[Τελος] The Corrupted Captain

Ειχα απομακρυνθει απο το Νησι της Αυγης. Ημουν ευχαριστημενος με τον εαυτο μου. Η επιστροφη μου στην περιπετεια ηταν τοσο αναζωογονητικη που ειχα κανει μια νεα αρχη με νεα διαθεση. Πλεον συνειδητοποιησα οτι ειχε γινει η ζωη μου οχι η εκδικηση αλλα η περιπετεια, η αναζητηση και η ενταση. Ωστοσο τιποτα δεν θα καταφερνα απο αυτα αν δεν ειχα και κατι να βαλω στο στομα μου. Ετσι λοιπον με το που ειδα το πρωτο νησι μπροστα μου, κατευθυνθηκα προς αυτο για να εξοπλισω με τροφιμα και να σχεδιασω και την επερχομενη εισοδο μου στην Μεγαλη Γραμμη...

Πριν ακομη προσεγγίσω το νησι παρατηρησα μια γιγαντιαια Βαση Μαριν. Καταλαβα αμεσως οτι δεν θα ηταν ειρηνικη η επισκεψη μου στο νησι! Αλλαξα πορεια και κατευθύνθηκα προς ενα απομερο μερος του νησιου. Εκει αφου εκρυψα την βαρκα μου ξεκινησα την επισκεψη μου στην πολη. Με λιγη τυχη ισως μαθαινα και για την Μεγαλη γραμμη εκτος απο το να παρω φαγητο. Εξαλλου μια βαση μαρινς εχει παντα πληροφοριες! Η πολη ηταν μεγαλη και ησυχη και φυσικα για πληροφοριες που αλλου θα επρεπε να παω εκτος απο το τοπικο μπαρακι! Αφου λοιπον αγορασα τα τροφιμα και τα ποτα που χρειαζομουν και τα τοποθετησα στην ασφαλεια της βαρκας και επισκεφτηκα αυτο το μπαρ!

Μολις μπηκα μεσα ολοι με κοιταξαν καθως δεν ημουν γνωστη ντοπια φατσα.
Καθισα στον παγκο και ζητησα λιγη μπυρα. Η μπαργούμαν μου εδωσε οτι ζητουσα.
-Μεγαλη βαση αυτη στο νησι ε?
προσπαθησα να ανοιξω συζητηση
-Μεγαλη οσο και τα βασανα που μας προκαλει!
-Τι εννοεις?
-Δεν μπορω να μιλησω πολυ βλεπεις υπαρχουν πολλοι που μιλανε και πολλοι που ακουν. Εσυ εισαι ξενος δεν καταλαβαινεις.
Παραξενευτηκα απο τα λογια της. Ωστοσο δεν πτοηθηκα!
-Τι προβληματα σας προκαλει η βαση?
Ομως παρατηρησα εναν τυπο που με κοιτουσε παραξενα διπλα.
...Σπιουνος... σκαφτηκα.
Σταματησα να ρωτω και ψιθυρισα στην γυναικα:
-Φαινεται οτι ξερεις καποια πραγματα τα οποια με ενδιαφερουν. Μπορω να σε δω καποια στιγμη να μιλησουμε?
Με κοιταξε με απορια αλλα και ειρωνεια.
-Τι να πουμε? τι σε νοιαζουν τα προβληματα μας?
Ομως συνεχιζα να την κοιτω περιεργα
-καλα ελα μολις κλεισω το βραδυ!
Ετσι εφυγα και πηγα να ριξω εναν υπνακο μεχρι να ερθει εκεινη η ωρα!

Μολις πλησιασε το απογευμα ανοιξα τα ματια μου. Περιμενα μερικες ωρες ακομη και μολις βραδυασε ξεκινησα για το μπαρακι γεματος ενδιαφερον να μαθω για τα προβληματα του νησιου, τους μαρινς και ποιος ξερει τι αλλο...
Πετυχα την μπαργουμαν να περιμενει απο εξω.
-Αργησες Ξενε!
-Συγνωμη!
-Επρεπε να φυγω αλλα νιωθω οτι εχεις κατι διαφορετικο πανω σου!
-Σαν τι?
Μου εδειξε την αφισα με την επικυρηξη μου.
Εσκυψα το κεφαλι.
-Μην φοβασαι δεν προκειται να πω τιποτα αν και εσυ με βοηθησεις.
-Απειλεις εναν Supernova μολις τωρα?
-Του λεω απλα τι τον συμφερει και συμφερει και εμας!
-Και πως ακριβως με συμφερει να σε βοηθησω?
Γελασε και αρχισε να μου λεει επιτελους τ παιζει στην πολη...

Ειχα εκπλαγει με ολες τις γνωσεις της, αλλα κυριως με την λογικη σκαψη που διεθετε. Οντως με συνεφερε πολυ αυτο που μου ζητουσε και φυσικα εκανα και καλη πραξη αφου θα απελευθερωνα ατομα που εχουν βιωσει τυραννο τοσο καιρο στο πετσι τους...
Το καλυτερο ομως ηταν που θα εβρισκα χαρτη για την Μεγαλη γραμμη.Αυτο ουτε στα ονειρα μου δεν το περιμενα.
-Ενταξει λοιπον! Αλλα θα το κανω οπως θελω εγω και οποτε θελω εγω. Μην φοβασαι, προσθεσα, θα το κανω συντομα.
Μου χαμογελασε.
-Ελα λοιπον τωρα μεσα στο σπιτι να σε φιλοξενησω γιατι μπορει και κανενας αλλος να σε αναγνωρισει και τοτε θα πανε ολα στραφι!
Την ακολουθησα και κοιμηθηκα το βραδυ σπιτι της.

Το επομενο πρωι σηκωθηκαμε μαζι και πηγαμε στο μπαρ. Σιγα σιγα μαζευτηκε κοσμος. Οταν πλεον ηταν μεσημερι ακουστηκαν φωνες εξω και δεν αργησε να εμφανιστει απο την πορτα ενας ξανθος τυπος, πολυ φλωρος με καμια δεκαρια μαρινς σωματοφυλακες...
-Ο Γιος του Morgan, ο helmepo. μου ψιθυρισε η μπαγουμαν
Υπεθεσα οτι ο μοργκαν ηταν ο καπετανιος των μαριν...
-Χαχαχα! Φυγετε ολοι, το μπαρ ειναι δικο μου για ιδιωτικη χρηση πλεον!
Ολοι ετρεξαν εξω.
Ο ξανθος με κοιταξε!
-Μηπως δεν ακους? Εισαι κουφος ξενε!? Προσεχε γιατι θα το πω στον μπαμπα μου και θα σε εκτελεσει!
Τον κοιταξα και μετα κοιταξα τυς μαρινς.
Αρχισα να γελαω ασταματητα!

Ο φλωρος θυμωσε και οι υπολοιποι με κοιτουσαν με απορια!
-Ειναι δυνατον? Χαχαχαχα! Τοσοι μαρινς να φυλανε εναν τοσο γελοιο ανθρωπο? Τοσο χαμηλα εχετε πεσει? Παω στοιχημα οτι και εσας κακοποιη ο καπετανιος σας και δεν εχετε τα κοτσια να πειτε τιποτα! Χαχαχαχα!
Οι μαρινς παγωσαν!
Ο Ανικανος γιος του μου επιτεθηκε ομως ευκολα τον αντιμετωπισα και τον χτυπησα ριχνοντας τον κατω!
Οι μαρινς αντεδρασαν αμεσως. Πηγαν να με πιασουν αλλα δεν τα καταφεραν.Αντιθετα ολοι ηταν τεζα στα ποδια μου στο τελος.
-Θ... θα το πω στον μπαμπα μου! Θα δεις! Δεν θα επιβιωσεις!
Με αυτα τα λογια ο ανικανος τυπος εφυγε τρεχοντας απο το μπαρ.
Εγω απλα συνεχισα να γελαω!

-Εισαι δυνατος... παρατηρησε η Μπαργουμαν. Αληθεια, ποτε δεν συστηθηκαμε κανονικα, ειμαι η Ελεν.
-Mephistopheles.
-Αληθεια? Δεν νομιζω να ειναι αληθινο ενα τετοιο ονομα...
-Δεν ειναι, καποτε ειχα ενα κανονικο, ομως πλεον δεν το ξερω... Ισως καποτε το θυμηθω, ισως καποτε το μαθω...
Επικρατησε σιωπη.
-Ποιες θα ειναι οι επομενες κινησεις σου?
-Θα καθισω εδω μεχρι να κλεισεις. Ειναι επικινδυνο να σε αφησω εδω αφου μαλλον θα επιστρεψουν οι μαρινς. Το βραδυ θα επιτεθω στην βαση, δν θα ξερουν τι τους χτυπησε!
Ετσι λοιπον καθισα περιμενωντας για πιθανη επισκεψη των μαριν...

Οι ωρες περνουσαν και δεν εγινε τιποτα.
-Λεω να πηγαινω...
-Και εγω θα κλεισω μαλλον!
Καθως εβγαινα ομως εξω παρατηρησα μια ομαδα μαρινς σαφως μεγαλυτερη απο αυτη που ειχε ερθει το πρωι, να οδευει προς το μερος ου μπαρ! Μπροστα ηταν ξανα ο Χελμεπο.
-Α...αυτος ειναι!
Ολοι οι Μαρινς με στοχευσαν.
-Τι στο... ηταν η Ελεν.
ΜΠΑΜ! πυροβολησαν!
-Οχι! φωναξε η Ελεν.
Οι σφαιρες ομως περασαν απο μεσα μου και εξαυλωθηκαν μεσα στο σωμα μου.
Ολοι με κοιτουσαν...

-Τι τον κοιτατε! Επιθεση! φωναξε ο Γελοιος Ξανθομαλλης.
Οι μαρινς μου επιτεθηκαν αλλα τα σπαθια του δεν μπορεσαν να μου κανουν τιποτα..
Εκπληκτοι αρχισαν να υποχωρουν.
-Nuclear Burst!
Δεν ηταν αρκετα γρηγοροι ομως καθως η πυρηνικη εκρηξη εκλυοταν απο το σωμα μου και τυλιγε τα δικα τους!
Συντομα λιγοι μονο επεζησαν οι οποιοι αρχισαν να τρεχουν να σωθουν μαζι με τον Χελμεπο.
-Εισαι καλα? ρωτησα την Ελεν που ειχε πεσει κατω...
-Ναι... Ευχαριστω... Ομως... Τι? Τι εισαι?
-Δεν θα καταλαβεις και να σου πω... Πηγαινω τωρα. Ελπιζω το πρωι να ειστε ελευθεροι ξανα!
Ετσι ξεκινησα χαλαρα για την βαση των Μαριν...

Μολις εφτασα ηταν ολα ηρεμα!
-Ξεκιναμε λοιπον!
Η ησυχια σιγα σιγα θα εδινε την θεση της στον Πανζουρλισμο...
-Nuuuucleeeear EXPLOSION!!!!
Η εκρηξη διελυσε την μπροστινη πυλη και ενα πυρηνικο μανιταρι υψωθηκε στον ουρανο!
Αμεσως σημανε συναγερμος. Πριν ακομη ομως μαζευτουν οι Μαρινς στο προαυλιο ειχα ηδη εκτοξευθει προς την οροφη της βασης.
Οταν μαζευτηκαν κατω εγω ειχα ηδη μπει κρυφα μεσα στην βαση.
Εψαξα αμεσως να βρω το γραφειο του καπετανιου, να αποσπασω πληροφοριες για την μαγελη γραμμη.
Ομως το δωματιο που μπηκα ηταν καποιου αλλου...

-Τ... Τι κανεις εσυ εδω? Εσυ τα προκαλεσες ολα αυτα?
Τον επιασα απο τον γιακα χωρις να απαντησω.
-Ακου φλωρε, απλα πες μου που βρισκεται το γραφειο του πατερα σου!
Αφου μου ειπε με απειλησε οτι ο πατερας του θα με σκοτωνε και λιποθυμησε.
Κατευθυνθηκα αμεσως στο γραφειο του Καπετανιου. μολις εφτασα ευκολα εντοπισα ενα χρηματοκιβωτιο. Με το πυρηνικο λειζερ το ανοιξα και απεσπασα ενα χαρτι. Εμοιαζε σαν χαρτης αλλα μονο ενα σημα πειρατη ειχε μεσα. Ηταν του Buggy. Τον ειχα ακουστα απο την διαμονη μου στο Big Bird island κιολας...
-Αρα ξερω ποιον πρεπει να κυνηγησω!
Πριν ομως προλαβω να βγω μια δυσαρεστη εκπληξη με περιμενε....

Πριν βγω απο την πορτα ενα διχτυ καιρουσεκι με τυλιξε και ενας τεραστιος τυπος με ενα τσεκουρι αντι για χερι πεταχτηκε και με στυπησε με τρομερη δυναμη φωναζοντας:
-Προδοτη!!!
Αν και το χτυπημα δεν με εβλαψε αρκετα δεδομενου του σκληρου μου κελυφους, ηταν αρκετα δυνατο για να με εκτοξευσει εξω απο τον τοιχο και νε βρεθω να πεφτω απο ψηλα στην αυλη! Προσγειωθηκα με δυναμη και τοτε πραγματικα ενιωσα ολο μου το σωμα να τρανταζεται με δυναμη!
Ειδα τον μοργκαν να πηδαει και αυτος απο ψηλα και να προσγειωνεται με τα ποδια!
-Τωρα θα δεις, προδοτη! Νομιζες οτι δεν θα σε καταλαβαινα?
Ευτυχως καταφερα να ελευθερωθω απο το διχτυ πριν αρχισει η μαχη μας!

Η μαχη τελειωσε ευκολα και χωρις να με κουρασει ιδιαιτερα. Ο καπετανιος κειτοταν νεκρος μπροστα μου και οι μαρινς που κατεφτασαν υποχωρησαν γρηγορα στο θεαμαμμου. Ωστοσο οχι μονο υποχωρησαν αλλα εδειχαν να μου ανοιγουν δρομο να φυγω κιολας. Μαλλον τους τυραννουσε τοσο πολυ που και αυτοι ενιωθαν ευγνωμοσυνη που τους απαλλαξα απο αυτον.
Οι πολιτες που ειχαν ερθει απο την περιεργεια για την εκρηξη αρχισαν να πανυγηριζουν με φωνες και ιαχες.
Χωρις να χασω την ευκαιρια εφυγα και κατευθυνθηκα στο σπιτι της Ελεν οσο πιο γρηγρα μπορουσα!
Μολις εφτασα, γνωριζα οτι ηταν βραδυ, δεν διστασα ομως χτυπησα την πορτα!
Προς μεγαλη μου εκπληξη η πορτα ανοιξε αμεσως.
-Τι στο καλο? απο πισω περιμενες ολο το βραδυ?
-Ναι! δεν ηρθα μαζι με τους περισσοτερους να δω τι εγινε με την εκρηξη! ηξερα οτι ησουν εσυ!
-Και φυσικα ηξερες...
-Οτι νικησες, με το που ακουσα τις ιαχες! ΝΑΙ!
Και ξαφνικα με αγκαλιασε!

Λιγες φορες ειχα νιωσει ετσι ξανα! Πολυ λιγες. Ωστοσο δεν με χαλουσε η σκεψη οτι καποιος καπου δεν προκειται να με ξεχνουσε ποτε για το καλο που εκανα! Εξάλλου για αυτο ξεκινησα ξανα την αναζητηση μου! Σαν επιβραβευση οι πραξεις μου μου εδιναν την χαρα να βλεπω ανθρωπους να χαιρονται και να απελευθερονονται απο τα προβληματα τους.
Καθισα και μιλησα λιγο ακομη με την Ελεν. Ηθελε να κατσω αλλα δεν μπορουσα. Ειχα και αλλο ταξιδι να κανω..
-Το νησι δεν θα σε ξεχασει ποτε! Εγω δεν θα σε ξεχασω ποτε!
-Ουτε εγω! Ουτε εγω...
Απομακρυνθηκα και εφυγα απο το νησι αφηνοντας τους στην ευτυχια τους...
Ηταν ενα ωραιο συναισθημα για να χαρουν. Ελπιζω καποτε να το νιωσω και εγω...

Όνομα: Mephistopheles
Haki Points:0
Player of the Week Points: 7
Beli:16.000
Bounty: 9.000.000