Ο άχρηστος ληστής [Τέλος]

Ταξίδευα για αρκετές ώρες με την βάρκα μου και δεν έβλεπα κάποιο νησί. Ανά διαστήματα έτρωγα λίγο κρέας και λίγα φρούτα. Σκεφτόμουν ότι έπρεπε σιγά-σιγά να αρχίσω να γίνομαι γνωστός από εδώ και από εκεί για να αποκτήσω φήμη και bounty. Επίσης, ήθελα να μπω όσο πιο γρήγορα μπορούσα στην μεγάλη γραμμή επειδή ήταν πολύ λίγοι οι αντάξιοι αντίπαλοι σε αυτή τη θάλασσα.

Περνούσαν οι ώρες χωρίς να πλησιάζω κάποιο νησί όπου ξαφνικά βλέπω στον ορίζοντα ένα νησί. Επιτέλους μετά από τόσες ώρες ταξίδι βρήκα ένα νησί για να πάω. Ήλπιζα αυτό το νησί να ήταν κατοικημένο και όχι κάνα ξερονήσι όπως τα προηγούμενα. Μάζεψα το φαγητό σε ένα σάκο που είχα μαζί μου, γυάλισα το πιστόλι και ήμουν έτοιμος να πάω στο νησί.

Καθώς πλησίαζα όμως βλέπω ένα πλοίο των Marine.
-Εδώ είμαστε. Ώρα να κάνω λίγη εξάσκηση και ίσως να αποκτήσω και bounty μετά από επίθεση σε marine. σκέφτηκα.
Το πλοίο τους φαινόταν ακίνητο. Μάλλον είχαν ρίξει άγκυρα εδώ στα ανοιχτά. Πλησιάζω με την βάρκα μου το καράβι τους και ανεβαίνω πάνω στο πλοίο τους. Με το που με είδαν όλοι πήραν μια έκφραση απορίας στα πρόσωπά τους. Δεν ήξεραν όμως τι τους περίμενε.

Μέτρησα γύρω στους 5 πάνω στο κατάστρωμα και απ' ότι κατάλαβα ήτανε μούτσοι επειδή καθαρίζανε το κατάστρωμα. Με πλησίασε ένας και μου είπε:
-Τι τρέχει? Ποιος είσαι εσύ και τι θες εδώ πάνω στο πλοίο μας στη μέση της θάλασσας?
-Raziel! Πειρατής που στο μέλλον θα κάνει πολλά. αυτό είπα μόνο και τον σκότωσα πυροβολώντας τον.

Την ίδια τύχη είχαν και οι άλλοι 4. Έκανα πολύ θόρυβο οπότε από στιγμή σε στιγμή περίμενα να έρθουν στο κατάστρωμα και όλοι οι υπόλοιποι που ήταν πάνω σε αυτό το καράβι. Πέρασε ένα λεπτό περίπου και βλέπω να ανοίγει μια πόρτα. Βγαίνει έξω ένας τύπος με ποδιά και ένα μαχαίρι στο χέρι του. Αυτός πρέπει να ήταν ο μάγειρας του πλοίου. Κοιτάει τους συντρόφους του νεκρούς πάνω στο κατάστρωμα και μόλις γυρνάει προς το μέρος μου.... πέφτει και αυτός νεκρός από μια σφαίρα. Ξαφνικά βλέπω να ανοίγει η απέναντι πόρτα.
-Τι γίνεται εδώ πέρα?

-Πάλι προπονείστε στην σκοποβολή? λέει ένας μεγαλόσωμος τύπος που βγαίνει από την πόρτα. Αυτός πρέπει να ήταν ή ο καπετάνιος του πλοίου ή ο υπεύθυνος. Μόλις αντίκρισε το θέαμα των νεκρών του συμμάχων έπαθε πλάκα. Πυροβόλησα αλλά απέφυγε την σφαίρα. Πρέπει να με είχε καταλάβει. Τότε είπα να του κάνω την τιμή να του δείξω την δύναμη του φρούτου μου.

Απλώνω σκοτάδι στον ουρανό και αρχίζουν να πέφτουν βράχια καταπάνω του, τα οποία είχα ρουφήξει από το προηγούμενο νησί. Απέφυγε μερικά αλλά δεν κατάφερε να τα αποφύγει όλα. Ήταν βαριά χτυπημένος ξαπλωμένος πάνω στο κατάστρωμα. Τον πλησιάζω και του λέω:
-Θα σου χαρίσω την ζωή μόνο και μόνο επειδή κάποιος πρέπει να ενημερώσει τους ανωτέρους σου για εμένα και αυτά που σας έκανα.
Έπειτα από αυτά τα λόγια μου κατέβηκα από το πλοίο τους και μπήκα στην βάρκα μου να πάω επιτέλους στο νησί που έβλεπα.

Φτάνοντας στο νησί έδεσα την βάρκα μου σε μια προβλήτα που βρήκα και κατέβηκα από την βάρκα. Επιτέλους ήρθα σε κατοικήσιμο νησί. Ήμουν σε ένα μικρό χωριό αλλά και αυτό μας κάνει. Διψασμένος όπως ήμουν είπα να πάω να κάτσω σε κανένα μπας για να πιω κάτι να ξεδιψάσω. Ευτυχώς για μένα, για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό, ήμουν τυχερός και ήταν ένα λίγο πιο πέρα από την προβλήτα. Έτσι είπα να πάω σε εκείνο.

Μπαίνω μέσα και πάω και κάθομαι στο μπαρ. Για ένα τόσο μικρό χωριό μπορώ να πω ότι είχε αρκετό κόσμο το μαγαζί. Η υπεύθυνη στο μπαρ ήταν μια κοπέλα. Με πλησιάζει και μου λέει:
-Καλησπέρα. Τι θα πάρετε?
-Φέρε μου μια μπύρα. είπα εγώ.
Πήγε μου έφερε την μπύρα και συνέχισε τις δουλειές της. Εγώ έπινα την μπύρα μου μέχρι την στιγμή που μπαίνει ένας τύπος μέσα στο μπαρ.

Μόλις μπήκε μέσα όλοι σηκώθηκαν και έφυγαν.
-Φέρε μου όση μπύρα έχεις. φώναξε στην κοπέλα και πλησίασε στο μπαρ.
Με είδε να πίνω μπύρα και με στραβοκοίταξε.
-Θες κάτι? του κάνω εγώ.
-Ξες σε ποιον μιλάς? Αν ήξερες δεν θα τολμούσες να μιλήσεις.
-Ούτε που με νοιάζει. Ούτε εσύ με ξες. Δεν θα 'πρεπε να με κοιτούσες καν.
-Πως τολμάς? λέει και βγάζει το πιστόλι του και με πυροβολεί.
Η σφαίρα πέρασε από μέσα μου. Αφήνω την μπύρα κάτω, σηκώνομαι και του δίνω μία και τον πετάω έξω από το μαγαζί.
-Σου είπα ότι δεν θα 'πρεπε ούτε να μου μιλάς και εσύ τόλμησες να με πυροβολήσεις. Θα σου χάριζα την ζωή αλλά μετά από αυτό είσαι τελειωμένος.

Με ξαναπυροβόλησε αλλά έγινε το ίδιο πράγμα. Η σφαίρα πέρασε και πάλι από μέσα μου.
-Δεν θα μάθεις ποτέ εσύ.
-Είμαι ο Higuma εγώ. Το άτομο με 8.000.000 επικήρυξη!
-Και χαίρεσαι που έχεις τόσο μικρή επικήρυξη? :[m146]: :[m011]:
-Τολμάς και με κοροϊδεύεις? Θα πεθάνεις για αυτό.
-Πραγματικά μιλάς πολύ και σε βαρέθηκα. Ώρα να τελειώνουμε.

Απλώνω σκοτάδι γύρο του και επειδή δεν ήξερε τι γινόταν πυροβόλησε. Την σφαίρα όμως την ρούφηξε το σκοτάδι και την ξαναέστειλε πάνω του. Αυτό ήταν το τέλος του. Έπεσε στο έδαφος νεκρός. Οι κάτοικοι δεν πίστευαν στα μάτια τους ότι ο higuma πέθανε τόσο απλά. Εγώ δεν έδωσα σημασία στους χωρικούς και ξαναμπήκα στο μπαρ και κάθισα να πιω την μπύρα μου.

Αφού ήπια την μπύρα μου, πλήρωσα και έφυγα από το μπαρ. Οι χωρικοί λίγο παραέξω το γιόρταζαν επειδή ο higuma ήταν νεκρός... Τους έκανα καλό χωρίς να το θέλω... Είπα να τους αφήσω στην χαρά τους, δεν άξιζαν και τον κόπο να τους σκοτώσω. Έτσι κατευθύνθηκα προς την βάρκα μου για να φύγω από αυτό το νησί. Αρκετά είχα κάτσει. Ο Higuma ήταν πολύ αδύναμος για μένα. Έπρεπε να βρω κάποιον δυνατότερο αντίπαλο αλλιώς οι μάχες μου δεν θα είχανε νόημα. Δεν θα δυνάμωνα πολεμώντας αδύναμους αντιπάλους.

Έφτασα στην βάρκα μου, την έλυσα και επιβιβάστηκα. Είχα ακούσει ότι εδώ κοντά σε αυτό το νησί υπάρχει ένα νησί στο οποίο έχει μια βάση Marine. Εκεί άκουσα ότι ο αρχηγός της βάσης είναι "δυνατός" και κάνει ότι θέλει. Έτσι αποφάσισα να πάω να του κάνω μια επισκεψούλα για να δω αν όντως είναι δυνατός όπως είχα ακούσει. Γύρισα την βάρκα μου στην πορεία προς εκείνο το νησί και ξεκίνησα για να πάω. Ήλπιζα αυτός ο αρχηγός της βάσης των Marine να ήταν δυνατός και να μην έχανα άδικα τον χρόνο μου. Αν έβλεπα ότι είναι και αυτός "σκουπίδι" σαν τον Higuma θα τον σκότωνα και θα κατέστρεφα την βάση των Marine.

Πριν καλά καλά απομακρυνθώ όμως από το νησί εμφανίζεται μπροστά μου ένα πλοίο Marine. Μάλλον αυτός ο Marine που άφησα να ζήσει από το προηγούμενο πλοίο τους ενημέρωσε τα κεντρικά και στείλανε κάποιους για να με πιάσουν. Ήλπιζα να είχανε κανέναν δυνατό μαζί τους. Με πλησιάζουν, λένε:
-Raziel, παραδώσου. Δεν μπορείς να πας πουθενά. και με σημαδεύουν με τα όπλα τους.
-Εγώ να παραδοθώ? Είστε σοβαροί? Ελάτε να με πιάσετε. :[m011]:
Τότε με σημαδεύουν με ένα κανόνι και ρίχνουν. Οι ανόητοι δεν ήξεραν φαίνεται για το φρούτο μου. Η κανονιόμπαλα βυθίστηκε στο σκοτάδι. Έπειτα από λίγο την έστειλα στο δικό τους πλοίο. Χτύπησα διάνα. Το πλοίο τους άρχισε να βυθίζεται. Τους άφησα εκεί στην μοίρα τους και έφυγα για τον προορισμό μου.