[Τελος] When Roads Divide...

Φτασαμε κοντα στο Μπλε νησι. Απο μακρια ηδη φαινονταν οι πολυαριθμες σημαιουλες μαριν απο τις ακαδημιες τους. Η δραστηριοτητα ηταν εντονη μεσα στις ακαδημιες αυτες κυριως φανταζομαι απο τις ασκησεις που θα καναν οι μαρινς!
-Φτασαμε... επισημανε ο Τζιμπο.
-Ναι, να δουμε ομως τι θα κανουμε! Εγω δεν μπορω να σε παω εκει, και ειναι τγκα στους μαρινς και θα εμπλακουμε σε μαχη και θα σε δουν μαζι μου και θα ειναι αδυνατον μετα να μπεις στις παραταξεις τους...
-Κατι θα μπορουμε να κανουμε ομως...
Καθισα και σκεφτηκα, καλα... Τι θα μπορουσα να κανω ετσι ωστε ολες οι υποψιες για τον Τζιμπο να πηγαιναν περιπατο!? Και η ιδεα δεν αργησε να μου ερθει...

Καθισα και την εξηγησα στον Τζιμπο.
-Οχι! Δεν μπορω να κανω κατι τετοιο!
-Και μπορεις και θα το κανεις! Ειναι ο μονος τροπος για να φυγουν ολες οι υποψιες απο πανω σου.
-Γιατι δεν μπορω απλα να παω να γραφτω?
-Αυτο θα κανεις, αλλα αν δεν κολλησουμε στο σχεδιο, οποιαδηποτε υποψια ή καταγγελια οχι μονο θα σε πεταξει εξω απο τις ακαδημιες αλλα θα σε βαλει και φυλακη!!!
Ο μικρος δεν μιλησε.
-Εισαι μαζι μου? Θα το κανεις?
Ο Τζιμπο εγνεψε καταφατικα. Ηταν ωρα να ξεκινησουμε την εφαρμογη του καταπληκτικου μου σχεδιου!

Πρινομως ολα ξεκινησουν ηθελα να δωσω κατι στον Τζιμπο. Εβγαλα απο μια τσαντα ενα πιστολι. Οχι συνηθισμενο πιστολι ομως. Ειχε ενα εντονο φως στην μεση ειχε θαση για γεμιστηρα αλλα και δυο κανες μια λεπτη και μια πιο χοντρη, κανονικη. Επισης του εδωσα και εναν γεμιστηρα.
-Τι ειναι αυτο?
-Αυτο ειναι το δωρο μου για σενα. Ειναι ενα οπλο που εφτιαξα μονος μου.
-Αληθεια? Δεν μοιαζει και πολυ συνηθισμενο ομως.
-Γιατι δεν ειναι κιολας. Εχει εναν μικρο αντιδραστηρα μεσα του. Το βλεπεις το φως? Καθε φορα που πυροβολεις χωρις σφαιρες το οπλο ριχνει με την λεπτη κανη ενα λειζερ σαν το δικο μου. Αν βαλεις σφαιρες στην γεμιστηρα και την τοποθετησεις στο οπλο τοτε οι σφαιρες που θα φευγουν απο την αλλη κανη θα ειναι φλεγομενες, σαν αυτες που ριχνουν τα πολυβολα μου.
:[m207]:
-Τελειο! Ευχαριστω πολυ!
-Ειναι ενα δωρο εναρξης της σταδιοδρομιας σου ως μαριν!!!

Αφησα τον τζιμπο γεματο χαρα στην βαρκα και εκτοξευτηκα στον ουρανο. Αυτος οπως ειχαμε συμφωνησει πηρε την βαρκα και πηγε στο Μπλε νησι!
Μολις εφτασε ετρεξε στην Βαση των μαριν:
-Σας παρακαλω! Βοηθηστε με! με κυνηγα ενας πειρατης!
-Τι ειπες μικρε?
-Αληθεια! Με κυνηγα!
-Μην φοβασαι κανενας πειρατης δεν προκειται να πατησει το ποδι του εδω!
-Αυτος θα ερθει! Σας παρακαλω βοηθηστε με!
-Καλα, καλα. Ποιος ειναι ο πειρατης. Δες λιγο αυτα τα wanted posters.
Αυτος κοιταξε λιγο τις επικυρηξεις και βρηκε συντομα την δικη μου σαν την μεγαλυτερη στις τεσσερις θαλασσες.
-Αυτος ειναι!
Ο βαθμοφορος γραφειας ειδε την αφισα και φρικαρε!
-Εισαι σιγουρος, μικρε?
-ΝΑΙ!
-Ελα μαζι μου!

Προχωρησανε μαζι μεσα στην βαση σε ενα μεγαλο γραφειο.
-Επιτρεπεται?
-Περασε.
-Lieutenant Junior Patrick Rowland, κυριε Διοικητά! Εχουμε εναν μικρο εδω που αναφερει οτι τον κυνηγα ενας πειρατης!
-Δεν προκειται να πατησει κανενας μαριν στο νησι αυτο! Στην καρδια των Μαριν!
-Κυριε διοικητα! δεν ειναι οποιοσδηποτε πειρατης. Ειναι ο "Fallen Angel" Mephistopheles με επικυρηξη 50,000,000 μπελλι!
Ο διοικητης της βασης κοντεψε να πνιγει!
-Σιγουρα μικρε? Εισαι σιγουρος οτι αυτος ειναι? Εισαι σιγουρος οτι θα επιτεθει?
-Δεν θα μπορουσα να ειμαι σιγουροτερος... κυριε διοικητα!
-Σημανε συναγερμο, ολοι στις θεσεις τους! Θελω πλοια με περιπολους εξω στην θαλασσα γυρω απο το νησι και περιπολους στην πολη και στα χωρια! Εφυγες!
Ο Βαθμοφορος γραφειας εφυγε τρεχοντας.

-Για πες μου τωρα μικρε... Τι εκανες και σε κυνηγα ο Πειρατης αυτος?
Τα λογια εβγαιναν δυσκολα απο το στομα του Τζιμπο. Δεν μπορουσε να πει αυτα που τον ειχα συμβουλεψει. Επρεπε ομως! Επρεπε γιατι δεν θα μπορουσε ποτε να μπει στους μαρινς.
-Σκ... σκοτωσε τους γονεις μου!!!
Αρχισε να κλαιει. Οχι επειδη ηταν αληθεια, αλλα επειδη με κατηγορουσε για το ακριβως αντιθετο απο αυτο που ειχα κανει...
-Ηρεμησε! σκοτωσε τους γονεις σου και τι εκανες?
-Ενα βραδυ, εκλεψα το οπλο του και πηγα να του επιτεθω στον υπνο του. Τον χτυπησα ασχημα και ετρεξα, μπηκα στην βαρκα του μαζι με το οπλο του και ηρθα εδω οσο πιο γρηγορα γινοταν. Ηξερα οτι ηταν μια αο τις καλυτερες βασεις σε ολες τις θαλασσες εδω, και ηξερα οτι εδω μπορειτε εκτος απο το να με προστατευσετε, να με εκπαιδευσετε κιολας για να παρω εκδικηση για τους γονεις μου και να φροντισω να μην παθει τα ιδια κανενας αλλος!
Ο διοικητης, που ηταν Καπετανιος σε βαθμο, κοντοσταθηκε. Του αρεσαν τα λογια αυτου του μικρου...

-Μικρε αν οντως εγινε ετσι εχεις κοτσια! Ο πειρατης αυτος ειαι απο τους δυνατοτερους στις τεσσερις θαλασσες και πραγματικα αποτελει πονοκεφαλο για τις αρχες. Για να βρεις την δυναμη να κανεις κατι τετοιο σημαινει οτι εχεις την σπιθα μεσα σου! Ωστοσο , μενει να δουμε αν ολα αυτα ειναι αληθεια!!!
Ο Τζιμπο εσκυψε το κεφαλι του, σκουπισε τα δακρυα του...
-Ευχομαι να μην ηταν κυριε! Ευχομαι να μην ηταν!
Ο Διοικητης τον κοιταξε και υστερα φωναξε τους αξιωματικους του να τον ενημερωσουν για το επιπεδο της αμυνας της βασης. Ωστοσο δεν ηξεραν απο που θα τους ερθω...

Την ιδια ωρα που συνεβαιναν ολα αυτα εγω πετουσα ψηλα στον ουρανο και τοποθετησα το σωμα μου πανω απο την βαση. υπολογισα την ωρα και αφησα τον εαυτο μου να πεσει. λιγο πριν την συγκρουση με την οροφη της βασεις των μαριν ενεργοποιησα τους εκτοξευτηρες για να κανω την πτωση μου ομαλοτερη. Διελυσα το ταβανι και μπηκα στον υψηλοτερο οροφο της βασεις. Οι μαρινς εκει ξαφνιαστηκαν που με ειδαν! Πριν ακομη πατησουν τον συναγερμο ηταν ηδη αναισθητοι!!!
Συνεχισα τον δρομο μου μεσα στην βαση ψαχνοντας το γραφειο του διοικητη τους!
Και αλλη μια ομαδα μαρινς! Οταν με ειδαν παγωσαν. ηταν σαν να μην το πιστευαν, σαν να με περιμεναν τελειως σε διαφορετικο μερος...
Μετα απο λιγο ηταν και αυτοι αναισθητοι...

Εψαχνα αλλα χαθηκα μεσα σε αυτην την βαση! Ηταν τεραστια. Ετσι στην τελευταια ομαδα μαριν που εξουδετερωσα επιασα εναν και τον ρωτησα. αυτος φοβισμενος μου απαντησε που ηταν και ετρεξα προς τα εκει.
Μολις εφτασα κλωτσησα με δυναμη την πορτα και μπηκα μεσα. Εκει ειδα Τρεις βαθμοφορους, τον καπετανιο και τον Τζιμπο σε μια ακρη. Αυτοι εμεινα καγκελο μολις με ειδαν, ενω τοτε χτυπησε το den den mushi του καπετανιου.
-Διοικητης. Απαντησε στο τηλεφωνο σαν να μην τρεχει τιποτα
-Μαλιστα. ολοκληρψσε.
Γυρισε τοτε προς το μερος μου.
-Ωστε απο τον ουρανο ε? Ενδιαφερουσα αδυναμια βρηκες στην βαση μου. θα φροντισω να μην ξανασυμβει!
Γελασα!
-Η βαση αυτη δεν θα υπαρχει σε λιγο!!!

-Ερχονται πανω απο πεντακοσια ατομα για να σε πιασουν. Εχεις εδω τρεις βαθμοφορους και εναν καπετανιο και πραγματικα το πιστευεις αυτο πειρατη?
-Ναι, θα τα διαλυσω ολα εδωπερα!
Και χωρις αλλες κουβεντες, προκαλεσα ενα ξεσπασμα πυρηνικης ενεργειας ριχνοντας ολους κατω. Επιασα τον πιο κοντινο βαθμοφορο και τον χτυπησα με μια μπουνια στην μουρη. αυτος επεσε αναισθητος στο πατωμα, την ωρα ακριβως που οι αλλοι δυο μου επιτιθονταν. τα σπαθια τους περασαν μεσα σπο το σωμα μου και καηκαν. Οι βαθμοφοροι δεν φανηκαν να ξαφνιαζονται. ωστοσο και εμενα δεν με πειραξε. Επιασα τα κεφαλια τους και τους χτυπησα και τους δυο. Στην συνεχεια τους ελουσα με την ακτινοβολια γ και επεσαν και αυτοι αναισθητοι.
Κοιταξα τον Καπετανιο τους...

Αυτος κοιταξε τους αντρες του.
-Καλοι αντρες, παρολο που ξερουμε την δυναμη σου πλεον, δεν διστασαν να σου επιτεθουν!
Καγχασα.
-Χαζοι αντρες!
-Πειρατη δεν θα καταλαβεις ποτε πως σκεφτεται ενας μαριν, δεν θα νιωσεις ποτε ηρωας, ουτε θα εχεις τιμη και ανδρεια, οποτε δεν νομιζω να αξιζει να πιανεις στο στομα σου αυτους τους αντρες! ειπε θυμωμενα ο Καπετανιος.
Στην συνεχεια εβγαλε ενα σπαθι και ενα σπαθι και ενα κομματι καιρουσεκι...
-Μην νομιζεις οτι εγω δεν ειμαι παντα προετοιμασμενος!
Μου επιτεθηκε!

Το σπαθι του περασε απο μεσα μου αλλα ηταν καλης ποιοτητας και δεν διαβρωθηκε. Στην συνεχεια πηγε να με χτυπησει με το χερι που ειχε καιρουσεκι. Ομως δεν πετυχε τιποτα αφου εκανα πισω να αποφυγω την επιθεση του...
Εκανα και εγω με τη σειρα μου δυο πολυ δυνατες επιθεσεις με τα κανονια και τα πολυβολα μου αλλα το μονο που κααταφερα ηταν να διαλυσω το γραφειο του καπετανιου καθως αυτος τα απεφυγε για να μου επιτεεθει ξανα αυτην την φορα πρωτα με το καιρουσεκι!
Το σπανιο μεταλλο με αγγιξε και ενιωσα να χανονται οι πυρηνικες μου δυναμεις. Το χτυπημα με το σπαθι που ακολουθησε αν δεν ειχα τοσο δυνατη αμυνα θα με ειχε εξουδετερωσει. Ωστοσο απλα με τραυματισε στον ωμο πριν τραβηχτει πισω.
-Καταρα! εφτυσε ο Καπετανιος. Τωρα θα δεις, την δευτερη φορα θα βαλω περισσοτερη δυναμη και θα σε κοψω περα για περα!

Μου ξαναεπιτεθηκε στο καπακι με την θαλασσια πετρα αλλα αυτην την φορα πριν με αγγιξει προκαλεσα το πυρηνικο ξεσπασμα και η εκρηξη τον χτυπησε για τα καλα. Επεσε κατω και καθως πηγε να σηκωθει του εριξα εναν πυρηνικο πυραυλο διαλυοντας σχεδον το δωατιο, προστατευοντας φυσικα, στα κρυφα τον Τζιμπο. Ο καπετανιος ηταν κατω. Το καιρουσεκι ειχε φυγει απο τα χερια του και ο ιδιος ηταν αιματοβαμμενος.
-Νικησε βρωμερε πειρατη. Σκοτωσε με! Αλλα να ξερεις δεν θα ξεφυγεις! Ουτε το παιδι θα παρεις! Ερχονται οι ενισχυσεις!
Γελασα.
-Μεχρι τοτε θα εισαι νεκρος, η βαση θα εχει καταστραφει και γω θα εχω φυγει!

Πλησιασα να τον σκοτωσω. Εδω κατι επρεπε να κανει ο τζιμπο ελπιζω να το εκανε.
Ενιωσα την πετρα καιρουσεκι να με χτυπαει στο κεφαλι και στο καπακι ενα τρομερο καψιμο απο λειζερ στην πλατη!
-Αρπα τη... να μαθεις πειρατη! Δεν θα σκοτωσεις κανεναν σημερα! Η δικαιοσυνη θα βασιλεψει!
Αρχισα να γελαω!
-Βρωμοπαιδο! Αναρωτιεμαι που το βρισκεις το θαρρος να τα βαζεις μαζι μου!
-Εδω τελειωνει το κυνηγητο... Χωριζουν οι δρομοι μας! Ευχαριστω για ολα... το θεο που μου δοθηκε η ευκαιρια να σε αποτελειωσω!
-Νομιζεις οτι μπορεις?
-Μικρε Μη!!!
Αλλα ο Τζιμπο πατησε την σκανδαλη, εγω γρηγορα πεταχτηκα και τον χτυπησα στο κεφαλι.
-Ανοητε!
-θαραλεε μικρε!
Ωστοσο ακουσα καποια βηματα απο πισω μου...

Ξαφνικα η αιθουσα γεμισε με μαρινς, με καιρουσεκι οπλα και κανονικα, ακομη και χωρις οπλα. ολοι ηρθαν για να προστετευσουν τον διοικητη τους!
Θα ηταν μια χαρα ο τζιμπο σε ενα τετοιο περιβαλλον!
Ο Καπετανιος αρχισε να γελαει.
-Τωρα δεν σε σωζει τιποτα Πειρατη!
-Πραγματικα τωρα η κατασταση φανηκε να γυρισε εναντιον μου! καλυτερα θα ηταν να μην συνεχισω αυτη την ματαιη μαχη. ετσι και αλλιως μπορω να σε νικησω. με τον μικρο θα τα πουμε αλλη φορα. να ξερετε ο Mephistopheles δεν ξεχνα!
Ο καπετανιος θυμωσε με τα λογια μου. διεταξε την επιθεση αλλα εγω ειχα ηδη εκτοξευτει και οδευα προς την βαρκα μου. Πλεον θα ταξιδευα μονος...

Μεσα στην διαλυμενη βαση, ο Τζιμπο εισεπραττε τα συγχαρητηρια ολων!
-Lieutenant! φωναξε ο διοικητης. Παρε τον μικρο απο εδω στην πρωτη ακαδημια στην αντιστοιχη κλασση για την ηλικια του. Εχω πολλες υποψιες οτι θα διαπρεψει σαν αξιωματικος των Μαριν!
-Σας ευχαριστω κυριε! χαιρετησε με τον χαιρετισμο των μαριν ο μικρος.
Ο Captain και ο Lieutenant γελασαν.
-Μαλιστα κυριε! απαντησε ο δευτερος.
Πιο μακρια εγω εφευγα απο το λιμανι σκεπτομενος πως θα ηταν τα ταξιδια μου απο εδω και περα. Χωρις ιδιαιτερη δυσκολια απεφυγα τα πλοια που περιπολουσαν στην θαλασσα και βγηκα στα ανοιχτα... Αυτο ηταν... Οι δρομοι μας με τον Τζιμπο χωρισαν!