[Τελος] Search For the Map!

Ημουν μονος στο πελαγο για πολυ καιρο. Δεν ηξερα που να παω μιας και μου ηταν δυσκολο να βρω πληροφοριες για το που ηταν ο Buggy και φυσικα ο χαρτης της γραμμης που αναζητουσα. Ετσι για πολλες πολλες μερες περιπλανιομουνστην θαλασσα μην βρισκοντας μια κηλιδα ξηρας για να αραξω.
Ενιωθα μια αυρα γκαντεμιας να με κατακλυζει και αυτο μου φανηκε λογικο οταν μετα απο μερες βρηκα ακτη αλλα ταυτοχρονα με βρηκε και ενας στολος απο Μαρινς!
Μην εχοντας αλλη επιλογη και φυσικα εχοντας αναγκη εναν ανεφοδιασμο αποφασισα να συγκρουστω με τους μαρινς και να μπορεσω να πιασω ξηρα...

Η Αρμαδα των πλοιων αργησε να με καταλαβει. Ωστσοσ το εκαναν πριν προλαβω να φτασω πολυ κοντα και συντομα αρχισαν να με κανονιοβολουν! Αν και εξουδετερωνα τις κανονομπαλες με ευκολια χαρη στα λειζερ μου δεν μπορουσα να πλησιασω αρκετα για να κανω τις δικες μου επιθεσεις. Ηθελα μονο μια μικρη αναπαυλα! Κατι το οποιο οι ομοβροντιες τους δεν μου δινανε. Συντομα ομωςκαταφερα να βρω χρονο για μια μονο επιθεση!
-Nuclear Missile!
Ενας πυραυλος εφυγε απο την πλατη μου και χτυπησε το μπροστινο πλοιο!
Η εκρηξη ηταν τεραστια καθως υψωθηκε το κλασσικο μανιταρι πανω απο το πεδιο της μαχης. Η εκρηξη και το μανιταρι με εκρυψε απο το πεδιο βολης των αλλων πλοιων και μπορεσα ετσι να τα φτασω!

Μολις το πυρινικο συννεφο διαλυθηκε σιγα σιγα μια δυσαρεστη εκπληξη περιμενε τους ναυτες απο το επομενο πλοιο στην σειρα! Ειχα ηδη ανεβει πανω και ειχα βγαλει τα πολυβολα μου!!!
-Incendiary bullets!
-Cannon Wrath!
οι επιθεσεις μου ηταν καταιγιστικες. Μονο λιγοι μπορεσαν να με πυροβολησουν πριν κατασπαραχθουν απο τις επιθεσεις μου αλλα αντιμετωπισαν την απογοητευση πριν απο τον θανατο βλεποντας οτι οι σφαιρες τους δεν μου εκαναν τιποτα απολυτως!
Συντομα και το πλοιο αυτο βυθιζοταν και απλα πηγαινα στο επομενο αντιμετωπιζοντας ενα πληρωμα και καπετανιο τελειος εκπληκτους και αδρανοποιημενους απο τις δυναμεις μου...
-Θα ειναι παιχνιδακι, ψυθιρισα πριν ξεκινησω τον θανατηφορο χορο μου ξανα...

Με τον ιδιο τροπο εξουδετερωσα και το επομενο πλοιο αφηνοντας μονο ενα για επιδορπιο.
Καθως πηδουσα στο αλλο πλοιο ενα καιρουσεκι διχτυ με τυλιξε αμεσως!
-Απο εμας δεν θα περασεις! Εισαι ενας απο τους Σουπερνοβα! Θα ανταμειφθουμε για την συλληψη σου πλουσιοπαροχα!
-Χαχαχαχα! Δεν με ξερετε καθολου!
-Πυρ! Τωρα που δεν μπορει να γινει... οτι στο καλο γινεται, δεν μπορει να αντιμετωπισει τις σφαιρες μας!
Ακουστηκε οι ομοβροντια απο τα οπλα τους ωστοσο οι σφαιρες τους σταματησαν πανω στο δερμα μου.
Οι μαρινς εμειναν εκπληκτοι.
-Μα... Πως?
-Δεν θα μαθεις ποτε, ατυχε καπετανιε...
Ειχε ερθει η ωρα της αντεπιθεσης μου απεναντι στην πενιχρη δικη τους επιθεσης...

-Πυρ! φωναξε ξανα ο καπετανιος τους βρισκομενος σε απογνωση απο οτι ειχε δει.
-Δεν καταλαβαινεις!
Εριξα μια κανονια και απομακρυνα μακρια το διχτυ απο εμενα, εξαλλου ακομα και αν το καιρουσεκι περιοριζε τις δυναμεις του φρουτου μου, δεν περιοριζε τις ρομποτικες μου δυναμεις!
Συγκεντρωθηκα λιγο και...
-Nuclear Explosion
Τα λογια ηταν απλα... Η δυναμη ομως ηταν τοσο καταιγιστικη! Το πλοιο κοπηκε στην μεση και στην κυριολεξια εξαυλωθηκε οτι βρισκοταν διπλα μου!
Οι μαριν δεν ειχαν καν χρονο να αντιδρασουν.
Ημουν ελευθερος να επισκεφτω το νησι που ηθελα...

Αφηνοντας πισω μου τα συντριμια κατευθυνθηκα στο νησι και αραξα σε μια παραλια. Με προσοχη παρατηρησα κινηση σε κατι θαμνους πιο μπροστα. Κοιταξα καλυτερα και παρατηρησα κατι παιδια! Ηταν 3 και ολα ηταν περιεργα ντυμενα!
-Π... πειρατης! ειπε το ενα.
Χωρις να προλαβω να αντιδρασω ειχαν ηδη τρεξει προς την ενδοχωρα. Αναρωτιομουν που με καταλαβαν! Αλλα ισως ειχαν δει την φασαρια που ειχε προηγηθει της αφιξης μου στο νησι, τα πυρηνικα μανιταρια εξαλλου δεν ειναι μικρα...
Χωρις να ταλαιπωρησω αλλο το μυαλο μου με ανουσιες ερωτησεις εδεσα την βαρκα και προχωρησα στην ενδοχωρα...

Μολις εφτασα πηγα ξανα στο κοντινοτερο μπαρακι. Μπηκα μεσα καθισα σε ενα τραπεζι και ζητησα φαι και ποτο. Εφαγα και ηπια καλα, στην συνεχεια παρηγγειλα και τις προμηθειες μου. Ωστοσο το μαγαζι δεν ειχε οτι ζητουσα και στις ποσοτητες που ζητουσα αμεσως οποτε αναγκαστηκα να κατσω εκει για 1-2 μερες μεχρι να παραλαβει απο τον προμηθευτη του τα απαραιτητα. Θα επαιρνα ενα δωματιο σε ενα πανδοχειο να περασω τις μερες. Ηταν μια καλη ευκαιρια να ηρεμησω μονο που δεν νομιζω να μου ηταν ευκολο πολυ...
Αφου συννενοηθηκα με τον υπευθυνο για τις παραγγελιες και το δωματιο, πηρα τα κλειδια και πηγα για εναν υπνακο. Υσηχος οτι τιποτα δεν θα με ενοχλουσε...

Συντομα ομως φωνες καιιαχες με ξυπνησαν.
Ανοιξα την πορτα και κατεβηκα κατω. Μολις βγηκα εξω απο το πανδοχειο ενας εξαγρειωμενος οχλος με περιμενε.
-Πειρατη!
-Φυγε απο το Νησι μας!
-Δεν μας εφταναν οι Επιδρομες του Τζανγκο απο τοτε που εκτελεστηκε ο Κουρο!
-Δεν σε φοβομαστε!
Μπροστα απο τον οχλο ειδα τα παιδακια.
-Δεν μπορουσατε να μην μιλησετε ε? ρωτησα μεσα στις φωνες!
-Πως να μην μιλησουμε? Αφου εισαι ενας απο τους καλυτερους πειρατες! Εισαι κινδυνος για το χωριο μας ισως μεγαλυτερος και απο τον Τζανγκο που καιρο λιγουρευεται το χωριο μας μετα την εκτελεση του Κουρο απο τους μαρινς!
Ειχα βρεθει σε δυσκολη θεση! Δεν ηθελα ποτε να σκοτωνω αθωους! Γινομουν οτι μισουσα περισσοτερο αν το εκανα αυτο!

-Μα, μονο προμηθειες θελω! Δεν θελω να βλαψω κανεναν!
-Δεν θα παρεις τιποτα απο εμας βρομερε πειρατη!
-Φυγε!
-Δεν θα σε υποθαλψουμε κιολας!
Ο οχλος θυμωνε ολο και περισσοτερο. Φυσικα δεν μπορουσαν να με βλαψουν αλλα ουτε ηθελα να δημιουργηθει θερμο επεισοδιο, ετσι εν τελει αποφασισα να υποχωρησω.
-καλα λοιπον, δεν χρειαζεται να φωναζετε ετσι! Θελω απλα λιγο κρεας και νερο και φευγω, μονο αυτα και δεν θα με ξαναδειτε ποτε!
Οι χωρικοι σκεφτηκαν λιγο συζητησαν και σε λιγο ενας δυσπιστος χωρικος μου εφερε οτι ζητησα...
Πηρα οτι εφερε και την εκανα αργα αργα για την βαρκα μου, στεναχωρημενος για την συμπεριφορα τους...

Μολις εφτασα στην βαρκα μου, αποφασισα να ξαπλωσω να κοιμηθω εκει μιας και μου ειχαν κοψει τον υπνο οι χωρικοι και να ξεκινουσα το πρωι ξανα για το επομενο νησι, στην αναζητηση του χαρτη της Μεγαλης γραμμης!
Ο υπνος στην αμουδια με πηρε πολυ γρηγορα! Ομως πολυ ευκολα εφιαλτες επισκεφτηκαν το μυαλο μου. Ειδα ξανα την σκλαβια, τα πειραματα, τον θανατο...
Αλλα δεν ηταν αυτο που με ενοχλουσε! Ακουγα φασαριες ξανα!
Ααααχ! αυτη τη φορα οποιος με ξυπνουσε δεν θα ξεμπερδευε ευκολα οποιος και αν ηταν!!!
Ανοιξα τα ματια μου αλλα δεν ηταν κανενας απο τους χωρικους, ουτε τα παιδια!

Ηταν μια ομορφη νεαρη δεσποινιδα!
-Μα Ojousama ισως δεν ειναι σωστο αυτο που κανετε! Ισως ειναι επικινδυνο!
-Σσσς Μερι, νομιζω οτι ξυπναει! Και ξερεις την αδυναμια μου για τους πειρατες! Καποιος μου εχει πει οτι ειναι Γενναιοι Μαχητες της Θαλασσας!
-Δεσποινις, δεν ειναι πρεπεον να φροντιζετε εναν βρομερο πειρατη!
-Σταματα kurahadol! Θα κανω οτι επιθυμω και οτι θεωρω σωστο!
Ανοιξα τα ματια μου.
-Ποιοι ειστε?
-Δεν εχει σημασια! Σου φεραμε αυτα εδω! Ειναι προμηθειες για αρκετο καιρο. Μαθαμε απο τα παιδια για την συμπεριφορα των κατοικων απεναντι σας!
-Μπα! Δεν χρειαζονται οι πληθυντικοι! Απλα πες μου γιατι με βοηθας!
-Ας πουμε οτι εχω διαφορετικη αντιληψη για καποιους πειρατες απο τους αλλους, και αφου δεν τους πειραξες καταλαβα οτι δεν ησουν σαν τους υπολοιπους πειρατες!
-Ojousama! Ojousama! Ειναι τρομερο!!!!
Ο υπηρετης ερχονταν τρεχοντας προς το μερος μας!

Ενα πλοιο ξεπροβαλε στο σκοταδι!
Ηταν μεγαλο με σχημα γατας στην πλωρη του! Πανω αιμοδιψεις πειρατες ηταν ετοιμοι να πηδηξουν στην στερια!
-Ο Τζανγκο! Ηρθε παλι να λεηλατησει το χωριο!
-Κυρια παμε! Πρεπει να σας προστατευσουμε!
-Πολυ φοβαμαι οτι δεν προλαβαινουμε! Ισως πρεπει να αντιμετωπισουμε τις συνεπειες! ειπε ο "Kurahadol" με μια παραξενη ευθυμια! Με παραξενεψε πολυ το υφος του!
-Δεν θα χρειαστει! Αυτοι ειαι πολυ αδυναμοι πειρατες! Θα τους κανονισω εγω σε ανταλλαγμα οτι εχεις κανει ως τωρα για εμενα!
Οι υπολοιποι με κοιταξαν εκπληκτοι και ιδιαιτερα ο Kurahadol ο οποιος δεν ηξερα αν ηταν οργισμενος η ανακουφισμενος με αυτα που ειπα!

Οπως ηταν αναμενομενο οι Πειρατες κατεβηκαν και ενω αρχιζαν να τρεχουν προς την ενδοχωρα σταματησαν και παρατηρησαν την φωτια που ειχα αναψει! Τοτε ολοι στραφηκαν προς το μερος μας! Μολις μας εφτασαν προσεξε μια φοβισμενη ματια του καπετανιου τους στον εναν υπηρετη αλλα δεν φανταζομαι να ηταν τιποτα!
-Για δες! Το μεγαλο κελεπουρι ειναι μονο του στα ανοιχτα! Δεσποινις Kaya για σας τοσο καιρο επιτιθομασταν στο χωριο αλλα ποτε δεν μπορεσαμε να σας πετυχουμε και να παρουμε τα πλουτη σας! φαινεται οτι σημερα αλλαξε η τυχη μας!
-Δεν θα σας αφησω να πειραξετε την δεσπ~
-Σκασε φλωρε! Θα κανουμε οτι θελουμε! ειπε ο πειρατης και χτυπησε τον εναν υπηρετη.
Σηκωθηκα ορθιος και τον ρωτησα.
-Εισαι καλα?
Με μισοκοιταξε και μου εγνεψε καταφατικα!

-Δεν θα τολμησεις να ξανασηκωσεις χερι ουτε σε αυτον ουτε στην kaya!
Ο Πειρατης αρχισε να γελαει μαζι με ολους του πληρωματος του.
-Βασικα δεν θα αγγιξεις κανεναν σε ολοκληρο το νησι!
Τα γελια τους εγιναν ακομη πιο δυνατα!
-Και ποιος εισαι εσυ που θα μας εμποδισεις?
Δεν μιλησα! απλα τον κοιταξα επιμονα! Αυτο τον φοβησε και αμεσως εβγαλε ενα μεγαλο σιδερενιο δακτυλιδι.
-Με το Τρια θα κοιμηθεις! Βαθυς υπνος θα σε παρει και θα...
-Nuclear Laser!
Το δακτυλιδι καταστραφηκε.
-Νομιζεις οτι τοσο ευκολα θα σε αφησω να με νικησεις? Η μηπως νομιζεις οτι θα κατσω να δεχτω την οποιαδηποτε περιεργη επιθεση εχεις?

Ο Καπετανιος τους εκανε ενα βημα πισω φοβισμενος. Ομως κοιταξε λιγο αυτον τον Kurahadol και αλλαξε σταση!
-Επιθεση παιδια! Σκοτωστε τον!
-Καντε πισω! ειπα στους αλλους!
Καθως ολοι με πλησιαζαν!
-Nuclear Burst!
Η εκρηξη τους χτυπησε αλλα οχι πολυ δυνατα αφου η Kaya και οι υπηρετες ηταν ακομη κοντα!
Μολις τελειωσα οι πειρατες ξεθαρεψαν και μου επιτεθηκα. Με μεγαλη εκπληξη ειδα τα οπλα τους να με διαπερνουν χωρις να με κοβουν!
-Gamma Radiation!
Η ακτινοβολια τους χτυπησε ολους και επεσαν κατω καμμενοι και τυφλωμενη απο την βλαβερη της επιδραση!
Πλεον ειχε μεινει μονο ο Τζανγκο!
-Για να σε δω και εσενα! Ελπιζω να μην εισαι τοσο αδυναμος οσο και οι ναυτες σου!!!

Η μαχη μου τελειωσε γρηγορα! Οι πειρατες χασανε και τραπηκαν αμεσως μισοπεθαμενοι σε φυγη! Το πλοιο τους εξαφανιστηκε εν ριπη οφθαλμου απο την παραλια! Ηταν σιγουρο οτι δεν θα ξαναενοχλουσαν το νησι!!! Ο Ενας υπηρετης ωστοσο φαινοταν φανερα ενοχλημενος!
-Ηθελες να τους νικησεις εσυ για την αγαπημενη σου Kaya ε? τον ρωτησα και αυτος με αγριοκοιταξε!
-Ηρεμησε kurahadol! Ξερω οτι θες το καλυτερο για εμενα και για αυτο θες να με προστατευεις!
Στην συνεχεις γυρισε και με κοιταξε.
-Τι να κανω για εσενα? Εχεις κανει τοσα πο~
Ομως την διεκοψαν τα τρια παιδια απο το προηγουμενο πρωι!!!
-Φανταστικο! Νικησες τους πειρατες της μαυρης γατας!!!
-Μας εσωσες! Ειχαμε κανει λαθος!
-Κυρια Kaya πρεπει να το πουμε στους χωρικους! Να μας συγχωρεσει!!!
H kaya εγνεψε καταφατικα!

Μαζεψα τα πραγματα μου και εσπρωξα την βαρκα στην θαλασσα!
-Τιποτα απο ολα αυτα δεν ειναι αναγκαιο! Ας περνατε καλα και με ασφαλεια! αυτο αρκει! χαμογελασα
-Μα... Ποιο ειναι το ονομα σου? Δεν θες να σε ξερουν? Να σε ευχαριστησουν?
-Mephistopheles με λενε! Δεν αναζητω διασημοτητα, ουτε ευγνωμοσυνη, οτι κανω το κανω για εμενα για να νιωθω εγω καλα, με τον εαυτο μου!!!
Η Kaya τα παιδια και ο Μερι ο υπηρετης εσκυψαν το κεφαλι. ο αλλος απλα με κοιτουσε με νευρα και επιμονα!
Δεν εδωσα σημασια. Απλα χαραξα την δικη μου πορεια μεσα στην αχανη θαλασσα ακουγοντας τις αποχαιρετιστηριες κραυγες τους! Και υστερα... Σιωπη...