[Τέλος]Immortality! An Irresistible Desire!

Άκουσα κάτι να τσακίζεται και αμέσως σηκώθηκα από το κρεβάτι μου. Βγήκα από το δωμάτιό μου και πρόσεξα πως το πλοίο μου είχε πέσει πάνω σε έναν τεράστειο βράχο που έξεχε από το νερό. Μόλις που είχα φύγει από την South Blue και η East Blue με καλωσόριζε έτσι. Μπροστά μου, πίσω από τον βράχο βρισκόταν ένα παράξενο νησί σε σχήμα τεράστειου Battleship. Δεν είχα ξαναδεί κάτι τέτοιο. Όμως σύντομα κατάλαβα την κατάστασή μου και προσπάθησα να βγάλο το πλοίο μου από τον βράχο. Παρατηρούσα κάθε λίγο και λιγάκι μήπως έμπαιναν νερά σε κάποιο σημείο αλλά είμουν τυχερός. Υπήρχε μόνο μία μικρή τρυπούλα και αυτή δεν ήταν επικίνδυνη. Έκανα μανούβρες στα βράχια για να μην πέσω πάνω τους και στο τέλος έριξα άγκυρα στο νησί. Κατέβηκα και ξεκίνησα να περπατώ κατά μήκος της παραλίας. Είχε μία περίεργη αύρα το νησί αυτό...

Μετά από κάποια ώρα βρέθηκα κοντά σε ένα χωριό που φαινόταν πολύ παλιό. Πήγα προς τα εκεί και τότε ένα ακόντιο πέρασε δίπλα από το κεφάλι μου. Με έσκισε λιγάκι στο μάγουλο αλλά δεν ήταν τίποτα. Κοίταξα καλύτερα από την κατεύθυνση που ήρθε το ακόντιο και είδα μία σκιά να στέκεται στις ξύλινες πύλες του χωριού. Ο ήλιος ήταν ακριβώς από πίσω του και έτσι δεν μπορούσα να τον κοιτάξω καλύτερα. Είχε το πλεονέκτημα αλλά όχι για πολύ. Δεν είχα έρθει με εχθρικές προθέσεις ούτος ή άλλως. Όμως εκείνη η μέρα στο Puzzle Island συνεχώς με στοίχιωνε και δεν ήξερα γιατί με είχε πιάσει αυτό το πράγμα...

Είχα πράγματι κατασφάξει για το τίποτα έναν πειρατή που απλά θα μπορούσα να τον παραδώσω στην βάση μας ή στην χειρότερη να τον σκοτώσω ήρεμα και απλά. Όμως γιατί.... γιατί τον αποκεφάλισα και διέλυσα το σώμα του? Είναι τόσα ερωτήματα που ήθελα να απαντηθούν αλλά δυστηχώς η απάντηση δεν βρισκόταν εκεί. Ένα δεύτερο ακόντιο εκτοξεύθηκε από το ίδιο άτομο αλλά αυτό το απέφυγα εύκολα.
-Δεν έχω έρθει με εχθρικό σκοπό! Σε παρακαλώ σταμάτα τις επιθέσεις! Δεν θέλω να σας κάνω κακό!
-Δεν το ξέρουμε αυτό εμείς! Πρέπει να είσαι φίλος εκείνου του ηλίθιου που ήρθε μόνο και μόνο για να αποκτήσει το αίμα του δράκου! Δώσε μας πίσω την Apis!

-Δεν ξέρω για τι μιλάτε! Εγώ μόλις έφτασα στο νησί αυτό και δεν ήξερα καν ότι υπάρχει κάτι τέτοιο εδώ. Αν θέλετε μπορώ να σας βοηθήσω και φυσικά χωρίς πληρωμή. Απλά σταματήστε την επίθεση. Δεν έχω εχθρικό σκοπό.
-Πλησίασε με τα χέρια ψηλά! Μην διανοηθείς να κάνεις καμιά περίεργη κίνηση αλλιώς θα σε σκοτώσω.
Σήκωσα τα χέρια μου ψηλά και περπάτησα αργά για να μην χαρακτηρήσουν τις κινήσεις μου ύποπτες. Όταν έφτασα τις πύλες τότε με περικύκλωσαν από το πουθενά. Έμοιαζαν με ιθαγενείς και δεν φαίνονταν πολύ εξελιγμένοι...

Τα ρούχα τους φυσικά ήταν και αυτά λιγοστά και κάλυβαν στους περισσότερους μόνο τα απαραίτητα σημεία. Πολλοί είχαν σχεδιάσει σχήματα στα πρόσωπά τους. Όλοι φαίνονταν να είχαν περάσει αρκετούς πολέμους και η θέλησή τους ήταν τρομερή. Αμέσως με έδεσαν και μου πήραν τα όπλα. Αφού με οδήγησαν με τα ακόντια και τα σπαθιά τους σημαδεμένα πάνω μου μέσα στο χωριό τους τότε με έριξαν μέσα σε ένα μικρό σπιτάκι από ξύλα κυρίως και άχυρα για σκεπή. Χτύπησα λίγο στο κεφάλι και μετά ανασηκώθηκα όσο μπορούσα. Κοίταξα μπροστά μου και πρόσεξα έναν κοντό τύπο να κάθεται σε ένα μεγάλο θρόνο. Πρέπει να ήταν ο αρχηγός τους...

Εγώ καλού κακού υποκλήθηκα όσο με άφηναν τα σχοινιά και μετά κάθισα στο έδαφος. Εκείνος σηκώθηκε από τον θρόνο και άρχισε να με περιεργάζεται και να κάνει στροφές γύρω μου. Στο τέλος σταμάτησε μπροστά μου και με κοίταξε με ενθουσιασμό.
-Καλώς ήρθες ξένε στο νησί μας! Είμαι ο αρχηγός της φυλής αυτής που εδώ και χρόνια φυλούσε το μέρος και φυσικά τα πολύτιμα πλάσματά του. Τί όμως κάνεις σε αυτό το μέρος?
-Δεν γνώριζα ότι εδώ βρισκόταν νησί κύριε! Το πλοίο μου έπεσε σε κάτι βράχια έξω από το νησί καθώς κοιμόμουν και αναγκάστηκα να έρθω στο νησί και να το εξερευνήσω. Δεν ήθελα να προξενήσω ταραχή. Σας ζητώ συγγνώμη αν έκανα κάτι λάθος!

-Είναι το μόνο πράγμα που προστατεύουμε και εμείς και οι πρόγονοί μας. Υπήρξε όμως ένα άτομο το οποίο δεν ενδιαφερόταν για το αίμα του δράκου παρά μόνο ήρθε για να μας βοηθήσει. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ την φιλική του πράξη! Ως αντάλλαγμα του δώσαμε την τελευταία ποσότητα αίματος που είχαμε κρατήσει. Αν ισχύει ο θρύλος τότε είναι πράγματι αθάνατος. Ήταν και αυτός Marine σαν και εσένα.
-Marine??
Εκείνη τη στιγμή κοίταξε τα όπλα μου που τα είχαν πετάξει λίγο δίπλα μου και η έκφρασή του έδειχνε κανονική έκπληξη και θαυμασμό αλλά ταυτόχρονα δυσπιστία.
-Το μαχαίρι αυτό! Πού το βρήκες? είπε ενώ έπιασε το μαχαίρι του Sato....

-Ήταν ενός καλού μου φίλου ο οποίος έδωσε την ζωή του για να με προστατέψει. Αποφάσισα πως το μαχαίρι του θα με καθοδηγούσε στις δύσκολες στιγμές και το φύλαξα όσο πιο καλά μπορούσα.
-Μ-μα... αυτό το μαχαίρι ήταν ολόιδιο με εκείνο που είχε ο Marine που σου είπα πως του δωρήσαμε το αίμα του δράκου! Μπορεί να μην ήταν ο φίλος σου πάντος ο πρώην κάτοχος αυτού του μαχαιριού πρέπει να είχε περάσει από εδώ σίγουρα...
Δεν πίστευα λέξη από ότι άκουγα. Φυσικά δεν νομίζω να ήταν ο Sato αυτός που πέρασε από εδώ γιατί έχει ήδη πεθάνει άρα ή ο θρύλος ήταν ψεύτικος ή κάποιος που είχε το ίδιο μαχαίρι με τον Sato είχε έρθει εδώ...

-Τέλος πάντων! Δεν φαίνεσαι κακός άνθρωπος. Λύστε τον και αφήστε τον να φύγει. Δεν θα προξενήσει πρόβλημα.
-Είπατε πριν ότι είναι κάποιος εδώ και έχει κάποια Apis! Πείτε μου γι'αυτό.. ίσως βοηθήσω και φανώ χρήσιμος.
Ο αρχηγός σταμάτησε απότομα και ακολούθησε ένα ολόκληρο λεπτό σιωπής που για όλους μας σίγουρα κράτησε για αιώνες. Μετά γύρισε προς το μέρος μου και έπεσε στα γόνατα.
-Σε παρακαλούμε!! Δώσε μας την βοήθειά σου! Σε χρειαζόμαστε! Η εγγονή μου... βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο. Λίγες μέρες πριν ήρθε άλλος ένας σαν και εσένα και έψαχνε για δράκους. Η Apis πήγε να τους προστατέψει αλλά εκείνος την απήγαγε...

-Την ανέβασε στο βουνό πάνω! Είναι πολύ επικίνδυνο μέρος!
-Έφυγα...
Πήρα τα όπλα μου, τα έβαλα πάνω μου και έτρεξα προς τα βουνά χωρίς να πω τίποτα άλλο. Μπόρεσα καθαρά να διακρύνω την λυπη που ένιωθε ο αρχηγός για το ατυχές αυτό γεγονός. Και σαν υπερασπιστής της Δικαιοσύνης θα τον έπιανα και θα τον έλιωνα. Καθώς περνούσα ανάμεσα στα δέντρα και στα δρομάκια κατέληξα επιτέλους σε μία σπηλιά η οποία είχε ένα πολύ μεγάλο μέγεθος για κάποιο παράξενο λόγο. Μπήκα μέσα προσεκτικά αλλά ήταν θεοσκότεινα. Δεν μπορούσα να δω σε απόσταση μισού μέτρου και είμουν ακόμα στην είσοδο.

Όμως ο θόρυβος που άκουσα από μέσα μου έδωσε κίνητρο να μπω παρά την δυσκολία της κατάστασης. Την ώρα που έκανα το πρώτο βήμα ένιωσα κάτι να έρχεται κατά πάνω μου και έκανα λίγα βήματα πλάγια για να το αποφύγω. Είδα τον αέρα να παραμορφώνεται και να βγαίνει μία λεπίδα από την σπηλιά.
-Γύρνα πίσω άχρηστο κορίτσι!! Σε χρειάζομαι!
Την ίδια στιγμή πετάχτηκε από μέσα ένα κοριτσάκι με σκισμένα ρούχα και αίματα σε αρκετά σημεία του σώματός της. Μετά από 2 δευτερόλεπτα και ένας άλλος τύπος βγήκε και την κυνήγησε αλλά τον έπιασα αμέσως από το πόδι και τον πέταξα στον τοίχο δίπλα μου.
-Άσ'την ήσυχη!

Όταν σηκώθηκε με κοίταξε με άγριο βλέμμα και πήγε να μου επιτεθεί αλλά έκανα Shadow Step και αφού εμφανίστηκα από πίσω του τον αφόπλισα πιάνοντας το χέρι του και γυρνώντας το πίσω στην πλάτη του. Εκείνος με το άλλο χέρι έκανε μία χαρακτηριστική κίνηση και τότε μία λεπίδα αέρα με χτύπησε στον ώμο ανοίγοντάς μου μία πληγή.
-Πες το και εσύ! Ήρθες για το αίμα! Ας το μοιραστούμε φίλε! Θα βγούμε και οι 2 κερδισμένοι.
Βγήκε από την λαβή μου και ξαναπήρε στάση επίθεσης! Εγώ ένιωθα να καίγομαι εσωτερικά αλλά ένιωθα ωραία. Το είχα ξανανιώσει με τους πειρατές στο Puzzle Island...
-Σκάσε! Δεν θα σε συγχωρήσω ποτέ!! Θα πεθάνεις!!!!!

Η μάχη μας έληξε σύντομα και κατέληξα με μόνο μερικές γρατζουνιές στο σώμα μου. Ο αντίπαλος αργοπέθαινε στην γωνία που είχε πεταχτεί από την τελευταία μου επίθεση. Έλεγα να τον σκοτώσω με την κλασσική κίνηση των δολοφόνων αλλά τελικά δεν έκανα τον κόπο. Είχε ήδη αρκετές μαχαιριές σε όλο του το σώμα αν και μερικές δεν θυμάμαι να τις έκανα. Σε κάποιες στιγμές μέσα στην μάχη μου, όπως και στην αρχή, δεν ένιωθα τον εαυτό μου παρά μόνο κάτι κενό. Με το που ξαναέπαιρνα τον έλεγχο τον έβλεπα με περισσότερες πληγές.
-Σου άξιζε...
-Το αίμα... θέλω το αίμα του δράκου...
Έβηξε και αίμα πετάχτηκε από το στόμα του. Πήρα την μικρή που κοιτούσε τρομαγμένη δίπλα μου και έφυγα.

-Είσαι η Apis?
-Ναι εγώ είμαι... πώς με ξέρεις?
-Οι συγχωριανοί σου σε έψαχναν παντού και είχαν απελπιστεί πολύ. Έτσι βγήκα να σε βρω.
-Σε ευχαριστώ! Θα πω και στον δράκο να σε ευχαριστήσει...
-Στον δράκο? Μιλάς με έναν δράκο?
-Ναι έχω φάει φρούτο του Διαβόλου το οποίο μου έδωσε την ικανότητα να μιλάω στα ζώα.
-Ωωω τέλειο! Χαιρέτα τον από εμένα!
-Εντάξει!
Αυτά είπε και χαμογέλασε. Δεν την πήγα μέχρι την είσοδο του χωριού παρά μόνο της άφησα λίγα μέτρα πιο έξω. Δεν ήθελα να μπω μέσα και να τους δω γιατί θα με καθυστερούσαν στο ταξίδι μου. Την αποχαιρέτησα και πήγα στο πλοίο μου. Επισκεύασα την βλάβη του όσο μπορούσα και άνοιξα πανιά!

Τέλος Immortality! An Irresistible Desire!

Όνομα: Jellal Nostrom
Haki Points: 0
Player of the Week Points: 8
Beli: 18,000
Fame Points:

Καλη ιστορια αλλα, οι κατοικοι του Warship δεν ειναι ζουλου και ο μυθος για το αιμα του δρακου ειναι οντως μυθος,