[Τελος] Charging The Batteries...

Καθως το ταχυπλωο μου εσκιζε τα πρωινα γαλαζια νερα της θαλασσας παρατηρησα ενα νησι στον οριζοντα. Ενα νησι το οποιο δεν ηταν στον χαρτη ομως. Αποφασισα να παω και να ερευνησω λιγακι το νησι. Πολεμοι, μαρινς, κυνηγοι... Ολα με ειχαν κουρασει και θα ηθελα κατι να με ηρεμησει πλεον. Καθως προσεγγιζα το νησι παρατηρησα οτι ηταν τυλιγμενο απο απιστευτα χρωματα! Ηταν ενα χαρμα οφθαλμων! Πριν μπω στο νησι ειδα ενα πλοιαριο παραδιπλα. Το πλησιασα γρηγορα γρηγορα με το ταχυπλωο μου και ανοιξα συζητηση με τους δυο ανθρωπους που ηταν μεσα. Ηθελα να μαθω περισσοτερα για το νησι αυτο...

-Γεια σας! Θα μπορουσατε να μου πειτε καποια πραγματα για το νησι μπροστα μας? Ουτε καν υπαρχει στον χαρτη και φαινεται τοσο ομορφο!
-Δεν ειναι χαρτογραφημενο για αυτο δεν υπαρχει στον χαρτη. Ονομαζεται Mystery Island. Μην το βλεπεις ομορφο και χρωματιστο στην πραγματικοτητα ειναι πολυ επικινδυνο! μου ειπε ενας απο τους δυο, μαλλον ψαραδες, που ηταν μεσα στο πλοιαριο.
-Γιατι ειναι επικινδυνο?
-Γιατι ολοι ομορφο το βλεπανε και πηγαιναν να το δουνε αλλα κανεις ποτε δεν γυρισε απο εκει. οποιος πηγε εμεινε εκει για παντα! Ολοι θεωρουμε χαζο και νεκρο οποιονδηποτε παει να εξερευνησει αυτο το νησι, απαντησε ο αλλος τυπος.
Σην συνεχεια οι ψαραδες απομεκρυνθηκαν. Με ειχαν βαλει ομως σε σκεψη...

Ηθελα πολυ να παω στο νησι. Το γεγονος οτι ειναι επικινδυνο εγχειρημα το εκανε ακομη πιο ελκυστικο για μενα. Ετσι λοιπον αποφασισα να το εξερευνησω ειτε ηταν επικινδυνο ειτε οχι. Ομως για να μην ρισκαρω να χασω το πλοιο μου σε περιπτωση που εβρισκα κατι επικινδυνο εκει, αποφασισα να ριξω αγκυρα και να προσεγγισω απο αερος το νησι. Αφου εκανα της απαραιτητες προετοιμασιες, εκτοξευτηκα χαρη στα πτητικα μου ποδια και κατευθυνθηκα στον μανδυα απο υπεροχα χρωματα που τυλιγε το νησι.

Περνουσα μεσα σπο τα χρωματα, βραχηκα απο θαλασσινο νερο. Συνεχισα ομως και το θεαμα που αντικρυσα μολις μπηκα στο εσωτερικο ηταν τρομερο. Το νησι φαινοταν σκοτεινο με αρκετα δεντρα και πολυ μικρο. Γυρω γυρω υπηρχε θαλασσα και παρα πολλα βραχια στην περιμετρο της, τοσα πολλα που ηταν σαν τειχος που περικλυε το νησι. Οι ανεμου ηταν παρα πολυ δυνατοι σε σημειο ισα ισα να μπορω να ελεγξω την πτηση μου. Αυτο αναγκαζε την θαλασσα να σχηματισει τεραστια κυματα τα οποια χτυπουσαν πανω στα μεγαλα βραχια στην περιμετρο του νησιου. Ως αποτελεσμα σταγονες νερου να εκτοξευονται πολυ ψιλα. Αυτο ελυνε δυο αποριες μου. πρωτον η συνεχης συγκρουση παρηγαγε και συνεχως αυτες τις σταγονες στην ατμοσφαιρα και για αυτο βραχηκα οταν μπηκα, αλλα και οι σταγονες αυτες αντιδρουσαν με τον ηλιο και το φως δημιουργωντας απο την εξω μερια αυτον τον μανδυα απο τα χρωματα του ουρανιου τοξου...

Ωστοσο οσο ωραιο και να φαινοταν απο εξω το νησι τοσο ασχημο ηταν απο την εσωτερικη του μερια. Ανεμοι, κυματα, φασαρια και παντου διασπαρτα στην θαλασσα διαλυμενα κομματια απο πλοια που προφανως ειχαν θυθιστει αφου του παρεσυραν τα κυματα πανω στα βραχια! Για αυτο δεν γυριζε κανεις απο εδω γιατι οσοι εμπαιναν με βαρκα εβρισκαν τρομερο θανατο αφου ουτε να πλοηγησεις δεν μπορουσες με τετοια καιρικα φαινομενα αλλα ουτε καν να κολυμπησεις με τετοια κυματα... Ευτυχως που ειχα αφησει εξω την βαρκα μου!
Αφου λοιπον ειδα τι παιζει κατευθυνθηκα προς το νησακι στο κεντρο αυτου του τρελου νησιου!

Τα κυματα οργιαζαν απο κατω μου καθως πλησιαζα στο νησακι. Μολις εφτασα προσωρησα στο εσωτερικο του δασους. Μετα απο δυο τρεις σειρες δεντρων επανηλθε η ησυχια. Ωστοσο ηταν πολυ σκοτεινα. Προχωρησα με προσοχη μην ξερωντας τι θα αντιμετωπισω. Ξαφνικα ειδα μια λαμψη μπροστα... για την ακριβεια μια ηλιαχτηδα που διαπερνουσε τα δεντρα! Προχωρησα αργα και προσεχτηκα μπρος το μερος αυτο. Και μολις εφτασα αντικρυσα το πιο ομορφο μερος στον κοσμο! Ηταν σαν... παραδεισος!

Το πανω μερος του νησιου που καλυπτοταν απο μαυρα πυκνα συννεφα εδω ανοιγε και ο ηλιος εμπαινε αφθονος σε μια κοιλαδα την οποια χωριζε ενας ποταμος. Πολλα ζωα υπηρχαν μεσα καποια φυτοφαγα αλλα σαρκοφαγα. Ηταν σαν ο χρονος και η επεμβαση του ανθρωπου να μην εφτασαν ποτε εδω! το συναισθημε ηταν απιστευτο! μακαρι να ειχα βρει το νησι αυτο 2 χρονια πριν... εδω θα μπορουσα να ηρεμησω τοσο ωστε να ξεχασω ακομη και την εκδικηση μου, ακομη και τους στοχους μου! Ηταν πανεμορφα! Αποφασισα να κατσω και να φορτισω λιγο καιρ τις μπαταριες μου σε αυτο το πανεμορφο μερος...

Το πρωτο πραγμα που ηθελα να κανω ηταν να κοιμηθω. πηγα διπλα στην οχθη του ποταμο και ξαπλωσα στο γρασιδι. ηταν το πιο βολικο στρωμα που κοιμομουν ποτε! Τοσο ωραια! Στον υπνο μου ειδα ομορφα ονειρα, εβλεπα την οικογενεια μου και τους φιλους μου, το Wiper και τον αρχηγο της φυλης! Ειδα τα συννεφα και το νησι απο χωμα! Ωστοσο ενιωσα ολα αυτα να απομακρυνονται, ολα να μην ειναι τιποτα μπροστα στο απιστευτο μερος που ζουσα! μακαρι ολοι αυτοι να μπορουσαν να ζησουν εδω! Ισως καποτε να καταφερνα να τους φερω, να εγκαταστησω εδω την φυλη μακρια απο ολουςς! Απο πολεμο και δυστυχια. Εδω θα μπορουσαμε ευκολα να αναπτυχθουμε και να ζησουμε ειρηνικα!

Μολις ξυπνησα, το φαγητο μου ηρθε στο μυαλο αμεσως. δεν με πηρε πολυ ωρα να σημαδεψω, να λοκαρω και να σκοτωσω ενα ελαφι οση ωρα ημουν ακομη ξαπλωμενος. Σηκωθηκα και αναψα μια φωτια διπλα στο ποταμι. Εγδαρα το ελαφι και το εκοψα κομματια. Το εβαλα να ψηθει και μετα απο αρκετη ωρα το νοστιμο κρεας του γεμιζε το στομαχι μου. Ηταν σαν διακοπες οι ωρες μου εκει περα. Ισως να εμενα μερικες μερες. Ετσι για εκπαιδευση. Να καλοπερασω και εγω λιγο. Ηταν το μονο μερος που ημουν μονος, το μονο μερος που μπορουσα να απολαυσω την αξια της ελευθεριας και ας ημου "κλεισμενος" στο νησι. Μολις εφαγα ειπα να δοκιμασω λιγο τα οπλα μου και κατευθυνθηκα ξανα προς την θαλασα...

Περασα απο το σκοτεινο δασος και βρεθηκα ξανα στην φουρτουνιασμενη κολαση. Βρηκα εναν καλο και μεγαλο βραχο και ενεργοποιησα οτα τα οπλα μου. ηθελα να δω το σημαδι μου!
-Machine Guns!
Τα πολυβολα πυροβολησαν και οι σφαιρες ολες βρηκαν το στοχο τους! Ο βραχος γεμισε απο σημαδια σφαιρων.
-Incendiary Bullets!
Τα πολυβολα ηχησαν ξανα και οι φλεγομενες σφαιρες βρικαν, σχεδον ολες, τον στοχο τους. Η φωτια στις σφαιρες τις εκανε να αποκλινουν ελαχιστα απο τον αρχικο στοχο τους κανοντας ελαχιστες απο αυτες να μηνπετυχουν ετσι οπως θα ηθελα. Αφου ελεγξα τα πολυβολα ειχε ερθει ωρα για τα κανονια...

Τεντωσα τα χερια μου.
-Cannon Ball!
Η κανονια εφυγε και βρηκε τον στοχο της! Ηταν αποτελεσματικο οπλο αλλα οχι τοσο καλο σε δυνατους αντιπαλους.
-Nuclear Laser!
Το κοκκινο λειζερ ηταν το πιο ακριβες οπλο μου. Οπου ακριβως ηθελα εκει πηγαινε δεν αποκλινε καθολου και μαλιστα εκανε και πολυ ζημια αφου σιγα σιγα εκοβε τον βραχο στο μεση.
-Cannon Wrath!!!
Η ομοβροντια κανονιων ηταν τρομαχτικη. Μαλιστα ο ηχος της ξεπερασε ακομη και τον ηχο του αερα και της βροχης στο νησι. Δεν μπορουσα να μιλησω για ακριβεια σε αυτην την επιθεση αφου κατεστρεψε το βραχο ολοσχαιρως και δεν προλαβα καν να δω πως τον χτυπησε!

Εχοντας τελειωσει με την αξιολογηση και προπονηση ταυτοχρονα ξαναπηρα τον δρομο προς τον παραδεισο μου. Ενιβθα τοσο ομορφα που θα εμενα εκει για λιγε μερες. Μολις εφτασα ηπια λιγο νερο απο το ποταμι και ξαπνωσα παρατηρωντας την τρυπα μεσα στα μαυρα συννεφα απο την οποια φαινοταν ο καταγαλανος και πανεμορφος ουρανος. Ουτε ιχνος Συννεφου, ηταν σαν να μην εβρεχε ποτε σε αυτο το μερος! Την νυχτα χιλιαδες αστερια φαινονταν στον πεντακαθαρο ουρανο. Μια τετοια θεα με εκανε να σκεφτω πολλα και να θελησω να κλεισω τα ματια και να παγωσω τον χρονο. Αχ τι καλα θα ηταν να ειχε τελειωσει η εκδικηση μου, να ειχα εκπληρωσει τους σκοπους μου και τωρα να εμενα εδω για παντα. Να μην ημουν αναγκασμενος να φυγω...

Περασα στο νησακι αυτο αρκετες μερες με το καθημερινο προγραμμα να περιελαμβανει πρωινη και απογευματικη εκπαιδευση, πρωινο και απογευματινο φαγητο καθως και πρωινο και απογευματινο υπνο. Ειχα πλεον χαλαρωσει και δυναμωσει. Ηξερα να χειριζομαι τα οπλα μου καλα, ειχα διορθωσει τις ατελειες και ειχα ξεκουραστει και αρκετα ωστε να ειμαι ετοιμος να συνεχισω το ταξιδι μου. Ομως κατι με κρατουσε ακομη εκει. Ηταν η θεληση να μεινω για παντα τοσο ξεγνοιαστος... Τοσο ελευθερος!

Βεβαια αργα η γρηγορα επρεπε να παρω την αποφαση να φυγω. Με πολυ δυσκολια καταφερα να πεισω τον εαυτο μου να φυγει την επομενη μερα και απολαυσα με χαρα και λυπη ταυτοχρονα το τελευταιο μου 24ωρο σε αυτον τον παραδεισο. Δεν εκανα εκπαιδευση αλλα "επαιξα" με τα ζωα, κοιμηθηκα, διασκεδασα οσο μπορουσα. Απο αυριο θα ξαναγυρνουσα στους παλιους μου σκοπους και θα αποκτουσα ξανα εγνοιες και βασανα. Ξανα θα με κυνηγουσαν και ξανα θα πολεμουσα διαφορους δυνατους και αδυναμους τυπους!
Το ονειρο το τελευταιο βραδυ ηταν ανυσηχο δεν ηταν σαν τα αλλα. Εκτος απο την οικογενεια μου ειδα και το υπολοιπο παρελθον μου. Τον ενελ,τους σκλαβους, τα πειραματα. Την επομενη ξυπνησα αποτομα αλλα δεν με πειραζε...

Ειχε ερθει η ωρα να φυγω. Χαιρετησα τον παραδεισο και μπηκα ξανα στο σκοτεινο δασος. Εφτασα στην θαλασσα και εκτοξευτηκα. Απο κατω μου τα κυματα πιο θυμωμενα απο ποτε! Περασα απο τον μανδυα χρωματων και ξαναβρεθηκα στον πραγματικο κοσμο. Ενιωσα ξανα ο ιδιος ξανα κολλημενος στα ιδανικα τις αξιες τους στοχους μου και φυσικα στην εκδικηση μου. Τι ειχα παθει και τα ειχα ξεχασει αυτα? Το νησι εφταιγε. Φαινεται οτι η ομορφια του προκαλουσε κατι σαν ληθη που με εκανε να ξεχασω το quest μου και να σπαταλησω αδικα 5 μερες εκει. Βρηκα την βαρκα μου και συνεχισα για το επομενο νησι. Το mystery island δεν αποτελουσε πλεεον για εμενα μυστηριο...