Alucard and the dr. Opel [παρελθων][ΤΕΛΟΣ]

παρελθων

ταξίδευα στην θάλασσα τις east λίγες μέρες και σχεδόν δεν γνώριζα τίποτα για την θάλασσα ήμουν ακόμα νέος και άπειρος έτσι την πιο πολύ ώρα άφηνα τα κύματα η τον αέρα να παρασέρνουν την βάρκα μου
και αν έβλεπα κάποιο νησί άρχιζα να τραβάω κουπί για να του φτάσω
αλλα αυτήν την φορα είχαν πάει όλα στραβά έπλεα στην θάλασσα 4 μέρες χωρίς να δω κανένα νησί
και η προμήθειες μου τελείωναν προσπαθούσα να ψαρέψω αλλα δεν τα κατάφερνα και τόσο καλά

τελικά άρχισε να νυχτώνει έτσι έπεσα για ύπνο κρατώντας την κοιλιά μου που γουργούριζε
όλο το βράδυ το πέρασα με μεγάλη ανησυχία έβλεπα άσχημους εφιάλτες και δεν αισθανόμουν καλά
σε ένα τελευταίο όνειρο πετάχτηκα πάνω από την τρομάρα μου έβγαλα το κεφάλι μου έξω από την βάρκα και άρχισα να ξερνάω τα έντερα μου δεν αισθανόμουν καθόλου καλά

όλο το υπόλοιπο βράδυ εγώ συνέχιζα να ξερνάω στην θάλασσα
ήμουν πολύ αδύναμος και ζαλισμένος
όταν βγήκε ο πρωινός ήλιος τα ματια μου άρχισαν να πονάνε σαν να μου κάρφωνε κάποιος καρφιά έτσι άρχισα να τον καταριέμαι
"αναθεμάσε ήλιε σβήσε γρήγορα πριν σε πάρει ο χάρος θα με σκοτώσεις"
σαν να με άκουσε εκείνη την στιγμή και μερικά σύννεφα τον κάλυψαν
μια αύρα δροσιάς και χαλάρωσης διαπέρασε το κορμί μου

ξαφνικά η βάρκα μου άρχισε να πάει πάνω κάτω σηκώθηκα με όση δύναμη μου είχε μήνη να δω τι συνέβαινε και είδα πως έμπαινα μέσα σε μια τεραστια καταιγίδα
"όχι όχι ήλιε έλα πάλι εδώ συγγνώμη για ότι σου είπα"
άρχισα να φωνάζω αλλα τίποτα
άρχισα να προσπαθώ να κουνηθώ μπας και έβγαζα την βάρκα από την καταιγίδα αλλα ο πόνος ήταν αβάσταχτος και έπεσα κάτω
τότε μια τεραστια βροχή άρχισε να πέφτει
πήρα την κάπα μου κουκουλώθηκα και άρχισα να προσεύχομαι να γλιτώσω από εδώ πέρα

δεν θυμάμαι και πολλά από την καταιγίδα μιας και από τον πόνο και την αδυναμία που αισθανόμουν σε όλο μου το σώμα λιποθύμησα
δεν ξέρω πόσες μέρες ήμουν λιπόθυμος αλλα όταν ξύπνησα είδα ότι τα κύματα με είχαν ξεβράσει σε ένα νησί βγήκα έξω από την βάρκα και άρχισα να σέρνομαι προς το νησί μέχρι που με άφησαν η δύναμης μου για μια ακόμη φορα
όπως ήμουν μπρούμυτα γυρνώ ανάσκελα και κοιτάω τον ουρανό ο ήλιος μου θόλωνε τα ματια αλλα ήμουν σίγουρος πως προτού λιποθυμήσω και πάλι είδα ένα πρόσωπο από πάνω μου

αισθανόμουν σαν κάποιος να μετακινούσε το σώμα μου μετά τίποτα
ξαφνικά μέσα στο απόλυτο σκοτάδι άρχισα να ακούω την φωνή ενός άνδρα
"όλα θα πάνε μια χαρά τώρα"
μετά ξύπνησα και βρισκόμουν μέσα σε ένα δωμάτιο κοίταξα γύρο μου κανεις
σηκώθηκα σιγά σιγά από το κρεβάτι και άρχισα να προχωρώ προς μια πόρτα
ο πόνος είχε ελαττωθεί σε σχέση με πριν είχα την δύναμη να σηκωθώ και να περπατήσω έτσι άνοιξα την πόρτα

μόλις την άνοιξα είδα ένα εργαστήριο και έναν τύπο να τρέχει πέρα δώθε με κάτι γυάλινα δοχεία
μόλις με είδε μου είπε
"μα καλά τι κάνεις όρθιος πρέπει να πας να ξαπλώσεις δεν την γλιτώνουν πολύ άνθρωποι από το σκορβούτο ξερής"
άφησε κάτω τα δοχεία με έπιασε από το ξερή και με τράβηξε πίσω στο δωμάτιο
εγώ του είπα
"όπα όπα ποιος είσαι εσύ και που είμαι"
σταμάτησε να με τράβα και μου είπε
"εγώ είμαι ο dr. opel είσαι στο ιατρείο μου στο dawn island σε βρήκα στην παράλια και σε τράβηξα εδώ πέρα... τώρα πήγαινε να ξαπλώσεις"

πήγα ξάπλωσα στο κρεβάτι μέχρι που ο γιατρός βγήκε από την πόρτα και την έκλεισε τότε άμεσος σηκώθηκα και πήγα να δω από την κλειδαρότρυπα
στην αρχή ήταν κάπως βαρετό όλο πειραματιζόταν με κάτι φάρμακα αλλα μετά άρχισαν να μπαίνουν άρρωστη άνθρωποι και όλο αυτό με συνεπήρε τους θεράπευε τον έναν μετά τον άλλον
ήταν σαν ήρωας στα ματια τους
όλο αυτό συνεχίστηκε μέχρι το βράδυ ως που ήρθε και άνοιξε την πόρτα μου

μόλις την άνοιξε άμεσος έπεσα στα πόδια του και άρχισα να τον παρακαλώ να με μάθει και εμενα να θεραπεύω έτσι άλλους ανθρώπους
"σε παρακαλώ dr. opel μαθεμε και εμενα"
χαμήλωσε το κεφάλι του και μου έριξε μια κλοτσιά στο κεφάλι λέγοντας μου
"δεν σου είπα να κάτσεις στο κρεβάτι"
αφού πήγα στο κρεβάτι άρχισε να με εξετάζει για να δει αν ήμουν καλύτερα εγώ συνέχιζα να τον παρακαλώ αλλα αυτός δεν μιλούσε καθόλου
μέχρι που σηκώθηκε πήγε στην πόρτα και κλείνοντας την μου είπε
"είσαι καλύτερα... αύριο θα αρχίσουν τα μαθήματα σου"

εκείνο το βράδυ δεν κοιμήθηκα και πολύ από την ανυπομονησία μου για τα μαθήματα
το επόμενο πρωί ήρθε ο γιατρός και με ξύπνησε με ένα παγωμένο κουβα νερό στο κεφάλι μου ύστερα μου είπε
"έλα μαζί μου... τα βλέπεις αυτά τα δοχεία εκεί πέρα τα θέλω στην σειρά μέγεθος και χρώμα...τώρα"
άμεσος ξεκίνησα να τα βάζο στην σειρά μέχρι που τελειωσα
μετά μου πέταξε μια σκούπα και με έβαλε να σκουπίσω
όταν τελικά τελειωσα και με αυτό μου είπε
"μπράβο πολύ καλά αυτό ήταν το πρώτο σου μάθημα ο χορός που εργάζεσαι να είναι πάντα καθαρός και ταχτοποιημένος"

μετά πήρε το μικροσκόπιο του έβαλε κάτι πανό του και μου είπε
"δες και πες μου τι βλέπεις"
"κάτι στρογγυλές μπάλες βλέπω εγώ"
"ναι αυτή προκαλούν της αρρώστιες"
μετά πήρε ένα άλλο δοχείο και το έχυσε μέσα του
μετά μου είπε
"για πες μου τι βλέπεις τώρα"
κάτι άλλες μπάλες κάλυψαν τις πρώτες και της εξαφάνισαν"
"πολύ καλά αυτό λέγεται θεραπεία... ξέρεις πολλές θεραπείες βρισκοντε στην τύχη... για παράδειγμα αυτό που είχες εσύ το σκορβούτο κάποια μέρα κάποιος έριξε λεμόνι πάνω στον ιό και αυτός χάθηκε.. αυτό ήταν το δεύτερο μάθημα σου πάντα να κοίτα πριν να ενεργείς σε ανθρώπους"

μετά με κοίταξε στα ματια και μου είπε
"και τελευταίο μάθημα να μπορείς να δουλεύεις κάτω από πίεση και να βοηθάς οποιος και να είναι πειρατής marine"
μετά από λίγο πήγε και άνοιξε την πόρτα άμεσος το ιατρείο γέμισε και ο γιατρός έκατσε σε μια καρεκλα και κοιτούσε
όλοι η άνθρωποι κρέμονταν πάνω μου άρχισα τότε να εξετάζω και να βλέπω όλους τους ανθρώπους με την σειρά
στην αρχή μου φάνηκε δύσκολο αλλα στην συνεχεια είδα ότι τα πιο πολλά τα είχα περάσει και εγώ και τους έδινα της σώστε οδηγίες
έραβα τους τραυματίες και έδινα φάρμακα σε αρρωστους όλοι η μέρα ήταν πολύ κουραστική μέχρι που όλοι έφυγαν και η πόρτα έκλεισε

μετά από αυτό ήρθε ο γιατρός και μου είπε
"μην ανησυχείς πέρασες και το τελευταίο σου μάθημα δούλεψες υπό πίεση και τους βοήθησες χωρίς να ξέρεις πει είναι, ακόμα και αν δεν ήξερες τη είχαν έκανες ότι μπορούσες, για αυτό μπορείς να γίνεις γιατρός βεβαια θες εξάσκηση για να μάθεις της θεραπείες που υπάρχουν"
έβγαλε από το μπουφάν του ένα βιβλίο και μου το έδωσε λέγοντας μου
"ορίστε να το μάθεις όλο αυτό το βιβλίο είναι όλα όσα ξέρω"
τα λόγια του με καθησύχασαν και άμεσος έτρεξα στο δωμάτιο και άρχισα να μελετώ το βιβλίο
η μέρες περνούσαν και εγώ γινόμουν όλο και καλύτερος

αλλα το μάθημα μου είχε φτάσει πια στο τέλος του έπρεπε πια να ανοίξω τα δικά μου φτερά και να μάθω νέες θεραπείες έτσι ένα βραδυ αποχαιρέτησα τον γιατρό και έφυγα από εκεί πέρα
φεύγοντας άκουσα τον γιατρό να φωνάζει
"μην ξεχνάς τη σου έμαθα και να μην γυρίσεις αν δεν γίνεις ένας καλός γιατρός στα τσακίδια τώρα"
σήκωσα το χέρι μου και τον αποχαιρέτησα κλαίγοντας γιατί αυτός μου είχε στάθη σαν πατέρας σε εμενα ασκετα που ήμουν ένας άγνωστος στην άρχει για αυτόν

καθώς απομακρυνόμουν από εκεί σκεφτόμουν τον vento και τον δάσκαλο μου ήμουν χαρούμενος είχα επιτέλους ένα νέο όνειρο για να ολοκληρώσω
αφίσα το παρελθόν μου και τις κακίες μου αναμνήσεις και ξεκίνησα μια νέα ζωή
βεβαία πάντα ως πειρατής μιας και αυτό ήταν το όνειρο του vento να ταξιδέψουμε σαν πειρατές μαζί και είχα σκοπό να τα καταφέρω
"στο υπόσχομαι vento μια μέρα θα τα καταφέρω"

Όνομα: Alucard
Haki Points: -
Player of the Week Points:6
Beli:22.000 (μαζί με 2000 bonus παρελθόντος)
Bounty:-