Sun rise with cactus 1!!! [Τέλος]

Έπειτα από αρκετές μέρες αδράνειας κ αφού είχα συλλάβει δύο γίγαντες πειρατές, που σημειοτέον ήταν οι πρώτοι γίγαντες με τους οποίους τέθηκα ποτέ αντιμέτωπος, είχε έρθει η στιγμή να βγω στη θάλασσα και πάλι. Δεν έπρεπε να σταματήσω την δράση μου με τίποτα. Ο στόχος μου ήταν ένας κ ξεκάθαρος απ'την αρχή.
Να μπορέσω να γίνω ένας Marine Admiral. Και ο μόνος τρόπος για να εκπληρώσω το όνειρό μου ήταν ένας.
Να πιάσω πειρατές. Νεκρούς ή ζωντανούς. Αυτό μικρή σημασία είχε.

Κανέναν δεν ένοιαζε αν ο πειρατής που θα έπιανα εγώ ήταν ζωντανός ή νεκρός. Το μόνο που χρειαζόταν κ ήθελαν όλοι ήταν να σταματήσει ο πειρατής τη δράση του. Αυτή είναι και η ξεκάθαρη εντολή που δίνει η κυβέρνηση στα μέλη της. Αλλά αυτό για μένα δεν ήταν δίκαιο.
Η δικαιοσύνη δεν τους βάζει στο ίδιο τσουβάλι όλους. Ή τουλάχιστον έτσι έπρεπε να κάνει.
Γι'αυτό κ εγώ εφάρμοζα σ'όλα τα ταξίδια μου τη δική μου δικαιοσύνη. Έκανα αυτο που εγώ θεωρούσα σωστό χωρίς να με νοιάζουν οι συνέπειες.

Αρκετές φορές μπορεί οι ανώτεροί μου να διαφωνούσαν με τις τακτικές μου αλλά εγώ δεν ενδιαφερόμουν. Ακολουθούσα τη δικαιοσύνη μου και αυτό ήταν το μόνο που μετρούσε.
Η καρδιά μου κ η λογική μου με οδηγούσαν σ'όλες τις αποφάσεις. Ήταν η συμβουλή που είχα κρατήσει από τον Zief και πάντα γυρνόυσε μέσα στο μυαλό μου.
"Ο καλός άντρες ακολουθεί συμβουλές, ο μεγάλος άντρας ακολουθεί την καρδιά του!!"

Οι συνεχόμενες επιτυχίες μου είχαν πέσει στην αντίληψη των ανωτέρων μου κ ήμουν συνεχώς υπό στενή παρακολούθηση. Είχα αντιμετωπίσει αρκετούς δυνατούς πειρατές στη μεγάλη γραμμή κ τους είχα κατατροπώσει όλους. Πήγαινα καρφί για μια νέα προαγωγή. Η σταδιακή μου ανάδος στις υψολόβαθμες θέσεις του ναυτικού πραγματοποιούνταν με αργά αλλά σταθερά βήματα.
Ήξερα ότι κανείς δεν επρόκειτο να μου χαρίσει τίποτα. Ότι έκανα θα το έκανα μόνος μου.
Όσες προαγωγές κ να μου δίναν θα τις άξιζα γιατί θα ήταν αποτέλεσμα τις δουλειάς μου.

Ενώ λοιπόν είχαμε βάλει προορισμό Cactus Island με είχε πιάσει μια διάθεση για ποτό κ κουβέντα. Έτσι κάλεσα στο γραφείο μου τον φίλο μου τον Τζεκινς τον οποίο είχα πάρει μαζί μου ως γιατρό του πλοίου μου.
Ο Τζέκινς κ εγώ μιας κ είμαστε παιδικοί φίλοι, έχουμε αρκετό θάρρος ο ένας με τον άλλο κ τα λέμε έξω απ'τα δόντια μεταξύ μας. Αυτό θα βοηθούσε στο να έχουμε μια καλή κ όμορφη κουβέντα.
Λίγη ώρα αργότερα χτυπάει η πόρτα του γραφείου μου. Απ'ότι φαίνεται ο Τζεκινς είχε ήδη φτάσει.
-Τελικά είναι γρήγορος ο γιατρουδάκος μου!! ΧΑχαχαχα!!!
Λέω μόνος κ ξεκαρδίζομαι στο γέλιο!!

-Περάστε. Ανοιχτά είναι.
Η πόρτα ανοίγει κ όντως ήταν ο Τζεκινς ο οποίος κ μπήκε μέσα στο γραφείο μου.
-Γεια σου Destro. τι γίνεται?? Έμαθα πως ήθελες κουβεντούλα!!
-Ναι έχω καλή διάθεση μιας κ οι πειρατές όλο κ λιγοστεύουν. Έχουμε πιάσει αρκετούς μέχρι τώρα φίλε μου. Και πολλοί ήταν κ αξιόλογοι. Όχι ως χαρακτήρες αλλά ως αμοιβές!! ΧΑΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ
-Χεχεχε..Σωστά!! Υπήρχαν αρκετοί με μεγάλα bounty στο κεφάλι τους. Αν ήσουν πειρατής θα ήσουν σίγουρα ένας απ'τους supernova, ίσως κ Shichibukai ακόμα ακόμα!! Χεχεχε!!
-Σταμάτα να γελάς!!!!!

Πετάγομαι με δύναμη απ'το γραφείο μου κ αρπάζω τον Τζέκινς απ'το λαιμό.
-Μην ξαναπεις ποτέ σου κάτι τέτοιο για μένα!! Και ειδικά αν είμαι μπροστα!!
Τα μάτια μου έχουν πεταχτεί απ'έξω κ το μυαλό μου έχει σχεδόν θολώσει!!
-Το μόνο πράγμα που με κρατάει κ δεν σπάω το κεφάλι είναι η παιδική φιλία που μας ενώνει κ αυτό είναι κάτι ιερό για μένα. Αλλα για να μπορέσει να διατηρηθεί αυτή η φιλία πρέπει να κάνουμε κ οι δυο προσπάθειες. Γι'αυτό μην ξαναπεις αυτές τις κουβέντες!!
Τελειώνω τη φράση μου κ αρχίζω σιγα σιγα να χαλαρώνω τα χέρια μου απ'τον λαιμό του Τζεκινς γιατί αν συνέχιζα λίγο ακόμα θα τον έπνιγα!

Αφού άφησα τον Τζέκινς, αυτός πέφτει κάτω κ αρχίζει να παίρνει βαθιές ανάσες για να συνέλθει απ'το σοκ που μόλις πέρασε.
-Μα τι σ'έπιασε κ κάνεις σαν τρελός?? Τι τόσο φοβερό είπα που σ'έκανε έτσι??
-Συνεχίζεις να παριστάνεις τον βλάκα?? Ή μήπως είσαι τελικά!?!?!?!?
Και του ρίχνω μια κλωτσιά που τον πετάει στον απέναντι τοίχο.
-Το να με παρομοιάζεις με πειρατή είναι κάτι που δεν πρόκειται να ανεχτώ ποτέ κ από κανέναν..
Το κατάλαβες αυτό?????

Ο Τζέκινς σηκώνεται έντρομος έπειτα από τον παράληρημά μου. Φαίνεται να τα χει χαμένα μόλις εγώ τελείωσα τον μονόλογο μου. Τρέμει σαν ψάρι έξω απ'τα νερά του.
-Εγώ καλύτερα να πηγαίνω!!
Μου λέει με τρεμάμενη φωνή..
-Ναι όντως αυτό θα ήταν το καλύτερο. Και θα είναι κ μόνιμο.
-Τι εννοείς μ'αυτό??
-Σε απαλλάσω απ'τα καθήκοντά σου. Από σήμερα δεν είσαι ο γιατρός του πλοίου μου αλλά ένας απλός επιβάτης. Στο επόμενο νησί που θα σταματήσουμε κατεβαίνεις απ'το πλοίο.

Ο Τζεκινς κατεβάζει το κεφάλι του κ φεύγει απ'το γραφείο μου χωρίς να πει κουβέντα.
Εγώ απ'την άλλη ανοίγω ένα μπουκάλι κρασί κ αρχίζω να πίνω για να ξεχάσω το όλο σκηνικό.
Ο Τζεκινς πηγαίνει στο δωμάτιο του και βγάζει ένα μικρό den den mushi από την βαλίτσα του.
Το είχε καλά κρυμμένο κ κανένας δεν το είχε δει. Δεν είχε κάποιο λόγο να το χει μαζί του μιας κ το πλοίο είχε εκσυχρονισμένο κέντρο επικοινωνίας.

Ο Τζεκινς καλεί κάποιον με το den den mushi του.
Απ'την άλλη άκρη ακούγεται μια περίεργη φωνή η οποία είναι παραλλαγμένη.
Δεν είναι ούτε αντρική ούτε γυναικεία. Είναι σαν ένας ηλεκτρονικός ήχος.
-Ναι?? Έχεις να κάνεις κάποια νέα αναφορά?? Υποτίθεται ότι θα μας καλούσες μόλις φτάνατε στο Cactus Island. Τι συνέβει??
-Ο Destro συνέβει..Θέλει να με πετάξει έξω απ'το καράβι!!!