[Τελος] Dragon Age!

Ειχα ξανα μπει επιτελους ξανα στο East Blue. Επειδη ειχα ξεκινησει απο εδω τις περιπετειες μου ως πειρατης ειχα ενα δεσιμο με αυτην την θαλασσα. Τωρα που τελειωσαν οι υποχρεωσεις μου θα ηθελα να γυρισω λιγο την θαλασσα στην οποια εκπαιδευτικα, την θαλασσα την οποια μου εδωσε καταφυγιο για 2 χρονια, την θαλασσα που με εκανε να νιωσω πειρατης! Ετσι λοιπον, μολις ειδα το πρωτο νησι αποφασισα να το επισκεφτω και να προσπαθησω να φερθω λιγο σαν πειρατης! ελπιζω να μην ειχαν και εδω προβληματα οι κατοικοι γιατι ειχα βαρεθει να βοηθαω τους ανιμπορους... Διορθωσα τον εαυτο μου. Επρεπε να τους βοηθω. Μετανιωσα για αυτο που ειπα. Αφου οι μαρινς δεν κανουν την δουλεια τους ας την κανω εγω, και αφου κανουμε αντιθετη δουλεια με τους μαρινς ειμαι και εγω πειρατης! Χαχαχα!

Το νησι που ειδα ηταν συμφωνα με τους χαρτες το Warship Island. Ενα νησι που αν το εβλεπες απο ψηλα εμοιαζε με πολεμικο πλοιο μαριν. Εκτοξευτηκα στον ουρανο και εφτασα στο καταλληλο υψος. Εντυπωσιαστκα! Οντως το νησι εμοιαζε σαν πολεμικο πλοιο!!!
Με περισσοτερο ενδιαφερον απο πριν αρχισα να προσεγγιζω το νησι. Ομως στο λιμανι προσεξα τρια marine battleships. Εκανα γρηγορα αναστροφη και εφυγα για την πισω μερια του νησιου.
Μολις εφτασα κατεβηκα στην στερια και σκεφτηκα τι θα εκανα...
Αποφασισα να εμπαινα κρυφα στη πολη και να επαιρνα μερικες προμηθειες για τον δρομο. Ακομη δεν χρειαζομουν ατσαλι και εργαλεια οποτε λιγο φαγητο ηταν οτι επρεπε.

Κατως περπατουσα σε μια αποτομη στροφη ενα μικρο κοριτσακι που ετρεχε δεν με ειδε και επεσε πανω μου. Αν και δεν καταλαβα τιποτα αυτη επεσε κατω και ετριψε το κεφαλι της.
-Απο τι εισαι φτιαγμενος? Απο σιδερο?
Χαμογελασα, αλλα ειδα πισω της τρεις μαρινς να την κυνηγανε!
-Ελα εδω μικρη! Μην τρεχεις!
-Ωχ, πρεπει να φυγω! ειπε και αρχισε να τρεχει ξανα!
Παλι μαρινς! Ειχα βαρεθει να βλεπω μαρινς!
Χωρις πολη κοπο αλλα με μερικες σφαιρες ξεφορτωθηκα τους μαρινς και πηγα προς την εισοδο της πολης.
Κατι δυσαρεστο με περιμενε μολις εφτασα!!!

Στις πυλες της πολης υπηρχαν ομαδες μαρινς που κρατουσαν ενα χαρτι και κοιτουσαν τα προσωπα οσων εμπαιναν αλλα και εβγαιναν απο την πολη!
"Καταρα" σκεφτηκα "Με ειδανε που εστριβα?Τι σκατα ψαχνουν?"
Εκανα μεταβολη και μπηκα πισω απο εκει που ηρθα. Καθως περπατουσα και σκεφτομουν που θα βγαλω την νυχτα, ειδα το κοριτσακι που επεσε πανω μου να βγαινει απο κατι θαμνους και να τρεχει.
"Παλι την κυνηγουν?" σκεφτηκα.
Ετρεξα να δω πισω απο τους θαμνους μηπως ηταν κανας μαριν αλλα προς μεγαλη μου εκπληξη βρηκα το στομιο απο μια σπηλια!!!
Χωρις δευτερη σκεψη μπηκα μεσα. οτι και να ειχε η σπηλια, δεν επαυε να ειναι το καλυτερο μερος για να περασω την νυχτα!

Εκανα μερικα βηματα μεσα και εμεινα! Μπροστα μου βρισκοταν ενας δρακος!!! οσο απιστευτο και αν ηταν, μπροστα μου βρισκοταν ενας νεαρος ισως και μωρο δρακος! Μολις μπηκα με ειδε αλλα δεν αντεδρασε!
Ηταν πανεμορφο πλασμα, αν και μικροτερο απο εναν κανονικο δρακο ηταν επιβλητικο και περιφανω. Μολις με ειδε αρχισε να με επεξεργαζεται. Με μυριζε για πολυ ωρα και στο τελος με αφησε και πηγε σε μια γωνια και ξαπλωσε!
Πηρα θαρρος απο την προσεγγιση του και τον πλησιασα. προσπαθησα να χαιδεψω την μουσουδα του. Αυτος γρυληξε αλλα δεν κουνηθηκε. Κουνησα και αλλο το χερι μου και αυτος μονος του εβαλε το κεφαλι του μεσα στο χερι μου. Πρεπει να ειχε συνηθισει τα χαδια γιατι μετα απο λιγο γυρισε και αναποδα να τον χαιδεψω στην κοιλια!!!

Πρεπει να ηταν πολυ μικρος ο δρακος γιατι δεν σταματουσε να θελει χαδια. οταν περασε η ωρα ομως επεσε για υπνο και εκανα και εγω το ιδιο αφου ημουν πολυ κουρασμενος!
Στο ονειρο μου ειδα τον εαυτο μου να καβαλαει δρακο. Τοσο πολυ με ειχε επηρεασει η συναντηση μου με αυτον!
Το πρωι ξυπνησα επειδη με εγλειφε ο δρακος!
Ακουσα την κοιλια μου να κανει εναν θορυβο και θυμηθηκα οτι δεν ειχα φαει εχθες τιποτα! ο δρακος με κοιταξε και η δικη του κοιλια εκανε εναν θορυβο επισης!
-Πεινας ε?
Ο δρακος σαν να καταλαβε αρχισε να κουαει το κεφαλι του.
στην συνεχεια αρχισα να τον χαιδευω καθως αυτος καθοταν και κοιτουσε την πρασιναδα στην ειδοδο της σπηλιας!

Μετα απο λιγο καταλαβα τι κοιτουσε ο νεαρος δρακος! η μικρη που κυνηγουσαν εχθες οι μαρινς μπηκε μεσα με μια αγκαλια φαγητο! Ο δρακος με εκλασε και πεταχτηκε πανω της. Αυτη αρχισε να τον ταιζει και αυτος να τα καταβροχθιζει αβερτα. Μολις με ειδε παγωσε!
-ΕΣΥ! Τι κανεις εδω?
Χαμογελασα.
-Εδω περασα την νυχτα αγκαλια με τον δρακο.
-Πως τον βρηκες?
-Ευκολα, απλα ειδα απο που βγηκες το βραδυ.
-Με ακολουθησες?
-Οχι! Απλα ηθελα να μπω στην πολη, δεν μπορεσα γιατι ειμαι πειρατης και θα με καταλαβαιναν και γυρισα εδω πισω, τοτε σε ειδα να βγαινεις απο εδω, κοιταξα μηπως σε κυνηγουσε κανενας μαριν απλι, γιατι ετρεχες αλλα βρηκα αυτο...
Η κοπελα φανηκε δυσπιστη!

Μολις ομως ο δρακος ορμηξε πανω μου μετα το φαγητο του και αρχισε να με γλειφει αλλαξε γνωμη.
-Σε συμπαθησε!
-Το ξερω! Ειναι φοβερο πλασμα!
-Ναι, αλλα καποιοι θελουν να τον σκοτωσουν, και εμενα μαζι! Για αυτο με κυνηγανε!
-Τι? Οι μαρινς?
-Ναι! Πιστευουν οτι το αιμα του μπορει να τους χαρισει την αθανασια! Ομως δεν ειναι αληθεια!
-Ατιμοι μαρινς και εδω εχωσαν την μυτη τους!
Η μικρη γονατησε και χαιδεψε τον δρακο.
Οι μαρινς με ψαχνουν σαν τρελοι! Εχουν στησει μπλοκα σε ολες τις γωνιες τις πολεις και ψαχνουν και στα σπιτια... Ομως εχω ενα κολπο για να μπαινω μεσα... Αν θες να σε παω αυριο να παρεις οτι χρειαζεσαι απο την πολη!
Εγνεψα καταφατικα και μαζι ασχοληθηκαμε με τον δρακο...

Η μικρη το βραδυ εφυγε. Το πρωι ωστοσο δεν ηρθε το πρωι που επρεπε. Ανησυχησα. Φανταστηκα οτι την πιασανε οι μαρινς!
Ημουν ετοιμος να παω να την βρω οταν μπηκε λαχανιασμενη και κλαμμενη μεσα στην σπηλια. Ο δρακος πηγε διπλα της και αρχισε να την γλειφει και αυτη τον αγκαλιασε.
-Τι εγινε? Τι εχεις?
-Πιασανε τους γονεις μου! Και δεν τους αφηνουν αν δεν τους παω στον δρακο!
-Καταρα!
Την παρηγορησα για λιγο ακομη και μετα καθισα να σκεφτω τι θα καναμε.
-Ατιμος ο Ερικ, ειπε η μικρη, αν δεν ηταν αυτος ολες οι ερευνες θα ειχαν σταματησει! Μονο αυτος εχει ακομη ελπιδες να βρει τον δρακο και να γινει αθανατος!
Τοτε μου ηρθε μια ιδεα. Φωναξα την μικρη και αρχισα να της εξηγω...

"Λοιπον, αν ειναι να σταματησει ολη η ερευνα αν πεθανει ο Ερικ αυτον πρεπει να φαμε. Ακου τι θα κανεις! Θα τον βρεις και θα του πεις οτι θα του δειξεις που ειναι ο δρακος αν αφησει τους γονεις σου ησυχους. Θα του ζητησεις να τους αφησει ελευθερους και να τους απαλλαξει και μετα θα του δειξεις! Αν αρνηθει, πες του οτι αν τον καθοδηγησεις λαθος οι γονεις σου στο ιδιο σπιτι θα ειναι και θα μπορεσει να τους ξαναπιασει. αυτος αν το πεις αυτο θα το πιστεψει. Λοιπον, μετα θα τον φερεις εκει που επεσες πανω μου. Ειμαι σιγουρος, για να ειναι τοσο κολλημενος με την ερευνα θα ερθει μονος του γιατι θα θελει την αθανασια για τον εαυτο του. Μολις τον φερεις εκει που σου ειπα, θα αναλαβω εγω! Καταλαβες?"
της εξηγησα.

Αν και φοβισμενη για την περιωση του σχεδιου, η μικρη εγνεψε καταφατικα. Ελπιζω να πετυχαινε το σχεδιο αλλιως θα επρεπε να μπω ο ιδιος στην πολη και να λυσω το ζητημα και κατι τετοιο δεν θα το ηθελα γιατι θα μπορουσε να αποδειχτει καταστροφικο...
Η μικρη χαιρετησε τον δρακο επαιξε λιγο μαζι του και στην συνεχεια ξεκινησε να φερει σε περας τις οδηγιες που της εδωσα.
Εγω πηγα στο σημειο που ειχα κανονισει και με υπομονη και αγωνια περιμενα την μικρη να ερθει, ελπιζοντας να ειναι και αυτος ο Ερικ μαζι της.
Οι ωρες περνουσαν και σε λιγο διεκρινα σκιες στον οριζοντα.
Ηταν Δυο!!!

Κοιταξα καλυτερα και ειδα μια αντρικη φιγουρα μαζι με την κοπελιτσα.
Ο Ερικ με την μικρη με αφτασαν.
-Τι? Που ειναι ο Δρακος? Ποιος ειναι αυτος! Προσεχε μικρη μου γιατι μπορω να ξαναπιασω τους γονεις σου και αυτην την φορα δεν θα ειμαι τοσο καλος μαζι τους...
Η μικρη αρχισε να φοβαται.
-Κανεις δεν θα πιασει κανεναν. Ο δρακος εδω ειναι απλα εγω δεν σε αφηνω να τον παρεις. Η μικρη σε εφερε σωστα αλλα πρεπει να περασεις και απο εμενα για να τον φτασεις!
Ο ερικ γελασε!
-Και τι εισαι εσυ? Ο προστατης του? Ηρθε η ωρα να νιωσεις την δυναμη μου!
Ετοιμαστηκα, και η μαχη ξεκινησε.

Ο αντιπαλος ηταν ευκολος. Καταφερα να τον εξοργισω με τα λογια μου και επεσε στην παγιδα μου. απο τον θυμο του εχασε την αυτοσυγκεντρωση του και πλον εχασε το παιχνιδι της ζωης. Μετα την μαχη η μικρη ετρεξε στην πολη. Και εγω εριξα το πτωμα του Ερικ στην θαλασσα. Μολις γυρισε η μικρη μου ειπε:
-Οταν δουν οτι λειπει θα τον ψαξουν. Ομως οταν δεν το βρισκουν πλεον θα χασουν το ενδιαφερον τους και θα φυγουν! Πως μπορω να σε ευχαριστησω για οτι εκανες για εμενα και τον δρακο μου?
Χαμογελασα.
-Ξερεις τι θελω. Αν μπορεις να με παρεις στην πολη ετσι κρυφα οπως μπαινεις και εσυ για να προμηθευτω φαγητο και ισως λιγο ποτο.
-Πες το και εγινε, μου χαμογελασε η μικρη.

Αργοτερα φευγαμε απο την σπηλια και πηγαιναμε προς την πολη.
-Που παμε? τη ρωτησα.
-θα δεις...
προχωρησαμε και φτασαμε σε ενα εγκατελειμενο σπιτι.
-Εδω πιστευουν οι κατοικοι πως υπαρχουν φαντασματα, ομως παλαιοτερα ηταν περασμα για τους λαθρεμπορους. Πλεον δεν χρησιμοποιειται, οι πολιτες φοβουνται και εγω βρηκα την χρηση του! μου ειπε και μου εκλεισε το ματι.
μπηκαμε μεσα και η μικρη με οδηγησε σε ενα δωματιο οπου υπηρχε μια καταπακτη. Μπηκαμε μεσα και προχωρησαμε. Σε λιγο φτασαμε στην αλλη ακρη. Ανοιξαμε και βγηκαμε στην αποθηκη ενος μπαρ!
Η μικρη χαμογελασε και με τραβηξε εξω... (ή τουλαχιστον προσπαθησε γιατι ημουν πολυ βαρυς)

Μολις βγηκαμε κατευθυνθηκα αμεσως σε μαγαζια με κρεας! Ειχα να φαω τοσο καιρο που καθισα μαζι με την μικρη και φαγαμε εκει. Πληρωσα και για τους δυο μας και αγορασα και προμηθειες και φυγαμε. Πηγαμε στο μπαρ και εξοπλιστηκα και με αρκετο ρουμι και γυρισαμε πισω.
Μολις φτασαμε στην σπηλια ο δρακος πεταξε απο την χαρα του. Στην συνεχεια τον χαιδεψα και το χαιρετησα και ηρθε και η ωρα να κανω το ιδιο και για την μικρη.
-Ευχαριστω για ολα μου ειπε.
Χαμογελασα.
-Και εγω ευχαριστω για την εμπειρια να δω εναν δρακο!
Απομακρυνθηκαν.
-Και μακρια απο μπελαδες!!!
Ετσι με την κοπελιτσα να με χαιρεταει πηδηξα στην βαρκα μου και εφυγα απο το νησι...