Gigantic man eating plants[Τελος]

Ταξιδευα στην θαλασσα κοιτοντας που και που την Log Pose. Ηθελα να φτασω γρηγορα στον επομενο προορισμο μου γιατι οι προμηθειες τελειωναν και επρεπε να εφοδιαστω. Στο προηγουμενο νησι δεν μπορεσα να το κανω αυτο αφου δεν ειχε και τιποτα φαγωσιμο για να παρω. Ετσι ημουν αναγκασμενος να κανω οσο πιο γρηγορα γινοταν γιατι τα εφοδια δεν θα αντεχαν για παων απο αλλες 2 μερες. Οι παρεκλησεις απο την πορεια που προξενουνταν στην Grand Line, θα ηταν τεραστιο εμποδιο στην συγκεκριμενη περιπτωση σε αντιθεση με αλλες φορες που ειχα περισσοτερες προμηθειες.

Ετσι ημουν υποχρεωμενος να μεινω ξυπνιος μεχρι να φτασω στο επομενο νησι, για να μην αλλαξει ξαφνικα πορεια το πλοιο. Ευτυχως ειχε ενα σχετικα δυνατο αερακι, το οποιο εσπρωχνε το πλοιο μου προς την πορεια που ηθελα με πιο πολυ ορμη, και ημουν αισιοδοξος για το σε ποσο συντομα θα εφτανα στον προορισμο μου. 2 μερες περασαν και τιποτα δεν αλλαξε, ουτε στην πορεια του πλοιου αλλα ουτε και στον αερα. Φυσουσε το ιδιο δυνατος και η ταχυτητα του πλοιου ηταν το ιδιο μεγαλη οπως και τις 2 προηγουμενες μερες. Το μονο που αλλαζε συνεχως ηταν η διαθεση μου να πεσω για υπνο αλλα και τα διαθεσιμα τροφιμα...

Νυσταζα απιστευτα αλλα ηξερα οτι αν επεφτα για υπνο και συνεβαινε κατι θα λιμοκτονουσα τις επομενες μερες. Οποτε καλυτερα να νυσταξω παρα να πεινασω. Τα αποθεματα των τροφιμων ειχαν σχεδον τελειωσει, οπως το ειχα υπολογισει. Αλλα 2 γευματα μου ειχαν μεινει και μετα θα χρειαζομουν επιγοντως νεες προμηθειες. Μεσα στην υπολοιπη μερα εφαγα το ενα γευμα, για να εχω και την επομενη μερα να φαω, αφου δεν εβλεπα καποιο νησι κοντα, αλλα πεινουσα κι αλλο. Αλλη μια μερα περασει και εφαγα και το τελευταιο γευμα, εχοντας υποψην μου τι με περιμενε σε περιπτωση που αργουσα να φτασω σε καποιο νησι.

Και αυτη η μερα περασε αλλα νησι δεν εβλεπα μπροστα μου. Ειχα αρχισει να απελπιζομαι και να σκεφτομαι τι μπορουσα να κανω για την κατασταση μου. Δεν ειχα φαγητο και δεν ηξερα ποτε θα φτασω σε νησι. Αλλα ακομα και να εφτανα δεν ηξερα τι θα συναντουσα σε αυτο το νησι και αν θα εβρισκα κατι φαγωσιμο. Ειχα αρχισει κιολας να πειναω. Καθομουν στην συνηθισμενη πλεον καρεκλα και κοιτουσα τον οριζοντα, ποτε με τα κυαλια και ποτε χωρις αυτα, μπας και δω κατι που θα μου δωσει ελπιδα και ωθηση για να μην με παρει τελειως απο κατω. Οι ωρες περνουσαν βασανιστικα αλλα τελικα ειδα αυτο που εψαχνα.

Κατι αρχισε να αχνοφαινεται στον οριζοντα. Κοιταξα με τα κυαλια και ειδα μια μεγαλη σειρα απο κατιτεραστια πραγματα που εμοιαζαν με φυτα. Ομως η Log Pose εδειχνε κατευθειαν πανω σε αυτα οποτε δεν υπηρχε αμφιβολια οτι αυτος ηταν ο επομενος προορισμος μου. Εφτασα κοντα σε ενα απο αυτα, σε αυτο που "σημαδευε" η Log Pose, και αραξα το καραβι διπλα του. Ηταν πολυ ψηλα τα τοιχωματα του κι ετσι αναγκαστικα επρεπε να σκαρφαλωσω για να ανεβω πανω σε αυτο. Ετσι κι εγινε. Αφου πρωτα πηρα μερικες τσαντες και δοχεια για να τα γεμισω με φαγητο και φρεσκο νερο, κανοντας τα χερια μου τα ποδια μου λεπιδες γαντζωθηκα πανω στο φυτο και σκαρφαλωσα μεχρι την κορυφη του.

Οταν ανεβηκα πανω εριξα μια τελευταια ματια στο πλοιο μου που βρισκοταν απο κατω και αρχισα να περπαταω πανω στο εδαφος που υπηρχε στο εσωτερικο του φυτου. Στην αρχη παραξενευτηκα απο αυτο που εβλεπα αλλα σκεφτηκα οτι μπορει οντως να ηταν νησι απλα να ειχε αυτο το σχημα. Δεν ειχα δει και λιγα σχηματα νησιων μεχρι τωρα στα ταξιδια μου. Μπροστα μου υπηρχε ενα δασος. Μπηκα μεσα σε αυτο και αρχισα να προχωραω ολο και πιο βαθια. Ξαφνικα ενοιωσα κατι η καποιον να με παρακολουθει. Γυρισα αποτομα πισω μου αλλα δεν ειδα κανεναν. Ετσι ξαναγυρισα μπροστα μου και συνεχισα την πορεια μου, οντας πολυ προσεκτικος.

Συνεχισα την πορεια μου μεσα στο δασος και αισθανθηκα και παλι μια παρουσια πισω μου. Αυτη τη φορα γυρισα και ειδα κατι που με τρομαξε την πρωτη στιγμη που το ειδα. Ενα γιγαντιο μυρμιγκι στεκοταν πισω μου ετοιμο να μου επιτεθει ειχε 2 δαγκανες αντι για μπροστινα ποδια και τις απλωσε απειλιτικα προς το μερος μου. Ετσι αμεσως μετα εγινα ολοκληρος ατσαλι για να καταφερω να το νικησω. Μολις οι δαγκανες του πηγαν να με κοψουν, τις ειδα να λυγιζουν. Ετσι εκμεταλευτηκα το κενο που υπηρχε στην αμυνα του και τοκαρφωσα στο κεντρικο μερος του σωματος του.

Η αληθεια ειναι οτι δεν καταφερα να το καρφωσω οσο βαθεια ηθελα λογω του σκληρου εξωτερικου περιβληματος του. Ετσι με μια δευτερη προσπαθεια το εκοψα στα 2. Για λιγα δευτερολεπτα μετα απο την στιγμη που το εοψα συνεχιζε να κουνιεται αλλα επειτα απο καποια στιγμη επιτελους εμεινε κινητο. Ξαναφορτωσα τις τσαντες και τα υπολοιπα που κουβαλουσα στην πλατη μου και συνεχισα την πορεια μου. Επειτα απο 5 λεπτα οως ακουσα απο πισω μου εναν αλλο θορυβο. Γυρισα και με κυνηγουσε ενα τεραστιο, 2 φορες μεγαλυτερο απο εμενα, ανθρωποφαγο φυτο. Ετρεξα κατευθειαν καταπανω του για να το κοψω και με καταβριχθησε ολοκληρο πριν προλαβω να ξεφυγω.

Ετσι καθως βρισκομουν μεσα στο φυτο ηξερα οτι ο μονος τροπος για να ξεφυγω ηταν να το κοψω. Για λιγη ωρα προσπαθουσα να βρω ποιο ειναι το πιο ευαισθητο σημειο για να το κοψω πιο ευκολα. Το φυτο καθοταν ηρεμο για λιγη ωρα, μεχρι που αρχισε να κουνιεται σαν τρελο. Χτυπουσα μεσα στα τοιχωματα στο μερος που βρισκομουν, ωσπου καποια στιγμη θυμωσα και αποφασισα οτι θα το κοψω , σε οποιοδηποτε σημειο και αν προσπαθησω, για να ξεφυγω απο εδω.
- Ittoryu Nigiri..!! ειπα χτυποντας ενα απο τα τοιχωματα. Ανοιξε μια τεραστια τρυπα και αμεσως πηδηξα εξω.

Διπλα μου στεκοταν ενας ανθρωπος με μια πανοπλια. Απο οτι καταλαβα αυτος ηταν η αιτια για τις αλλοκοτες κινησεις του φυτου.
- Εισαι καλα? μου ειπε δειχνοντας να ανυσηχει για εμενα.
- Ενταξει ειμαι! του απαντησα και σηκωθηκα ορθιος σκουπιζοτνας απο πανω μου οσο μπορουσα τα χωματα απο το εδαφος και τα υγρα απο το εσωτερικο του φυτου, που επεσαν πανω μου.
- Τι γινεται σε αυτο το νησι? τον ρωτησα ολο απορια.
- Το ονομα μου ειναι Heracles-n!! Αυτο δεν ειναι νησι ειναι ενα τεραστιο σαρκοφαγο φυτο. Μολις το ακουσα αυτο ενα ριγος με διαπερασε. Οποιαδηποτε στιγμη θα μπρουσε αυτο το πραγμα να καταβροχθισει οτιδηποτε υαρχει πανω του.

- Φανταζομαι θα πεινας! Παμε να σου δειξω ενα μερος με φαγητο! Ομως προσεχε δεν πρεπει να παραφας γιατι τοτε θα εχεις μεγαλο προβλημα.
- Παμε και βλεπουμε ποσο θα φαω.
- Δεν εχει "βλεπουμε"! Αν δεν μου υποσχεθεις οτι θα σταματησεις να τρως μολις χορτασεις, τοτε δεν θα σε παω εκει.
- Καλα καλα! Παμε τωρα? του ειπα.
- Παμε! Και μην ξεχνας... Το ονομα μου ειναι Heracles-n!!
- Ναι ναι το θυμαμαι... του απαντησα και επειτα τον ακολουθησα. Υστερα απο ενα πενταλεπτο φτασαμε σε ενα μερος που φαινοταν σαν παραδισος.
- Εδω τα παντα μπορουν να φαγοθουν! Ειναι το δασος της λαιμαργιας! Φαε μεχρι να χορτασεις και οχι παραπανω! μετα οπως σου ειπα και πιο πριν θα εχεις μεγαλα προβληματα...

Δεν καταλαβα τι προβληματα εννοουσε και ουτε με ενοιαζε αρχισα να τρωω οτι εβρισκα μπροστα μου. Μετα απο λιγο το στομαχι μου γεμισε αλλα δεν μπορουσα να μην φαω και αλλο απο αυτα τα πεντανοστημα φαγητα.
- Νομιζω οτι αρκετα εφαγες! Χορτασες! Φτανει! φωναζε ολη την ωρα ο Heracles. Εγω ομως τον αγνοησα και συνεχισα να τρωω... Υστερα απο 2 λεπτα ενοιωσα καποιον να με βαραει με τρομερη δυναμη στο κεφαλι. Πεταχτηκα αρκετα μετρα μακρυα μεσα σε ενα ποταμι απο ζυμαρικα. Κοιταξα να δω ποιος ηταν και ειδα τον Heracles να μου ξαναεπιτιθεται.
- Τι επαθες ετσι ξαφνικα? τον ρωτησα απορριμενος και εξοργισμενος με αυτο που εκανε.

- Σου ειπα να σταματησεις να τρως! απαντησε και μου εριξε αλλη μια μπουνια.
- Αυτο που μισω περισσοτερο στον κοσμο ειναι καποιος να με διακοπτει την ωρα του φαγητου ειπα και εγινα ολοκληρος ατσαλι. Με τα χερια μου λεπιδες του επιτεθηκα ομως δεν μπορεσα να διαπερασω την πανοπλια του. Αλλες 2 προσπαθειες μου απετυχαν.Επειτα βγηκα εξω απο αυτο το ποταμι με τα ζυμαρικα για να μπρεσω να παταω πιο σταθερα στο εδαφος.
- Ittoryu Jigoku! ειπα καθως με πλησιαζε για να με χτυπησει και με τα χερια μου σε σχημα σταυρου τον χτυπησα πετοντας τον μερικα μετρα πιο πισω. Ετσι ειχα λιγα δευτερολεπτα να προετοιμαστω για το επομενο χτυπημα.

Η επομενη επιθεση του ηταν και η τελευταια του σε αυτη την μαχη. Αρχισε να τρεχει καταπανω μου και με μια γρηγορη κινηση του εκανα ενα κοψιμο στο ποδι, σε σημειο που δεν καλυπτοταν απο την πανοπλια, και γονατισε. Επειτα πηγα για να τον αποτελειωσω και αρχισα να τρεχω προς το μερος του. Την στιγμη που εφτασα απο πανω του το εδαφος αρχισε να τρεμει. Ετσι εχασα την ισορροπια μου και επεσα κατω διπλα στο Heracles.
- Τι γινεται? Πριν μου απαντησει το εδαφος αρχισε να περνει μια κληση προς το κεντρο του φυτου, σαν να εκλεινε.
- Το φυτο κλεινει για να φαει. Οτι δεν ειναι δυνατο και ικανο να κρατηθει οση ωρα ειναι σε αυτη την κατασταση το φυτο, πεφτει σε εκεινη την τρυπα και τρωγεται. μου ειπε δειχνοντας μια τρυπα που υπηρχε στο κεντρο του φυτου.

Κρατηθηκαμε και οι 2 απο ενα δεντρο και βλεπαμε διαφορα ζωα και εντομα να πεφτουν μεσα στην τρυπα. Επειτα απο ενα πενταλεπτο αρχισε να ισιωνει και παλι το εδαφος και ενα λεπτο μετα μπορουσαμε να σταθουμε και παλι ορθιοι οπως πριν. Λαχανιασμενοι και οι 2 καθησαμε κατω απο ενα δεντρο. Αφου του ζητησα συγγνωμη για πριν αρχισα να τυ κανω διαφορες ερωτησεις για την ζωη σε αυτο το μερος. Επειτα του εκανα και την ερωτηση που με εκαιγε πιο πολυ:
- Ποτε θα μπορω να φυγω απο το νησι? τον ρωτησα δειχνοντας την Log Pose που ειχα στο χερι μου.
- Μεσα στις 2-3 επομενες μερες θα ειναι ετοιμη μου απαντησε. Επειτα πηγα και πηρα απο το δασος της λαιμαργιας οσο φαγητο ηθελα και γεμισα το πλοιο με τροφιμα. 3 μερες περασαν και ημουν ετοιμος για την επομενη περιπετεια μου. Ετσι, αφου χαιρετησα τον Heracles, ανεβηκα στο πλοιο και αρχισα να απομακρυνομαι απο το νησι-φυτο.

ΤΕΛΟΣ