Alucard and the island of tresure [ΤΕΛΩΣ]-[ΠΑΡΕΛΘΟΝ]

ΠΑΡΕΛΘΟΝ

στα χεριά μου είχε πέσει εδώ και μέρες ένας χάρτης θησαυρού σε ένα άγνωστο νησί όμως το νησί rare animales όπως έλεγε και ο χάρτης
είχα πάει σε πολλά και διάφορα νησιά και είχα ρωτήσει αν ξερή κάνεις που βρίσκετε άλλα από όλους άκουγα το ίδιο πράγμα
"δεν το έχω ακούσει πότε αυτό το νησί"
εγώ όμως βαθιά μέσα μου ήξερα ότι υπήρξε κάπου στην θάλασσα αυτό το νησί και ότι εγώ θα ήμουν ο πρώτος που θα το έβρισκα και θα έπαιρνα και τον θησαυρό του νησιού

μια μέρα σε ένα νησί που ρωτούσα τους ανθρώπους αν το ξέρουν που βρίσκετε μου είπε ένας γερός
"αυτό το νησί πρώτη φορα το ακούω στα 99 χρονιά που ζω αλλα αν είσαι τόσο σίγουρος ότι υπάρχει μονο ένα μέρος ξέρω που μπορείς να ψάξεις και να το βρείς....την παγκόσμια βιβλιοθήκη"
πρώτη μου φορα άκουγα για αυτήν την βιβλιοθήκη αλλα ο γερος με διαβεβαίωσε πως υπάρχει και μου έδωσε και έναν χαρτί για το σημείο που βρίσκετε λέγοντας μου
"αυτή η βιβλιοθήκη έχει τα πάντα αλλα δεν είναι και τόσο ευχολο να την βρείς ακόμα και με τον χαρτί που σου έδωσα γιατί αυτή η βιβλιοθήκη δεν είναι πάνω σε νησί αλλα είναι χτισμένη πάνω σε έναν μηχανισμό και βουλιάζει στον βυθό της θάλασσας και κανεις δεν ξερή ποτε θα ξανά βόγκοι στην επιφάνεια"

δεν με είχαν πτοήσει τα λόγια του γερού εμπιστευόμουν την τύχη μου και έτσι ξεκίνησα το ταξίδι μου προς την βιβλιοθήκη σύμφωνα με τον χάρτη που μου έδωσε ο γερός
ταξίδευα μια μέρα και μια νύχτα χωρίς κανένα πρόβλημα τα πανιά ήταν φουσκωμένα όσο δεν πήγαιναν άλλο
και έτσι επειδή είχα ταξιδέψει με τέτοια ταχύτητα και χωρίς να κοιμηθώ αποφάσισα να ρίξω άγκυρα και να ξαπλώσω για μερικές ώρες
όταν πήγα στην καμπίνα μου για να κοιμηθώ ξεκουράστηκα για λίγες ώρες αλλα όχι πολλές γιατί μετά ξύπνησα από ήχους κανονιών που μου έριχναν

άμεσος ανέβηκα στην προβλήτα του πλοίου μου για να δω τη συνέβαινε
έβλεπα γύρο γύρο μέχρι που είδα ένα πειρατικό πλοίο που μου έριχνε και μια από αυτές πέτυχε το πλοίο μου όπου του άνοιξε μια μεγάλη τρυπά
εκείνη την στιγμή τα είχα πάρει πόλη άσχημα γιατί μόλις είχα πάρει αυτό το πλοίο και αυτή μου το κατέστρεψαν
επειδή δεν είχα κανόνια στο πλοίο μου για να αντεπιτεθώ άνοιξα τα πανιά και άρχισα να κατευθύνομαι κατά πάνω τους αυτή συνέχιζαν να μου ρίχνουν αλλα με της δύναμης μου της έλιωνα προτού φτάσουν προτου με φτάσουν

όταν τελικά τους είχα πλεύριση πήδηξα πάνω στο πλοίο τους και άμεσος άρχισα να ρίχνω κύματα φωτιάς στα κανόνια φωνάζοντας
"αυτά δεν είναι για παιδιά...έπρεπε να προσέχετε με ποιον τα βάζετε...a και μου χαλάσατε τον ύπνο"
ο καπετάνιος τους καθόταν διπλά από το τιμόνι και μόλις με είδε να καταστρέφω τα κανόνια του φώναξε να μου επιτεθούν
μια μάχη ξέσπασε τότε πάνω στο πλοίο τους όλοι άρχισαν να με πυροβολούν και να τρέχουν κατά πάνω μου με τα σπαθιά τους
στην άρχει έκατσα και ασχολήθηκα για λίγο μαζί τους χτυπώντας τους ελαφρά για να διασκεδάσω αλλα όταν θυμήθηκα ότι έχω ένα ταξίδι να κάνω δημιούργησα μια μπάλα φωτιάς και την πέταξα πάνω στο πλοίο το οποιο άρχισε να καίγεται έτσι αφού δεν μπορούσαν πια να με ακολουθήσουν πήδηξα στο πλοίο μου και απομακρύνθηκα από εκεί

καθώς συνέχιζα το ταξίδι μου για την βιβλιοθήκη επισκεύαζα και την τρυπα που μου άνοιξαν στο πλοίο μου
όταν την επισκεύασα ανέβηκα πάνω στην προβλήτα για να δω αν πάω καλά όμως μόλις ανέβηκα είδα γύρο μου πολλά και διαφορα πλοία να περιμένουν κάτι όταν παρατήρησα καλύτερα τους χάρτες είδα ότι είχα φτάσει αλλα πουθενά δεν έβλεπα καμια βιβλιοθήκη και έτσι ρώτησα έναν τύπο πάνω σε ένα άλλο πλοίο
"e εδώ είναι η βιβλιοθήκη"
απάντηση"ναι εδώ είναι αλλα δεν έχει ανεβεί πάνω στην επιφάνεια εδώ και 4 χρονια... εγώ περιμένω σε αυτό το σημείο 2 χρονια"
στην άρχει δεν τον πίστεψα αλλα όταν παρατήρησα καλύτερα το πλοίο του είδα ότι ήταν κάπως θαλασσοδαρμένο και από γύρο του είχε πίαση μύκητες
και έτσι έμμηνα με το στόμα ανοιχτό

και εγώ άρχισα να περιμένω σε εκείνο το σημείο
πέρασαν 2 εβδομάδες μέχρι που ένα βράδυ όλα τα πλοία άρχισαν να κουνιούνται και να ανεβαίνουν προς τον ουρανό από τα κύματα μέχρι που μετά από λίγα δεύτερα άρχισαν να πέφτουν πάλη καθ έβγαινε από την θάλασσα κάτι τεράστιο μέχρι την ανατολή του ηλίου αυτό το πράγμα συνέχιζε να βγαίνει ως που σταμάτησε και μια τεραστια πίλοι άνοιξε ήταν εκπληκτικό το ποσο τεράτια ήταν αυτή η βιβλιοθήκη έφτανε μέχρι τον ουρανό
άμεσος όλα τα πλοία έκανα μια τεραστια ουρα και άρχισαν να μπαίνουν μέσα της έτσι και εγώ μπήκα σε αυτήν την ουρα
καθώς μπαίναμε μέσα εκεί πέρα ήταν ένας τύπος που μας έλεγε
"η βιβλιοθήκη θα κάτσει στην επιφάνεια 3 ώρες μετά θα βουλιάξει για .... δεν ξέρω ποσο καιρό"

δεν είχα πολύ χρόνο έτσι έτρεξα άμεσος στο μέρος που είχαν τα βιβλία για τα νησιά της east και άρχισα να ψάχνω για το rare animale island
έψαχνα για μια ώρα άλλα δεν εβρισkα τίποτα απόλυτος
ευτυχώς ένας από την βιβλιοθήκη ήρθε και μου είπε
"μα καλά τη ψαχνής και τα έχεις πετάξει olla κάτω"
"για ένα νησί στην east blue το rare animale island"
"και γιατί τα έκανες όλα σκατά πήγαινε απλός με την σειρά ψάξε στο r και θα το βρείς... άσε να δω εγώ καλύτερα...ορίστε πάρτο"
μόλις το πήρα το άνοιξα άμεσος και άρχισα να ψάχνω για συντεταγμένες για το μέρος που είναι όταν επιτέλους της βρήκα επειδή δεν είχα που να της γράψω έσκισα το φίλο και πήγα στο πλοίο μου

μόλις πέρασα την πίλοι η βιβλιοθήκη άρχισε να βουλιάζει και πάλη όταν είδα έξω παρατήρησα πως δεν είχαν βγει όλα τα πλοία μερική είχαν μήνη μέσα
δεν έκατσα να το ψάξω και πόλη γιατί τώρα που ήξερα που είναι το νησί ανυπομονούσα να το βρω
έτσι έστριψα το πλοίο μου προς την σωστή μεριά και ξεκίνησα επιτέλους το ταξίδι του θησαυρού
δεν ήταν και πόλη μακριά από εκείνο το σημείο μονο 2 μέρες ταξίδι η μια μέρα και ένα βραδυ
επειδή δεν ήθελα να είμαι κουρασμένος αποφάσισα να ταξιδεύω μονο της μέρες έτσι και έκανα
αυτές η δυο μέρες πέρασαν αρκετά γρήγορα και το τέλος τις δεύτερης μέρας έβλεπα το νησί
ύστερα από λίγο είχα ρίξει και την άγκυρα μου και είχα μπει μέσα στο δασος
χαζομάρα μου βεβαια γιατί ήταν νύχτα και δεν έβλεπα και πολλά

επειδή δεν έβλεπα που να πάω αποφάσισα να καθίσω κάτω και να κοιμηθώ μέχρι να ξημερώσει
έτσι άναψα μια φωτιά μάζεψα μερικά φιλά και τα έβαλα από κάτω μου για να είναι πιο μαλάκα και κοιμήθηκα
δεν θυμάμαι πόσες ώρες κοιμόμουν αλλα ξαφνικά το βράδυ άρχισα να ακούω κάποιον
"ου φύγε από το νησί μου αλλιώς θα υποστείς της
σηνεπιες οπός ολλη η άλλη"
μόλις σταμάτησε να μιλάει μέσα από τους θάμνους άρχισαν να βγαίνουν παράξενα ζώα λες και είχαν κάνει πειράματα πάνω τους
λιοντάρια με κεφαλια κότας καγκουρό με πόδια βατράχου και κεφάλι καμήλας και αλλα τέτοια

στην άρχει τα έχασα λιγάκι νόμιζα ότι αυτά τα ζώα ήταν άνθρωποι και το νησί τους είχε μεταμόρφωση σε αυτά τα πλάσματα ήμουν έτοιμος να φύγω από εκεί μέχρι που κάτω από έναν θάμνο είδα ένα σεντούκι θησαυρού έτρεξα προς το σεντούκι έπιασα τον θάμνο και τον σήκωσα για να δω το σεντούκι καλύτερα αλλα το σεντούκι ανέβηκε μαζί με τον θάμνο και άκουσα και έναν άνδρα να ουρλιάζει
όταν κατέβασα κάτω τον θάμνο είδα ότι ήταν τα μαλλιά κάποιου και του είπα
"ώστε εσύ είσαι αυτός που μίλησε πιο πριν"
"ναι εγώ είμαι και θα κανο τα πάντα για να προστατέψω το νησί και τα ζώα για αυτό φύγε από εδώ"
έναν ηχώ μιας σκανδάλης άκουσα τότε και ο άνδρας με πυροβόλησε ευτυχώς δεν με χτύπησε η σφαίρα απλός πέρασε από μέσα μου και χτύπησε σε ένα δέντρο και πιρε φοτια απο το σωμα μου

ο άνδρας σαστισμένος μου είπε
"μα καλά τη είσαι εσύ"
εγώ του είπα
"χαλάρωσε δεν θα πειράξω κανέναν απλός βρήκα έναν χαρτί θησαυρού και ήρθα να τον βρω για αυτό είμαι εδώ πέρα"
έβαλα το ξερή στην τσέπη μου έβγαλα τον χάρτη και του τον έδειξα, αυτός άμεσος μου το πήρε και μου είπε
"ποσο καιρό έχω να τον δω αυτόν τον χάρτη με αυτόν ήρθα και εγώ εδώ και εξαιτίας αυτού του θησαυρού είμαι κολλημένος σε αυτό το σεντούκι"
"αλήθεια μα καλά πως για πες μου"

κάναμε μια μικρή συζήτηση μετά από την ιστορία και έπειτα πέσαμε για ύπνο γιατί το πρωί ο άνδρας θα με πήγαινε στο μέρος που είδε τον θησαυρό
το επόμενο πρωί ήρθε και με έγλειψε στο πρόσωπο ένα από αυτά τα ζώα για να με ξυπνήσει όταν σηκώθηκα είδα ένα πρωινό διπλα μου άμεσος το καταβροκτησα και μετά περίμενα τον άνδρα να έρθει για να πάμε στον βουνό που είδε τα σεντούκια του θησαυρού
περίμενα αρκετά λεπτά μέχρι που ήρθε και μου είπε
"είσαι έτοιμος... πάμε"
έτσι ξεκινήσαμε για το βουνό

όταν τελικά φτάσαμε κάτω από το βουνό άμεσος άρχισα να σκαρφαλώνω όταν έφτασα στην κορυφή είδα 2 σεντούκια πήγα και τα άνοιξα και τα δυο τους ήταν γεμάτα μέχρι την κορυφή με χρυσά νομίσματα
μετά από λίγο τα κατέβασα και τα δυο κάτω όπου τα έδειξα στον άνδρα ο οποίος άρχισε να πηδάει από την χαρά του
μετά τα κουβάλησα μέχρι την παραλια και τα δυο εκεί πέρα είπα στον άνδρα
"το ένα σεντούκι είναι δικο σου μπορείς να το κράτησης γιατί με βοήθησες να τον βρω"
αυτός χαμήλωσε το κεφαλή και μου είπε
"όχι μπορείς να τα κράτησης και τα δυο εγώ δεν τα χρειάζομαι στο νησί... δεν θα έρθω μαζί σου γιατί εδώ έχω τον αληθινό θησαυρό αυτά τα ζώα είναι ο θησαυρός μου για αυτό παρτών και φύγε αλλα μην με ξεχάσεις"
αυτά είπε ανέβασα στο πλοίο τα σεντούκια και άνοιξα πανιά