ακολουθώντας τον χάρτη : ο ανταγωνιστης (α' μέρος ΤΕΛΟΣ)

όλο το βράδυ δεν κοιμήθηκα.σκεφτόμουν τον αδελφό μου και ήμουν τσαντισμένη παράλληλα επειδή έφυγε..η αλήθεια είναι όμως πως ήξερα πως δεν γινόταν διαφορετικά.
σηκώθηκα απο το κρεβάτι και κατευθύνθηκα στο ντουζ.το νερό ήταν παγωμένο αλλά δεν με ένοιαζε. δεν με ενδιέφερε τίποτα απολύτως.
λίγα λεπτά αργότερα βρισκόμουν ντυμένη να κοιτάζω τον εαυτό μου σε έναν ολόσωμο καθρεύτη
<πώς θα ήμουν άραγε εαν ήμουν κανονική...>είπα χαμηλόφωνα..εαν με άκουγε κάποιος θα πίστευε πως λέω βλακείες....αλλά δεν είναι έτσι. με την έννοια 'κανονική' εννοούσα πως θα ήμουν αν είχα κανονική οικογένεια αν είχα σπίτι αν δεν με κυνηγούσαν οι μαρινς αν δεν ήμουν μια στυγερή δολοφόνος...γιατί στην ουσία αυτό ήμουν...μια άκαρδη ανελέητη δολοφόνος...σκότωνα τον ένα μετά τον άλλο και δεν ένιωθα απολύτως τίποτα.αντιθέτως μου άρεσε...μου άρεσε να τους προκαλώ πόνο...βασικά στα άτομα που με πλήγωσαν..ίσως είναι ένα είδος σαδισμού...δεν ξέρω...απλά ελπίζω σύντομα να βρω και πάλι τον εαυτό μου...

ξαφνικά το μάτι μου έπεσε στο κάτω μέρος του καθρέπτη. μέσα από αυτόν είδα πως απο πίσω μου κάτω απ το κρεβάτι βρισκόταν ένα τσαλακωμένο και λασπωμένο χαρτί.//παραξενεύτηκα....πλησίασα στο κρεβάτι έσκυψα απο κάτω και το σήκωσα.ήταν φωτογραφικό χαρτί.ευθύς το ξετύλιξα και τότε την είδα. μια φωτογραφία με εμένα μικρή.
πρέπει να είχε πέσει από τον αδελφό μου.την χάζεψα λίγο και εν τέλει την έβαλα στην τσέπη της καμπαρτίνα μου.μετά πήρα το δερμάτινο τσαντάκι μου το stealth katana και τον χάρτη και έφυγα απο το δωμάτιο.άφησα στον πάγκο στην reseption μερικά μπέλι και έφυγα.

αφού είχα πια απομακρυνθεί απο την πόλη προς τα βόρεια κοίταξα τον χάρτη..έλεγε πως απο το σημείο που βρισκόμουν τώρα έπρεπε να περπατήσω κάπου στα 500 μέτρα ώστε να βρω ένα αιωνόβιο δένδρο.εκεί θα έπρεπε να σκάψω κάτω απο τις ρίζες του στα ανατολικά και να βρω ένα κλειδί.δεν ήξερα τι χρειάζονταν αλλά για να μου έλεγε πως πρέπει να το βρω θα το χρειαζόμουν.
έτσι ξεκίνησα λοιπόν..περπάτησα κανένα τέταρτο ώσπου έφτασα.το δένδρο ήταν μία τεράστια ιτιά....οι ιτιές ήταν τα αγαπημένα μου δέντρα...περίεργο.. σκέφτηκα.

πλησίασα την ιτιά και χάιδεψα απαλά τον κορμό της καθώς κατευθυνόμουν προς την ανατολική πλευρά.σε ένα σημείο ένιωσα με τις άκρες τον δακτύλων μ κάτι ξένο πάνω στην ιτιά, σήκωσα τα μάτια μου και το είδα: ήταν μία όχι μεγάλη ξύλινη πλάκα καρφωμένη στον κορμό του δέντρου. πάνω έγραφε: am a Willow Tree, that sways gently in the wind
I am a Willow Tree, who has no limits.

I am a Willow Tree, who has long and beautiful branches
I am a Willow Tree, who provides shade and comfort.

I am a Willow Tree, who can be placed anywhere
I am a Willow Tree, I whisper in the wind.

I am a Willow Tree, you think I'm very free
I am a Willow Tree, don't ever want to be me.
<αυτό και αν είναι περίεργο...!> σκέφτηκα.το ποίημα ήταν μιας ποιήτριας ονόματι Lucy Gocher..

ήμουν σίγουρη πως αυτό ήταν τ σημείο που έπρεπε να σκάψω.έτσι λοιπόν γονάτισα κάτω και με την λαβή του κατάνα μου άρχισα να σκάβω κάτω από τις ρίζες του δέντρου.η αδρεναλήνη μου είχε ανέβει, ανυπομονούσα να βρω το κλειδί και να συνεχίσω.έσκαβα και έσκαβα για αρκετή ώρα μα δεν είχα βρει τίποτα.είχα αρχίσει να πιστεύω πως τελικά ίσως με τα χρόνια κάποιος το είχε βρει.
την σκέψη μου διέκοψε ένας θόρυβος που προήλθε από κάτι θάμνους. πετάχτηκα απότομα κρατόντας το κατάνα και σε θέση επίθεσης.πλησίασα τον θάμνο και με μία κίνηση του κατάνα τον έκοψα στην μέση.δεν υπήρχε κανείς.<ίσως ήταν ο αέρας, η κάποιο ζωάκι...>σκέφτηκα.έτσι γύρισα στο δέντρο και συνέχισα να σκάβω.

συνέχισα το σκάψιμο για τα επόμενα 10 λεπτά.η αλήθεια είναι πως δεν είναι και πολύ εύκολο το σκάψιμο με την λαβή του κατανα...τέλος παντων τελικά βρήκα ένα μικρό μαύρο ξύλινο κουτί. το τράβηξα και τίναξα το χώμα που είχε επάνω κάνοντας μία κυκλική κίνηση με το χέρι μου.άνοιξα το κουτί και πήρα το κλειδί στο χέρι μου.ήτα ένα χάλκινο κλειδί που από πίσω του κρέμονταν μια φουντίτσα απο κόκκινες πλεγμένες μεταξύ τους μεταξωτές κλωστές. το έβαλα στην τσέπη μου, σηκώθηκα και ξανακοίταξα τον χάρτη.μετά κοίταξα τον ουρανό.τα σύννεφα είχαν περίεργα σχήματα....μου φάνηκε σαν να σχηματιζόταν το πρόσωπο του κενσίν. < βοήθησε με...> είπα και άρχισα να περπατώ με προορισμό την έρημη παραλία στο πίσω μέρος του νησιού..

καθώς προχωρούσα προς την παραλία -δεν είχα βγει ακομα απο το δάσος- άκουσα και πάλι
έναν θόρυβο. άρχισα να γίνομαι καχύποπτη.είχα αποκτήσει την αίσθηση ότι κάποιος με παρακολουθούσε.γύρισα απότομα το κεφάλι μου προς τα πίσω μα δεν είδα κανένα.μόνο κάτι φύλλα που τα έπαιρνε ο αέρας και τα έκανε να 'χορεύουν'στο κενό.
συνέχισα να περπατώ.λίγα λεπτά αργότερα το χώμα κάτω απο τα πόδια μου άρχισε να γίνεται άμμος και πριν το καταλάβω βρισκόμουν στην παραλία.

ήταν μία κατάλευκη παραλία.η άμμος ζεστή και μαλακή.δεν είχε πέτρες.απο τον αέρα είχε πάρει περίεργα σχήματα που έμοιαζαν με κυματισμούς.αυτό μαρτυρούσε ότι πρέπει να είχε καιρό κάποιος να έρθει εδώ.καλό αυτό.κοίταξα και πάλι τον χάρτη.έλεγε πως πρέπει να κάνω 800 (!) βήματα στην ακροθαλασσιά κατά μήκος της παραλίας και να βρω την "άλλη διάσταση".
γούρλωσα τα μάτια.<άλλη διάσταση??τι είναι πάλι αυτό?> σκέφτηκα.η όλη φάση έμοιαζε με κακόγουστο παιχνίδι. αλλά μη μπορώντας να κάνω αλλιώς συνέχισα. <ένα..δύο...τρία..>μετρούσα από μέσα μου τα βήματα που έκανα καθώς τα μάτια μου κοιτούσαν ευθεία.όχι κάτι συγκεκριμένο αλλά το απέραντο μεγαλείο της φύσης που απλώνονταν μπροστά μου.η ατελείωτη παραλία με την ήρεμη θάλασσα και τα σχήματα που σχημάτιζαν τα σύννεφα στον καθαρό ουρανό σε συνδυασμό με ένα παλιό, σάπιο (υποθέτω) κούτσουρο που φαινόταν απο μακριά έκανε όλη την εικόνα να μοιάζει ψεύτικη.

....<799..800!> είπα και κοίταξα γύρο μου μα δεν υπήρχε τίποτα!
<τι στο καλό?> είχα εκνευριστεί.
ξεφύσησα και κάθισα οκλαδόν κάτω για να σκεφτώ τι μπορεί να σημαίνει τελικά αυτή η φράση.κοιτούσα γύρο μου προσπαθώντας να βρω κάτι που θα μου δώσει την λύση.
κοίταξα στην κατεύθυνση απο την οποία είχα έρθει.αγνοφαίνονταν οι φυγούρες τεσσάρων ανθρώπων. <πολύ κόσμο απέκτησε ξαφνικά αυτή η παραλία> είπα. αλλά δεν έδωσα σημασία. σταύρωσα τα χέρια μου πίσω απ το κεφάλι μου και ξάπλωσα στην άμμο.

τότε οι άμμος τριγύρο μου άρχισε να βουλιάζει και να με παίρνει και εμένα μαζι!! <άλλη διάσταση....!αυτό είναι!!!θα πρέπει να πάω στην ακριβώς ανάποδη μεριά!>σκέφτηκα με ενθουσιασμό.
βούλιαζα όλο και πιο πολύ ώσπου τελικά έπεσα μέσα σε μια χαράδρα -έτσι θα το χαρακτήριζα-. τα τοιχώματα ήταν πλίνθινα και δεν υπήρχε κανένα φυτό ή κάτι τέτοιο.υπήρχε μόνο ένα μονοπάτι.άνοιξα και πάλι τον χάρτη. έδειχνε μια γραμμή παράλληλη με αυτή που ακολουθούσα μονο που ήταν προς την αντίθετη κατεύθυνση. δηλαδή σαν να γύριζα πίσω.
άρχισα να περπατώ μέσα στο στενό μονοπάτι με γρήγορους ρυθμούς ακουμπώντας τα χέρια μου στα τοιχώματα.

Ενώ περπατούσες στο στενό δρομάκι μια τεράστια αράχνη εμφανίστηκε μπροστά σου έτοιμη να σε κατασπαράξει...

αιφνιδιάστηκα! προσπάθησα να τραβήξω το κατάνα αλλά εξ αιτίας του στενού περάσματος δεν μπορούσα να το τραβήξω! η αράχνη ήρθε απο πάνω μου και προσπάθησε να με δαγκώσει! αλλα με μία κίνηση διαχώρισα το κεφάλι μου απο το σώμα μου ωστε να αποφύγω το χτύπημα.
τραβήχτηκα προς τα πίσω και φώναξα <bara bara no killing hands!> τα χέρια μου αποκολλήθηκαν απο τους καρπούς και έχωσαν τα δάχτυλα σε όλα τα μάτια της αράχνης. εκείνη ούρλιαζε απο πόνο και κουνιόταν δεξιά και αριστερά. προσπαθούσε να με δαγκώσει αλλά εγώ σερνόμουν δεξιά και αριστερά μέσα στο στενό τούνελ αποφεύγοντας τις επιθέσεις της ! τελικά σύρθηκα απο κάτω της και βγήκα απο πίσω της. τράβηξα το stealth katana και έκοψα την κοιλιά της στην μέση. πράσινα υγρά άρχισαν να τρέχουν εκείνη έβγαλε ένα ουρλιαχτό και μετά έπεσε νεκρή.
την κοίταξα με ένα απαξιωτικό βλέμμα και συνέχισα τον δρόμο μου.

τινάχτηκα λίγο καθώς περπατούσα και έβριζα την αράχνη που με τα αηδιαστικά 'ζουμιά' της με είχε κάνει μπάνιο στην κυριολεξία!την προσοχή μου απέσπασε ένας γδούπος που ακούστηκε από το πίσω μέρος του τούνελ, ήταν σαν κάποιος να έπεφτε κάτω.
τώρα ήμουν σχεδόν σίγουρη.κάποιος με ακολουθούσε.δεν ξέρω πώς και γιατί αλλά σκόπευα να τον αιφνιδιάσω και να τον σκοτώσω.κανείς δεν έπρεπε να μάθει για αυτό που έψαχνα.φυσικά υπήρχε και η άλλη εκδοχή. να ήταν κάποιος που ήξερε τι ψάχνω και να το ήθελε καιρό πριν από μένα απλά να μην είχε βρει τον χάρτη.έτσι σκέφτηκε να με ακολουθήσει να μου αφήσει τν 'βρόμικη' δουλειά και όταν τον βρω να μου τον πάρει. πραγματικά ήλπιζα να μην ήταν το 2ο. αλλά και στις 2 περιπτώσεις ο ανταγωνιστής μου θα κατέληγε νεκρός.δεν σκόπευα να την χαρίσω σε κανένα.

το τούνελ άρχισε να ανοίγει σιγά-σιγά.<επιτέλους..>σκέφτηκα. όσο πήγαινε γινόταν όλο και πιο φωτεινό.τελικά βρέθηκα σε έναν κάμπο. περίεργο δεν είχα ξαναδεί αυτό το μέρος στο νησί ποτε!
έβγαλα τον χάρτη απο την καμπαρτίνα μου και τον κοίταξα.έπρεπε να τον διασχίσω μέχρι να βρω μπροστά μου έναν γκρεμό.
είχα αρχίσει να βαριέμαι την όλη φάση..ο κάμπος ήταν όλος καλυμμένος με χαμηλό χορτάρι και που και που έβλεπες μικρούς θάμνους.
είχε τρομερή αποπνικτική ζέστη.και πουθενά σκιά για να κάτσω να ξεκουραστώ.έβγαλα το παγούρι απο την τσάντα και ήπια λίγο νερό, πήρα μια βαθιά ανάσα και συνέχισα να περπατώ.
λίγη ώρα αργότερα βρέθηκα μπροστά σε έναν απόκρημνο γκρεμό.με βάση τον χάρτη έπρεπε να τον κατεύω. εκεί θα έβρισκα την σπηλιά.
<επιτέλους...>σκέφτηκα

τώρα αυτο που μου έμενε να κάνω είναι να κατέβω τον γκρεμό. <τέλεια!>είπα ειρωνικά και ξεφύσησα καθώς έβαλα τα χέρια μου στην μέση μου.
πλησίασα τον γκρεμό, γονάτισα και γύρισα την πλάτη μου προς τον γκρεμό.με προσοχή πήγα προς τα πίσω και προσπάθησα να βρω κάπου στέρεα να πατήσω.άρχισα να κατεβαίνω. ήταν πολύ ψηλά.έπρεπε να προσέχω τις πέτρες διότι πολλές δεν ήταν σταθερές και επιπλέον υπήρχαν παντού κληματσίδες και ρίζες που έσπαγαν με το παραμικρό και δεν έφτανε αυτό αλλά κάποιος απρόσεκτος θα μπορούσε χαλαρά να τις μπερδέψει με κάποιο φίδι.συνέχιζα να κατεβαίνω όταν πάτησα σε έναν βράχο που δεν ήταν σταθερός και έπεσε! με αποτέλεσμα στο τσακ να γλιτώσω απ το να γίνω χαλκομανία στον πάτο του γκρεμού.ήταν βαθύς και δεν μπορούσα να δω τι υπήρχε ακριβώς κάτω. το μόνο σίγουρο ήταν πως υπήρχε θαλασσινό νερό πράγμα κακό για έναν χρήστη φρούτου.

όταν τελικά κατέβηκα κάτω αντίκρισα μια μεγάλη ξύλινη πόρτα που τα κούτσουρα τα κρατούσαν μεταλλικά δεσίματα. βρισκόταν ανάμεσα στους βράχους και φάνταζε υπέροχη καθώς ρίζες δέντρων την αγκάλιαζαν.την πλησίασα.μετά κοίταξα τον χάρτη.εδώ ήταν.είχα φτάσει στον προορισμό μου.
δεν έβλεπα πουθενά πόμολο η κάτι τέτοιο ωστε να μπορέσω να την ανοίξω, οπότε προσπάθησα να την σπρώξω.μάταια όμως αφού η πόρτα δεν κουνήθηκε ούτε χιλιοστό. την κοίταξα λιγάκι και μετά απομακρύνθηκα, τράβηξα το κατάνα και με μία κίνηση προσπάθησα να την κόψω.το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο.
<μα τι στο καλό...> είπα και αφού εστίασα λίγο με τα μάτια τέντωσα τα χέρια μου και φώναξα <bara bara no back crash!!> προσπαθώντας να συγκεντρώσω όλη την δύναμή μου και να την συνθλίψω.και πάλι η επίθεσή μου δεν είχε κανένα αποτέλεσμα! είχα αρχίσει να τσαντίζομαι όταν..

άκουσα έναν θόρυβο. αυτή την φορά δεν ήταν όμως η ιδέα μου η κάποιο ζωο..στεκόταν εκεί μπροστά στα μάτια μου...

<dark assassin sakura!!επιτέλους....>είπε και γέλασε με ένα βροντερό γέλιο.

<Morgan..>είπα απαξιωτικά

<είσαι καλά?ο φίλος σου ο kenshin πώς είναι??>ξαναείπε ειρωνικά
τσαντίστηκα.και η αλήθεια ήταν πως το ένιωθα..είχε έρθει η στιγμή!

με σταθερή φωνή του είπα <τι θες εσύ εδώ?>και τον κοίταξα στα μάτια

ο morgan χαμογέλασε στραβά και μου απάντησε <μα ότι και εσύ φυσικά...! χρόνια ψάχνω τον χάρτη για το πλοίο στην ραφτελ! μία μέρα άκουσα πως εσύ είχες την δυνατότητα να τον βρεις, έτσι λοιπόν έβαλα να σε παρακολουθούν.σε χρησιμοποίησα για να με οδηγήσεις εδω!!!> είπε και η ικανοποίηση στο βλέμμα του ήταν φανερή.

είχε γίνει αυτό που φοβόμουν.ήθελε να μου πάρει τον χάρτη!
<δεν έπρεπε να το κάνεις....αλλά με διευκολύνεις ειναι η αλήθεια! θα σε σκοτώσω πολύ πιο εύκολα απ ότι περίμενα καθώς στην βάση σου υπάρχουν παντού μαρινς! όχι οτι με ενοχλεί...τους έχω όλους χαλαρά απλά σπαταλάω πολύτιμο χρόνο! ενώ τώρα σε έχω μόνο σου με 3 ανόητους μαρίνς!!χαχαχα>του είπα με επιθετικό βλέμμα. μετά τράβηξα το stealth katana και πήρα θέση μάχης. <ετοιμάσου να πεθάνεις....MORGAN!!!>είπα και χαμογέλασα στραβά.

τον εκνεύρισα. φαινόταν στο πρόσωπό του.ήθελε να με σκοτώσει.είχε τυφλωθεί.αλλά αυτό θα τον έκανε να χάσει.
<σκοτώστε την!!!!!>φώναξε στα 3 τσιράκια του. εκείνοι ήρθαν κατά επάνω μου.
χαμογέλασα.
<bara bara no deception!!!!>είπα και το σώμα μου διαμελίστηκε σε άπειρα μικρά κομμάτια.αυτοί δεν ήξεραν που να πρωτοκοιτάξουν και απο που θα τους ερχόταν η επίθεση.τα κομμάτια μου συνέχισαν να κουνιούνται γρήγορα και κυκλικά απο αυτούς που τώρα βρίσκονταν πλάτη-πλάτη στην μέση.απο την ταχύτητα δεν μπορούσαν να ξεχωρίσουν το χέρι μου που κρατούσε το κατάνα.λίγα δεύτερα μετά εμφανίστηκε μια λάμψη και τότε ξαναενώθηκα.οι 3 μαρίνς κείτονταν νεκροί,αποκεφαλισμένοι μέσα σε μια λίμνη αίματος.
ο μόργκαν τους κοιτούσε με αηδία σαν να ήταν κάποια αποβράσματα ενώ αυτοί έδωσαν τις ζωές τους για αυτόν.


πάνε τα τσιράκια σου.τώρα είμαστε οι δυο μας!!!και θα σε μάθω να σέβεσαι!!!ετοιμάσου...να νιώσεις τον μεγαλύτερο πόνο που ένιωσες ποτέ!!!> του είπα και στάθηκα απέναντί του.κοιταζόμασταν στα μάτια.
επιτέλους μου δόθηκε η ευκαιρία που ζητούσα χωρίς καν να τον ψάξω, αντιθέτως ήρθε εκείνος σε εμένα!

βρισκόμουν απέναντί του.η στιγμή που περίμενα τόσο καιρό είχε έρθει επιτέλους! θα τον σκότωνα.ήμουν αποφασισμένη.ένιωθα περίεργα. από την μία με είχε κυριεύσει το πάθος, η αδρεναλίνη, απο την άλλη σκεφτόμουν οτι πια είχα καταντήσει μια μηχανή θανάτου.σκότωνα και σκότωνα.λίγο αργότερα η δεύτερη σκέψη ξεθώριασε. είχα και πάλι αυτή την επιθυμία για αίμα, να σπείρω τον θάνατο.να σκοτώσω το άτομο που είχε μερική ευθύνη για την κατάσταση που βρισκόμουν, το άτομο που κατέστρεφε την ζωή των ανθρώπων της πόλης μου για προσωπικό του όφελος.ήξερα πως με αυτή μου την κίνηση θα ανέβαινε το μπάουντι μου και πως θα με κυνηγούσαν ακόμα περισσότερο οι μαρίνς, επιπλέον υπήρχε και ο κίνδυνος να μου επιτεθεί κάποιος μπάουντι χάντερ,αν και η αμοιβή που θα έπαιρνε είναι μικρή.αυτόματα μου ήρθε στο μυαλό ο αδελφός μου.τι θα γινόταν αν κάποια μέρα αναγκαζόμασταν να πολεμήσουμε?
αυτές οι σκέψεις πέρασαν απο το μυαλό μου σε δευτερόλεπτα.επανήλθα.
<bara bara no free drop> φώναξα.ήταν η πρώτη μου επίθεση εναντίων του μόργκαν.η μάχη είχε αρχίσει.

η επόμενη μισή ώρα που ακολούθησε ήταν καθοριστική.η μάχη με τον μόργκαν ήταν σκληρή.ήταν αρκετά δυνατός και με κούρασε.ήταν η πιο εξουθενωτική μάχη που είχα δώσει μέχρι τώρα.καθ'όλη την διάρκεια της ήμουν πεπεισμένη πως η νίκη ήταν δική μου.όμως κάποια στιγμή με αιφνιδίασε οπότε αναγκάστηκα να χρησιμοποιήσω την ιδιότητα του φρούτου μου.
τελικά όμως, όπως ήταν αναμενόμενο, η νίκη ήταν δική μου.
και τώρα βρίσκομαι μπροστά στο άψυχο σώμα του μόργκαν, που κείτεται χάμω σαν μια παιδική κούκλα.νιώθω ολοκληρωμένη τώρα πια.έβγαλα και το τελευταίο αγκάθι που με πλήγωνε.
κάθισα λίγο σε έναν βράχο και συνέχισα να κοιτάω τα τέσσερα πτώματα απαθής.
ο στόχος μου είχε ολοκληρωθεί.

αφού κάθισα λίγο να ξεκουραστώ πλησίασα στην θάλασσα και ξέπλυνα τα τραύματά μου που είχαν προκληθεί από την μάχη μου με τον μόργκαν.
<είναι ώρα να συνεχίσω>σκέφτηκα και πλησίασα και πάλι την μεγάλη πόρτα.προηγουμένως είχα δοκιμάσει να την ανοίξω με κάθε τρόπο αλλά δεν τα είχα καταφέρει.την εξέτασα προσεκτικά με τα μάτια μου και προσπαθούσα να σκεφτώ έναν τρόπο για να την ανοίξω.ξανακοίταξα τον χάρτη με προσοχή μήπως βρω κάποιο στοιχείο και για καλή μου τύχη ο χάρτης έγραφε σε ένα σημείο 'χτύπα στην καρδιά της πέτρας'
<χμμμ και άλλος γρίφος...>είπα χαμηλόφωνα....
χτύπα στην καρδιά της πέτρας χτύπα στην καρδιά της πέτρας επαναλάμβανα από μέσα μου προσπαθώντας να καταλάβω την έννοια του γρίφου.
προχώρησα προς την δεξιά πλευρά της πόρτας εκεί που υπήρχαν βράχοι.άρχισα να ψάχνω για κάποιο στοιχείο με τα χέρια μου. δεν βρήκα τίποτα.μετά προχώρησα και στα αριστερά αλλά είχα το ίδιο αποτέλεσμα.

απομακρύνθηκα απογοητευμένη και κοίταξα την πόρτα.ξεφύσιξα. βρισκόμουν σε αδιέξοδο.
<γα&% το κ*&^%$ μου μεσα!!!>άρχισα να βρίζω.
μα δεν σκόπευα να τα παρατήσω τόσο εύκολα. άρχισα να 'εξετάζω' την πόρτα με τα μάτια μου.
κάποια στιγμή ακριβώς στο κέντρο πάνω απο την πόρτα παρατήρησα ένα περίεργο σύμβολο σκαλισμένο σε ένα πολύγωνο πάνω στην πέτρα.
<αυτό είναι!>σκέφτηκα.
έπιασα το κατάνα και με την ακρη του εστίασα στο σύμβολο.μετά το έσπρωξα προς τα μεσα και προς έκπληξη μου 'βούλιαζε' μέσα στο σύμβολο! όταν είχε μπει μέχρι λίγο πιο πάνω απο την μέση το έστριψα προς τα αριστερά και τότε η πόρτα άνοιξε!!!

[ΤΕΛΟΣ α' ΜΕΡΟΥΣ]

Όνομα: sakura
Haki Points: -
Player of the Week Points: 8
Beli: 21.000
Bounty:+4.000.000