Nobeard pirates and the Snow Island [Τελος]

Καθως διασχιζαμε το δασος παραηρησα οτι κοντα στο λιμανι εκανα περιπολιες 3 marines.....εκανα νοημα στους υπολοιπους να παραμεινουν στις θεσεις τους για να βγαλω απο την μεση αυτους που θα μας ηταν εμποδιο στο στο σχεδιο μας.....


Σκαρφαλωσα στην στεγη ενος σπιτιου και κατευθυνθηκα προς τους marines....και χωρις να χασω χρονο επιτετθηκα απο την στεγη και αφησα αναισθητο το εναν επειδη επεσα πανω του ενω καθως επεφτα με ενα δυνατο χτυπημα αφαιρεσα την ζωη του ενος.....ο αλλος προσπαθωντας να φυγει και να ενεργοποιησει τον συναγερμο ηταν ευκολη υποθεση αφου το μονο που χρειαστηκε ηταν μια τρικλοποδια και να καρφωμα στην πλατη.....τοτε εκανα νοημα στους υπολοιπους να διασχησουν μεσα απο τα σπιτια προσεχτηκα....

Οταν φτασαμε στο λιμανι ομως δεν υπηρχε κανενα πλοιο....ετσι λοιπον το μονο που μπορουσαμε να κανουμε ηταν να περιμενουμε.....για αυτο και κρυφτηκαμε αναμεσα στα σπιτια και περιμεναμε.....

Τα λεπτα περνουσαν δυσκολα λογο της αγωνιας μας....αλλα η τυχη δεν ηταν τοσο με το μερος μας γιατι εμφανιστηκαν νεοι marines απο την αλλη πλευρα.....και εγω δεν ειχα κρυψει τα πτωματα.....οποτε πηρα 3 γεροδεμενους κρατουμενους και τους επιτεθηκαμε....εγω με το σπαθι και εκεινοι με κλαρια δεντρων.....

Και επιτλεους μετα απο 3 λεπτα το πλοιο εμφανηστηκε να ερχετε....και θα αραζε σε σημειο που δεν θα ηταν ευκολο να το δει καποιους απο τους φυλακες....

Περιμενα κληση στο mini den den mushi απο τον Luster για να επιτρεψω στην 2η ομαδα να φυγει. Σε αυτην ειχα τοποθετησει μεγαλο μερος των γεροδεμενων αφου ουτε ο Luster ουτε εγω ειμασταν μελος της και ηταν λιγοτερο ασφαλης. Ετσι καθομουν και περιμενα μεχρι νεο σημα απο τον Luster οτι εφτασε ασφαλης και αυτη η ομαδα. Μετα απο αλλα 10 λεπτα αγωνιας επιτελους το mini den den mushi χτυπησε και πηρα το οκ για να φυγει η επομενη ομαδα. Σ αυτη την ομαδα εβαλα τον συνδετικο κρικο μεταξυ εμου και των 3 αδερφων. Ηταν ο πιο δυνατος και γεροδεμενος απο ολους τους σκλαβους. Αυτη τη φορα εβλεπα οτι ο χρονος λιγοστευε επικυνδινα και εστειλα την 4η ομαδα λιγο πιο νωρις απο την κληση.

Δυστυχως τα πραγματα δεν πηγαν οπως τα περιμενα και ακουσα να χτυπαει ο συναγερμος. Ετσι αμεσως πηρα την ομαδα μου, η οποια ηταν και η τελευταια και εφυγα αμεσως. Δεν αργησαμε να μαθουμε το λογο που χτυπησε αφου 2 στενα πιο περα οι φρουροι πολεμουσαν με την 4η ομαδα. μπηκαν και οι δικοι μου στη μαχη. Επισης ερχονταν συνεχεια ενισχυσεις.
- Αφηστε τους να σας κυνηγανε!!! Τρεξτε προς τα πλοια!!! τους φωναξα. Εκεινοι αρχισαν να τρεχουν κι εγω λειτουργησα ως ασπδα γι αυτους αφου σταματησα για να επιβραδυνω οσο μπορουσα τους φρουρους.

- Ittoryu Hirameki!! Nigiri!! Jigoku! Rashoumon!!!
Οσες επιθεσεις ηξερα τις εκτελουσα χωρις να με εδιαφερει αν μου εκαναν επιθεση η οχι. μονο αν θα τους καθυστερουσαν. Υστερα μου ηρθε μια ιδεα που σιγουρα θα τους καθυστερουσε.
- Supa Supa no Yari!!! ειπα χτυπωντας το κτηριο διπλα μου το οποιο αρχισε να καταρεει. Επειτα αρχισα να τρεχω για να προφτασω τους υπολοιπους. Γκρεμισα αλλα 2-3 κτηρια για να σιγουρευτω οτι δεν θα μας ακολουθησουν. Εφτασα στο λιμανι μετα απο ωρα και ειδα οτι οι περισσοτεροι ειχαν φτασει ασφαλης. Καποιοι ηταν τραυματιες και τους κουβαλουσαν στο πλοιο.

Ειδα τον Riky, αυτον που επικοινωνουσε με τα αδερφια, και τον ρωτησα:
- Ειναι ολοι εδω?? Λειπουν 3 αλλα καποιοι τους ειδαν που πιαστηκαν απο τους φρουρους. Ακομα δεν εχουμε εξακριβωσει ποιοι ειναι.
- Αν δεν φυγουν τωρα τα πλοια δεν θα τα καταφερουν ποτε.... :[m070o]:
- Ευχαριστουμε για ολα!! μου ειπε και μου εσφιξε το χερι με δακρυα στα ματια, ξαφνιαζοντας με. Περιμενα να μου επιτεθει που δεν εκανα τιποτα για να σωσω τους αλλους 3.
- Δεν κανει τιποτα του ειπα ψυχρα. Αλλωστε εγω θα ειμαι αυτος που θα γινω βασιλιας των πειρατων!! :[mo032]: Και υστερα επανηλθα στην πραγματικοτητα
- Φυγετε οσο εχετε χρονο. ειπα και αρχισε να τρεχει προς τα πλοια.

Καθως επιβιβαζονταν οι αλλοι εγω και ο Τεο ακουσαμε να γινετε μονομαχια αναμεσα στα σπιτια....τοτε δεν διστασαμε κια αρχησαμε και τρεχαμε προς το μερος που γινοταν η φασαρια....


Ηταν οι 3 που μας ειχα προσφερει βοηθεια.....περικλωμενοι απο 20 και πανω marines και καθως πηγαιναμε προς το μερος τους για βοηθεια οι marines τους καρφωναν και τους εσφαζαν....ξαφνικα παγωσαμε στο θεαμα.....και ο θυμος και το μισος μας εφτασε σε σημειο που δεν μπορουσαμε πλεον να το ελενξουμε.....

Με μια φωνη και οι 2 ορμησαμε μεσα στην μαχη.....βγαλαμε να σπαθια μας....ενω οι marines εδειχναν σαστισμενοι και τρομαγμενοι....Δεν μας ενοιαζε ποιος μας βαρουσε και ποιος οχι.....και οι 2 εκτελουσαμε οτι επιθεσεις ξεραμε....

Σκωτωσαμε οποιον βρικαμε μπροστα μας για να εκδικηθουμε για το θανατο των φιλων μας. Δεν μπορουσαμε να το αποδεκτουμε. Αυτοι που μας ειχαν δωσει φαι και στεγη οταν τη χρειαζομασταν ηταν νεκροι. Προσπαθουσαν να μας πιασουν με καθε δυνατο τροπο χωρις αποτελεσμα. Ακομα και οταν επιχειρησαν να μας πιασουν με seastone τους απο φυγαμε χωρις ιδιαιτερη δυσκολια. Τελικα μονο οταν σκοτωσαμε και τους 22 φρουρους ηρεμησαμε λιγο. Πηραμε τα πτωματα τους και τα πηγαμε στο σπιτι που ειχαν χτισει και εμεναν αυτα τα χρονια. Κανεις δεν μας ακολουθησε αφου νομιζαν οτι αυτοι που εστειλαν θα εφταναν για να πιασουν τους ανταρσιες. Τους θαψαμε στην αυλη του σπιτιου. Μετα φαγαμε οτι ειχε μεινει απο το χτεσινο φαγητο και σηκωθηκαμε να φυγουμε.

Το πληγμα μας και η απωλεια ηταν μεγαλη....μπορει με αυτα τα ατομα να μην ειχαμε περασει τοσα αλλα ειχαν συμβαλει σε ενα τοσο μεγαλο γεγονος....

Καθως φευγαμε εριξα μια τελευταια ματια στο σπιτι.....σκεφτηκα ολο μου αυτον τον θυμο....δεν μπορουσα να το ελενξω.....

Αλλα δεν με ενοιαζε....ειχαμε παρει την εκδηκιση μας....και τωρα περναμε τον δρομο του γυρισμου προς το πλοιο....κανεις απο τους 2 δεν μιλουσε....δεν ειχε κανεις μας ορεξη....

Προχωρουσαμε προσεκτικα. Μετα απο κανα εικοσαλεπτο φτασαμε στι παριφες του δασους. Κοιταξαμε γυρω μας και ειδαμε οτι στο σημειο που ειχε γινει ολο το σκηνικο ειχαν μεζευτει πολλα ατομα της κυβερνησης και εψαχναν τη γυρω περιοχη. Πλησιασαμε πολυ προσεκτικα και φτασαμε 1 στενο απο εκεινο το σημειο. Κρυφτηκαμε και μολις περασαν 2 φρουροι ο Luster τους εριξε κατω αναισθητους. Τους πηραμε τα ρουχα και μπηκαμε μεσα στο πληθος χωρις να μας καταλαβουν. Ρωτησαμε εναν που ειχαν βαλει το πλοιο και μας απαντησε, αν και ηταν καπως διστακτικος. Ετσι, κατευθηνθηκαμε προς τα εκει. Οταν φτασαμε δεν ειδαμε κανεναν εκει. ανεβηκαμε στο πλοιο και αρχισαμε να κοιταμε αν ελειπε τιποτα. Τελικα ολα ηταν στη θεση τους. Αλλαξαμε αυτα τα αισχρα ρουχα των φρουρων και βγηκαμε στο καταστρωμα. Κατευασαμε τα πανια και αρχισαμε να απομακρυνομαστε. Πισω μας βλεπαμε τους φρουρους. που καταλαβαν οτι πειραμε το πλοιο και φευγαμε, να πυροβολουν προς το μερος μας. Δεν ειχαν ετοιμα πλοια και δεν μπορουσαν να μας ακολουθησουν. Ετσι απομακρυνθηκαμε με ασφαλεια απο το νησι. Αλλη μια περιπετεια εφτασε στο τελος της...