The devastation of an island and the makeover of our hearts !

-Θα σας συνοδευσω στο ιατρεια μας για να γιατρεψουν τις πληγες σας ... Οσο πιο πολυ καθομασταν μεσα τοσο πιο μεγαλη γινοταν η βαση ... Παρα πολλες πορτες οδηγουσαν σε διαφορετικους προορισμους ... Ακολουθουσαμε τον Shiroi .... Μετα απο καποια λεπτα φτασαμε στα ιατρεια .... Εκει εξιδικευμενοι ιατροι φροντισαν για τις πληγες μας ... Χωριστηκα με τον Dragneel και πηγαμε σε διαφορετικα ιατρεια... Με βαλανε σε ενα κρεβατι , και εριχναν διαφορα βοτανα πανω στις πληγες μου ... Πονεσα πολυ , αλλα ηξερα οτι ετσι θα γινομουν καλυτερα .... Με δεσανε με επιδεσμους και μου ειπαν να βγω εξω ...

Μολις βγηκα ,γεματος επιδεσμους , βρηκα τον Shiroi και τον Drangeel να μιλανε ....
-Μπορω να μαθω τι συζηταται ???
-Οχι , απαντησε ο Dragneel ....
-Με εσενα δεν θα τα παω καλα κυριε καθαριστη ... Ξεσπασα σε γελια .....
-Σταματηστε τις χαζομαρες ... Πεσατε στις καλυτερη δυνατη στιγμη , για να μας επισκευτειται ... Αυριο ετοιμαζουμε επιθεση στην ναυτικη βαση που βρισκετε στην αλλη μερια του νησιου ....
-Υπαρχει ναυτικη βαση στην αλλη πλευρα ..?????
-Ναι και πολυ μεγαλη μαλιστα ... Δεν γνωριζουν για την δικια μας εδω βεβαια ....

-Περισσοτερες πληροφοριες θα σας πω αυριο το πρωι ... Ελπιζω να ερθετε μαζι μας .....!!!!Αυριο θα ξεσπασει πραγματικος πολεμος ... Δεν ξερω αν πρεπει να παω .... Ισως , να μην ετοιμος ακομα για μια τετοια μαχη .... Οπως και να εχει δεν μπορω να αρνηθω..!!! Ο κακουμεικα περιμενει να τον βγαλω ασπροπροσωπο και σιγουρα αν κερδισουμε θα χαρει πολυ ...!!!
Απο την αλλη δεν ξερω αν πρεπει να ρισκαρω την ζωη μου ....
-Οπως και να εχει ειναι ωρα για να ξεκουραστειτε .... Θα σας οδηγησω στα δωματια σας ....
Ακολουθησαμε τον Shiroi .... Μας εδωσε καθαρα ρουχα , πετσετες και σαπουνια για να πλυθουμε ...
-Μπορειτε να πατε για υπνο .. Καληνυχτα ....

Χωριστικαμε με τον Drangeel και παλι , αλλα δεν με ενοιαζε .. Ετσι και αλλιως ειναι ενας εγωιστης που νομιζει οτι επειδη εχει Logia φρουτο ειναι και δυνατος ... Τρομαρα του ....!!!! Εκανα ενα καυτο μπανιο , εβαλα καινουργια ρουχα και επεσα για υπνο ... Το μυαλο μου ανετρεξε και παλι στα λογια του Shiroi και για τον πολεμο που θα ξεσπουσε αυριο .... Δισταγμοι , ομως και κουραγιο ειναι τα συναισθηματα μου .... Αμα επιβιωσω αυτην την μαχη θα κερδισω αρκετη εμπειρια ... Σιγουρα .... Το μυαλο μου αρχισε να ταξιδευει και σε αλλον ειδων πραγματα ....
Σορα , αποκοιμιετε .....

Παραδοξως ενω ειμουν πολυ κουρασμενος δεν μου κολλουσε υπνος... Ετσι αποφασισα να σηκωθω και να παω καμια βολτα στην πολη... Θυμομουν οτι το νησι αυτο χωριζοταν σε 2 κομματια απο ενα ποταμι κατι που μου ειχε τραβιξει το ενδιαφερον οποτε τι καλυτερο απο το να το δω κατω απο το σεληνοφως? Εβαλα τα παπουτσια μου, το παλτο μου και το καπελο μου (οχι οτι το χρειαζομουν αλλα φαινομουν πιο κουλ ) και βγηκα απο το δωματιο μου. Ο διαδρομος ηταν φωτισμενος με δαδες και σε καθε διασταυρωση με αλλο διαδρομο υπηρχε και απο ενας Marine σε σκοπια. Αφου σταματησα 5-6 φορες για να με ρωτησουν που παω,γιατι και πως βγηκα απο την βαση. Η πολη ηταν ερημη και ησυχη με την εξερεση μερικων κατοικων οι οποιοι τωρα γυρνουσαν απο τα μπαρ και προφανως ειχαν πιει λιγο παραπανω.

Περιπλανιωμουν στους μισοσκοτεινους δρομους κοιτοντας δεξια και αριστερα τα σπιτια και τις βιτρινες των κλειστων μαγαζιων... Καθως προχωρουσα ειπα να περασω απο το μαγαζι του Dan μοιπως και ειχε τελειωσει με τα σπαθια μου... Με την φορα που ειχε παρει δεν θα ηταν περιεργο... Ακολουθησα την διαδρομη που μου ειχε δειξει ο παππους και το βρηκα. Το μαγαζι φαινοταν κλειστο αλλα οταν πλησιασα την πορτα ειδα ενα αμυδρο φως με σα απο το παραθυρακι στο βαθος του μαγαζιου. Χτυπησα επιφυλακτικα την πορτα και περιμενα μηπως μου ανοιξει... Περασε κανα λεπτο και ξαναχτυπησα... Για καποιο λογο ειχα μια περιεργη ανυπομονησια και ευχομουν να μου ανοιξει και να μου πει οτι τελειωσε... Παλι περασε κανα 2λεπτο και καμια απαντηση ετσι εκανα μεταβολη να φυγω.

Οπως γυρναω ακουω πισω μου την πορτα να ανοιγει και 2 χερια να με αρπαζουν απο τους ωμους και να με τραβανε με δυναμη προς τα πισω... Εχασα την ισορροπια μου και επεσα στο ξυλινο πατωμα του μαγαζιου. Ακουσα την πορτα να κλειδωνει και ειδα τον Dan να κοιταει εξω απο το παραθυρο τον δρομο.
-Μα καλα τι καν...
-Σσσσσς... Μην μιλας και περιμενε...
Μετα απο ενα λεπτο σιγης μου εκανε νοημα να μιλησω και απομακρυνθηκε απο την πορτα.
-Τι επαθες?
-Ελεγχα να δω αν σε παρακολουθουσαν... Οταν μου εφερες εδω τα μεταλλα πριν κινησα υποψιες και προσπαθησαν να με κλεψουν για αυτο και προσεχω.
-Μα καλα τοσο αριστης ποιοτητας ηταν?
-Ελα να δεις και μονος σου..

Με πηγε στο εργαστηρι του στο πισω μερος του μαγαζιου. Οι τοιχοι ηταν γεματοι απο διαφορων ειδων οπλα και ασπιδες. Στον ενα τοιχο υπηρχε μια πορτα που μαλλον οδηγουσε στο μερος που επεξεργαζοταν το σιδερο. Στο κεντρο του δωματιου υπηρχε ενας παγκος με διαφορα εργαλεια και κατι ηταν τυλιγμενο εκει.
-Δεν ξερω τι μπορει να περασε απο το μυαλο σου και ηρθες τετοια ωρα στο μαγαζι μου αλλα για καλη σου τυχη ξυπνησες μεσα μου την λαχταρα για δημιουργια και τα τελειωσα πριν κανα τεταρτο.
Ενα κερι, η μοναδικη πηγη φωτος του δωματιου εκανε τα ματια του να λαμπουν καθως κοιτουσε το κομματι υφασμα στο τραπεζι.

-Μου κανεις την τιμη να το ξεδιπλωσεις εσυ?
Ειπε και μου εδωσε το "πακετο". Το πηρα στα χερια μου και αμεσως το ξετυλιξα. Απο μεσα εβγαλα 2 πανερμορφες κατακοκκικες θηκες. Ειχαν πανω τους μαυρες γραμμες σαν κλιματσιδες. Ακουμπησα την μια στον παγκο και εβγαλα απο την αλλη θηκη το kodachi. Η λεπιδα ηταν καταμαυρη σαν τα πουπουλα ενος κορακιου. Οταν το πλησιασα στο κερι μπλεδισε λιγο και φαινοταν πανεμορφο. Ηταν λιγο πιο μακρυ απο οτι ειχα συνηθισει αλλα ευτυχως ακολουθησε τις οδηγιες μου και τα εκανε τελειως ισια και οχι κυρτα σαν κατανα.

-Ειναι αριστουργημα!!!
Εβαλα το σπαθι στην θηκη του και τα περασα και τα 2 στην ζωνη μου και μεσα απο το παλτο. Εβγαλα ενα πουγκι με το ποσον που αναλογουσε συν ενα εξτρα και εφυγα απο το μαγαζι. Ειμουν πολυ χαρουμενος που ειχα παλι οπλα και ετσι αποφασισα να τελειωσω την βολτα μου με την επισκεψη στο ποταμι. Μετα απο κανα τεταρτο ποδαροδρομου εφτασα επιτελους. Ηταν ενα πλατυ ποταμι αλλα δεν φαινοταν παρα πολυ βαθυ. Βρηκα μια σκαλα και κατεβηκα στην οχθη. Περπατησα για λιγο στο γρασιδι και και μετα εκατσα κατω. Ηταν τοσο γαληνια και το μονο που ακουγοταν ηταν το ποταμι. Αυτη τη γαληνη ομως εσπασε ενα γελιο. Κοιταξα απενταντι και ειδα εναν τυπο ντυμενο στα ασπρα να κοιταει προς το μερος μου και ενιωσα ενα βελος να περναει απο διπλα μου. Αμεσως σηκωθηκα και χωρις δισταγμο πηδηξα πανω απο το ποταμι με τη βοηθεια του φρουτου μου και του επιτεθηκα. Προφανως δεν ηταν φιλικος...

Απεφυγε την πρωτη μου επιθεση σκυβωντας και αντεπιτεθηκε με το σπαθι του. Οταν τα καινουρια μου kodachi ενωθηκαν με δυναμη με το σπαθι του εβγαλαν εναν μεταλλικο ηχο που πρωτη φορα ειχα ξανακουσει... Απο την εκφραση του αντιπαλου μου καταλαβα οτι και αυτος ξαφνιαστηκε οποτε χρησιμοποιησα αυτην την ευκαιρια για να αντεπιτεθω. Toν εσπρωξα και κανοντας 3 βηματα πισω απλωσα τα χερια μου προς το μερος του και επιτεθηκα.
-Petal Rain!!
Τα πεταλα αρχισαν να βγαινουν απο τα μανικια μου και εκτοξευτικαν στον αντιπαλο μου. Του εκαναν αρκετη ζημια και γονατισε. Εκεινη την στιγμη πηγα απο πισω του και τον κλωτσησα με αποτελεσμα να πεσει στο πατωμα. Ειχε πολλες πληγες και εχανε αιμα αλλα καταφερε να σηκωθει.

-Ωρα να τελειωνουμε!
Τεντωσα τα χερια μου για αλλη μια φορα ενω εκεινος σηκωσε το σπαθι του.
-PETAL TORNAD... ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!
Πριν προλαβω να ολοκληρωσω ο εχθρος ειχε ερθει κοντα μου και μου ειχε κανει μια πληγη στο δεξι χερι...
-Kufufufu... Δεν περιμενα ενα πραγμα σαν εσενα να μου κανει ζημια...
-Χαχαχαχαχα τοση ωρα δεν μιλαω και ειναι αγενεια... Aν θες να ξερεις κυριος εχεις καποιες τρελες κινησεις κρυμμενες... Και μετα λενε εμενα τρελο. Εγω τουλαχιστον δεν κυκλοφοφω νυχτιατικα με καπελο... Α ωραιο... Εισαι ενας τρελος σε καπελο (mad in a hat) οποτε θα σε φωναζω Mad Hatter (Τρελοκαπελα).

Χαμογελασα...
-Εκει που δεν μιλαγες τωρα το ανοιξες και δεν το κλεινεις... Φωναζε με οπως θες. Αν και ειναι πιασαρικο το ονομα οποτε μπορει να το χρησιμοποιησω. Και τωρα ηρθε η ωρα να πουμε αντιο...
Ειπα και απλωσα το αριστερο μου χερι. Εκεινος ετοιμαστηκε να μου ξαναεπιτεθει αλλα δεν θα τον αφηνα.
-PETAL TORNADO!
Ο τυφωνας απο τα κοφτερα πεταλα εμφανιστηκε και τον παρεσυρε. Τον ακουγα που φωναζε απο πονο αλλα δεν εδωσα σημασια. Οδηγησα τον τυφωνα πανω απο το δασος και τον σταματησα αφηνοντας τον τρελο στο ελεος της βαρυτητας.

Το χερι μου πονουσε και ειχα γεμισει αιματα οποτε πηγα μεχρι το ποταμι να ξεπλυθω. Αφου καθαρισα την πληγη εβγαλα το πανι που ηταν τυλιγμενα τα σπαθια μου και εδεσα την πληγη. Ξαπλωσα στην οχθη για να ξεκουραστω λιγο και κοιταζα τον ουρανο. Η νυχτα απο εναν χαλαρο περιπατο ειχε εξελιχθει σε αλλη μια επισκεψη στο ιατρειο. Σκεφτομουν οτι δεν ηταν και πολυ ασφαλες να κοιμηθω εδω εξω αλλα δεν ειχα και πολλες δυναμεις ετσι χωρις να το καταλαβω με πηρε ο υπνος διπλα στο ποταμι.

Ακολουθισα και εγω το δρομο προς το κρεβατι που μου ειχαν παραχωρισει στη βαση των επαναστατων. Ηταν αργα και εγω πολυ κουρασμενος... ειχαν συμβει παρα πολλα σημερα... πολεμισα με εναν απο τους υπαιτιους για το θανατο του πατερα μου και πειρα την εκδικιση μου απο αυτον, βρεθικα σε μπελαδες μπενοντας μεσα στην σπυλια που βρικα αλλα και υπαρχει η πιθανοτητα αυριο να παω σε μαχη. Δεν ξερω αν ειμαι προετιμασμενος για κατι τετοιο... Ειμουν ξαπλωμενος οσο σκεφτομουν ολα αυτα και με επερνε σιγα σιγα ο υπνος. Τελικα υπεκιψα και αρχισα να ροχαλιζω μεσα σε ενα λεπτο.

Δεν πρέπει να πέρασαν πολλές ώρες όταν ξύπνησα... Πρέπει να ξημέρωνε έξω. Σηκώθηκα, πλύθηκα σε μια βρύση που βρήκα, ντύθηκα και βγήκα έξω από το δωμάτιο μου. Τριγύρω μου βρισκόντουσαν επαναστάτες που προετοιμαζόντουσαν για την μάχη που θα ακολουθούσε. Ήταν όλοι άντρες πολύ νέοι, και όμως όλοι αυτοί θα πήγαιναν σε πεδίο μάχης... δεν μπορούσα να φανταστώ τόσα πολλά νεαρά άτομα να πεθαίνουν με τέτοιο τρόπο. Ξεκίνησα να περπατάω με κατεύθυνση το γραφείο του αρχηγού της επίθεσης.

Μετά από μιση περίπου ώρα κατάφερα και βρήκα το γραφείο του. Χτύπησα δυο φορες.
-Περάστε.
-Γεια σας κύριε, το όνομα μου είναι Dragneel The Bad Omen και θα ήθελα να σας ζητήσω μια χάρη
-Ναι ξέρω το όνομα σου, πες μου τι θα ήθελες?
-Θα ήθελα να σας ζητήσω για την σημερινή επίθεση στη βάση των marines... να με αφήνατε να πήγαινα μονος.
-Γιατί να κάνω κάτι τέτοιο?
-Γιατί δεν θέλω να έχουμε απώλειες κύριε!
-Λυπάμαι δεν μπορώ να το κάνω αυτό,μπορείς να φύγεις τώρα, έχω δουλειά.

-Μα κύριε...
-Μπορείτε να φύγετε τώρα κύριε Dragneel!!
-Μάλιστα.
Βγήκα έξω... Δεν μπορούσα να το δεχτώ αυτό... Δεν μπορώ να σκέφτομαι ότι θα χυθεί τόσο αίμα νέων ανθρώπων... Έτσι πήγα στο δωμάτιο μου να πάρω τα πράγματα μου και ξεκίνησα μονος μου, Προχωρούσα σιγά ώστε να μην με παρατηρήσει κανεις, μπήκα στην σπηλιά που οδηγούσε έξω. Βγήκα έξω... ο ήλιος είχε αρχίσει να ανατέλλει και έβρεχε καταρρακτωδώς.

- Ξυπνηστεεεεεεεεε...!!!!!!!!!!
Ακουστηκε μια δυνατη φωνη εξω απο το δωματιο μου , ενω κοιμομουν ...
Σηκωθηκα , ντυθηκα και πλυθηκα και βγηκα εξω να δω τι συμβαινει ...
Παρα πολλοι επαναστατες οδευαν προς μια μεγαλη εισοδο στην βαση μας .... Ετρεξα προς τα εκει ... Ειδα τους συντροφους μου να ετοιμαζονται και να παιρνουν οπλα στα χερια τους ... Σταματησα εναν απο αυτους να τον ρωτησω τι γινετε ...
-Γιατι ετοιμαζεστε ?? Απο τοσο νωρις θα ξεκινησετε για την μαχη με τους μαρινς ???
-Ναι , μπορεις να ρωτησεις τον Shiroi . Θα σου δωσει περιτερω πληροφοριες ...
μου εδειξε με το δαχτυλο του την τοποθεσια του πρωην πειρατη ...

Ο ηχος της βροχης με ξυπνησε... Για παραξενο λογο δεν βρεχομουν και το εδαφος μου φαινοταν μαλακο και ανετο. Μηπως ακομα ονειρευομουν? Σκεφτηκα και ανοιξα τα ματια μου.
Οταν κοιταξα πανω ειδα ενα αγνωστο ταβανι και διπλα μου ενα παραθυρο.
-Εισαι κ-καλα?
Ακουσα μια γλυκια γυναικια φωνη διπλα μου και μολις γυρισα το κεφαλι μου κολλησα.
Ηταν μια νεαρη κοπελα γυρω στην ηλικια μου με καστανα μαλλια και λαμπερα πρασινα ματια...
-Ε.... ναι.. νομιζω... που ειμαι? εσυ ποια εισαι?
-Με λενε Amelia... Και αυτο ειναι το σπιτι που μενω με τον πατερα μου... Ο πατερας ειναι ψαρας και σε βρηκε στην οχθη που κοιμοσουν τραυματισμενος και σε εφερε εδω για να σε περιποιηθουμε...

-Μαλισταααα... ειπα και προσπαθησα να σηκωθω αλλα με το βαρος που εβαλα στο χερι μου με πονεσε.
-Μην σηκωνεσαι ακομα! Πριν λιγο σου εβαλα τους επιδεσμους!
-Χεχ... εχεις παρα πολυ ωραιο ονομα και σιγουρα θα γινεις μια πολυ καλη νοικοκυρα. Της ειπα προσπερνοντας τις φωνες. Εκεινη κοκκινισε και μου γυρισε την πλατη.
-Π-παω να σου ετοιμασω ενα πιατο φαι. Ειπε και βγηκε απο το δωματιο.
Επεξεργαστηκα λιγο τον χωρο. Ηταν ενα μικρουλι δωματιο με ενα τζακι και ενα τραπεζι πανω στο οποιο υπηρχαν τα kodachi μου, το καπελο μου και ακουμπησμενο στην καρεκλα το παλτο μου.
Εξω ο καιρος ηταν χαλια.
-Αναρωτιεμαι αν εχουν παρει χαμπαρι οτι λειπω απο την βαση...

Μετα απο λιγο ξαναμπηκε στο δωματιο η νεαρη κοπελα κρατωντας ενα δισκο με ενα πιατο και ενα ποτηρι. Ακουμπησε τον δισκο στο κομοδινο διπλα στο κρεβατι, πηρε την καρεκλα με το παλτο μου και εκατσε διπλα στο κρεβατι. Ανασηκωθηκα στο κρεβατι, αυτη τη φορα χρησιμοποιωντας το αλλο χερι, και πηρα τον στα ποδια μου. Προσπαθουσα με το αριστερο χερι να φαω την ζεστη σουπα αλλα δεν συνεργαζοταν και πολυ καλα. Η Amelia εβλεπε την προσπαθεια μου και χασκογελουσε.
-Θα μπορουσες να με βοηθησεις λιγο? Της ειπα και χαμογελασα. Χαμογελασε και εκεινη και απλωσε το χερι της για να πιασει το κουταλι αλλα μου γλυστρισε και επεσε. Καναμε και οι δυο την κινηση να το πιασουμε και ηρθαμε προσωπο με προσωπο. Την κοιταξα στα ματια και το ιδιο εκανε και εκεινη. Μειναμε ετσι για λιγα δευτερα.

-Εχεις παρα πολυ ωραια ματια. Φανηκε σαν να της ξεφυγε. Γουρλωσε τα ματια της και κοιταξε κατευθειαν αλλου.
Αιφνιδιαστηκα. Κανενας ποτε δεν ειχε σχολιασει τα ματια μου εκτος απο την μητερα μου. Επειδη ειναι κοκκινα οι περισσοτερες κοπελες δεν με κοιτουσαν ποτε απευθειας. Κοκκινισα και για να μην το δειξω εσκυψα, επιασα το κουταλι και συνεχισα το φαι μου οπως μπορουσα. Οσο ετρωγα κανενας απο τους 2 μας δεν μιλησε. Αφου τελειωσα αφησα το πιατο στον δισκο και εκεινη τον σηκωσε και βγηκε παλι απο το δωματιο. Εγω ξαναξαπλωσα και περιμενα να δω αμα θα ξαναρθει. Ακουσα τρεχουμενο νερο οποτε καταλαβα οτι επλενε τα πιατα. Αυτο σημαινε οτι θα αργουσε...

Μετα απο κανα τεταρτο ξαναηρθε η κοπελα σκουπιζοντας τα χερια της στην ποδια της.
-Αληθεια γιατι με μαζεψε ο πατερας σου?
-Οπως σου ειπα σε βρηκε ο πατερας μου τραυματισμενο στην οχθη και πιστεψε οτι σου επιτεθηκε καποιο θηριο οποτε και σε εφερε εδω.
-Οντως κατι μου επιτεθηκε αλλα δεν ηταν θηριο. Ενας τρελος τυπας μου επιτεθηκε χωρις λογο.
-Παλι αυτος? Ολο προβληματα φερνει στον πατερα μου.
-Οχι πια.
-Τι εννοεις?
-Τιποτα. Λοιπον σε ευχαριστω για ολα αλλα πρεπει να φυγω. Σηκωθηκα απο το κρεβατι και πηγα να βαλω τα παπουτσια μου. Αυτη μπηκε μπροστα μου και μου εκλεισε τον δρομο.

-Δεν θα πας πουθενα μεχρι να κλεισει η πληγη σου!!
-Πραγματικα σε ευχαριστω για ολα αλλα πρεπει να γυρισω στην βαση...
Κολλησε. Κατεβασε τα χερια της και με ενα βλεμα αποριας ξεκινησε να μιλαει.
-Ποια βαση? Εισαι Marine?
-Ναι και βιαζομαι. Συγχωρεσε με για αυτο.
Την προσπερασα και την χτυπησα στο πισω μερος του λαιμου της. Λυποθυμησε και την επιασα πριν πεσει. Οπως μπορουσα την εβαλα στο κρεβατι και εβαλα τα ρουχα μου.
Βγηκα απο το σπιτι και αρχισα να τρεχω προς την βαση. Η βροχη δεν ελεγε να σταματισει με τιποτα.