[Αρχη]Το ταξιδι προς την λυτρωση του κοσμου - Κατι συνιθισμενο και κατι ασυνιθιστο!(Μερος 4ο)

Ο ηλιος ειχε φτασει στο ζενιθ του οταν ξαναμπηκαμε στα νερα της East Blue. Τελικα, χωρις να γνωριζω τον λογο, αυτη η θαλασσα μου φαινοταν η πιο ηρεμη και η πιο ειρηνικη, αν και σε καθε νησι που πηγαινα επρεπε να συμβαινει κατι κακο μεχρι να φτασω εγω και να βαλω ενα τελος....
Ετσι και στο νησι που ειχαμε βαλει προορισμο τωρα που μας ειχαν ειδοποιησει απο τα κεντρικα οτι ενας πειρατης εκανε παρτυ μονος τους στο νησι και οι μαρινς δεν μπορουσαν να κανουν τιποτα, και πηγαιναμε για να βγαλουμε το φιδι απο την τρυπα ξανα

Ειχα καθισει και ηρεμουσα με το θαλασσινο αερακι να μου χτυπαει το προσωπο, την αλμυρα να μου ερχεται και να μου γεμιζει τα ρουθουνια ενω η ατονη και αρυθμη μελωδια των γλαρων με κοιμιζαν. Μεχρι ως οτου να δω στον οριζοντα ενα νησι και να με ξυπνησει για τα καλα!! Ειχαμε φτασει! Γυρισα στην Winry:
-Winry!!! Νησι μπροστα μας!!!
-Πως???
-Φτασαμεεεε~~~
(Ειπα με ενα χαζοκοριτσιστικο τονο)
-Μα...

Καθως πλησιαζαμε περισσοτερο το νησι εβλεπα και ολο και πιο ανυσηχη την Winry. Ειχε ανοιξει ολους τους χαρτες της, πυξιδες, χαρακες... Τα παντα!
Τελευταια ειχε παει να ελεγξει το τιμονι:
-Το πειραξες καθολου?
-Ουτε καν το ακουμπησα
-Το ειχα βαλει σταθερο.... Οποτε δεν αλλαξαμε πορεια
-Τι συμβαινει?
-Συμβαινει οτι ειναι πολυ νωρις για να εχουμε φτασει. Θελουμε το λιγοτερο μιση μερα ακομη.
-Και τοτε? Ποιο νησι ειναι αυτο?
-Μακαρι να ξερα!
-Τι εννοεις? Τοση ωρα εχεις τους χαρτες σου μπροστα. Δεν το γραφουν?!
-Ακριβως αυτο! Το νησι που βρισκεται μπροστα μας δεν ειναι καν χαρτογραφημενο!

Μην ξεροντας τι να κανουμε και γεματες περιεργεια αποφασισαμε να παμε στο νησι και να δουμε τι υπαρχει σε αυτο. Αν υπαρχουν κατοικοι, ζωα, περιεργη βλαστηση... Ηταν πολυ ασυνιθιστο ενα νησι στις 4 θαλασσες να μην ειναι στον χαρτη.

Το νησι ηταν ενα μικρο πραινο βουναλακι. Βραχωδες περιμετρικα εκτος απο μια παραλια και ΟΛΟ το υπολοιπο ενα μεγαλο πρασινο δασος. Απο μακρια δεν φαινοταν τιποτα αλλο. Ουτε σημαδια πολιτισμου ουτε τιποτα.

Γυρνοντας το νησι για να βρουμε μερος να αραξουμε ειδαμε ενα πλοιο να ειναι αγκυροβολημενο εκει. Η κατασταση εγινε ακομα πιο περιεργη οταν ειδαμε πανω στο μεγαλυτερο καταρτι αυτου του πλοιου μια πειρατικη σημαια να ανεμιζει. Τι μπορει να εκαναν πειρατες εδω? Τι μυστικο εκρυβε το νησι??
Παρατηρωντας καλυτερα το πλοιο τους ειδαμε κινηση πανω σε αυτο ενω ενας ανθρωπος πανω του με το που μας ειδε ετρεξε αμεσως και κατεβηκε απο το καραβι και εφυγε μεσα στο δασος τρεχοντας.

Χωρις να του δωσουμε ιδιαιτερη σημασια ριξαμε κανονικα αγκυρα και αποβιβαστηκαμε στο νησι. Σαν καλοι κυνηγοι, πρωτη μας δουλεια ηταν να παμε να επιθεωρησουμε το πλοιο των πειρατων.

Ανεβηκαμε πανω του, ψαξαμε παντου, το καναμε ανω κατω αλλα δεν υπηρχε ψυχη. Λες και ηταν παρατημενο εδω και μερες. Επισης δεν υπηρχε ουτε ενα κλεμμενο λαφυρο. Τι σοι πειρατες ηταν αυτοι??
Μαλλον δεν θα ειχαμε δυσκολη δουλεια σε αυτο νησι με τους πειρατες τουλαχιστον....

Μπαινοντας μεσα στο δασος ειδαμε ενα πουλι να πεταει απο μπροστα μας αλλα...! ΜΑ! Αυτο το πουλι ειχε κεφαλι σαυρας!!!
Εφυγε και σκεφτηκα πως μαλλον θα ηταν ιδεα μου απο την κουραση, τις τελευταιες μερες δεν ειχα ξεκουραστει αρκετα.
Προχωρησαμε βαθυτερα και ειδα ενα κουναβι με φατσα νυφιτσας να καθεται και να με κοιταει...
Το κοιτουσα....
με κοιτουσε....
ηταν πολυ επιμονο...
Ειχαμε μεινει αφωνες. Τι παραξενη διασταυρωση ζωου...
Τελικα σε αυτη την μαχη ματιας νικησα γιατι το ζωο βαρεθηκε και εφυγε

Ειχαμε αρχισει να διψαμε απο την πεζοπορια και πανω μου το συζηταγαμε αυτο ακουσαμε απο καπου κοντα τρεχουμενο νερο. Στριψαμε ακολουθωντας τον ηχο αναμεσα απο τα δεντρα και μετα απο λιγο ειδα μπροστα μας ενα ξεφωτο του δασους με εναν μικρο καταρρακτη(στην ουσια το νερο επεφτε απο λιγο πιο ψηλα απλα ηταν αποτομα) που κατεληγε σε ενα ρυακι. Αυτο ηταν που ακουγαμε. Χαρουμενες προχωρησαμε μπροστα και μολις σκυψαμε να πιουμε, ακουσαμε εναν πυροβολισμο. Μια σφαιρα ειχε σκασει ακριβως διπλα μας!

Γυρισαμε και ειδαμε 5 ατομα με την γνωστη οψη που εχουν οι πειρατες, με καραμπινες και σπαθια στο χερι και να εχουν αγριες διαθεσεις:
-Χεχεχε...
ειπε γλυφοντας τα χειλη του
-Ωστε μας ανακαλυψε το ναυτικο ε?? Και εστειλε μονο δυο κοριτσακια??
-Γιατι ποιος σου ειπε οτι ειμαστε του ναυτικου??
-Αλλα?? Ποιες ειστε??? Και τι κανετε εδω?
-Να μην σε νοιαζει ποιες ειμαστε! Το μονο που επρεπε να σε νοιαζει αυτην την στιγμη ειναι πως θα ξεφυγεις που τολμησες να μας επιτεθεις
Ειπα δημιουργοντας μια μπαλα συμπιεσμενου αερα στο χερι μου
-Εεεε....
Εκφωνησε φανερα φοβισμενος.
-Αργησες να ξεκινησεις το τρεξιμο! Τωρα εισαι νεκρος!
Του ειπα και του πεταξα την μπαλα η οποια τον εξφεντωνησε πανω σε ενα δεντρο που χτυπησε με το κεφαλι του

Οι αλλοι 4 μας ορμηξανε και μας περικυκλωσαν. Σταθηκαμε πλατη με πλατη με την Winry και τραβηξαμε και οι δυο τα σπαθια μας.
Οι πρωτοι μας επιτεθηκαν ταυτοχρονα και τους αποκρουσαμε με τα οπλα μας ενω οσο παλευαμε μαζι τους εκαναν να μας επιτεθουν και οι αλλοι. Δεν τα καταφεραν ομως. Δυνατος αερας τους εμποδισε απο το να πλησιασουν και τους πεταξε μακρια.
Συγχρονισμενα εγω και η winry ετσι οπως συγκρουωνταν τα σπαθια μας, τους απωθησαμε και τους αποτελειωσαμε με μια κοψια κατα μηκος του στηθους.
Τρεχοντας προς τους τελευταιους, η Winry τον καρφωσε με το πλατυσπαθο της ενω εγω εβαλα το σπαθι μου μεσα, εγινα αερας και βρεθηκα πισω του και γυρνοντας του τον λαιμο του χαρισα εναν ακαριαιο θανατο

Με τα 5 πτωματα γυρω μας αρχιζε να μυριζει εντονα το αιμα. Ειχαμε μια απεχθεια προς την μυρωδια αλλα μετα απο τοσες φορες το συνηθιζεις... Ετσι και εμεις το αγνοησαμε τελειως και πηγαμε να πιουμε λιγο νερο πριν φυγουμε.
Αλλα εμελλε να μας διακοψουν ξανα...
Ενα μουκγρητο ακουστηκε πισω μας... Ενας βρυχηχθμος. Γυρισαμε και ειδαμε ενα λιονταρι με σωμα ελαφιου να εχει πλησιασει και να γλυφει τα πτωματα. Αμεσως μας πηρε ειδηση οτι βρισκομασταν εκει και κινηθηκε απειλητικα προς τα εμας.

Οσο κατεπληγμενη ημουν απο την μορφη του ζωου αλλο τοσο νευριασμενη ημουν που θα επρεπε ξανα να πολεμισω.
Αρχισα να περπαταω προς το λιονταρι και φωναξα κοιταζοντας το καταματα:
-ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ!!! ΠΡΩΤΑ ΟΙ ΠΕΙΡΑΤΕΣ, ΜΕΤΑ ΤΑ ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΖΩΑ. ΛΙΓΟ ΝΕΡΟ ΖΗΤΗΣΑ ΝΑ ΠΙΩ! ΑΦΗΣΤΕ ΜΕ ΗΣΥΧΗ!!!!!!
Και το λιονταρι εφυγε αμεσως τρεχοντας απο το σημειο ενω εγω εβγαλα εναν αναστεναγμο και γυρισα στο ρυακι...

Με την λογικη οτι οι υπολοιποι πειρατες θα ειχαν εγκατασταθει στο νησι καπου κοντα σε ποσημι νερο, ακολουθησαμε το ρυακι κατα μηκος.
Περνυσε αναμεσα απο δεντρα. Ψηλα αεθυαλλη δεντρα που σε αναγκαζαν να βλεπεις πρασινο οπου και να γυρισεις....
Στα περισσοτερα σημεια ειχε χλοη αλλα αν παρατηρουσες καλυτερα θα εβλεπες ξερα σημεια. Σημεια που ηταν στημενες παγιδες ενω ξεχωριζες και σημαδια μαχης
Αυτοι οι πειρατες σιγουρα δεν εχουν ερθει για καλο στο νησι (σκεφτηκα)

Και ενω προχωρουσαμε, καποια στιγμη η Winry μου ειπε:
-Σταματα
-Τι εγινε?
-Νιωθω μια εχθρικη παρουσια.
-Το νιωθεις και εσυ τοση ωρα ε?
Και τοτε απο μπροστα μας εμφανιστηκε ενας πειρατης με ενα χαμογελο χαραγμενο στα χειλη του. Αλλοι δυο εσκασαν μυτη απο πισω μας ενω το ιδιο εγινε απο τα δεξια μας και τα αριστερα μας.
-Βρε βρε... Για δες! Η Sakura Erlic μαζι με το αχτυπητο διδυμο της, την Winry, ηρθαν για να μας πιασουν...
-Και ποιος εισαι εσυ?? Και που μας ξερεις?
-Εγω ειμαι απλα ενας απλος πειρατης με λιγοστη επικυρηξη στο τομαρι μου. Εσεις ομως ειστε γνωστες. Τα νεα για εσας διερευσαν γρηγορα στους πειρατες, Ειδικα μετα την νικη επι του Χιγκουμα. Εσενα συγκεκριμενα σε αποκαλουν ανερχομενο κινδυνο.
-Α αληθεια? Ποσος με ενδιαφερει. Το μονο που με νοιαζει ειναι να σε πιασω.
-Τιμη μας τοτε δεσποινιδες που κανατε ολο αυτο το ταξιδι για να μας πιασετε. Το κανατε αδικα ομως... Γιατι θα πεθανετε.
Και κινηθηκαν ολοι προς το μερος μας με τα γυμνα σπαθια τους.

Καθως ο πρωτος ετρεξε για να επιτεθει, εγω τον απεφυγα σκυβοντας ενω αμεσως μετα σηκωθηκα αποτομα δινωντας του καλη κεφαλια στελνοντας τον ψηλα και ειπα στην Winry:
-Απασχολησε τους λιγο
Και εγινα αερας και χαθηκα απο το σημειο.
Η Winry ειχε μεινει μονη της. Μονη της με 7.
Τραβηκε το πλατυσπαθο της σκιζωντας τον αερα και καρφωσε τον πρωτο στα πλευρα και τον αφησε αιμοφυρτο στο χωμα.
Απεκρουσε το σπαθι του δευτερου με την πλατια μερια της λεπιδας και βαζοντας και το αλλο χερι στην λεπιδα τον εσπρωξε πισω και πηδηξε κανοντας μια τουμπα στον αερα για να αποφυγει μια λεπιδα που θα της εκοβε τον λαιμο.
Ηταν σειρα της να επιτεθει. Σηκωσε ψηλα το σπαθι της και το κατεβασε με δυναμη, χωριζοντας πραγματικα τον πειρατη στα δυο. Σαν απαντηση ενας αλλος πηγε να της επιτεθει πισωπλατα αλλα χωρις καν να τον κοιταξει, οταν την πλησιασε αυτη απλα γυρισε και του εχωσε μια γροθια, φυτευοντας τον κανονικα.

Ο καπετανιος τους δεν ειχε εμπλακει στην μαχη ακομα. Στεκοταν απο ενα σημειο οχι πολυ κοντα και παρακολουθουσε

Και καθως η μαχη συνεχιζοταν στον ιδιο ρυθμο εγω εμφανιστηκα στα 15 μετρα πανω απο το σημειο. Κανεις δεν με ειχε παρει χαμπαρι.
Ολη αυτην την ωρα μαζευα δυναμεις και συγκεντρονομουν οσο προσπαθουσα να εξαπολυσω μια πολυ δυνατη επιθεση.

Πηρα μια βαθια ανασα και τεντωσα τα χερια μου μπροστα. Αερας αρχισε να βγαινει απο αυτα σιγα σιγα. Καθως περνουσαν τα δευτερολεπτα η πιεση δυναμωνε και κατευθυνα τον αερα να παιρνει κλιση 270 μοιρες. Μετα απο λιγο απο μονος του αρχιζε να στροβιλιζεται γυρω απο ενα σημειο. Αυξησα και αλλο την δυναμη. Εφτασα στο ΦΟΥΛ! Την εβγαλα ολη και φωναξα:
-Winry!!!!!! ΦΥΓΕ!!!!!!!!
Και εκτοξευσα εναν μινι ανεμοστροβιλο στο μεγεθος ενος ανθρωπου κατω στο εδαφος προς το μερος των πειρατων.
Εσκασε στο εδαφος και χτηπησε τον πρωτο. Οι υπολοιποι εκαναν να φυγουν αλλα δεν γλιτωσαν απο την μανια του αερα. Τους πηρε και τους σηκωσε κανονικα. Μονο ο καπετανιος δοκιμασε να κανει ενα κολπο, εκπληκτος απο το γεγονος, που δεν προλαβα να δω αλλα και αυτο απετυχε.
Ολους τους ειχε πεταξει πανω σε δεντρα και σε βραχους σπαζοντας τους διαφορα μελη του σωματος. Ολοι ειχαν βγει νοκ-αουτ....

Τους μαζεψαμε και τους δεσαμε. Τωρα επρεπε να παραδωσουμε τους ζωντανους στις αρχες.
-Λοιπον παμε τωρα στην ακτη να στειλουμε μυνημα απο το πλοιο για να ερθουν να τους παραλαβουν.
-Εμμ... Σκεφτομαι να εξερευνησω λιγο ακομα το νησι. Φαινεται πολυ ενδιαφερον.
-Α καλα....
-Σε πειραζει? Μπορεις να τους αναλαβεις εσυ αυτους?
-Ναι καλε σιγουρα. Σιγα το πραγμα. Πανε εσυ.
-Ευχαριστω!! Τα λεμε αργοτερα! Δεν θα αργησω!!
Και εκει χωριστηκαν προσωρινα οι δρομοι μας. Η Winry κατεβηκε προς τα κατω ενω εγω προχωρησα προς το κεντρο του νησιου

Το ιδιο μοτιβο εικονων συνεχιζοταν καθολη την διαρκεια της διαδρομης. Το μονο που το εκανε μοναδικο ηταν τα περιεργα ζωα που εβλεπα. Απο μπροστα μου περασαν ζεβρες με κεφαλι σκυλου, σκυλοι με κεφαλι αλογου, ασβοι σωμα και ουρα κουνελιου και ολα τα περιεργα.
Αλλα κανενα δεν μου επιτεθοταν. Μεχρι που εφτασα στο κεντρο και στην κορυφη του νησιου. Καθως βγηκα απο τα δεντρα βρεθηκα σε ενα κυκλο που δεν υπηρχε τιποτα φυτρωμενο και αυτο που σου τραβουσε σιγουρα την προσοχη ηταν ενας τεραστιος βραχος στο κεντρο. Πρεπει να ηταν πανω απο 10 μετρα.
Εκει ηταν λοιπον που μπροστα μου βρεθηκε εκεινο το λιονταρι που ειχα συναντησει και πιο νωρις. Δεν ηταν μονο ομως. Ηταν και αλλα δυο μαζι του.
Μου μουγκρισαν και μου επιτεθηκαν

Εβγαλα το κατανα μου και αρχισα να αμυνομαι. Μονο αμυνομουν. Δεν εκανα επιθεση, και οταν αυτο κρινοταν αναγκαιο γυρνουσα και χτυπουσα με την αναποδη πλευρα της λεπιδας. Δεν ηθελα να τα πληγωσω. Δεν ειχα λογο να το κανω. Ζωα ηταν στην τελικη, δεν καταλαβαιναν.

Και οπως χτυπησα και εδιωξα ενα λιονταρι, απο πισω εμφανιστηκε ενας θαμνος που δεν ηταν εκει. Και ηταν μεσα σε ενα σεντουκι.
Μα... Οχι, δεν ηταν θαμνος! Ηταν ενας ανθρωπος αλλα συνεχιζε να ηταν μεσα σε σεντουκι. Τι περιεργο!!
Ομως μετα παρατηρησα οτι κρατουσε και με σημαδευε με ενα οπλο. Μεχρι να προλαβω να αντιδρασω ειχε πυροβολησει ηδη....
Με το ακουσμα του οπλου τα λιονταρια σταματησαν και απομακρυνθηκαν. Ακολουθησε ησυχια...
Το αποτελεσμα? 0 εις το πηλικο. Η σφαιρα περασε απο μεσα μου.
-Γιατι το εκανες αυτο?
-Γιατι επιτεθηκες ξανα στα ζωα βρωμοπειρατη! Δεν θα σε αφησω να τα πληγωσεις αλλο
-Μα δεν ειμαι πειρατης!
-ΑΑΑΑ σκασε με τα ψεματα σου! Σκασε και πεθανε!!
-Θα το μετανιωσεις που μου επιτεθηκες τρελαρα!!!

( Η συνεχεια στο μπος)

Ο χαζος "προστατης" των ζωων ηταν πλεον αναισθητος στο πατωμα. Αηδιασα απο την ολη κατασταση και οτι αναγκαστηκα να πολεμισω εναν ασχετο και ηθελα πλεον να φυγω. Ομως ειδα τον βραχο και σκεφτηκα πως στην μαχη μας αυτος κατι ανεφερε για θησαυρο.... Λες να ηταν εκει πανω??
Δεν εχω και τιποτα να χασω σκεφτηκα

Και πεταξα μεχρι εκει πανω.
Εκει ηταν 3 σεντουκια. 3 κλειστα σεντουκια!! Μα ειναι δυνατον???


Πηγα να τα ανοιξω και...


Αντικρισα αυτο.... Ηταν ολα αδεια!

Χμ... Δεν υπηρχε περιπτωση...

Γυρισα και κοιταξα το υπολοιπο νησι. Απο κει ψηλα που ημουν φαινονταν τα παντα. Ειδα και την Winry και τα πλοια. Επρεπε να παω σιγα σιγα... ή γρηγορα γρηγορα!!
Εκανα ενα σαλτο απο κει που ημουν, δημιουργησα αερα και εκανα μια συντομη πτηση μεχρι την ακτη.
Οταν με ειδε η Winry να φτανω σηκωθηκε και μου ειπε:
-Αντε βρε κοπελια! Γεννησαμε!
-Ασε... Που να στα λεω. Εγινε το...
-Περιμενε. Ανεβα στο πλοιο πρωτα και μετα μου τα λες.
-Και αυτοι?
Ειπα δειχνοντας τους πειρατες.
-Ελα μωρε. Δεμενοι ειναι, αναισθητοι ειναι.... Εχω δωσει και συντεταγμενες στους Μαρινς. Θα ερθουν σε λιγο και θα τους πιασουν.
-Αχα! Οκ τοτε παμε!



-Και που λες προχωρησα και εφτασα στο κεντρο του νησιου και εκει....

(Η καμερα αναιβαινει και απομακρυνεται απο τα δυο κοριτσια που επιβιβαζονται στο πλοιο ενω το μικροφωνο αποδυναμωνει και κλεινει αφηνοντας τες να μιλησουν για την περιπετεια αυτη)