The redemption of the Sun!!!!!!

ΑΡΧΗ

Έχοντας ολοκληρώση ακόμα μια αποστολή με επιτυχία(τυπικά βέβαια) αποφάσισα να φύγω για το mystery island με σκοπό να πάρω την Εμμα μαζί μου μιας κ είχε γίνει καλύτερα.
Στο μυαλό μου βέβαια συνεχώς τριγυρνούσε η φάτσα του πειρατή Donquixote Doflamingo. Το είχε σκάσει μέσα από τα χέρια μου κ η απόδραση του μ'έχει κάνει να μην νιώθω και πολύ χαρούμενος.
Είμαι σίγουρος βέβαια πως θα τον ξανασυναντήσω κάποτε αλλά τότε δεν θα μου ξεφύγει!!
-Θα τον σκοτώσω!!!
Αφού έφτασα στο mystery island πήρα την Εμα και ξεκινήσαμε για το επόμενο ταξίδι μαζί. Προορισμός μας ήταν το Dawn Island.

Μετά από μια εβδομάδα περίπου στη θάλασσα, φτάσαμε επιτέλους στο νησί Dawn.
Έχω ακούσει αρκετές ιστορίες απ'τον πατέρα μου για αυτό το μέρος. Πάντα θεωρούσα τον εαυτό μου τυχερό γιατί ο πατέρας μου μιλούσε πάντα για το παρελθόν κ τις περιπέτειες του...
Κατά την διάρκεια του ταξιδιού, συνέβησαν αρκετά πράγματα. Σε όλο το ταξίδι με την Emma δεν ανταλλάξαμε παραπάνω από δύο-τρεις λέξεις...
Κατεβήκαμε λοιπόν στο νησί και κάναμε μια βόλτα. Τα βλέμματα μας ήταν πολύ ψυχρά και επιθετικά,ήμασταν σαν εκτελεστές. Οι εκφράσεις μας μαλάκωναν και ομόρφαιναν μόνο όταν τα βλέμματα μας συναντιώντουσαν. Το νησί φαινόταν πάρα πολύ ήρεμο, χωρίς καθόλου πειρατές και με λίγη κίνηση. Καθώς κοιτούσα τα τοπία, σκεφτόμουν πόσες μεγάλες περιπέτειες πέρασε εδώ ο πατέρας μου!!

Την ώρα που κάνατε την βόλτα η έμα ένιωσε αδύναμη:

-Destro! φώναξε δυνατά και λιποθύμησε.

Εσύ τρόμαξες και πας να δείς τι έχει πάθει η έμα....

(Δεν φαίνετε καλά.... ίσως να είναι άρρωστη..)

-Έμα????
Πλησιάζω και την σηκώνω γρήγορα από κάτω. Αρχίζω να τις χαιδεύω τα μαλλιά...
-Είσαι καλά??
-Ένιωσα πάλι εκείνο το περίεργο συναίσθημα...Όπως τότε στο ξενοδοχείο που μου φώναξες κ λιποθύμησα!!
-Μα τώρα δεν σου φώναξα...
-Δεν ξέρω τι έγινε...μόλις με κοίταξες...Το βλέμμα σου....Ήταν σαν κάτι να με διαπέρασε....Κάτι έντονο..
Σ'όλο το ταξίδι όταν ήσουν αμίλητος κ σκεφτόσουν, τότε κάτι γινόταν...Ένιωθα ένα ρεύμα...
(Ήταν οι στιγμές που σκεφτόμουν τον καταραμένο πειρατή. Ακόμα και όταν είναι μακριά μου δημιουργεί προβλήματα. Πόσο θέλω να τον σκοτώσω!! Τον μισώ θανάσιμα)
-Μάλλον δεν ξεκουράστηκες καλά..Ας πάμε σ'ένα πανδοχείο να ηρεμήσεις!!!

Γρήγορα είχε έρθει το βράδυ και είχαμε πάει σε ένα πανδοχείο για να περάσουμε την νύχτα κ να ηρεμήσει η Έμμα. Μπήκαμε στο δωμάτιο, η Emma γδύθηκε και μπήκε κάτω απ'το ζεστό πάπλωμα. Την φίλησα,έβαλα σε ένα ποτήρι λίγο σάκε και έφυγα δίνοντας της ένα περίεργο χαμόγελο. Δεν της είπα που πάω ούτε τίποτε άλλο. Είχε λίγο ψύχρα εκείνο το βράδυ αλλά γενικά το νησί έχει πολύ θερμό κλίμα. Φυσούσε ένα απαλό αεράκι και τάραζε τις κορυφές των χόρτων, το φεγγάρι έλαμπε και φώτιζε όλη την πράσινη έκταση που απλωνόταν μπροστά μου. Περπατούσα μόνος...Για κάποιο λόγο με είχαν πνίξει τα συναισθήματα, δεν μπορούσα να βγάλω τον Donflamingo ,απ'το μυαλό μου. Ένιωθα τύψεις που τον άφησα να ξεφύγει μέσα σε μια νύχτα, αλλά δεν παύω να ανησυχώ για αυτόν. Δεν μ'αρέσει όταν αφήνω τον εαυτό μου να κάνει πράξεις βάση συναισθημάτων. Πάντα ήμουν και θα συνεχίσω να είμαι ένας άντρας που λειτουργεί με την "σκληρή λογική"....

Όλα δείχνουν πως θα περάσουμε μερικές ήρεμες μέρες εδώ, πιστεύω πως θα είναι ευκαιρία να μιλήσουμε λίγο με την Emma!

Δεν άργησα να αλλάξω συμπέρασμα. Είδα από μακριά, μέσα στα χόρτα να κινούνται μια ντουζίνα άνθρωποι. Περπατούσαν με γρήγορο ρυθμό και είχαν τα κορμιά τους σκυμμένα. Επίσης,φορούσαν μακριές ενδυμασίες με κουκούλες. Προσπάθησα να τους ακολουθήσω, αλλά τους έχασα γρήγορα απ'τα μάτια μου. Όσο και αν έψαχνα τριγύρω δεν βρήκα καθόλου ίχνη. Πήγα λίγο πιο μετά σε ένα μπαράκι, μέσα υπήρχαν λίγοι γέροι, 2 ρεμάλια και μια όμορφη γυναίκα πίσω απ'την μπάρα. Κάθησα στην μπάρα και μιλούσα για λίγη ώρα με δύο γέρους και την νεαρή γυναίκα. Μετά που απάντησα ένα σετ ερωτήσεων που μου έκαναν, τους είπα για το περιστατικό, με κοίταξαν όμως με απορία και δεν μου έδωσαν κάποια απάντηση! :[m197]:

Εμένα αυτό που μου είχε περάσει, εξ αρχής απ'το νου, ήταν πως ή κάποιου είδους πειρατές θα είναι ή μυστικιστές. Αν είναι το δεύτερο δεν νομίζω να αποτελούν κάποια σοβαρή απειλή για το νησί. Αλλά αν είναι πειρατές ίσως οι κάτοικοι εδώ να έχουν σοβαρό πρόβλημα. Αν περνάει απ'το χέρι μου θα κάνω κάτι καλό για αυτό το χωριό, όσο είμαι εδώ. Η ώρα πειρνούσε ευχάριστα.
Σε όλο το μπαρ είχαμε μείνει εγώ,ο ένας απ'τους δύο γεράκους και η κοπέλα, που το όνομα της είναι, Τζεσι. Συζητούσαμε για διάφορα, και ο γεράκος μας έλεγε συνεχώς ιστορίες. Σε κάποια φάση η συζήτηση πήγε στον πατέρα μου, ούτε εγώ θυμάμαι πως, πραγματικά τον έχουν σαν θρύλο και σαν ήρωα ,είναι πολύ περήφανοι που ο πατέρας μου είχε περάσει από εδώ.
Σε λίγο θα ξημέρωνε και αποφάσισα να φύγω και να πάω στο πανδοχείο. Τους καληνύχτησα κ λίγο πριν φτάσω στην πόρτα, ο γεράκος με ρώτησε το όνομα μου. Τον κοίταξα, του χαμογέλασα και έφυγα. Φαντάσου πως θα έκαναν αν μάθαιναν πως είμαι ο μοναχογιός του ήρωά τους.
Μόλις βγήκα έξω, είδα λάμψεις σε ένα μακρινό ύψωμα προς κάποια ακατοίκητα μέρη. Θόρυβοι όμως δεν ακούστηκαν καθόλου.

Ήμουν σε δίλημμα..δεν ήξερα αν πρέπει να πάω να δω τι ήταν αυτό ή οχι;
Είχα πιει πάρα πολύ σακέ και δεν ένιωθα καλά. Ζαλιζόμουν αρκετά. Το σακέ που φτιάχνουν εδώ είναι τόσο τέλειο, όσο μου το είχε περιγράψει ο πατέρας μου. Τελικά αυθόρμητα χωρίς να το σκεφτώ άλλο, πήγα στο πανδοχείο. Η Emma κοιμόταν γυμνή στο κρεβάτι. Έπεσα από πάνω της και άρχισα να την φιλάω σε όλο της το κορμί. Ξύπνησε...στην αρχή δεν αντιδρούσε απλά με κοιτούσε. Μετά όμως άρχισε να βγάζει ήχους ευχαρίστησης εκδηλώνοντας πως της αρέσει πολύ αυτό που κάνω. Εγώ ήμουν από πάνω της, ώσπου ένιωσα κάτι μητερό να μπαίνει και να βγαίνει στην πλάτη μου. Γύρισα να δω τι ήταν. Ότι κ να ήταν λογικά θα είχε λιώσει. Ήταν ένας από αυτούς με τις μακρυές ενδυμασίες και τις κουκούλες, κρατώντας ένα ματωμένο μαχαίρι στο δεξί του χέρι ενώ το αριστερό του φαινόταν καμμένο. Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να σκεπάσω την Emma γιατί ήταν γυμνή. Εγώ σηκώθηκα,επίσης γυμνός και στάθηκα μπροστά του. Μπορούσα να διακρίνω ανδρικά χαρακτηριστικά. Τον κοιτούσα επίμονα και αυτός το ίδιο, κανείς μας όμως δεν έκανε κάποια κίνηση.

Ένιωθα λες και δεν ήμουν μέσα στο σώμα μου, λες και ήμουν παραδίπλα. Ένας απλός παρατηρητής των γεγονότων. Έβλεπα τον εαυτό μου να στέκεται γυμνός και μπροστά μου ή μάλλον μπροστά του να στέκεται ένας από αυτούς που είχα δει νωρίτερα. Ξαφνικά λυγίζω τα χέρια μου, δηλαδή αυτός, και σφίγγει όλους τους μύες του σώματος του, παίρνει μια πολύ βάρβαρη έκφραση στο πρόσωπο του, ανοίγει τα χέρια του και ξεχύνεται από μέσα ένα πλάσμα, δημιουργημένο από ηλιακή ενέργεια. Το πλάσμα είχε πάρει την μορφή ενός χάρου και με το δρεπάνι έκοψε στα δύο το σώμα εκείνου του τύπου. Και τα δύο κομμάτια του σώματος του,έπεσαν στο πάτωμα ενώ καιγόντουσαν σιγά σιγά δημιουργώντας ένα λοφάκι από στάχτες.Αυτός ο πύρινος χάρος ξαναμπήκε στο σώμα του, μέσα απ'το στόμα του.

Ξαφνικά ένιωθα,ξανά εγώ...Ήμουν ξανά μέσα στο σώμα μου. Τι γίνεται;Σκέφτηκα...Ίσως μου είχαν ρίξει ναρκωτικά μέσα στο πότο...Οχι οχι,κάτι άλλο συναίβει,είμαι σίγουρος πως έχω ξαναζήσει παρόμοια εμπειρία. Είχα ανάγκη να βαρέσω την γροθιά μου κάπου,αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ξεσπάσω πάνω σε έναν τοίχο,τον οποίο και διάλυσα ολοκληρωτικά με την γροθιά μου.

Γρήγορα ήρθε ο γεράκος που ήταν ο ιδιοκτήτης που πανδοχείου και μας χτυπούσε ανήσυχα την πόρτα. Ρωτώντας τι είχε γίνει και αν ήμαστε καλά. Η Emma ήταν αρκετά ταραγμένη,δεν είχε συνηδοιτοποιήσει ακόμα τι είχε γίνει, όπως και εγώ.Τ ης έκανα νόημα να κάτσει μέσα,και κατευθύνθηκα προς την πόρτα. Την άνοιξα βγήκα έξω και του εξήγησα τι είχε γίνει, καθώς δεν ήθελα να προκαλέσω προβλήματα στους ανθρώπους αυτού του νησιού. Επίσης,του είπα πως θα τα πληρώσω όλα και έφυγε με μια περίεργη ανακούφιση στο βλέμμα του. Μπήκα ξανά μέσα. Είπα στην Emma να μαζέψει τα πράγματα της και να πάμε να μείνουμε σε ένα άλλο δωμάτιο του πανδοχείου,και έτσι έγινε...

Η Emma ξάπλωσε και εγώ στεκόμουν καθισμένος δίπλα της και μιλούσαμε. Ήταν η πρώτη φορά που ανοίξαμε, οποιουδήποτε είδος, συζήτηση μετά από εκείνη τη νύχτα...
Συζητούσαμε για διάφορα,με κίνητρο να την ηρεμήσω και να κοιμηθεί. Τελικά χαϊδεύοντας της τα μαλλιά κοιμήθηκε με ένα γλυκό χαμόγελο στο πρόσωπο της. Εγώ δεν είχα ύπνο όμως...
-Ποιος ήταν αυτός; Και πως μπήκε αυτός ο τύπος στο δωμάτιο ενώ όλα ήταν κλειστά; Γιατί πριν,στο προηγούμενο δωμάτιο ένιωσα λες και είχε βγει ψυχή μου απ'το σώμα μου;
Αν αυτό γινόταν για αρκετή ώρα και ένιωθα κι άλλα "περίεργα" πράγματα θα ήμουν σίγουρος πως η αιτία ήταν ναρκωτικά που πιθανόν να μου έβαλαν στο ποτό μου, στην ταβέρνα αλλά τα πράγματα ήταν αλλιώς...Επίσης, θυμάμαι πως στο παρελθόν πριν αρκετά χρόνια αυτό το είχα ξανά ζήσει...

Δεν μπορούσα να ηρεμήσω με τίποτα..κάλεσα έναν φίλο μου γιατρό από το ναυτικό με το Den Den Mushi μου. Του ανέφερα όλη την ιστορία. Όταν του είπα πως η επίθεση που χρησιμοποιήσε ο εαυτός μου, όταν δεν τον είχα υπο έλεγχο ήταν η Hakai-bi και πως αντί να πάρει την μορφή δράκου η ,πήρε την μορφή χάρου, παραξενεύτηκε ιδιαίτερα. Τώρα όμως που το συνηδητοποιώ και εγώ, μου φαίνεται πάρα πολύ παράξενο. Εγώ δεν την έχω χρησιμοποιήσει ποτέ έτσι. Δεν είναι του στύλ μου. Για ένα δεκάλεπτο περίπου δεν μιλούσαμε,έψαχνε κάτι σε βιβλία ιατρικής.

-Destro! Μ'ακούς;
-Έλα σ'ακούω!
-Νομίζω πως έχω βρει κάτι. Σύμφωνα με την θεωρία μου και με αυτά που βρήκα εδώ σε ένα βιβλίο "μη αποδεκτής ιατρικής", αυτό που σου συμβαίνει είναι κάτι πολύ σπάνιο.
-Λοιπόν,θα μου πεις την θεωρία σου;
-Ναι! Ναι! Λοιπόν άκου καλά...Αυτά είναι συμπτώματα πολλαπλής προσωπικότητας. Όχι όμως το συνηθισμένο. Στην αρχαιότητα έχουν σημειωθεί περιστατικά ανθρώπων που είχαν πολλές προσωπικότητες αλλά σύμφωνα απ'τις περιγραφές των βιωμάτων τους.Υπήρχαν πολλές ψυχές στα σώματα τους που κατά κάποιο τρόπο της έλεγχαν μετά την πάροδο κάποιου χρόνου. Δηλαδή άλλαζαν την προσωπικότητα τους όποτε ήθελαν. Ενώ στα φυσιολογικά περιστατικά πολλαπλής προσωπικότητας,οι άνθρωποι δεν ελέγχουν τις αλλαγές μέσα τους.

Είχα μείνει άφωνος,δεν ήξερα τι να πω...
-Και το καλύτερο δεν στο είπα ακόμα.Αυτά τα κρούσματα εμφανίστηκαν κυρίως σε μια αρχαία χώρα,που δεν υπάρχει πλέον. Δεν έχω πολλά στοιχεία γι'αυτή.
-Και για πες μου,πώς κατάλαβες απ'την αρχή,πώς η περίπτωση μου πρόκειται για κάτι παρόμοιο με αυτές που μου περιέγραψες;
-Όταν μου είπες για την επίθεση! Σε ξέρω καλά και έχουμε συνεργαστεί σε πολλές μάχες. Ποτέ σου δεν χρησιμοποιήσες την επίθεση με αυτόν τον τρόπο.Ίσως ένας πολύ κακός εαυτός σου με πολύ μίσος,να την χρησιμοποίησε έτσι.

Μου είχε δημιουργηθεί μια απορία,ήμουν πολύ ψύχραιμος αλλά πίστευα πως η απάντηση δεν θα μου άρεζε καθόλου.
-Jekins,έχει γίνει κάποια έρευνα,ξέρεις που κατέληξαν όλοι αυτοί;
-Ναι,έχω
αρκετά στοιχεία μάλιστα. Όλοι είχαν ενδιαφέρουσες ζωές. Μπλεγμένοι σε
δολοφονίες και μεγάλες υποθέσεις της εποχής τους. Είχαν όλοι τους
επαναστατικές τάσεις και έχουν μείνει σχεδόν όλοι γνωστοί στην ιστορία
ως μεγάλες προσωπικότητες! Υπάρχουν και αρρκετοί μαρίνς στη λίστα μου!!

Ήταν μια απάντηση που δεν περίμενα,σε καμία περίπτωση. Με ξάφνιασε πάρα πολύ αλλά τουλάχιστον δεν ήταν αυτό που περίμενα.
-Ευχαριστώ πολύ,Jekins.
-Τίποτα φίλε μου.Εγώ θα το ερευνήσω κι άλλο το θέμα. Όποτε θες ξανά πάρε με θα έχω σίγουρα κι άλλα ενδιαφέρον πράγματα να σου πω.

Ανακουφισμένος
πλέον ξάπλωσα, όμως και πάλι δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Ένιωθα την
αδρεναλίνη μου πολύ υψηλή. Είχα αρχίσει να υδρώνω, κοιτούσα το ταβάνι
σκεπτόμενος. Έτσι πέρασα όλο το βράδυ δίπλα στην Emma βυθισμένος για άλλη
μια φορά στην σιωπή. Αυτή την φορά όμως όλα ήταν αλλιώς...

Λίγο πριν τα ξημερώματα τελικά με πήρε ο ύπνος, αλλά ξύπνησα λίγο αργότερα μαζί με την Emma. Θα προσπαθήσω να συνεχίσω να είμαι ο Destro. Dεν θέλω να με επηρρεάσουν τα νέα της χθεσινής νύχτας. Μπήκαμε μαζί με την Emma στο μπάνιο και κάναμε το πρωινό ντουζ. Μετά περάσαμε απ'το πανδοχείο και έδωσα χρήματα στον ιδιοκτήτη για της ζημίες, του έδωσα πολλά περισσότερα. Με ευγνωμονούσε για αρκετή ώρα και μετά φύγαμε. Πήγαμε μια μικρή βόλτα στο χωριό. Η Emma ήθελε να ψωνίσει τοπικά παραδοσιακά πράγματα, και αυτό έκανε. Εγώ μετέτρεψα τα χέρια μου σε φλογερά φτερά και πέταξα προς το μέρος που είδα τις λάμψεις χθες τα μεσάνυχτα. Έκανα κύκλους πάνω απ'το σημείο αλλά δεν υπήρχε τίποτα που να μου τραβήξει την προσοχή,ώσπου....

...Παρατήρησα έναν σχετικά μικρό κρατήρα στο έδαφος. Προσγειώθηκα και πήγα να ελέγξω. Υπήρχαν 5 ξύλινα σκαλοπάτια τα οποία σε μετέφεραν σε έναν υπόγειο ημιόροφο.
Ήταν πολύ σκοτεινά κ ο δρόμος σε οδηγούσε σε ένα και μόνο μέρος. Τελικά βρέθηκα σε ένα δωμάτιο, το οποίο ήταν γεμάτο με εκρηκτικά. Επίσης υπήρχαν διάφορα εργαλεία και ένα τζάκι το οποίο ήταν σβηστό.
-Ποιος ξέρει τι ετοιμάζουν; Γιατί κρύβουν εδώ,τόσο μεγάλες,ποσότητες εκρηκτικών; Αυτά φτάνουν για να τινάξουν ένα ολόκληρο νησί στον αέρα.
Τα πήρα σχεδόν όλα στα χέρια μου,βγήκα έξω και ξεκίνησα να πετάω.Ήμουν ακριβώς πάνω απ'το νησί αλλά είχα στόχο να πάω όσο πιο ψηλά μπορούσα.Όταν έφτασα σε ένα σημείο που ένιωθα την ατμόσφαιρα να είναι πολύ αραιή,σταμάτησα να ανεβαίνω.

Πήρα την τελική μορφή μου ως ανθρώπου ήλιου και τα εκτόξευσα με όλη μου την δύναμη,όσο πιο ψηλά μπορούσα. Στην συνέχεια δημιούργησα ένα κύμα ενέργειας, κατευθυνόμενο και αυτό προς τα εκρηκτικά, και ξεκίνησα να κάνω ελεύθερη πτώση προς το νησί.Μετά από λίγα δευτερόλεπτα,έγινε η έκρηξη! Είμαι σίγουρος πως ακούστηκε σε μερικά κοντινά νησιά.Και την λάμψη μπόρεσαν και την είδαν άνθρωποι που ζουν εκατοντάδες μίλια μακριά. Το οστικό κύμα που δημιουργήθηκε με έκανε να χάσω κάπως την κατεύθυνση μου και μου έδωσε μεγάλη ώθηση. Τελικά προσγηώθηκα στο λόφο και πήγα περπατώντας μέχρι το χωριό. Όλοι οι κάτοικοι είχαν βγει έξω απ'τα σπίτια τους και κοιτούσαν τον ουρανό.

Μέσα στο μικρό πλήθος,ήταν και η Emma. Πήγα δίπλα της και της είπα τι είχε γίνει.
Η ανησυχία της Emma ήταν φανερή αλλά εγώ προσπάθησα να την καθησυχάσω, χωρίς αποτέλεσμα. Όταν της είπα,πως θα πάρω τηλέφωνο ξανά τον Jekins να μου πει και αυτός την άποψη του, τότε κάπως ηρέμησε. Ο Jekins είναι ο πιο φημισμένος γιατρός ανάμεσα σε όλους τους marines στη βάση μου. H Emma ξέρει οτι είναι απίθανος στην δουλειά του και του έχει μεγάλη εμπιστοσύνη.

Όταν φτάσαμε στο κέντρο του χωριού,είδα έναν περίεργο ψηλό τύπο, που ήταν με αυτούς τους άντρες, οι οποίοι είναι ντυμένοι με μακριούς μανδύες. Απέναντί τους ήταν μαζεμένοι όλοι οι χωρικοί..στα χέρια τους κρατούσαν διάφορα γεωργικά εργαλεία ως όπλα! Επικρατούσε μια έντονη συζήτηση. Απ'τα λίγα που κατάλαβα, αυτός σχεδίαζε να τινάξει όλο το νησί στον αέρα.
Οι χωρικοί ήταν έτοιμοι για να του επιτεθούν αλλά δεν νομίζω πως θα καταφέρουν κάτι.
Σε πολλά πρόσωπα υπήρχε πάνω τους αποτυπωμένος,ο φόβος...Τώρα που ήταν μέρα μπορούσα να διακρίνω καλύτερα τις ενδυμασίες τους. Στις πλάτες τους υπήρχε ένα περίεργο σύμβολο,το οποίο όμως το έχω ξανά δει σίγουρα κάπου... Δεν το σκέφτηκα παραπάνω πήγα ανάμεσα στις δύο ομάδες,των χωρικών και των τρομοκρατών(?).Είπα στους χωρικούς να απομακρυνθούν.
Έτσι και έκαναν.....

Κατά την διάρκεια της μάχης κουραζόμουν,ασυνήθιστα,γρήγορα. Αφού σκότωσα τον αρχηγό τους με μια ακτίνα φωτός, ήρθε η Emma και με αγκάλιασε. Όλοι οι κάτοικοι του χωριού ζητοκραύγαζαν το όνομα μου,λες και πρόφεραν το όνομα ενός ήρωα...Οι υπόλοιποι τρομοκράτες είχαν φύγει τρέχοντας!!
-Μα καλά που έμαθαν αυτοί το όνομα μου; είπα στην Emma.
Με κοίταξε,με το βλέμμα που κοιτάει ένα μωρό την μαμά του ενώ έχει κάνει κάποια αταξία. Εγώ της χαμογέλασα και της έτριψα την πλάτη κολώντας το σώμα της πάνω μου.
Κατευθυνόταν ένας γεράκος με το μπαστούνι του προς το μέρος μου, ήταν ο γεράκος από το μπαρ.
-Λοιπόν,κύριε Destro.Αποφάσισα πως θα κάνουμε ένα γλέντι στο χωριό προς τιμή σου! Έμαθα τα πάντα για σένα. Ο πατέρας σου θα ήταν περήφανος!!
Εγώ γέλασα,χωρίς να δώσω απάντηση!
-Λοιπόν χωριανοί, κάντε τις προετοιμασίες σας, σήμερα το βράδυ θα έχουμε τρελό φαγοπότι.
Τότε εμφανίστηκε μια γριά,κάπως γεματούλα,με έναν πλάστη στο δεξί της χέρι. Πήγε πάνω απ'τον παππού,τον οποίο και περνούσε τουλάχιστον 15 εκατοστά στο ύψος,και του βάρεσε το κεφάλι με τον πλάστη.
-Δεν σου είπα,να πάψεις να πίνεις; Θα μου πάθεις τίποτα και θα τρέχω μετά...
-Τι βαράς ρε γυναίκα;
Μετά τον πήρε σέρνοντας τον, μέχρι το σπίτι τους.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να κάνει τους θεατές του περιστατικού να ξεσπάσουν σε γέλια!

:[m146]: :[m146]:

Οι χωρικοί ετοίμαζαν τρελό φαγοπότι για το βράδυ. Έβλεπα,μαζί με την Emma, απ'το παράθυρο του πανδοχείου,να κουβαλάνε τεράστια βαρέλια με σακέ στο κέντρο. Θα περάσουμε καλά σκέφτηκα! Η Emma άρχισε να ετοιμάζεται για να κάνει μπάνιο. Αυτό θα το πάρω ως ευκαιρία για να πάρω τηλέφωνο και να μιλήσω με τον Jekins,να του πω την περίπτωση μου.
Αφού γδύθηκε και μπήκε στο μπάνιο,πήρα στα χέρια μου το Den Den Mushi,χωρίς να χάσω καθόλου χρόνο.
-Έλα Destro,τι κάνεις; Καλά μιλάμε έχω μάθει πολλά πράγματα γύρω απ'το θέμα σου...
-Jekins, με ενδιαφέρουν πολύ αυτά που έχεις να μου πεις. Έχω πολύ αγωνία..

Η γραμμή ξαφνικά κόπηκε. Προσπάθησα να επικοινωνήσω ξανά αλλά μάταια. Την ίδια ώρα βγήκε κ η Emma απ'το μπάνιο κ άρχισε να ετοιμάζεται! Ήταν ήδη βραδάκι, το κέντρο του χωριού ήταν πολύ φωτεινό γτ σε λίγη ώρα θα ξεκινούσε το φαγοπότι. Κοίταξα την Emma..φαίνεται κάπως σκεπτική,σε σχέση με πριν! Ήταν έτοιμη για το γλέντι..
είναι πάρα πολύ όμορφη. Λίγο πριν φύγουμε,άρχισα να την φιλάω στο στόμα και στον λαιμό ώσπου καταλήξαμε στο κρεβάτι.Τελικά περάσαμε μια ώρα γεμάτη πάθος και μετά πήγαμε στο γλέντι. Φτάσαμε πάνω στην ώρα, λίγο πριν ξεκινήσει. Οι χωριανοί μας υποδέχτηκαν με χαρά, όλοι κρατούσαν ποτά στο χέρι και τρώγανε ψητά κρέατα που μύριζαν τέλεια! Κάτσαμε λοιπόν σε ένα τραπέζι και μας έφεραν άφθονο φαγητό. Εγώ έφαγα ελάχιστα, πιο πολύ έπινα ζεστό σακέ!
Η Emma,το ίδιο,τσίμπησε λιγάκι κρέας αλλά την περισσότερη ώρα καθόταν πλαγιασμένη πάνω μου και έπινε κρασί. Μετά από κανένα δίωρο μπορώ να πω, πως δεν υπήρχε άνθρωπος στο χωριό που να μην ήταν μεθυσμένος εκτός από εμάς,την Emma και εμένα. Χόρευαν χωρίς σταματημό όλοι τους, μεγάλοι και μικροί. Έτσι αρπάξαμε την ευκαιρία να φύγουμε, έπιασα την Emma απ'το χέρι και εξαφανιστήκαμε απ'το κέντρο χωρίς να μας καταλάβει κανείς...

Πήγαμε πίσω από μερικά κτήρια. Εκεί πλέον ο ήχος των οργάνων και των χωρικών που τραγουδούσαν,ακουγόταν ελάχιστα. Τόσο σιγά που ίσα ίσα έφτιαχνε μια ωραία ατμόσφαιρα. Κάθισα κολλητά στο τοίχο ενώ η Emma κάθισε πάνω στα πόδια μου. Το αεράκι της χάιδευε τα μαλλιά,την ήθελα εκείνη την στιγμή. Οι ανάσες μας μύριζαν σακέ, η γεύση απ'τα φιλιά της όμως ήταν γλυκιά. Της έβγαλα την μπλούζα και μετά από λίγη ώρα καταλήξαμε να κάνουμε ΧΧΧ στη μέση μιας οδού. Μπορούσα να ακούσω σιγανά αλλά καθαρά τους χωρικούς που δεν είχαν σταματήσει ακόμα να γλεντάνε... Ο φόβος οτι μπορεί να μας δει κάποιος με ερέθιζε ακόμα περισσότερο και το γεγονός οτι αυτή δεν το σκεφτόταν καν,ή μάλλον δεν την ένοιαζε,με άναβε! Τελειώσαμε λίγο πριν το ηλιοβασίλεμα.

Ντυθήκαμε και σηκωθήκαμε,προχωρούσαμε κατευθυνόμενοι προς το κέντρο ενώ η Emma ήταν κολλημένη πάνω μου. Στο πρόσωπο της, η κούραση ήταν εμφανής αλλά είχε αυτήν την πολύτιμη έκφραση της ευχαρίστησης! Όταν φτάσαμε στο κέντρο αντικρίσαμε όλο το χωριό να κοιμάται,ο ένας πάνω στον άλλον.Κοιταχτήκαμε,εγώ και η Emma,και βάλαμε τα γέλοια. Στην συνέχεια πήγαμε στο πανδοχείο,αφού μπήκαμε στο δωμάτιο μας και ξαπλώσαμε της είπα...
-Emma,δεν έχουμε μιλήσει ακόμα για εμάς...
Κερνώντας με,ένα χαμόγελο και ένα γλυκό φιλί μου απάντησε...
-Θα γίνει και αυτό!Καληνύχτα Destro!
Εγώ χαμογέλασα ενώ κοιτούσα στο ταβάνι. Γύρισα την κοίταξα στα μάτια, την χάιδεψα στο μάγουλο και την καληνύχτησα!

Όλη την μέρα κοιμόμασταν,αφού πέσαμε για ύπνο τα ξημερώματα. Εγώ ξύπνησα το απόγευμα,η Emma κοιμόταν ακόμα αλλά δεν την ξύπνησα.Την άφησα να ξεκουραστεί. Πήγα μια βόλτα στο χωριό,όλοι όσοι με έβλεπαν με χαιρετούσαν εγώ τους το ανταπέδιδα απλά με ένα χαμόγελο. Κάθισα σε ένα παγκάκι,το οποίο βρισκόταν μπροστά στην θάλασσα και ατένιζα το τοπίο,ενώ σκεφτόμουν διάφορα. Αποφάσισα να καλέσω με το Den Den Mushi τον Jekins.

-Έλα Destro,τι κάνεις; Είσαι καλa;
-Δεν θα το έλεγα.
-Γιατί;
-Γιατί αυτή η "προσωπικότητα" μπορεί να εμφανιστεί ξανά...

Η αλήθεια είναι πως ο Jekins,είχε ανακαλύψει πάρα πολλά πράγματα,τα περισσότερα ήταν καλά πράγματα. Αλλά επέλεξε να μην μου τα αποκαλύψει ακόμα.

-Όχι δεν είχα, νομίζω πως εμφανίζονται σε στιγμές που νιώθεις οτι απειλήσε σοβαρά ή είναι σε κίνδυνο κάποιος αγαπημένος σου. Μόλις ολοκληρώσω την έρευνα μου θα στα πω όλα μαζί.

Τον ευχαρίστησα και χαιρετηθήκαμε. Μόλις έκλεισα το Den Den Mushi, ένιωσα ένα χέρι να με αγγίζει στον ώμο!