Παλιοι γνωστοι και φιλοι[Τελος]

Μετα απο αλλη μια περιπετεια, αποφασισα οτι επρεπε να χαλαρωσω λιγο σε ενα οσο το δυνατον πιο φιλοξενο περιβαλλον. Ετσι αποφασισα πως το Baratie ηταν ο καταλληλοτερος προορισμος σε ολες τις θαλασσες. Εκει ηταν οι περισσοτεροι φιλοι που εκανα στο μεχρι τωρα ταξιδι μου, ειχε καλο φαγητο και γενικα ηξερα οτι θα περνουσα πολυ ωραια και θα ξεκουραζομουν λιγο. Δεν απειχα μακρυα απο τα συνορα με την East Blue οποτε εβαλα πλωρη προς τα εκει! Η μερα ηταν ηλιολουστη και ειπα να απολαυσω λιγες στιγμες χαλαρωσης. Ξαπλωσα σε μια ξαπλωστρα που ειχα στο πλοιο, πηρα και ενα ποτηρι ποτο και περιμενα ποτε θα φτασω στον προορισμο μου. Υπολογιζα οτι δεν θα ηταν μακρια απο το σημειο που βρισκομουν, οποτε θα μπορουσα συντομα να απολαυσω το υπεροχο φαγητο που εχουν. Δυο μερες περασαν αλλα τελικα δεν ειχα φτασει ακομα.
- Θελω τον πλοηγο μου. ειπα απελπισμενος με το αποταλεσμα των πλοηγηκων μου ικανοτητων.

Πηγα στην κουζινα και εφτιαξα πρωινο. Καθησα και εφαγα και επειτα βγηκα παλι στο καταστρωμα. Κοιταξα λιγο μπας και εχει εμφανηστει πουθενα στο βαθος το εστιατοριο αλλα τιποτα. Ετσι πηρα την κιθαρα μου και εκατσα στην απλωστρα. Αρχισα να παιζω χωρις να τραγουδαω. Με ειχε επηρεασει ο Chris, με αυτα που μου ελεγε, και πλεον ειχα σταματησει. Ομως καποια στιγμη αρχισα να τραγουδαω! Δεν ηταν κανεις κοντα και τραγουδουσα οσο πιο δυνατα μπορουσα. Περασα λιγες ωρες τραγουδοντας. Το απογευμα επιτελους ειδα ευθεια μπροστα απο το πλοιο μου το πλεουμενο εστιατοριο, Baratie. Μια ωρα μετα ειχα φτασει εκει και εδεσα το πλοιο μου στο μερος που υπηρχε για να σταματανε πλοια. Κατεβηκα απο το πλοιο, τεντωθηκα και κοιταξα για λιγο το εστιατοριο εξωτερικα. Ειχαν κανει μερικες αλλαγες αλλα μαλλον εγιναν λογω καποιας επιθεσης απο πειρατες η οποια θα ειχε σπασει καποια κομματια του πλοιου.

Επειτα μπηκα μεσα. Ηταν ολο γεματο κοσμο, κατι το οποιο δεν περιμενα αφου εξω υπηρχαν μονο 2 πλοια εκτος απο το δικο μου. Βρηκα αδειο μονο το τραπεζι στην γωνια του εστιατοριου στο οποιο ειχα κατσει και οταν πρωτοηρθα εδω. Ετσι πηγα κι εκατσα εκει. Στο δωματιο υπηρχαν 2 σερβιτοροι. Ο ενας ηταν καινουριος, καποιος μαλλον παλι παραιτηθηκε για οσα συμβαινουν εδω απο τους πειρατες, και ο αλλος ηταν και τις αλλες 2 φορες που ειχα ερθει και με ηξερε. Ειχε ομως γυρισμενη πλατη και δεν με ειδε που μπηκα κι εκατσα. Ετσι πηρα τον καταλογο που υπηρχε στο τραπεζι και τον σηκωσα ετσι ωστε να μην φαινομαι απο πισω. Για την παραγγελεια ηρθε ο γνωστος μου.
- Καλημερα σας! Ειστε ετοιμος για την παραγγελεια? ειπε. Εκεινη την στιγμη κατεβασα τον καταλογο.
- Teo!! Εσυ εδω?? Πως και απο τα μερη μας? ειπε και μου εσφιξε το χερι.

- Ειπα να περασω να σας δω! Ηθελα και να ξεκουραστω μερικες μερες! Οποτε, να 'μαι!
- Καλα εκανες! Και οι υπολοιποι θα χαρουν να σε δουν. Θες να σου φερω κατι να φας η θα πας πανω να δεις τους αλλους πρωτα?
- Ασ' το για τωρα! Θα παω πρωτα μια στιγμη πανω και μπορει να τσιμπησω κατι εκει!
Του ειπα και εφυγα για τις σκαλες που οδηγουσαν στο πανω πατωμα, δηλαδη στην κουζινα. Η κουζινα του Baratie ειναι μια ευρυχωρη κουζινα με ενα παγκο να καλυπτει ολο το κεντρο της. Οταν μπηκα μεσα γινοταν χαμος. Ολοι ετρεχαν απο δω κι απο κει για να ετοιμασουν τα φαγητα για τους πελατες.Ειδα ολες τις γνωστες φατσες αλλα και πολλες καινουριες. Χαιρετηθηκαμε και στην συνεχεια κατεβηκα κατω μαζι με 2-3 πιατα τα οποια ειχα παρει για να φαω. Καθησα στο ιδιο τραπεζι που ειχα κατσει και πριν και εφαγα. Επειτα πηγα στο ταμειο και αφησα πανω λιγα λεφτα χωρις να με δει κανεις (σιγουρα δεν θα τα δεχονταν αν τους το ελεγα η με εβλεπαν).

Στη συνεχεια, πηγα τα πιατα στην κουζινα για να μην τους βαζω σε κοπο και τους απασχολω απο την δουλεια τους. Αφου μιλησα λιγο με καποιους οι οποιοι εκαναν διαλλειμα, εβαλα κι εγω μια ποδια και βοηθησα με διαφορες δουλειες στην κουζινα!
- Ο διασημος supernova με ποδιά σε κουζινα! ειπε ο Michael, ο καλυτερος μου φιλος στυο εστιατοριο και ο πρωτος που γνωριστηκα μαζι του εδω.
- Αν μαθευτει παραεξω εισαι νεκρος! του ειπα και ολοι σκασαμε στα γελια. Βοηθουσα σε πολλες δουλειες μεσα στην κουζινα, οπως στο πλυσιμο των πιατων, αλλα δεν με αφησαν να πλησιασω τις κατσαρολες και τα τηγανια με τα φηγητα!
- Θελουμε ζωντανους τους πελατες! Μου ελεγαν καθε φορα που πλησιαζα καποια κατσαρολα για να ριξω καποιο υλικο.
- Υπονοειτε κατι? του ειπα με βλοσυρο υφος, αλλα δεν μπορεσα να το κρατησω για πολυ και εσκασα στα γελια.

Δεν με αφηναν να ανακατευτω οσο ηθελα στην κουζινα, αλλα δεν με αφηναν να κανω και τον σερβιτορο.
- Γιατι να μην κατευω κατω για να σερβιρω? Θα φροντισω να μην με καταλαβει κανεις!
- Ειναι ριψοκινδυνο! Δεν θα σε αφησω να τρομοκρατησεις τους πελατες εστω κι αν ειναι χωρις λογο! Ποτε δεν θα βαλεις μυαλο στο κουφιοκεφαλο σου? μου ειπε ο ιδιοκτητης οταν του προτεινα την ιδεα και μου εριξε μια απο τις δυνατες μπουνιες που δινει.
- ΕΕΕΙΙ! Κοψ' το αυτο ποναει! του ειπα και εφαγα αλλη μια τρυβωντας το σημειο που με πετυχε στον ωμο.
- Μην μου αντιμιλας εμενα! ειπε ριχνοντας μου αλλη μια. Με καταβεσμενο το κεφαλι γυρισα στην κουζινα και αρχισα να σκουπιζω πιατα.
- Φασιστα! ειπα μετα απο 2 λεπτα που σκεφτομουν τι να κανω και σκουπιζοντας το ιδιο πιατο ακομα.
- Το ακουσα αυτο μικρε! Και αν επαναληφθει θα φας κι αλλες! φωναξε απο το διπλα δωματιο.
- Τι αυτι εχει αυτος ο γερος? ειπα απορριμενος στον Michael.

- Ωχ! Εκανες το μεγαλο λαθος! μου ειπε και απομακρυνθηκε απο μενα.
- Καλυτερα να μην ειμαι κοντα στον στοχο του για οση διαρκεια κρατησει η επιθεση. Μπηκε μεσα ο ιδιοκτητης και αρχισε να με κινηγαει σε ολη την κουζινα. Τελικα με επιασε και εφαγα ακομα μερικες απο τις μπουνιες και τις κλοτσιες του. Επειτα μου ειπε:
- Ειπες οτι θα βοηθησεις! Γυρνα στην δουλεια που σου εβαλα και ασε τα πολλα λογια! ειπε αυστηρα.
- Σορι που στο λεω φιλαρακι αλλα τα θελει κι εσενα ο κ***ς σου! ειπε ο Michael δινοντας μου το χερι για να με βοηθησει να σηκωθω απο το πατωμα. Επειτα απο αυτο συνεχισα το σκουπισμα των πιατων με λιγο λιγοτερη διαθεση. Περασαν οι ωρες και ηρθε η ωρα το εστιατοριο να κλεισει. Μαζεψαμε ολα τα τραπεζια και πλυναμε ολα τα πιατα. Ομως το φαϊ που δεν εφαγαν οι πελατες δεν το πεταξαμε.

Οταν τελειωσαν ολες οι δουλειες, οπως καθαρισμα των τραπεζιων, σκουπισμα, σφουγγαρισμα κλπ, μαζευτηκαμε ολοι μαζι γυρο απο ενα μεγαλο τραπεζι μαζι με ολα τα φαγητα καθως και με αρκετες μπυρες. Αρχισαμε να τρωμε και να διασκεδαζουμε λεγοντας ανεκδοτα και διαφορα απο το διαστημα που μεσολαβησε μεχρι να ξανασυναντηθουμε!
- Καλα ρε συ! Ποσες φορες εχεις ξεφυγει απο την φυλακη? με ρωτησε ενας απο τους μαγειρες.
- Πολλες! Αλλα πλεον εχω χασει το μετρημα! απαντησα βρισκομενος υπο την επηρια πολλων μπυρων. Επειτα ολοι εσκασαν στα γελια! Διασκεδαζαμε για 2-3 ωρες ακομα αλλα στο τελος πηγανε ολοι για υπνο. Επρεπε να ειναι ξεκουραστοι οι μαγειρες για την επομενη μερα, η οποια θα ηταν το ιδιο δυσκολη με την σημερινη. Εγω εκατσα ξυπνιος. βγηκα εξω και αγναντευα στο πελαγος, βλεποντας τα φωτα του εστιατοριου να σωηνοθν το ενα μετα το αλλο.

Εμεινε μονο ενα μικρο φως αναμενο, για να μπορω να παω κι εγω για υπνο οταν το θελησω. Καποια στιγμη ομως με πηρε ο υπνος εξω, στο καταστρωμα. Ξυπνησα το πρωι απο καποιους πολυ δυνατους θορυβους στην αλλη μερια του εστιατοριου-πλοιου. Καποιος ηταν απο πανω μου λαχανιασμενος και με σκουνταγε.
- Εδω εισαι και σε ψαχνουμε σε ολο το πλοιο? Χρειαζομαστε βοηθεια! Ηρθαν καποιοι δυνατοι πειρατες και δεν μπορουμε να τους χειριστουμε μονοι μας. μου ειπε ο μαγειρας που ηταν απο πανω μου πανικοβλητος. Αμεσως σηκωθηκα πανω και πηγαμε και οι 2 στο πεδιο της μαχης. Τουλαχιστον 10 μεγειρες ηταν νεκροι και πολλοι ακομα ηταν ετοιμοι να πεθανουν απο τα τραυματα. Εβλεπα τους φιλους μου να πεφτουν ο ενας μετα τον αλλο. Δεν αντεξα και φωναξα:
- Πως τολματε να το κανετε αυτο στα "αδερφια" μου??? Αν βλαψετε εστω και αλλη μια τριχα απο τα μαλλια τους τοτε ειστε ολοι ΝΕΚΡΟΙ! φωναξα. Σταματησαν ολοι τις μαχες και με κοιταξαν.

Ημουν εξαλλος με ολα οσα συνεβησαν ενω εγω κοιμομουν. Δεν μπορουσα να πιστεψω οτι δεν καταφερα να σωσω τοσα απο τα "αδερφια" μου, οχι γιατι δεν καταφερα να νικησω καποιον, αλλα επειδη κοιμομουν. Εβραζα ολοκληρος απο θυμο! Εβλεπα την κατασταση και οσο το σκεφτομουν τοσο περισσοτερο θυμωνα με ολους! ΜΕ τον εαυτο μου, με τους πειρατες που επιτεθηκαν στο Baratie, ακομα και με τους μαγειρες που δεν με ξυπνησαν πιο νωρις! Ολοι οσοι εχθροι με κοιτουσαν, αρχισαν να γελανε. Μονο ενας δεν γελασε και με κοιταξε βλοσυρος.
- Τι θες εσυ εδω? φωναξε. Εσυ δεν ησουν μεσα στα σχεδια μου!
- Τον ξερεις καπετανιε? ρωτησε ενας απο τους εχθρους τον αντρα που μου μιλησε.
- Μα φυσικα τον ξερω η***ε! Ειναι ο πειρατης Messi D. Teo. Δεν πειραζει! Το σχεδιο μου ειναι τοσο τελειο που κανεις δεν μπορει να μου σταθει εμποδιο!! ειπε γελοντας υστερικα εως διαβολικα.
- Νομιζεις οτι θα αφησω να αγγιξετε εστω και αλλον ενα ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ??? φωναξα και ορμηξα στους 2 πρωτους δικους του που βρηκα. Επεσαν και οι 2 κατω με βαθιες πληγες και ασταμματητη αιμοραγια. Σφαδαζαν στον πονο. Το γελιο του αμεσως κοπηκε.
- Πως τολμησες να το κανεις αυτο στους αντρες μου? Επιθεση! Μην τον αφησετε να φυγει ζωντανος! φωναξε.

Αμεσως ορμηξαν πανω μου οι 30 αντρες του που ειχαν μεινει απο τις μαχες μεχρι τωρα. Με το που το ειδαν αυτο οι μαγειρες ηρθαν και παραταχθηκαν διπλα μου.
- Δεν θα σε αφησουμε μονο σου σε αυτη την μαχη. ειπε ο ιδιοκτητης ο οποιος ηταν ετοιμος για μαχη. Επειτα κι εμεις αρχισαμε να τρεχουμε καταπανω τους. 30 πειρατες (χωρις τον καπετανιο τους) εναντιον 20 μαγειρων και εμενα. Μολις συγκρουστηκαμε επεσαν τα πρωτα θυματα. 4 πειρατες επεσαν νεκροι απο τους μαγειρες και 1 μαγειρας λαβοθηκε θανασιμα.
- Ειπα δεν θα αφησω κανεναν να πειραξει τους ανθρωπους μου!!! φωναξα ορμοντας πανω σε αυτον που χτυπησε τον μαγειρα. Πανω απο 2 δευτερολεπτα δεν αντεξε αφου επεσε κατω με ενα κοψιμο στα πλευρα απο το οποιο ετρεχε σαν ποταμι το αιμα. Αλλοι 4 ηρθαν κατα πανω μου και κανοντας μια περιστροφικη κινηση με τα χερια μου φωναξα:
- Supa supa nooo... Tatsumaki!!! και πεταχτηκαν νεκροι ειτε πανω σε καποιον δικο τους ειτε στο πατωμα.

Την ιδια στιγμη οι μαγειρες ειχαν νικησει αλλους 7 απο τους πειρατες. Τοτε ο καπετανιος τους εκανε κατι το αδικαιολογητο. Φωναξε τους δικους του να τον καληψουν και αρχισε να κανει βηματα προς τα πισω.
- Μην τους αφησετε να με πλησιασουν! Κρατηστε τους μεχρι να φτασω στο πλοιο! φωναζε. Οι αντρες του τον κοιτουσαν με δυσπιστια και απορρουσαν με αυτα που ελεγε.
- Νομιζεις οτι βαζοντας τους αλλους να πεθανουν θα γλυτωσεις εσυ απο μενα? του φωναξα νοιωθωντας ολο μου το σωμα να θελει να τον κανει κομματια. Ακουγοντας την ανασα απο καθε κυτταρο μου και τον χτυπο της καρδιας μου μεσα στο κεφαλι μου.
- Μα φυσικα! Αυτοι ειναι τοσο χαζοι που θα με ακουσουν! Μεχρι να τους νικησεις ολους αυτους εγω θα ειμαι πολυ μακρυα απο εδω!
- Θελεις να λεγεσαι πειρατης?? Εσυ που αφηνεις τους αντρες σου να πεθανουν για να σωσεις το τομαρι σου?? Ο καπετανιος πεφτει πρωτος στο πεδιο της μαχης! Κανει τα παντα για να σωσει τους nakama του! Εσυ εισαι ακριβως το αντιθετο! Ενα σκουλικι που παριστανει τον πειρατη και στην πρωτη ευκαιρια τρεχει να ξεφυγει! Ο κοσμος, χωρις εσενα θα ηταν πολυ καλυτερος! Εσυ, και ολοι οι ομοιοι σου, χαλας την φημη των πειρατων! ΘΑ ΣΕ ΣΚΩΤΩΣΩ ΤΩΡΑ! του ειπα και αυτος με κοιτουσε αποσβολομενος.

Αρχισα να τρεχω προς το μερος του με τα χερια ετοιμα να ξεσκισουν την σαρκα του. Κανενας απο τους αντρες του δεν μου σταθηκε εμποδιο κι ετσι εφτασα γρηγορα αε αυτον. Εκεινος τους φωναζε και τους "στολιζε" με ολα τα υβριστικα επιθετα που μπορουσε να σκεφτει εκεινη την στιγμη, διαταζοντας τους να μπουνε στην μεση. Εκεινοι δεν τον ακουσαν και οταν πλησιασαν πολυ ετοιμαστηκε τελικα για μαχη.
- Εγω, ο μεγαλος Davy, δεν θα πεσω στην μαχη! Θα σε νικησω και θα γινω ο ηρωας της East Blue!
- Απο που προερχεται ολη αυτη η αυτοπεποιθηση? τον ρωτησα δινοντας ενα δυνατο χτυπημα στην πανοπλια του.
- Ερχεται απο το γεγονος οτι δεν μπορεις να περασεις αυτη την πανοπλια. ειπε χαμογελοντας.
- Ποιος στο ειπε αυτο? τον ξαναρωτησα χτυπωντας αλλη μια φορα την πανοπλια και με τα 2 χερια.
- Εγω! Δεν χρειαζεται να μου το πει καποιος αλλος! απαντησε ενω το χαμογελο του ειχε πλεον γινει σπαστικο μετα τις 2 αποτυχημενες επιθεσεις μου.

Οπως πηγε να ερθει καταπανω που ενας απο τους μαγειρες του πεταξε μια πετρα απο τις ζημιες που ειχαν γινει στο εστιατοριο. Αυτη η πετρα τον πετυχε στην μυτη η οποια αρχισε να αιμορραγει.
- Δεν μπορει! Ειμαι ανικητος! Πως ειναι δυνατον να με κανει καποιος να ματωσω?? επαναλαμβανε ολη την ωρα και αρχισε να τρεχει γυρω γυρω. Αρχισε και χτυπιοταν μεχρι που ολο του το σωμα καλυφθηκε απο κατι παραξανες μπλε φλογες.
- Θα πληρωσετε ακριβα αυτο που κανατε! Το μερος σε λιγα λεπτα θα εχει τυλιχθει ολοκληρο στις φλογες ειπε και επειτα φωναξε:
- Fire Torch ATTACK!! πετοντας φλεγομενoυς πυρσους σε ολο το μερος. Τα σημεια που επεσαν οι πυρσοι επιασαν αμεσως φωτια και αμεσως ολοι οι μαγειρες ετρεξαν να την σβησουν. Εγω συνεχισα να προσπαθω να σπασω την πανοπλια του αλλα χωρις αποτελεσμα.
- Δεν θα με νικησεις ποτε!!! ειπε γελοντας υστερικα για αλλη μια φορα.

Κοιτουσα ολο το σκηνικο με τους μαγειρες να προσπαθουν να σβησουν τις φωτιες, με τους πειρατες να μην κανουν τιποτα, και με τον Pearl να γελαει ετσι οπως γελουσε και δεν μπορεσα, αλλα και δεν ηθελα, να κρατησω τον θυμο μου για αυτο το ατομο.
- Αυτο το μαγαζι ειναι ολοκληρη η ζωη αυτου του γερου κι εσυ με μια ηλιθια επιθεση πανικου πας να το καταστρεψεις? Να εισαι σιγουρος οτι ουτε 2 μετρα δεν θα κανεις ζωντανος. ειπα και του ορμηξα καθως προσπαθουσα να συγκεντρωθω οσο περισσοτερο γινοταν. Οταν εφτασα μπροστα του προταξε για αλλη μια φορα την πανοπλια του σαν ασπιδα.
- Ittoryu Jigoku!!! ειπα χτυποντας τον με οτι ειχα και δεν ειχα εκεινη την στιγμη. Ολο μου το ειναι ειχε επικεντρωθει σε αυτο το χτυπημα. Η πανοπλια του εγινε κομματια. Μεχρι και τον ιδιο τον Pearl καταφερα και εκοψα! Επεσε κατω γεματος αιματα. Δεν μπορουσε να πιστεψει τι ειχε γινει. Πως καταφερα να σπασω την πανοπλια του.

Επειτα τον αποτελειωσα ενω εκλεγε για λυπηση. Πεταξα το νεκρο πτωμα του μεσα στην θαλασσα.
- Δεν αξιζεις ουτε να ακουμπας αυτο το εστιατοριο... ειπα.
Επειτα γυρισα στους υπολοιπους πειρατες οι οποιοι ακομα κοιτουσαν σαν αποχαυνομενοι.
- Μην νομιζετε οτι επειδη με αφησατε να περασω θα σας χαρισω την ζωη. ειπα αλλα μονο και μονο για να ξεκουμπηστουν απο το μερος. Μολις το ακουσαν αυτο αρχισαν να τρεχουν προς το πλοιο τους. Δεν τους κυνηγησα κι ετσι σαλπαρησαν για οσο πιο μακρυα μπορουσαν. Μαζι με τους μαγειρες καταφεραμε και ελεγξαμε τη φωτια πριν εξαπλωθει παραπανω. Ετσι η ζημια ηταν μικρη. Καταφεραμε και επιδιορθωσαμε τις ζημιες μεσα σε μια βδομαδα οποτε δεν εμεινε για πολυ κλειστο το εστιατοριο. Λιγος καιρος στο εστιατοριο ακομα δεν ξερω αν θα μου εκανε καλο η θα με εκανε χειροτερα, αφου με τοσες επιθεσεις που δεχοταν το εστιατοριο σιγουρα δεν θα εβρισκα την ησυχια μου. Ομως θα βοηθουσα και παλι τους φιλους μου και αυτο με χαρωποιουσε περισοτερο απο ολα! Ετσι εμεινα μερικες μερες ακομα. Τελικα αποφασισα, 4 μερες μετα, οτι επρεπε να φυγω.
- Σε ευχαριστουμε για αλλη μια φορα! Να ξερεις οτι οποτε και να ξαναερθεις θα εισαι ευπροσδεκτος!
- Καποια στιγμη θα τα ξαναπουμε ειπα και ανεβηκα στο πλοιο μου το οποιο ηταν γεματο φαγητα και ποτα πια. Αρχισα να απομακρυνομαι και τους χαιρετουσα, σκεφτομενος ποιος θα ειναι ο επομενος προορισμος μου.

ΤΕΛΟΣ

Όνομα: Messi D. Teo
Haki Points: -
Player of the Week Points: 6
Beli: 21,800
Bounty/Fame Points:+3,000,000
Post:3200