The devastation of an island and the makeover of our hearts !

Η ανατολη του ηλιου με ξυπνησε , καθως το φως επεφτε διαπλατα πανω μου ... Τα ματια μου ανοιξαν , μονο ,για λιγα χιλιοστα .. Ειχα ξεκινησει απο το Holger Island με προορισμο τον Doom Island ... Πριν αποκοιμηθω ειχα δεσει το πηδαλιο ωστε να κρατησει μια συγκεκριμενη πορεια ... Ετσι ειχα το κεφαλι μου ησυχο και με πηρε ο υπνος ... Πεταχτηκα πανω !! Ηλενξα αν οντως ειχα παρει την σωστη πορεια

Σπόιλερ:

... Συμφωνα με τον χαρτη καλα πηγενα ..... Εριξα το παλτο μου πανω μου και ετοιμαστηκα ξανα για υπνο , μιας και το ταξιδι εμελλε να ειναι πολυωρο .....

Η φουρτουνα με ξυπνησε ...

Σπόιλερ:

Συγκεντρωθηκα ... Κουνησα τα χερια , ομαλα , προς τα επανω και εριξα τα μποφορ του αερα στα 4 ...

Σπόιλερ:

Τα ματια μου εβλεπαν ενα τεραστιο νησι , χωρισμενο στα δυο απο ενα μεγαλο ποταμι ... Ειχα ενα διλλημα ... Σε ποιο απο τα δυο κομματια του νησιου να πηγαινα ... Το βορειο κομματι φαινοταν να εχει περισσοτερη βλαστηση ... Μου τραβηξε το ενδιαφερον και εθεσα την πορεια μου προς τα εκει ... Η ωρα περνουσε και οσο πλησιαζα εβλεπα το νησι να ειναι ολο και μεγαλυτερο, χωρις να φτανω πραγματικα ...Για να κυλησει η ωρα εβγαλα απο την τσεπη μου ενα τσιγαρο και καπνισα ...

Επιτελους μετα απο μια βδομαδα εβλεπα το νησι... Κανονικα το ταξιδι θα διαρκουσε μονο 5 μερες αλλα δεν ειχε καθολου αερα εκτος απο σημερα... Η θαλασσα ηταν φουσκωμενη και παλευα να μεινω εντος πορειας οταν ξαφνικα ο αερας κοπασε και τα κυματα μειωθηκαν. Αφου ευχαριστισα τα ουρανια πνευματα επιασα το πηδαλιο και βεβαιωσα πορεια προς την πολη με προορισμο την βαση του νησιου.

Μετα απο κανα τεταρτο μπηκα στο λιμανι. Παντου γυρω μου υπηρχαν μεγαλα καραβια και το δικο μου φανταζε βαρκουλα στον γυαλο μπροστα τους... Αφου ξεπερασα το σοκ εστριψα προς το ναυπηγειο της βασης. Μπαινοντας μεσα ειδα πολλα πολεμικα πλοια απο τα οποια κρεμονταν απο σκηνια μηχανικοι και τεχνιτες επισκευαζοντας τα. Ενας τεχνιτης που με ειδε μου εκανε σημα να παω προς το μερος του.

Ακολουθησα τις οδηγιες του και εριξα αγκυρα στο μερος που μου εδειξε. Του ειπα τα προβληματα που ειχε το καραβι μου και αφου του εριξε και αυτος μια ματια μου ειπε οτι δεν μπορουσε να το φτιαξει γιατι τα υφαλα ειχαν υποστει ζημια και τον παραξενεψε και το γεγονος οτι δεν βυθιστηκα. Ηταν στεναχωρο για μενα που αποχωριζομουν αυτο το πλοιο και με βαρια καρδια μαζεψα τα πραγματα μου, τα εβγαλα στην στερια και αφου τα ακουμπησα σε μια γωνια πηγα να διαλεξω νεο μεταφορικο μεσο...

Εκανα ακομα δυο τσιγαρα και πλεον , μπορουσα να δω , οτι ειχα φτασει αρκετα κοντα στην παραλια .... Η βαρκα ακουμπησε στην αμμο , ανεβασα τα πανια και με δυναμη την τραβηξα εξ ολοκληρου εκτος νερου ... Την "εδεσα" σε κατι μεγαλες πετρες που ειχε λιγο πιο διπλα , πηρα το μπουφαν μου και ξεκινησα προς το δασος ... Την στιγμη που εισηθλα στο δασος , η οραση μου κατακλυστηκε απο μια πρασινη παλετα με ολων των ειδων τα χρωματα πανω ... Ενα απο τα πιο ωραια μερη που εχω δει .... Κατι μου ελεγε οτι το ταξιδι μου σε αυτο το νησι θα ηταν συναρπαστικο !!!

Υπεροχη μέρα... ο ήλιος είναι πολύ φωτεινός και εγώ βρίσκομαι ξέγνοιαστος στις παρυφές του δασους στο νησί Doom. Είμαι πολύ χαρούμενος μιας και τις τελευταίες μέρες εκλπηρώθηκε μια από τις επιθυμίες μου. Είμαι πλέον ένας επαναστάτης! Τα τελευταία χρονια είχα βάλει στόχο να γίνω δυνατός... σωματικά και ψυχικά... ώστε να αντιμετωπίσω στο μέλλον τον άνθρωπο που κατέστρεψε τη ζωή μου. Φοβόμουν όμως... φοβόμουν πως μονος μου θα ήταν δύσκολο να τα καταφέρω... ίσως πρέπει να βρω κάποιους ανθρώπους οι οποιοι θα μπορούν να με βοηθήσουν

Βρισκόμουν ξαπλωμένος στις ρίζες ενός δέντρου με τον ήλιο να με ζεσταίνει. Πρέπει να γίνω πιο δυνατός σκέφτηκα, σηκώθηκα πάνω απότομα αποφασισμένος να αρχίσω προπόνηση. Αυτό το δασος είναι ότι πρέπει... με αυτό το σκεπτικό ξεκίνησα να πάω πιο βαθιά μέσα ώστε να βρω ένα κατάλληλο μέρος να αρχίσω προπόνηση. Μετά από λίγη ώρα βρήκα ένα βολικό ξέφωτο, αυτό μου κάνει, είπα από μέσα μου και άμεσος δίχως να χάνω χρόνο άρχισα να κάνω ζέσταμα.

Ήταν τόσα πολλά αυτά που ήθελα να βελτιώσω πάνω μου... δεν ήξερα από που να ξεκινήσω. Σκέφτηκα να ξεκινήσω από τα βασικά αρχικά... ένα απλό ζέσταμα πρώτου προχωρήσω στην εκπαίδευση μου πάνω σε ειδικές επιθέσεις που θα μου επέτρεπε το φρούτο μου. Έβγαλα κάποια ρούχα από πάνω μου που με δυσκόλευαν στην κίνηση και ξεκίνησα να κάνω ζέσταμα. Ο ήλιος από πάνω μου έκαιγε και εγώ είχα ιδρώσει πολύ... ποτε ποτε σταματούσε να πιο λίγο νερό. Να ακόμα ένα πράγμα που πρέπει να βελτιώσω... τις αντοχές μου. Έτσι σηκώθηκα και συνέχισα.

Στην αρχη μου εδειχνε κατι μικρες βαρκες αλλα του ειπα οτι ηθελα κατι πιο ευρυχωρο.
-Εχω νομιζω αυτο ακριβως που ψαχνεις...
Μου ειπε και μου εδειξε ενα καραβι λιγο πιο μεγαλο απο το δικο μου. Ηταν πανεμορφο... Ειχε μια μεγαλη καμπινα στους 4 τοιχους της ειχε απο ενα μεγαλο παραθυρο για να βλεπεις προς ολες τις κατευθυνσεις. Ειχε ενα κεντρικο καταρτι και μεγαλουτσικο καταστρωμα. Ανεβηκα πανω και μπηκα στην καμπινα. Μεσα ειχε ενα κρεβατι, μια μικρη κουζινουλα και ενα μικρο δωματιακι που υπεθεσα θα ηταν η τουαλετα... Το καλυτερο ηταν το οτι το πηδαλιο ηταν μεσα στην καμπινα και για αυτο το λογο υπηρχαν και τα παραθυρα. Βγηκα απο την καμπινα γεματος χαρα...
-Θα το παρω! Μπορεις να με βοηθησεις με τα πραγματα?
Εκεινος δεχτηκε και τα βαλαμε στην καμπινα. Τοτε αποφασισα να το βγαλω εξω στο λιμανι για να φυγει και η μυρωδια της κλεισουρας και ετσι σηκωσα αγκυρα και πανια. Καθως εβγαινα χαιρετησα τον τεχνιτη κουνωντας του το καπελο μου και το ξαναφορεσα. Η μερα ηταν τελεια και αφου εκανα το καραβι μια βολτα αγκυροβολισα στο λιμανι λιγο πιο περα απο την βαση.

Κατεβηκα απο το καραβακι μου και αφου το θαυμασα λιγο ακομα ξεκινησα με τον σακο που περιειχε τα οπλα του Hiku στον ωμο να βρω εναν οπλουργο... Ο κοσμος ηταν πολυς και υπηρχε μια γενικη συγχυση ενω περιπολοι απο Marine πηγαινοερχοντουσαν... Περιπλανιομουν μεσα στα στενα σαν χαμενος μεχρι που αποφασισα να ριξω την υπερηφανια μου και να ρωτησω για οδηγιες... Βρηκα κατι δεσποινιδες και τις πλησιασα... Εβγαλα το καπελο μου και κανοντας μια υποκλιση χρησιμοποιησα ολη μου την γοητεια (για να μην με περασουν και για ηλιθιο) και τις ρωτησα αν ξερανε καποιον καλο οπλουργο. Χασκογελασανε κατι ψιθηρισαν μεταξυ τους και φυγανε σαν να μην με ακουσαν. Εμεινα συξυλος και ο κοσμος με κοιταζε. Κρατησα την ψυχραιμια μου και ξαναβαλα το καπελο μου. Ευτυχως για μενα ενας παππους με ακουσε και μου ειπε να παω στο οπλουργειο του Dan που ηταν 5 στενα πιο κατω. Τον ευχαριστησα και κινησα προς τα κει.

Συναρπαστικο η οχι , το δασος , επρεπε να βρω ενα μερος για να περασω το βραδυ μου ... Ακτινες ηλιου "ξεγλιστρουσαν" απο καθε κενο που εβρισκαν αναμεσα στα δεντρα και στα φυλλα ... Γι'αυτο η ορατοτητα μου ηταν σχετικα μικρη μιας και λιγα σημεια μονο , φωτιζονταν ... Μιας και γνωριζα τις τεχνικες των νιντζα το καλυτερο που θα μπορουσα να κανω ηταν να ανεβω ψηλα σε δεντρα και να συνεχισω απο εκει , γιατι αν εμενα κατω ισως δεχομουν επιθεση απο καποιο ζωο την οποια σιγουρα δεν θα περιμενα ... Ανεβηκα στο πρωτο δεντρο που μπορεσα και συνεχισα το ταξιδι μου απο εκει .. Προχωρουσα απο δεντρο σε δεντρο ωσπου ειδα στην ευθεια μια μεγαλη σπηλια .....
-Suqoiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii!!!! φωναξα και ετρεξα απευθειας προς τα εκει ...!!

Eφτασα μπροστα στην σπηλια ... Η εισοδος ειναι επιβλητικη, γυρω στα τρια μετρα σε υψος και δεκα μετρα σε πλατος ... Χωρις να χασω χρονο εσπασα καποια κλαρια απο τα ξυλα που ειχα μαζεψει , εκοψα ενα κομματι απο την μπλουζα μου και εδεσα τα ξυλα απο το πανω μερος με αυτο το κομματι ... Το αναψα με τον αναπτηρα και μπηκα μεσα ... Ειχα ενα χειροποιητο δαυλο ο οποιος δεν θα κρατουσε πολυ ... Οι κινησεις μου ηταν μετρημενες ... Ετρεξα προς τα μεσα για να μπορεσω να εξερευνησω την σπηλια οσο πιο γρηγορα γινοταν ... Αυτο το εκανα διοτι δεν ηθελα να εχω απροσμενους επισκεπτες ...

Την στιγμη που ειχα φτασει αρκετα μεσα ακουω πολλα " Φλλιιινκγγγγγ" ... Ενστικτωδως πεφτω κατω και βλεπω ατελειωτα βελη να περνανε απο πανω μου .... Μια παγιδα ειχε στηθει εδω περα ... Οι παλμοι της καρδιας μου ανεβηκαν επικινδυνα , τα ματια μου γουρλοσαν και κουνησα το κεφαλι μου δεξια αριστερα για να ελενξω αν υπηρχε καποιος κοντα μου ... Σηκωθηκα και παλι ακουσα ενα παραξενο ηχο ... Ξαναπεφτω κατω !!! Μονο που αυτην την φορα ειχε πεσει ενα μεγαλο διχτυ απο πανω ... Ενιωσα αδυναμος ... Προσπαθησα να χρησιμοποιησω τις ιδιοτητες του φρουτου μου αλλα δεν τα καταφερα... Αμεσως καταλαβα οτι ειναι ενα Sea-Prism Net!!! Την εχω ασχημα βαμμενη ... Απο το βαθος ακουστηκε ενα γελιο ....
-Χα - χα - χα - χα -χα .... Χα - χα - χα - χα -χα ........................!!!!

Aρχισε να βραδιάζει... είναι καιρός να σταματήσω την εξουθενωτική μου προπόνηση. Είχα πεινάσει, ήθελα να φάω... κοίταξα τις τσέπες και δη βρήκα τίποτα άλλο μέσα παρα μονο ένα φιλαράκι. Τι να κάνω σκέφτηκα, έστριψα ένα τσιγάρο και είδα ένα αγριογούρουνο. Αυτό είναι σκέφτηκα ότι μπορώ να κυνηγήσω για να φάω, μπορεί να ήταν ακραίο αλλα αποτελεσματικό. Χωρίς να το σκεφτώ ξεκίνησα να το κυνηγάω. Το άτιμο ήταν γρήγορο και οι αντοχές από την εξουθενωτική μου προπόνηση είχαν πέσει, αλλα δεν με, πτόησε, μετέτρεψα τα χερια μου σε υγρή ουσία και του επιτέθηκα.

Δυστυχώς όμως το αποτέλεσμα δεν ήταν αυτό που ήθελα. Το μπέικον όπως όπως το έβλεπα εγώ κύλησε πάνω στην υγρή μου ουσία και έτρεξε πιο γρήγορα. Συνέχισα να το κυνηγάω... το μπέικον δεν είχε καμια ελπίδα, είχα πλέον νευριάσει. Πέταξα τα ρούχα μου και μεταμορφώθηκα σε υγρή ουσία. Η ταχύτητα μου τριπλασιάστηκε και όταν το έφτασα ξαναπήρα την κανονική μου μορφή πιάνοντας το από το λαιμό. Δυστυχώς για μένα έκαν κάτι με τους χαυλιόδοντες του στο γυμνό μου σώμα που με πόνεσε πολύ. Δάκρυσα από τον πόνο, είχα πλέον εκνευριστεί πολύ και για αυτόν το λόγο το έπνιξα κόβοντας του την παροχή οξυγόνου με την υγρή ουσία.

Είχα πλέον ξελιγωθεί από την πεινα... δεν έβλεπα την ώρα να δοκιμάσω το κρέας του. ’ναψα γρήγορα φωτιά και άρχισα να το ψήνω. Μετά από αρκετή ώρα ψησίματος κατάφερα και έφτιαξα ένα γεύμα που θα μου μείνει αξέχαστο. Το πέπλο της νύχτας είχε πλέον είχε καλύψει τον ουρανό. Έβαλα τα ρούχα μου και ξεκίνησα να κατευθύνομαι προς το σπίτι μου. Είχα νυστάξει αλλα τουλάχιστον ήμουν χορτασμένος... αφού σκέφτηκα να το καθιερώσω. Έστριψα και άλλο τσιγάρο και ξεκίνησα την πορεία μου.

Είχα φτάσει πλέον κοντά στην πόλη, έβλεπα φώτα και ξαφνικά εκεί που προχωρούσα συνάντησα ένα άτομο που μου φαινόταν γνωστό. Συνέχισα λίγο με προσοχή για να δω το πρόσωπο του. Είχα δίκιο ήταν ο Sugi Yakamano, η αιτια που πέθανε ο πατέρας μου ήταν μικρός.
-SUGIII!!!
-Βρε βρε βρε... η μικρός Dragneel, αν και τώρα έχεις μεγαλώσει.
-Ήρθε η ώρα να σε πολεμήσω!

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΕΓΏ- ΚΑΦΈ
SugiYakamano- Μαύρο

Το γελιο του ηταν ασταματητο ... Αλλα ακουγα την φωνη να πλησιαζει ... Ο ανθρωπος ο οποιος με επιασε πλησιαζε κατα πανω μου !!! Και εγω δεν θα μπορουσα να αμυνθω ... Ισως ειναι οι τελευταιες μου στιγμες , αυτες που περναω τωρα .... Ανημπορος να αντιδρασω , η σκια του ολο και πλησιαζε χωρις να μπορω να δω το προσωπο του !!! Ο δαυλος π ειχε μεινει λιγακι πιο πισω σβηνει .... Επικρατει ολοκληρωτικο σκοταδι ... Καθε βημα που ακουγετε , ακουγετε ολο και πιο κοντα ... Οι παλμοι της καρδιας μου ειχαν χτυπησει κοκκινο ... Κλεινω τα ματια μου και ο ηχος απο τα βηματα σταματαει ....

Πεντε λεπτα εχουν περασει χωρις να βλεπω και να ακουω τιποτα ... Το σκοταδι εχει γινει ο χειροτερος εχθρος μου .... Ο φοβος εχει κυριευσει το μυαλο μου αλλα και το σωμα μου .... Τα χερια μου τρεμοπαιζουν και τα ματια μου ανοιχτα προσπαθουν να εντοπισουν ακομα και την πιο μικρη κινηση μεσα στην σπηλια ... Τιποτα ομως ..Το χαοτικο σκοταδι εχει σταματησει ακομα και την ανασα μου ...
-ΓΚκκκκκκκτααααααααααααοοοουυυυυυυυυυυυ!!!!
Κοπηκε το διχτυ ( αγνωστος λογος )

Ενιωσα τις δυναμεις μου και παλι να επανερχονται !! Βγηκα απο το διχτυ και ετρεξα με ολο μου το ειναι , εξω ...!!!!!!

Απορησα με την ολη κατασταση ... Γιατι δεν με σκοτωσε ...? Γιατι δεν με αιχμαλωτησε ???? Ξαπλωνα κατω και ημουν το τελειο θυμα .... Εκ' παραλληλου ποιος και γιατι με βοηθησε ?? Τι απεγινε ο ανθρωπος που γελουσε ? Μηπως αυτος που με βοηθησε τον σκοτωσε??? Τοσα πολλα αναπαντητα ερωτηματα και σιγουρα δεν ειχα σκοπο να ξαναμπω εκει μεσα για να μαθω τις απαντησεις .... Το μυαλο μου ηθελε αλλα το σωμα μου αλλαξε κατευθυνση ....
-ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑαααα που θα κοιμηθω τωρα?? Τι θα φαω??? ειπα ,εξω απο τα δοντια στον ευατο μου καθως προχωρησα βαθυτερα στο δασος ...

Προσπαθουσα να χαλαρωσω απο το προηγουμενο σοκ και γιαυτο περπατουσα σιγα σιγα και σκεφτομουν διαφορα χαρουμενα πραγματα...

Σπόιλερ:

... Δεν μου ειχε ξανασυμβει αλλα σιγουρα το απολυτο σκοταδι ειναι μια απο τις φοβιες μου .... Κοιταζω δεξια μου , υπηρχε ενα φως , σαν φλογα ...Πηγα πιο κοντα και κρυφτηκα πισω απο ενα δεντρο ... Κοιταξα δεξια , αριστερα , πανω και εκανα μια περιπολια εκει τριγυρω για να βεβαιωθω οτι δεν ηταν κανεις εκει .... Ισως αυτο να ηταν ακομα μια παγιδα ... Βεβαιωθηκα οτι δεν ειναι κανεις εδω και πλησιασα διστακτικα ... Ειδα ενα μισοφαγομενο γουρουνι στην σουβλα και μια φωτια η οποια ηταν ακομα αναμμενη ...

Η μάχη που ακολούθησε ήταν πολύ πιο σκληρή απότι περίμενα, παρόλο που είχα φάει φρούτο Logia ο Sugi μπορούσε να με χτυπήσει για κάποιο λόγο. Το διαπίστωσα καθώς του ορμούσα τέντωσε το σπαθί του,βασισμένος στο φρούτο μου εγώ δεν αμύνθηκα, και μου έσκισε το κρέας πάνω από τον αριστερό ωμο. Τρόμαξα.. Δεν περίμενα να είναι τόσο δυνατός, παρόλα αυτά δεν πτοήθηκα προσπάθησα να τον χτυπήσω με την γροθιά μου από την δεξιά μεριά στο πρόσωπο του αλλα αυτός με μια κίνηση απλή του κεφαλιού του την απέφυγε.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μου κάνει άλλη μια χαρακιά στον αριστερό ωμο αυτή τη φορα. Ένιωθα τα χερια μου να μην με υπακούν τελείως. Έπρεπε να τελειώσω την μάχη αυτή γρήγορα ώστε να μην του δώσω την δυνατότητα για άλλο χτύπημα που μπορεί να ήταν και καθοριστικό. Απομακρύνθηκα προσπάθησα να σκεφτώ διαφορες επιλογές για το πως να τον πλησιάσω. Αυτός καθόταν απέναντι μου με ένα ειρωνικό χαμόγελο περιμένοντας την επομενη μου κίνηση. Κηλίδες αίματος στάζανε τώρα στο πάτωμα. Ο Sugi δεν κάθισε να περιμένει και άλλο και άρχισε να τρέχει κατά πάνω μου.

Αυτή τη φορα ήμουν προετοιμασμένος για το χτύπημα του. Κούνησε το σπαθί του από την δεξιά πλευρά στην προσπάθεια του να με κόψει, αμέσως μεταμορφώθηκα σε υγρή ουσία χύθηκα στο έδαφος και κύλισα ακριβώς μπροστά του, τα ρούχα μου πέσανε στο έδαφος στην θέση όπου προηγούμενος βρισκόμουν. Όταν πλέον το σπαθί του είχε κόψει σκέτο αέρα ξαναπήρα την μορφή μου μπροστά του. Αιφνιδιάστηκε μα ήταν αργά η γροθιά μου τον είχε χτυπήσει ήδη από τη δεξιά μεριά του προσώπου του, αίματα ξεχύθηκαν από το στόμα του.