[Τέλος-Παρελθόν] Happy Days, Painful Ending

Ο καιρός ήταν καλος και η θάλασσα αρρκετά ηρεμη. Εχοντας διπλοτσεκάρει οτι ειχα ολα αυτα που ήθελα μαζί μου, έπρεπε τώρα να αποφασίσω τον προορισμό μου. Δυστυχώς όμως οι μόνες σκέψεις που μπορούσα να κάνω εκείνη την ώρα ήταν γι' αυτά που άφηνα πίσω μου και οχι γι' αυτά που επρόκειτο να έρθουν. Το επίμονο τσούξιμο στο αριστερό μου χέρι, εκεί ακριβώς που ειχα σβήσει το τσιγάρο, μου θύμιζε την υπόσχεση που είχα δώσει στον εαυτό μου και στους θανώντες συγγενείς μου, και κυρίως την υπόσχεση για εκδίκηση του θανατου της Kathrin.

Μην μπορώντας λοιπόν να συγκεντρωθώ στη σκέψη του προορισμού μου άφησα τη μοίρα μου στα χέρια της θαλασσας και άρχισα να αναπολώ τις όμορφες στιγμές του παρελθόντος μου.
Την μητέρα μου δέν την είχα γνωρίσει ποτέ. Έφυγε απ το Gecko Island περίπου 3 ημερες αφότου με γέννησε. Τα παιδικά μου χρόνια τα πέρασα με τον πατέρα μου και την κατα 8 χρόνια μεγαλύτερη αδερφή μου. Ο παρέρας μου ήταν ένας έυθυμος άντρας ο οποίος μπορόυσε να κρατήσει την ψυχραιμία του, και απέφευγε τους καυγάδες όπως ο διάολος το λιβάνι. Την χρονιά που εγω έκλεινα τα 17 και η αδερφή μου τα 25 ο πατέρας αρρώστησε βαριά και πέθανε μετα απο μια εβδομάδα.

Απο εκείνη την ημέρα η Kathrin ήταν μανα, πατέρας και αδερφή ταυτόχρονα. Ο πατέρας μας διατηρούσε μια ταβέρνα, ίσως τη μεγαλύτερη του χωριού, την οποία πια κρατούσαμε εγώ και η Κathrin. Εκείνη μαγειρευε και σέρβιρε, ενω εγώ, αφού δεν είχα ιδέα απο μαγειρική, είχα αναλάβει τα ποτά και βοηθούσα στο σερβίρισμα. Βέβαια οσο μεγάλωνα τόσο λιγότερο είχα ανάνγκη την φροντίδα της αδερφής μου, ενώ για κάποιο περίεργο λόγο η Katrin με ίχε περισσότερο ανάνγκη απ ότι παλια. Ίσως αυτό οφείλονταν στο γεγονός οτι την είχε κουράσει ο ρόλος που καλόυνταν ναπαίζει ολα αυτα τα χρόνια.

Ακόμα λοιπόν και υπο αυτές τις συνθήκες μπορώ να πω οτι ζόυσα μια ευτυχισμένη ζωη. μέχρι την ημέρα που εμφανίστηκε ο Shred. O Shred ήταν ο επικεφαλής μιας ομάδας marines που είχαν έρθει στο Gecko Island μετά απο μια μεγάλη καταιγίδα περιμένοντας να σιάξει ο καιρός για να μπορέσουν να συνεχίσουν το ταξίδι τους. Ο ίδιος και το πλήρωμά του έρχονταν πολυ συχνα στην ταβέρνα μας και περνούσαν το μεγαλυτερο μέρος της ημέρας τους εκει. Μπορώ να πώ μάλιστα ότι τους είχα συμπαθήσει λιγακι στην αρχή αφου μιλούσαμε πολυ και κυρίως παίζαμε χαρτιά.

Απο τότε που πέθανε ο πατέρας ειχα αρχίσει να ασχολουμαι με τα χαρτιά κυρίως επειδή πάρα πολλοι τακτικοί θαμώνες έπαιζαν και μου είχε κινήσει την περιέργια. Στην αρχή δεν τα πήγαινα και πολύ καλα αλλα μετά απο λίγο καιρό είχα αρχίσει να γίνομαι άπαιχτος. Ακόμα και μεγαλύτερους απο εμένα άντρες που αχολούνταν χρόνια μπορούσα να τους νικήσω με μεγάλη ευκολία. Αρχικά έπαιζα για την πλάκα μου αλλα μετά όταν ανακάλυψα ότι θα μπορούσα να βγάλω κανα χαρτζιλίκι παραπάνω απ' τα χαρτια άρχισα να παίζω με λεφτα και πολύτιμα αντεικίμενα.

Έτσι λοιπόν οταν προτοήρθαν ο Shred και οι άντρες του στην ταβέρνα μας ήμουν λίγο επιφυλακτικός, γιατί δέν είχα ακουσει και τις καλύτερες ιστορίες για τους marines.
-Μικρέ, μπύρες για όλους και γρήγορα!!
Φώναξε ο Shred μόλις καθισαν σε ενα τραπέζι. Είπε εμένα γιατί η Kat βρίσκονταν στην κουζίνα μαγειρεύοντας μεζέδες.
-Εφτασαν σε 2'... και δεν ειμαι μικρος...
Είπα ψιθυρίζοντας την τελευταία φράση, και άρχισα να ετοιμάζω τις μπύρες που ειχε ζητησει ο Shred.

Μόλις τους πήγα τα ποτά που είχαν ζητήσει πρόσεξα ότι είχαν αρχίσει να παίζουν χαρτια.
"Αχα! Αυτό είναι αρκετά ενδιαφέρον. Έχω ακούσει οτι οι marines έχουν αρκετά καλό μισθο... ο οποίος θα μπορούσε άνετα να καταλήξει στα χέρια μου. Βασικά έτσι όπως παίζουν αυτοί οι μπουμπούνες ΣΙΓΟΥΡΑ θα τους τα παρω!"
Η σκέψη του μισθού των marine να μετατρέπεται σε πολύ φαί, πολύ ποτό, ίσως και καμιά καλοστεκούμενη κοπέλα μου είχε φτάξει τη διάθεση.
-Έφτασαν οι μπύρες! Αχά βλέπω το ρίξαμε στο χαρτάκι ε? Δέχεστε και έναν καημένο ταβερνιάρη στο παιχνίδι να περάσει λίγο και η δικιά μου βαρετή ώρα?
-Άν έχεις μπέλι που μπρείς να διαθέσεις στο παιχνίδι οκ έλα. Αλλα αν τα χάσεις όλα στο πρώτο δεκάλεπτο μην αρχίσεις να κλαίς οκ?

Έτσι κάθησα στο τραπέζι μαζί τους και αρχίσαμε το παιχνίδι. Τελικά δεν έπαιζαν τοσο χάλια όσο περίμενα αλλα και πάλι ήμουν ανώτερος. Το βράδυ πέρασε ευχάριστα, για 'μένα τουλάχιστον, αφού είχα βάλει ένα καλό ποσο μπέλι στην τσέπη μου.
-Μικρέ σε παραδέχομαι. Είσαι καλός. Αλλα απο αυριο η τύχη σου θα αλλάξει.
Είπε ο Shred ενω οι υπόλοιποι συμφωνησαν με νευματα και ψιθυρίζοντας:
"ναι, ναι θα αλλάξει, θα δείς τι θα παθεις" και αλλες εκδικητικού περιεχομένου φράσεις.
-Οκ ότι πείς... θα δούμε απο αύριο.
Απάντησα με το τουπέ του νικητη.

Πράγματι την επόμενη μέρα το μεσημεράκι εμφανίστηκε το παρεάκι των marines και κάθησαν παραγγέλνοντας μπύρες και φωνάζοντας
-Μικρέ ήρθε η ώρα που θα χάσεις τα λεφτά σου. Θα στα πάρουμε όλα!
-Ναι, ναι ΟΚ έρχομαι να μου τα πάρετε... Kat ανέλαβε λίγο, πάω να ξεβρακώσω κάτι marines στα χαρτιά και επιστρέφω σύντομα.
-ΟΚ Dom. Άλλα αν τα χάσεις να ξές λεφτα απ το ταμείο δεν παίρνεις.
-Καλα μην ανυσηχείς λεφτα στο ταμειο θα βάλω σήμερα!
Η παρτίδα πηγε λίγο άσχημα στην αρχή αλλα όσο περνούσε η ώρα εξελίσοταν όλο και καλύτερα.

Τελικά όταν είχε βραδιάσει για τα καλά, ο μόνος marine με μπέλι στο τραπέζι, τα τελευταία του, ήταν ο Shred.
-ΟΚ μικρέ τώρα την έβαψες! είναι το καλύτερο φύλλο ολης της μέρας.
-Αντε να σε δω. Μη ξεχνάς οτι αυτά είναι τα τελευταία σου λεφτα.
-Λοιπόν μικρέ να κάτι που για να το αντισταθμίσεις πρέπει να ποντάρεις ολα σου τα μπέλι.
Είπε, και έβγαλε απ τον σάκο του ένα κουτί που το έβαλέ πάνω στο τραπέζι. Παρατηρώντας τις αντιδράσεις των υπόλοιπων καθώς έκανε τις κινήσεις αυτές κατάλαβα ότι το κουτί θα πρέπει να είχε κάτι πολύ σημαντικό μέσα.

-Λοιπόν τι έχει μέσα αυτο το κουτι που θα πρέπει να πο...
Εκείνη την ώρα ο Shred άνοιξε το κουτί και είδα το περιεχόμενό του.
"Δεν μπορει!?!? Ενα Φρουτο Του Διαβόλου!!! Αδύνατον!! και το ποντάρει με τέτοια ευκολία!!"
-Αυτό μικρέ είναι το Tele Tele no Mi. Το φρούτο της τηλεμεταφοράς. Η αξία του ειναι οσο τα μπέλι σου το μαγαζί σου και η αδερφή σου μαζι. Λοιπόν ποντάρεις?
Χωρίς καν να σκεφτώ τι πήγαινα να κάνω έβγαλα όλα μου τα μπέλι και τα άδειασα πάνω στο τραπέζι μην μπορώντας να τραβήξω το βλέμμα μου απ το φρούτο.

-Είμαι μέσα Shred. To φρούτο σου γι αυτά που είπες.
Ο Shred χαμογέλασε πλατια και κατεβάζοντας με δύναμη τα χαρτιά του στο τραπέζι φώναξε:
-Μπορείς να νικήσεις αυτο?!? Χαχαχα!!
Μου πήρε μερκά δευτερόλεπτα να επεξεργαστω την εικόνα που είχα μπροστά μου. Μόλις το έκανα μου πήρε μερικά ακόμα δεύτερα να καταλάβω το αποτέλεσμα του ρίσκου που μόλις είχα πάρει.
-Διάβασε και κλάψε Shred...
Είπα με μια γαληνια και άχρωμη φωνή καθώς ακουμπούσα τα μοναδικα χαρτιά που νικόυσαν τα δικά του πανω στο τραπέζι.
-ΤΙΙΙΙΙ?!?!?!? ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ!!
Ούρλιαξε και πήγε να αρπάξει το κουτι με το φρούτο.

Ήμουν πολύ πιο ευκίνητος απο εκείνον κι έτσι πρόλαβα να αρπάξω το κουτι και να αρχίσω να απομακρύνομαι.
-Το στοιχημα είναι στοιχημα Shred! Αλλοτε χάνεις και άλλοτε κερδιζεις!
Και λέγοντας αυτά τα λόγια πήρα στα χέρια μου το Tele Tele no Mi και σαν μικρό φρούτο που ήταν το έβαλα στο στόμα μου με τη μία.
-ΟΧΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΟΥ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΟ!!
Μασώντας γρήγορα και καταπίνοντας το πολύτιμο φρουτο του είπα:
-Κι όμως μόλις το έκανα!
Ηταν το μεγαλύτερο άθος της ζωής μου. Ένα λάθος που το πλήρωσα πολύ ακριβα.
Ξαφνικά πριν προλάβω να αντιδράσω βλέπω τον Shred να έχει βγάλει έξω το σπαθί του και να κατευθύνεται προς το μέρος μου.

"Μόλις έφαγες το φρούτο της τηλεμεταφοράς Dom... Δοκίμασέ το πρίν σε πετσοκόψει."
Πράγματι μερικα εκατοστά πριν το σπαθί του φτασει στο κεφάλι μου συγκέντρωσα την προσοχή μου σε ένα σημείο λίγο πιο δίπλα και με ένα ελαφρυ "φλοπ" βρέθηκα εκει.
-Χαχα! Μια εδω και μια εκει! Ούτε στα όνειρά σου Shred δεν με πιάνεις!
Είπα καθως τηλεμεταφερόμουν συνέχεια απο σημείο σε σημείο. Ξαφνικά ο Sherd έκανε μια απότομη κίνηση και άρχισε να τρέχει προς την αντιθετη πλευρά μέσα στο μαγαζι.
"Τί παει να..."
-ΟΧΙ!!
Μόλις είχα θυμηθεί τους όρους του στοιχήματος. Δεν είχα οπτική επαφή με το εσωτερικό του μαγαζιου αλλα το ήξερα απ έξω. Ετσι προσπάθησα να τηλεμεταφερθώ μέσα.

Το μόνο που κατάφερα ήταν να χτυπησω στον τοιχο με το κεφάλι και να πέσω κατω ζαλισμένος.
Η Kathrin ούρλιαζε:
-Dom!! Βοηθεια!! DOOOOOOM!!!
Κι εγώ, όπως ακριβώς και στα όνειρά μου, δεν μπορολυσα να κάνω τίποτε για να την βοηθήσω.
Μόλις συνήλθα απ τη ζαλάδα. έτρεξα μεσα στο μαγαζί και είδα τον Shred να κάθεται πάνω απ το ακέφαλο πτώμα της αδερφής μου. Έχοντας πια οπτική επαφη με τον χώρο τηλεμεταφέρθηκα στην κουζίνα άρπαξα ένα μαχαίρι και μεταφέρθηκα ξανα πίσω του καρφωνοντάς τον στο σβέρκο με όλη μου τη δύναμη.

Ένα τράνταγμα της βάρκας με έβγαλε απο τον κόσμο των αναμνήσεων.
"Τα λάθη μου τα πλήρωσα ακριβα... Αλλα καιρός να κοιτάξω το μέλλον"
Σκέφτηκα ατενίζοντας το νησι που είχε αρχίσει να ξεπροβάλει μπροστά μου