[Αρχη] Πρωτη επαφη με τον κοσμο των μαχων

Εκνευριστηκα με αυτο που ειπε και με τη σταση του. Δεν καταλαβα γιατι αντδρασε ετσι σε αυτο που του ειπα. Υποτηθεται εγω θα γινομουν καπετανιος του πληρωματος που θα εφτιαχνα. Αυτος απλα θα ακολουθουσε τις οδηγιες μου.
- Εμενα κυνηγαει και εμενα βαραγε πριν. Εχω καθε λογο να θελω να τον τακτοποιεισω μονος μου. Το ποιους αχρηστους εκανε πειρατες ειναι δικο του θεμα. Οχι δικο μας. Ο ιδιος γελιοποιηθηκε οχι εμεις. Οποτε ασε με να τον πολεμησω μονος μου και ΜΗΝ ΑΝΑΚΑΤΕΥΤΕΙΣ ΑΝ ΔΕΝ ΓΙΝΟΥΝ ΔΥΣΚΟΛΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ!!!
Ο Higuma ειχε παιξει. Δεν πιστευε αυτο που εβλεπε. Στη συνεχεια γελασε δυνατα και ειπε:
- Παιδια μην τσακωνεστε. Ενας ενας θα παρετε το μαθημα σας.
- Αυτο θα το δουμε γερο ειπα και ορμηξα προς τα πανω του......

Ακομα ποιο εκνευρισμενος ορμηξα και εγω προς τον Higuma, κρατωντας το Scythe μου στο πλαϊ μου, ετοιμο να χτυπησει τον επομενο στοχο μου. Φωναζα ολο και ποιο δυνατα καθως ετρεχα προς τον εχθρο


-Δεν με νοιαζει αμα εισαι καπετανιος...Δεν με νοιαζει αμα εισαι και ο θεος ο ιδιος! ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΗΣΩ ΚΑΝΕΝΑ ΝΑ ΥΠΟΒΗΒΑΣΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΤΩΝ ΜΕ ΤΙΣ ΗΛΙΘΙΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΗΛΙΘΙΩΝ ΠΟΥ ΤΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝΕ!

Αρχησα να φωναζω οσο ποιο δυνατα μπορουσα καθως πλησιαζα. Πηδηξα στον αερα και σικωσα ψυλα το οπλο μου. Το κατευασα με ολη μου την δυναμη προς τον Higuma αλλα αυτος με μια κινηση το απεφιγε, κανοντας μερικα βηματα πισω.

Ετρεξα γρηγορα προς το μερος του Jackster και επιασα το scythe του... ηξερα οτι 8α τα ακουγα μετα γι αυτο αλλα επρεπε να σταματησω αυτη την τρελα.
- ΑΚΟΥΜΕΕ! Δεν ειμαι ουτε καπετανιος σου ακομα, ουτε ο θεος. Αλλα τωρα πρεπει να με ακουσεις!! Ειναι δικη μου μαχη οχι δικη σου!! Ο Higuma δεν επιτεθηκε σε μενα γιατι ηξερε οτι ετσι δεν ειχε νοημα χωρις τη seastone. Αλλα δεν επιτεθηκε και στον Jackster γιατι ημουν ακριβως μπροστα του.
- Ειστε τρελοι και οι δυο ειπε χαμογελοντας
- Ετσι οπως τσακωνεστε ειστε ακομα πιο ευαλωτοι στην οργη μου... Ανοητοι. ειπε και αρισε να γελαει.

Γρηλησα επιθετικα και τον αγριοκοιταξα. Δεν ελεγε να το βαλει κατω, για εμενα ηταν αλλος ενας βλακας με προσοπικα προβληματα. Δεν ασχοληθηκα αλλο. Τον εσμπροξα και εβαλα το Scythe μου παλι στον ομο μου φωναζωντας δυνατα


-Καλα! Οπως θες! Πολεμα τον οσο θελεις εγω παω στην τεβερνα να πιω μια μπυρα!

Εκνευρησμενος συκοθηκα και εφυγα απο την περιοχη και γυρισ α πισω στο χωριο οπου εκει μπηκα στην ταβερνα και καθησα στο πρωτο τραπεζι που βρηκα αδειο και καθαρο. Ηρθε η κλασσικη καλη σερβιτορα που με ειχε μαθει με το ονομα και παντα μου χαμογελαγε. Μακαρι να ηταν ολες τους σαν και αυτη την καλη κυρια!


-Γεια σου Jackster! Τι κανεις τετοια ωρα εδω? Δεν ειναι νωρις γιια μεσιμεριανο?
-Δεν ηρθα για να φαω, ηρθα να πιω μπυρα! Θελω να μου φερεις ενα ποτιρι μπυρα!
-Μα Jackster εισαι ακομα παιδι! Δεν κανει να πινεις μπυρα!
-Μα γιατι!!! Αφου ξερεις οτι ποτε δεν μεθαω! Παντα πινω ενα ποτιρι και καθολου παραπανο! Σε παρακαλωωω!!!

Εσκυψα το κεφαλι μου και σικωσα τα χερια μου πανω απο το κεφαλι μου. Τα χερια μου ειχαν μια σταση σαν να προσευχομουνα καθως ετρηβα ελαφρια την μια παλαμη μαζι με την αλλη. Η σερβητορα γελασε και χτυπησε ελαφρια το πισω μερος του κεφαλιου μου

-Ενταξει αλλα μισο ποτιρι! Οχι ολοκλιρο! Αμα πεις οχι δεν σου φερνω τιποτα!
-Ναι!!!!

Φωναξα δυνατα οταν ειπε οτι θα μου φερει μπυρα και εφυγε πισω στον παγκο γελωντας

Πφφφ... γιατι σηκωθηκε κι εφυγε?? Του ειπα απλα να με αφησει να πολεμησω εναν αντιπαλο που με κυνηγουσε. Ηταν πολυ ξεροκεφαλος. Ομως ειχα μεγαλυτερα προβληματα αυτη τη στιγμη απο το να σκεφτομαι τι θα κανω με τον Jackster. Ο Higuma απο τη στιγμη που εφυγε ο Jackster δεν μπορουσε να σταματησει να γελαει.
- ΣΤΑΜΑΤΑ!! του ειπα θυμωμενος απο την ολη κατασταση.
- Οταν θα τελειωσω μαζι σου δεν θα γελας. Δεν θα μπορεις ουτε να ανασανεις. συμπληρωσα σηκωνοντας το katana προς το μερος του.

Οταν τελειωσε η μαχη ο Higuma ηταν πεσμενος στο πατωμα μεσα στα αιματα. Εγω ημουν εξουθενομενος και ετοιμος να πεσω κατω. Εστρεψα το katana προς το μερος του και ειπα:
- Δεν ειμαι δολοφονος. Δεν θα σε σκωτωσω αν και σε αναλογη περιπτωση θα το ειχες κανει χωρις δισταγμο. Παρε οσους δικους σου ειναι ζωντανοι, φυγε απο αυτο το νησι και μην γυρισεις ποτε πισω. Αρκετα περασαν οι κατοικοι του νησιου απο σενα και τους αντρες σου.
- Ευχαριστω ειπε με δακρυα στα ματια μετα απο πολλοι προσπαθεια σηκωθηκε καιπηγε να μαζεψει τους αντρες του. Μετα απο μια ωρα ειχε φυγει απο το νησι και ηδη το καραβι του ειχε αρχισει να χανεται απο τα ματια μου. Γυρισα πισω στο σπιτι και μολις με ειδε ο θειος μου μεσα στα αιματα αρχισε να με ρωταει τι εγινε. Του εξηγησα και επειτα με βοηθησε να περιποιηθω τις πληγες μου.

Στη συνεχεια μου ειπε οτι του ειχε συμβει οση ωρα εγω πολεμουσα με τον Higuma.
- Εστειλε γραμμα η θεια σου απο το Gecko island! Ειναι πολυ αρρωστη και πρεπει να πας εκει να της δωσεις το φαρμακο που χρειαζεται. Ειναι αυτο που φτιαχνεται μονο σε αυτο εδω το νησι απο ενα φυτο που υπαρχει μονο στο δικο μας δασος ειπε.
- Ειναι αναγκη να παω εγω?? Εχω μια εκδικηση να παρω. του απαντησα.
- Ασε την εκδικηση γι αργοτερα. Η θεια σου θα πεθανει αν δεν της πας το φαρμακο. Εγω δεν μπορω να παω. Πρεπει να ειμαι στο μαγαζι. Εσυ ομως δεν εχεις τιποτα να κανεις. Πρεπει να φυγεις αμεσως. Καθε λεπτο που περναει πλησιαζει ολο και περισσοτερο στο θανατο. μου ειπε με αγωνια.
- Ενταξει θα παω του ειπα. Εβαλα τα πραγματα στη βαρκα, μια μικρη που χωραει ισα ισα ενα ατομ και λιγα πραγματα. Σκεφτηκα τον Jackster αλλα μετα καταλαβα οτι δεν θα θελει να με ακολουθησει μετα τον τελευταιο καυγα. Ετσι, χαιρετησα τον θειο μου, περασα απο τον ταφο των γονιων μου για να τους χαιρετησω και ξεκινησα για το gecko island.

Μετα απο λιγη ωρα, αφου εφαγα και υπια αρκετα για να με κρατησω μεχρι τουλαχιστον την επομενη μερα σικωθηκα και βγηκα απο την ταβερνα, χαιρετωντας την καλη κυρια που με σερβηρε. Κουβαλωντας το Scythe στην πλατη μου και μετα απο ολα αυτα που ειχα κανει περπατουσα καμαροτα και περιφανα, κρατωντας ψηλα το κεφαλι μου. Καθως περνουσα αρκετος κοσμος με κοιταζε και με αναγνωριζε για αυτα που ειχαν γινει πριν μερικες ωρες. Ξερωντας οτι δεν θα ηταν εκει ο Teo, στο μερος που ηταν πριν αρχησε να τον ψαχνει. Ακομα ηθελε να γινει πειρατης οπως παλια και ο Teo ηταν ο μοναδικος τροπος του, τουλαχιστον για τωρα. Φωναζε δυνατα το ονομα του, ελπιζοντας οτι θα απαντησει αλλα τιποτα. Κοιταξε παντου και ακομα τιποτα. Μετα θημηθηκε το ενα ατομο που ηταν μαζι του σε καποια φαση που τον ειδε και ηξερε οτι ηταν ενας απο τους εμπορους του χωριου. Χωρις να ξωδεψει παραπανω χρονο πηγε προς το μαγαζι του εμπορου.

Αφου εφτασε στο μαγαζι, κοιταξε το χτυριο απο πανω εως κατω περιεργα. Μπηκε μεσα με βαρη βηματιζμο για να τραβηξει την προσοχη και φωναξε δηνατα πρως την οροφη

Ειναι κανεις εδω??

Κοιταζε αριστερα και δεξια, πανω και κατω, παντου γενικα για να δει αμα θα απαντησει κανενας. Δεν ηταν απο τους απλους πελατες που απλως δεν βλεπουν κανεναν μεσα σε ενα κτυριο και ειτε φευγοθν ειτε μπαινουν για να κλεψουν τιποτα. Συνεχιζα να κοιταω, ελπιζοντας οτι καποιος θα απαντησει σηντωμα χωρις να χρειαστει να ψαξω.

Ο θειος μου ειχε αγωνια για το ταξιδι μου. Ηταν στην αποθηκη του μαγαζιου του και τακτοποιουσε τις καινουριες προμηθειες που ειχαν ερθει για το μαγαζι. Το μαγαζι του θειου μου ηταν μικρο και ειχε μια πορτα που οδηγουσε στην αποθηκη. Πουλουσε ψαρια και πραγματα οπως καλαμια, δολωματα κλπ. Ετσι ολος ο χωρος ειχε μια εντονη μυρωδια ψαριλας. Ξαφνικα ακουει καποιον να φωναζει δυνατα αν ειναι κανεις εδω. Περιεργος για το ποιος ηταν, πηγε να δει. Μπηκε στο μαγαζι και ειδε το παιδι που με βοηθησε στη μαχη .
- Ναι ειναι καποιος εδω. Εγω. Τι θες μικρε?? του ειπε ολο περιεργεια.

Εβγαλα ενα πλατη και αρκετα φιλικο χαμογελο πρως τον κυριο που απαντησε. Ειπα με ενθουσιοδες τονο στην φωνη μου. Κανονικα καποιοι δεν θα μπορουσαν να συμπεριφεροντε ετσι μεσα σε ενα χωρο που μιριζει ετσι, εκτος και αμα τον εχουν σηνηθησει αλλα για τον Jackster αυτο ισα ισα του θυμιζε ολο και ποιο πολυ τις μερες που θα ειναι στην θαλασσα σαν πειρατης και παλι.


-Ψαχνω τον Teo! Που ειναι? Ειπε οτι θα με παρει μαζι του στο πληρωμα του!

Γελασε απο μεσα του περιφανα και χαρουμενα και αφου σταματησε να μιλαει ξαναχαμογελασε με τον ιδιο τροπο. Τα χερια του κρατουσαν την μεση του καθως στεκοταν περιφανα και καμαροτα μπροστα απο τον ιδιοκτητη του μαγαζιου.

Ο θειος μου παραξενευτηκε μ' αυτο που ακουσε.
- Στο πληρωμα του ειπες?? χαχαχα ο Τεο δεν εχει πληρωμα. Και αμφιβαλω αν θα εχει συντομα. Δεν ξερω αν εισαι το ατομο που θα εμπιστευομουν να πω που ειναι ο ανιψιος μου.
Σκεφτηκε για λιγα δευτερολεπτα και ειπε:
-Τελος παντων... Πηγε στο Gecko Island σε μια θεια του να της δωσει κατι φαρμακα. Θα πρεπει να φτανει σε δυο μερες εκει.

Μετα ομως μετανιωσε που το ειπε. Δεν ηξερε αν εκανε καλα που ειπε που ημουν σε ενα ξενο.

Το χαμογελο εξαφανηστηκε μαζι με ολη την χαρα και την ανηπομονεσια. Το προσωπο του ειχε μια φρικτη εμφανιση πανω του αφου εμαθε για το που θα πηγαινε. Αφανταστα εκνευρησμενος φωναξε δυνατα προς το μερος του κυριου, καθως ολο του το ετρεμε απο τα νευρα του.


-ΤΙΙΙΙΙΙ?? ΜΕ ΔΟΥΛΕΥΕΙΣ??

Και με τα δυο χερια γραπωσε τον γιακα του κυριου και αρχησε να τον ταρακουναει μπρος και πισω καθως εκνευριζοταν ολο και ποιο πολυ καθως περνουσε η ωρα. Δεν σταματησε να φωναζει δυνατα και αγρια προς τον αντρα


-ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΕ ΠΗΡΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥ? ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΠΕ ΤΙΠΟΤΑ? ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΦΗΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΓΡΑΜΜΑ? ΓΙΑΤΙΙΙΙ????

Ταραγμενος και νευριασμενος απο αυτο που γινοταν απομακρυνθηκε απο τον Jackster kai ειπε:
- Ηρεμησε!! Που να ξερω?? Και γιατι να σου αφησει γραμμα?? Υποχρεωση σου εχει?? Και φυγε απο το μαγαζι μου αυτη τη στιγμη! Δεν ανεχομαι τα ατομα με αυτου του ειδους τη συμπεριφορα! και καλα θα κανεις να αφησεις ησυχο τον ανιψιο μου μικρε γιατι θα εχεις να κανεις μαζι μου!
Εμφανως, δεν μπορουσε να συγκρατησει τα νευρα του. "Του ειπα αυτο που ηθελε και μου συμπεριφερθηκε ετσι??" σκεφτηκε.

Ακομα νευριασμενος βγηκε εξω απο το μαγαζι τρεχοντας προς το λιμανι. Υλπιζε οτι θα τον πετιχενε πριν φυγει ή καθως πηγενε πρως τα εκει. Αλλο δεν μπορουσε να μινει σε αυτο το νησι πολυ καιρο καθησε εδω χωρις σκοπο. Επρεπε να φυγει οσο ποιο γρηγορα γινοταν και ο Teo ηταν ο μοναδικος του τροπος. Με την ελπιδα ακομα στο μυαλο ετρεχε ποιο γρηγορα, ολο και ποιο πολυ καθως εφτανε στο λιμανι. Οταν εφτασε εκει αρχησε να ψαχνει παντου, αριστερα, δεξια τιποτα. Ετσι οπως στεκοταν στην μεση του λιμανιου επεσε το ηθηκο του. Κρεμασε το κεφαλι του αλλα οτι ειχε μινει απο την θεληση του το εβαλε στα χερια του και εσφηξε γερα τις γροθιες του και μετα απο λιγο σικωσε ψηλα το κεφαλι του, προς τον ουρανο και φωναξε με ολη του την δυναμη


-ΤΕΟΟΟΟ! ΚΑΘΙΚΙ! ΘΑ ΣΕ ΒΡΩ ΚΑΙ ΑΣ ΠΑΣ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΗΝ GRAND LINE! ΘΑ ΣΕ ΒΡΩ ΚΑΠΕΤΑΝΙΕ!!!!


Οσο περασε η ωρα καθοταν στο λιμανι περιμενοντας για να δει αμα καποιο πλοιο θα πηγαινε στο Gecko Island. Αφου ειδε ενα οσο ποιο κρηφα γινοταν χωθηκε μεσα σε ενα και κρηφτηκε στην αποθηκη. Εκει ειχε αρκετο νερο και φαγητο για να τον κρατησει μεχρι το Gecko Island. Τωρα ηταν που πραγματικα αρχιζε το ταξιδι του και η περιπετεια του.