[ΑΡΧΗ - ΠΑΡΕΛΘΟΝ] Βραδιά Γιορτής και Θανάτου [ΤΕΛΟΣ]

Ήταν ένα ζωηρό καλοκαιρινό βραδάκι και στην πόλη Goa όλοι εργάζονταν ασταμάτητα.
Έπρεπε να είναι όλα στην εντέλεια για την σημερινή γιορτή του βασιλέα..
Έξω όμως από την πόλη στα ανατολικά του Dawn Island μια άλλη ομάδα ατόμων
έκανε τις δίκες τις προετοιμασίες...
Πέρα στην Γκρίζα πεδιάδα ανάμεσα στους μεγάλους τόνους σκουπιδιών καπνός απλωνόταν..
Ολοένα ανηφόριζε στον ουρανό και χανόταν στο πρόσωπο της νύχτας .
Ο καπνός προερχόταν από μια φωτιά που ήταν αναμμένη με παλιόξυλα και αλλά
σκουπίδια . Γύρω από την φωτιά ήταν μαζεμένοι καμία εικοσάρια άνδρες ντυμένοι με
παλιόρουχα , κάποιοι από αυτούς έμοιαζαν αδύναμοι και μισοπεθαμένοι.
Κάπου ανάμεσα τους βρισκόταν ένας άνδρας καθισμένος σε
μια μισοσπασμένη καρεκλά αλλά αρκετά γερή για να τον αντέξει.
Ακόμα υπήρχε ένα παλιό τραπεζάκι ξεβαμμένο με ένα κερί και έναν χάρτη της πόλης .

εγώ
εχθροί
marines
φίλοι
συγγενείς
περαστικοί - άγνωστοι

- Δεν πάει άλλο Napier.. η τροφή τελείωσε και αυτά που βρίσκουμε στα
σκουπίδια είναι ελάχιστα πλέον... κάτι πρέπει να γίνει αρχηγέ... , είπε μια φωνή.
- Βαρέθηκα την βρωμά , πεινάω...

- Σκασμός !!! , φώναζε ο Napier και χτύπησε το χέρι του στο τραπέζι
Δεν σας είπα ανυπόμονα σκυλιά πως σύντομα θα φύγουμε από εδώ !?
Ε λοιπόν αυτή η μέρα έφτασε χάχα , γέλασε .

- Πως !? πως θα γίνει κάτι τέτοιο αρχηγέ !? αναρωτήθηκαν όλοι.

- Σήμερα το βραδύ , ενώ όλοι θάνε απασχολημένοι με την γιορτούλα προς τη μην του αγαπητού μας βασιλέα εμείς θα μπούμε μέσα… Μέρα αγάπης και συμπόνιας η σημερινή
όποτε κάτι τέτοιο θα μας ωφελήσει.Εσύ εκεί.. ο πιο πεινασμένος , είπε και έδειξε
έναν κοκαλιάρη ανάμεσα τους
Εσύ θα είσαι το δόλωμα μας και το εισιτήριο μας για την είσοδο... θα πας μπρος στην ανατολική πύλη. Μόλις φτάσεις... σα να σέχει κόψει λεπίδα θα πέσεις ξερός και θα φωνάζεις για νερό και τροφή... ξέρω πως σε κάτι γιορτές σαν και αυτή η φρουροί πάνε στην πλατιά και αφήνουν ελάχιστους στην ανατολική πύλη. Είμαι σίγουρος
πως θα σε λυπηθούν έτσι κοκαλιάρης που είσαι.. χάχα
Έπειτα με το σύνθημα μου θα ορμίσουμε στον φρουρό που θα έχει κατέβει να σε βηθήσει και θα μπούμε μέσα, όσο για τους άλλους τους κανονίζουμε αργότερα , χαχά !

- Όταν λυπεί η γάτα χορεύουν τα ποντίκια , ψιθύρισε ο κοκαλιάρης άνδρας..

- Χαίρε Napier !! είπαν όλοι...
Ο Napier έσκυψε και σήκωσε ένα μικρό κουτί που βρισκόταν ανάμεσα στα πόδια του...

- Αυτό πεδία είναι ο άσος στο μανική μας . Mαυτό δεν πρόκειται να μας πιάσουν !!
Σκασμός και ας κοιμηθούμε λίγο γιατί μας περιμένει μεγάλη νύχτα !! θα πέσουν πολλά κεφάλια απόψε !!! χάχανα , είπε και έτσι όλοι σηκώθηκαν και πήγαν να ξεκουραστούν εδώ και εκεί ανάμεσα στους σορούς από τα σκουπίδια …

Ένας από δαύτους όμως δεν κοιμόταν... είχε καρφώσει το βλέμμα του πάνω στο μυστηριώδες κουτί του Napier...
Εκείνος πείρε το κουτί και το έβαλε μέσα σένα μεγάλο σακί , έσβησε την φωτιά και έπεσε για ύπνο…

Και ενώ αυτά συνέβαιναν έξω από την πόλη... στο Goa κάποιος δεν τα πέρναγε τόσο καλά όσο οι υπόλοιποι …
Σ’ έναν από τους πιο πολυσύχναστους δρόμους που οδηγούσε
στην κεντρική πλατία ένα μικρό αγόρι πηγαινοερχόταν πάνω κάτω παρακαλώντας τους περαστικούς...

- Λίγα χρήματα παρακαλώ.η μητέρα μου είναι βάρια άρρωστη..
Σας παρακαλώ πολύ...
Μα κάνεις δεν του έδινε ιδιαίτερη σημασία και έφευγε βιαστικά.

Ξαφνικά μια ομάδα ανδρών με στολές του ναυτικού μπήκε στον δρόμο
Το μικρό αγόρι παραξενεύτηκε , δεν είχε ξαναδεί ποτέ τέτοιος άνδρες στην πόλη. πήγε κοντά...
Αμέσως ο άνδρας που βρισκόταν μπροστά με μια κίνηση του χεριού σταμάτησε την ομάδα των ναυτών και κοίταξε τον μικρό με ένα παγωμένο βλέμμα...
Τον κλότσησε… Ο μικρός έπεσε με τα μούτρα στο έδαφος λίγα μετρά πιο περά...
Η κλοτσιά στην κοιλία τον πόνεσε τόσο πολύ... Και σα να μην έφτανε αυτό είχε να φάει μέρες…

-Αυτό θα παθαίνουν όλοι όσοι ζητιανεύουν η κλέβουν κατά την περίοδο της γιορτής του βασιλέα και κατά τον χρόνο που οι marines θα βρίσκονται εδώ , φώναξε ο άνδρας.

Ο μικρός σηκώθηκε και έτρεξε κλαίγοντας με κατεύθυνση την πλατιά...
Όλα ήταν στολισμένα και έτοιμα για την γιορτή. Κοντοστάθηκε μια στιγμή και κοίταξε τους πάγκους με το πλουσιοπάροχο φαγητό που ποτέ στην ζωή του μέχρι τώρα δεν είχε γευτεί... 'Επειτα το μάτι του έπεσε στις πανέμορφες χορεύτριες που λικνίζονταν στην μελωδία ενός χαρμόσυνου τραγουδιού.

Σταμάτησε να κλαίει... θυμήθηκε την μητέρα του... <<πόσο όμορφη ήταν πριν την αρρώστια της..>> σκέφτηκε.
Του ήρθε η σκέψη να ζητιανέψει πάλη... αλλά ο πόνος από την κλοτσιά τον σταμάτησε..
<<Δεν θέλω να περάσω μια τέτοια μέρα στη φυλακή...όχι μακριά από την μητέρα...>> ψιθύρισε.
Πεινούσε και πονούσε φρικτά. Έτσι προχώρησε αργά σε μια γωνία και κάθισε να κοιτάζει τους πάγκους και τις χορεύτριες υπνωτισμένος από την μελώδια της μουσικής.

Στο ανατολικό τοίχος επικρατούσε γαλήνη.. Αυτήν την γαλήνη όμως την έσπασε μια σκιά που γλιστρούσε μέσα στο σκοτάδι. Πάνω στο τοίχος όπου βρισκόταν η πύλη τρεις φρουροί είχαν μαζευτεί.Είχαν πιάσει κουβέντα χωρίς να τους απασχολεί τι συμβαίνει τριγύρω.
Η σκιά ενός άνδρα φάνηκε να πλησιάζει το τοίχος.Με γρήγορες κινήσεις πέταξε έναν γάντζο και σκαρφάλωσε βιαστικά το τοίχος λίγα μέτρα μακριά από την πύλη.Φορούσε έναν μεγάλο μανδύα και η κουκούλα έκρυβε την ταυτότητα του.

Με γρήγορα βήματα κατευθύνθηκε στο μέρος των φρουρών.. Εκείνοι αιφνιδιασμένοι μόλις τον αντιλήφθησαν τραβούσαν τα ξίφη τους.

- Ποιος είσαι και τι θέλεις !? Φανέρωσε το πρόσωπο σου..είπε και ετοιμάστηκε για επίθεση..

Ο άνδρας τράβηξε το σπαθί του και αστραπιαία τον αφόπλισε.
Αμέσως όρμισαν και οι άλλοι
-Θα το μετανιώσεις αυτό .. Ετοιμάσου..

Yesod Tearer ....

Οι δυο φρουροί έπεσαν κάτω ζαλισμένοι.. Τότε ο άνδρας δίχως να
χάσει λεπτό κατέβηκε βιαστικά και άνοιξε την πύλη που οδηγούσε
στην Γκρίζα Κοιλάδα. Κοντοστάθηκε λίγο κοιτάζοντας το
καλοκαιρινό φεγγάρι και ύστερα
έστρεψε την μάτια του στην πόλη... Χάθηκε στους δρόμους σαν σκιά...

Το μικρό αγόρι κοίταζε με λαχταρά τους πάγκους με το φαγητό.
Σκεπτόταν την μητέρα του . << πόσο πολύ πεινάσει και αυτή >> ψιθύρισε..
Αμέσως του καρφώθηκε στο μυαλό η ιδέα της κλοπής , Ήξερε πως κάτι τέτοιο
δεν θα την έκανε να θυμώσει . Όταν όμως είδε πως ο κάτοχος του πάγκου
ήταν ένας κοντός και χοντρός γέροντας χαμογέλασε . Τα μικρά του μάτια γέμισαν από χαρά.
<< ναι δεν θα με πιάσει.. όχι δεν πρόκειται..>>

Με μια μάτια διάλεξε ένα μεγάλο καρβέλι ψωμί...
Πήρε φορά και πέρασε ανάμεσα από τους περαστικούς και το άρπαξε..
Αμέσως έβαλε όλη του την δύναμη και όρχησε να τρέχει σαν σίφουνας.
Ο χόντρος γέροντας που τον αναλήφθηκε έτρεξε σκοπήσω του φωνάζοντας

- Πιάστε τον !!!
Άτιμε κλεφτή , θα σε πιάσω και θα σε κάνω τόπι στο ξύλο..

Οι περαστικοί σαστισμένοι έκαναν χώρο να περάσει το μικρό αγόρι
και ο γέροντας που έτρεχε ξοπίσω του...
Για κακή του τύχη λίγα μετρά πιο κάτω περπατούσαν
στην αντίθετη κατεύθυνση τέσσερεις μαρίνς.

<<στο καλό...>>

Ο μικρός δεν είχε άλλη επιλογή από το να πέσει πάνω τους...
Οι μαρίνς δεν τον είχαν αντιληφθεί ακόμα μέχρι που
άκουσαν τις φωνές του γέροντα και όρχησαν να τρέχουν προς το μέρος του.

- Μικρέ σταμάταα αμέσως !! είπε ένας τους
αλλά ο μικρός δεν σταματούσε.

<<είναι ψηλοί δεν μπορώ να τους περάσω από πάνω>> είπε
Αλλά το έξυπνο μυαλό του σκαρφίστηκε αμέσως λύση
<χχαα αφού δεν μπορώ να περάσω από πάνω ... τότε θα περάσω από κάτω>>

Έτσι το μικρό αγόρι έτρεξε με όση δύναμη είχε προς τους.
Ο μαριν που βρισκόταν πιο κοντά σίγουρος πως θα τον
πιάσει σταμάτησε να τρέχει και άπλωσε τα χεριά..

- Δεν μπορείς να ξεφύγεις τώρα μικρέ σε πιάσαμε !!

τότε γλιστρώντας στον πέτρινο δρόμο πέρασε κάτω από τα πόδια του

Οι Μαρίν κοιτούσαν έκπληκτοι..

- Αυτό θα πονεσει ... !! ειπε ο μικρός μισογελότνας

- Στην ακρηηηηηη !!! φώναξε ο γέροντας , αλλά ήταν αργά..
οι Μαρίν αφηρημένοι δεν πρόσεξαν ότι ο
γέρος συνέχιζε να τρέχει με αποτέλεσμα να πέσει πάνω τους και
να καταλήξουν όλοι στον δρόμο με τα μούτρα !!

ο μικρός γέλασε δυνατά και συνέχισε να τρέχει

- Άτιμε μόλις σε πιάσω θα σε τιμωρήσω , είπε ένας
μαρίν που προσπαθούσε να σηκωθεί αλλά μάταια γιατί ο γέροντας είχε πέσει όλος πάνω του.

<<και τώρα πάμε σπίτι...>> είπε ο μικρός με ένα χαμόγελο
Βγήκε από τον κεντρικό δρόμο στρίβοτνας σένα στενό με προορισμό τα προάστια...

Την ιδία στιγμή οι λίστες πλησίαζαν την ανατολική πύλη
Μόλις έφτασαν σε κοντινή απόσταση κρυφτήκαν σε
κάτι θάμνους που ήταν εκεί

- Πολύ ησυχία έχει και δεν αρέσει καθόλου... είπε ο Napier
Λοιπόν κοκαλιάρη τραβά και κάνε ότι είπαμε...

- Ναι αρχηγέ... είπε και αργά προχώρησε στην πύλη
Πείρε βαθιά ανάσα και έπεσε χαμό
- Βοιηθειαααααααα.....πειναωωωω δώστε μου λίγο φαί
Βοιηθειααααα......με ακούει κάνεις.... !?
.....
Όμως κάνεις δεν απαντούσε ούτε άκουγαν κάποιο θόρυβο

Ο κοκαλιάρης σήκωσε τα μάτια του στην πόρτα της πύλης
- Εεε αρχηγέ ?? είπε δυνατά

- Μην φωνάζεις ηλιθιεεεε.... θα μας ακούσουν είπε
ο Napier πίσω από τους θάμνους

- Μα… η πύλη... αρχηγέ η πύλη..

- Τι η πύλη βλάκα !?

- Eίναι ανοιχτή.... :[m053o]:

- Τι !? :[m0750]: :[m053o]: :[m053o]:
ο Νapier πετάχτηκε από τους θάμνους
Χάχα και βεβαία είναι πως δεν τόδα νωρίτερα.. :[m114o]:

είπε και σηκω8ηκε
Ελατέ όλοι , μπαίνουμε..

Οι λίστες σηκώθηκαν απορημένοι και κατευθύνθηκαν προς την πύλη.

<< κοντεύω να φτάσω σπίτι >>

Το μικρό αγόρι έστριβε γρήγορα τα στενά το ένα μετά το άλλο

<<και με έχασαν..ωραία >> σκέφτικε

Είχε λαχανιάσει . Τέτοιο κυνηγητό είχε καιρό να περάσει.
Λίγο πιο κάτω ήταν το παλιό του στέκι..
Ένα ερειπωμένο σπίτι κάποιου γέρου ναυτικού . Τα παράθυρα
ήταν σπασμένα και η πόρτα πάντα μισάνοιχτη. Κάνεις δεν πατούσε εκεί εδώ και χρόνια .
Και έτσι είχε γίνει το κρησφύγετο του μικρού . Δίχως σκέψη μπήκε μέσα .

<ας ξεκουραστώ για λίγο και μετά θα πάω στην μητέρα>>

Άφησε το καρβέλι στην άκρη ενός σκονισμένου τραπεζιού.
Το Φεγγαρόφωτο που άπαυτε φώτιζε το ένα μέρος του δωματίου.
Οι τοίχοι στολισμένοι με ζωγραφιές πειρατών που άλλοτε νικούσαν
σε μάχη και άλλοτε έβρισκαν θησαυρούς . Κάπου ανάμεσα
ένας πειρατικός χάρτης θησαυρού .
Του άρεσε πολύ να σχεδιάζει χάρτες .
Καθώς η φεγγαράδα απλωνόταν στο πάτωμα φάνηκαν
δεκάδες ζωγραφιές χαρτών και νησιών.
Δεν υπήρχε φωτισμός στον χώρο γι αυτό το μικρό αγόρι
είχε εξασκηθεί να ζωγραφίζει το βραδύ όταν είχε φεγγάρι.
Έτσι και σήμερα , πείρε ένα κομμάτι μολυβί και κάθισε
στο πάτωμα έτοιμος να ζωγραφίσει κάτι καινούριο...

- αυτό θα είναι το 5ο νησί που θα κατακτήσω είπε χαρούμενο

Και βάλθηκε να το σχεδιάζει..

- Ζωγραφίζεις καλά απ'ότι βλέπω μικρέ

Ο μικρός ταράχτηκε...
Πέταξε το μολυβί

- Ποιος είσαι και πώς μπήκες στο κρησφύγετο μου !?

παρατήρησε πως στο βάθος κάποιος καθόταν στην βάρια σκονισμένη πολυθρόνα

- Μην είσαι αγενής , πρέπει να συστήνεστε στον οικοδεσπότη σου

τρόμαξε

<< Δεν είναι φάντασμα αλλά τι !? >> αναρωτήθηκε μέσα του

- Με λένε Roxx... Roxx Zerikoth... αλλά όλοι με φωνάζουν Roxy...

- Αυτό το όνομα μου λέει πολλά…
Αλλά ας μην χαλάμε τους τρόπους μας..

Σηκώθηκε και πλησίασε τον μικρό
Έβγαλε την κουκούλα

- Το όνομα μου είναι Acigo και είμαι ο ιδιοκτήτης του σπιτιού , με αλλά λόγια του κρησφύγετου σου
είπε και χαμογέλασε το γερασμένο του πρόσωπο

Ο μικρός ξεθάρρεψε

- Είσαι πειρατής !?

- Και βεβαία είμαι μικρέ , πιός άλλος θα είχε
άλλωστε ένα σπίτι παρατημένο έτσι σε΄να τέτοιο καταραμένο νησί , αχαχχα

Βρόντηξε το πόδι του στο πάτωμα

Για να σε δω… ίδιος ο πατέρας σου...

Το πρόσωπο του μικρού πάγωσε

- Ξέρεις τον πατερά μου !? Που είναι....

- Δεν είναι η ώρα θαρρώ για ερωτήσεις , και δεν είμαι εγώ
αυτός που θα σου τις δώσει..

Ο μικρός απογοητευτικέ . Γύρισε και κοίταξε έξω από το παράθυρο το φεγγάρι..

- Η μητέρα είπε πως μας παράτησε και έφυγε μακριά

- Εεε πειρατής είναι τι περίμενες μικρέ ?! όλοι οι
πειρατές περιμένουν την μέρα που θα αφήσουν την κούνια και
θα πιάσουν το τιμόνι του πλοίου τους … Αλήθεια η Άννα τι κάνει !?
Έχω να την δω από τότε που σε είχανε στην κούνια.

Ο Roxy τον κοίταξε

Από το βλέμμα σου καταλαβαίνω πως μάλλον
δεν είναι και πολύ καλά ε… Μάλιστα..
Έβηξε κάνα δυο φορές
Λοιπόν αγαπητέ μου μαθέ πως είχα μαντέψει πως θα σε βρω σ'αυτόν εδώ τον χώρο
Και μαθέ ακόμα πως ήρθα στην πόλη για σένα γιατί έχω να σου κάνω μια πολύ σημαντική πρόταση...

Ξαφνικά την κουβέντα τους έκοψαν οι σειρήνες της πόλης
Ο Roxy δεν είχε ξανακούσει ποτέ τις σειρήνες

-Τι γίνετε Acigo !? αναρωτήθηκε

-Κατάρα.... δεν έχουμε πολύ χρόνο μικρέ γρήγορα
Βγήκαν έξω

Φλόγες είχαν ξεσπάσει σε μερικά σπίτια λίγα τετράγωνα πιο κάτω.
Πολίτες έτρεχαν πάνω κάτω πανικόβλητοι.
-Δεν έχουμε χρόνο Roxy ανέβα στην πλάτη μου.. πρέπει να πάμε αμέσως στην μητέρα σου πριν να είναι αργά...

Χωρίς δεύτερη σκέψη ανεβαίνει στην πλάτη του και ο Acigo και ξεκινούν γοργά για το σπίτι...

Λίγα τετράγωνα πιο κάτω , εκεί που φαινόταν να είχε ξεκινήσει η φωτιά ο Napier έριχνε νεκρό έναν marine που προσπαθούσε να τον σταματήσει

- ACIGOOOO. !!!! θα κάψω όλη την πόλη μέχρι να σε βρω και να πάρω πίσω αυτό που μου έκλεψες μαζί με το κεφάλι σου...!!! φώναξε

είπε κai έσπασε την πόρτα του επόμενου σπιτιού
Δυο λίστες μπήκαν μαζί του και άρχισαν να σπάνε τα πράγματα και τα έπιπλα του μικρού σπιτιού . Στο ένα από τα δυο δωμάτια πάνω σένα κρεβάτι βρισκόταν μια γυναίκα

Οι ήχοι την ξύπνησαν

- Roxy γύρισες !? τι φασαρία είναι αυτή ?!

O Napier χαμογέλασε διαβολικά και κατευθύνθηκε στο δωμάτιο της.

- Πηγέντε έξω θα την κανονίσω εγώ αυτή ...

Μια δυνατή έκρηξη σημειώθηκε από το απέναντι σπίτι και οι φλόγες έφτασαν στον δρόμο

- Κρατήσου Roxy θα τις περάσουμε

Ο Acigo με ένα μεγάλο άλμα περνά
μέσα από τις φλόγες και προσγειώνετε δίνοντας μια δυνατή κλοτσιά σε δυο
λίστες που βρισκόταν στον δρόμο
Όσο πλησίαζαν τόσο πιο πολύ ανησυχούσε για την μητέρα του
Χωρίς να χάσουν λεπτό μπήκαν μέσα στο σπίτι

<< μακάρι νάνε καλά>>
ευχήθηκε την ώρα που έμπαινε στο δωμάτιο

- Αργήσατε μικρέ , η βρωμά πέθανε γρήγορα… ούτε καν πρόλαβε να βγάλει αχνά καθώς την στραγγάλιζα χαχαχαχαχα

Βρισκόταν πάνω στο κρεβάτι νεκρή σε μια λίμνη αίματος
με καρφωμένα τα μάτια στον Roxy

Έκλαψε μέσα του και ένα κύμα θύμου όρχησε να τον διαπερνά
Έτρεξε προς την μητέρα του . Ήθελε να την αγκαλιάσει....

Ο Napier τράβηξε το σπαθί του

- Δεν θα τολμήσεις!!

Yesod Tearer!!!

τον μλπόκαρε

- Καταραμένε τώρα θα πληρώσεις !!!!

Furry slash !!!

- Roxy φύγε όσο πιο μακριά μπορείς...

Στο άλλο δωμάτιο είχε ξεσπάσει πυρκαγιά με αποτέλεσμα η μονή διέξοδος να ήταν από το παράθυρο

Ο Roxy έμοιαζε χαμένος , έμεινε στην μέση
της μάχης να κοιτάζει την νεκρή μητέρα του
Τότε ο Acigo τον γραπώνει και τον πετάει από το παράθυρο
Βρέθηκε στον δρόμο με τα μούτρα
Ξανά....

Ξιφομαχούσαν σκληρά μέχρι που πετάχτηκαν και οι δυο από
το παράθυρο γιατί οι φλόγες είχαν αγριέψει

- Ήρθε η ώρα να τελειώνουμε.....!!!!

ετοιμάστηκε να κάνει την κίνηση του

- Ναι... ήρθε η ώρα του τέλους σου!!!!

- Asassin's Final Cut !!!

Το έδαφος τραντάχτηκε
Η δύναμη του Napier υπερισχυσε
H λεπίδα τον διαπέρασε και τον σόργιασε κάτω με ένα βαθύ τραύμα στην κοιλία
Πήγε από πάνω του να τον αποτελειώσει

- Και τώρα παλιόφιλε… Έχε για....

-Όχιιιιιιιι δεν θα σε αφήσω

Έπεσε με όση δύναμη είχε πάνω στο στομάχι του
Κόντεψε να τον ρίξει κάτω

- Βρομόπαιδοο…

Dark Cut.....

Η λεπίδα τον πέτυχε ακριβώς στο δεξί του μάτι
Έπεσε κάτω και όρχησε να σφαγιάζει στους πόνους
Τόσο πόνο δεν είχε ξανανιώσει ποτέ άλλοτε

Εκείνος γύρισε το πρόσωπο του στην φωτιά που θέριευε γύρω τους

- Xάχανα πιστεύατε ότι θa μπορούσατε να τα βάλετε με τον Napier...
τον πραγματικό καπετάνιο του Night Shark !!! ??

O Roxy έδειχνε χαμένος
όλα είχαν γίνει τόσο γρήγορα
ο θάνατος της μητέρας του και τώρα.. ο δικός του !?

Η όραση του ελαττωνόταν.
Πίρε θάρρος και έσφιξε την κάρδια του..
Άρπαξε το μαύρο Shinto...
Ήταν σίγουρος γι΄αυτό που θα έκανε..

Ή να σκοτώσει ή να σκοτωθεί...
Το αποτέλεσμα ήταν θανάσιμο..
Ο Napier έπεσε κάτω νεκρός...
Κείτονταν στην ίδια του την κόλαση....

Γονάτισε στο έδαφος..
Τον νίκησε μα τα τραύματα του τον πέθαιναν
Η όραση από το δεξί του μάτι είχε χαθεί πλέον...

- Δεν τα πήγες και άσχημα μικρέ είπε ο Acigo ξεροβήχοντας και φτύνοντας λίγο αίμα .

Τον πλησίασε . Γονάτισε μέσα στην λίμνη αίματος του..
Εκείνος του έπιασε το χέρι

Μου φαίνεται πως η γνωριμία μας ήταν αρκετά σύντομη..
Μα δεν φταις εσύ γι' αυτό....

Ο Roxy προσπαθούσε να κατευνάσει τους λυγμούς μέσα του

Θυμάσε που σου είπα για μια πρόταση που έχω να σου κάνω !?

Έγνεψε καταφατικά και λίγα δάκρυα άρχισαν να πέφτουν

Έλα είσαι άντρας πια μην κλαις ...
σκότωσες έναν από τους καλύτερους πειρατές του καραβιού του πατερά σου..
πρέπει νάνε περήφανος ναι…

Έβηξε ξανά

Δεν έχω και πολύ χρόνο Roxy γι αυτό άκου ... Τούτο δω πρέπει να το παραδώσω στο πανδοχείο
που βρίσκετε δώδεκα δρόμους από εδώ στην οδό Barrow

του έδωσε ένα μικρό σακί

Την ξέρεις φαντάζομαι....

Δεν μιλούσε
Σε περίπτωση που μου συνέβαινε κάτι κακό...οριστικέ μια συνέτιση
στο σπίτι μου για την παράδοση του . Θέλω να το παραδόσεις εσύ
και να ρωτήσεις για την πρόταση μου λέγοντας το όνομά σου...

Ο μικρός δεν μίλησε...δεν έγνεψε ..
Πήγε να σηκωθεί ανέκφραστος

Και κάτι ακόμα , πάρε το Ebony Shinto μου σαν δώρο της γνωριμίας μας...
Ο πατέρας σου θα είναι πολύ περήφανος για σένα μικρέ....

Έβηξε δυνατά και έκλεισε τα μάτια του χαμογελώντας

Ο μικρός πείσε το κατάνα και το κοίταξε
Είδε την μορφή του να καθρεπτίζετε
Ξαφνικά ένιωσε πως βρήκε στην συντρόφια
ενός χαμένου φίλου που καιρό είχε να συναντήσει

Πείρε τον δρόμο για το σπίτι του Αcigo...

Είχε γίνει κιόλας μούσκεμα.
Μπήκε και σοργιάστικε κατευθείαν στον καναπέ...
Κράταγε ακόμα το μικρό σακί.
Ένιωθε πως όλα θα τελείωναν εκεί..
Τόσο χαμενος..τοσο μόνος ..
Χωρίς δύναμη μέσα σου..
Μέσα σε μια νύχτα είχε χάσει ότι πιο πολύτιμο είχε.
Και τώρα αργοπέθαινε από την πεινά και τα τραύματα του
σε μια παλιά πολυθρόνα...

<< μητέρα… πόσο θα μου λήψεις…>>

έκλαψε πικρά μέσα του..

Η βροχή έπεφτε ακατάπαυστα και πολλές
σταγόνες από την τρύπια σκεπή κατέληγαν στο κεφάλι του..
Το κλάμα του όμως κόπηκε..
Πεινούσε..
Το καρβέλι με το ψωμί που είχε αφήσει εκεί πριν πλέον ήταν άφαντο.

<< δουλεία τον αρουραίων..>> σκέφτηκε

Από την άλλη μεγάλωνε η περιέργεια του για
το τι βρισκόταν μέσα στο σακί...
Δεν είχε υπομονή...
Το άνοιξε..

Ένα λαχταριστό μεγάλο φρούτο.
Δεν πίστευε στα μάτια του...

<όχι μου είπε να το δώσω…>>

Μα η πεινά του δεν τον άφηνε..
Του τριβέλιζε το μυαλό..

Δάγκωσε την πρώτη μπουκιά..
Σε λίγο είχε καταλήξει όλο στο στομάχι του.
Ένιωσε ανακουφισμένος..

Άκουσε βήματα..

Ξαφνικά ένιωσε την αναπνοή του να κόβετε..
Έπεσε κάτω παλεύοντας να πάρει ανάσα...

<< να πάρει Roxy… να πάρει… δεν έπρεπε να το φας>>

Καθώς πάλευε να πάρει ανάσα διέκρινε μια μορφή πάνω από το κεφάλι του

-Μικρέ κατεργάρη για το θεό τι έκανες... !?

Λιποθύμησε

Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια που θυμόταν ο Roxy
εκείνη την τραγική νύχτα του καλοκαιριού…

Όνομα: Maxeen
Haki Points:0
Player of the Week Points:10
Beli:20.000(Μαζί με του παρελθόν)
Bounty:

» Ένα ακόμα μήνυμα θανάτου και ένα πρόσωπο απο το παρελθόν[ΤΕΛΟΣ]
» [Αρχή-Παρελθόν] A feeling deep inside [Τέλος-Παρελθόν]
» [Αρχή-Παρελθόν]Το ταξιδι προς την λυτρωση του κοσμου - Η Αρχη[Τελος]
» [Αρχη-Παρελθον]Καθε τελος ενας νεος Marine.[Τελος]
» [Αρχή-Παρελθόν]"Who am I?"[Τέλος-Παρελθόν]