Doctor or murderer...?[ΤΕΛΟΣ]

Μετα απο την αναχωρηση μου απο το νησι δεν ειχα πολλες επιλογες.Οποτε αποφασησα να παω στο πιο κοντινο νησι που βρισκοταν κοντα μου,δεν ηξερα και πολλα για αυτο οποτε μαλλον στα τυφλα πηγαινα.Παρ ολα αυτα για να μην ειχα σχετικες πληροφοριες στον οδηγο νησιων της North Blue μαλλον δεν πρεπει να κατοικουνταν αυτο αυτο νησι ειτε απο marines ειτε απο κατοικους γενικα.Αλλα δεν εχανα τιποτα να κατσω να ριξω μια ματια οσο θα ημουν εκει,μπορει να εβρισκα κατι ενδιαφερον ή να βρω τον χρονο να προπονηθω γιατι τωρα τελευταια την πατουσα συνεχεια και ηξερα οτι αυτο δεν θα μου εβγαινε σε καλο.Ειχα μερικα πραγματα υποψη μου που ηθελα να βελτιωσω οπως την τελευταια μου επιθετικη δυναμη,γιατι την ειχα χρησιμοποιησει μονο μια φορα σε μαχη και δεν ημουν και συγουρος για το αποτελεσμα της.Πηρα στα χερια μι την νεα πιξιδα και γυρησα λιγο την βαρκα προς την κατευθυνση του νησιου γιατι με το πολυ κυμα ειχα βγει εκτος πορειας...

Κάτω απ'το κύμα όμως κρυβόταν ένα θαλάσσιο φίδι με 7 μέτρα ύψος! Βγήκε απ'το νερό κ κάρφωσε το βλέμμα του στην βάρκα σου...

Ξαφνικα παγωσα...δεν περιμενα να δω κατι τετοιο να υπαρχει σε αυτες τις θαλασσες.Επρεπε ομως να σκεφτω εναν τροπο να το νηκισω αλλιως κινδυνευα να γινω το επομενο γευμα του,επιασα ενστικτοδος το katana μου και περιμενα επιθεση.Σαν χρηστης φρουτου δεν ειχα πολυτελειες για ακροβατικα μεσα στην θαλασσα.Εκεινο ομως ειχε μεινει εκει δεν μου εκανε επιθεση απλα με κοιταζε.Ισως να περιμενε καποια επιθεση απο εμενα σκεφτηκα αλλα δεν ειχα σκοπο.Αλλα τελικα μαλλον αλλαξε γνωμη,μου εκανε στην επιθεση του με μεγαλη ταχυτητα.Σκεφτηκα ομως οτι θα γινοταν κομματια η βαρκα μου με μια τετοια επιθεση,οποτε επρεπε να κανω μια επιθεση που να κανει ζημια εστω και απο μακρυα και δυστυχως για μενα αυτη ηταν η τελευταια μου επιθεση....η πιο δυνατη.Συγκεντρωθηκα οσο μπορουσα...

-FINALLLLLL.......SEENNNN.....και λιγο πριν πεσει πανω μου αλλαξε πορεια.Μαλλον του ειχα κανει μερικες βαθιες ουλες στα χειλη και αυτο δεν του αρεσε και μπηκε μεσα στην θαλασσα.Παρ ολα αυτα δεν αφησα το σπαθι μου...ημουν ετοιμος αν κανει αλλη μια επιθεση!

Τελικα ομως δεν δεχτηκα καποιο ακομα χτυπημα,αλλα δεν σταματουσα να κραταω στα χερια μου το σπαθι μου.Μετα απο λιγο ομως παρατηρησα οτι ειχα φτασει αρκετα κοντα στο νησι.Αλλα δεν μπορουσε να βγει απο το κεφαλι μου το γεγονος να υπαρχει ενα τετοιο τεραστιο πλασμα σε τετοιο μερος.Μονο στην East Blue υποτιθεται οτι υπηρχαν τοσο μεγαλα πλασματα.Περιμενα υπομονετικα να φτασω στο νησι,απο μακρυα βεβαια δεν μπορουσα να δω καποιο ιχνος ζωης οποτε μαλλον ηταν ερημο το νησι.

-Ουφφφ....ισως να ειναι ευκαιρια για προπονηση.Αλλα καλου κακου θα κανω μια βολτα στο νησι να ειμαι και συγουρος...πολλα απροοπτα συμβαινουν τωρα τελευταια...

Μετα απο λιγα λεπτα επιτελους εφτασα στην νησι και τραβηξα μεχρι εξω την βαρκα μου για να μην γινει καμια στραβη και την ψαχνω μετα.Πηρα τα πραγματα μου και σκεφτηκα αν φτιαξω με κατασκηνωση στην παραλια αφου σε κανενα 4ωρο θα βραδυαζε.Οποτε πηρα το katana μου να μαζεψω λιγα ξυλα και να ετοιμασω φωτια.Στην συνεχεια αφου τα εκανα ολα αυτα πηρα τις κουβερτες που ειχα στην βαρκα και της αφησα διπλα στην φωτια για να ειναι ζεστες οταν θα ειναι να πεσω για υπνο.Τα ειχα ετοιμασει ολα οταν ξαφνικα το στομαχι μου γουργουριζε θθανασιμα.Και ειχε δικιο γτ ειχα να φαω πολλες ωρες και επρεπε να φαω κατι.Αφου δεν ειχα και πολλες επιλογες πηρα το katana μου παλι και πηγα μεσα στο δασος να βρω κατι να φαω.

Η βλαστηση μπορω να πω οτι με παραξενευε,δεν ειχα δει στο παρελθον κατι παρομιο.Υπηρχαν πολλα διαφορετικα ειδη δεντρο και θαμνων που κανονικα με αυτο το κλιμα δεν νομιζω οτι μπορουσαν να επιβιωσουν..."εεε ρε τι κανουν τα βιβλια ιατρικης" σκεφτηκα απο μεσα μου.Συνεχησα ομως να ψαχνω για φαγητο και δυστυχως δεν ειχα βρει κατι παραμονο κατι φρουτα, απο τα οποια τα μισα ηταν δηλητιριωδη.Τελικα μετα απο λιγο βρηκα εναν λαγο οποιος ειχε βγει παγανια μαλλον για να βρει και εκεινος τροφη.Ηταν πολυ ειρωνικο να ψαχνεις να φας κατι και να γινεσαι η τροφη του αλλου,επιπλεον ηταν και σχετικα μικρο σε ηλικια κρινοντας απο το μεγεθος οποτε το αφησα και εψαξα να βρω κατι αλλο....κλασματα δευτερολεπτου ομως αργοτερα το ματι μου πηρε κατι πιο μεγαλο απο τον λαγο...ισως πολυ πιο μεγαλο.Ηταν ενας αγριοχηρος και μαλιστα αρκετα μεγαλος σε σχεση με αυτους που ειχα δει στο παρελθον.

-Τι γινεται εδω....τοσο μεγαλα ζωα υπαρχουν?Δεν πειραζει ομως μεγαλυτερο μεγεθος περισσοτερο κρεας...ας ειναι..

Επειδη ηταν ακρετα μεγαλος μου πηρε πολυ ωρα,να τον συρω μεχρι την παραλια,παρ ολα αυτα δεν δυσκολευτικα και παρα πολυ γιατι ηταν κατυφορα οποτε κατεβηκε γρηγορα τον λογο με μια κλοτσια.Ειχε πλακα σαν θεαμα παρ ολο που ηταν νεκρο το ζωο.Μετα απο αρκετα λεπτα ειχα ετοιμο το πρωτο κομματι για να το φαω και εκει που ημουν ετοιμος να φαω την πρωτη μπουκια ακουσα ενα ουριαλχτο.Για το ποτε πεταξα μακρυα το κομματι,για το ποτε επιασα το σπαθι μου και πηρα θεση μαχης ουτε ο θεος ο ιδιος δεν ξερει.Ηταν σαφως κατι που δεν περιμενα και εμ ετρωγε η περιεργεια να μαθω τι ηταν αυτο.Αλλα το προβλημα στην ολη φαση ηταν οτι βραδυαζε οποτε δεν θα μου ηταν ευκολο να βρω κατι μεσα στο μαυρο σκοταδι.


-Καποιος ομως μπορει να κινδυνευει.....οποτε χωρις πολυ σκεψη εφαγα 2 μεγαλες μπουκιες και πηρα ενα κλαδι και το εβαλα στην φωτια για να μπορω να βλεπω καθως προχωραω μεσα στο δασος!

Πηρα μια βαθια ανασα και αρχησα να προχοραω μεσα στο δασος χωρια ομως να μπορω να δω και πολλα αλλα απλα ηλπιζα να μπορω να ειμαι σε θεση να βοηθησω αυτον ή αυτην που κινδυνευε.Περιπλανιομουν για αρκετη ωρα μεσα στο δασος χωρις να δω κατι ωσπου ακολουθησα ενα μικρο μονοπατι που με οδειγουσε σε μια καλυβα.Το ολο σκηνικο θυμιζε παραμυθι αλλα προσπαθησα να αντιμετωπισω την κατασταση με ρεαλιστικο τροπο.Δεν ηξερα ποιος ή θα μπορουσε να ειναι μεσα.Κρατωντας παντα το katana μου πηγα προς την πορτα και με ενα δυνατο σπρωξιμο την εριξα κατω,αλλα σηκωθηκε ενα κυμα σκονης και δεν μπροουσα να δω και πολλα,παρ ολα αυτα το ματι μου πηρε μερικες σκιες μεσα στην καλυβα.Αρα υπηρχε καποιος μεσα και καποιος κινδυνευε!

Μετα απο λιγο η σκονη εξαφανιστηκε και μπορουσα να δω καθαρα μεσα στην καλυβα τι υπηρχε,αλλα περισσοτερο μου θυμιζε με εργαστηριο.Τοτε μια σκια πεταχτηκε πανω μου αλλα ετυχως τελευταια στιγμη καταφερα να την αποφυγω.Ηταν ενας περιεργος τυπος που απο την ενδιμασια του μου εμοιαζε με γιατρο-ερευνητης.Δεν μπορουσα να καταλαβω τι ειναι.Στο δεξι το χερι κρατουσε ενα λεπιδι και μαλλον αυτο προοριζοταν για μενα.Αλλα μαλλον δεν ηξερε με τι ειχε να κανει,ταυτοχρονα γυρησα το κεφαλι μου μεσα στην καλυβα και ειδα 3 δεμενους ανθρωπους.Μαλλον πρεπει να τους ειχε δεμενους εδω για να κανει διαφορα πειραματα.Επρεπε να τους παρω απο εδω και αν τους γλυτωσω.Διχως δευτερη σκεψη σηκωσα το Katana μου και ετοιμαστηκα για επιθεση ενω εκεινος καθοταν και με επεξεργαζοταν....

Κλασματα δευτερολεπτου αργοτερα πεταχτηκε με σχετικα μεγαλη ταχυτητα αλλα δεν ηταν μεγαλο προβλημα να αποφυγω την επιθεση του και εκμεταλευομενος την αδυνα μια
του αυτη του εριξα αμεσως μια κλωτσια και τον εστειλα 2 μετρα πιο περα και εκεινος επεσε με δυναμη πανω σε ενα δεντρο και εμεινε εκει αναισθητος χωρις να κουνιεται.
Υπεθεσα οτι ηταν φυσιολογικο αφου επεσε με τοση δυναμη πανω στο δεντρο.Αφου ο αντιπαλος μου δεν σηκωθηκε αμεσως μπηκα μεσα στην καλυβα και πηγα να ελευθερωσω τους ανθρωπους οι οποιοι βρισκοταν σε κατασταση πανικου.Ευτυχως ο ενας ηταν σε καλυτερη φαση απο τους υπολοιπους και μπροουσε να περπατησει οποτε δεν μου ηταν επιπλεον βαρος ενω τους αλλους 2 τους εβαλα στους ωμους μου και αρχησαμε να βαδιζουμε προς την παραλια ενω εκανα νοημα στον αλλο να προσεχει μηπως ερθει ο γιατρος και μας εφνιδιασει.κανενας δε ηταν σε καλη καυασταση για να μιλησει,μαλλον απο το σοκ που ειχαν.Ευτυχως δεν μας ακολουθησε και μετα απο αρκετα λεπτα λογο βαρους φτασαμε στην παραλι εκει που αφησα και προπαθησα να βοηθησω τους αλλους.Αλλα περα απο μερικα ραματα δεν μπορουσα να κανω και πολλα.....

Μετα απο λιγο επιτελους καταφεραν να συνελθουν απο το σοκ και να μπορεσουν να μιλησουν,αλλα πρωτοι μου προτεραιτοητα ηταν να τους δωσω να φανε,λογικα θα πρεπει να ειχαν καιρο να γευτουν φρεσκο φαγητο περα απο το οτι δεν ηξερα σε τι συνθηκες ζουσαν ολο αυτο το διαστημα.Μετα απο λιγο αφου εφαγαν προσπαθησα να τους κανω μερικες ερωτησεις σχετικα με τι συνεβαινε εδω περα,γιατι περα απο τις πληγες τους δεν μπορουσα να καταλαβω και πολλα.Τοτε ξεκινησε να μιλαει ο ενας απο τους 3, ενω το ενα ατομο αο αυτα ηταν κοπελα με κοντο μαλλι με αποτελεσμα μεσα στο σκοταδι να μην μπορω να καταλαβω τι ηταν....
-Αυτος ειναι ενας απο τους επιστημονες που θεωρηθηκε παρανομος αο την κυβερνηση εδω και πολλα χρονια.Αλλα βρηκε καταφυγιο εδω και ξεφυγε και μεσα στον χρονο ξεχαστηκε....
-Προσπαθει να βρισκει ατομα για τα πειραματα του αλλα δυστυχως για εκεινον το νησι ειναι ακατοικιτο.Ωσπου ναυαγησαμε εμεις σε αυτο...ενα τεραστιο θαλασσιο πλασμα μασ επιτεθηκε..
-Μαλιστα δεν χρειαζομαι να μαθω κατι αλλο.Θα φυγουμε μαζι ολοι αυριο το πρωι...αφηστε τον σε εμενα.....πηρα το katana μου και πηγα προς το δασος...

Βαδιζα για αρκετα λεπτα μεσα στο δασος ωσπου ειδα τον γιατρο που με περιμενε με το λεπιδι παντα στα χερια...σαν θεαμα μπορω να πω οτι ηταν τρομακτικο αλλα στην παρουσα φαση δεν με φοβιζε τιποτα και ειχα ερθει με εναν σκοπο.Επιπλεον ηξερα οτι μπορουσα να τον νικησω σχετικα ευκολα αφου μπορουσα να αποφυγω τις επιθεσεις του διχως καν να χρησιμοποιω τις δυανμεις του φρουτου μου,που σε αλλες περιπτωσεις οι δυναμεις του φρουτου μου,μου ηταν ακρως απαραιτητες για την επιβιωση μου.Κλασικα μου επιτεθηκε εκεινος πρωτος και καταφερα να την αποφυγω σχετικα ευκολα γιατι μεσα στο σκοταδι δεν εβλεπα και πολλα αλλα τελικα δεν αποδειχτηκε προβλημα.Καταφερα με το σπαθι μου να του κανε ενα κοψιμο στο ποδι και να τον ριξω κατω ενω κλοτσησα το λεπιδι
μακρυα.Εκεινος δεν εκανε τιποτα απλα συνεχισε να με κοιταει....Ηταν ενας δολογονος και τιποτα αλλος.Καθησα για αρκετα δευτερολεπτα και τον κοιταζα αλλα δεν μπορουσα να κανω κατι.Αλλα μετα σκεφτηκα τι ειχα τραβιξει αυτοι οι ανθρωποι.....

-Ο θεος ας αναπαυσει την ψυση σου...αν πας εκει...και εκεινος αρχησε να γελαει με σατανικο τροπο.Δεν καθησα να τι πολυ σκεφτω και τον καρφωσα με το σπαθι μου...
-Θα τα πουμε συντομα...

Σκεφτηκα την τελευταια του κοβουντα και μαλλον ετσι οπως το εθεσε ειχε δικιο.Οι πειρατες δεν ειχαν σταθερη ζωη...ανα πασα ωρα και στιγμη μπορουσε να τους επιτεθει καποιος για να παρει τα λεφτα που ειχε η κυβερνηση στο κεφαλι του.Ειχα σκοπο να διαψευσω το φρικιο για αυτο που μου ειπα....

-Εχω σκοπο να ζησω λιγο ακομα....προς το παρον μεινε μονος εκει κατω....

Μαζεψα το katana μου και αρχιζα να βηματιζω προς την παραλια σιγα σιγα.Δεν ηθελα να βιαστω αλλα να σκεφτω αυτο που μου ειπε ο αλλος.Αραγε πιο θα ηταν το δικο μου μελλον και τι μου επιφυλαγε?Σκεφτηκα και το χειροτερο σεναριο οτι η κυβερνηση ηξερε ηδη οτι ημουν στην θαλασσα αυτη.Επρεπε να προετοιμαστω καταλληλα για καθε ενδεχομενο....

Μετα απο λιγα λεπτα εμφανιστηκα παλι στην παραλια,ειδα απο μακρυα οτι καθονταν ολοι διπλα στην φωτια και μαλιστα τους βρηκα ετσι οπως τους ειχα αφησει κουκουλομενους με τις κουβερτες.Ευτυχως ηταν καλα και δεν κινδυνευαν πλεον απο κανεναν.Πηγα και καθησα διπλα τους και εφαγα λιγο κρεας που ειχα αφησει και για μενα.Τοτε ο ενας απο αυτους σηκωθηκε και ηρθε προς το μερος μου και καθησε διπλα μου.....

-Ειμαστε πολυ τυχεροι που ηρθες....Ζει ακομα το φρικιο?
-Μπααα αυτη την στιγμη πρεπει να περναει στο ποταμι αν και θα εχει ενα προβλημα με τα λεφτα,σιγα μην τον περασουν τσαμπα....και αρχησαμε να γελαμε,αλλα τοτε συνεχησα....
-Ο οποιοσδηποτε θα το εκανε αυτο και ας ειμαι πειρατης.Ξερω πως ειναι να υποφερει καποιος γιατι τυχαινει να ειμαι και γιατρος.Ευχομαι να ραματα που σας εκανα να ειχαν αποτελεσμα...

Εκεινος απλα ενευσε καταφατικα και με ενθαρυνε η απαντηση του και γενικα ενοιωθα ομορφα που ημουν σε θεση να βοηθησω καποιον.Βεβαια αυτο δεν ελυνε το προβλημα της επικυριξης μου.Η κυβερνηση δεν εβλεπε το καλο που εκανα και με θεωρουσε απειλη.Αφου ηταν ετσι επρεπε πολυ απλα να συνηθισω σε διαφορες επιθεσεις που μπορει να δεχομουν απο αυτη και ημουν συγουρος οτι ολο και καποιος θα μου εκανε επιθεση για να διεκδηκησει τα λεφτα....

-Πρεπει να σας βρουμε τροπο να πατε στο πιο κοντινο νησι ή στην πατριδα σας αν ειναι ακομα πιο ευκολο
-Υπαρχει η βαρκα μας η οποια δεν εχει ζημιες και μαλλον θα παμε πισω στην πατριδα μας.Πρεπει να ειναι περιπου 1,5 μερα αποταση απο εδω...εσυ που εχεις σκοπο να πας?
-Δεν εχω ιδεα...κοιταζω τον χαρτη και διαλεγω αναλογα που ειμαι...και κυριως προτειμω νησια που δεν εχω παει.
-Εεεε γιατι δεν ερχεσαι μαζι μας?Θα ηταν χαρα μας και να σε φυλοξενησουμε...
-Απο πιο νησι ειστε?ρωτησα με ενθουσιασμο?
-Deathmatch Island...το ξερεις?
-Χωρις να θελω να σε απογοητευσω απο εκει ερχομαι.....

Εκεινος δεν μιλησε αλλα ουτε απογοητευτηκε απλα μαλλον ηταν χαρουμενος που ηταν ζωντανος.Διχως να το πολυσκεφτω του εκανα νοημα να παει για υπνο.Ειχα σκοπο να φερω την βαρκα τους εδω στην παραλια για αν τους βοηθησω ακομα πιο πολυ.Εκεινος ακουσε την συμβουλη και εγω τοτε ξεκινησα να περπαταω προς την αλλη πλευρα της παραλιας.Μετα απο λιγα λεπτα βρηκα την βαρκα και αρχησα να την σπρωχνω με ολη μου την δυναμη.Ηταν αρκετα δυσκολο στην αρχη αλλα με συνηθησα και αρκετα λεπτα αργοτερα επιτελους εφτασα στην κατασκοινωση.Ειχα τοση υπερενταση που δεν μπορουσα να κοιμηθω,ουτος ή αλλως επρεπε να προσεχω τοτς αλλους.Σκεφτηκα τοτε οτι επρεπε να πιουν νερο γιατι θα ειχα αφτδατωθει τοσες μερες.Οποτε ανα χρονικα διαστηματα κατα την διαρκεια της νυχτας τους ξυπνουσα και τους εδινα νερο να πιουν....

Οταν ξημερωσε τους εδωσα οτι ειχε μεινει απο το χθεσινο φαγητο και μερικα φρουτα τα οποια δεν ηταν δηλητηριωδη για να εχουν για το ταξιδι τους.Φυσικα τους εδωσα της κουβερτες γιατι δεν ειχα και ιδιαιτερα ρουχα και οτι ειχαν ηταν σκετα κουρελια.Δεν με πειραζε εμενα αν θα κρυωνα,στην τελικη ηταν μια απλα καλη πραξη απεναντι σε ανθρωπους που ειχαν αναγκη.Πρωτα ξεκινησαν αυτη και στην συνεχεια μαζεψα και εγω τα δκα μου πραγματα και τα εβαλα μεσα στην βαρκα.Δεν μου πηρε πολυ ωρα και στην συνεχεια ανοιξα το πανι της βαρκας μου.Ξεκινουσα για το επομενο μου ταξιδι,για την επομενη μου περιπετεια....τι να με περιμενε αραγε?

Όνομα: Black Luster
Haki Points: 0
Player of the Week Points: 9
Beli: 21.000
Bounty: -

Πολυ καλη ιστορια. Μεγαλα ποστ καλες προτασεις, χρωμα... Μπραβο! Κατι μονο... Δεντρα και θαμνοι ειναι Βοτανολογια οχι Ιατρικη... (-.-)