The ride of the Sun after the tragedy

ΑΡΧΗ

Το ψυχολογικό σοκ που είχα υποστεί είχε λάβει τέλος. Ο Red Leg Zief για ακόμα μια φορά κατάφερε να μπει μέσα στην ψυχολογία μου και έτσι να μου αναπτερώσει το ηθικό και να μου δώσει και πάλι ελπίδα.
Ο μεγάλος αυτός σεφ κ μεγαλύτερος ακόμα άνθρωπος μου έδωσε ελπίδα.
Ελπίδα την οποία είχα χάσει με τον θάνατος της πολυαγαπημένης μου Έμμα.
Ο θάνατος της όμως δεν θα είναι μάταιος. Θα αποτελεί φάρο για μένα, έναν οδηγό για τη ζωή μου.
Ποτέ ξανά δεν θα βρεθώ σ'αυτήν τη θέση.

Εκτός από τον Zief ένας ακόμα άνθρωπος τον οποίο θαυμάζω πολύ ήθελε να μου μιλήσει. Είχε πληροφορηθεί όλα όσα συνέβησαν τις τελευταίες μέρες κ ήθελε να μου μιλήσει. Ήταν ο δάσκαλος Λι. Ο εκπαιδευτής μου. Ο άνθρωπος που με κανε τον μαχητή που είμαι τώρα. Η αλήθεια είναι πως ντρεπόμουν να του μιλήσω.
Με είχε εκπαιδεύσει πολύ καλά και το ψυχολογικό αμόκ στο οποίο είχα πέσει φοβόμουν πως θα ήταν κάτι που θα πλήγωνε πολύ τον δάσκαλο Λι.

Eκείνος επέμενε κ ήθελε να μου μιλήσει οπωσδήποτε. Τι να κάνω κ εγώ δεν μπορούσα να του αρνηθώ. Έτσι λοιπόν πηγαίνω στο δωμάτιο επικοινωνίας του πλοίου μου.
-Συνδέστε με, με Loguetown. Θέλω να μιλήσω με τον Λι.
-Μάλιστα κύριε.
Οι τεχνικοί αρχίζουν την διαδικασία σύνδεσης και εγώ αρχίζω να σκέφτομαι τι θα πω στον δάσκαλο μου. Πώς θα δικαιολογηθώ?? Είχα φανεί πολύ αδύναμος.
Όλη μου η συμπεριφορά έδειχνε πόσο πολύ αδύναμος ήμουν ακόμα κ αυτό ήταν κάτι που δεν το άντεχα. Έπρεπε όμως να τα καταφέρω κ να το ξεπεράσω.

-Εδώ Λι...
Όσο εγώ σκεφτόμουν τα λόγια μου, οι τεχνικοί είχαν ολοκληρώσει την διαδικασία σύνδεσης κ η επικοινωνία με τον Λι ήταν πλέον εφικτή. Άκουγα την φωνή του σα να ήταν δίπλα μου..
-Δάσκαλε Λι εδώ Destro!!
-Destro αγόρι μου τι γίνεται?? Πληροφορήθηκα όλα αυτά τα τραγικά που συνέβησαν. Τα συλληπητήρια μου για την απώλεια σου.
-Σ'ευχαριστώ Δάσκαλε..Μακάρι να μην είχε συμβεί τίποτα απ'αυτά...
-Μην λες τέτοια πράγματα δεν έχουν νόημα...

-Μην σε παίρνουν από κάτω οι αποτυχίες. Είναι κ αυτές μέσα στη ζωή. Ότι έγινε, έγινε. Αυτό είναι κάτι που δεν αλλάζει. Αυτό που αλλάζει όμως είναι το μέλλον. Εκείνο ακόμα δεν έχει γίνει. Εκεί είναι που ο καθένας μπορεί να επέμβει. Εκεί ο καθένας διαμορφώνει τη μοίρα του μόνος του.
Ο δάσκαλος Λι έχει πάρει το γνωστό σοφιστικέ στυλ του και προσπαθεί κ αυτός με τη σειρά του να με συνεφέρει...
-Στηριζόμαστε στο παρελθόν, μαθαίνουμε απ'τα λάθη μας κ συνεχίζουμε την προσπάθεια.

-Ακούσε με Destro. Άντρας γίνεσαι γνωρίζοντας και την νίκη αλλά και την ήττα. Τίποτα στη ζωή δεν είναι μονόπλευρο. Θα πρέπει να ξεπερνάς τα άσχημα, να κυνηγάς τα όμορφα κ τότε θα έχεις πιάσει το νόημα της ζωής.
-Δάσκαλε είμαι πολύ αδύναμος ποτέ δε......
Ο Λι με διακόπτει...
-Ναι είσαι αδύναμος. Τώρα όμως. Δούλεψε κ θα γίνει πιο δυνατός. Όσο δουλεύεις θα γίνεσαι ακόμα δυνατότερος. Το να κλαις είναι εντάξει. Θα μπορέσεις να το ξεπεράσεις.

-Σ'ευχαριστώ δάσκαλε. Θα προσπαθήσω να γίνω δυνατότερος και να πραγματοποιήσω το όνειρό μου.
Είπα αυτά τα λόγια στον δάσκαλο Λι κ ένα δάκρυ έτρεξε απ'τα μάτια μου και κύλισε επάνω στο μάγουλό μου.
Ήμουν συγκινημένος απ'τις συμβουλές του Λι κ ήθελα να δικαιώσω όλους όσους με πίστεψαν απ'την αρχή.
Έπρεπε να συνεχίσω να προσπαθώ. Η στιγμή που θα ξαναβγαινα στη θάλασσα πλησίαζε ολοταχώς.
Δεν ήξερα όμως ότι θα ήταν τόσο σύντομα. Η στιγμή αυτή ήρθε πολύ πιο γρήγορα απ'ότι θα μπορούσα να φανταστώ ποτέ.

Μόλις έκλεισα το den-den mushi κ η επικοινωνία μου με τον δάσκαλο Λι τελείωσε πήγα να φύγω απ'το κέντρο επικοινωνιών του πλοίου.
Δεν πρόλαβα καν να φτάσω στην πόρτα της εξόδου κ άκουσα τον χαρακτηριστικό "μπιπ". Το den-den mushi ξαναχτύπησε. Περίμενα για να ακούσω τι θα γινόταν.
Ήταν μήνυμα απ'τα κεντρικά. Μας ανέθεσαν μια νέα αποστολή
Προορισμός αυτής της αποστολής είναι το Torino Kingdom. Στόχος της αποστολής είναι η συλλογή σπάνιων φυτών για μελέτη από τους επιστήμονές μας.

Ξεκινήσαμε την ίδια στιγμή για το Torino Kingdom. Αυτό το νησί αποκαλείτε και αλλιώς birdie island. Πολλοί το αποκαλούν και νησί του θησαυρού. Είναι ένα σχετικά μικρό νησί, με ένα
τεράστιο δέντρο που αναπτύσσεται στην μέση του. Οι ιθαγενείς του νησιού
είναι γιγάντια πουλιά που ζουν στο παραπάνω δέντρο. Υπάρχουν επίσης κ άνθρωποι που κατοικούν εκεί. Οι κάτοικοι αυτού του βασιλείου εμφανίζονται λοιπόν ως υπέρβαρα άτομα ντυμένα μόνο με φούστες, έχουν μαύρα μαλλιά κ οι ενήλικες φορούν περιδέραια στον λαιμό τους. Όλες αυτές οι πληροφορίες υπηρχαν στον φάκελο με την αποστολή.

Το μόνο που δεν αναγράφει ο φάκελος είναι αν οι κάτοικοι είναι φιλικοί ή όχι.
Με τα γιγάντια πουλιά υποθέτω πως θα έχουμε ένα μικρό πρόβλημα γιατί αποκλείεται να έχουν εξημερωθεί.
-Θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοι παιδιά!! Δεν ξέρουμε τι πρόκειται να αντιμετωπίσουμε. Να είστε όλοι σε επιφυλακή!!
Προειδοποίησα λοιπόν όλα τα μέλη του πληρώματός μου για τους πιθανούς κινδύνους τους οποίους θα αντιμετωπίζαμε σ'αυτό το παράξενο νησί.

Ενώ πλησιάζαμε το νησί ήρθε κοντά μου ο "χασάπης" ο πλοηγός του πλοίου κ θέλησε να κάνουμε μια κουβέντα.
-Destro μπορώ να σου μιλήσω.
-Φυσικά κ μπορείς. Αλλά πριν ξεκινήσεις θα ήθελα να σ'ευχαριστήσω για όλα όσα έκανες για μένα. Σου χρωστάω χάρη. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ μου.
-Μην ανησυχείς κ συ το ίδιο θα έκανες για μένα. Είμαι σίγουρος γι'αυτό. Εξάλλου αν δεν σε βοηθούσα δεν θα μπορούσα να αποκαλούμαι φίλος σου.
-Πες μου όμως τί ήθελες?? Σ'ακούω...
-Ανησυχώ για την αποστολή μας...
-Και γιατί αυτό???

Ο χασάπης αναρωτιέται γιατί πήρα αυτήν την απόφαση αλλά κατάφερα να τον ηρεμήσω κ πάλι. Του είπα πως αν πάμε πολλά άτομα μαζί θα χάσουμε πολύ χρόνο ενώ αν πάω μόνος μου θα κινηθώ πολύ γρήγορα και δεν θα χρειαστεί να έρθω αντιμέτωπος ούτε με τους ιθαγενείς ούτε με τα πουλιά κ έτσι δεν θα μάθουμε αν έχουν εχθρικές προθέσεις. Η αλήθεια όμως ήταν πως φοβόμουν αρκετά για το πλήρωμα κ πως δεν ήθελα να κινδυνεύσουν οι ζωές του. Ήμουν σίγουρος πως κάτι δεν πήγαινε καλά μ'αυτό το νησί. Το να στείλουν ένα πολεμικό πλοίο για να πάρει μερικά φυτά το θεωρούσα υπερβολικό. Εκτός βέβαια αν υπήρχε κάποια δυσκολία. κάποιος μπορεί να μην θέλει να πάρουμε αυτά τα φυτά κ γι'αυτό έστειλαν ολόκληρο πολεμικό πλοίο.

Φτάσαμε επιτέλους στο νησί κ πήρα μια μικρή βάρκα για να πάω μόνος μου στην ακτή. Κάνοντας λίγο κουπί έφτασα στην ακτή κ ξεκίνησα προς το μεγάλο δέντρο του νησιού. Εκεί κάπου βρίσκονταν τα φυτά που έπρεπε να πάρω μαζί μου. Έπρεπε να κινηθώ γρήγορα κ κρυφά για να αποφύγω τυχόν δυσάρεστες συναντήσεις. Αποφάσισα λοιπόν να χρησιμοποιήσω τις δυνάμεις μου κ να μεταμορφωθώ σε ακτίνα ηλίου έτσι ώστε να περνάω απαρατήρητος.
Έκανε όλη την διαδρομή απ'την ακτή του νησιού που προσαράξαμε έως το μεγάλο δέντρο σε μορφή ακτίνας. Δε συνάντησ τίποτα αξιόλογο αναφοράς στο δρόμο μου.

Μόλις πλησίασα στο δέντρο άρχισα να ψάχνω τα φυτά που μας ζήτησαν απ'τα κεντρικά.
-Τι τόσο σπάνιο υπάρχει σ'αυτά τα φυτά??
Αυτό το ερώτημα με βασάνιζε συνεχώς. Aλλά έπρεπε να μείνω συγκεντρωμένος στην αποστολή μου κ όχι να αποσπαστώ από κάτι τέτοιο. Συνέχισα να ψάχνω για τα φυτά όταν άκουσα φασαρία λίγα μόλις μέτρα απ'το σημείο στο οποίο βρισκόμουν. Πήρα τη φυσική μου μορφή και πλησίασα για να δω από έρχεται αυτή η φασαρία.

Μόλις πλησίασα αρκετά είδα με πολύ έκπληξη τους ιθαγενείς να έχουν αιχμαλωτίσει ένα γιγάντιο πουλί και να προσπαθούν να το μεταφέρουν. Εκείνο όπως ήταν φυσικό δεν ήταν συνεργάσιμο κ προσπαθούσε να σπάσει τα δεσμά του. Τότε ήταν που ήρθαν κ άλλα τεράστια πουλιά για νΑ το βοηθήσουν. Έτσι ξέσπασε μάχη ανάμεσα στα πουλιά κ τους ιθαγενείς. Οι ιθαγενείς είχαν βγάλει ακόντια, σπαθιά κ κάποιοι απ'αυτούς είχαν κ μπαζούκα. Αυτό ήταν όντως πολύ παράξενο. Η μάχη τους είχε ανάψει για τα καλά. Εγώ τότε βρήκα ευκαιρία για να πάρω τα φυτά που χρειαζόμουν. Έτρεξα λοιπόν κ έκοψα όλα τα φυτά που είχε η λίστα μιας κ όλοι οι πιθανοί μου εχθροί τρώγονταν μεταξύ τους.

Αφού λοιπόν πήρα ότι χρειαζόμουν απομακρύνθηκα αφήνωντας τα πουλιά κ τους ιθαγενείς να λύσουν μόνοι τους τις όποιες διαφορές τους. Εγώ είχα πιο σημαντικά πράγματα να κάνω. Επέστρεψα γρήγορα στο πλοίο μου κ έδωσα αμέσως εντολή να φύγουμε μακριά απ'το νησί το ταχύτερο δυνατόν. Έτσι κ έγινε. Έχοντας απομακρυνθεί αρκετά απ'αυτό το νησί ενημερώσαμε τα κεντρικά ότι τα φυτά είχαν ήδη σταλεί στους επιστήμονες μας. Μια ακόμα αποστολή έλαβε τέλος. Αποφάσισα να πάω στην καμπίνα μου κ να ξεκουραστώ γτ τα ταξίδια μου μόλις άρχισαν...

ΤΕΛΟΣ