Το νησί με τα παράξενα ζώα και ο υποτιθέμενος θεός [Τέλος]

Περιπλανιόμουν στην θάλασσα για πολλές μέρες χωρίς προορισμό όταν κάποια στιγμή είδα στον ορίζοντα ένα νησί. Κατεύθυνα την βάρκα μου προς τα εκεί και είδα ότι το νησί ήταν γεμάτο δέντρα λες και ήταν ακατοίκητο και έμοιαζε με ζούγκλα.
-Δεν βαριέσαι. Τι έχω να χάσω. Είπα από μέσα μου και κατεύθυνα την βάρκα μου προς την παραλία του νησιού.

Έφτασα στην παραλία του νησιού και έβγαλα την βάρκα μου στην ακτή. Την έδεσα σε κάτι βράχια που είχε και πήγα να εξερευνήσω το νησί. Έπρεπε να μάθω ποιο νησί είναι αυτό και γιατί μοιάζει με ζούγκλα. Αφού φτάνω στην αρχή του δάσους, για να ξέρω σε ποιο σημείο κοντά είναι η παραλία που έδεσα την βάρκα μου, έσπασα μέρη των γύρο δέντρων για να ξεχωρίζουν από τα υπόλοιπα. Ύστερα από αυτό ξεκίνησα να μπαίνω πιο βαθιά στο δάσος.

Εκεί που περπατούσα ήρεμος και χαλαρός ξαφνικά πετάγεται κάτι από τους θάμνους και περνάει με πολύ φόρα από μπροστά μου. Πήρα μια τρομάρα που έπεσα στο έδαφος προς τα πίσω.
-Την καταδίκη μου μέσα! Τι ήταν αυτό?
Αφού είχε φύγει σηκώθηκα και συνέχισα να περπατάω. Όσο έμπαινα πιο βαθιά στο δάσος τόσο πιο πολύ είχα το νου μου μην ξαναγίνει τίποτα τέτοιο. Και όμως να που συνέβη ξανά το ίδιο πράγμα μόνο που αυτή τη φορά αυτό το οποίο πετάχτηκε δεν εξαφανίστηκε αλλά στεκόταν μπροστά μου.
-Τι είναι αυτό το πράγμα? Που στο δ****ο βρίσκομαι?
Αυτό το πράγμα το οποίο στεκόταν μπροστά μου ήταν ένα αλλόκοτο πλάσμα. Είχε πόδια ελαφιού, λειρί κόκορα, σώμα λιονταριού, κεφάλι λαγού, αυτιά αλεπούς και ουρά νυφίτσας.

Το κοιτάω, με κοιτάει, το ξανακοιτάω, με ξανακοιτάει. Τίποτα. Καθόταν εκεί και με κοιτούσε χωρίς να κάνει τίποτα. Μου την έδινε πραγματικά στα νεύρα! :[m067]:
-Θα σταματήσεις να με κοιτάς? :[m067]:
Και όπως είναι φυσικό δεν κατάλαβε τι είπα και συνέχιζε να με κοιτάει με αυτό το ηλίθιο βλέμμα του.
-Ε αι στο δ****ο! λέω και του δίνω μια κλωτσιά και πετάγεται πιο πέρα.
Σηκώνεται και φεύγει.
-Επιτέλους ξεκουμπίστηκε. είπα και συνέχισα να περπατάω μες στο δάσος μπας και ανακαλύψω κάτι.

Περπατούσα αλλά δεν έβλεπα τίποτα διαφορετικό.... Παντού δέντρα... Σταμάτησα στο σημείο που ήμουν και κοιτούσα να βρω που είναι το βουνό που είχα δει νωρίτερα. Μόλις το βρίσκω λέω:
-Εδώ είμαστε. Καιρός να σταματήσω να περιφέρομαι άσκοπα.
Βάζω το χέρι μου στο έδαφος και εξαπολύω σκοτάδι από το σημείο που ήμουν μέχρι τους πρόποδες του βουνού. Ρουφάω μέσα στο σκοτάδι ότι υπήρχε μέχρι εκεί και μαζεύω πίσω στο σώμα μου το σκοτάδι. Ύστερα, βγάζω ένα κύμα σκοταδιού προς τον ουρανό και βγάζω από μέσα ότι είχα ρουφήξει. Άρχισαν να πέφτουν στο έδαφος πολλά δέντρα και μαζί με αυτά και πολλά παράξενα ζώα σαν αυτό που είχα δει νωρίτερα.
-Τι γίνεται εδώ? Που βρίσκομαι? Τι είναι όλα αυτά τα περίεργα ζώα?

Όπως έπεφταν τα ζώα άλλα έφευγαν και άλλα έπεφταν στο έδαφος αναίσθητα. Όλα όμως ήταν περίεργα, δεν υπήρχε ούτε ένα κανονικό ζώο. Μερικά από αυτά ήταν τελείως άκυρα, και να ήθελες δεν μπορούσες να τα συνδυάσεις. Ένα από αυτά είχε σώμα πρόβατου με ουρά φιδιού, κεφάλι αρκούδας και πόδια κροκόδειλου. Ένα άλλο είχε σώμα ιπποπόταμου, κεφάλι σκύλου και ουρά αλεπούς. Αυτά όμως δεν ήταν τίποτα μπροστά στο ιπτάμενο "πράγμα" το οποίο είχε σώμα πάντα και φτερά νυχτερίδας.... :[m053o]:

Αφού βγήκαν όλα όσα είχα ρουφήξει είδα ότι ο δρόμος μου μέχρι το βουνό πλέον ήταν άδειος. Δεν υπήρχε ούτε ένα δέντρο και ήμουν σχεδόν σίγουρος ότι δεν θα συναντούσα πάλι κανένα περίεργο ζώο. Έλα που όμως με την τύχη που είχα όλο και κάτι θα συνέβαινε.
Και όντως έγινε. Εκεί που πήγαινα προς το βουνό, από το μονοπάτι που είχα ανοίξει, πετάγεται ένας μαυρομάλλης τύπος με ένα σάκο στην πλάτη και ένα σπαθί στο χέρι. Είχα που είχα τα νεύρα μου επειδή δεν ήξερα ποιο κ***νήσι ήταν αυτό, είχα και τα ηλίθια τα ζώα. Αν και δεν φαινόταν να είναι από το νησί, επειδή φαινόταν να περιπλανιέται, είπα να τον ρωτήσω μπας και ήξερε κάτι για το νησί.

-Έι εσύ.
Με κοιτάει και παραξενεύτηκε που με είδε λες και είχε να δει καιρό άνθρωπο.
-Τι έπαθες? Δεν έχεις ξαναδεί άνθρωπο στη ζωή σου? Ξες τίποτα για αυτό το νησί?
-Είσαι ο πρώτος άνθρωπος που βλέπω στο νησί και όχι δεν ξέρω τίποτα για το νησί. Και εγώ πριν λίγο ήρθα.
Με το που άκουσα ότι δεν ξέρει κάτι για το νησί κατευθείαν έπιασα το πιστόλι μου. Από την στιγμή που δεν ήξερε κάτι δεν τον χρειαζόμουν.
Κάτι πήγε να πει αλλά πριν προλάβει σήκωσα το πιστόλι μου και τον πυροβόλησα!

Προς έκπληξή μου όμως η σφαίρα πέρασε από μέσα του καθώς μετατράπηκε το σώμα του σε καπνό!
-Χρήστης Logia φρούτου βλέπω.
Μετά από αυτό που του έκανα ανταπέδωσε γρήγορα. Πήγε να με κόψει με το σπαθί του αλλά προς έκπληξή του ήμουν και εγώ χρήστης Logia φρούτου. Ρούφηξα το σπαθί του και το πέταξα μακριά.
-Ατύχησες φίλε! Έπεσες στον λάθος άνθρωπο!
Βάζω το χέρι μου μπροστά:
-Kurouzu!
Άρχισα να τον τραβάω καταπάνω μου και μόλις έφτασε κοντά μου τον έπιασα με το χέρι μου. Είχε μείνει με την απορία πως μπορώ και τον πιάνω ενώ είναι Logia και δεν αντέδρασε. Τον χτύπησα δυνατά στον σβέρκο και τον ξάπλωσα στο έδαφος.

Με την σιγουριά ότι τον είχα αποτελειώσει πήγα να φύγω, αλλά εκεί που δεν το περίμενα έγινε το κακό! Περίμενα να είχε χάσει τις αισθήσεις του αλλά απ' ότι φαίνεται δεν ήταν τόσο αδύναμος. Τον υποτίμησα και την έπαθα. Είχε πάρει το σπαθί του και με έκοψε αρκετά στο δεξί μου μπράτσο. Απλώνω σκοτάδι στο έδαφος και ρουφάω ότι είχε από την πλευρά του βουνού και το βγάζω ανάμεσά μας κλείνοντας το μονοπάτι.
-Είσαι δυνατός αλλά δεν θέλω να χαραμίσω άλλο χρόνο σε αυτό το νησί! Δεν είναι η ώρα για να πολεμήσουμε οι δυο μας!
είπα και κατευθύνθηκα προς το βουνό αφήνοντάς τον πίσω με το μονοπάτι κλειστό.

Αφού απομακρύνθηκα έκλεισα τις πληγές μου γιατί αν τις άφηνα ανοιχτές θα εξασθενούσα γρήγορα και θα χρειαζόταν να ξεκουραστώ κάτι το οποίο δεν είχα την πολυτέλεια να κάνω.
Κατευθυνόμουν προς το βουνό όταν ξαφνικά ακούγεται μια φωνή.
-Φύγε από το νησί ξένε! Σε προειδοποιώ!
-Ποιος είναι πάλι? σκέφτηκα.
-Βγες έξω όποιος κι αν είσαι.
-Φύγε είπα. Αν δεν φύγεις θα πεθάνεις!
Δεν έδωσα σημασία και συνέχισα να περπατάω. Ξαφνικά ακούω έναν πυροβολισμό και βλέπω μια σφαίρα να έρχεται κατά πάνω μου. Αμέσως με την δύναμή μου την ρουφάω και την ξαναβγάζω στο έδαφος.

Τι.....Τι ήταν αυτό?
ακούγεται από τους θάμνους που ήταν πιο δίπλα και βλέπω έναν θάμνο να κουνιέται....
-Θα με τρελάνουν σε αυτό το νησί.... είπα και κυνήγησα τον θάμνο.
Τον έπιασα και τον τράβηξα προς τα πάνω. Βλέπω μια κακάσχημη φάτσα και ένα σεντούκι.....
-Και άλλο περίεργο ζώο? σκέφτηκα αλλά τότε αυτό το πράγμα μίλησε και μου είπε:
-Άσε με κάτω! Θα σε σκοτώσω!
Πλέον ήξερα ότι ήταν άνθρωπος. Τον αφήνω κάτω και του λέω:
-Γιατί είσαι έτσι? Κλεισμένος μέσα σε ένα σεντούκι?
-Είμαι έτσι πολλά χρόνια τώρα από τότε που είχα ανέβει στην κορυφή του βουνού για να πάρω τους θησαυρούς. Σκάλωσα σε ένα άδειο σεντούκι και από τότε είμαι έτσι.
Μόλις άκουσα για τους θησαυρούς τον παράτησα και έφυγα για την κορυφή του βουνού.
-Ε που πας? μου είπε αλλά εγώ δεν του έδωσα σημασία και συνέχισα προς το βουνό.

Μετά από λίγη ώρα έφτασα στην κορυφή του βουνού και είδα τα σεντούκια. Με περίμενε όμως μια μεγάλη έκπληξη. Μόλις πλησίασα άρχισα να ανοίγω τα σεντούκια. Ανοίγω το πρώτο, άδειο. Ανοίγω το δεύτερο, και αυτό άδειο. Τα άνοιξα όλα ένα-ένα και ήταν όλα άδεια. Είτε κάποιος με είχε προλάβει είτε αυτός ο "τενεκές" μου είπε ψέματα. Μόνο ένας τρόπος υπήρχε να το μάθω. Κατέβηκα γρήγορα το βουνό και πήγα προς το μέρος που ήμασταν.

Ευτυχώς για μένα ήταν ακόμα εκεί.
-Που πήγες πριν τόσο βιαστικός?
Εγώ τον πιάνω από το μαλλί και τον σηκώνω στο αέρα!
-Λέγε που είναι ο θησαυρός!
-Ποιος θησαυρός?
-Τα σεντούκια στην κορυφή του βουνού ήταν όλα άδεια.
Το πρόσωπό του πάγωσε. Ήταν σαν να μην το ήξερε.
-Τι... Τι εννοείς άδεια? Ποιος πήρε τον θησαυρό μου?
-Δεν ξέρω και πλέον δεν με νοιάζει! Επειδή έκανα τόσο κόπο εξαιτίας σου θα σε σκοτώσω!
του είπα και τον πέταξα κάτω.

Αφού τον αποτελείωσα γρήγορα τον άφησα όπως ήταν στο έδαφος και έφυγα. Από την στιγμή που τα σεντούκια ήταν άδεια και το νησί δεν είχε τίποτα δεν υπήρχε νόημα να μείνω παραπάνω.
Έτσι ξεκίνησα να πάω στην παραλία που είχα την βάρκα μου. Ευτυχώς που είχα κάνει τα σημάδια στα δέντρα και μετά από λίγη ώρα βγήκα στην παραλία γιατί αλλιώς θα είχα χαθεί μέσα στο δάσος του νησιού. Έλυσα την βάρκα μου μπήκα μέσα και έφυγα από αυτό το άθλιο νησί χωρίς να ξέρω που θα πάω μετά αλλά ήλπιζα ότι θα ήταν καλύτερα από εδώ.

Όνομα: Raziel
Haki Points:0
Player of the Week Points:7
Beli:18.000
Bounty:-