Η αποδραση και το νησι του χρονου[Τελος]

Καθομαι μεσα στο κελι μου. Ειμαι ξαπλωμενος κατω εχοντας βγαλει την μπλουζα μου ομως ακομα ο ιδρωτας τρεχει ποταμι απο την ζεστη. Ενας φυλακας ερχεται και ανοιγει την πορτα του κελιου μου. Μπαινει μεσα και με πλησιαζει. Εξω απο το κελι περιμενουν αλλοι 5 φυλακες, οι οποιοι συμαδευαν τους αλλους που βρισκονταν μεσα στο κελι μου για να μην επιχειρισει κανεις να ξεφυγει. Με σηκωνει πανω με την βια, αλλα χωρις να πει τιποτα.
- Τι εγινε? Παμε βολτουλα? ρωτησα ειρωνικα και μια γροθια με χτυπησε στο προσωπο.
- Σκασε και προχωρα, αποβρασμα.
- Σεμνααααα! ειπα συνεχιζοντας τον ειρωνικο τονο, θελοντας να τους σπασω τα νευρα. Τοτε ενας αλλος μου εριξε μια κλοτσια στο ποδι κανοντας με να γονατισω.
- Σηκω και ασε τις εξυπναδες! Δεν θελω και πολυ να σε ριξω εδω μεσα και να πεθανεις μια ωρα αρχιτερα! ειπε δειχνοντας μου την τρυπα με την φωτια που υπηρχε διπλα μας.

Σηκωθηκα και συνεχισα να προχωραω. Οντως αν ηθελα να αποδρασω καλυτερα θα ηταν να μην τους εξαγριωσω πολυ! Αυτοι ηταν ικανοι να με σκοτωσουν πριν καν με πανε στο μερος που ειχε συμφωνηθει να με εκτελεσουν. Την στιγμη που απομακρυνομουν λεω στους συγκατοικους μου στο κελι:
- Χαρηκα για την γνωριμια παιδια! Ευχομαι να εχετε την τυχη μου καποια μερα. Εκεινοι με κοιταξαν και αρχισαν να με βριζουν, ομως εγω εννοουσα να το σκασουν οπως ακριβως θα εκανα κι εγω. Οταν φτασαμε στις πορτες του επιπεδου, εκεινες ανοιξαν και μπηκε μεσα λιγος φρεσκος αερας. Εμοιαζε σαν δροσιστικος και αναζοωγονιτικος σε σχεση με την θερμοκρασια που υπηρχε σε αυτο το επιπεδο. Με εσπρωξαν να προχωρησω προς τις σκαλες και υπακουσα χωρις να διαμαρτυρηθω η να κανω τιποτα ανοητο.

Στο επομενο επιπεδο εβλεπα μεσα στα κελια ανθρωπους ετοιμους να πεθανουν απο την ζεστη. Εμενα παλι μου φαινοταν πως εχει και λιγο κρυο αφου ειχα συνηθησει στο κατω επιπεδο. Πολλοι ακομα πλησιαζαν στα καγκελα και ειτε με εβριζαν (δεν ξερω για ποιο λογο) ειτε μου συμπαραστεκονταν που θα πεθαινα σε λιγες ωρες. Φτανοντας στην εισοδο για το επιπεδο 2, οταν ανοιξαν οι πορτες παγωσα πραγματικα. Δεν περιμενα τετοια θερμοκρασια και αν και ηταν φυσιολογικη για ολους τους αλλους αυτη η βδομαδα στο 4ο επιπεδο με ειχε κανει να αλλαξω, οσο γινεται τα δεδομενα μου γυρο απο τις θερμοκρασιες. Και σε αυτο αλλα και στο επιπεδο ενα εβλεπα το ιδιο σκηνικο με το επιπεδο 3 μονο που δεν υπηρχαν τα πτωματα λογω ζεστης!

Μετα απο ακρετο περπατημα φτασαμε στην εισοδο της φυλακης. Εκει για αλλη μια φορα περιμενε ο Warden Maggelan.
- Για αλλη μια φορα σε αφηνω να φυγεις! Αυτη την φορα ομως θα πεθανεις στα σιγουρα! Πας στο μερος που θα εκτελεστεις, με την παρουσια μεγαλου πληθους.
- Καλα μην ορκιζεσαι κιολας! απαντησα. Δεν αντεδρασε. Μονο αναστεναξε ελαφρα και ειπε:
- Παρτε τον! Αντε να τελειωνουμε με αυτον! Απο την στιγμη που θα μπει στο πλοιο δεν εχουμε καμια ευθυνη για οτι κανει η του συμβει! Ελπιζω οι marines να μην τα κανουν μανταρα παλι! και οι φυλακες τον υπακουσαν τραβοντας με μεχρι το πλοιο. Απεξω απο αυτο με περιμεναν 10 marines οι οποιοι με οδηγησαν μεσα στο πλοιο. Επειτα χαιρετησαν με στρατιωτικο τροπο τους φυλακες και τον Warden της φυλακης και σαλπαραμε απο το νησι.

Το ταξιδι ηταν ηρεμο και δεν με ενοχλησαν πολλες φορες οι marines. Μαλιστα καποιοι που περνουσαν με κοιτουσαν και ετρεμαν ολοκληροι.
- Καινουριοι πρεπει να ειναι.... σκεφτηκα ετσι αποφασισα οτι μπορουσα να το εκμεταλευτω αυτο και να φυγω απο εδω. Ετσι τους φωναξα κοντα μου.
- Ει ψιτ! Εσεις οι 2! Ελατε λιγο εδω! τους ειπα. Εκεινη την στιγμη πλησιασαν με επιφυλακτικοτητα αφου κοιταχτηκαν λιγο πρωτα.
- Μπορειτε να με βοηθησετε να ξυσω λιγο την πλατη μου? Με τρωει και δεν μπορω να ξυστω μονος μου εκει πισω. Ηταν λιγο σκεπτικοι και αφου ο ενας εκανε νευμα στον αλλο πλησιασε για να με ξυσει.
- Δεν θα κανεις τιποτα ομως ε?
- Και να κανω που θα παω μετα! Ο θανατος πλησιαζει και το εχω αποδεχτει. Απλα θελω τις τελευταιες μου ωρες να τις περασω οσο πιο ευχαριστα μπορω. ειπα ψεματα και τελικα τσιμπησαν.

Ο ενας με πλησιασε και ο αλλος βρσκοταν απο πισω του και με κοιτουσε καχυποπτα σημαδευοντας με, με το οπλο του. Περασε το χερι του στην πλατη μου και η φατσα του ηταν ακριβως μπροστα στο κεφαλι μου ετσι του εριξα μια δυνατη κουτουλια που τον εριξε ξερο. Ο αλλος πυροβολησε αλλα κρυφτηκα πισω απο το σωμα του αλλου marine και τελικα πετυχε εκεινον. Πανικοβλητος αρχισε να τρεχει. Σηκωθηκα και πριν βγει απο το δωματιο του εβαλα τρικλοποδια. Ετσι οπως επεφτε χτυπησε στον τοιχο και επεσε κατω αναισθητος. Προσπαθησα παρα πολυ να βρω κλειδια αφου τα χερια μου ηταν δεμενα πισω απο την πλατη. Μετα απο λιγα λεπτα ψαξιμο βρηκα τα κλειδια που ειχε ο ενας πανω του και αρχισα να κοιταω ποιο κλειδι ηταν το σωστο. Αφου τα δοκιμασα ολα καταλαβα οτι δεν ειχε αυτος κλειδι που να ανοιγαν τις χειροπεδες μου.

Εψαξα τον αλλο marine και υστερα απο λιγο βρηκα και τα κλειδια που ειχε πανω του. Τα πηρα και καθως τα δοκιμαζα αν κανουν στις χειροπεδες ειχα αρχισει να απελπιζομαι αφου ειδα οτι κανενα απο τα 5 πρωτα δεν εκανε και ειχαν μεινει αλλα 2! Επιπλεον ακουγα και βηματα απο μακρυα να πλησιαζουν. Οποτε επρεπε να κανω γρηγορα. Δοκιμασα το προτελευταιο και τελικα ανοιξαν! Ημουν ελευθερος! Εκρυψα τα 2 πτωματα σε μια γωνια πισω απο ενα μπαουλο που υπηρχε στο κελι. Εκλεισα την πορτα και κρατοντας τις χεροπεδες πισω απο την πλατη μου καθησα στο σημειο που με ειχαν αφησει.
- Γρηγορα! Απο εδω ακουστηκε ο πυροβολισμος! φωναξε καποιος και επειτα 5 αντρες εμφανιστηκαν μπροστα μου λαχανιασμενοι.
- Τι εγινε? Ποιος πυροβολησε? με ρωτησε με αυστηρο υφος ο ενας απο αυτους.
- Και που θελετε να ξερω? απαντησα ενοχλημενος! Αντε τραβατε να βρειτε αλλου τον υπευθυνο για τις βλ***ς που κανουν οι αλλοι marines.

Ανοιξε την πορτα του κελιου, μπηκε μεσα και με πλησιασε. Με επιασε απο τον γιακα και μου ειπε:
- Σε εμενα να μιλας καλυτερα. Καταλαβες?
- Γιατι? Τι θα μου κανεις? Θα με σκοτωσεις? του ειπα προκαλοντας τον να πλησιασει κι αλλο. Εφτασε σε αποσταση μισου μετρου απο μενα. Εκανε ενα μικρο βημα και σηκωσε το ποδι του να με κλοτσησει.
- Στη θεση σου δεν θα το εκανα. ειπα και ειδα το ποδι του να ερχεται στο προσωπο μου. Λιγο πριν με ακουμπησει βαζω τον χερι μου σε μορφη ατσαλιου στην μεση, σπρωχνοντας ταυτοχρονα μακρυα το ποδι του. Επειτα απο αυτο επεσε κατω πιανοντας το ποδι του, απο τον πονο. Οι αλλοι αρχισαν να πυροβολουν αλλα ως συνηθηως οι σφαιρες δεν μου εκαναν τιποτα και εξοστρακιζονταν προς ολες τις κατευθηνσεις. τους πλησιασα και πολεμοντας με 3 μαζι νικησα με μια κινηση.

Ενας ειχε μεινει ορθιος και ενας ξαπλωμενος, αυτος που ειχα βαρεσει στο ποδι. Ο ξεπλωμενος ειπε στον ορθιο:
- Τρεχα να ειδοποιησεις καποιον αλλο! Δεν μπορουμε μονοι μας! Εκεινος πηγε να φυγει αλλα στα επομενα μετρα τον προλαβα και του εκανα ενα κοψιμο στην πλατη, ριχνοντας τον νεκρο στο πατωμα. Επειτα πλησιασα τον ξαπλωμενο, του εβαλα ενα πανι στο στομα και ενα ζευγαρι χειροπεδες που ειχε πανω του, τις περασα στα χερτια του πισω απο την πλατη. Επειτα εκελεισα την πορτα την κλειδωσα και τον αφησα εκει. Αρχισα να περιπλανιεμαι στους διααδρομουτς προσεκτικα. Καποια στιγμη εφτασα σε ενα σημειο που υπηρχε μια βαρκα. Την πηρα και την εριξα στην θαλασσα. Πηδηξα κι εγω απο πισω και επιτελους ημουν ελευθερος.

Το μονο προβλημα ηταν οτι δεν ειχα προμηθειες. Δεν ηξερα που ειναι το επομενο νησι και ετσι αρχισα να τραβαω κουπι μεχρι να φτασω σε καποιο νησι. 3 μερες περασαν και τελικα ειδα στερια απο μακρυα.
- Επιτελους!! φωναξα και αρχισα να τραβαω οσο πιο δυνατα μπορουσα κουπι. Επειτα απο μια ωρα ημουν σε μια παραλια του νησιου. Επεσα ξερος για υπνο χωρις καν να κουνηθω απο το σημειο που επεσα στην αμμο. Καποια στιγμη, 2 μερες μετα ξυπνησα. Πεινουσα και διψουσα απιστευτα κι ετσι κατευθηνθηκα προς το δασος του νησιου το οποιο βρισκοταν μπροστα μου. Ηταν σχετικα αραιο και ηταν ευκολο να περπατησω και να δω που υπαρχουν καρποι στα δεντρα και αν υπαρχουν ζωα πουθενα. Τελικα το μονο που βρηκα ηταν μια πηγη με νερο. Ετρεξα προς τα εκει και αρχισα να πινω λαιμαργα. Οταν ξεδιψασα καθισα λιγο και περιεργαστικα το μερος στο οποιο βρισκομουν.

Μολις ειδα το νερτο δεν νοιαστηκα για το τι υπαρχει γυρο γυρο κι ετσι χωρις να ο καταλαβω ημουν διπλα σε ενα τεραστιο σπιτι. Ειχε εναν τεραστιο κηπο και γυρο απο αυτον υπηρχε ενας ψηλος πετρινος φραχτης. Πλησιασα την μεγαλη σιδερενια πορτα που οδηγουσε στον κηπο και την περιεργαστηκα. Στο κεντρο της ειχε σχηματισμενο ενα τεραστιο ρολοι. Ξαφνικα ανοιξε μονη της και αφου διστασα για μια στιγμη μπηκα μεσα. Εφτασα στην εψωπορτα, η οποια ειχε κι αυτη ενα ρολοι σχεδιασμενο πανω της και ειδα οτι ηταν μισανοικτη. Υποψιες ειχαν μπει στο μυαλο μου, οτι κατι ετρεχε εδω αλλα προσπαθησα να σκεφτομαι θετικα. Μπηκα μεσα και περιεργαστηκα τον χωρο. Η αιθουσα που μπηκα ηταν τεραστια. Ειχε ενα μεκροστενο τεραστιο τραπεζι στην μεση και στον απεναντι, εξισου μεγαλο, τοιχο ενα τεραστιο ρολοι κρεμασμενο. Το πιο περιεργο ηταν οτι οι δεικτες πανω του γυρνουσαν σαν τρελοι. Επειτα απο λιγο εκοψαν ταχυτητα και πηγαιναν πιο αργα απο οτι επρεπε να πηγαινουν κανονικα. Επειτα απο μια σκαλα εμφανιστηκε ενας ανθρωπος.

- Καλως ηρθες στο νησι μου. Εδω ο χρονος πηγαινει οπως θελω εγω!
- Περιεργος τροπος για να συστηθεις σε καποιον. του ειπα χωρις να εχω καταλαβει τι ακριβως εννοουσε. Χαμογελασε και μου ειπε:
- Πραγματι ειναι λιγο! Αλλα αφου αυτο ισχυει γιατι να το κρυψω?
- Τι εννοεις οταν λες οτι ο χρονος πηγαινει οπως θελεις εσυ?
- Ναι οντως επρεπε να το εξηγησω λιγο καλυτερα. ειπε και αφου εμεινε για λιγο σκεπτικος συμπληρωσε:
- Κατσε σε μια καρεκλα και θα σου εξηγησω! Τον ακουσα και εκατσα σε μια καρεκλα απο τις ολες αδειες στο τεραστιο τραπεζι.
- Λοιπον? Ακουω! Για μια στιγμη με κοιταξε και επειτα γυρισε προς το τεραστιο ρολοι.
- Το βλεπεις αυτο το ρολοι? Οι δεικτες του δειχνουν πως περναει ο χρονος στον υπολοιπο κοσμο. Καθε φορα που κουνιεται ο μεγαλος δεικτης περναει ενα δευτερολεπτο σε ολο τον υπολοιπο κοσμο εκτος απο αυτο εδω το νησι. Αυτο το ρυθμιζω εγω. Ειτε πηγαινει ο χρονος στο νησι αργα.... ειπε κανοντας μια κινηση του χεριου του, η οποια ειχε ως συνεπεια να κουνιεται ο δεικτης παρα πολυ αργα, ειτε πηγαινει γρηγορα! συπμληρωσε κανοντας την αντιστροφη κινηση και ο δεικτης κουνιοταν σχεδον καθε μισο λεπτο για καθε κανονικο δευτερολεπτο.
- Δυστυχως ομως ο χρονος επιρεαζεται μονο σε σχεση με αυτο το νησι... ειπε περνοντας μια λυπημενη γκριματσα.

- Χαχαχα! Επειδη μπορεις να κουνας εναν δεικτη πιο γρηγορα η πιο αργα δεν σημαινει οτι το ιδιο γινεται και με τον χρονο! Του ειπα δυσπιστος σε ολα οσα μου ειπε.
- Αυτο θα αφησω να στο πουν κατι "φιλαρακια" μου. ειπε πατοντας ενα κουμπι που βρισκοταν κατω απο το τραπεζι. Οι τοιχοι στα πλαγια του δωματιου αρχισαν να ανεβαινουν και απο πισω φανερωνονταν κλουβια που ειχαν μεσα ανθρωπους. Φωναζαν ολοι μαζι και δεν μπορουσα να καταλαβω τι λενε. Το μονο που καταλαβα ειναι 2 φρασεις. "Μην κανεις το ιδιο λαθος με εμας" και "Κανε οτι σου λεει".
- ΣΚΑΣΜΟΣ! φωναξε ο αντρας που καθοταν απεναντι μου και ολοι σταματησαν να μιλανε.
- Γερο Τζον! Πες του τι επαθες που δεν με ακουσες!
- Ε..Εφυγα απο το νησι και ξαφνικα συνηδιτοποιησα οτι ολοι μου οι συγγενεις και οι φιλοι ηταν πολυ νεοι σε σχεση με το πως ημουν εγω! Ημουν σε λιγο καλυτερη κατασταση απο οτι ειμαι τωρα, γερασμενος και κανεις δεν με αναγνωριζε.... ειπε και ενα δακρυ κυλησε στο μαγουλο του.

- Ποσος χρονος εχει περασει απο την στιγμη που πατησα το ποδι μου στο νησι? ειπα κατανοωντας την σοβαροτητα της καταστασης.
- Εισαι εδω μια βδομαδα και στον κανονικο κοσμο εχουν περασει 2! Τιποτα το σπουδαιο! Αν δεν ακουσεις αυτα που θα σου πω ομως θα γυρισεις πισω πιο γερος και απο τον γερο-Τζον! Καταλαβες? μου ειπε με ενα χαιρεκακο υφος. Εγω εγνεψα καταφατικα.
- Ωραια! Τωρα σαν καλο παιδακι θα ερθεις να σου βαλω το λουρι σου και επειτα θα καθαρισεις ολο το σπιτι! ΚΑΙ τους 10 οροφους! Ολοι αυτοι εχουν γερασει λιγο και δεν κανουν καλα την δουλεια τους! Καιρος ηταν να βρω καποιον αλλο για να τους αντικαταστησω! ειπε και κατευθηνθηκε προς ενα μικρο τραπεζακι που ηταν διπλα σε ενα απο τα κλουβια. Πηρε ενα κολαρο για το λαιμο και ενα λουρι και με πλησιασε.
- Θα το φορεσεις η θα υποστεις τις συνεπειες των πραξεων σου? μου ειπε δειχνοντας μου ολους τους γερους που βρισκονταν στα κλουβια.

Τον πλησιασα σιγα σιγα και εκανα πως σκιβω για να μου βαλει το κολαρο. Ομως εκεινη την στιγμη με μια κινηση του χεριου μου σε σχημα λεπιδας του εκοψα τα χερια! Επεσε κατω ουρλιαζοντας.
- Θα μου το πληρωσεις αυ.... ηταν το μονο που προλαβε να πει πριν του κοψω το κεφαλι. Αλλοι αρχιζαν να με επευφημουν και αλλοι να χτυπιουνται τρομοκρατημενοι. Επειτα κοιταξα το ρολοι και ειδα οτι οσο περνουσε η ωρα αρχισα και κινουταν σιγα σιγα ολο και πιο γρηγορα. Ετρεξα οσο πιο γρηγορα μπορουσα στην κουζινα και πηρα φαγητο και νερο. Επειτα κατευθηνθηκα προς την μεγαλη αιθουσα και ξανα κοιταξα το ρολοι η ταχυτητα του ειχε γινει τετραπλασια απο ενα κανονικο ρολοι. Οποτε οσο και να με παρακαλουσαν να τους βγαλω απο τα κλουβια δεν προλαβαινα να φυγω χωρις να περασει τουλαχιστον αλλη μια μερα στον πραγματικο κοσμο(ενω εδω θα ειχαν περασει μονο 1-2 ωρες) Αρχισα να τρεχω μεσα στο δασος γεματος τυψεις που τους αφησα να πεθανουν αλλα και χωρις να εχω αλλη επιλογη. Ετσι ανεβηκα στην βαρκα που ειχα κλεψει απο τους marines και απομακρυνθηκα οσο πιο γρηγορα μπορουσα απο το νησι ελπιζοντας ναμην ειναι πολυ αργα.

Όνομα: Messi D. Teo
Haki Points: -
Player of the Week Points: 10
Beli: 23.000
Bounty: 5.000.000
Post: 3.000