(Παρελθον)At the begining.....[ΤΕΛΟΣ]

13 χρονια πριν......


Ηταν μια ηλιολουστη μερα πανω σε ενα κρουαζιεροπλοιο....στο οποιο ο πατερας μου ηταν γιατρος...και με ειχε παρει μαζι του για να ζησω και εγω αυτη την εμπειρεια.....η μητερα μου δεν ειχε ερθει μαζι μας επειδη επρεπε να παει στην θεια μου η οποια ηταν εγγυος και δεν μπορουσε να την αφησει μονη της....

Ηταν μια ευκαιρια να περασω λιγο παραπανω χρονο με τον πατερα μου...ο οποιος δυστυχως ηταν πολυασχολος και δεν ειχα την ευκαιρια να τον χορτασω....μουβ ελειπε....οποτε αποφασησα να εκμετελευτω την ευκαιρια....

Πανω στο πλοιο ειχε αρκετο κοσμο και οι πιο πολλοι ηταν πλουσιοι.....αλλα εμενα δεν με ενδιεφερε τοσο....ημουν με τον πατερα μου και δεν το ανταλαζα για τιποτα...

Ειχα την ευκαιρια να δω διαφορες περιπτωσεις απο αισθαινεις στην διαρκεια του ταξιδιου....αλλα δεν ηταν τιποτα σοβαρο τις πιο πολλες φορες....συνηθως κανα καταγμα αν καποιος ειχε γλυστρισει ή κοψιμο.....και απο τι ειχα καταλαβει ο πατερας μου ηταν αρκετα εξικιωμενος με ολα αυτα....

Δυστυχως δεν υπηρχαν πολλα παιδια οποτε δεν μπορουσα να κανω και πολλα πανω στο πλοιο...αλλα οποτε μου διινοταν η ευκαιρια επαιζα με τον πατερα μου......ο οποιος εδειχνε να το διασκεδαζει με την ψυχη του....

Ηταν το 2 κατα σειρα βραδυ πανω στο πλοιο....και ο πατερας μου ηταν καλεσμενος στο τραπεζι του καπεταινιου οποτε ηταν τιμη και για τους 2 μας που ειχαμε αυτη την ευκαιρια.....

Φυσικα οσο ειμασταν στο τραπεζι μιλουσαν για πραγματα που δεν μπορουσα να καταλαβω....αλλα το κλιμα ηταν αρκετα ευχαριστο οποτε δεν εδινα και πολυ σημασια...και απολαυσα το γευμα....περιμενα στα πλοια να μην εχουν τοσο καλα φαγητα αλλα απο την αλλη θα ηταν καπως να μην εχει ο καπετανιος ωραιο φαγητο.....


Μετα το φαγητο επειδη ηταν αργα ο πατερας ου ζητησε συγνωμη και φυγαμε....φυσικα οταν μπηκαμε στην καμπινα εγινε και εκεινος παιδι και ασχολιθηκε μαζι μου....ηταν η καλυτερη μου επιλογη να παω στο ταξιδι αυτο....

Το επομενο πρωι ειχε λιγο συννεφεια αλλα αυτο δεν μας εμποδισε να περασουμε καλα την μερα μας....και ειχε πλησιασει το μεσημερακι ωσπου ακουστηκε ο συναργεμος του πλοιου....

-Παρακαλονται οι επιβατες να παραμεινουν ψυχραιμοι γαιτι υπαρχει πειρατικο πλοιο μπροστα μας....ολα ομως ειναι υποελεγχο.....

Ο πατερας μου διχως να το πολυ σκεφτει με αρπαξε και με εβαλε μεσα στην καμπινα.....

-Βασιλη....μεινε εδω μεχρι να γυρισω και κρυψου κατω απο το κρεβατι σε παρακαλω....

Εγω δεν εφερα αντιρηση....και για να πω την αληθεια φοβομουν....αλλα οσο ηταν ο πατερας μου σκεφτομουν θετικα για πολλα πραγματα...

Ακουγονταν κραυγες αλλα θεωρησα οτι ηταν λογο του πανικου....παρ ολα αυτα εμεινα κρυμενος στο κρεβατι μου....και απλα περιμενα τον πατερα μου.....

Μετα απο αρκετη ωρα ομως μπηκε μεσα ο πατερας μου στην καμπινα και αρχησε να μαζευει τα ιατρικα του αντικειμενα....και τοτε βγηκα εξω.....

-Μπαμπα....τι συμβαινει?
-Μικρε....οτι και να συμβει υποσχεσου μου οτι θα μεινεις κατω απο τιις διαταγες του καπετανιου εδω.....
-Τι να συμβει μπαμπα?

Εκεινος με αγκαλιασε και στην συνεχεια με πηγε στον καπετανιο...ηταν λες και θα τον εβλεπα τελευταια φορα....

Οταν φτασαμε στον καπετανιο εκεινος με κοιταξε ξανα και με αγκαλιασε παλι....και τοτε εφυγε....ο καπετανιος με πηρε αγκαλια και μοθ ψυθηρησε στο αφτι....

-Ολα καλα θα πανε μικρε....

Και μεσα μου το ευχομουν οσο τιποτα αλλο....δεν ηθελα να παθει τιποτα ο πατερας μου...οχι τωρα που αρχιζα σιγα σιγα να δενομαι ακομα περισσοτερο μαζι του.....δεν μπορουσα να τον χασω....

-Ο μπαμπας μου θα γυρισει πισω.....

Η αναμονη με σκοτωνε στην κυριολεξια οποτε προσπαθησα να πιασω συζητηση με τον καπετανιο για να ηρεμησω καπως....

-Τι ηθελαν τον πατερα μου αυτοι οι πειρατες?
-Ειναι τραυματιας ο κατετανιος τους....αλλα εχουν παει μαζι του και μερικοι ανδρες δικοι μου....μην φοβασαι...
-Και ειναι πανω στο πλοιο τους ο μπαμπας μου?
-Φυσικα και οχι....εχουν μεταφερει τον τραυματισμενο σε δικο μας μερος....αλλα υπαρχουν ακρετοι πειρατες εκει....

Αυτο μαλλον δεν ηταν τοσο καλο σκεφτηκα....

Τα λεπτα δεν περνουσαν καθολου ευκολα....και η αγωνια ηταν αρκετα μεγαλη....για αυτο με πηρε μεσα ο καπετανιος για να μην ειμαι σε υπερενταση.....παρ ολο που ημουν μικρος...καποια πραγματα μπορουσα να τα καταλαβω.....


Οι υπολοιποι επιβατες ειχαν μαζευτει σε εξωτερικου του πλοιου και παρακολουθουσαν με δεος τι θα συμβει.....σε τετοιο σημειο που με εκαναν να φοβαμαι ακομα πιο πολυ....

-Γιατι αργουν τοσο?
-Λογικα πρεπει να ειναι δυσκολη περιπτωση....ή μπορει να τους δινει συμβουλες για το πως να τον φροντισουν οι πειρατες τον καπετανιο τους....

Ο καπετανιος τοτε μου ειπε να περιμενω και πηγα να ελενξει τι συνεβαινε και γιατι αργουσαν τοσο πολυ....και εβαλε εναν αλλο του πληρωματος να με προσεχει...αν και ηθελα να παω μαζι με τον καπετανιο.....

Παρ ολα αυτα εκεινος επεμεινε να μεινω στην καμπινα....και να περιμενω νεα του....οποτε καταλαβα οτι δεν ειχα αλλη επιλογη και εμεινα εκει.....

Αλλα ευτυχως μετα απο λιγα λεπτα μπηκε παλι μεσα....και μας ειπε οτι ολα ηταν καλα....αλλα θα εμεναν οι πειρατες αποψε εδω διπλα στο πλοιο μας γιατι ηταν κρησιμη η κατασταση του....και οτι μας παρεδωσαν τα οπλα τους για να το αποδειξουν...

-Δεν ειμαι τελειος συγουρος....αλλα εχουμε εξοπλισμο σε περιπτωση που θελησουμε να τους αντιμετωπησουμε....οποτε δεν χρειαζεται να φοβομαστε....επιπλεον σημερα το βραδυ δεν θα κοιμηθει κανεις....πρεπει να ειμαστε σε επιφυλακη....

Οι πειρατες δεν μπηκαν καθολου μεσα στο πλοιο παραμονο στο εξωτερικο του πλοιου....επιπλεον εδωσαν ρουμι και μπυρα στο πλοιο μας προς ενδειξη καλωσυνης....ηταν αρκετα περιεργο με βαση αυτα που ελεγε ο καπετανιος μας.....


Ο πατερας μου ομως δεν ειχε γυρισει ακομα....και ετσι αποφασησα να παω να τον δω....φυσικα με καποιο μερος του πληρωματος.....

Οταν μπηκα στην καμπινα ομρησα στην αγκαλια του και εκεινος με μαλωσε που δεν περιμενα...αλλα δεν με ενοιαζε....

Ο καπετανιος πειρατης τοτε με κοιταξε....και μαλιστα με εκπληξη...λες και δεν ειχε δει ποτε ξανα παιδι στα ματια του....

-Δεν μου ειχες πει οτι ειχες παιδι....σου μοιαζει μικρε.....
-Ναι ειναι ο μικρος μου διαολακος...και χαμογελασε....ει ει μην κουνιεσαι....κανεις το τραυμα χειροτερα....
-Μπα....απλα πιαστηκα.....επρεπε να αλαξω πλευρο....παντως ειμαι συγουρος οτι σας φενεται περιεργη η συμπεριφορα μας σαν πειρατες....βασικα ειμαστε μια ομαδα ανθρωπων που δεν αντεχαν την κακομεταχειρηση του διοικητη της πατριδας τους....και ετσι καναμε μια εφοδο και απο τοτε ειμαστε καταζητουμενη....

-Η αληθεια ειναι πως ναι μας φενεται περιεργο...αλλα νομιζω οτι καταλαβαινω τι εννοεις...ουτε εμεις εχουμε καλες σχεσεις....αλλα ζουμε με αυτες....

Τοτε ο καπετανιος πειρατης εκανε ενα νοημα σε ενα απο τους δικους του να φερει κατι να φαμε....

-Μην ανυσηχεις γιατρε....εισαι πολιτιμος τωρα γιια να σε αφησω να πεθανεις....και αρχησε να γελαει.....ο πατερας μου ψιλοσοκαριστηκε αλλα στην συνεχεια δεχτηκε το αστειο και γελασε αχνα....

Μας εφεραν φρουτα...και κρασι...απο τι ειχα καταλαβει δεν πρεπε να ειχαν κατι αλλο....και αρχησαμε να τρωμε....

Εγω ομρησα σε ενα μεγαλο σχετικα φρουτο και αρχησα να δαγκωνω μεγαλες μπουκιες....ενω ο πατερας μου με παρακολουθουσε και γελαγε.....

Τοτε κοιταξε τον καπετανιο ο οποιος ειχε γουρλωσει τα ματια του και ηταν ετοιμα να πεταχτουν....

-Μικρε....για δειιξε μου το φρουτο που μολις εφαγες....και τοτε του εδειξα τα απομοιναρια....και φωναξε αμεσως τον πειρατη που μας ειχε φερει τα φρουτα....

-ΒΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΚΑΑΑ....πως βρεθηκε αυτο το φρουτο εδω?
-Δεν ξερω καπετανιε...ειλικρινα....και εφυγε τρομαγμενος.....

Ο πατερας μου προσπαθουσε να ηρεμησει τον καπετανιο....ενω ταυτοχρονα ηθελε να μαθει τι ειχα φαει....μετα λιγα λεπτα επιτελους καταφερε να ηρεμησει.....

-Τι εφαγε ο μικρος?
-Εφαγε ενα φρουτο του Διαβολου....ευχομαι να μισουσε το κολυμπη....

Ο πατερας μου εμεινε για λιγο....αλλα νομιζε στην αρχη οτι μαλλον εκανε πλακα....αλλα μαλλον οχι....

-Και τι κανουμε τωρα....?
-Τωρα ο μικρος θα μπορει να ελενχει το στοιχειο του καπνου.....

Οχι πως ειχα καταλαβει τι ειχαν μολις πει....αλλα περιμενα να μου εξηγησει καποιος.....οποτε λοιποιν κοιταξα τον πατερα μου και τον ρωτησα.....

-Λοιπον αν καταλαβα καλα....μπορεις να ελεγχεις τον καπνο...να γινεσαι καπνος...και οτι σε χτυπαει να περναει απο μεσα σου....και ολα αυτα επειδη εσυ εισαι καπνος...

-Εεε?
-Αστο θα σου εξηγησω αργοτερα.....και γελασε....

Δεν ειχα καταλαβει την συμβαινει....οποτε περιμενα να δω στην πραξη....

-Μηπως μπορω να δω το αποτελεσμα?ρωτησα γεματος απορια....

Ο πατερας μου κοιταχτηκε με τον καπετανιο.....και του εκανε νοημα....και ο πατερας μου εβγαλε ενα μαχαιρακι.....

-Θα δεις οτι λογικα δεν μπορεις να κοπεις.....και προσπαθησε να με κοψει....αλλα το μαχαιρι πεσασε απο μεσα μου.....ηταν πολυ περιεργο.....

-Και γιατι με ρωτησατε αν μισω το κολυμπι?
-Γιατι οι χρηστες στους διαβολου δεν μπορουν να κολυμπησουν...ειναι η αδυναμια τους....

Τον κοιτασουσα καλα καλα....μα πως μπορουσα να χασω την ικανοτητα να κολυμπαω ρωτησα παλι.....


-Απλα δεν μπορεις να κουνηθεις μεσα στο νερο...με αποτελεσμα να πεθανεις μικρε απο ασφυξια....δεν θα μπορεις να παρεις ανασα.....

Δεν νομιζω να ειχα προβλημα με αυτο....αλλα δεν μου ηταν και ευχαριστω....ουτε ηξερα αυτη η ικανοτητα σε τι θα μου χρησιμευαι.....απλα επρεπε να περιμενω....

Η ωρα ειχε περασει και εγω επρεπε να παω για υπνο.....οποτε διεταξε το ανδρα του πληρωματος ο πατερας μου να με παει πισω.....

-Καληνυχτα μικρε....και να κοιμηθεις γρηγορα!!

Εγω δεν ειπα τιποτα και απλα ακολουθησα τον ναυτη.....ενω ο πατερας μου γυρνουσε και παλι το βλεμμα του στον πειρατη.....αλλα καθως προχωρουσαμε ακουσαμε ενα πυροβολισμο....ηταν πολυ αποτομο και πεταχτηκα πανω....

Αμεσως μαζευτηκε κοσμος...μαζι και ο καπετανιος του πληρωματος....ο οποιος ετρεχε με μανια προς το μερος μου....

Και εγινε ενα μεγαλος κυκλος....απο την μια πειρατες....και απο την αλλη ναυτες....και απλα περιμεναν.....

-ΣΦΑΞΤΕ ΤΟΥΣ ΟΛΟΥΣ!!!ακουστηκε μια φωνη μεσα απο την καμπινα....και αμεσως γουρλωσαν τα ματια μου....ο πατερας μου πιθανοτατα ηταν νεκρος....

Επικρατουσε ο πανικος ενω ταυτοχρονα γινοταν μαχη....και εγω αρχησα να τρεχω προς την καμπινα.....και μολις μπηκα βρηκα τον πατερα μου σοριασμενο κατω.....και τον πειρατη να γελαει.....


Τοτε πηρα το μαχαιρι που ειχε χρησιμοποιησει ο πατερας μου πριν αλλα πριν προλαβω να καρφωσω τον πειρατη με προλαβε ο καπετανιος του πλοιου μας.....

-Μην γινεις δολοφονος σαν αυτον μικρε....ουτος η αλλως θα πεθανει....δεν μπορει αν γιατρευτουν οι πληγεσ του....ηταν ολο στιμενο απο την αρχη....

Αμεσως με αρπαξε και βγηκαμε αποπ την καμπινα....ενω εγω ηθελα να γυρησω πισω στον πατερα μου....ωσππου εγινα καπνος και αρχησα να τρεχω παλι.....


-Τι στο....πως το εκανε αυτο?

Αλλα για κακη μου τυχη βρεθηκε παλι μπροστα μου....

-Μικρεεεεε ακουσε με πρεπει να φυγεις απο εδω....και με κοιταξε στα ματια....εισαι υπο την προστασια μου....δεν θα αφησω να παθεις οτι επαθε ο πατερας σου....

Σκεφτηκα οτι δεν ειχα αλλη επιλογη....και τον ακολουθησα στο πλοιο μας....ενω ταυτοχρονα οι ναυτες μας κερδιζαν σιγα σιγα τους πειρατες....πολλοι ομως απο τους δικους μας ηταν ηδη νεκροι....κυριως επιβατες.....


Ειχα ενα κακο προαισ8ημα απο την αρχη....και δυστυχως ειχα δικιο.....οταν μπηκαμε μεσα στο πλοιο με πηγε αμεσως στην καμπινα του....και εμεινε μαζι μου....

Υστερα απο 10 λεπτα περιπου η μαχη τελειωσε....ειχε νικηθει και ο τελευταιος πειρατης...και απο τι πιστευε ο καπετανιος μας μαλλον να κλεψουν ειχαν ερθει....

Μου εδωσε κατι να πιω....ενω ταυτοχρονα εκλεγα παρα πολυ...δεν μπορουσα να πιστεψω αυτο που συνεβαινε.....μολις το ηπια μετα απο δευτερολεπτα επεσα κατω...και με πηρε ο υπνος....

Το επομενο πρωι οταν σηκωθηκα ηλπιζα οτι ολο αυτο ηταν ενα κακο ονειρο....αλλα ημουν στην καμπινα του καπετανιου....οποτε μαλλον δεν ηταν ονειρο.....και ο πατερας μου ηταν νεκρος...

Αρχησα να κλαιω παλι....και τοτε ηρθε και με πηρε αγκαλια ο καπετανιος....

-Μικρε θελω να σου πω κατι....δεν θα επιστρεψουμε πισω....θα μεινουμε εδω....και θα ειναι αυτη η κρουαζιερα σαν να μην εγινε ποτε....
-Και η μητερα μου?