Match for the kingdom!!![Τέλος]

Έπειτα από μερικές ημέρες ξεκούρασης είχε έρθει η ώρα για επιστροφή στην δύσκολη πραγματικότητα.
Οι τελευταίες μου μάχες στο νησί με την πρώην βασιλική οικογένεια είχαν φανερώσει κάποιες αδυναμίες μου τις οποιες και έπρεπε να βελτιώσω ώστε στο μέλλον να αποφύγω δυσάρεστες καταστάσεις.
Ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για σκληρή προπόνηση και ενδυνάμωση, μιας κ απ'ότι δεν θα υπάρχουν περαιτέρω προβλήματα στο νησί.

Αποφάσισα να ξεκινήσω το βραδάκι για το χιονισμένο δάσος του νησιού κ να απομονωθώ για ένα μικρό διάστημα απ'΄ολους με σκοπό την απόλυτη συγκέντρωση στον σκοπό μου, που δεν ήταν άλλος από την αύξηση της δύναμης μου κ την τελειοποίηση των ατελειών μου.
Το πρόγραμμα που είχα βάλει στο μυαλό μου περιελάμβανε κυρίως σωματική άσκηση με πολύ τρέξιμο για να αυξηθεί η αντοχή μου στον πόνο κ στις κακουχίες.

Το γεγονός πως ήμουν logia devil fruit user με είχε κάνει να παραμελήσω το σώμα μου σε μεγάλο βαθμό κ να γίνω ευπαθής στον πόνο. Είχα ξεχάσει πως ήταν αυτή η αίσθηση κ μετά την μάχη μου με τον Mushuru κ τον Wapol δεν ήθελα να ξανανιώσω έτσι. Έπρεπε να αποβάλλω δια παντός από μέσα μου την έννοια του πόνου κ ο μόνος τρόπος για να το κάνω ήταν η σκληρή κ μεθοδευμένη προπόνηση.

Ξεκίνησα λοιπόν το ίδιο βράδυ για το σκοτεινό κ παγωμένο δάσος στο οποίο ζούσαν σύμφωνα με μαρτυρίες των ντόπιων διαφόρων ειδών επικίνδυνα ζώα. Ότι πρέπει δηλαδή για μια καλή προπόνηση για κάποιον σαν εμένα. Η σκέψη αυτή με εξίταρε. Ήθελα να αντιμετωπίσω αυτά τα ζώα κ να δυναμώσω ακόμα περισσότερο. Έπρεπε να δουλέψω σκληρά για να το καταφέρω αυτό. Ήμουν αποφασισμένος να ξεπεράσω τις αδυναμίες μου και να μην ξανανιώσω πόνο.

Εμείς που είμαστε logia users έχουμε αυτό το τεράστιο μειονέκτημα σε σχέση μ'όλους τους άλλους. Νομίζουμε πως επειδή πλέον δεν μπορούν να μας αγγίξουν κ πως η σωματική επαφή πλέον είναι κάτι το ακατόρθωτο, έχουμε γίνει ανίκητα. Αυτό όμως δεν αληθεύει γιατί υπάρχουν πολλοί τρόποι να πολεμήσεις μ'΄ενα λόγκια. Η λάθος εκτίμηση που έχουμε για τις δυνάμεις μας ήταν κάτι που παρολίγο να μου κοστίσει τη ζωή μου.

Το σκοτάδι της νύχτας είχε απλωθεί εδώ κ ώρα στο Drum Island κ εγώ ακόμα περιπλανιόμουν στο δάσος. Έπρεπε να βρω ένα σημείο για να ξαπωστάσω κ να στήσω το στρατόπεδό μου. Δεν ήξερα ποιο θα μπορούσε να είναι το σημείο αυτό έως ότου στο διάβα μου είδα μια σκοτεινή σπηλιά.
-Ωραίο μέρος αυτό για να περάσω τη νύχτα μου.
Σκέφτηκα έτσι δίχως μεγάλη καθυστέρηση μπήκα μέσα στη σπηλιά.

Το κρύο που επικρατούσε στο νησί δεν μ'έπηρέαζε καθόλου εξαιτίας του φρούτου μου.
Εγώ μπορούσα να διατηρώ την θερμοκρασία σου σε οποιδήποτε σημείο του κόσμου κ αν βρισκόμουν.
Είχα αποφασίσει όμως να μην κάνω εκτενή χρήση των δυνάμεων μου παρά μόνο αν το κρίνω απολύτως αναγκαίο. Έτσι θα μπορούσα να επικεντρωθώ αποκλειστικά και μόνο στην προπόνησή μου κ στην βελτίωση της αντοχής μου.

Ενώ λοιπόν είχα μπει στην σκοτεινή κ παγερή σπηλιά κ ετοιμαζόμουν να πάρω έναν υπνάκο ξαφνικά νιώθω την παρουσία ενός πλάσματος κάπου στο βάθος της σπηλιάς. Δεν ήξερα πως μπορούσα να αισθανθώ αυτό το πλάσμα. Ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μένα όλο αυτό. Σημασία όμως είχε πως κάτι μέσα στο κεφάλι μου, μου έλεγε πως δεν είμαι μόνος σ'΄αυτό το μέρος.
Δεν μπορούσα να αγνοήσω το ένστικτό μου.

Έτσι πήρα τα σπαθιά μου και κινήθηκα στο βάθος της σπηλιάς. Ήμουν συνεχώς σ'επιφυλακή γιατί δεν ήξερα πότε θα μπορούσε να εμφανιστεί κάτι ύποπτο μπροστά μου.
Επίσης δεν ήξερα τι είδους πλάσμα ήταν αυτό που θα μπορούσα να συναντήσω μέσα σ'αυτήν την σπηλιά. Έπρεπε να είμαι πάρα πολύ προσεκτικός γιατί ο κίνδυνος μπορεί να παραμονεύει σε κάθε γωνιά αυτής της σπηλιάς.

Ενώ προχωρούσα κ έμπαινα όλο κ πιο βαθειά μέσα στη σπηλιά η αίσθηση ότι πλησιάζω κάποιο πλάσμα όλο και δυνάμωνε. Με το αριστερό μου χέρι κρατούσα όλο κ πιο σφιχτά το σπαθί μου. Έιχα αρχίσα να αισθάνομαι παράξενα κ θεωρούσα δεδομένο πως αυτό το πράγμα αποκλείεται να είναι φιλικό. Αυτό βέβαια με χαροποιούσε γιατί μόλις το έβρισκα θα το έσφαζα κ έτσι θα έκανα μια καλή εξάσκηση με τα σπαθιά μου.

Έπειτα από μια σεβαστή διαδρομή την οποία διένυσα, έφτασα στο βάθος της σπηλιάς το οποίο ήταν σαν ένα μεγάλο δωμάτιο. Εκεί συνάντησα επιτέλους το πλάσμα του οποίου την παρουσία ένιωθα απ'την στιγμήεκείνη που είχα πατήσει το πόδι μου στην είσοδο της σπηλιάς. Ήταν μια τεράστια λευκή αρκούδα! Τα μυτερά της δόντια λαμπίριζαν στο σκοτάδι κ τα κοφτερά της νύχια είχαν λάβει θέσεις μάχης. Η αρκούδα είχε στραμένη την προσοχή της επάνω μου.

Τότε εγώ ξεροκατάπια κ την κοίταξα στα μάτια!!
-Έλα να πεθάνεις λοιπόν!!
Φώναξα κ έβγαλα απ'τις θήκες τα σπαθιά μου κ ετοιμάστηκα για τη μάχη που θα ακολουθούσε. Η αρκούδα αμέσως έτρεξε με δύναμη επάνω μου κ μόλις έφτασε μπροστά μου σηκώθηκε όρθια στα δύο πόδια κ στάθηκε μπροστά μου. Ξεπερνουσε τα πέντε μέτρα στο ύψος κ πρέπει ναζύγισει πάνω από τόνο.
-Αν αυτό το πράγμα πέσει πάνω μου τότε θα είμαι σίγουρα μακαρίτης!

Η επικείμενη μάχη ήταν έτοιμη να αρχίσει. Χτύπησα τα πόδια μου στο έδαφος κ μ'΄ενα μεγάλο σάλτο σηκώθηκα στον αέρα κ πήγα να την καρφώσω στην καρδιά. Η αρκούδα όμως δεν κάθησε με σταυρωμένα τα χέρια αλλά με το χέρι της μου έδωσε ένα γερό χτύπημα το οποίο με πέταξε πολλά μέτρα πίσω. Αυτό πόνεσε αρκετά.
-Ώστε είσαι σκληρό καρύδι εεε??? Για να δούμε πόσο σκληρό όμως!!

Άρχισα να τρέχω γρήγορα προς το μέρος της κ με άλλαζα συνεχώς κατεύθυνση για να μην μπορεί να διακρίνει η αρκούδα από που θα της επιτεθώ. Τότε αυτή για να μπορέσει να αμυνθεί άρχισε να βαράει δεξιά κ αριστερά τα χέρια της με σκοπό να καλύψει όλο το οπτικό της πεδίο κ να μην αφήσει κάποιο κενό για μένα. Το σχέδιο μου είχε πετύχει. Είχα προβλέψει επακριβώς τις κινήσεις της αρκούδας.

Μόλις έφτασα ένα κλικ πριν τα χτυπήματα των χεριών της πήδηξα ψηλά στον αέρα κ κάρφωσα το σπαθί μου ανάμεσα στα μάτια της. Αυτό ήταν και το τέλος της. Η αρκούδα έπεσε στο έδαφος κ το άψυχο κορμί της κυλίστηκε στο χώμα. Ήταν το 1ο θύμα της προπόνησης μου.

3 εβδομάδες μετά...

-Ντάλτον, για δες εκεί ποιος γύρισε πίσω!!
-Oii, Destro καλώς ήρθες!! Πώς πήγε η προπόνηση στο δάσος??
-Ήταν εξαντλητική αλλά άξιζε το χρόνο που σπατάλησα εκεί!!
-Τι λες τότε για μια επίδειξη?? Μια μάχη μαζί μου??
-Αυτό θα ήταν πολύ καλό Dalton!!

Η μάχη μου με τον Dalton ξεκίνησε σχεδόν αμέσως έτσι ώστε να μπορέσουμε κ οι δύο να τεστάρουμε την εξέλιξη κ την πρόοδο μας. Ήταν μια δύσκολη μάχη κ για τις δύο πλευρές.
Αυτό που ανακάλυψα στο τέλος της ήταν ότι μετά από 3 εβδομάδες σκληρής προποπόνησης είχα βελτιώσει αρκετά τις αδυναμίες μου αλλά ακόμα είχα κάποια περιθώρια βελτίωσης!