Alucard and Revolutionaries [τελος]

Συμμάζευα το πλοίο μου μετά από μια μάχη με κάτι πειρατές, η οποίοι με τα κανόνια τους μου το είχαν γεμίσει τρύπες.
Βρισκόμουν στο αμπάρι του πλοίου μου και επισκεύαζα μερικές τρύπες, που έμπαζαν νερά μέχρι που άρχισα να ακούω από έξω ένα κράξιμο πουλιού. Έτσι βγήκα αμέσως να δω τι ήταν. Έψαξα για λίγο μέχρι που το πολύ ξανά έκραξε. Σήκωσα το κεφάλι μου στον ουρανό και είδα έναν από αυτούς τους πελαργούς με τις εφημερίδες της κυβέρνησης. Ήθελα να μάθω τα νέα του έξω κόσμου. Γι'αυτό έβγαλα 5 beli από την τσέπη μου και τον φώναξα.
- Ε πελαργέ! Δώσε μου μια εφημερίδα
Έκραξε μια φόρα ακόμα και πέταξε προς το μέρος μου, όπου μου έδωσε την εφημερίδα και εγώ του έδωσα τα beli. Με το που τα έδωσα εξαφανίστηκε τόσο γρήγορα, όσο είχε εμφανιστεί!

Πήρα την εφημερίδα στην κουζίνα και άρχισα να τρώω ενώ την ξεφύλλιζα.
Διάφορα νέα που δεν με απασχολούσαν και τόσο γιατί έλεγε μόνο για τις ανοησίες για τους Marine, όμως μετά την τρίτη σελίδα το μάτι μου έπεσε πάνω σε ένα ενδιαφέρον άρθρο!
- Ακόμα ένας πειρατής φυλακίστηκε στο Blue Island από τον καπετάνιο tzien έχουμε και μια μικρή συνέντευξη που μας έδωσε ο ίδιος ο καπετάνιος!
- Η σύλληψη του πειρατή scrool ήταν εύκολη δουλειά και δεν με κούρασε καθόλου. Είχα βέβαια και την βοήθεια των μαθητευόμενων Marin μου και αυτό το έκανε ακόμα πιο εύκολο. Δεν έχει αποφασιστεί ακόμα ποια θα είναι η σίγουρη μοίρα αυτού του πειρατή, αλλά το πιο σίγουρο είναι το Impel Down μαζί με τους υπόλοιπους πειρατές που πιάνονται!
Μόλις το διάβασα, πήρα την εφημερίδα και την έσφιξα στο χέρι μου και μετά την έκαψα με τις δυνάμεις μου.

Έτρεξα στο δωμάτιο με τους χάρτες μου και άρχισα να ψάχνω για το που βρισκόταν το Blue Island. Έψαξα πολλούς χάρτες μέχρι που τον βρήκα και έτσι αφού υπολόγισα που είμαι πήγα στο πηδάλιο του πλοίου μου. Το έστριψα το και άρχισα να πλέω προς το blue island ενώ σκεφτόμουν πολλά.
- Έρχομαι srcool! Δεν θα αφήσω έναν φίλο μου να πάει στο Impel Down! Θα σε σώσω ακόμα και αν χρειαστεί να δώσω και την ζωή μου γι'αυτό!
Είχα πολύ δρόμο μπροστά μου, αλλά δεν θα το έβαζα κάτω. Το μόνο πράγμα, που με ένοιαζε ήταν να φτάσω στο Blue Island πριν έρθει το πλοίο και τον μεταφέρει στο Impel Down.
Καθόμουν στο παρατηρητήριο και έβλεπα με τα κιάλια μου, όταν μπροστά μου είδα μαύρα σύννεφα.
- Καταιγίδα!
σκέφτηκα, αλλά δεν θα με εμπόδιζε να φτάσω στην ώρα μου στο νησί, όπου κρατούσαν τον φίλο μου!

Μετά από λίγο είχα μπει μέσα στην καταιγίδα που είχα δει. Τα κύματα ήταν τεράστια και η βροχή πολύ δυνατή, αλλά εγώ δεν γυρνούσα πίσω. Πάλευα ατέλειωτες ώρες με τα κύματα και είχα γίνει μούσκεμα. Πολλές φορές τα κύματα κάλυπταν όλο μου το πλοίο, αλλά ευτυχώς εγώ είχα δεθεί μαζί με το πηδάλιο και έτσι δεν με έπαιρναν στον πάτο του ωκεανού, όπου δεν μπορούσα να κολυμπήσω!
- Δεν θα με σταματήσεις εσύ από τον στόχο μου! Θα φτάσω στον προορισμό μου και θα σώσω τον φίλο μου!
Έριχνα κατάρες στην θάλασσα, που με εμπόδιζε από το να πάω να σώσω τον φίλο μου, όμως αυτή δεν σταματούσε. Συνέχιζε να κουνάει το πλοίο με αποτέλεσμα να με βγάζει από την πορεία μου. Εγώ όμως έβαζα όλην μου την δύναμη και τα κατάφερνα να μπω σε πορεία!
Αυτό συνεχιζόταν για ώρες ατέλειωτες μέχρι, που τελικά σταμάτησε η καταιγίδα και φάνηκε ο ουρανός με τα τόσο λαμπερά αστέρια!

Δεν σταμάτησα όμως ούτε για ύπνο! Πήγα στην κουζίνα του πλοίου, πήρα ένα μπουκάλι ρούμι και μετά πήγα πάλι στο πηδάλιο! Παράλληλα έπινα συνέχεια μέχρι που μέθυσα και άρχισα να τραγουδάω!
- Έλα, έλα! Τον scrool πάμε να σώσουμε, αλλά την μοίρα μας δεν την λογαριάζουμε, έλα, έλα πάμε να τον σώσουμε!
Όλο το βράδυ το πέρασα τραγουδώντας μέχρι που το επόμενο πρωί τα μάτια μου είχαν πεταχτεί έξω από την κούραση και την νύστα. Αποφάσισα να δέσω το πηδάλιο μου και να πάω στην καμπίνα για να ξεκουραστώ λίγες ωρίτσες. Από την στιγμή που ξάπλωσα έκλεισαν τα ματια μου αμέσως και δεν αισθανόμουν τίποτα γύρω μου.
Σε μια στιγμή, καθώς κοιμόμουν είδα ένα όνειρο. Ήταν ο scrool και μου έλεγε:
- Για μια ακόμη φορά άργησες! Κάνε γρήγορα ανόητε, γιατί δεν μου πάνε τα λευκά με μαύρες ρίγες....
Πάλι καλά που είδα τέτοιο όνειρο! Πετάχτηκα αμέσως όρθιος και είδα πως είχε μεσημεριάσει.

Αμέσως έτρεξα στο πηδάλιο να δω αν είχα βγει από την πορεία μου. Ευτυχώς ήμουν ακόμα στο δρόμο μου.
Μόλις έπιασα και πάλι το πηδάλιο η κοιλιά μου άρχισε να γουργουρίζει. Έτσι πήγα, ετοίμασα κάτι να φάω στα γρήγορα και μετά πήγα και πάλι στο πηδάλιο.
Έτρωγα με το ένα χέρι και με το άλλο είχα το μπούτι χοιρινού στο χέρι μου.
- Είναι πεντανόστιμο! Όσο πάω γίνομαι και καλύτερος στο μαγείρεμα! σκέφτηκα.
Όταν τελείωσα με το φαΐ έβγαλα τον χάρτη από την τσέπη μου και είδα ποσο μακριά από το Blue Island βρισκόμουν.
- Ευτυχώς που η καταιγίδα το βράδυ δεν με καθυστέρησε και πολύ. Άρα σήμερα το βράδυ θα κοιμηθώ και αύριο το πρωί ξεκινάω και πάλι. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου κατά το μεσημεράκι θα έχω φτάσει στο νησί!
Συνέχισα να πλέω και αφού είχε βραδιάσει και όσο τα πόδια μου συνέχιζαν να με κρατάνε. Λίγο αργότερα πήρα την απόφαση να πάω να κοιμηθώ. Έτσι έδεσα το πλοίο μου έριξα και άγκυρα και προχώρησα προς την καμπίνα μου.

Ενώ κοιμόμουν έβλεπα εφιάλτες, πως η Marine εκτελούσαν τον scrool και εγώ ήμουν ανήμπορος να τον σώσω. Το επόμενο πρωινό ξύπνησα μέσα στον ιδρώτα. Κατάλαβα πως όλα αυτά ήταν ένας απλός εφιάλτης. Πήγα να κάνω ένα μπάνιο με κρύο νερό για να συνέλθω.
Αμέσως, αφού ετοιμάστηκα βγήκα έξω και έθεσα σε κίνηση και πάλι το πλοίο μου.
- Λογικά θα είμαι εκεί σε λίγες ώρες, ελπίζω όμως να είσαι και εσύ εκεί πέρα scrool!
Μετά από αρκετές ώρες πάνω στο κατάρτι άρχισα να βλέπω το νησί από μακριά. Κατέβηκα αμέσως κάτω και έτρεξα στο πηδάλιο. Για καλή μου τύχη εκείνη την στιγμή φύσηξε ένα δυνατό ρεύμα αέρα που φούσκωσε τα πανιά του πλοίου μου και απέκτησα μεγάλη ταχύτητα.
- Με αυτήν την ταχύτητα θα φτάσω πολύ πιο γρήγορα από όσο υπολόγιζα!

Μετά από λίγα τέταρτα είχα φτάσει σε ένα μικρό λιμάνι σε ένα χωριό. Έδεσα αμέσως το πλοίο μου και πήδηξα στο νησί. Άρχισα να ρωτάω του ανθρώπους επίμονα:
- Μήπως ξέρετε σε ποια βάση βρίσκετε ο scrool ο πειρατής, που συνελήφθη πρόσφατα;
Όμως κανένας δεν μου έδινε μια σαφή απάντηση.
- Όχι δεν γνωρίζω, είναι μυστικό τον Marine, έλεγαν οι περισσότεροι.
Συνέχισα να ρωτάω όλους τους ανθρώπους στο χωριο μέχρι που μερικοί τύποι μου όρμησαν και με τράβηξαν μέσα σε ένα στενό. Εκεί με ρώτησαν:
- Γιατί ενδιαφέρεσαι τόσο να μάθεις για τον scrool; Τι τον θέλεις εσύ;
- Δεν έχω κανέναν λόγο να σου πω εσένα, καθώς δεν σε γνωρίζω καθόλου. Αν γνωρίζεις που είναι απλά πέσ'το μου.
- Άκου εδώ καλά, ο scrool άνηκε στους επαναστάτες, όπως και εμείς. Ο "kakumeika" του είχε δώσει οδηγίες να μπει και να κλέψει κάτι σε μια βάση εδώ πέρα αλλα τον έπιασαν. Έτσι εμείς είμαστε εδώ για να τον σώσουμε. Τώρα πρέπει να μου πεις και εσύ για να ξέρω αν σε αφήσω να ζήσεις ή όχι.

Αφού πείστηκα πως και αυτοί οι δύο ήταν εδώ για να βοηθήσουν τον scrool τους είπα:
- Ναι και εγώ για τον ίδιο λόγο είμαι εδώ πέρα. Ήρθα για να σώσω τον φίλο μου!
- Και πίστευες ότι θα τα κατάφερνες μονος σου; Αυτό το νησί έχει τις πιο πολλές βάσεις Marine σε όλες της θάλασσες! Τι σε έκανε να το πιστέψεις πως θα τα κατάφερνες μόνος σου;
- Γιατί έχω ξανα έρθει εδώ πέρα. Είχα κοροϊδέψει μια ολόκληρη βάση Marine για να πάρω έναν χάρτη θησαυρού και τα κατάφερα ολομόναχος! Τον πήρα και έφυγα.
- Πολύ καλά τότε, θα χρειαστούμε την βοήθεια σου. Έλα μαζί μας.
Άρχισα να τους ακολουθώ για λίγο μέχρι που φτάσαμε σε ένα μικρό δάσος λίγο πιο έξω από την πόλη. Εκεί πέρα περπατήσαμε για λίγο μέχρι που βρήκαμε μια καταπακτή.

Εκεί πέρα, μόλις μπήκα μέσα, είδα έναν ολόκληρο στρατό επαναστατών. Τότε είπα στον τύπο που με έφερε εδώ πέρα:
- Μα καλά πως βρεθήκατε όλοι εδώ πέρα; Και τέλος πάντων πιο είναι το όνομα σου;
- Το πως βρεθήκαμε είναι μυστικό τον επαναστατών. Όσο για το όνομα μου, με λένε ivan.
Μόλις κατεβήκαμε και σταθήκαμε μπροστά από όλους, ένας τύπος ήρθε και ρώτησε τον ivan:
- Μα καλά ποιος είναι αυτός και γιατί τον έφερες εδώ πέρα;
- Είναι φίλος του scrool και θέλει να βοηθήσει! Είχε κοροϊδέψει τους Marine εδώ πέρα για πολύ καιρό και ξέρει τα κατατόπια καλά.
- Πολύ καλά, αφού το λες εσύ ivan θα το σεβαστώ, αλλά να προσέχεις! Δεν παύει να είναι πειρατής!
Μόλις το άκουσα αυτό πετάχτηκα και του είπα:
- Το ότι είμαι πειρατής δεν με κάνει και κάθαρμα, ώστε να μην θέλω να σώσω τους φίλους μου! Λοιπόν θα μου πείτε πως θα πάει το σχέδιο η αν δεν με εμπιστεύεστε να πάω να τον βγάλω μονος μου;

Ο ivan τότε μπήκε στην μέση και μας χώρισε, γιατί ήμασταν έτοιμοι να πιαστούμε στα χέρια.
- Έλα μαζί μου alucard και εσύ κούρο.
Πήγε στο μέρος που είχε τον χάρτη του νησιού και άρχισε να μας εξηγεί το σχέδιο.
- Λοιπόν έχουμε και λέμε, θα ξεκινήσουμε αργά το βραδυ που δεν θα έχει και πολλούς φρουρούς. Θα πάμε με προσοχή και θα σκοτώσουμε τους φύλακες στις πόρτες. Εκεί πέρα κάποιοι από εμάς θα φορέσουν τα ρούχα τους για να μην μας καταλάβουν και μετά η υπόλοιποι θα μπούνε μέσα. Εκεί πέρα ο alucard θα μας οδηγήσει μέχρι της φυλακές, όπου θα χωριστούμε και θα αρχίσουμε να ψάχνουμε τον scroll μέχρι να τον βρούμε. Όταν τον βρούμε τον βγάζουμε από εκεί μέσα και γυρνάμε εδώ μέχρι να έρθει το επόμενο βράδυ.
Αφού άκουσα το σχέδιο του είπα:
- Εγώ έχω μια αντίρρηση σε αυτό το θέμα. Δεν ξέρω πόσο καιρό είστε εδώ, αλλά το βράδυ δεν μπορούμε να κουνηθούμε καθόλου, γιατί από τους προβολείς εδώ πέρα το βραδυ γίνετε μέρα. Η καλύτερη ώρα λοιπόν να δράσουμε θα ήταν το πρωί με την ομίχλη. Το υπόλοιπο σχέδιο μου άρεσε!

Αφού το συζήτησαν για λίγο το θέμα συμφώνησαν με την ιδέα μου και έτσι αρχίσαμε να περιμένουμε μέχρι το επόμενο πρωινό.
Κάτσαμε φάγαμε ελαφρά για να μην βαραίνουμε και δεν μπορούμε να τρέξουμε αργότερα. Αφού είχε βραδιάσει γύρισε ο κούρο απ'έξω, ήρθε κοντά και μου είπε:
- Συγγνώμη που σε αμφισβήτησα Alucard, είχες δίκιο. Εδώ πέρα το βράδυ γίνετε σαν μέρα.
Ξεκινήσαμε μια μικρή συζήτηση μαζί μέχρι που μας πείρε ο ύπνος δίπλα δίπλα.
Όμως ο ύπνος μας δεν κράτησε πολύ, γιατί το πρωινό έφτασε γρήγορα. Όλοι μας βγήκαμε έξω και αρχίσαμε να προχωράμε προς την βάση τον Marine. Εκεί λίγο πριν φτάσουμε στην είσοδο της βάσης τους, μια ομάδα έκατσε πίσω για σιγουριά και η υπόλοιπη μπήκε μέσα.
Όπως συμφωνήσαμε εκτελέσαμε αθόρυβα μέσα στην ομίχλη τους δυο φρουρούς της πόρτας. Μετά εγώ τους καθοδήγησα μέχρι της φυλακές, όπου και εκεί εκτελέσαμε τους Marnie που βρισκόταν εκεί. Αφού μπήκαμε μέσα χωριστήκαμε και αρχίσαμε να ψάχνουμε για τον scroll.

Χωριστήκαμε σε ομάδες τον δυο ατόμων για να σιγουρευτούμε ότι όλα θα πάνε καλά. Εγώ ήμουν μαζί με τον ivan και ψάχναμε τα χαμηλότερα επίπεδα της φυλακής, ενώ ο κούρο είχε πάει μαζί με έναν άλλον επαναστάτη. Όλα πήγαιναν σύμφωνα με το σχέδιο!
Τελικά αφού εγώ και ο ivan φτάσαμε στο πιο χαμηλό επίπεδο είδαμε πολλούς Marine να παίζουν χαρτιά. Έτσι είπα στον ivan:
- Εδώ πέρα πρέπει να είναι, άστο επάνω μου, θα το κάνω αθόρυβα!
- Τι μόνος σου πως θα τα καταφέρεις;
Άρχισα τότε να περπατώ στις σκιές μέχρι που έφτασα αρκετά κοντά. Μετέτρεψα το χέρι μου σε πύρινο πυρσό και όρμηξα στους Marine καρφώνοντας το χέρι μου στον έναν και μετά τον άλλον.
Αφού τους είχα καθαρίσει ήρθε πίσω μου ο ivan και μου είπε:
- Είσαι χρήστης φρούτου logia! Γιατί δεν μου το είπες;
- Ξέχασα! Λοιπόν ας συνεχίσουμε, πάμε!
Λίγο πιο μετά στο επόμενο κελί είδαμε τον scrool δεμένο.

Χωρίς χάσιμο χρόνου του φωνάξαμε:
- Scrool, ανόητε παλιόφιλε! Μέσα είσαι; Τι λες θέλεις να βγεις ή σου άρεσε τόσο πολύ εκεί πέρα;
Μόλις ο scrool μας είδε πήγε να φωνάξει από την χαρά του, αλλά εγώ του είπα:
- Όχι, μην φωνάξεις!
Πήγα σε έναν από αυτούς τους φρουρούς και του πείρα τα κλειδιά. Ενώ προσπαθούσα να βρω το σωστό, ο ivan μιλούσε μαζί με τον κούρο στο den den mushi του και του είπε:
- Τον βρήκαμε! Βγείτε όλοι έξω από εδώ. Ερχόμαστε και εμείς!
Μετά από λίγο κατάφερα να βρω το σωστό κλειδί και άνοιξα το κελί και της χειροπέδες. Αρχίσαμε να προχωράμε προς την έξοδο, αλλά ξαφνικά ένας φυλακισμένος μας είδε και άρχισε να φωνάζει!
- Δραπετεύουν φύλακες!
Δίπλα από το κελί του είχε έναν μοχλό και μόλις τον κατέβασε άρχισε να χτυπάει μια σειρήνα. Αμέσως τον έκανα σταχτη με ένα κύμα φωτιάς και αρχίσαμε να τρέχουμε. Ο ivan τότε μου είπε:
- Αυτός εκεί πρέπει να ήταν Marine, αλλά το έπαιζε κρατούμενος. Μας την έφεραν!

Μετά από πολύ τρέξιμο καταφέραμε και βγήκαμε έξω. Εκεί πέρα είδαμε ότι είχε ξεσπάσει πόλεμος ανάμεσα στις δύο παρατάξεις. Έτσι αρχίσαμε και εμείς να τους βαράμε, καθώς προσπαθούσαμε να βγούμε έξω.
Μόλις μας είδαν οι επαναστάτες άρχισαν να σπρώχνουν τους Marine, ώστε να καταφέρουμε να βγούμε από εκεί πέρα. Μετά από λίγα λεπτά καταφέραμε και δραπετεύσαμε, ενώ η επαναστάτες κρατούσαν τους Marine.
Και από της δυο πλευρές είχαν αρχίσει να πεθαίνουν άνθρωποι. Καθώς πολεμούσα είδα πως έρχονταν και άλλοι Marine από τις γύρω σχολές στο νησί. Είπα στον ivan:
- Πρέπει να υποχωρήσουμε. Έρχονται και άλλοι! Πρέπει να φύγουμε! Τον scrool τον σώσαμε. Πάρε όλους τους επαναστάτες έξω από τα τείχη της σχολής αυτής. Έχω ένα σχέδιο!
- Πολύ καλά alucard! Επαναστάτες, υποχωρήστε!
Περίμενα λίγο μέχρι να βγουν έξω από τα τείχη όλοι οι επαναστάτες. Τότε με της δυνάμεις μου, σήκωσα ένα τείχος φωτιάς, που εμπόδιζε τους Marine να έρθουν προς το μέρος μας! Είχαμε γλιτώσει από την μια ομάδα, αλλά οι άλλες σχολες έρχονταν κατά πάνω μας. Ξεκινήσαμε όλοι να τρέχουμε προς τα πλοία.

Μετά από πολύ τρέξιμο ενώ μας ακολουθούσαν η Marine φτάσαμε σε μια μικρή διασταύρωση. Εκεί πέρα ο ivan μου είπε:
- Είσαι καλός και κατάλληλος για τους επαναστάτες, θες να έρθεις μαζί μας; Εμείς το πλοίο μας το έχουμε από εδώ.
- Λυπάμαι, αλλά πρέπει να πάω να πάρω το δικό μου πλοίο πρώτα, θα το σκεφτώ και θα σου απαντήσω την επόμενη φορά!
- Πολύ καλά φίλε μου θα τα ξαναπούμε! Άνδρες από εδώ πέρα!
Εκεί πέρα η δρόμοι μας χωρίστηκαν. Κρύφτηκα για λίγο γιατί είδα πως η Marine τους ακολούθησαν. Βγήκα και έτρεξα στο πλοίο μου.
Αφού έφτασα είπα:
- Πάλι καλά που δεν με είδε κανένας Marine για να με αναγνωρίσει για αυτούς δεν ήμουν εδώ πέρα!
Χωρίς καμία καθυστέρηση ετοίμασα το πλοίο μου και άνοιξα τα πανιά μου για την επόμενη περιπέτεια μου. Ποιος ξέρει, μπορεί κάποια μέρα να έβλεπα ξανά τους επαναστάτες και ίσως την επόμενη φορά να επέλεγα να πάω μαζί τους....

Όνομα: Alucard
Haki Points: -
Player of the Week Points: 7
Beli: 18.000
Bounty: -
Post: 4.200