ακολουθώντας τον χάρτη : το μέσο για τον πολύτιμο θησαυρό της raftel (β' μέρος )[ΤΕΛΟΣ]

καθώς άνοιγε η πόρτα με κατεβαλε ένα αίσθημα ικανοποίησης.ξέχασα τα πτώματα που είχα αφήσει πίσω μου και εστίασα εδώ.μια μυρωδιά καμμένης σάρκας ανάβλυζε απο το σκοτάδι της σπηλιάς.με διαπέρασε ένα ρίγος.δεν ήξερα τι να περιμένω και είχα ένα άσχημο προαίσθημα.έπρεπε να βρίσκομαι σε ετοιμότητα.παράλληλα έπρεπε να βιαστώ γιατί σίγουρα θα έρχονταν οι μαρινς να μαζέψουν τα πτώματα και δεν νομίζω να άντεχαν στον πειρασμό να ψάξουν την σπηλιά και να λύσουν το μυστήριο του μόργκαν : για ποιο λόγο με ακολουθούσε μόλις έμαθε πως βρήκα εναν χάρτη και πού οδηγούσε αυτός.

προχώρησα ευθεία και αφού πέρασα την πόρτα μπήκα μέσα.ήταν θεοσκότεινα.ευτυχώς για μένα δίπλα μου ακριβώς στον τοίχο υπήρχε ένας δαυλός, έτσι έβγαλα απο το δερμάτινο τσαντάκι μου και τον άναψα.καθώς ο χώρος άρχισε να φωτίζεται παρατήρησα πως οι τοίχοι γύρο μου ήταν απο σμιλευμένη πέτρα.σαν κάποιος να είχε χτίσει κάτι σαν τούνελ.το τοπίο θύμιζε κατακόμβες...άρχισα να προχωράω με γοργά αλλά σταθερά βήματα.πραγματικά αυτή η στοά η τούνελ ή κατακόμβη ή οτι στο καλό εν τέλει ήτανε -ούτε η ίδια δεν μπορούσα να την χαρακτηρίσω- έμοιαζε ατελείωτη.κάποια στιγμή πάτησα επάνω σε κάτι, ένιωσα λες και πατούσα ενα μεσαίου μεγέθους σε πλάτος κλαδί.μηχανικά κοίταξα κάτω.ήταν έναν κόκαλο..ένα ανθρώπινο κόκαλο..το κατάλαβα αφού λίγα εκατοστά παραπέρα βρισκόταν και το υπόλοιπο σώμα, δηλαδή ότι είχε απομείνει,κόκαλα.μόνο που υπήρχε κάτι περίεργο πάνω σε αυτά.ήταν υπερβολικά διαβρωμένα.σαν κάποιος να τους είχε ρίξει οξύ.<χμμμ πολύ περίεργο...>σκέφτηκα.

ένιωσα λίγο περίεργα και παράλληλα άβολα..όχι γιατί φοβόμουν κάθε άλλο, το έκανε πιο ενδιαφέρον.απλά τον λυπήθηκα..-και ναι είναι γεγονός..μπορεί να σκοτώνω ασύστολα αλλά λυπήθηκα ένα μάτσο κόκαλα-....<με ποιόν τρόπο να σκοτώθηκε άραγε και βρίσκεται σε αυτήν την άθλια κατάσταση..?>σκέφτηκα.
περπατούσα για κάμποση ώρα...έμοιαζε ατελείωτο ώσπου τελικά βρέθηκα σε ένα σταυροδρόμι. μπροστά μου υπήρχε μια λίμνη στην οποία λίγο πιο κάτω από την μέση βρισκόταν ενας βράχος που προεξείχε του νερού αρκετά αλλά δεν ήτανε μεγάλος. πάνω σε αυτόν υπήρχε κάτι. έμοιαζε με μεγάλο κομμάτι πάγο αλλά δεν ήμουν σίγουρη καθώς δεν είχα και πολύ καλή ορατότητα.στα αριστερά και στα δεξιά μου υπήρχαν άλλα 2 τούνελ.

ήταν προφανές πως κάτι σημαντικό υπήρχε στην λίμνη. δεν ήξερα εαν ήταν αυτό που έψαχνα ή όχι αλλά δεν έβλεπα κάποια βάρκα.οπότε αποφάσισα να ακολουθήσω ένα από τα δύο τούνελ. μην ξέροντας όμως ποιο είναι το σωστό έκατσα και σκέφτηκα.αν έπαιρνα το λάθος ίσως να μην έβγαινα ποτέ από εδώ.εν τω μεταξύ στην ατμόσφαιρα υπήρχε ένα έντονο άρωμα θείου. πρέπει να υπήρχε πολύ εδώ.έπρεπε να τελειώνω γρήγορα.αν το ανέπνεα για πολύ ώρα ακόμα θα δηλητηριαζόμουν. έπρεπε να επιλέξω γρήγορα δρόμο και μάλιστα τον σωστό.
κάθισα και σκέφτηκα. η raftel βρισκόταν ήταν δυτικά της shell town και στον χάρτη είναι απο την αριστερή μεριά έτσι όπως τον κοιτάμε. αν λοιπόν οι υπολογισμοί μου ήταν σωστοί ο σωστός δρόμος ήταν αριστερά.έτσι λοιπόν τον ακολούθησα

τελικά με οδίγησε σε έναν θάλαμο ο οποίος ήταν όλος γεμάτος με ιστούς.στο πίσω μέρος του θαλάμου υπήρχαν κούτσουρα.είχα μπεί στο νόημα.
έπρεπε να περάσω τους ιστούς και να φτιάξω μια σχεδία με τα κούτσουρα, μετά έπρεπε να την κουβαλήσω μέχρι την λίμνη και να περάσω στον βράχο που υπήρχε εκεί. τράβηξα τo stealth katana και με μία κίνηση αποπειράθηκα να διαλύσω τον ιστό, χωρίς αποτέλεσμα όμως.ο ιστός είχε κάνει έναν ήχο σαν να ήταν απο μέταλλο.<εδώ έχουμε πρόβλημα...>σκέφτηκα.

σκέφτηκα πως ίσως υπήρχε τρόπος να διαλύσω τον ιστό εαν περνούσα απέναντι. έστησα τον δαυλό σε μία υποδοχή που υπήρχε και διαμέλισα το σώμα μου σε μικρά κομμάτια έτσι ώστε να μπορέσω να περάσω απο τις μικρές σχισμές του ιστού.και τα κατάφερα.πλησίασα τα κούτσουρα και κοίταξα τριγύρω μήπως υπάρχει κάποιο σχοινί ή κάτι που θα με βοηθούσε τέλος πάντων.δεν υπήρχε τίποτα.μηχανικά κοίταξα προς τα πάνω καθώς ξεφύσησα.στην οροφή υπήρχαν ρίζες.
<τέλεια!! αυτό ήταν που χρειαζόμουν!!!> είπα και άρχισα να κόβω ρίζες και προς έκπληξή μου ήταν και ευλύγιστες. έτσι λοιπόν έδεσα τα κούτσουρα σε σειρά με τις ρίζες και έφτιαξα μια σχεδία.τώρα όμως είχα να αντιμετωπίσω ένα άλλο πρόβλημα...το πως θα έκανα τον ιστό να εξαφανιστεί ώστε να περάσω με την σχεδία.

σκέφτηκα πως ίσως μπορούσα να διαλύσω τον ιστό απο την μεριά που βρισκόμουν τώρα. έτσι τράβηξα το stealth katana και ξαναδοκίμασα. μάταια όμως.τίποτα δεν είχε γίνει. άρχισα να πηγαίνω πάνω κάτω προσπαθώντας να σκεφτώ έναν τρόπο.κάποια στιγμή κατά λάθος πάτησα σε ένα σημείο το οποίο βούλιαξε.παραλίγο να χάσω την ισορροπία μου αλλά ευτυχώς κρατήθηκα από τον τοίχο για να μην πέσω.είδα τους ιστούς να μαζεύουν μέσα στους τοίχους και τότε κατάλαβα.το σημείο που πάτησα ήταν κάτι σαν μοχλός που απενεργοποιούσε τους μεταλλικούς ιστούς!!πανέξυπνο!!
<πραγματικά αυτός που δημιούργησε αυτό το μέρος ήταν ιδιοφυΐα!!!> μουρμούρισα σαστισμένη και συνάμα έκπληκτη.η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα σε καμία περίπτωση να γίνει κάτι τέτοιο!!!

έσκηψα και πήρα την σχεδία στην πλάτη μου
<πω ρε που&%$ μου είναι πολύ βαριά η κα$%*&@!!!> έβρισα. ήταν όντως πολύ βαριά! νόμιζα πως θα έπεφτα απο το βάρος.
τελικά με τα χίλια ζόρια κατάφερα να την μεταφέρω στην λίμνη.έγινε όμως κάτι που ήταν απρόσμενο.μόλις η σχεδία ακούμπησε στο νερό άρχισε να βγάζει μπουρμπουλήθρες τριγύρω.
όπως ανέφερα υπήρχε έντονη μυρωδιά θείου στην ατμόσφαιρα.με βάση τις υποθέσεις μου λοιπόν στο συγκεκριμένο σημείο υπήρχαν μεγάλες εκκρίσεις-αναθυμιάσεις θείου που και μεγάλες ποσότητες ήταν εντός του νερού με αποτέλεσμα να γίνει όξινο. δηλαδή είχε μετατραπεί σε θειικό οξύ που είναι άκρως διαβρωτικό.έτσι εξηγούνται και τα διαβρωμένα κόκαλα που είχα βρει πριν λίγο. ο τύπος απ ότι φαίνεται είχε προσπαθήσει να πάει κολυμπώντας.όταν κατάλαβε την σοβαρότητα της κατάστασης ήταν αργά το δέρμα του είχε καεί και σε πολλά σημεία είχε φτάσει ως το κόκαλο!!! προσπάθησε να φύγει ώστε να ζητήσει βοήθεια αλλά μάταια καθώς ο θάνατος τον πρόλαβε λίγο πριν φτάσει στην έξοδο.

ήμουν όμως αποφασισμένη να πάρω αυτό που ήθελα αψηφώντας κάθε κίνδυνο!< τράβηξα πολλά για να φτάσω μέχρι εδώ!!ήρθα για να πάρω αυτόν τον γα*&$#@% χάρτη και θα το κάνω! κανείς και τίποτα δεν θα με εμποδίσει!!!!>φώναξα λες και ο κίνδυνος που παραμόνευε μπορούσε να με ακούσει.
με ένα σάλτο πήδηξα στην σχεδία και άρχισα να την μετακινώ προς τον βράχο με το αυτοσχέδιο κουπί μου.μέσα σε ελάχιστα λεπτά η σχεδία μου όπως και το κουπί είχαν αρχίσει να διαβρώνονται άσχημα.δεν υπήρχε περίπτωση να αντέξουν για να γυρίσω πίσω.δεν με ένοιαζε όμως συνέχισα να προσπαθώ να φτάσω στον προορισμό μου.στην τελική όλο και κάποιο τρόπο θα έβρισκα για να γυρίσω πίσω.μέσα στα επόμενα τρία λεπτά είχα φτάσει στην διαβρωμένη βραχονησίδα ενώ παράλληλα δεν είχε μείνει τίποτα απο την σχεδία μου.

όπως το είχα μαντέψει απο μακριά αυτό πάνω στην βραχονησίδα ήταν πάγος. υπήρχε μόνο στο κέντρο της σαν τεράστιος σταλαγμίτης. τράβηξα το stealth katana και με μία κίνηση έκανα τον πάγο θρύψαλα που αιωρούνταν στο κενό.οι αναθυμιάσεις του θείου με έκαναν να δυσκολεύομαι να αναπνεύσω αλλά δεν με ένοιαζε. κοίταξα στο σημείο που διέλυσα τον πάγο.υπήρχε μια πορτούλα σαν καταπακτή.την άνοιξα και χωρίς δεύτερη σκέψη κατέβηκα τα σκαλάκια.

κατέβηκα σε έναν θάλαμο.προς έκπληξή μου δεν μύριζε θείο εκεί!!!
το μέρος ήταν γεμάτο χρυσά νομίσματα, κοσμήματα και πολύτιμα πετράδια.αλλά δεν με ένοιαζαν αυτά. αυτό που με ένοιαζε βρισκόταν κάπου στα 7 μέτρα μπροστά μου.ήταν ένα κασελάκι απλό και ξύλινο επάνω σε ένα βάθρο.έτεινα να προχωρήσω προς το μέρος του όταν παρατήρησα κάτι πολύ περίεργο στο σκονισμένο δάπεδο.υπήρχαν παντού τετράγωνα με γράμματα της λατινικής αλφαβήτου.υποψιαζόμουν σε τι χρησίμευαν αλλά για κακή μου τύχη το διαπίστωσα όταν έκανα το πρώτο βήμα πάνω σε ένα 'G' το οποίο υποχώρησε 1-2 εκατοστά μέσα στο έδαφος.εκείνη την στιγμή απο τον τοίχο στα αριστερά μου πετάχτηκε ένα βέλος!δυστυχώς δεν το αντιλήφθηκα εγκαίρως και καρφώθηκε στον ώμο μου!! αμέσως άρχισε να τρέχει αίμα και ένιωσα έναν φρικτό πόνο!η λόγχη του βέλους ήταν φτιαγμένη απο sea stone.με μία κίνηση το τράβηξα και το έβγαλα.έκανα πίσω.κοίταξα τα γράμματα προσεκτικά.<το μέρος θα είναι γεμάτο παγίδες...λογικά θα πρέπει να σχηματίσω κάποια φράση πατώντας στα σωστά γράμματα.>σκέφτηκα.

έσπαγα το κεφάλι μου να βρω πια φράση έπρεπε να σχηματίσω.κοιτούσα τα γράμματα με προσοχή για να δω σε αυτά που βρίσκονται κοντά-κοντά τι δυνατότητες έχω να φτιάξω φράσεις.
πραγματικά η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο.δεν μπορούσα να λύσω τον γρίφο. είχα αρχίσει να απελπίζομαι και να απογοητεύομαι όταν μου ήρθε σαν αναλαμπή.μια φλασιά.
<στην ιτιά..έγραφε ένα ποίημα...>πάσχιζα να το θυμηθώ! ήμουν σύγουρη πως ήταν η τελευταία φράση...μα τι στο καλό έλεγε όμως?!...
τελικά μετά απο πολύ σκέψη κατάφερα να θυμηθώ τι έλεγε ο στίχος.ήμουν και πάλι τυχερή ευτυχώς που είχα φωρογραφική μνήμη!!

<I am a Willow Tree, don't ever want to be me....DON'T EVER WANT TO BE ME!!!αυτό είναι!!!! >αναφώνησα ενθουσιασμένη.

η καρδιά μου πήγαινε σαν τρελή. όλα ή τίποτα. εαν η φράση ήταν σωστή θα έπαιρνα αυτό που ήθελα, εαν ήταν λάθος μπορεί να έχανα και την ζωή μου αν υπήρχαν και άλλες παγίδες απο sea stone. είχα πάρει την απόφασή μου όμως.άρχισα να κινούμαι πάνω στα γράμματα καθώς σχημάτιζα την φράση. <.d-o-n-'t e-v-e-r w-a-n-t t-o b-e m-e>συλλάβιζα μέχρι που πέρασα όλα τα γράμματα..!
πλησίασα με αργά βήματα το ξύλινο κασελάκι..έβγαλα το κλειδί απο την τσέπη της καμπαρτίνα μου και το έβαλα στην κλειδαριά. γυρίζοντας το ξεκλείδωσα το σεντούκι και άνοιξα με προσοχή το καπάκι..το συναίσθημα που ένιωσα δεν το είχα ξανανιώσει...

η καρδιά μου πήγαινε να σπάσει και ήξερα πως τα μάτια μου ήταν γουρλωμένα.μέσα υπήρχε μια σημαία του Gold D. Roger!!!! <απίστευτο...>μουρμούρισα και έβαλα με προσοχή τα χέρια μου μέσα και την έβγαλα.απο κάτω υπήρχε ο χάρτης..αυτό που έψαχνα!!! ήταν ένας παλιός κίτρινος χάρτης σε πάπυρο δουλεμένος με τρομερή λεπτομέρεια...είχα μείνει άναυδη!!! δεν το πίστευα πως κρατούσα τέτοιο θησαυρό στα χέρια μου.ξαναέβαλα τα αντικείμενα μέσα κλείδωσα το σεντούκι και έβαλα το κλειδί στην τσέπη μου.το έπιασα απο τα πάγια και το σήκωσα. ήταν καιρός να φύγω απο εδώ.

έβαλα το μικρό σεντούκι μέσα στη δερμάτινη τσάντα μου και πήγα να γυρίσω πίσω...όταν είδα πίσω από το βάθρο μια πορτούλα..δεν άντεξα!ήθελα πάση θυσία να δω τι κρύβεται απο πίσω...έτσι την άνοιξα και πέρασα μέσα...ήταν ένας στενός..πολύ στενός θάλαμος με μία μεταλλική σκάλα που ανέβαινε προς τα πάνω...έτσι άρχισα να ανεβαίνω...η όλη μέρα με είχε κουράσει και το τραύμα στο μπράτσο μου πονούσε αφόρητα!! η σκάλα ήταν κυριολεκτικά ατελείωτη...δεν ξέρω για πόση ώρα ανέβαινα..τελικά όμως βρέθηκα και πάλι σε έναν ίδιο ασφυκτικά στενό χώρο με μία πόρτα μπροστά.
όταν έφτασα ήμουν στην κυριολεξία πτώμα και έκατσα κάτω για να ξεκουραστώ...άθελά μου όμως με πήρε ο ύπνος και όταν ξύπνησα είχαν περάσει αρκετές ώρες...άνοιξα την πόρτα που βρισκόταν μπροστά μου και τότε πραγματικά έμεινα...!!

η πόρτα η οποία είχα ανοίξει ήταν ο κορμός της ιτιάς!!! με έβγαλε μπροστά της!!!
<αδύνατον...> ψέλλισα....είχαν δει πολλά τα μάτια μου που δεν τα περίμενα καθόλου!!βασικά ούτε το 1/8 αυτών που είχα συναντήσει δεν περίμενα!!

πλάκα πλάκα όμως μια χαρά με είχε βολέψει αυτή η καταπακτή καθώς με είχε γλυτώσει απο πολύ κόπο..και φυσικά χρόνο..τώρα αποφάσισα να κινηθώ προς την shell town...ήθελα πολύ να πιω ένα μπουκάλι ρούμι και να χαλαρώσω!
έτσι κινήθηκα προς την πόλη σιγοτραγουδώντας ένα παλιό τραγούδι που είχα ακούσει κάποτε έναν πειρατή να τραγουδάει..
< Fifteen men on a dead man's chest
Yo ho ho and a bottle of rum.

Drink and the devil had done for the rest
Yo ho ho and a bottle of rum.

We wrapped 'em all in a mains'l tight
With twice ten turns of a hawser's bight
And we heaved 'em over and out of sight,
With a Yo-Heave-Ho! and a fare-you-well
And a sudden plunge in the sullen swell
Ten fathoms deep on the road to hell,
Yo ho ho and a bottle of rum....>σιγοτραγουδούσα μέχρι ο ήλιος να πέσει..και να μπω πια στην shell town...

όταν τελικά έφτασα στην shell town είχε πια νυχτώσει... πλανιόμουν απαθής ανάμεσα στις σκιές χαρούμενων ανθρώπων περπατώντας στα στενά για να πάω στο αγαπημένο μου μπαρ.
ήμουν χαρούμενη που είχα καταφέρει να ολοκληρώσω τους στόχους μου..τώρα μου έλειπε μόνο ένα πλήρωμα.
ευτυχώς η καμπαρτίνα μου ήταν πολύ μακριά και είχε κουκούλα και έτσι μπορούσα να καλυφτώ ώστε να μην με αναγνωρίσουν...παντού στην πόλη έβλεπα μπαουντι πόστερς με την φωτογραφία μου...κακό αυτό.
χαμένη στις σκέψεις μου δεν κατάλαβα για πότε έφτασα στο μπαρ.μπήκα μέσα και κάθισα στην μπάρα ως συνήθως.

<ένα μπουκάλι ρούμι> είπα στον σερβιτόρο.
<έρχεται>μου απάντησε πρόθυμος αυτός.
έβγαλα την καμπαρτίνα.προς έκπληξη μου όμως όλοι κοιτούσαν προς το μέρος μου και ψιθύριζαν!

άκουσα το μπουκάλι με το ρούμι να ακουμπά στον πάγκο δίπλα μου, οπότε μηχανικά γύρισα για να το πάρω. ο μπαρμαν είχε τα μάτια του καρφωμένα επάνω μου, είχε ένα παγωμένο βλέμμα...για λίγα δεύτερα καθόταν ακίνητος.μετά μου είπε:
<τον σκότωσες..πραγματικά τον σκότωσες!!!! είναι απίστευτο...πραγματικα δεν ξέρουμε πως να σε ευχαριστήσουμε...>

<δεν υπάρχει λόγος..! είχα ανοιχτούς λογαριασμούς μαζί του.> είπα ξερά και ήπια μια γερή γουλιά απο το μπουκάλι.

ξαφνικά ακούστηκαν φωνές απο έξω

<dark assassin sakura ξέρουμε πως είσαι μέσα!!!!!είμαστε εδώ για να σε συλλάβουμε!! παραδώσου!!>

η εξέλιξη αυτή ήταν αναμενόμενη.κοίταξα τον μπάρμαν στα μάτια και του είπα:
<πάρε την τσάντα και την καμπαρτίνα μου και πρόσεχέ τα μέχρι να καθαρίσω με αυτούς απ έξω.σε παρακαλώ yahiko.>πρώτη φορά τον καλούσα με το όνομά του.εκείνος σάστησε!δεν το περίμενε αυτό. <εντάξει sakura...>μου απάντησε απαλά.

ήπια μια ακόμη γουλιά ρούμι τράβηξα το stealth katana και βγήκα έξω.
ήταν καμιά 50αριά μαρινς μαζί με έναν διοικητή.λογικά θα ήταν αυτός που είχε διορίσει ο μόργκαν.

<ΣΥΛΑΜΒΑΝΕΣΑΙ!!!για την δολοφονία του καπτεν μοργκαν!!!!>μου είπε με μια βροντερή φωνή.φαινότανε σίγουρος ότι θα με νικούσε.τον λυπόμουν είναι η αλήθεια αλλά δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς.η πόλη μου δεν θα ήταν ελεύθερη..!

<πραγματικά πιστεύεις πως μπορείς να με νικήσεις????στο λέω απο τώρα.είσαι το τελευταίο τσιράκι του μόργκαν.θα έχεις την ίδια τύχη με αυτόν.το ίδιο και οι άνδρες σου!> του είπα με χαλαρή φωνή.δεν ανησυχούσα.ήθελα απλά να τελειώνω με αυτούς και να πάω να συνεχίσω το ρούμι μου.

<πιάστε την!!!!>φώναξε και οι μισοί περίπου απο τους μαρίνς που βρίσκονταν εκεί ήρθαν κατα πάνω μου.

<Bara Bara no deception!!!>φώναξα και διαμελίστηκα σε άπειρα κομμάτια που κινούνταν πολύ γρήγορα γύρο απο το τσούρμο των μαρίνς.δεν μπορούσαν να δουν το χέρι μου κρατούσα το κατάνα.εγώ με μερικές κινήσεις σκότωνα τον ένα μετά τον άλλο ώσπου κανένας απο το πρώτο τσούρμο δεν έμεινε.εν τέλει ξαναενώθηκα.
η φάτσα που είχε πάρει ο διοικητής ήταν κωμικοτραγική !! έβραζε στο ζουμί του..

<άχρηστοι!!!!!! σκουλήκια είστε !!!! δεν είστε ικανοί να πιάσετε μια κοπέλα!!!>έβριζε τους τυπάδες που πριν λίγο είχα πετσοκόψει.
<εσείς!!!!!επάνω της!!!!και μην με απογοητεύσετε!!!>είπε στην άλλη μισή του ομάδα.δεν έβλεπε πως τσάμπα πέθαιναν οι άνθρωποι αυτοί?...

και πάλι η ίδια κατάληξη.! η ομάδα αποτελούταν απο ξιφομάχους και δεν μπορούσαν να μου κάνουν τίποτα.εν τέλει τους σκότωσα όλους έναν προς έναν.
<έμεινες μόνος σου ανόητε!!!και προετοίμασε τον εαυτό σου διότι...ήρθε η σειρά σου!!!!>του είπα κοιτάζοντάς τον στα μάτια.τώρα φοβόταν.φαινότανε, το ήξερα.αλλά δεν σκόπευα να τον αφήσω να φύγει.


<μην ελπίζεις sakura!!!>μου είπε με σταθερή φωνή.

τώρα βρισκόμασταν απέναντι ο ένας στον άλλο.
ο τύπος φόρεσε 2 γάντια και ήρθε κατά επάνω μου.

<ετοιμάσου!!!> μου είπε και με ένα σάλτο μου έριξε μια μπουνιά στο πρόσωπο.

αχ! γαμ&%$ αυτό πόνεσε!!!!!τωρα θα του έδειχνα εγω....

<Bara Bara no coup!!!> ούρλιαξα και πήδηξα στον αέρα χωρίζοντας το σώμα μου σε κομμάτια, κεινούμουν με τέτοιο τρόπο ώστε να τον παραπλανώ και να μην ξέρει που θα σταματήσω.τελικά μεσα σε ένα κλασμα του δευτερολέπτου ξαναενώθηκα απο πίσω του και πριν καλά καλά το καταλάβει το είχα κόψει το ένα χέρι.αυτός έπεσε κάτω ουρλιάζοντας απο τον πόνο.τοτε τον πλησίασα...\

<θα σε απαλλάξω απο τον πόνο σου..>και με μία κίνηση του κατάνα τον αποκεφάλισα.

στα μάτια του υπήρχε ένα παγωμένο βλέμμα..δεν με διέφερε.κόιταξα απαξιωτικά τα πτώματα.
<καλέστε εναν νεκροθάφτη!> είπα και ξαναμπήκα μέσα στο μαγαζί

αφού ευχαρίστησα τον yahiko που μου κράτησε τα πράγματα μέχρι να επιστρέψω άρχισα να πίνω ρούμι μαζί του.πίναμε ως τα ξημερώματα που αποφάσισα να ξαναγυρίσω στην καλύβα μου.τώρα πια δεν υπήρχε κανένας κίνδυνος .

περπατούσα και μέσα στην μέθη μου αναλογιζόμουν τις πράξεις μου...και τις συνέπειες. στην πραγματικότητα όμως δεν με ένοιαζε τίποτα παρά μόνο ο αδελφός μου.αναρωτιόμουν αν είναι καλά.επιθυμούσα σαν τρελή να τον δω..να του πω οτι σκότωσα τον μοργκαν και πως βρήκα τον χάρτη που θα μας οδηγήσει στα σχέδια του μυθικού πλοίου στην ράφτελ.
στον λόφο δίπλα στο δάσος, η καλύβα μου έμοιαζε σαν να βουλιάζει μέσα στο πέπλο της νυκτός..και σαν το μόνο που την κρατούσε στην επιφάνεια ήταν η φωτεινή πανσλελινος...
άνοιξα την πόρτα και μπήκα μέσα. άφησα τα πράγματα σε μία άκρη και έπεσα στην αιώρα μου.
τι να μου επιφυλάσσει άραγε το αύριο?ποιος ξέρει.αλλά εδώ είναι το καλό: να ξέρεις να αντιμετοπίζεις την κάθε δυσκολία με τον σωστό τρόπο και να μη τα παρατάς ποτέ γιατί η ζωή είναι ρόδα και γυρίζει, αργά η γρήγορα θα έρθουν οι όμορφες μέρες.

[ΤΕΛΟΣ]

Όνομα:sakura
Haki Points: -
Player of the Week Points: 7
Beli: 21.000
Bounty:+4.000.000