[ΤΕΛΟΣ]Undercover Mission: Hannah the Journalist (Part 1)

Κατα το βραδακι φτασαμε στον προορισμο μας. Καθολη την διαρκεια του ταξιδιου εγω σκεφτομουν την τελευταια μαχη μου και το ποσο αδυναμος πραγματικα ειμουν. Οχι μονο σωματικα αλλα και ψυχικα. Εκτος του οτι τον αφησα να με λαβωσει κοντεψα να χασω τον εαυτο μου. Πρεπει να μην χανω τοσο ευκολα την ψυχραιμια μου γιατι ειμαι σιγουρος οτι θα το μετανιωσω καποτε και ετσι αποφασισα οτι μετα απο αυτην την αποστολη θα ξεκινουσα τρομερη προπονηση.

Η πολη του νησιου ηταν τελειως διαφορετικη απο την προηγουμενη. Ηταν πολυ πιο ανεπτυγμενη με μεγαλα κτηρια των οποιων τα φωτα ελαμπαν περισσοτερο και απο τους φαρους. Η πολη αν και φωτισμενη ηταν ηρεμη. Αφου ριξαμε αγκυρα ο καπετανιος με καλεσε στο γραφειο του.
-Λοιπον Hanji. Ηρθε η ωρα να αποχαιρετιστουμε.
Μολις το ακουσα αυτο εμεινα. Ειμουν σιγουρος οτι μου κανει πλακα.
-Ναι ενταξει που ειναι τωρα η κρυφη καμερα προκειται για πλακα ετσι?
Κοιτουσα γυρω γυρω παιχνιδιαρικα ψαχνοντας για καμερα και ελπιζοντας απεγνωσμενα να δω μια. Τοτε γυρισα και κοιταξα τον καπετανιο που με κοιτουσε με οση σοβαροτητα μπορουσε. Το βλεμα του με διαπερασε και ενιωσα ενα ριγος στην ραχοκοκκαλια μου.

-Αυτο ηταν δηλαδη? Με διωχνεις απο το σωμα?
-Μα για ποιο πραγμα μιλας?
-Οτι σας ειμαι αχρηστος και για αυτο με διωχνετε.
-Χαχχαχαχαα και βεβαια οχι κατι παρεξηγησες.
Το κλιμα ελαφρυνε λιγο αλλα ακομα δεν μπορουσα να καταλαβω τι εννοουσε.
-Απλα σου λεω οτι ηρθε η ωρα να μας δειξεις τι μπορεις να κανεις σολο.
-Μα δεν ειμαι ακομα ετοιμος. Ειμαι πολυ αδυναμος και...
Ο καπετανιος με κοιταξε στα ματια και γεματος αυτοπεποιθηση μου ειπε.
-Πιστευω σε σενα. Μπορει να νομιζεις οτι εισαι αδυναμος τωρα αλλα καποια μερα ειμαι σιγουρος οτι θα εισαι ενα πολυτιμο κομματι των Marine. Ειπε και χαμογελασε.
Ειμουν τοσο χαρουμενος που τον χαιρετησα επισημα και τον ευχαριστησα.

-Και τωρα ωρα για δουλεια. Σημερα θα διανυκτερευσεις σε καποιο πανδοχειο της πολης και αυριο πρωι πρωι θα πας στην βαση του νησιου και θα βρεις τον αρχηγο. Το ονομα του ειναι Roy Yakusho.
Να και μια φωτογραφια του.
Μου εδειξε μια φωτογραφια του αρχηγου. Ηταν ενας ψηλος αντρας, ξανθος με μουσι. Φαινοταν ανθρωπος που μπορουσες να βασιστεις πανω του.
-Και μετα?
-Μετα θα κανεις οτι σου πει... Δεν ξερω και πολλα για την αποστολη αυτη. Απλα ο Yakusho ειναι καλος φιλος και ηθελε να του στειλω εναν Marine που θα μπορουσε να βασιστει πανω του. Και ετσι διαλεξα εσενα. Λοιπον μαζεψε ολα σου τα πραγματα, χαιρετησε τους ολους και ελα να με βρεις στο λιμανι εξω απο το καραβι.
-Μαλιστα!
-Α και μην βαλεις πανω σου κατι που να σε κανει να φαινεσαι σαν ενας απο εμας. Οροι της αποστολης.
-Οκ...

Πηγα για τελευταια φορα προφανως στο δωματιο και μαζεψα σε ενα σακο ολα μου τα πραγματα... Χαιρετησα τους φιλους και εχθρους μου... Αγκαλιαστηκαμε με τον κολλητο μου τον Zeus που χωρις αυτον ποιος ξερει τι θα τρωγαμε... Ηταν θεος στο μαγειρεμα και αφου αποχαιρετησα και το καραβι που με φιλοξενησε τοσο καιρο κατεβηκα στο λιμανι που με περιμενε ο καπετανιος.
-Ολα ετοιμα καπετανιε.
-Πολυ ωραια. Εδω χωριζουν οι δρομοι μας. Να θυμασαι δεν πρεπει να πεις σε κανεναν οτι εισαι Marine.
-Το θυμαμαι.
Ειπα και σχεδον με βουρκωμενα ματια τον χαιρετησα για ισως τελευταια φορα και ξεκινησα τον δρομο μου.

Τα δρομακια της πολης ηταν γραφικα και ειχαν μια ελαφρα ανηφορικη κληση. Οσο προχωραγα τοσο πιο πλουσιοπαροχα φαινονταν τα σπιτια. Μετα απο κανα τεταρτο βρηκα ενα πανδοχειο.
Πηγα στον ιδιοκτητη και του ζητησα ενα δωματιο. Αφου μου εδωσε το κλειδι ανεβηκα στον πρωτο οροφο οπου βρισκοταν και μπαινοντας μεσα πεταξα τον σακο στο κρεβατι.
-Ωραιο και καλο το δωματιο δεν λεω αλλα βαριεμαι να κατσω μεσα. Θα κανω ενα μπανακι και θα ρωτησω τον ιδιοκτητη αν ξερει κανενα ησυχο μπαρακι να παω να διασκεδασω λιγο...

Αφου τελειωσα το μπανιο μου ντυθηκα και κατεβηκα στην εισοδο. Ρωτησα τον ιδιοκτητη και μου ειπε οτι ενας φιλος του εχει ενα μπαρ λιγο πριν το λιμανι. Αφου τον ευχαριστησα ξεκινησα για εκει.
Τα φωτα στον δρομο ειχαν λιγοστεψει και δεν μπορουσα να δω και πολυ καλα. Παραπατησα κιολλας και παραλιγο να πεσω πανω σε ενα βαρελι αλλα ευτυχως δεν εγινε κατι τετοιο. Μετα απο λιγο εφτασα στο μπαρ. Απ'εξω ηταν σαν ενα κανονικο μπαρ αν και του ελειπε η συνηθης φασαρια των πελατων. Μπηκα μεσα και περιεργαστηκα τον χωρο. Το μερος δεν ειχε πολυ κοσμο και ευτυχως δεν ηταν καθοταν κανεις στο μπαρ οπου και κατευθυνθηκα σχεδον αμεσως... Μετα απο 2-3 βηματα ενιωσα ολα τα βλεματα καρφωμενα πανω μου λες και με επεξεργαζονταν.

Αφου καταφερα να επιζησω απο αυτην την αορατη ιερα εξεταση εκατσα στο μπαρ οπου με πλησιασε ο μπαρμαν.
-Καλησπερα... Τι να σου φερω?
-Χμμμ... Δεν θα ελεγα οχι σε μια κρυα μπυριτσα.
-Εφτασεεε...
Μεχρι να μου φερει την μπυρα εγω κοιταξα κλεφτα πανω απ οτον ωμο μου να δω αν με κοιτουσε κανεις και ολοι μου εριχναν περιεργες ματιες...
-Ααααχχχ... Μα γιατι με κοιταζουν ολοι ετσι?
-Μαλλον επειδη δεν εισαι απο τα μερη μας... Διακοπουλες?
Ειπε ο μπαρμαν και ακουμπησε το ποτηρι μπροστα μου.
-Βασικα για δουλεια ειμαι εδω αλλα ας πουμε οτι για το βραδυ ειμαι σε διακοπουλες.

Πιασαμε κουβεντουλα, αν και πιο πολυ μονολογος ηταν καθως δεν μιλουσε και πολυ ο Ken, ετσι τον λεγανε, εκτος απο το σημειο για την κατασταση του νησιου που εκει και αν αρχησε να λεει και εκανα τα παντα για να τον ηρεμησω. Το καλο ηταν οτι εμαθα πανω κατω τι παιζει και ετσι ειχα ενα μικρο προβαδισμα στοιχειων σε περιπτωση που η αποστολη μου ηταν πανω στο θεμα. Η ωρα περνουσε και επρεπε να παω να επιστρεψω στο δωματιο μου. Αφου πληρωσα πηρα τον δρομο της επιστροφης.

Την επομενη μερα το πρωι πηρα τον σακο μου και κινησα για την βαση. Οταν εφτασα στην πορτα με σταματησαν 2 φρουροι.
-Επ για που το βαλες εσυ?
-Μα να μπω μεσα φυσικα... Με περιμενει ο αρχηγος σας.
Με αυτα μου τα λογια οι φρουροι βαλαν τα γελια.
-Σιγα μην σε περιμενει και ο Fleet Admiral. Αντε φευγα απο εδω τωρα.
Κρατησα την ψυχραιμια μου και εβγαλα απο τον σακο τα χαρτια μου. Αφου τα ειδαν εμειναν με το στομα ανοιχτο.
-Και τωρα μπορω να περασω? Τους ειπα και χαμογελασα παιζοντας μαζι τους.
-Περνα αλλα να ξερεις δεν σε συμπαθω. Μου ειπε ο ενας απο τους φρουρους.
-Δεν με ενδιαφερει και πολυ... BAAAAAKAAAA!
Και τελειωνοντας ετσι την συζητηση προσπαθησα να βρω το γραφειο του Roy Yakusho.

Αφου χαθηκα μεσα στην βαση και η ντροπη μου ειχε φτασει στο αποκορυφωμα καθως σπανια χανομαι βρηκα εναν Marine και τον ρωτησα προς τα που ειναι το γραφειο και με μεγαλη μου εκπληξη αυτος μου εδειξε την πορτα στο βαθος του διαδρομου που ειμουν.
-ZETSUBOUSHITAAAAA!!! My stupidity has left me in despair! Επεσα στα τεσσερα και εκλαιγα την μοιρα μου. Μετα απο 5 δευτερα συνηλθα και προχωρησα προς τη πορτα. Χτυπησα και περιμενα απαντηση.
-Παρακαλω περαστε!
Με αιφνιδιασε η βροντερη φωνη και ανοιξα την πορτα λιγο δυστακτικα.
-Καλημερα σας αρχηγε Roy Yakusho. Ειμαι ο Hannah Jinto και...
-Αααα καλημερα και σε σενα. Σε περιμενα πως και πως. Εισαι ετοιμος για την αποστολη σου?

Μπηκε κατευθειαν στο ψητο και μου εξηγησε τι επρεπε να κανω. Η αποστολη μου ηταν να παω ως δημοσιογραφος να κανω μια εμμεση ανακριση στον Yamamoto Sousouke τον αντιπροσωπο των μικρομεσαιων γιατι υπαρχουν καποιες φημες οτι απο πισω κρυβονται επαναστατες. Καθως μου εξηγουσε την αποστολη χτυπησε η πορτα και μπηκε μεσα ενας Marine.
-Αρχηγε θα ηθελα σημερα να παρω αδεια για να δω την οικογενεια μου.
-Μα αν θυμαμαι καλα και χτες πηρες αδεια.
-Ναι αλλα η μικρη μου κορουλα αρρωστησε και πρεπει να παω να την δω.
Ο αρχηγος αναστεναξε και προσεξα ενα μικρο πονηρο χαμογελο στον Marine.
-Καλως εχεις την αδεια μου.
-Ευχαριστω πολυ αρχηγε.
Μα καλα δεν καταλαβε οτι λεει ψεματα? Ηταν γραμμενο σε ολο το προσωπο του! Αλλα αυτο ισως με βοηθησει... σκεφτηκα.

Αφου τελειωσαμε με τις λεπτομερειες ειπα να δοκιμασω την τυχη μου.
-Αρχηγε? Αμα οντως απο πισω υπαρχουν επαναστατες τι πρεπει να κανω?
-Μα φυσικα να καλεσεις ενισχυσεις και να μεινεις κρυμενος.
-Ναι αλλα αμα δεν προλαβενετε να ερθετε? Δεν θα πρεπει να κανω κατι? Ειμαι σιγουρος οτι αμα τους πολεμουσα θα τους καθυστερουσα.
Αυτη τη φορα εμεινε σιωπηλος και σκεπτικος. Μετα απο λιγο ανοιξε το στομα του και ειπε.
-Ωραια. Θα καλεσεις ενισχυσεις πρωτα και αμα δεις οτι χρειαζεται καθυστερηση μπορεις να ξεκινησεις μαχη. Αλλα δεν ευθυνομαι για οτι σου συμβει

Το σχεδιο μου ειχε επιτυχια. Αν καταφερνα να βγαλω εκτος επαναστατες τοτε σιγουρα θα εκανα καλη εντυπωση στα κεντρικα.
-Μην ανησυχεις αρχηγε. Η τυχη ειναι πολυ καλη μου φιλη.
-Για οσο μεινεις εδω θα σου δωσουμε ενα δωματιο.
Καλεσε απο την ενδοεπικοινωνια εναν Marine και του ειπε να με οδηγησει στο δωματιο μου.
Χαιρετησα τον αρχηγο και ακολουθησα τον ναυτη. Φτανοντας στο δωματιο μου εδειξε την πορτα, μου εδωσε το κλειδι μου και εφυγε. Μπηκα μεσα και επεξεργαστηκα το δωματιο. Μικρο, με ενα γραφειο, ενα κρεβατι και ενα μπανιο.
-Οοο πολυτελειες βλεπω...

Ακουμπησα τον σακο μου διπλα στο κρεβατι και ξαπλωσα λιγο.
-Τωρα πρεπει να σκεφτω τις ερωτησεις μου. Πρεπει να φαινοντε σαν κανονικου δημοσιογραφου γιατι αλλιως την εβαψα.
Κοιταξα το γραφειο και ειδα οτι ειχε ενα συρταρι. Σηκωθηκα και το ανοιξα και ειδα οτι μεσα ειχε ενα μπλοκακι και ενα μολυβι.
-Α ωραια... με αυτα τα 2 θα μοιαζω πιο πολυ με δημοσιογραφο.
Και ετσι αρχησα να γραφω διαφορες ερωτησεις μεχρι την ωρα που θα ξεκινουσα.

Όνομα:Hannah Jinto
Haki Points: -
Player of the Week Points: 5
Beli: 18.000
Fame Points: