[Τέλος](2)Ο χωρισμός και η συνέχεια των μπελάδων

Μερικές μέρες αφού φύγαμε, άρχισε να φαίνεται στον ορίζοντα το νησί που πηγαίναμε..
-Πως μου είπες ότι λέγετε το νησί που πάμε ;
-Dawn.. Δεν έχεις καλή μνήμη ε ;
-Μπορείς να το πεις αυτό ...
Έχεις γνωστούς σ'αυτό το νησί ;
-Ξέρω κάποια άτομα.. Μάλιστα θα πάω να τους συναντήσω τώρα που πάμε..
-Θα πάμε μαζί ;
-Α δεν σου το είπα..Ξεχάστηκα εντελώς με όσα έγιναν.. Επειδή έχω κάποιες δουλειές και πρέπει να τις κάνω μόνος θα χωριστούμε στο λιμάνι και θα ξανασυναντηθούμε σε πέντε μέρες στο μαγαζάκι που θα πάμε..Δεν έχεις κανένα πρόβλημα ;
-Όχι κανένα πρόβλημα..

Καθώς βλέπαμε το λιμάνι σκεφτόμουν τι θα μπορούσα να κάνω αυτές τι μέρες..Δεν ήμουν καθόλου στεναχωρημένος που θα έμενα μόνος, μάλιστα ήμουν αρκετά χαρούμενος.. Θα ήταν η πρώτη φορά που θα μπορούσα να κάνω ότι θέλω..Μόλις φτάσαμε πήγαμε στο μαγαζάκι που μου είχε πει.. Μπήκαμε και κάτσαμε σε ένα τραπεζάκι σε μία γωνία.. Αν και δεν είχε πολύ κόσμο ήταν ωραίος ο χώρος του καθώς και ευχάριστο κλίμα..Μερικά λεπτά αργότερα ήρθε αυτός που είχε το μπαρ για να παραγγείλουμε..
-Τι θα πάρετε ;
-Ένα σάκε..Πήγα να πάρω χυμό αλλά σκέφτηκα ότι μπορούσα πλέον να πάρω ποτό..
-Και εσείς το ίδιο;
-Όχι.. Άμα γίνεται θέλω ένα ρούμι.. Κάτσαμε και χαλαρώσαμε για καμιά ωρίτσα χωρίς να μιλήσουμε πολύ...

Μόλις φύγαμε από το μπαρ ήταν η ώρα να χωριστούμε..
-Πάρε μερικά 20.000 belli για να μπορέσεις να περάσεις αυτές τις μέρες.. Είναι αρκετά ώστε να μην σου λείψει τίποτα..Δίστασα στην αρχή αλλά τελικά τα πήρα..
-Εντάξει.. Ευχαριστώ..
-Και κάτι τελευταίο.. Είσαι αρκετά καλός με το σπαθί ώστε να μην χρειάζεται να χρησιμοποιήσεις τη δύναμη του φρούτου σου..
-Γιατί να μην την χρησιμοποιώ ; Αφού ξέρεις πόσο μου αρέσει....
-Το ξέρω αλλά δεν πρέπει να τραβάς την προσοχή.. Τουλάχιστον όχι τώρα.. Προπαντός σε τέτοιες περιοχές είναι πολύ παράξενο να έχει κάποιος μία τέτοια δύναμη.. και φυσικά μην μπλέξεις πάλι όπως τις προάλλες..
-Καλά θα προσπαθήσω..Άντε τα λέμε..

Με το που χωριστήκαμε εγώ κατευθύνθηκα προς τη πόλη.. Αν και πιο μεγάλη πόλη δεν είχε μεγάλη διαφορά από τη Shell Town.. Καθώς περπατούσα έπεσε πάνω μου ένας άνθρωπος που έτρεχε..
-Συγνώμη είσαι από εδώ ;
-Όχι.. Είμαι από ένα νησί δίπλα.. Έπαθες κάτι και τρέχεις έτσι;
-Άσε.. Με βρήκε μεγάλη συμφορά..
-Μπορώ να βοηθήσω σε κάτι ;
-Τι να βοηθήσεις.. Ή μάλλον μπορείς να κάνεις κάτι..Μπορείς να έρθεις μαζί μου ;
-Φυσικά.. Άρχισε και περπατούσε και εγώ τον ακολουθούσα.. Μετά από μερικά λεπτά φτάσαμε εκεί που ήθελε.. Ήταν ένα στενό μακριά από τα πολλά μαγαζιά που κατέληγε σε αδιέξοδο..
-Φτάσαμε..
-Τι θες να κάνω ;
-Εσύ ; απλώς περίμενε λίγο..Μετά από λίγο εμφανίστηκαν αλλά τρία άτομα με σπαθιά στα χέρια.. με το που τους είδα κατάλαβα τι είχε γίνει.. Ήθελαν να με ληστέψουν... Νευρίασα που τον πίστεψα ότι ήθελε βοήθεια..Πήγα να τους πετάξω κεραυνό αλλά συγκρατήθηκα γιατί θυμήθηκα δεν θα ήταν καλό.. Έτσι αποφάσισα να τους αντιμετωπίσω με το katana μου..
-Θα αμυνθείς ; Μην είσαι χαζός.. δεν μπορείς να μας νικήσεις.. είμαστε 4 και είσαι ένας.. Δώσε μας τα λεφτά σου και δεν θα πεθάνεις..
-Μπα.. προτιμώ να τα κρατήσω..

Τη στιγμή που το είπα αυτό μου επιτέθηκαν δύο από αυτούς, και επειδή δεν είχα προλάβει να βγάλω το katana μου αναγκάστηκα να υποχωρήσω λίγο για να τους αποφύγω.. Μετά μου επιτέθηκαν οι άλλοι δύο πολύ αδέξια με αποτέλεσμα καταφέρω με το katana μου να τραυματίσω τον έναν αρκετά..Νευρίασαν οι υπόλοιποι και αποφάσισαν να μου επιτεθούν και οι τρεις μαζί.. Και αυτή τη φορά κατάφερα με ένα ελιγμό να τους αποφύγω και να χτυπήσω στην πλάτη και τον δεύτερο.. Με το που έγινε αυτό ένας έφυγε τρέχοντας ενώ ο άλλος με κοίταζε με ένα συνδυασμό φόβου και μίσους..Με μία κίνηση νίκησα και αυτόν αλλά δεν μπόρεσα να τους σκοτώσω.. Για αυτό το λόγο αποφάσισα να τους αφήσω εκεί και να φύγω..

Μετά την μάχη ήθελα να φάω κάτι έτσι πήγα σε μία ταβέρνα να τσιμπήσω τίποτα.. Αφού παρήγγειλα έτυχε να ακούσω κάποιον να αναφέρεται σε κάτι ληστές αλλά δεν μπόρεσα να ακούσω καλά.. Μου φάνηκε παράξενο και τον ρώτησα τι έγινε..
-Άσε.. Τρίτη φορά που με κλέβουν αυτήν την εβδομάδα.. Έχουν αυξηθεί πολύ οι ληστείες τον τελευταίο καιρό..
-Και εμένα μου επιτέθηκαν σήμερα.. Πριν λίγο μάλιστα..
-Αλήθεια ; Και πόσα σου κλέψανε ;
-Τίποτα.. Δεν τους άφησα..
-Πόσοι ήταν ;
-Τέσσερις..
-Και μπόρεσες να τους νικήσεις ;
-Ναι..Δεν ήταν τίποτα..
-Ήταν και παρά ήταν.. Δεν ξέρεις πόσο καιρό μας τρομοκρατεί ο Higuma..
-Ποιος είναι αυτός ;
-Ο αρχηγός τον ληστών.. Τα τελευταία 3 χρόνια κάνει ότι θέλει..
-Και γιατί δεν ζητάτε από τους marine βοήθεια ;
-Το έχουμε κάνει πολλές φορές..
-Και ;
-Τίποτα δεν έγινε.. Η βάση του νησιού μας έχει συμμαχήσει με τον Higuma.. Ο Higuma τους δίνει ένα ποσοστό από τα κέρδη του και εκείνοι τον αφήνουν να κάνει ότι θέλει..
-Αυτό είναι απαράδεκτο..
-Λοιπόν θα μας βοηθήσεις ;

-Να σας βοηθήσω ; Εκείνη τη στιγμή άρχισαν να έρχονται και άλλοι ντόπιοι πιο κοντά για να ακούσουν τι λέγαμε..
-Ναι.. Αφού νίκησες εκείνους, μάλλον θα μπορείς να νικήσεις και τους υπόλοιπους..
-Δεν ξέρω.. Δεν είμαι καν από εδώ.. Ήθελα να βοηθήσω αλλά ο Eddie μου είχε πει να μην μπλέξω πάλι..
-Θα σου δώσουμε και αμοιβή.. Καλύτερα να τα δώσουμε σε εσένα παρά να μας τα πάρουν..
-Κοίταξε.. Θα το σκεφτώ και θα σας πω.. Υπάρχει κάποιο πανδοχείο που μπορώ να περάσω τη νύχτα ;
-Ναι.. Αυτή η ταβέρνα έχει πάνω τρία δωμάτια, πήγαινε και διάλεξε όποιο θες..
-Ευχαριστώ.. Πόσο κοστίζει ;
-Για εσένα τίποτα..
-Μα δεν εί..
-Μην πεις τίποτα.. Απλά πήγαινε.. Με το που μου το είπε έφυγα.. Ρε γαμώτο τώρα πρέπει τους βοηθήσω..Πολύ ύπουλο αυτό που έκαναν.. Πήγα στο δωμάτιο και με πήρε γρήγορα ο ύπνος..

Ξύπνησα αρκετά νωρίς το πρωί γιατί άκουσα φασαρίες.. Πήγα να κατέβω κάτω αλλά ήρθε εκείνος που μιλούσαμε χτες πάνω..
-Σε ξυπνήσαμε ;
-Ναι άκουσα κάτι φασαρίες.. Τι έγινε ;
-Ήρθε ο Ηiguma εδώ..
-Τι ήθελε ;
-Εσένα..
-Τι ; που με ξέρει εμένα ;
-Από ότι φαίνεται σε ανέφερε ένας από αυτούς που πολέμησες..
-Τέλεια.. Άρα τώρα αναγκαστικά πρέπει να τους πολεμήσω, θέλω δεν θέλω..
-Ναι !
-Εντάξει.. Ωραία.. Πάω να τον βρω..
-Α και κάτι τελευταίο..
-Τι ;
-Σε κυνηγάνε και οι marine..

-Με κυνηγάνε ;
-Ναι..
-Μα δεν έχω κάνει κάτι κακό.. Με ποια πρόφαση με κυνηγάνε ;
-Το ξέρω.. Υποστηρίζουν ότι επιτέθηκες σ'αυτούς..
-Δεν το πιστεύω.. Τι θα κάνω ;
-Αυτό είναι δικιά σου απόφαση.. Να ξέρεις πάντως άμα εναντιωθείς στον Higuma πιθανότατα να χρειαστείς να πολεμήσεις και αυτούς..
-Α τέλεια..
-Τι θα κάνεις τελικά ;
-Δεν έχω και πολλές επιλογές.. Θα πάω να τον βρω για να τελειώνει αυτό το θέμα..

Βγήκα και ακολούθησα τις οδηγίες που μου έδωσαν για το μαγαζί που συχνάζει ο Higuma.. Καθώς προχωρούσα είδα μία στρατιά marine,κάπου στα είκοσι άτομα, να προχωράνε προς τα εμένα.. Εγώ δεν έτρεξα γιατί ήξερα ότι θα με καταλαβαίνανε αμέσως.. Κατέβασα κάτω το κεφάλι και τους άφησα να περάσουν από δίπλα μου, ελπίζοντας να μην με αναγνωρίσουν.. Ευτυχώς πέρασαν γρήγορα και δεν αποκαλύφτηκα.. Είναι επικίνδυνο ακόμα να κυκλοφορώ.. Είχα περίπου φτάσει εκεί που ήθελα όταν είδα άλλους δύο.. Επιχείρησα να κάνω το ίδιο αλλά αυτή τη φορά δεν πέτυχε..

Έτρεξαν καταπάνω μου χωρίς να μου πουν τίποτα, με αποτέλεσμα να μην προλάβω να τραβήξω το katana και να αναγκαστώ να χρησιμοποιήσω το φρούτο μου και να περάσουν από μέσα μου τα katana τους..Ευτυχώς δεν κατάλαβαν τι έγινε γιατί έτσι όπως κουνήθηκα δεν φάνηκε πολύ τι έγινε.. Γύρισαν και ήρθαν προς το μέρος μου,αλλά αυτή τη φορά ήμουν προετοιμασμένος.. Με δύο ελιγμούς κατάφερα να τους χτυπήσω στα πόδια και μετά στα γόνατα.. Καθώς ήταν κάτω τους έριξα μικρής ποσότητας κεραυνό ώστε να λιποθυμήσουν.. Τους τράβηξα στην άκρη, κάτω από κάτι θάμνους, ώστε να μην φαίνονται στο δρόμο.. Αφού τους ετοίμασα συνέχισα προς το μαγαζί που είναι..

Μετά από κανένα δεκάλεπτο έφτασα σε εκείνο το μαγαζί.. Το κατάλαβα αφού έξω από εκεί ήταν δέκα marine με άλλους τόσους ανθρώπους που πιθανότατα ήταν ληστές..Μπορούσες να το καταλάβει κανείς εύκολα μόνο και μόνο από το ύφος τους.. Να δω πως θα περάσω από αυτούς.. Προσπαθούσα να βρω κάποιο άνοιγμα ώστε να περάσω από αυτούς χωρίς να χρειαστεί να τους πολεμήσω.. Καθώς περνούσε η ώρα και δεν έβρισκα κάποιο, αποφάσισα να πάω ίσια να τους πολεμήσω.. Όταν πήγα όμως να προχωρήσω είδα έναν marine να τρέχει προς το πλήθος και να του λέει κάτι.. Γαμώτο είμαι πολύ μακριά να ακούσω.. Ξαφνικά έφυγαν 9 ληστές και 9 marine μαζί με εκείνον που έτρεχε, και έμειναν πίσω 1 από κάθε μεριά..Ποο είμαι πολύ τυχερός.. Πήγα προς το μέρος τους και προσπάθησα να τους ακινοτοποιήσω χωρίς να τους σκοτώσω.. Όμως καθώς χτύπησα τον έναν, και πριν να προλάβω να χτυπήσω τον άλλον, ο δεύτερος πρόλαβε να βγάλει μία κραυγή..

Έτσι όλες οι συνομιλίες από το μαγαζί σταμάτησαν και άκουσα βήματα να πλησιάζουν την πόρτα.. Εγώ απομακρύνθηκα λίγο από την είσοδο γιατί δεν ήθελα να γίνει τίποτα ξαφνικό.. Μετά από μερικές στιγμές, που εμένα μου φάνηκαν αιώνες βγήκε έξω ένας ψηλός, λεπτός και κάπως λιγδιάρης.. με κοίταξε και μετά φώναξε:
-John αυτός ήταν που σου επιτέθηκε χτες ; Από την πόρτα βγήκε εκείνος που έτρεξε και ξέφυγε χτες από αυτούς που μου επιτέθηκαν..
-Ναι αυτός είναι..
-Μάλιστα..Αυτός είναι ο ήρωας του χωριού λοιπόν.. Χαχαχα.. δεν το πιστεύω πόσο απελπισμένοι είναι οι κάτοικοι του χωριού να αναθέτουν τις ελπίδες τους σε ένα νιάνιαρο.. Εγώ χαμογέλασα γιατί τώρα ήθελα και για εμένα να τον πλακώσω..Εκείνος από ότι φάνηκε νευρίασε που χαμογέλασα γιατί μου είπε φωναχτά:
-Άντε δεν θα μου επιτεθείς ; Αυτή δεν είναι έτσι και αλλιώς η αποστολή σου ;
-Μην ανησυχείς.. Σε πέντε λεπτά η αποστολή μου θα έχει τελειώσει..


Συνέχεια ιστορίας στη μάχη με το μπος...

Αφού τον νίκησα τον έδεσα για να τον παραδώσω στους marine.. Για τη ακρίβεια δεν ήξερα τι να κάνω αφού μπορεί μετά να τον άφηναν ελεύθερο.. Καθώς σκεφτόμουν τι θα τον κάνω εμφανίστηκαν μπροστά μου οι marine με τους ληστές.. Ένας από τους marine που φαινόταν να ήταν ανώτερος από τους υπόλοιπους έκανε ένα βήμα προς τα εμένα και μου είπε:
-Άστον για να φύγεις ζωντανός από το νησί..
-Δεν νομίζω να γίνει κάτι τέτοιο..Τον έχω πιάσει και θα τον παραδώσω..
-Και νομίζεις ότι θα ξεφύγεις από εμάς ;
-Ναι αυτό πιστεύω.. Οι ληστές δεν φαίνονταν τόσο ενθουσιασμένοι με την πιθανότητα να πολεμήσουν και αυτό ήταν πολύ καλό γιατί όσο να είναι είχαν την αριθμητική διαφορά.. Όμως από την ώρα που φάνηκαν ότι τελικά θα πολεμήσουν, αποφάσισα ότι πρέπει να δράσω.. Έτσι έριξα ένα κεραυνό ανάμεσα μας , όσο μπορούσα πιο διακριτικά και ξέφυγα...

Μόλις έφτασα στο λιμάνι οι κάτοικοι με υποδέχτηκαν σαν ήρωα, φυσικά μόλις είδαν τον Higuma δεμένο..Ήρθε εκείνος από την ταβέρνα και μου είπε χαρούμενος:
-Το ήξερα ότι μπορούσες να το κάνεις.. Δεν ξέρω πως να σε ευχαριστήσω..
-Εντάξει είναι.. Έτσι και αλλιώς το ευχαριστήθηκα κιόλας..
-Τον Higuma θα τον παραδώσεις για να πάρεις το belli;
-Μπα.. Και να πήγαινα στη βάση των marine που με κυνηγούσαν ;
-Μπορούμε να τον πάμε εμείς εκεί..
-Θέλω να κάνετε κάτι άλλο.. Επειδή δεν θέλω να έχω σκοτούρες σας τον αφήνω να τον κάνετε ότι θέλετε.. Να πάρετε τα λεφτά, να τον... Ότι θέλετε κάντε..
-Εντάξει.. Κάτι θα σκεφτούμε.. Α και για να μην το ξεχάσω ένας Eddie μου είπε να σου πω πως έπρεπε να φύγει και θα σε συναντήσει σε μία εβδομάδα στο Gecko Island..
-Και πως θα πάω εκεί ; Πόσες μέρες είναι ;
-Είναι 4 μέρες ταξίδι.. θα σου δώσω ένα χάρτη ώστε να μπορείς να πας..Συγνώμη κιόλας αλλά τόσα που έγιναν δεν έμαθα ούτε το όνομα σου..
-ναι βέβαια.. Με λένε Flash D. Drake.. Τώρα πρέπει να φύγω όμως..
-δεν θα κάτσεις μία δύο μέρες να το γιορτάσουμε..
-Όχι πρέπει να φύγω..
-Καλά εντάξει.. Έτσι ξεκίνησα με τη βάρκα για το Gecko Island..