The Sun goes on again!!!! Νο2

ΑΡΧΗ

Έπειτα από την μεγάλη καταιγίδα στην οποία έπεσε το πλοίου μου κ την αμφίρροπη μάχη που δώσαμε μ'ένα πειρατικό πλοίο, το οποίο το είχαν καμουφλάρει έτσι ώστε να μοιάζει με πλοίο του ναυτικού, είχαμε φτάσαμε σώοι στο baratie. Κάποιοι από μας τουλάχιστον. Η καταιγίδα που είχε ξεσπάσει σε συνδυασμό με τη μάχη ήταν κάτι που μας άφησε με τρομερές απώλειες. Αρκετοί ήταν οι τραυματίες αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Το πλοίο μας είχε υποστεί σοβαρότατες ζημιές και δεν ήταν πλέον ασφαλές για τη μεταφορά ανθρώπων πόσο μάλλον αν σ'αυτό φορτώνονταν όλες οι προμήθειες που έπρεπε να πάρουμε μαζί μας.

Έπρεπε κάτι να γίνει γρήγορα για να φτάσουν έγκαιρα οι προμήθειες στους πειναδμένους ναύτες των ακαδημιών στο Μπλε νησί. Είχα πιάσει συζήτηση με τον Zief έτσι ώστε να βρούμε μια λύση κ να μπορέσουμε να πάμε στο Μπλε Νησί το γρηγορότερο.
-Πρέπει να επιδιορθώσουμε το πλοίο αλλά γρήγορα. Έχω ένα χρονοδιάγραμμα το οποίο με πιέζει.
-Μην ανησυχείς Destro θα βρεθεί κάποια λύση.
Είπε με σιγουριά ο Zief.
-Θα πρέπει όμως να είναι μέσα στα χρονικά πλαίσια που μου δώθηκαν.
-Αυτό δεν μπορώ να στο υποσχεθώ. Θα πάρει τουλάχιστον μια εβδομάδα για να είναι έτοιμο το πλοίο σου.

-Αυτό δεν με βολεύει καθόλου. Θα πρέπει να βρούμε κάτι άλλο.
Είπα κοιτώντας τον σεφ μ'ένα αμήχανο ύφος. Είχα βάλει το μυαλό μου να δουλεύει τόσο πολύ που ένιωθα πως θα εκραγεί ο εγκέφαλος μου μέσα στο κεφάλι μου. Παρά ταύτα όμως λύση δεν έβρισκα.
-Αυτό είναι. Το βρήκα!!!
Είπε εμφανώς ικανοποιημένος ο σεφ κ ένα χαμόγελο ζωγραφίστικε στα χείλη του.
-Τι βρήκες?? Πες μου κ μένα μην με κρατάς σε αγωνία!!
Κρεμόμουν ολοκληρωτικά απ'τα χείλη του σεφ περιμένοντας να μιλήσει. Τι είχε σκεφτεί άραγε??

-Επιστρέφω αμέσως...
Λέει ο σεφ κ σηκώνεται γρήγορα κ φεύγει απ'το γραφείο του στο οποίο κ συζητούσαμε.
-Τι σκαρώνει πάλι αυτός ο τρελόγερος??
Είπα χαμηλόφωνα μιλώντας στον εαυτό μου.
-Ελπίζω να είναι κάτι χρήσιμο κ όχι καμιά κουταμάρα. Γιατί εδώ χρειάζομαι λύσεις κ όχι λόγια!!
Η ώρα περνούσε κ ο σεφ δεν εμφανιζόταν. Εμένα με είχαν ζώσει ήδη τα φίδια κ η αγωνία μου είχε φτάσει στο κατακόρυφο.
Η υπομονή μου τελείωνε.

Ξαφνικά η πόρτα ανοίγει κ μπαίνει μέσα καταχαρούμενος ο σεφ.
-Τάξε μου σου έχω νέα...
-Τι έγινε??
-Να, θυμήθηκα ότι στο εστιατόριο είχε μόλις έρθει ένας παλιός γνωστός μου. Είναι έμπορος κ έχει ένα μεγάλο καράβι στο οποίο χωράνε άνετα οι προμήθειες. Του είπα ότι του έχω μια δουλειά κ μιας κ δεν μπορούσε να μου αρνηθεί καθώς μου χρωστάει πολλές χάρες, δέχτηκε να βοηθήσει.
-Αυτό είναι σπουδαίο. Και πότε μπορούμε να ξεκινήσουμε?
-Αμέσως μόλις φορτωθούν οι προμήθειες. Έχω ήδη δώσει διαταγή κ φορτώνονται στο πλοίο. Εσύ θα πας μαζι για να επιβλέπεις την κατάσταση.

-Σ'ευχαριστώ πολύ σεφ. Για ακόμα μια φορά με σώζεις.
-Γι'αυτό είναι οι φίλοι.
Αφού ευχαρίστησα κ πάλι τον σεφ κατέβηκα γρήγορο στην προβλήτα που έριχνα άγκυρα τα πλοία για να δω πως πάνε οι εργασίες φόρτωσης κ να επιθεωρήσω το εμπορικό πλοίο με το οποίο θα μετέφερα τις προμήθειες. Μόλις έφτασα κ είδα το πλοίο έμεινα απόλυτα ικανοποιημένος. Ήταν ένα ιστιοπλοϊκο με δύο κατάρτια, αρκετά γρήγορο με αεροδυναμική σχεδίαση, ξύλινο στο μεγαλύτερο μέρος, με μεταλικές προσόψεις έτσι ώστε να προστατεύετε από τα δυνατά κύματα κ τις κανονιές άλλων πλοίων που πιθανόν να του επιτεθούν.

Η ικανοποίηση μου ήταν έκδηλη. Λίγες ωρες μετά τα πάντα ήταν έτοιμα.
Όλες οι προμήθειες είχαν μπει στο πλοίο κ ήμασταν έτοιμοι να ξεκινήσουμε.
Σηκώσαμε άγκυρα κ φύγαμε απ'το baratie με τελικό μας προορισμό το Μπλε Νησί.
Ευτυχώς αυτή τη φορά ο καιρός ήταν καλός κ δεν θα χρειαζόταν να αντιμετωπίσω καποια τρελή καταιγίδα. Έπρεπε όμως να είμαι επιπλέον προσεχτικώς γιατί δεν ξέρω κ πολύ καλά τα μελη αυτού του πληρώματος κ πόσο έμπειροι θαλασσόλυκοι είναι.

Προς ολοταχώς λοιπόν για το Μπλε Νησί. Το νησί αυτό λέγεται Μπλε επειδή αν κάποιος το δει από μακριά θα νομίζει οτι είναι μπλε και άσπρο απο τις σημαίες των μαριν που υπάρχουν σε αυτό. Στο νησί υπάρχουν 3 χωρια και μια πολη. Δεν εχουν κατι αξιοσημειωτο ομως.
Το αξιοσημειωτο ειναι αλλο σε αυτο το νησι!
Οι Ακαδημιες Μαριν που εχει!!! Στο νησι υπαρχει μια Ναυτικη βαση η οποια εχει στην εκταση της και 11 ακαδημιες εκπαιδευσης μαριν!

Στις ακαδημιες αυτες πηγαινουν ανθρωποι απο μικρα παιδια ακομη που θελουν να γινουν μαριν. Αναλογα με την δυναμη του καθενος και τις διοικητικες του ικανοτητες κατατασσονται στις ακαδημιες.
Στην 11 ειναι οι πιο αδυναμοι ενω στην 1η οι δυνατοτεροι.
Μαλιστα επειδη στην 1η ακαδημια ειναι πολυ καλοι οι μαθητες οι αποφοιτοι της γινονται απευθειας αξιωματικοι. Διοικητης της ακαδημιας ειναι ενας απο τους δυνατοτερους Marine, σταλμενος κατευθειαν απο το Marinford για αυτον τον σκοπο!

Σ'αυτό το νησί ήθελε να με στείλει ο πατέρας μου από μικρό αλλά η μητέρα μου δεν συμφωνούσε. Ήθελε να παραμείνω στην Loguetown. Και ευτυχώς για μένα η μητέρα κατάφερε να πείσει τον πατέρα μου να μείνω.
Γιατί αν δεν γινόταν αυτό δεν θα τους είχα χαρεί αρκετά. Θα ήμουν μακριά τους κ δεν θα μπορούσα να δω με τα ίδια μου τα μάτια την δολοφονία τους.
Ναι δεν μετανιώνω που ήμουν μπροστά κ τα είδα όλα. Γιατί αυτό ήταν που με πείσμωσε κ θέλησα να γίνω μαριν. Αυτό είναι που με κανε να ονειρευτώ κ να βρω ένα σκοπό στη ζωή μου!!!

Ο ήλιος έκαιγε στο κεφάλι μου. Ήταν μια ωραία μέρα, πεντακάθαρη, η θάλασσα ήταν ήρεμη κι έκανε μια γλυκιά ζέστη. Φόρεσα το πουλόβερ μου σαν τουρμπάνι πάνω απ’ το κεφάλι για να προστατευτώ απ’ τον ήλιο, και βολεύτηκα στη θέση μου, στην πρύμνη του πλοίου. Σε λίγο θα φτάναμε στον τελικό μας προορισμό κ θα παρέδιδα το φορτίο στον υπεύθυνο των ακαδημιών.
-Πότε θα φτάσουμε επιτέλους??
Ρωτάω έναν τύπο που είδα να κάθεται λίγο πιο πάνω.
-Φτάσαμε σχεδόν. Να εκείνο το μπλε που φαίνεται είναι το νησί.

Σηκώθηκα όρθιος κ είδα το μπλε νησί. Σε λιγάκι φτάναμε. Και τότε ήταν που ένιωα κάτι περίεργο. Το κεφάλι μου πονούσε πολύ. Ήταν σαν να ακούω φωνές. Ήταν κάτι που με τρέλαινε.
Απ'το μυαλό μου περνούσαν πολλές εικόνες.
Είχα βάλει τα χέρια μου στο κεφάλι κ είχα γονατίσει κάτω απ'τον πρωτόγνωρο αυτόν πόνο.
Δεν ήξερα τι μου συνέβαινε. Σε κάποια φάση είδα μπροστά μου τα πρόσωπα των γονιών μου.
Άρχισα να νιώθω την παρουσία τους κοντά μου. Δεν κράτησε πολύ αυτό. Πέρασε γρήγορα αλλά το επόμενο που ήρθε ήταν χειρότερο. Άρχισα να αισθάνομαι τις παρουσίες όλων όσων ήταν πάνω στο πλοίο.

Μετά από λίγο πέρασε κ αυτό. Κατάφερα να σηκωθώ όρθιος μη ξέροντας τι μου είχε συμβεί. Αλλά ακόμα δεν είχε τελειώσει. Μόλις σηκώθηκα στα πόδια μου, ήρθαν στο μυαλό μου κάποια απ'τα λόγια που μου είχε πει ο Zief...
"Χρόνια είχα να δω έναν τόσο δυνατό μαριν.
Έκανα πολλά ταξίδια όσο ήμουν πειρατής, είδα πολλά κ άκουσα πολλά.
Γνώρισα πολλούς σπουδαίους. Φίλους κ εχθρούς. Εσύ έχεις όλα τα φόντα να γίνεις σπουδαίος.
Δούλεψε σκληρά κ είμαι σίγουρος πως θα πετύχεις. Να έχεις πάντα εμπιστοσύνη στην καρδιά σου. Να υπηρετείς τη δικαιοσύνη της κάρδια σου και θα φτάσεις ψηλά!"

Δεν μπορούσα να καταλάβω τι γινόταν. Δεν είχα ιδέα τι συνέβαινε μαζί μου. Τα είχα παίξει.
μέχρι να συνέλθω όμως το πλοίο είχε φτάσει στο Μπλε νησί. Είχαμε πιάσει λιμάνι κ ο καπετάνιος του εμπορικού πλοίου έδινε πληροφορίες σ'έναν μαριν για το ταξίδι κ το πλοίο.
Κατέβηκα κ γω στο λιμάνι κ πλησίασα έναν αξιωματούχο.
-Κύριε..Ensign Destro..Το φορτίο με τις προμήθειες από το baratie βρίσκονται στο πλοίο.
-Ναι το μάθαμε. έχουμε αρχίσει να ξεφορτώνουμε. Επίσης έμαθα ότι το πλοίο σου είχε ένα ατύχημα?? Σωστά??

-Όχι ακριβώς κύριε. Δεν ήταν ατύχημα. Είχαμε βρεθεί σε μια μάχη με πειρατές κ το πλοίο είχε υποστεί ζημιές. Ευτυχώς μπορέσαμε να παραδώσουμε τις προμήθειες που χρειαζόσασταν εγκαίρως.
-Ναι ευτχώς τα καταφέρατε. Σας αξίζουν συγχαρητήρια για την αυταπάρνησή σας. Αν ήταν άλλος στη θέση σας δεν θα ρίσκαρε να έρθει εδώ με ένα τόσο σημαντικό φορτίο κ δίχως συνοδεία πολεμικού σκάφους. Αυτό είναι αξιοσημείωτο κ θα μπει στην αναφορά μου για σένα.
Μπορείς να φύγεις τώρα κ να πας στην βάη να ξεκουραστείς.
-Μάλιστα κύριε..Σας ευχαριστώ.
Η δουλειά μου είχε τελειώσει κ η ώρα για ξεκούραση έφτασε επιτέλους...

ΤΕΛΟΣ