Nightmare[Τέλος]

Μετά τη μάχη μου με το Shiki, και τη μεγαλειώδη νίκη μου ένοιωθα πια ήρεμος. Είχα εκδικηθεί τον θάνατο των γονιών μου. Τώρα πια μπορούσαν ν’ αναπαυτούν ήσυχοι. Ένοιωθα ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα χαράς και μια αίσθηση δικαίωσης. Ένας από τους πιο επικίνδυνους πειρατές του κόσμου ήταν πλέον στη φυλακή. Ο κόσμος μπορούσε ν’ ανασάνει καλύτερα τώρα. Όπως κι εγώ. Εκτός αυτού η σύλληψη του Emporio Ivankov και των συντρόφων του επαναστατών ήρθε να δώσει μια καλύτερη γεύση στα μέχρι τώρα κατορθώματά μου.

Έπειτα απ'αυτά τα συνταρακτικά γεγονότα ήρθε η δίκαιη αναγνώριση και η προαγωγή μου σε Admiral. Ο μεγάλος στόχος που είχα θέσει όταν ξεκινούσα το ταξίδι μου στη θάλασσα ως μαριν είχε πλέον υλοποιηθεί. Το μεγάλο μου όνειρο είχε πλέον πραγματοποιηθεί και ήμουν τρισευτυχισμένος. Πλέον ο κόσμος θα είναι πολύ διαφορετικο΄ς κ για μένα αλλά και για όλους τους άλλους. Οι στόχοι μου πια αναπροσαρμόζονται. Το μόνο που θέλω πλέον είναι να εξαλείψω την πειρατία απ'την θάλασσα και να δώσω ασφάλεια σ'όλους τους απλούς ανθρώπους.

Η ονειροπόλησή μου βέβαια δεν κράτησε και πολύ. Μια νέα εντολή για αποστολή ήρθε από τα κεντρικά της παγκόσμιας κυβέρνησης και απ' τον ίδιο τον Fleet-Admiral. Η αποστολή που μου ανατέθηκε αφορούσε το Thriller Bark και τον Gecko Moria. Τα δικαιώματα κι ο τίτλος του Shichibukai είχαν ανακληθεί. Έπρεπε να πάω στο νησί και να τον συλλάβω. Ο Μορια καταχράστηκε κατ'επαναληψιν τα δικαιώματα που του δώθηκαν και έτσι ήρθε η παραπάνω εντολή.

Το μήνυμα με βρήκε στην ανοιχτή θάλασσα. Απείχα αρκετά μακρυά από το νησί του Moria. Νησί, ολόκληρο πλοίο δηλαδή. Χαμένο σε μια μυστηριώδη ομίχλη στο Florian-Triangle, το νησί-πλοίο του Moria έσπερνε τον τρόμο. Μετά τον Shiki βέβαια δεν υπήρχε περίπτωση να με φοβήσει κανείς. Φώναξα άμεσα έναν στρατιώτη για να δώσω οδηγίες για τον μετέπειτα τρόπο δράσης μας.

-«Στρίψτε το πλοίο προς τα δυτικά. Πρόσω ολοταχώς για το Thriller Bark. Έχουμε δουλειά να κάνουμε.»

Το πλοίο έστριψε αμέσως προς τη κατεύθυνση του νησιού υπακούωντας στα ικανά χέρια του πληρώματος. Είχα αρκετές μέρες ταξίδι μπροστά μου. Κατέβηκα στο δωμάτιό μου. Κάθισα στο γραφείο μου κι άνοιξα τους φακέλους με τις αναφορές. Είχα αρκετές γραφειοκρατικές δουλειές να κάνω. Η αρνητική πλευρά τη προαγωγής μου. Μαζί με τους τίτλους και τα προνόμια ήρθε και μπόλικη δουλειά γραφείου.

Οι μέρες κυλούσαν αργά και η απόσταση ολοένα και ελαττωνόταν. Απείχαμε ακόμα κάποιες μέρες άλλα το μεγαλύτερο μέρος του ταξιδιού είχε περάσει. Κοντεύαμε στον προορισμό μας. Σκεφτόμουν τις λεπτομέρειες της αποστολής. Έπρεπε να νικήσω και να συλλάβω τον Moria αλλά δεν αναφερόταν τίποτα για τους υπόλοιπους κατοίκους του νησιού. Άρα δεν ενδιαφερόταν η Κυβέρνηση γι’ αυτούς. Αυτό έκανε τη δουλειά μου πιο εύκολη. Αν τολμούσαν να μπουν στο δρόμο μου θα τους τακτοποιούσα γρήγορα κι αποφασιστικά. Ήμουν στο κατάστρωμα κι ατένιζα τη θάλασσα. Αδημονούσα να φτάσω στον προορισμό μου. Ήθελα να τελειώνω σύντομα και να γυρίσω πίσω στη βάση και να ξεκουραστώ.

Το Florian Triangle εμφανίστηκε στον ορίζοντα. Μια ομίχλη σκοτεινή κι αδιαπέραστη από το φως. Λόγω αυτού του γεγονότος, η περιοχή είχε ένα αιώνιο λυκόφως. Πολλά πλοία έχουν χαθεί στη συγκεκριμένη περιοχή και δεν ξαναγύρισαν ποτέ ή όταν επανεμφανιζόταν μετά από πολλά χρόνια δεν υπήρχε κανένας ζωντανός πάνω τους. Το πλοίο μου εισήλθε στην ομίχλη. Το πλήρωμα μου είχε μια ανησυχία. Ένας αδιόρατος φόβος τους είχε πλημμυρίσει.

-«Συνέλθετε όλοι σας. Δεν υπάρχει λόγος να φοβάστε. Δεν κινδυνεύουμε. Κανείς από σας δε θα πάθει τίποτα.».

Προσπαθούσα να δώσω κουράγιο στους άντρες μου. Ήταν φυσιολογικό να φοβούνται.

Η είσοδος του Thriller Bark φάνηκε μπροστά μας ορθάνοιχτη. Έμοιαζε με ένα γιγάντιο στόμα. Τα δόντια του απειλιτικά, έτοιμα να μας καταβροχθίσουν. Ένας στρογγυλός φράχτης στον οποίο στηρίζονταν με αλυσίδες το κεντρικό κατάρτι και τα πανιά. Αν και το κατάρτι είχε διαστάσεις έπαυλης. Η βάση του είχε γίνει μια πολυτελής έπαυλη στην οποία έμενε ο Moria κι οι ακόλουθοί του. Το πλοίο μου έριξε άγκυρα μπροστά στην πύλη και κατέβηκα από αυτό. Με συνόδευε ένα άγημα από 30 άντρες. Προχωρούσαμε κατά μήκος του νησιού. Τα zombie που είχε ο Moria για υπηρέτες έστεκαν γύρω μας έτοιμα να μας επιτεθούν αλλά κανένα δεν τολμούσε να το κάνει. Είχαν φαίνεται εντολές να μην μας αγγίξουν. Ευτυχώς γι’ αυτόν ο Moria είχε αίσθηση της λογικής. Εάν μας επιτίθονταν θα ήταν σαν να προκαλούσε την κυβέρνηση.

Μέσα μου παρακάλαγα να μας επιτεθούν. Θα κατέστρεφα κι αυτά και το νησί μαζί τους και θα τέλειωνα μια ώρα αρχύτερα. Στην είσοδο της έπαυλης μας περίμενε ένα αντιπαθητικό κι απωθητικό πλάσμα. Ο διάσημος γιατρός, Dr. Hogback.

-«Το αφεντικό σας περιμένει στη μεγάλη σάλα. Ακολουθήστε με παρακαλώ.»

-«Γυρίστε στο καράβι και περιμένετέ με εκεί. Ότι κι αν γίνει υπερασπιστείτε το με κάθε κόστος. Και μην πλησιάσετε το νησί.», οι διαταγές μου εκτελέστηκαν αμέσως.

Με οδήγησε στη κεντρική σάλα. Εκεί ήταν ο Moria επιβλητικός, μεγαλόσωμος και πάντα επικύνδυνος. Ένας πρωην σύμμαχος που τώρα ήταν εχθρός. Εάν τον υποτιμούσα θα το πλήρωνα ακριβά.

-«Ένας Admiral στο νησί μου, τι θέλει η κυβέρνηση από ‘μένα αυτή τη φορά; Και γιατί δε μου έστειλε έναν απλό αγγελιοφόρο παρά ένα διάσημο Admiral;»

Δεν τον άφησα να συνεχίσει.

-«Ήρθα να σε συλλάβω. Τα δικαιώματα κι ο τίτλος σου ως Sichibukai ανακλήθηκαν και με στείλαν να σε κλείσω στο Impel Down. Ελπίζω να ακολουθήσεις ήσυχα και χωρίς ν’ αντισταθείς. Θα ήθελα να αποφύγω περιττές μάχες.»

Ο Μορια ήταν εμφανώς ανασθατομένος απ'αυτού που του είπα κ το σοκ που δέχτηκε ήταν ισχυρό. Αντί απάντησης όμως, ο Moria μου επιτέθηκε. Απέφυγα την επίθεση μ’ ευκολία.

-«Μάλιστα, θέλεις να το κάνουμε με το δύσκολο τρόπο ε???»

Η μάχη ξεκίνησε θυελώδης. Οι υποτακτικοί του Moria ήρθαν τρέχοντας να βοηθήσουν. Έφτασα με δυο άλματα την πόρτα και την αμπάρωσα κλειδώνοντας τους έξω. Γύρισα στον Moria,

-«Και τώρα οι δυό μας. Χωρίς διακοπές αυτή τη φορά».

Η λύσα του Moria ήταν εμφανής. Μου επιτίθονταν συνέχεια με μια αγριότητα πρωτόγνωρη. Ήταν στριμωγμένος κι απελπισμένος. Ήξερε πως ήταν ήδη χαμένος. Πολεμούσε με τη λύσα του αυτού που δεν είχε τίποτα να χάσει. Εγώ συνέχισα να έχω παθητικό ρόλο στη μάχη και το μόνο που έκανα ήταν να αποφεύγω τα χτυπήματά του.

Δεν χρειαζόταν να κουραστώ πολύ για να τον τσακίσω. Δεν ήθελα όμως να χρησιμοποιήσω τις δυνάμεις, διότι η πιθανότητα να καταστραφεί ολοσχερώς το νησί-πλοίο ήταν μεγάλη. Αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα να κινδυνεύσουν οι άντρες μου και κάτι τέτοιο δεν το ήθελα σε καμία περίπτωση να συμβεί. Η αποτροπή περιττών απωλειών ήταν ο στόχος μου εξ'αρχής. Ο μόνος που χρειαζόταν να πάθει κάτι δεν είναι κανείς άλλος εκτός του Μόρια.

Ενώ συνεχίζαμε να πολεμάμε άκουσα ένα θόρυβο να έρχεται από πίσω μου. Με την άκρη του ματιού μου γύρισα και κοίταξα αλλά προς έκπληξη μου δεν είδα τίποτα. Ο Μόρια απ'την άλλη πήγε να εκμεταλλευτεί αυτήν την στιγμή την οποία είχα αφαιρεθεί κ έβγαλε ένα τεράστιο ψαλίδι και πήγε να μου πάρει την σκιά μου. Ο Μόρια είχε φάει το Kage kage no Mi και είχε την δυνατότητα να ελέγχει τις σκιές.

-Κισισισισισισισισισισι!!!! Τώρα θα δεις ανόητε αντμιραλ, θα πάρω την σκιά σου και θα φτιάξω ένα πολύ ωραίο ζόμπι για να την βάλω εκεί!! Αυτό θα με κάνει πολύ δυνατό!!! Κισσισισισισι!!!

Ενώ πάει να αρπάξει την σκιά μου, αυξάνω την θερμοκρασία μου κ τον αποτρέπω να πλησιάσει παραπάνω!!

-Τώρα θα δεις τι έχει να γίνει. Θα πληρώσεις ακριβά που πήγες να τα βάλεις μάζι μου.

Τραβάω αμέσως τα σπαθιά μου και τρέχω κατα πάνω του με σκοπό να τον πετσοκόψω. Τότε ο Μόρια βγάζει μια δυνατή κραυγή και λέει:

-Τώρα Αμπσαλομ, ριξτου!!!!

Από το πουθένα ακουγεται ένας κρότος και ξαφνικά βλέπω ένα δίχτυ να έρχεται κατα πάνω μου από ψηλά. Τελευταία στιγμή κάνω μια κίνηση και αποφεύγω το δίχτυ πηδώντας πλάγια στο πάτωμα.

-Τι στον διάολο συμβαίνει εδώ???? Από που ήρθε πάλι αυτό!?!?

-Βλάκα Αμπσαλομ αστόχησες!!! Τι θα κάνουμε τώρα??? Έλα εδώ αμέσως και καθυστέρησε τον!!
Γρήγορα ανόητε, πρέπει να ξεφύγω από δω πέρα!!!!

Σε ποιον να μιλάει αναρωτιέμαι. Και τότε μου έρχεται στο μυαλό μια τρελή σκέψη. Αλλά εδώ που βρισκόμαστε λίγα πράγματα μπορούν να χαρακτηριστούν τρελά και μπορούν να με αιφνιδιάσουν!!!

Η σκέψη μου ήταν ότι κάπου τριγύρω υπάρχει ένα τσιράκι του Μόρια που έχει φάει ένα φρούτο που τον κάνει αόρατο. Αυτή ήταν η μόνη λογική εξήγηση που μπορούσα να σκεφτώ. Πώς όμως θα μπορέσω να τον κάνω να εμφανιστεί για να μπορέσω να τον αποτελειώσω?? Γιατί αν δεν μπορώ να τον δω δεν θα μπορώ να τον τσακίσω. Αποφασίζω να αυξήσω την φωτεινότητα μου. Μόλις το κάνω αυτό ακούω μια κραυγή απ'τα δεξιά μου κ τρέχω αμέσως προς τα εκεί κόβωντας με δύναμη τον αέρα με πολύ γρήγορες κινήσεις.

Ενώ έκοβα τον αέρα με τα σπαθιά μου κάποια στιγμή πετυχαίνω κάτι σκληρό και με την δύναμη που κατέβαζα το σπαθί μου, αντιλαμβάνομαι ότι έχω πετύχει το τσιράκι του Μόρια ,τον έχω κόψει και το αίμα του αρχίζει και τρέχει με αποτέλεσμα να τον κάνει ορατό. Τότε και με τα δύο σπαθιά μου, αφού πρώτα τα τράβηξα πίσω, δίνω ώθηση και τον καρφώνω με δύναμη στην κοιλιά ρίχνωντας τον κάτω στο πάτωμα με σοβαρές πληγές που αιμοραγούν ακατάπαυστα. Η ώρα να κυνηγήσω τον Μόρια και να τελειώσω την αποστολή μου έφτασε.

Τρέχω ξωπίσω απ'τον Μόρια, ο οποίος είναι τραυματισμένος από πριν κ δεν μπορεί να τρέξει αρκετά γρήγορα. Τον ακολουθώ κ μετά από λίγο τον προλαβαίνω κ αμέσως τον κόβω με τα σπαθιά μου. Με έκπληξη όμως βλέπω ότι δεν έχει γίνει κάποια ζημιά. Τότε αντικρίζω ότι αυτό που κυνηγούσα σαν Μόρια δεν είναι κάτι άλλο εκτός απ'την σκιά του. Αυτό με εκνευρίζει αφάνταστα. Ο Μόρια πρέπει να βρίσκεται κάπου κοντά όμως. Βγαίνω έξω απ'την έπαυλη και ψάχνω για να τον βρω.

Μετά από λίγο βλέπω καπνούς απ'το σημείο που είχε αγκυροβολήσει το πλοίο μου. Αυτό δεν μ'αρέσει καθόλου. Κάτι άσχημο γίνεται εκεί κ δεν είναι κάτι άλλο εκτός απ'τον Μόρια. Τρέχω προς τα εκεί γιατί ξέρω ότι οι άντρες μου κινδυνεύουν. Δεν θα επιτρέψω να τους συμβεί κάτι. Μόλις φτάνω εκεί βλέπω μια επέλαση των ζόμπι καθοδηγούμενη απ'τον Μόρια εναντίον του πλοίου μου.

-Αυτό είναι το τέλος σου!! Έκανες μεγάλο λάθος να έρθεις εδώ!!

Φωνάζω κ με αστραπιαίες κινήσεις κινούμαι προς το μέρος του κ πρωτού τον καταλάβει τον έχω ρίξει κάτω αναίσθητος μ'ένα δυνατό χτύπημα στο κεφάλι. Αυτό ήταν το τέλος του Μόρια κ του στρατού του.

Όνομα: Destro
Haki Points: 0
Player of the Week Points: 6
Beli: 32.000
Fame Points: -

Μετρια ιστορια. αρκετα ποστ αλλα υπερβολικα μικρα. Ωστοσο καλη πλοκη και ηταν καλο που ακολουθησες το πνευμα του one piece.