Micqueot το νησι του κρασιου[Τελος]

Μετα το τελευταιο νησι που πηγα ειχα ακομα περισσοτερα χρηματα! Ποτε στην ζωη μου δεν ειχα τοσα πολλα χρηματα! Πρωτα τα λεφτα των μεθυσμενων, περιπου 5.000.000 beli, και τωρα το 1.000.000 επειδη επιασα τον ληστη! Σκεφτομουν τροπους να τα ξοδεψω.
- Χμμ... Τι να παρω?? Να παρω ενα μεγαλο αγαλμα?? Να παρω κανα μουσικο οργανο?? Πφφ... Προβληματα που εχουν οι πλουσιοι!!
Μετα σκεφτηκα οτι δεν ειχα αποφασισει καν σε πιο νησι θα παω! Ενα ειναι το σιγουρο. Πρεπει να γυρισω στην East Blue. Οποτε αποφασισα οτι πρεπει να αρχισω να κατευθηνομαι προς τα εκει!

Ειδα το Asuka Island που βρισκοταν πολυ καντα στην East Blue αλλα μετα ειδα και ενα νησι πολυ κοντα στη θεση που βρισκομουν το οποιο ηταν γνωστο για το καλο κρασι του! Ετσι αποφασισα να κανω μια σταση σε αυτο πριν αρχισω το ταξιδι της επιστροφης. Το ταξιδι ηταν σχετικα ηρεμο αν εξαιρεσει κανεις μια μικρη μπορα την νυχτα που με κρατησε ξαγρυπνο μεχρι το πρωι. Μια μερα μετα απο την αρχη του ταξιδιου μου εβλεπα μπροστα μου το νησι. Επιτελους ειχα αρχισει να μαθανω καποια πραγματα απο πλοηγηση πλοιων, μονο τα βασικα, και μπορουσα να παω σε καποιον προορισμο χωρις τοσο πολυ κοπο οπως στην αρχη των περιπετειων μου.

Το Micqueot ηταν ενα νησι με χαμηλο υψομετρο χωρις μεγαλα βουνα, γεματο πρασινα τοπια! Μολις εμπαινε κανεις στο λιμανι καταλαβαινε με τι ασχολειται συνεχεια το νησι αφου ειχαν ενα τεραστιο αγαλμα σε σχημα τσαμπι απο σταφυλι. Εδεσα την βαρκα και στη συνεχεια αποβηβαστηκα απο αυτην. Αμεσως οι περαστικοι απο το λιμανι κοιταξαν την σημαια που ειχα κρεμασμενη και αρχισα να ανυσηχω οτι θα εχω προβληματα.
- Καλως ηρθατε στο Micqueot! Το νησι του κρασιου. ειπε ενας απο αυτους που κοιταξαν την σημαια μου.
- Καλως σας βρηκα ειπα διστακτικα.

- Μην ανυσηχειτε! Δεν εχουμε προβλημα με κανεναν αρκει να εκτειμαει το καλο κρασι. ειπε και οι παρεβρισκομενοι αρχισαν να γελανε.
Ανακουφηστηκα με αυτο που ειπε αφου δεν ηθελα σε αλλο ενα νησι να με διωξουν χωρις να εχω κανει κατι σε αυτους. Ετσι εκανα ενα μικρο νευμα χαμογελοντας και απομακρυνθηκα. Κατευθυνθηκα προς την πολη και αρχισα να περπαταω στους δρομους κοιτοντας διαφορα μαγαζια που πωλουσαν κρασι. Ηθελα να τα αγορασω αλλα δεν ηξερα ποιο ειναι το πιο καλο!
- Βρηκα που θα επενδησω μερικα απο τα χρηματα μου! ειπα γεματος ευχαριστηση.

Μπηκα σε ενα μαγαζι και ο πωλητης με καλωσορισε. Το μαγαζι ηταν λιγο παλιομοδιτικο απο εξω αλλα μεσα ηταν ενα μαγαζι που θα το ζηλευε ο καθενας που πουλαει κρασι στον κοσμο! Το καθε διαφορετικο ειδος κρασιου ηταν σε διαφορετικο ραφι και διαφορετικο σημειο του μαγαζιου ετσι ωστε να μπορει κανεις να τα βλεπει ολα και να διαλεξει οποιο προτιμα.
- Τι θα θελατε στο μαγαζι μας??
- Κρασι δεν πουλας?
- Ναι! Και μαλιστα απο τα καλυτερα!
- Ε τοτε τι με ρωτας τι θα ηθελα?? Κρασι βεβαια!
- Ναι σωστα... ειπε λιγο ενοχλημενος απο τον τροπο που του μιλησα.

- Θελω το καλυτερο κρασι του νησιου. του ειπα γεματος ανυπομονισια να το δοκιμασω.
- Βεβαιως! Ελατε απο εδω να το δειτε! ειπε χαμογελοντας και με οδηγησε σε ενα ραφι 2-3 μετρα πιο περα.
- Αυτο ειναι. ειπε πιανοντας ενα μπουκαλι.
- Μαλιστα το εχουμε και σε εκπτωση αυτη την εποχη γιατι ειναι δυσκολο να το αγορασουν πολλοι λογω οικονομικης καταστασης. ειπε τριβοντας τα χερια του.
- Οι Οι!! Αφου δεν εχεις το καλυτερο κρασι του νησιου τι του λες ψεματα του ανθρωπου?? πεταχτηκε ενας απο αυτους που βρισκονταν εκεινη την ωρα στο μαγαζι.
- Ασε με να κανω την δουλεια μου. ειπε δυσαρεστημενος απο την εξεληξη.

Τον αγριοκοιταξα και επειτα γυρισα στον ανθρωπο που του αντιμιλησε.
- Ξερεις που μπορω να το βρω??
- Μα και βεβαια! Σε ενα μαγαζι απο την αλυσιδα καταστηματων για κρασια στο νησι, του Dovran Delarouge.
Οταν το ειπε αυτο ο πωλητης-ιδιοκτητης του μαγαζιου μπηκε σε ενα πισω δωματιο που ειχε το καταστημα βριζοντας τον ανθρωπο που με βοηθουσε.
- Μην του δινεις σημασια! Απλα τον ζηλευει απιστευτα. μου ειπε χαμογελοντας.
- Α δεν σου συστηθηκα! Με λενε Jared!
- Τεο του ειπα χωρις να μπω σε περισσοτερες λεπτομεριες. Αν το εκανα πολυ πιθανο να εχανα τον ανθρωπο που θα με βοηθουσε στην αναζητηση μου για το καλυτερο κρασι.

- Ακολουθησε με αν θες να βρεις το καλυτερο κρασι μου ειπε χαμογελοντας.
Ετσι τον ακολουθησα. Δεν ηταν αρκετα μακρυα το καταστημα! Ετσι Αρχισε να μου λεει διαφορα νεα του νησιου τον τελευταιο καιρο.
- Κριμα που δεν ησουν εδω λιγες μερες πιο πριν! Ειχαμε την γιορτη του κρασιου.
- ΤΙΙ?? Την εχασα για τοσο λιγο? Πωω... Γκαντεμια.
- Ηταν το κατι αλλο αλλα ειχαμε και απροοπτα!
- Σαν τι δηλαδη? ρωτησα γεματος απορια.

- Πηραν φωτια τα κτηματα του Dovran Delarouge και τρεχαμε ολοι για να την σβησουμε. Δεν ηταν μεγαλη η ζημια αλλα ενας ξενος μας βοηθησε! Ειχε τις δυναμεις ενος φρουτου του διαβολου.
- Γνωστος? Τον ξερω? ρωτησα χωρις καν να το καταλαβω απο την περιεργεια μου.
- Δεν ξερω! Απο οτι ακουσα ειναι γνωστος πειρατης!
- Ονομα δεν εχει? Το φρουτο του τι ιδιοτητα ειχε?? επεμεινα αφου δεν εβλεπα να βγαζω ακρη αλλιως.
- Ονομα δεν θυμαμαι, αλλα το φρουτο του ηταν το πιο σημαντικο που μας βοηθησε. Μπορουσε να γινει χιονι!

- ΑΑΑ!! Για τον Ao Kiji λες?? ειπα "να τος παλι ο συμμαχος" σκεφτηκα οντας χαρουμενος που ηταν καλα.
- Α ναι ετσι τον ελεγαν! Τον ξερεις? με ρωτησε περιεργος.
Εκεινη την στιγμη φτασαμε στο καταστημα του Delarouge και μπηκαμε μεσα. Το καταστημα δεν ειχε καμια σχεση με αυτο που ημουν πριν. Ηταν λιγο πιο ανακατεμενα τα πραγματα αλλα ειχε πιο πολυ κοσμο απο οτι το αλλο. Εκει ηταν και μια πωλητρια η οποια πλησιασε και ειπε:
- Ποιον ρωτας αν ξερει ο κυριος Jared?

- Α γεια σου Linaya! Για τον Ao Kiji λεγαμε.
- Ναι! Φιλοι ειμαστε. πεταχτηκα εγω.
- Α ναι? Τοτε πρεπει να σε γνωρισω στον φιλο του πατερα μου και ιδιοκτητη αυτου του καταστηματος, κυριο Detarouge. Το βραδυ κανει μια γιορτη στο σπιτι του για το ποσο καλα πηγε η φετινη "Γιορτη του Κρασιου"
- Μετα χαρας! ειπα.
- Πρωτα ομως θα ηθελα να αγορασω το πιο ακριβο κρασι του καταστηματος!
- 30.000 beli ειπε γελοντας οταν μου το εφερε.
Τα πληρωσα και πηγα σε ενα ξενοδοχειο να ξεκουραστω.

Το βραδυ πηγαμε η Linaya, o Jared κι εγω στην γιορτη και με συστησε η Linaya στον πατερα της, τον δημαρχο του νησιου, και στον Delarouge.
- Να σας συστησω εναν φιλο του Ao Kiji, τον Τeo.
- Χαρα μας να σε γνωρισουμε! Ελα να πιεις μαζι μας! μου ειπαν.
Καταλαβα οτι αυτο το νησι νοιαζοταν για την καλοπεραση και οχι για το ποιος ειναι ο αλλος. Ετσι καθησα και απολαυσα αυτη την υπεροχη γιορτη! Τα τραγουδια και ο χορος συνοδευονταν απο ενα ποτηρι κρασι! Ο καθενας χορευε με οποιον εβρισκε μπροστα του! Το ιδιο εκανα κι εγω μονο που εγω χορυα με οποια ομορφη παρουσια εβλεπα μπροστα μου!

Ετσι συνεχιστηκε η βραδια. Μονο ενα περιστατικο διεκοψε και αυτη την γιορτη. Καποια στιγμη ακουστηκε ενας πυροβολισμος. Ακουστηκε απο το σημειο που καθονταν ο Delarouge και ο δημαρχος. Ολοι σταματησαν να χορευουν να τραγουδανε και να πινουν. Ολοι κοιτουσαν τους 2 αντρες για να δουν αν ειναι καλα. Μολις σιγουευτηκα οτι δεν ειχαν χτυπηθει, αν και λιγο ζαλισμενος απο το κρασι, εψαξα γυρω γυρω για τον δραστη του πυροβολισμου. Ειδα εναν κουκουλοφορο να προσπαθει να ξαναγεμισει ενα οπλο που "καπνιζε" ακομα απο την προηγουμενη χρηση του. Μολις με ειδε να τον κοιταω εστρεψε το γεματο πλεον οπλο του προς τα εμενα και πυροβολισε παλι. Η σφαιρα εξοστρακιστηκε πισω σε αυτον και τον βρηκε στο ποδι.

Αμεσως ετρεξα προς το μερος του, σχηματιζοντας μερικα 8 με τον τροπο που περπατουσα απο την ζαλαδα. Αυτος δεν μπορουσε να κουνηθει κι ετσι δεν χρειαζοταν να κανω τιποτα αλλο απο το να τον αφησω στα χερια αυτων που τον κοιτουσαν. Ενας οχλος τον περικυκλωσε και αρχισε να τον βαραει. Αφου λυπωθημησε απο το ξυλο που εφαγε καταλαβαμε οτι ηταν ο τυπος που προσπαθησε να μου πουλησει το δικο του κρασι για καλυτερο απο του Delarouge. Ετσι τον ξεφορτωθηκαμε και συνεχισαμε το γλεντι. Αυτο διηρκεσε ως τις πρωτες πρωινες ωρες!

Η αλλη μερα ξημερωσε και μαζι ηρθε και ο πονοκεφαλος. Ειχα εναν τρελο πονοκεφαλο λογω της μεγαλης ποσοτητας κρασιου που καταναλωσα! Το ιδιο και οι περισσοτεροι απο οσους ειχαν ερθει στην γιορτη. Ετσι εκατσα στο νησι καθως μου ηταν δυσκολο να φυγω σε τετοια κατασταση! Παρολο τον πονοκαφαλο πηγαμε η Linaya, o Jared κι εγω μια βολτα για να μου δειξουν τα αξιοθεατα του νησιου. Περασαμε καταπληκτικα και οταν γυρισαμε το βραδυ πισω στην πολη επεσα κατευθειαν για υπνο. Την επομενη μερα τους ανακοινωσα οτι θα φυγω απο το νησι για να συναχισω τις περιπετειες μου. Γεμισαν το πλοιο με κρασια και διαφορα αλλα φαγητα και αναχωρισα απο το νησι.
- Θα τα ξαναπουμε καποια μερα!! φωναξα οπως απομακρυνοταν το καραβι μου και χαιρετουσα. Ηταν ισως απο τις πολυ λιγες φορες που ειχα χαρει τοσο την επισκεψη μου σε ενα νησι και η μονη που εννοουσα στα αληθεια οτι θα ξαναρθω.