το ελάφι συνέχιζε να με ακολουθεί κατά πόδας, ανα τακτά χρονικά διαστήματα φρόντιζα να κόβω μερικά χορτάρια και να του δίνω να φάει για το έχω κοντά μου. "Αν μη τι άλλο, μπορώ πάντα να το σφάξω και να το φάω, αν δεν βρω άλλη τροφή!", σκεφτόμουν από μέσα μου. Προχωρήσαμε αρκετά μέχρι που πλέον έβλεπα ένα φως να με πλησιάζει, αρχικά νόμιζα πως είχα φτάσει στην άλλη άκρη του δάσους όμως σύντομα κατάλαβα πως το φως που έβλεπα δεν ήταν φυσικό, αντίθετα ερχόταν από φωτιά, πράγμα που σήμαινε πως υπήρχαν άνθρωποι στο νησί αυτό! Το ελάφι με το που μύρισε την φωτιά, έκανε μεταβολή και εξαφανίστηκε, το κοίταζα να φεύγει με ένα βλέμμα δυσαρέσκειας στο πρόσωπο μου. "Έχασα και το γεύμα μου για χάρη τους... Το καλό που τους θέλω, να είναι φιλικοί και να μου δώσουν μερικές προμήθειες..!", σκέφτηκα νευριασμένος. Έσβησα τις φλόγες μου και κατευθύνθηκα προς τον καταυλισμό, τρεις διαφορετικές φωνές ακούγονταν στο βάθος, ύστερα από μερικά λεπτά είχα πλέον φτάσει, κοίταξα γύρω μου ενώ ήμουν ακόμα κρυμμένος στα χόρτα...

Ειδα μερικές σκιές να κάθονται κοντά στην φωτιά, τρεις άντρες ηταν και συζητούσαν, βγηκα απο την κρυψώνα μου και προχώρησα προς το μέρος τους. Είχα ηδη βγάλει ενα απο τα μαχαίρια μου και το κρατούσα κρυμμένο μέσα στο μανίκι μου, αν τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά θα έπρεπε να το αξιοποιήσω αλλιώς απλά θα το έβαζα στην θήκη του. Εμφανίστηκα πίσω τους και τους μίλησα, εκείνοι ξαφνιάστηκαν και σηκώθηκαν αλαφιασμένοι.
Ήρεμα, δεν έχω κακές προθέσεις. Έφτασα το απόγευμα στο νησί και απλά έψαχνα λίγα τρόφιμα, ήξερα πως το νησί δεν κατοικήτε και έτσι παραξενεύτηκα που είδα τον καπνό τις φωτιάς σας! Έτσι σας πλησίασα για να δω από κοντά ποιος ήταν... , είπα με ήρεμη αλλά δυναμική φωνή, δεν ήθελα μπελάδες, αλλά δεν μπορούσα και να τους μιλήσω φιλικά, έπρεπε να δείξω ποιος ήταν το αφεντικό στη συζήτηση...
Καλησπέρα ξένε, να μας συγχωρείς αλλά δεν περιμέναμε να βρούμε κάποιον εδώ και για αυτό ξαφνιαστήκαμε... Ηρεμήστε παιδιά, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας... είπε στους άλλους δυο ο τύπος που μου μίλησε, μάλλον ήταν ο αρχηγός τους...

Αποφάσισα να ακολουθήσω τα λόγια του και με ήρεμες κινήσεις ξανά έβαλα το μαχαίρι μου στην θήκη του, φρόντισα ωστόσο να το κάνω με τέτοιο τρόπο ώστε να φανεί... Εκείνοι το είδαν αλλά εκτός από έναν μορφασμό δεν έκαναν κάποια άλλη κίνηση, καθίσαν ξανά δίπλα στην φωτιά τους και με κάλεσαν στην παρέα τους, δίχως να πω κουβέντα πέρασα και έκατσα απέναντι τους... Λίγες στιγμές απόλυτης ησυχίας και ο άντρας που μου είχε μιλήσει πριν με ρώτησε:
Λοιπόν ξένε? Τι σε φέρνει στο νησί αυτό? Δεν είναι να πεις και το πλούσιο νησί με τις μεγάλες πόλεις... Άδειο είναι και δεν έχει και κάτι αξιόλογο πάνω του... μου είπε ερευνητικά...
Στα μέρη από τα οποία έρχομαι, όταν δυο άνθρωποι γνωρίζονται, ανταλλάσσουν τα ονόματα τους... Δεν νομίζεις πως θα έπρεπε να ξεκινήσουμε από εκεί??? τον ρώτησα με λίγη ειρωνεία στην φωνή μου...! Φάνηκε να θίχτηκε αλλά δεν είπε κάτι άλλο, αντίθετα μου συστήθηκε και μου σύστησε και τους άλλους δυο...
Δίκιο έχεις ξένε! Που πήγαν οι τρόποι μου? Το όνομα μου είναι Butler, από εδώ οι βοηθοί μου, Hotdog και Heaby. Είμαστε ερευνητές και ψάχνουμε στο νησί για φυσικούς πλούτους και άλλα χρήσιμα πράγματα... είπε δείχνοντας μου τους δύο τύπους αριστερά και δεξιά του αντίστοιχα...!

Μάλιστα, πάντως είστε περίεργα οπλισμένοι για απλοί ερευνητές, αλλά ποιος είμαι εγώ για να το κρίνω... Τέλος πάντων, το όνομα μου είναι Grimmjow... Είμαι ναυτικός, όχι όμως στην υπηρεσία των μαρίν, τριγυρνάω μόνος μου την Μεγάλη Γραμμή... τους είπα γενικά, δεν ήθελα να τους δώσω πολλές πληροφορίες για τον εαυτό μου, έτσι χρησιμοποίησα το ψευδώνυμο που μου είχε δώσει η κυβέρνηση λόγο του τρόπου που σκότωνα τα θύματα μου... Δεν φάνηκε να τους προξενεί κάποια περιέργεια, οπότε υπέθεσα πως ήμουν τυχερός και δεν είχαν ακούσει ποτέ για εμένα στις εφημερίδες...
Η ώρα πέρασε και οι τρεις τους μου είπαν για το πως αποφάσισαν να περάσουν εδώ τόσο καιρό ψάχνοντας για σπάνια ζώα και άλλους φυσικούς πλούτους. Δεν ήμουν απόλυτα σίγουρος πως η ιστορία που άκουγα ήταν αληθινή αλλά δεν ήθελα να πω κάτι, άλλωστε μπορεί και να έβγαινα κερδισμένος από την ιστορία αυτή. "Όλο και κάποιος θησαυρός μπορεί να πέσει στα χέρια μου, δεν θα με πείραζε να "αυξήσω" λίγο το εισόδημα μου...", σκέφτηκα και γέλασα μέσα μου... Οι τρεις "ερευνητές" μου επέτρεψαν να μείνω στον καταυλισμό τους το βράδυ, έτσι ύστερα από αρκετό σάκε πέσαμε για ύπνο, τουλάχιστον έτσι νόμιζαν, έκανα πως κοιμάμαι αλλά στην πραγματικότητα περίμενα τους "ερευνητές" να δράσουν, ήμουν σίγουρος πως θα έκαναν κάποια κίνηση αργά ή γρήγορα...!

Πράγματι μετά από περίπου μισή ώρα ο Buttler, σηκώθηκε και αφού έλεγξε για το αν κοιμόμουν έκανε νόημα στους άλλους δυο και σηκώθηκαν για να φύγουν. Περίμενα να απομακρυνθούν λίγο και ύστερα σηκώθηκα και τους ακολούθησα, τους έβλεπα να προχωρούν νευρικά μέσα στο δάσος, πράγμα που έδειχνε πως πράγματι κάτι έκρυβαν. Ο τρίτος από τους τρεις τους, ονόματι Hot Dog είχε μείνει πιο πίσω και έλεγχε μήπως τους ακολουθούσα, ωστόσο φρόντιζα να κινούμαι προσεχτικά ανάμεσα στα δέντρα και την πυκνή βλάστηση, έτσι έκρυβα το σώμα μου από το φως του φεγγαριού αλλά και "κάλυπτα" τον θόρυβο από τα βήματα μου. Κάποια στιγμή οι τρεις τους σταμάτησαν, ήταν σε ένα ξέφωτο και έτσι μπορούσα να τους δω καθαρά υπό το φως του φεγγαριού. Ο Buttler είχε ένα περίεργο χαμόγελο στο πρόσωπο του, γύρισε και κοίταξε ακριβώς το μέρος που κρυβόμουν...
Δεν νομίζεις πως θα έπρεπε να είσαι λίγο πιο σωστός απέναντι στους ανθρώπους που μοιράστηκαν το φαγητό και το ποτό τους μαζί σου? Ή αυτά είναι πολλά για να τα κάνει ένας πειρατής? Εεε Roni D. Razor? Θα βγεις να έρθεις στην παρέα μας? Ή θα συνεχίσεις να κρύβεσαι πίσω από τα δέντρα και τα χορτάρια??? είπε τελικά...

Ήξερα πως πλέον δεν μπορούσα να συνεχίσω να μένω κρυμμένος πίσω από τα δέντρα, έτσι βγήκα από την κρυψώνα μου και μπήκα στο ξέφωτο. Οι δυο σωματοφύλακες του Buttler με κοιτούσαν απειλητικά, ήμουν πλέον σίγουρος πως δεν είχαν καμία σχέση με ερευνητές, ο Hotdog είχε βγάλει ένα μεγάλο ρόπαλο με καρφιά και ο Heaby ένα δόρυ που και στις δυο μεριές του κατέληγε σε λεπίδες...
Ααα τώρα, εγώ δεν έβγαλα όπλα, εσείς γιατί πρέπει να το παίξετε κακοί και μοχθηροί αντίπαλοι? Τς τς, θα έπρεπε να είστε πιο φιλικοί, εγώ ήθελα απλά να σας βοηθήσω αλλά με αναγκάζεται να γίνω κακός...! τους είπα περιπαιχτικά, ο Buttler γέλασε απειλιτικά και μου είπε:
Πραγματικά νόμιζες πως δεν ήξερα ποιος είσαι? Το ήξερα από την πρώτη στιγμή που πάτησες το πόδι σου στο νησί, γιατί νομίζεις πως άναψα φωτιά? Ήξερα πως θα σε τραβήξει σε εμάς, άλλωστε έχεις το φρούτο του φοίνικα οπότε η φωτιά είναι λογικό να σε τραβάει...
Φαίνεται πως ξέρεις πολλά για εμένα, άλλα δεν μου φαίνεσαι και αρκετά δυνατος για να είσαι κυνηγός επικηρυγμένων ή κάτι τέτοιο, το θέμα είναι, τι είσαι και τι θες απο μένα? τον ρώτησα δίχως να πάρω τα μάτια μου από τους άλλους δυο...

Οοο κατευθείαν στο θέμα ε? Ώστε οι φήμες είναι σωστές, ο πειρατής που δεν έχει δείξει σημάδια φόβου και οίκτου σε κανέναν, όμως θα μάθεις να με φοβάσαι Roni D. Razor, θα σου δείξω πως εδώ είναι εντελώς διαφορετική θάλασσα από τις αρχικές θάλασσες που ήσουν μέχρι τώρα...!! είπε με το ίδιο απειλητικό ύφος...
Καλά όλα αυτά, όμως ακόμα δεν μου απάντησες στην ερώτηση μου, τι είστε και τι θέλετε? Καλά θα κάνεις να μου πεις, σου υπόσχομαι πως θα σε σκοτώσω γρήγορα και σχεδόν ανώδυνα μετά...!
Δεν το νομίζω μικρέ μου πειρατή, βλέπεις δεν έχω κάποιο λόγο να απαντήσω στις ερωτήσεις σου, άλλωστε ακόμα και αν το έκανα και πάλι δεν θα ζούσες αρκετά, οπότε τσάμπα κόπος...!
Μην είσαι τόσο σίγουρος Buttler, είναι εύκολο να μιλάς πίσω από τα τσιράκια σου, όμως όταν θα μείνεις μόνος σου, θα αναγκαστείς να μου πεις...! του είπα καθώς τους πλησίαζα...
Μπα μπα! Κάνουμε και δηλώσεις? Θα ήθελα να σε δω να προσπαθείς φίλε μου, αυτό βέβαια θα γίνει μόνο αν καταφέρεις να με φτάσεις... Hotdog, παίξε λίγο με τον φίλο μας εδώ! Μην τον σκοτώσεις όμως, τον θέλω ζωντανό για να τον παραδώσουμε στην κυβέρνηση, θα είναι κρίμα να πάρουμε την μισή αμοιβή από το Bounty του...

Ο χοντρός τύπος που βρισκόταν μπροστά του συμφώνησε κουνώντας καταφατικά το κεφάλι του, ύστερα έκανε μερικά βήματα προς το μέρος μου, κουνώντας σύγχρονος το ρόπαλο του.
Το αφεντικό λέει να παίξουμε, οπότε πρέπει να παίξουμε. Έλα λοιπόν να δούμε τι μπορείς να κάνεις πειρατή. Κανένας μέχρι τώρα δεν κατάφερε να βγει νικητής απέναντι στο ρόπαλο μου... άρχισε να λέει ο Hotdog, ήξερα πως μπορούσα να τον νικήσω όμως και πάλι έπρεπε να προσέχω, ήταν ένας δύσκολος αντίπαλος και ειδικά με αυτό το ενοχλητικό ρόπαλο με τα καρφιά που είχε, γινόταν ακόμα πιο δύσκολος...! Έβγαλα δυο μαχαίρια από τις θήκες τους, αποφάσισα να μην χρησιμοποιήσω ακόμα το σπαθί μου, χρειαζόμουν μικρές και γρήγορες επιθέσεις. Το ένα το κράταγα κανονικά και το άλλο με την λεπίδα προς τα εμένα, έτσι ώστε να μπορώ να αξιοποιώ και τις αντεπιθέσεις που θα του έκανα...
Είσαι σίγουρος για αυτό που πας να κάνεις? Έλα να σε δούμε, αν και δεν νομίζω πως θα διαρκέσει και πολύ η μάχη μας... Buttler, μην απομακρυνθείς πολύ, η σειρά σου έρχεται από λεπτό σε λεπτό... Μόλις τελειώσω με αυτόν εδώ, έρχεται η ώρα σου...
Αυτό θα το δούμε μικρέ μου φίλε, Hotdog με την ησυχία σου, όταν τελειώσεις έλα στο σημείο συνάντησης!! είπε και αφού έκανε ένα νόημα στον Heaby, γύρισαν την πλάτη τους και έφυγαν από το ξέφωτο...!

Ο Hotdog μου επιτέθηκε, είχε πολύ περισσότερη σωματική δύναμη από εμένα αλλά δεν είχε την ταχύτητα μου, κουνιόμουν συνεχώς αριστερά και δεξιά ώστε να αποφεύγω τις επιθέσεις του. Είχα καταφέρει να τον κόψω μια δυο φορές χαμηλά στα πόδια, όμως δεν φαινόταν να καταλαβαίνει απο τέτοια, δεν προλάβαινε να με βαρέσει και είχε νευριάσει... Φώναζε και έβριζε, τα χτυπήματα του φαίνονταν να γίνονται όλο και πιο άστοχα, ο θυμός του θα τον οδηγούσε στην ήττα, όμως δεν θα τον σκότωνα, κανέναν απο τους τρεις, άλλωστε χρειαζόμουν κάποιον να μου ξεθάψει τον θησαυρό, αν υπήρχε βέβαια!
Κάτσε ακίνητος μικρό σκουλήκι, θα σε λιώσω στο λεπτό... Σταμάτα να χοροπηδάς γύρω γύρω, πολέμα σαν άντρας!!! μου φώναζε ο Hotdog, εγώ χαμογέλασα ειρωνικά και του είπα:
Ακόμα και αν κάτσω ακίνητος δεν θα καταφέρεις ούτε ένα σωστό χτύπημα να μου ρίξεις, τόσο μπούφος είσαι, αλλά δεν πειράζει, σε συγχωρώ που είσαι άχρηστος... Αρκεί να μου πεις που είναι κρυμμένος ο θησαυρός και που πήγε ο Buttler... Με κοίταξε με μίσος, ήταν προφανές πως ήθελε όσο τίποτα άλλο στον κόσμο να με σκοτώσει, όμως δεν θα του έκανα αυτή την χαρά, θα του έδειχνα την δύναμη της North Blue!

Πήδηξα στο πλάι αποφεύγοντας έτσι ένα ακόμα χτύπημα του αντιπάλου μου, του πέταξα το μαχαίρι που είχα στο χέρι μου με δύναμη στα πλευρά, εκείνος φώναξε από τον πόνο, γέλασα χαιρέκακα και ξανά επιτέθηκα με το μαχαίρι του δεξιού μου χεριού. Μια μεγάλη χαρακιά σχηματίστηκε στο στήθος του και το αίμα του έτρεξε ποτάμι. Ήμουν όμως απρόσεχτος, το ρόπαλο του με βάρεσε στο στήθος μου και εκτός του ότι μου δημιούργησε μια μεγάλη πληγή, με πέταξε πίσω και πάνω σε ένα δέντρο. Έπεσα κάτω και έπιασα την πληγή μου, ένιωθα τα κόκαλα μου να είναι διαλυμένα, δεν υπήρχε ώρα για άλλες λύσεις. Χάθηκα μέσα στις φλόγες μου και αμέσως ένιωσα το σώμα μου να γιατρεύεται, πρώτα κόλλησαν τα κόκαλα μου και ύστερα από μερικά δευτερόλεπτα ένιωθα την πληγή που είχε δημιουργηθεί, να κλείνει... Ήμουν και πάλι καλά, ο Hotdog αρχικά έμεινε λίγο ακίνητος και με κοίταγε, αλλά ύστερα είπε:
Ώστε έτσι ε? Νομίζεις πως μπορείς να με νικήσεις επειδή μπορείς και κάνεις μερικά κόλπα... Έλα λοιπόν να σου δείξω ποιος είναι πιο δυνατός από τους δυο μας... μου επιτέθηκε ακόμα μια φορά, όμως το παιχνίδι είχε τελειώσει. Το χτύπημα του το σταμάτησα με το κατάνα μου, δεν περίμενε πως μπορούσα να το κάνω και έτσι μου έδωσε την ευκαιρία για ένα τελειωτικό χτύπημα...

Τον έσπρωξα πίσω και τον έκοψα βαθιά με το κατάνα μου, αίμα πετάχτηκε από το σώμα του και έβαψε τα δέντρα κόκκινα, έπεσε στα γόνατα και ύστερα σωριάστηκε στο έδαφος. Δεν ήταν νεκρός, απλά ήταν αναίσθητος και είχε χάσει πολύ αίμα, αν δεν τον μάζευαν οι δικοί του σύντομα δεν θα ζούσε για πάνω από μισή μέρα... Καθάρισα τα όπλα μου και τα ξανά έβαλα στις θήκες τους, επόμενος μου στόχος ο Buttler και ο Heaby, κατά βάθος ήξερα πως τον Buttler θα τον πολεμούσα τελευταίο. Τέτοιος άνθρωπος ήταν, φυγάς και σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να γίνει καπετάνιος, κρυβόταν πίσω από τους Nakama του. Μισούσα τέτοιους ανθρώπους, ήθελα απλά να τους σκοτώσω αργά και βασανιστικά, όμως για τον Buttler δεν είχα αυτές τις βλέψεις, θα τον νίκαγα απλά και μετά θα τον άφηνα στο έλεος των συντρόφων του. Αν εκείνοι ήθελαν να ακολουθούν έναν άντρα που τους χρησιμοποιούσε για ασπίδες, τότε ήταν άξιοι της τύχης τους...
Ακολούθησα τα βήματα τους, το έμπειρο μάτι μου δεν ήταν και τόσο δύσκολο να βρει τα ίχνη των δυο εχθρών μου και έτσι μερικά λεπτά αργότερα τους πλησίαζα για μια ακόμη φορά...

Ήμουν όλο και πιο κοντά στους εχθρούς μου, μπορούσα σχεδόν να νιώσω το πόσο κοντά ήμουν. Περπατούσα γρήγορα αλλά και προσεχτικά, δεν ήθελα να χάσω κάποιο σημάδι στο έδαφος, έπρεπε να τους βρω. Τα ίχνη γίνονταν όλο και πιο φρέσκα, πλέον ήμουν μόνο μισή ώρα πίσω τους, όμως αυτό δεν σήμαινε τίποτα, ήμουν έμπειρος από δάση και ήξερα να κινούμαι γρήγορα, ενώ εκείνοι έδειχναν να είναι νέοι ακόμα στο μέρος αυτό... Ύστερα από περίπου είκοσι λεπτά άκουσα τις πρώτες ομιλίες, είχαν σταματήσει, μάλλον στο σημείο συνάντησης που είχαν πει πριν. Πλησίασα λίγο ακόμα και βγήκα πίσω τους, εκείνοι ξαφνιασμένοι γύρισαν και με κοίταξαν, δεν πίστευαν αυτό που έβλεπαν. Ούτε μια γρατζουνιά δεν διακοσμούσε το σώμα μου και ο Hotdog έλειπε, πράγμα που σήμαινε ένα μόνο πράγμα, είχα νικήσει και ίσως είχα σκοτώσει τον Hotdog. Το ενδεχόμενο πως ίσως κάποιος είχε σκοτώσει τον Hotdog, γέμιζε τα μάτια του Buttler με τρόμο, τους πλησίασα και χαμογέλασα...
Σου είπα πως θα τα ξαναπούμε σύντομα...! είπα...


Συνεχίζεται στο Δεύτερο Μέρος!

Όνομα: Roni D. Razor
Haki Points: -
Player of the Month Points: 8
Beli: 27.000
Bounty/Fame Points: 1.000.000
Παρατηρήσεις:
Πολυ ωραια και καλογραμμενη ιστορια. Μου αρεσε ο τροπος της περιγραφης
του νησιου και της ολης υποθεσης, κυριως επειδη ηταν απλη, διχως
υπερβολες. Ωραια περιγραφη μαχης, αλλα δεν ειχε αυτο το κατι που με
τραβουσε μεχρι το τελος τελος. Για εμενα πλακα ειχε το τελειωμα.
Περιμενω, αν καταφερω να διαβασω εγω την επομενη ιστορια , να ειναι
αναλογη της προηγουμενης.