[Αρχη] Getting Stronger!

Δυσκολευτηκα πολύ να βρω το νησι που εψαχνα μετα από το Ferum. Σπαταλησα πολλες μερες στην θαλλσα. Αλλα δεν τις αφησα να πανε χαμμενες, με το λειζερ μου αργα αλλα υπομονετικα αρχισα να κοβω και να σφυρηλατω το νερο μεταλλο που αποκτησα. Σιγα σιγα ειχα φτιαξει έναν τελειο θωρακα και πλατη. Στην συνεχεια ελεγξα τα εργα λεια που ειχα για να τοποθετησω τα κομματια αυτά μεταλλου κατω από την σαρκα μου. Μονο που σκεφτομουν την διαδικασια ανατριχιαζα αλλα δεν ειχα άλλη επιλογη! Επρεπε να επιβιωσω και μονο αν γινομουν δυνατοτερος θα τα καταφερνα!

Καποια εργαλεια μου, ειχαν υποστει ζημιες αλλα σε γενικες γραμμες θα μπορουσα να αντικαταστησω την εξωτερικη μου επικαλυψη με το νέο σιδερο. Εξαλλου το εξωτερικο σιδερενιο κελυφος ειχε υπποστει ζημιες από τις μαχες μου στην Loguetown. Το εσωτερικο κελυφος μολυβδου δεν θα το πειραζα. Μπορει να μην ηταν τοσο χρησιμο αλλα ειχε συναισθημετικη αξια. Ηταν το καλυμμα που μου ειχαν βαλει ο Vegapunk και οι υπολοιποι γιατροι και μηχανικοι για να με προστατευσει από το φρουτο μου πριν ακομη το φαω. Στην συνεχεια εγω προσθεσα το σιδερενιο καλυμμα και τωρα καιρος ηταν να αναβαθμιστω λιγο.

Αισιως εφτασα στο νησι που ηθελα! Μου ειχε παρει τοσο καιρο! Εδώ όμως ειχα ολο τον χρονο με το μερος μου. Αν ημουν βεβαια τυχερος.
Το νησι που εψαχνα ηταν το Clockwerk Island. Ένα νησι το σκοτεινο και μη ανθρωπινο οσο κανενα άλλο. Ειχα ακουσει από ναυτικους να μιλανε για αυτό και πως κανενας δεν επιβιωσε ποτε από αυτό. Μονο καποτε, ελεγαν, ένα παιδι χαθηκε εκει και όταν βγηκε μετα από 20 χρονια ηταν ακομη πολύ νεος για τα χρονια που περασαν αλλα ειχε σοβαρα ψυχολογικα προβληματα από όλα αυτά που ειχε αντιμετωπισει στο νησι.

Επιστημονες συμπεραναν ότι το παιδι ειχε αργη αναπτυξη αλλα και πολύ γρηγορη, με αποτομες εναλλαγες. Αυτό μονο ένα μπορουσε να σημαινει. Στο νησι λοιπον εκεινο, υπηρχαν περιοδοι τοι ο χρονος σταματουσε στην κυριολεξια και περιοδοι που οχρονος πηγαινε πολύ γρηγοροτερα απ’οσο στην πραγματικοτητα. Κυριως όμως ο χρονος πηγαινε αργα οποτε για αυτό και το νησι ηταν το καταλληλοτερο μερος για να αναβαθμιστω. Θα εκανα ολες τις απαραιτητες εργασιες με το πασο μου και μολις εβγαινα από το νησι θα ειχε περασει ελαχιστος καιρος!

Πριν μπω στο νησι εδεσα ένα κομματι ξυλο με ένα σχοινι εξω από αυτό και το αφησα εκει. Κάθε μερα θα κοιτουσα το ξυλο ετσι ώστε να φροντιζω να αποφευγω τις χρονικες περιοδους που ο χρονος στο νησι «τρεχει» περισοοτερο από τον κανονικο. Με ενδιεφερε να εξοικονομησω χρονο και όχι να χασω!
Ετσι αφου εκανα και αυτό, οδηγησα την βαρκα μου στο εσωτερικο του νησιου, μεσα από μια ομιχλη που μου θυμιζε πολύ το Mystery Island στο East blue! Όταν τελικα βρηκα στερια χαλαρωσα και αποφασισα να κοιμηθω πριν ακομη αρχισω τις δουλειες. Κοιμηθηκα και χαιρομουν γιατι 8 ωρες χορταστικος υπνος δεν θα ηταν ουτε καν μια στον εξω κοσμο!!!

Μολις ξυπνησα στρωθηκα στην δουλεια. Αρχικα επρεπε να φτιαξω τα εργαλεια μου. Με τοσο σκληρο υλικο επρεπε να προσεχω και να χρησιμοποιησω πιο ανθεκτικα και σκληρα πριονια, τροχους κτλπ. Ετσι ξεθαψα ένα κομματι κατεργασμενου διαμαντιου και αποφασισα να το χρησιμοποιησω. Φυσικα το λειζερ μου θα βοηθουσε και αυτό.
Σειρα θα ειχαν οι φορμες επρεπε να φτιαξω φορμες θωρακα ποδιων χεριων κεφαλιου όλα από την αρχη. Όπως τοτε στο Big bird Island. H δουλεια ηταν πολύ και ο χρονος λιγος! Μα τι λεω? Εδώ ο χρονος ηταν απλετος!

Σιγα σιγα αρχισα την δουλεια, μερα με την μερα, σφυρι στο σιδερο και φωτια στο ατσαλι, κάθε μεθα επεφτα ψοφιος για υπνο και βαρηγκομουσα το επομενο ξυπνημα. Όλα αυτά όμως θα εξαερωνονταν όταν εβλεπα το αποτελεσμα!
Συντομα τα εργαλεια ηταν ετοιμα και σειρα ειχαν οι φορμες και τα κομματια του σωματος μου αρχισαν να σχεδιαζονται! Ηταν ολοιδια με τα παλια αλλα με πολύ καλυτερης ποιοτητας υλικο. Σε μια περιπου εβδομαδα μεσα στο νησι ηταν όλα ετοιμα για να αρχισει η εγχειρηση… το δυσκολοτερο μερος!!!

Οταν πλεον τελειωσα, ημουν γεματος αιματα! Ηταν κατι που ειχα ξανακανει. Ωστοσο δεν ηταν τοσο δυσκολο γιατι τοτε απλα ειχα προσθεσει πανοπλια, εδω εβγαλα και εβαλα. Τα αιματοβαμμενα σιδερικα που αποτελουσαν την πρωην πανοπλια μου ηταν πεταμενα στο πατωμα. Πονουσα ακομη και μαλιστα 2-3 φορες παραλιγο να τρυπησω κατι σημαντικο απο τα εσωτερικα μου οργανα κατα την διαρκεια της ενωσης των κομματιων. Ευτυχως ομως ολα πηγαν καλα και η αντικατασταση στευθηκε με επιτυχια!

Σε λιγη ωρα βρηκα τον εαυτο μου ετοιμο να συνηθισει ενα νεο σωμα!
Τα παλια σιδερα τα επλυνα και τα εθαψα. Μαλιστα τοποθετησα ενα μεγαλο βραχο πανω και με το πυρηνικο μου λειζερ εγραψα "εδω υπαρχει μερος του σωματος μου, αυτο που αφησα πισω μου για να γινω δυνατοτερος..." στο τελος εβαλα το ονομα μου.
Αφου ειχα χασομερισει πολυ καιρο εδω στο νησι ειπα να την κανω. Τραβηξα το ξυλο που ειχα αφησει εξω απο το νησι μεσα για δευτερη φορα την ιδια μερα και παρατηρησα οτι δεν ειχε αλλαξει καθολου. αρα ο χρονος περνουσε ακομα υπερ μου...

καθως κατευθυνομουν προς την βαρκα μου ακουσα εναν θορυβο!
-Τι ειναι αυτο το νησι?
-Δεν ξερω! ποσο καιρο ειμαστε εδω?
-Δεν αντεχω αλλο!
Ηταν καποιοι ατυχοι πειρατες! Αποφασισα να μην δωσω σημασια και να συνεχισω την δουλεια μου. Ουτως η αλλως θα καταλαβαιναν καποτε τι τρεχει!
Στην δευτερη προσπαθεια μου να φυγω ακουσα ξανα εναν θορυβο... πιο αδυναμο και σιγουρο... πιο δολοφονικο...

Ενας τυπος με μαυρη καπα και ενα μακρυ σπαθι, πεταχτηκε απο το δασος και εσφαξε τους πειρατες!
-Αυτο ειναι το νησι μου βρωμιαρηδες!
Στην συνεχεια με κοιταξε!
-Και αλλος πειρατης? Δεν τολμαω να ασχοληθω λιγο με το νησι μου και οι πειρατες το γεμιζουν και το μολυνουν! ο θανατος σου θα εξυγειανει το νησι αυτο!
Με τεχνικη αποφυγα το χτυπημα!
-Τι τρεχει? Τι σου εκανα? Ποιος εισαι?

-Δεν εχει σημασια! Αυτο που μετραει ειναι οτι αυτο ειναι ρτο νησι μου και δεν θα αφηω κανεναν λεχριτη πειρατη να ζει πανω του! Ειναι το νησι της αιωνιας νεοτητας και θα το προστατευω για παντα! ειμαι εδω τοσα χρονια και ποτε κανενας δεν εζησε παραπανω απο λιγες ωρες στο νησι! Μια φορα ελειψα και ποσο καιρο εισαι εδω? 10 μερες? παραπανω? δεν θα ξανασυμβει αυτο! Θα εισαι ο τελευταιος που θα ζησει τοσο καιρο παγωμενος στον χρονο! Αντιο Πειρατη!
Ακομη δεν ειχα καταλαβει τιποτα! δεν αντισταθηκα στην θεληση μου για μαχη ομως! Ηταν και ευκαιρια να δοκιμασω την νεα μου πανοπλια!

Ο αντιπαλος πεταξε απο πανω την καπα του και εσφιξε το σπαθι του!
Εγω απλα αφησα κατω ολα τα υλικα που κρατουσα για την βαρκα.
Επιτεθηκε πρωτος και το σπαθι του σταματησε αμεσως πανω στο νεο μου σωμα!
-Μα τι? απορησε
-ατσαλι, απαντησα! Τωρα ομως που εκανες την αρχη δεν νομιζω να δειλιασεις και να φυγεις?
-Ποτε! φωναξε
-Ωραια γιατι εχω μερικα κολπα να σου δειξω ακομη!
Και η πραγματικη μαχη αρχισε!

Ωστοσο καθ'ολη την διαρκεια της μαχης δεν μπορεσε να υπερνικησει την πανοπλια μου! Ειχα κανει καλη δουλεια και φαινοταν! Εχασε ευκολα και σκοτωνοντας τον βεβαιωθηκα πως κανενας αλλος ειτε πειρατης ειτε μαριν ειτε οτιδηποτε δεν θα επεφτε στα χερια του σε αυτο το νησι! τα νησια εξαλλου δεν ανηκουν σε κανεναν αλλα σε ολους! Ηταν δυνατος αλλα η δυναμη δεν σημαινει και ιδιοκτησια ουτε οικειοποιηση! ακομη και ενα τετοιο καταραμενο νησι, εχει δικαιωμα ο καθενας να το επισκεφτεται.

χαρουμενος για τα αποτελεσματα της νεας μου πανοπλιας κατευθυνθηκα προς την βαρκα πλεον δεν φοβομουν! Ημουν σιγουρος οτι θα τα καταφερνα μια χαρα! Τωρα ουτε οι ενισχυμενες σφαιρες δεν με ενοχλουσαν. Ακομη λοιπον και αν η δυναμη του φρουτου μου μειονοταν η ασπιδα μου θα ηταν ανυπερβλητη για τους αντιπαλους μου. το μονο που με προβληματιζε ηταν το ΕΜΡ, αλλα αυτο το προβλημα θα το ελυνα αλλη φορα...
Με τις σεψεις αυτες πηδηξα στην βαρκα και εφυγα για το επομενο νησι!!!!