[Τελος] The begining of a legendary pirate and the Toge Toge No Mi

Ξημερωσε. Δεν εχω κοιμηθει καθολου το βραδυ γιατι σκεφτομαι την ερωτηση του παππου μου.


Τι θελω να γινω οταν μεγαλωσω? 1 απο τους Marines ή πειρατης?


Βασανιζομαι για να σκεφτω. Για αυτο παω μια βολτα να παρω αερα. Οπως προχωραγα βλεπω σε 1 στενο ανθρωπους να χτυπανε 1 αλλον. Περιμενα να φυγουν και πλησιασα. Του μιλησα του καημενου και αυτος μου εδωσε 1 φρουτο. Εγω χωρις σκεψη το πηρα και το εφαγα. Ενιωσα ανανεωμενος και γεματος δυναμη.
Μετα που γυρισα στο σπιτι μου με πλησιασε ο σκυλος μου. Ομως οπως πηγα να τον αγκαλιασω 3 καρφια βγηκαν απο μεσα μου και τον τρυπησαν. Ανεφερα το γεγονος στον παππου μου και αυτος μου ειπε πως αυτο που εγινε ηταν εξαιτιας του φρουτου που ειχα φαει. Ειπε οτι ειναι φρουτο διαβολου. Τον ρωτησα τι ειναι αυτο και μου ειπε πως το φρουτο που εφαγα εχει υπερφυσικες δυναμεις. Το δικο μου ειναι ενα απλο αλλα πολυ δυνατο φρουτο ονοματι Toge Toge No Mi...

Ετσι οι δυναμεις μου ανακαλυφθηκαν και η προπονηση για να τις κυριευσω ειχε ηδη αρχισει....

Καθως συνεχιζεται η εκπαιδευση με τον παππου που τυχαινει να ειναι Vice Admiral στους Marines το επιπεδο δυσκολιας ολο και ανεβαινει. Ομως ακομα εχω να μαθω παρα πολλα για το φρουτο μου και για το πως να ελεγχω τα καρφια που βγαζω. Η αληθεια ειναι οτι φοβαμαι ακομα γιατι οτι και να κανω βγαινουν καρφια και σκοτωνω οτι βρω μπροστα μου.

Εχω πια φτασει το ανωτατο επιπεδο εκπαιδευσης αυτο Rear Admiral στους Marines και ο παππους μου φερνει 1 εκπαιδευομενο για να γινει Rokushiki Master απο τους Marines για να παλεψουμε.Το αποτελεσμα ειναι απρωσμενο απο τον παππου μου καθως καταληγει να κερδισω. Χαρηκα παρα πολυ και νομιζω πως και ο παππους μου χαρηκε αν και δεν το εδειξε. Η εκπαιδευση συνεχιζεται αλλα εγω ζητησα απο τον παππου να σταματησω την εκπαιδευση για να ελεγχω τισ δυναμεις και να αρχισω να εκπαιδευομαι ωστε να αυξησω την αντοχη και την ταχυτητα μου που ειναι εξισου σημαντικα. Μαλιστα ο φιλος μου ειναι και αυτος χρηστης φρουτου του διαβολου και ετσι θα προπονουμασταν και οι 2 απο τον παππου μιας και ειμασταν στο ιδιο επιπεδο.

Η εκπαιδευση τελειωσε και για τους δυο μας και εχουμε μια σοβαρη συζητηση με τον φιλο μου.
Θελουμε και οι 2 να γινουμε πειρατες και εγω την ιδιοτητα του μαγειρα και ο φιλος μου του μηχανικου και του πλοηγου. Καποιος απο μας θα γινοταν καπετανιος και μετα θα παιναμε 1 πλοιο και θα αρχιζαμε 1 συναρπαστικο ταξιδι. Ολα αυτα καλα τα λεγομαι αλλα τι θα ελεγε ο παππους μου για αυτο????
Και ετσι αποφασισαμε να γινουμε και οι 2 πειρατες χωρις να το πουμε στον παππου μου.
Ομως αν κατι τετοιο γινοταν τοτε εγς θα γινομουν αντιπαλος με τον παππου μου και καποια μερα μπορει να διναμε μαχη. Αλλα αυτο ειναι το ονειρο μου απο μικρο παιδι και κανεις δεν θα με σταματησει ουτε καν ο παππους μου.

jim koulou έγραψε:

"Ειμαι και εγω χρηστης φρουτου του διαβολου μπορεις να ερθεις στο πληρωμα μου να προπονηθουμε μαζι και να γινουμε οι βασιλιαδες των πειρατων!..Θα ηθελες να γινεις μαγειρας στο πλοιο μας μιας και εχεις ταλεντο σε αυτο?"

Ναι θα ηθελα πολυ να γινω μερος του πληρωματος σου και θα ειναι τιμη μου να ειμαι ο μαγειρας στο πλοιο σου Jim.

Ετοιμος πια και γεματος αυτοπεποιθηση φευγω κρυφα απο το σπιτι μου με τον φιλο μου για να ξεκινησουμε το φανταστικο ταξιδι μας. Απροσμενα και για καλη μας τυχη συναντησαμε 1 πληρωμα 2 μελων τους Spade Pirates στο λιμανι του Gecko Island. Εψαχναν για ατομα να μπουν στο πληρωμα. Σιγουρα θελαμε να μπουμε αλλα δηλιασαμε λιγο να παμε. Μετα απο σκεψη πηγαμε να τους πουμε. Εμειναν εκπληκτοι οταν εμαθαν οτι ειμαστε χρηστες φρουτων και χωρις δευτερη σκεψη μας πηραν μιας και χρειαζονταν και μαγειρα και μηχανικο - πλοηγό.

Με 4 ατομα πλεον εμενα τον Boukou D. Thano τον Jim D. Koulou τον Karaba D. Geo και τελος τον Doloploko το πληρωμα ειναι σε μεγαλη αναγκη απο μεγαλυτερο πλοιο. Δεν ανησυχει ομως γιατι ολοι ξερουν πως μπορουμε να φτυαξουμε 1 αν συνεργαστουμε. Ο Jim D. Koulou σαν καπετανιος καταστρωνει τα σχεδια του πλοιου. Φυσικα πηρε αρκετη ωρα αλλα ειχαμε 1 καταπληκτικο σχεδιο του πλοιου. Μετα απο οδηγιες ολοι επιασαν δουλεια...

Καθως η περιπετεια συνεχιζετε ολοι δουλευουν για την κατασκευη του πλοιου. Με εμενα κοβω ξυλα, τον Jim D. Koulou να αγοραζει προμηθειες, τον Doloploko να φτιαχνει τις μηχανες και τα σχετικα και ο Karaba D. Geo να παιζει δυναμωτικη μουσικη τα πραγματα πηγαιναν ρολοϊ. Το πλοιο ετοιμαζοταν, εμεις κουραζομασταν αλλα ειμασταν χαρουμενοι που θα ξεκινουσαμε την περιπετεια μας για το One Piece. Αφησαμε τη δουλεια στη μεση και κοιμηθηκαμε γιατι ειχαμε κουραστει παρα πολυ. Ο καθενας ειπε καληνυχτα και επεσε ξερος για υπνο...

Καθως κοιμομασταν διπλα στο πλοιο μας ακουγοταν θορυβος... Με ξυπνησε ο θορυβος σηκωθηκα και πηγα να δω τι γινετε. ηταν ο Doloplokos και εφτιαχνε καποια μερη τις μηχανης ωστε να τα βρουμε ετοιμα το πρωι. Τον πλησιασα και του ειπα να παει για υπνο. Ομως ηταν τοσο πεισματαρης που αρνηθηκε και εκατσε να δουλεψει. Τοτε του ειπα οτι θα κατσω να τον βοηθησω. Και χωρις να τον αφησω να πει τιποτα εκατσα κοντα του και αρχισα τη δουλεια...

Καθως δουλευαμε περασε πολυ γρηγορα η ωρα και ετσι μας βρηκε το πρωι χωρις να το περιμενουμε. ξυπνησαν και οι υπολοιποι και μας βρηκαν να δουλευουμε. Απορησαν και μας ρωτησαν:

<Ποσοι ωρα ειστε εδω και δουλευετε?>

Απαντησαμε σχεδον ολο το βραδυ. Και ο Jim D. Koulou αποκριθηκε:

<Πρεπει να πατε να ξεκουραστειτε δεν αντεχεται αλλο.>

Το υφος του ομως ηταν πολυ αγριο και μια περιεργη αυρα μας αναγκασε να το κανουμε.
Ετσι πηγαμε για υπνο και αφησαμε τους υπολοιπους να δουλευουν. Αναρωτηθηκαμε τι μπορει να ηταν αυτη η αυρα του Jim D. Koulou? Αλλα δεν προλαβαμε να πουμε τιποτα γιατι κοιμομασταν πριν προλαβουμε να ξαπλωσουμε. Και ετσι αφησαμε αυτη την απορια να υπαρχει στο μυαλο μας...

Μετα απο την εντολη του Jim D. Koulou του καπετανιου μας να ξεκουραστουμε εγω και ο Doloplokos υπακουσαμε και πηγαμε να ξεκουραστουμε. Ομως εμεις δεν μπορουσαμε να κοιμηθουμε πολυ γιατι θελαμε να δουλεψουμε για αυτο κατσαμε μονο 2 ωρες και μετα σηκωθηκαμε να πιασουμε δουλεια. Καθως δουλευαμε στο πλοιο βλεπουμε απο μακρυα ενα πλοιο με πειρατικη σημαια να ερχεται στο Gecko Island. Το αγνοουμε ομως και συνεχιζουμε να δουλευουμε. Μετα απο λιγο που το πλοιο ειχε ερθει πολυ κοντα σε εμας βλεπουμε τα κανονια του στραμμενα προς τα εμας... Αφηνουμε ολοι τα εργαλεια μας και παιρνουμε θεσεις μαχης.
Εκεινοι ριχνουν κατα εμας και ο καπετανιος μας ειναι ο πρωτος που χρησιμοποιει το φρουτο του.
Τοξικο υγρο πεταγεται απο τα χερια του και καταστρεφει τις οβιδες. Μετα μπενω και εγω στη μαχη χρησιμοποιωντας το δικο μου φρουτο. Βγαζω μακρυα και λεπτα καρφια και κοφτερα καρφια στα χερια και κοβω τις οβιδες στη μεση. Τελευταιος επεμβαινει ο μουσικος μας Karaba D. Geo με το φρουτο του. Με την τεραστια μυικη του δυναμη ριχνει μια γροθια στις οβιδες και τις στελνει πισω.
οχι μονο δεν μας πετυχε καμια οβιδα αλλα οι αλλοι πειρατες εφυγαν με σοβαρες ζυμιες στο πλοιο τους.
Επειτα ο καπετανιος μας αποκριθηκε προς ολους μας:

<Αυτο ηταν απαικτο παιδια. Μια καλη πρωτη μαχη σημαινει πολλα πραγματα. Και ενα χαμογελο στα χειλη του ελαμψε σε ολους μας...>

Ομως εκεινη τη στιγμη καταλαβαινει κατι...
Ο Doloplokos δεν πηρε μερος στη μαχη και δεν εδειξε το φρουτο του.
Απλα κρυφτηκε και ειδε ολους εμας να πολεμαμε. Ο καπετανιος μας τον ρωτησε με ευγενικο τροπο:

Γιατι απλα καθησες ετσι και δεν εκανες κατι?
Θα ηθελα πολυ να δω τι μπορεις να κανεις σε μια μαχη.

Εκεινος απαντησε:

Ντρεπομαι να χρησιμοποιησω την ικανοτητα του φρουτου μου. Ειναι γελοια και δεν θελω να την δειξω..

Αυτο ειναι ολο? ειπε ο καπετανιος. Και εγω σου λεω πως δεν προκειται να γελουσε κανεις. Γιατι ειμαι σιγουρος πως εχεις μια πολυ δυνατη ικανοτητα... Απλα φοβασαι πως θα αντιδρασουν οι αλλοι. θα περιμενω μεχρι την επομενη μαχη. Τοτε θα δω τι και ποσο αξιζεις...


(to be continued)

Μετα απο αυτο ολοι αρχισαμε τη δουλεια μας και τελειωσαμε το πλοιο μας. Το μονο που ελειπε ηταν........ Το μονο που ελειπε ηταν μια πειρατικη σημαια για να ειναι 1 επισημα πειρατικο πλοιο. Ειχαμε ηδη σκεφτει πως θα ειναι περιπου. Την τελειοποιοησαμε και ο καπετανιος μας την ανεβασε στο καταρτι. Τελικα ομως ελειπε κατι ακομα εξισου σημαντικο για την φημη του πλοιου μας. Το ονομα!! Δεν ειχε περασει σε κανενος το μυαλο. Ετσι καθησαμε να σκεφτουμε. Δεν πηρε πολυ ωρα γιατι ο καπετανιος μας ειχε την ιδεα. SPADE RUNNER!! Ηταν πολυ ωραια ονομα. Ετσι, πηραμε τα τελευταια μικροπραγματα που χρειαζομασταν, και ριξαμε το πλοιο στη θαλασσα για να ξεκινησουμε το ταξιδι μας. Κατι απροσμενο συνεβει ομως και μας καθυστερησε λιγο

Ο παππους μου την τελευταια στιγμη μας βρηκε και μαζι με 200 Marines μας επιτεθηκαν.
Βασικα ο παππους μου εμεινε εξω απο τη μαχη και αφησε τους στρατιωτες να παλεψουν. Φυσικα ηταν πολυ οι στρατιωτες αλλα δεν μπορουσαν να μας αγκιξουν. Εναν προς εναν τους νικησαμε ολους και φυγαμε με το καραβι αφηνωντας πισω τον παππου μου.

Οταν απομακρυνθηκαμε απο την ακτη εγω αποκριθηκα στον παππου μου:

Τωρα που ειμαστε σε αποσταση θα μιλησω ελυθερα. Μια μερα Θα κατακτησουμε το ONE PIECE!! Το ακους??? Θα γινουμε οι καλυτεροι πειρατες ολων των εποχων!!!

Εκεινος απλα σταθηκε να μας βλεπει να χανομαστε στο βαθος...Εχουμε αφησει πισω τα υπαρχοντα μας και τους συγγενεις μας συνεχιζουμε την πορεια μας για το επομενο νησι οποιο και αν ειναι αυτο.

Φτανει μεσημερι και ολοι πειναν οποτε ηταν η ωρα να δειξω τις μαγειρικες μου ικανοτητες.
Βλεπω τι ειχαμε μαζι μας και αρχιζω να προετοιμαζω ενα νοστιμο και γρηγορο φαγητο.
Ειχα τελειωσει στη μιση περιπου ωρα και τους φωναξα για να φανε. Μολις δοκιμασαν απο ολους ακουστηκε:
Πεντανοστιμο!!

Και ενα χαμογελο ελαμψε στα χειλη τους. Ειχα μεινει ευχαριστημενος που τους αρεσε για αυτο εφτιαξα λιγο ακομα μιας και ειδα πως δεν ηταν αρκετο. Ετσι γεματη χαρα συνεχισαμε το μακρινο ταξιδι μεχρι να βρουμε στερια...