[Αρχή]Πειρατές στο Usopp Village! Η πρώτη σοβαρή μάχη.

Είχε περάσει κάμποσος καιρός, δύο περίπου βδομάδες, από την αναχώρησή  μου από το νησί Organ. Το πρωινό ήταν, μεγάλη έκπληξη, μουντό. Ο ουρανός ήταν γκρίζος, και ο άνεμος φυσούσε ελαφρά. Ο καιρός το πήγαινε για ψιλόβροχο, όχι τίποτα σημαντικό όμως. Ακόμα και η μικρή βάρκα, μέσα στην οποία βρισκόμουν εκείνη τη στιγμή δεν θα παρουσίαζε κανένα πρόβλημα αντιμέτωπη με τον καιρό. Είχα βάλει πλώρη για το νησί Gecko, ένα απ'τα νησιά όπου κατοικούσε μέλος του πληρώματος του τελευταίου βασιλιά των πειρατών, πιο συγκεκριμένα, ο Μαχητής της θάλασσας, Usopp. Απ'όσο ήξερα, στο νησί υπήρχε ένα και μοναδικό χωριό, στο οποίο και κατοικούσε ο Usopp, πριν μπει στο πλήρωμα του τελευταίου, μέχρι τώρα, Βασιλιά των Πειρατών. Έμεναν δυο-τρεις μέρες ακόμα, μέχρι να φτάσω στο νησί, αλλά εμένα δεν με πείραζε. Ο καιρός ήταν δροσερός, χωρίς να έχει ακόμα αρχίσει να βρέχει, και το ρεύμα κυλούσε γοργά προς την κατεύθυνση που ήθελα, παρασύροντας και τη βάρκα μου μαζί, ενώ εγώ καθόμουν ξαπλωμένος και κοιτούσα τα σύννεφα, προσπαθώντας να καταλάβω πότε θα άρχιζε η βροχή που παραμόνευε όλο το πρωί.

Η περιοχή αυτή, ούτως ή άλλως, δε φημιζόταν για σοβαρή κακοκαιρία αυτή την εποχή - το αντίθετο μάλιστα -, οπότε πέρα από το εκάστοτε ψιλόβροχο, δεν είχα μεγάλες πιθανότητες να συναντήσω προβλήματα στο δρόμο μου, όσον αφορά τον καιρό. Η μέρα κύλησε, αν και αργά και βαρετά, ομαλά. Το ίδιο και η επόμενη. Δεν άργησα να δω στον ορίζοντα ένα νησί. Με λίγους εύκολους υπολογισμούς, καθώς και μια πυξίδα, συμπέρανα πως αυτό ήταν το Gecko Island. Πλησιάζοντας ακόμα περισσότερο στο νησί, πρόσεξα κάτι παράξενο στο λιμάνι. Ήταν ένα αρκετά μεγάλο πλοίο, το οποίο πρέπει να στέγαζε γύρω στα 10 άτομα, και το οποίο είχε υψωμένη σημαία μ'ένα σύμβολο το οποίο γνώριζα πολύ καλά. Άνηκε στον, γνωστό, πειρατή της East Blue, τον Higuma. Προερχόταν από το Dawn Island, και ήταν γνωστός για τρία πράγματα. Πρώτον, ισχυριζόταν ότι ήταν δισεγγονός του Higuma, γνωστού ληστή στο Dawn Island, την εποχή που ο Βασιλιάς των Πειρατών ήταν ακόμα παιδί. Δεύτερον, ήταν γνωστός ως ένας απ'τους πιο αδίστακτους πειρατές της Ανατολικής Θάλασσας. Σκότωνε οποιονδήποτε στεκόταν στο δρόμο του - ή εκείνος θεωρούσε ότι στεκόταν στο δρόμο του. Τέλος, ποτέ δεν "έπαιζε δίκαια".

Αν και τα δύο τελευταία είναι γενικότερα χαρακτηριστικά του στερεοτυπικού πειρατή, ο συγκεκριμένος τα έκανε τόσο έντονα, με αποτέλεσμα να ξεχωρίζει απ'τους υπόλοιπους. Ήμουν σχεδόν σίγουρος πως έκανε έφοδο στο νησί. Συνεχίζοντας, πάντα, να πλησιάζω στο νησί, είδα κάτι που επιβεβαίωσε την υποψία μου. Αυτό που πριν δε μπορούσα να δω, επειδή πριν τους έκρυβε το πλοίο, ήταν μια ντουζίνα, περίπου, πειρατών αποβιβασμένοι στην εξέδρα. Πλησιάζοντας ακόμα περισσότερο, αντίκρισα έναν άντρα στο έδαφος. Ήταν ψηλός και κοκαλιάρης, και δεν έμοιαζε για πειρατής. Υπέθεσα πως ήταν πολίτης. Τέλος, το μόνο άτομο που στεκόταν ανάμεσα στους πειρατές και το μονοπάτι προς το χωριό, ήταν ένας ηλικιωμένος άντρας. Παρά την ηλικία του, φαινόταν πολύ καλά "χτισμένος", και πολύ δυνατός.
-ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!, ήρθε ο ήχος ενός δυνατού γέλιου από έναν άντρα που στεκόταν ανάμεσα στους υπόλοιπους πειρατές.
Πραγματικά πιστεύεις ότι ο Higuma θα αναμετρηθεί εναντίων σου σε μονομαχία;, ρώτησε ειρωνικά. Σκοτώστε τον., πρόσθεσε τέλος. Όλοι οι πειρατές επιτέθηκαν ταυτόχρονα στον ηλικιωμένο. Μέχρι να τελειώσει η μάχη, εγώ είχα φτάσει πλέον στο λιμάνι του χωριού. Οι πειρατές δεν με είχαν προσέξει, καθώς ήταν απασχολημένοι με τον ηλικιωμένο.

Όπως ήταν λογικό, εκείνος έχασε τη μάχη. Ήταν δέκα εναντίων ενός, αν και κατάφερε να ξεφορτωθεί τους οκτώ πειρατές, προς μεγάλη μου έκπληξη. Τότε ήταν που αναρωτήθηκα τι θα μπορούσε να κάνει αν ήταν νεότερος, ανατριχιάζοντας ελαφρά.
Έχεις κάτι τελευταίο να πεις, γέρο;, ρώτησε κοροϊδευτικά ο Higuma.
Θα..θα το μετανιώσεις αυτό..., είπε εκείνος με δυσκολία.
Χαχαχαχαχαχα! Ποιος θα με κάνει να το μετανιώσω; Ο "γενναίος πολεμιστής", από 'κει;, είπε μ'ένα νεύμα προς τον αναίσθητο κοκαλιάρη άντρα που είχα παρατηρήσει νωρίτερα στην εξέδρα. Ο γέρος έκανε να ανοίξει το στόμα του να απαντήσει.
Μπορείς να με πεις και έτσι., απάντησα εγώ την ερώτηση του πειρατή, διακόπτοντας το γέρο, και ξαφνιάζοντας τον πρώτο. Εκείνη τη στιγμή πηδούσα απ'τη βάρκα μου στην εξέδρα, φορώντας στο χέρι μου το δεύτερό μου γάντι.
Κι εσύ ποιος υποτίθεται πως είσαι;, είπε φανερά ενοχλημένος ο πειρατής. Βασικά, δεν έχει σημασία. Σκοτώστε τον, άντρες!, διέταξε τους ναύτες του, οι οποίοι μου επιτέθηκαν αμέσως. Η μάχη ήταν κάθε άλλο παρά δύσκολη. Αν ήταν και οι δέκα, θα είχα μεγάλο πρόβλημα, άλλα χάρη στο γέρο, οι δύο που απέμειναν δεν ήταν παρά μια μικρή ενόχληση.

Ο ένας από τους δύο πειρατές ήταν οπλισμένος με ένα γιαταγάνι. Προσπαθώντας, κυριολεκτικά και μεταφορικά, να με θερίσει μ'αυτό. Σκύβωντας για να αποφύγω την επίθεση, τον χτύπησα στο κάτω μέρος του σαγονιού με το δεξί μου χέρι, στέλνωντάς τον να πετάξει. Η μάχη με τον δεύτερο ήταν ακόμη πιο εύκολη. Ήταν ένας νεαρός άντρας, χωρίς ιδιαίτερη προπόνηση ή εμπειρία στη μάχη, καθώς και άοπλος. Πιαστήκαμε στα χέρια, κάτι το οποίο είχε προ πολλού καταντήσει η ειδικότητά μου. Σκύβωντας για άλλη μια φορά, και χρησιμοποιώντας τη δική του φόρα εναντίον του, και δίνοντάς του ένα δυνατό χτύπημα στο στομάχι, τον έστειλα για μια βουτιά στη θάλασσα πίσω μου. Τότε ήταν που το άκουσα. Κάτι να σκίζει τον αέρα στα δεξιά μου. Χωρίς δεύτερη σκέψη, πήδηξα προς τα πίσω, και για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου, είδα μια λεπίδα στο σημείο όπου πριν λίγο βρισκόταν ο λαιμός μου, και έπειτα παραπάτησα, ακολουθώντας το νεαρό πειρατή στο νερό.

Ένιωσα ένα οξύ τσούξιμο στον αριστερό μου ώμο. Κοίταξα προς τα'κει, και πρόσεξα πως το νερό είχε βαφτεί κόκκινο. Άκουσα το δυνατό γδούπο που κάνουν οι αρβύλες του πειρατή στο ξύλο της εξέδρας. Γρήγορα, πήρα μια βαθιά ανάσα, και βούτηξα κάτω από το νερό. Αγκαλιάζοντας τον ξύλινο πυλώνα που στήριζε την εξέδρα, κατάφερα να μείνω ένα-δυο μέτρα κάτω από το νερό. Ο Higuma έφτασε μέχρι την άκρη της εξέδρας και κοίταξε κάτω, στο νερό. Είδα την διαστρεβλωμένη από το νερό εικόνα ενός χαιρέκακου χαμόγελου να σχηματίζεται στα χείλη του. Είχα πετύχει το στόχο μου - να τον κάνω να νομίσει πως ήμουν νεκρός. Προφανώς, ο πειρατής δεν κατάλαβε πως δεν με χτύπησε στο λαιμό, όπου και στόχευε, και μόλις είδε το αίμα πήρε λάθος εντύπωση. Ευτυχώς, δεν κάθισε πολλή ώρα να κοιτάξει για να επιβεβαιώσει την υποψία του. Λίγο έμενε, και θα είχα ξεμείνει από αέρα όταν έκανε μεταβολή κι εγώ αναδύθηκα στην επιφάνεια.