Not alone anymore....[ΤΕΛΟΣ]

Λιγες μερες μετα την αποχωρηση μου απο το περιεργο νησι αποφασησα να παω στο Shell Town....εκει ηταν το σπιτι μου και ηθελα να παω να δω αν ειχε απομεινει τιποτα.Ηταν σχετικα μακρυα αλλα ευτυχως πριν φυγω ημουν καταλληλα εφοδιασμενος με φαγητο,φρουτα για την ακριβεια, οποτε δεν ειχα προβλημα απο θεμα φαγητου.

Ειχε αρκετο αερα την 2η μερα στην θαλασσα οποτε δεν μπορουσα να υπολογισω τι ωρα θα μπορουσα να ειμαι στο νησι.Το συγουρο ηταν οτι θα ημουν πολυ νωριτερα απ οτι περιμενα.Αλλα πολλες φορες ειχα το νου μου να μην αλλαξει πορεια η βαρκα μου και εχω προβλημα.Δεν ειχα ευχαριστηθει καθολου υπνο της τελευταιες μερες και ηταν κατι που ειχα σκοπο να απολαυσω οταν θα πηγαινα στο νησι.

Μετα απο λιγες ωρες ομως το νησι μπηκε στο οπτικο μου πεδιο.Ηταν αρκετα μεγαλο και απ οτι θυμομουν απο τα παιδικα μου χρονια αρκετα τουριστικο!

Περιμενα με ανηπομονησια να περασουν τα λεπτα για αν φτασω στο νησι,ταυτοχρονα ομως σκεφτομουν τα παιδικα μου χρονια και τις αναμνησεις που ειχα απο το νησι αυτο.Μου ελειπαν ολα αυτα και θεωρησα μεγαλη αδικια ετσι οπως ηρθαν τα πραγματα στην ζωη μου.Τελικα τα λεπτα περασα πολυ πιο γρηγορα και εφτασα επιτελους στο νησι.Καθως μπηκα στο λιμανι ενοιωσα πολυ μικρος.Ηταν τεραστιο και πολλα πλοια ειχαν αραξει στο λιμανι.Πολλα αποαυτα ηταν εμπορικα και αλλα ταξιωτικα.Παρ ολα αυτα ηταν πανεμορφα και τα χαζευα μεχρι να δεσω την βαρκα μου.Οταν τελειωσα εδεσα φορεσα μια καπα για να μην με αναγνωρησουν.

Αν ημουν γνωστος σε μια πολη με λιγους κατοικους....ποσο μαλλον σε μια τεραστια που ειχε και marines.Επρεπε να εχω το νου...αλλιως θα ειχα προβλημα και δεν ηθελα.Βγηκα στον κεντρικο δρομο και ακολουθησα την πορεια που ειχε το πλυθος.Οπου εβλεπα marine φροντιζα να τους αποφευγω για καθε ενδεχομενο.Η αληθεια ηταν ομως οτι φοβομουν λιγο.....

Πιστευα οτι ειναι φυσιολογικο επειδη η πολυ ηταν πολυ μεγαλη σε σχεση με αλλες που ειχα επισκεφτει.Το προβλημα ηταν οτι ειχα φτασει πρωι και ειχε και υπερβολικη φασαρια και το κεφαλι μου πηγε να σπασει...παρ ολα αυτα επρεπε να βρω καπου να μεινω αποψε.Γι αυτο μπηκα στο κοντινοτερο πανδοχειο που βρηκα για να κλεισω δωματιο.Οταν βεβαιωθηκα οτι δεν υπηρχαν πουθενα wanted posters εβγαλα και την καπα μου για να ειμαι ενας φυσιολογικος για αυτους πελατης.

-Καλημερα σας...τι θα μπορουσαμε να κανουμε για εσας?
-Ενα δωματιο παρακαλω...μονοκλινο αν υπαρχει.!απαντησα χαμογελαστος...
-Δυστυχως εχουμε μονο δικλινα διαθεσημα αυτη την σιτγμη...
-Δεν πειραζει...ας ειναι!
-Οριστε το κλειδι σας..!

Στην συνεχεια ανεβηκα στο δωματιο για να αφησω τα πραγματα μου και να κανω καμια βολτα στο νησι γιατι βαριομουν απιστευτα.Για αρχη ειχα σκοπο να επισκεφτω την παλια γειτονια μου!

Το δωματιο ηταν αρκετα μεγαλο αφου ηταν δικλινο οποτε θα ειχα και τις ανεσεις μου σκεφτηκα....Μετα απο λιγα λεπτα ημουν ηδη στον κεντρικο δρομο.Αυτη την φορα χωρις
καπα αλλα μονο με το σπαθι μου.Βαρεθηκα να κρυβομαι απο ολους,οποιος ηθελε μπορουσε να με αντιμετωπισει....!Για μια στιγμη νομιζα οτι θυμηθηκα κατι απο την παιδικη μου ηλικια, συγκρεκριμενα την παιδικη χαρα που με πηγαινε η γιαγια μου οταν ημουν μικρος.

Δεν ειχα τιποτα να χασω οποτε αποφασησα να κανω μια βολτιτσα προς τα εκει.Μετα απο λιγο εστρηψα σε ενα στενο και φανηκε απο μακρυα μια παιδικη χαρα,δεν ηταν ομως οπως την
θυμομουν.Ηταν τα παντα σκουριασμενα και σε αθλια κτασταση...με αποτελεσμα να ειναι αδιες και να μην εχει καθολου κοσμο και παιδια.Ποιο το νοημα σκεφτηκα...γιατι δεν ζητανε
να φτιαχτει αυτο το μερος?

Ειχα και ολας απογοητευτει αλλα αυτο εγινε μαλλον γιατι απλα περιμενα κατι καλυτερο μετα απο τοσα χρονια.Συνεχισα τον δρομο μου μεσα στα στενα και περιεργο τα ποδια μου με
πηγαιναν μονα τους.Μετα απο τοσα χρονια θυμομουν στο περιπου που ηταν το σπιτι μου.Τοτε καταλαβα ποσο πολυ ειχα δεθει με αυτο το μερος και ποσες αναμνησεις ειχα και ας ημουν μικρος.Πολλες σκηνες απο αυτα τα στενα ηρθα στην σκεψη μου παλι....παιδια αν τρεχουν και οι μαναδες απο πισω τους,οι νοικοκυρες να απλωνουν τις μπουγαδες τους και οι μεγαλοι να πινουν καφε στην μικρη πλατεια της γειτονιας.Ηταν τοσο ομορφα ολα αυτα που μερικα δακρυα εμφανιστηκα στα ματια μου.Θα θελα να ημουν και παλι παιδι...

Υστερα απο μερικα λεπτα επιτελους βρεθηκα μπροστα στο σπιτι οπου εκει εκανα τα πρωτα μου βηματα,εκει που ειχα τις πρωτες αναμνησεις μου....επιτελους ειχα βρει και ημουν εξω απο το
σπιτι μου!!

Η αληθεια ηταν οτι θα μπορουσα ανετα να κλαιω σαν παιδι....αλλα προσπαθησα να ειμαι ψυχραιμος οσο μεγαλο και αν ηταν το σοκ αυτο για μενα.Στην συνεχεια μου μπηκε η ιδεα να χτυπησω την πορτα και να ρωτησω διαφορα.Ηθελα να μαθω τι απεγιναν οι υπολοιποι. Χτυπησα την πορτα και απλα περιμενα να μου ανοιξουν.Τοτε ακουστηκε μια γυναικεια φωνη αλλα ταλαιπωρημενη και γερικη.
-Ποιος ειναι?
-Καλημερα σας...με ολο το θαρρος θα ηθελα να σας ρωτησω καποια πραγματα σχετικα με το σπιτι αυτο!
-Τι θελεις να μαθεις νεαρε?
-Ειναι πολυ σημαντικο για μενα και δεν εχω σκοπο να σας πειραξω...θα αφησω τα οπλα μου εξω!
-Δεν εχει και πολυ σημασια αν θα αφησεις τα οπλα σου εξω αλλα αφου εχει σημασια για σενα περνα.Τουλαχιστον να βγει καποιος κερδησμενος!
-Σας ευχαριστω....αλλα γιατι το λετε αυτο?
-Προβληματα οικογενειακα νεαρε....καθησε και πες μου τι θες να μαθεις!

Πηρα μια μεγαλη ανασα και στην συνεχεια σκεφτηκα πως να αρχησω....ηθελα να ρωτησω τοσα πολλα αλλα στην συνεχεια καταλαβα οτι πρεπει να ξεκινησω σχετικα με το ποτε ηρθε εδω αυτη η γυναικα....
-Ειστε χρονια σε αυτο το σπιτι?
-Ειναι το σπιτι της κορης μου....οταν πεθανε σχεδον ολη η οικογενεια για να μην θεωρηθει ακατοικιτο και το παρει ο δημος του νησιου ηρθα και εμεινα εδω με την εγγονη μου...
-Αυτη η οικογενεια μηπως αποτελουταν απο εναν μικρο αγορι που πεθανε οταν ηταν περιπου 4χρονων....και ο πατερας του ηταν γιατρος?
-Που το ξερεις αυτο?Λιγοι πλεον θυμουνται αυτα τα ατομα....
-Οσο για την εγγονη σας....εχει καποια συγγενεια με αυτη την οικογενεια?
-Ναι ειναι η μικρη κορη της οικογενειας...η μητερα πεθανε πανω στην γεννα.Κανονικα το κοριτσακι θα πηγαινε να ζησει με την θεια του αλλα δεν μπορουσε να το μεγαλωσει....αλλα γιατι τα ρωτας ολα αυτα μικρε...και σε ξαναρωταω πως ξερεις τοσα πολλα?

Μολις ειχα μαθει ουσιαστικα οτι ακριβως μπροστα μου ηταν η γιαγια μου και οτι ειχα και μια αδερφη.Μετα απο τοσα χρονια που νομιζα οτι ημουν μονος τελικα ειχα καποιον δικο μου ανθρωπο...αλλα θελησα να ρωτησω κατι τελευταιο...αλλα εκεινη την στιγμη μπηκε μεσα μια κοπελια...και φανταστηκα οτι αυτη πρεπει να ηταν η αδερφη μου...Ειχε πολλα κοινα χαρακτηριστηκα με εμενα αλλα ειχε το μαλλι και τα ματια τηςμητερας μου.
-Καλημερα γιαγια!ειπε με ενα χαμογελο...
-Καλημερα μικρουλα μου!
-Ποιος ειναι αυτος?Ρωτησε και γυρησε το κεφαλι της προς το μερος μου...
-Ειναι απλα καποιος ο οποιος ηθελε να ρωτησει κατι για το σπιτι..!
-Γεια σου λοιπον με λενε Αριαδνη!και μου εδωσε το χερι της....
-Με λενε Bill!απαντησα με ενα χαμογελο και εδωσα και εγω το χερι μου...

Η γιαγια τοτε γουρλωσε τα ματια της και πιστευω οτι με ειχε καταλαβει ή τις εμπαιναν υποψιες.Ειχα κανει τοσες ερωτησεις σχετικα με την οικογενεια και ηξερα τοσα πολλα,συγουρα πρεπει να υποψιαστηκε κατι.Δεν με νοιαζει ομως,ενοιωθα ομορφα και ζεστα επειδη ημουν με την οικογενεια μου ουσιιαστηκα....οτι ειχε μεινει για την ακριβεια!
-Θα ηθελες κατι να πιεις?
-Οχι οχι ευχαριστω ουτος η αλλως πρεπει να φυγω γιατι εχω μερικεσ δουλιτσες!απαντησα με ενα χαμογελο...

Πηρα το σπαθι μου και πηγα για να βγω αλλα εκεινη την στιγμη την ανοιξε καποιος με τοσο πολυ δυναμη με αποτελεσμα να την σπασει και να την ερθει πανω μου.Φυσικα με πηγε 2-3 μετρα πισω και μου πηρε λιγα δευτερολεπτα να καταλαβω τι συνεβαινε....αλλα το μονο που ακολουθησε τα επομενα λεπτα ηταν ενα ουρλιαχτο και μια βαρυα ανδρικη φωνη αλλα δεν καταλαβαινα τι ελεγε μεσα στην ζαλη μου.

Τελικα δεν καταφερα να κρατησω τις αισθησεις μου,το χτυπημα ηταν πολυ δυνατο και δεν μπορουσα να κουνηθω.Εχασα τον χρονο και δεν ξερω μετα απο ποσες ωρες βρηκα τις αισθησεις μου.Η γιαγια μου ηταν ακομα μεσα στο σπιτι στο τραπεζι και καθοταν σοβαρη και αμηλιτη.Σηκωθηκα και καθησα διπλα της στο τραπεζι και κλασικα ρωτησα τι συμβαινει....
-Μικρε αν δεν κανω λαθος γιατι το σκεφτομαι ωρες πρεπει να εισαι το αγορι που εχουμε νεκρο εδω και τοσα χρονια....εισαι ο εγγονος μου σωστα?
-Ναι γιαγια...και εγω το εμαθα πριν λιγες ωρες οταν μου ειπες ολα αυτα που μου ειπες!
Εκεινη τοτε με αγκαλιασε...ηταν τοσο ζεστα και τοσο ομορφα.Ειχα χρονια να νοιωσω ετσι!Και δεν ηθελα να τελειωσει η στιγμη αυτη με τιποτα!

-Γιαγια...που ειναι η μικρη?
-Την πηρε ο Morgan....την κατηγορει για κατι που ουτε η ιδια ξερει.Το προβλημα ειναι οτι οι κατοιγοριες ειναι τοσο βαριες που την καταδικαζουν σε θανατο.Ειναι πολυ αυστυρος με ολα αυτο το καθαρμα για να μην σηκωνει κανενας κεφαλι!

Καθησα και σκεφτηκα αμεσως την διασωση της μικρης.Ημουν logia αλλα ενδεχεται να ειχα seastones...Αλλα δεν με ενοιαζε μολις ειχα μαθει οτι μου ειχε μεινει οικογενεια...και τωρα που την ειχα βρει θα εκανα τα παντα για αυτη.Αυτο σημαινε οικογενεια για μενα και ειχα σκοπο να πολεμησω!

-Που και ποτε θα γινει η εκτελεση?!
-Αυριο το πρωι στην πλατεια στις 11 ακριβως γραφει το χαρτι...γιατι τι εχεις σκοπο να κανεις?
-24.000.000 εχω στο κεφαλι μου....να μην κανω μια επισκεψη?απαντησα χαμογελαστα
-Εισαι....?Εισαι ο Black_Luster?Σε συζητανε εδω και καιρο στα μερη μας!

Εγω δεν ειπα τιποτα....απλα γλυκαθηκα αλλα μια φορα με το ονομα που ειχα!

Πηγα πισω στο ξεχοδοχειο και εβγαλα την μια στολη που ειχα που την φορουσα οταν εκανα προπονηση στο baratie...δεν ειχε παθει ευτυχως τιποτα!Ειχα σκοπο να κανω κατι αυριο που να εμενε στους κατοικους και στους marines του νησιου αξεχαστο!

Στην συνεχεια πηρα το σπαθι μου και αρχησα να το ακονιζω οσο καλυτερα μπορουσα.Επρεπε να ειναι αρκετα κοφτερο για αυριο.Ηξερα οτι θα μου χρειαζοταν γιατι οι αντιπαλοι μου συγουρα δεν θα αστειευονταν.Επιπλεον θα αντιμετωπιζαν τον Morgan....δεν τον ειχα ξαναδει ουτε ακουσει κατι για αυτο.Το μονο συγουρο ηταν οτι βρισκοταν στην μαυρη λιστα μου....κανεις δεν τα εβαζε με την οικογενεια μου!

Προσπαθησα να κοιμηθω αλλα μου ηταν αδυνατο με τοση υπερενταση.Απλα δεν ηθελα να τους χασω τωρα που τους βρηκα.Ηταν πολυ συμαντικοι για μενα,ηταν ενα λογος να ζω και να προσπαθω για αυτους με οτι μεσα ειχα!


Οι ωρες τελικα περασαν πολυ γρηγορα ωσπου ξυμερωσε!Πηρα το σπαθι μου και το εδεσα στην μεση και στην συνεχεια πηγα να βρεξω το προσωπο μου για να συνελθω και μετα κατεβηκα κατω στο σαλονι του πανδοχειου.Δεν ηταν κανεις πρωι πρωι οποτε σκεφτηκα οτι μαλλον αυτο ηταν υπερ μου!

Βγηκα στον κεντρικο δρομο και πηρα τον δρομο για την πλατεια....μια μαχη με περιμενε εκει!!

Ειχα χρονο μπροστα μου οποτε πηγαινα χαλαρα.Την ωρα που ειχα βγει απο το πανδοχειο δεν υπηρχε σχεδον κανενας εξω....ειχα την πολυτελεια να ξαναδω το σχεδιο της διασωσης και μαλιστα προσεκτικα!!


Μετα απο λιγα λεπτα εφτασα στη πλατεια.Δεν ειχε ερθει ακομα σχεδον κανενας αλλα ηταν ετοιμη η εξεδρα που θα γινοταν η εκτελεση.Σκεφτηκα να κοψω το σκηνη της θυλιας με 1 λεπιδι που ειχα.Αλλα δεν ημουν συγουρος αν επρεπε να εμπιστευτω τον στοχο μου.Μια λαθος κινηση ισως στοιχιζε την ζωη της αδερφης μου.Οποτε μαλλον απλα θα εκανα την εμφανηση μου και θα σταματουσα την εκτελεση.Λογικα μονο και με την παρουσια μου οι marines θα ηταν απασχλησμενοι μαζι μου και οχι με την μικρη!

Οποτε το μονο που εκανα ηταν να περιμενω απλα να μαζευτει κοσμος....και τελικα μαζευτηκε αρκετος κοσμος για την εκτελεση και δυστυχως και αρκετοι marine....Σκεφτηκα οτι αυτο θα ηταν ενα προβλημα.Αλλα ειχα ενα στοχο, ενα σκοπο!


Καθησα σε μια θεση για αν μου ειναι πιο ευκολο να πεταχτω και να αντιδρασω.Μετα απο λιγα λεπτα εμφανηστηκε και η Αριανδη και σιγα σιγα την ανεβασαν πανω στην εξεδρα για την εκτελεση.Σε λιγα δευτερολεπτα ηξερα οτι επρεπε να αντιδρασω....

Τοτε εμφανηστηκε ο Morgan.....επιβλητικος οταν περπατουσε αλλα τελικα δεν μου γεμησε και τοσο το ματι.Δεν ηταν τοσο σκληρος οσο εδειχνε!

Κοιταξε την εξεδρα και με ενα απλο χτυπημα με το χερι του την εκανε κομματια.Παρατηρησα οτι το ενα του χερι ηταν τσεκουρι.Μαλλον αυτο ηταν και το μοναδικο του οπλο.Αλλα επρεπε να προσεχω καλου κακου.

-Δεν θα κρεμαστει η κοπελα....θα της δωσω εγω προσωπικα ενα θανατο που θα τον θυμονται ολοι!εκανε τοτε νοημα στους ανδρες του και εφερα την μικρη και την ετοιμασαν για αποκεφαλισμο.Ηταν οτι το χειροτερο.Τοτε νευριασα πραγματικα και απλα με τυφλωσε το μισος μου!Ο Morgan τοτε πηγε να κατεβασει το χερι του αλλα πεταχτηκα με ταχυτητα που ουτε ο ιδιος περιμενα να εχω και σταματησα την λεπιδα του.....

Γυρησε και κοιταξε ποιος ηταν αυτο που τολμουσε να κανει κατι τετοιο...και ειδα εμενα.Τοτε γουρλωσε τα ματια του ενω ταυτοχρονα του ειπα εγω....

-Βαλτα με καποιον του επιπεδου σου!!
-Πως τολμας μικρε?

Ξανασηκωσε την τσεκουρι αλλα αυτη την φορα ηταν ετοιμος να χτυπησει εμενα!Αλλα η λεπιδα του τσεκουριου περασε απο μεσα μου.Εκεινος εκπληκτος εκανε καποια βηματα πισω....αλλα εγω τοτε χαμογελασα και εκανα την δικια μου επιθεση.Εκεινος προσπαθουσε να της απεκρουει αλλα μερικες απο αυτες καταφερε να σταματησει.Με ειχε πιασει μανια και ταυτοχρονα η θεληση να αλλαηω καποια πργαματα εδω.Και η πρωτη αλλαγη ηταν ο Morgan!

Μου εκανε και αυτος αρκετα χτυπηματα αλλα αλλες φορες πιο γρηγορος και ημουν σε θεση να τις αποφυγω και αλλες φορες τις αφηνα να περνανε απο μεσα μου.Η μαχη συνεχιζοταν σε εντονους ρυθμους ενω ολοι κοιταζαν με δεος την μαχη.Μαλλον δεν ειχε προκαλεσει στο παρελθος καποιος τον Morgan και εβλεπαν πρωτη φορα κατι τετοιο....

-Νομιζα οτι ησουν πιο δυνατος....ετσι σε περιεργραφαν...μαλλον ομως δεν αξιζεις και πολλα!και με μια επιδεξια κινηση του εκανα 4 βαθια κοψιματα...2 στα ποδια και 2 στο στηθος...ενω ταυτοχρονα εκεινος λυγιζε και εκμεταλευομενος την αδυναμια του αυτη του εδωσα μια δυνατη γονατια στο προσωπο και τον αφησα αναισθητο.Η μαχη ειχε επιτελους τελειωσει!

Πηγα κοντα στην Αριαδνη και της ελυυσα τα σχηνια που την ειχαν δεσει....και στην συνεχεια της ψυθηρησα κατι στο αφτι....και εφυγα απο κοντα της ενω προετοιμαζομουν να αντιμετωπισω και αλλους marine....ηξερα οτι αν προσπαθουσα να βγω νικητης με τοσους θα ηταν ανοφελο.Οποτε αρχησα να τρεχω αναμεσα στο πληθος ενω εκεινοι εμ κυνηγουσαν.Τελικα η προπονηση με ειχε καντι αρκετα πιο δυνατο απ οτι περιμενα γιατι ετρεχα και πιο γρηγορα σε σχεση με αλλες φορες.Ετρεχα μεσα απο στενα για να με χασουν αλλα δυστυχως ηταν παρα πολλοι!Οποτε αποφασησα να χαθω μεσα στο πλυθος στην κεντρικη αγορα.

Λιγα λεπτα αργοτερα πηγα ηρεμα προς το πανδοχειο και μαλιστα μπηκα απο το παραθυρο....για καλη μου τυχη η διπλανη πολυκατοικια ειχε σκαλα και ετσι ανεβηκα στην οροφη και μπηκα απο εκει!

Πηρα τα πραγματα μου και αρχησα να περπαταω προς το λιμανι....αλλα πριν φυγω ειχα αφησει ενα σημειωμα στο σπιτι της γιαγιας μου.Δεν τους ειχα ξεχασει....δεν ηθελα!Με καταθαρη συνηδηση μπηκα μεσα στην βαρκα και ανοιξα το πανι!

Πιθανοτατα να ανεβαινε και αλλο η επικυρηξη μου.Αλλα ειχα κανει το χρεος μου...και στα χερια μου κρατουσα τις κατηγοριες που υπηρχαν για την αδερφη μου.Φυσικα φροντησα να τις καταστρεψω και ηλπιζα να αντικαταστησει καποιος τον Morgan.Τα χτυπηματα μου υπολογιζα οτι τον ειχα αφησει παραλητο.Κοιταξα την θαλασσα....και πηρα ενα μπουκαλι με ποτο που μου ειχε δωσει η γιαγια μου καθως εφευγα χθες βραδυ!

-Πιες και πες γιοουχο!

Όνομα: Black_Luster
Haki Points:0
Player of the Week Points:8
Beli:21.000
Bounty:+10.000.000