Ένα ακόμα μήνυμα θανάτου και ένα πρόσωπο απο το παρελθόν[ΤΕΛΟΣ]

Το βραδυ εφτασε,εμεις στεκομασταν μεσα σε κατι βαρελια στο λιμανι και το πλοιο του Kuro βρισκοταν ακριβως απεναντι μας..
Ωραια τωρα τι κανουμε?
Περιμενουμε να κοιμηθουν οι περισοτεροι ωστε να μπουμε κρυφα,να σκοτωσουμε οσους φυλανε σκοπια,να παρουμε την Maya και να φυγουμε...
Και αυτο ποση ωρα θα μας παρει?
Σε κανα 2ωρο.. Υπομονη...
@ ωρες ?!?! ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΓΑΜ***Η ΣΤΙΓΜΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΙΑΖΟΥΝ ΤΗΝ MAYA ΚΑΙ ΕΣΥ ΜΟΥ ΛΕΣ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ !!
Αυτο ειναι το σχεδιο... Θα την σωσουμε,μην ανυσηχεις !! Υπομονη..

Η ωρα περναγε αλλα για εμενα εμοιαζε να εχει σταματησει... Καθε δευτερολεπτο κυλαγε λες και ηταν αιωνειοτητα... Απο την αγωνια και τα νευρα ετρεμα ολοκληρος.. Χτπουσα νευρικα το δαχτυλο μου στο ξυλο καθως οι χειροτερες σκεψεις περναγαν απο το μυαλο μου.. Να την βασανηζουν,να την χτυπανε,να την βιαζουν.. Ολες οι σκεψεις με τρελαινανε .....

έβλεπα πως ο κρις καθόταν σε αναμμένα κάρβουνα και καταλάβαινα απολύτως την κατάστασή του έπρεπε όμως να ακολουθήσουμε πιστά το σχέδιο διότι ακόμα και το παραμικρό λάθος μπορούσε να επιφέρει την καταστροφή. έτσι λοιπόν το ανάγκασα στην ουσία να περιμένει εως ότου να σβήσει και το τελευταίο κερί πίσω απο τα φινιστρίνια του πλοίου. απο μακριά αχνοφαίνονταν 3-4 πειρατές πάνω στο πλοίο που υποτίθεται πως φρουρούσαν αλλά ουσιαστικά τα κοπανούσαν και έπιναν χόρτο με αποτέλεσμα η μπόχα να φτάνει μέχρι την μύτη μου.
έκανα νόημα στον κρις και αθόρυβα κινηθήκαμε προς το πλοίο..ανεβήκαμε απο την σκάλα όσο πιο ίσυχα μπορούσαμε και οφείλω να ομολογήσω πως πραγματικά είχαμε κάνει πολύ καλή δουλειά! δεν μας είχαν πάρει χαμπάρι.όταν ανεβήκαμε πάνω στο πλοίο έγνεψα στον κρις να πάει απο αριστερά και εγώ απο δεξιά ώστε να φάμε ταυτόχρονα τους δύο φρουρούς που βρίσκονταν κοντά μας. το σχέδιο εξετελέσθη με πλήρη επιτυχία μέχρι στιγμής καθώς όντως τους αιφνιδιάσαμε και τους αποκεφαλίσαμε πριν το πάρουν χαμπάρι και οι ίδιοι!
οι άλλοι δύο μπαφιάρδες βρίσκονταν στην άλλη μεριά του πλοίου και έπρεπε να τους αιφνιδιάσουμε και αυτούς ώστε να μην κάνουν φασαρία. έτσι έκανα νόημα στον κρις να κρυφτεί πίσω απο τον χονδρό στύλο του καταρτιού και εγώ πέταξα ένα μπουκάλι στην θάλασσα με αποτέλεσμα να προκαλέσω τον ένα απο τους δύο να κινηθεί προς την μεριά που βρισκόταν ο κρις. εγώ παράλληλα έστειλα τα χέρια μου απο τους καρπούς τα οποία έπνιξαν τον άλλο σκοπό.

Ο τυπος εφτασε σχεδον διπλα και κοιταζε δεξια αριστερα .. Πεταγομαι μπροστα του,καλυπτω το στομα του με την παλαμη μου ωστε να μην φωναξει και με το αλλο μου χερι γαντωνω τα δικα του.. Εκβαλα μια μικρη ποσοτητα δηλητηριου απο την παλαμη στο στομα του απευθιας ενο το τσιγαρο που ειχε στο στομα του επεσε στο πατωμα.. Μετακινω την παλαμη μου απο το στομα του στον λαιμο του και τον ρωταω..
Που εχετε την Maya ....και εκεινος δεν απανταγε..
Το δηλητηριο θα σε σκοτωσει οπου νανε,μπορω να το αναμυξω με ενα αλλο οπου θα εμιβραδυνει τον θανατο σου για 1 βδομαδα αλλα καθε μερα θα νοιωθεις τα σωθηκα σου να λιωνουν... Αν δεν το θες αυτο πες μου που εχετε αιχμαλωτησει την Maya !!
Δεν ειναι πανω στο πλοιο....
Τι ενοεις?
Ο καπετανιος διεταξε να την παρουνε και να την πανε στο Mirro Ball Island μεχρι ολο το θεμα μαζι σας να λυξει...
Ο θυμος τοτε μεσα μο αρχισε να βραζει μαζι με το δηλητηριο που εκβαλα απο το χερι μου στον λαιμο του... Τον εσφιξα τοσο πολυ που με συνδιασμο την τοξικοτητα του κοκκινου δηλητηριου τον αποκεφαλησα... Κοιταω το πτωμα στο πατωμα και το βλεμμα μου πεφτει στο τσιγαρο.. Το σηκωσα και ειχε μια περιεργη μυρωδια.. Χορτο λογικα.. Τραβηξα μια τσουρα και πηγα προς την Sakura...

<κρις!!!ολοι οι φρουροί είναι νεκροί. έμαθες που έχουν την μάγια?>ρώτησα χαμηλόφωνα τον κρις.εκείνος με πλησίασε.
<ναι....την μετέφεραν στο Mirro Ball Island...> μου είπε και κοίταξε το απέραντο μπλε σκούρο της θάλασσας που απλώνονταν στο μαύρο σκοτάδι
<τι?!>είπα έκπληκτη
<ναι...οπότε καταλαβαίνεις πως πρέπει να φύγω έτσι..?>μου ξαναείπε αυτός. μπορούσα να διακρίνω την αγονία στην φωνή του...καταλάβαινα πως έπρεπε να φύγει αν και ήταν το τελευταίο πράγμα που ήθελα, ήταν το μόνο άτομο που ένιωθα δίπλα μου....
<ναι...καταλαβαίνω...πήγαινε θα τους κανονίσω όλους εγώ...>του είπα λυπημένη αλλά παράλληλα προσπαθώντας να μην το δείξω.
σε ευχαριστώ....θα τα ξαναπούμε σύντομα...στην μεγάλη γραμμή βασικά..> μου είπε εκείνος και εγώ του χαμογέλασα. με πλησίασε και με αγκάλιασε. μετά με ένα σάλτο βρέθηκε και πάλι στην προβλήτα του λιμανιού ενώ εγώ προχώρησα προς το εσωτερικό του πλοίου.

Ετρεχα οσο πιο γρηγορα μπορουσα για να φτασω στο πλοιο και να ανοιξω τα μανια... Ειχαν παρει την αγαπη μου μακρια μου... Δεν προκητε να τους συγχωρουσα ποτε,ακομα και αν με παρακαλουσαν γωνατηστοι να τους χαρισω τις ζωες τους !!
Εξω απο το πλοιο πετυχα αλλον ενα τυπο ντυμενο γατα... Κι'αλλος μουρλαμενος σκεφτηκα ..
Εκεινος γυρναω το βλεμμα του σε εμενα δειχνοντας τα νυχια του...
Σκοτωσες τον αδερφο μου !! Τωρα εγω ο Sham θα παρω εκδικηση στο ονομα του !!0
ΔΕΝ ΕΧΩ ΧΡΟΝΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΑ****Σ ΣΟΥ !!!

κατέβηκα αθόρυβα τις σκάλες μέσα στο σκοτάδι, δεν ήξερα που πήγαινα ούτε τι με περίμενε....γιατί τα έκανα όλα αυτά? για την μάγια? για τον κρίς? ίσως η απάντηση να ήταν προφανείς αλλά μέσα μου ήξερα κάτι ακόμα...πίστευα πως σκοτώνοντας όλους αυτούς θα τον ελευθέρωνα....τον κενσίν, ναι αυτόν που ήθελε να με σκοτώσει, αυτόν...
το πρώτο πάτωμα απαρτίζονταν απο διάφορες πόρτες απο τις οποίες ακούγονταν ροχαλητά, έτσι διάλεξα μία και την άνοιξα..μέσα κοιμόνταν τάβλα 5-6 πειρατές, ήταν πολύ εύκολο. τράβηξα το κατάνα και σκότωσα τον πρώτο καρφώνοντάς τον στην καρδιά. τότε απο την κραυγή που έβγαλε πετάχτηκαν οι υπόλοιποι 5 πειρατές και πριν καλά καλά το καταλάβω η πόρτα άνοιξε διάπλατα καθώς μπήκαν μέσα και άλλοι 5 πειρατές. έρχονταν όλοι κατά επάνω μου και εγώ φώναξα
<bara bara no...deception!> το σώμα μου χωρίστηκε σε άπειρα μικρά κομμάτια και άρχισε να τους περικυκλώνει στο κέντρο του δωματίου πριν καλά καλά το καταλάβουν. με το κατάνα και το όπλο του τζάνγκο τους πετσόκοβα έναν έναν όταν δύο μεγάλα μπλε μάτια που με κοιτούσαν με απελπισία με έκαναν να σταματήσω την επίθεση. είχαν μίνει 5 πειρατές και ένας αυτός-ο κενσίν-

οι πειρατές ήρθαν κατά επάνω μου κια άρχισαν να με κόβουν με τα σπαθιά τους τα οποία δεν με επηρέαζαν. στεκόμουν εκεί κοιτώντας τον παγωμένη. υπήρχε περίπτωση να μου ξαναεπιτεθεί? να ξαναπροσπαθήσει να με σκοτώσει? τότε τον είδα να κουνάει τα χέιλη του σαν να προσπαθεί να μου πει κάτι...αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω...προσπαθούσα μανιωδώς να διαβάσω τις λέξεις που ψέλλιζε....σε....αγαα...πω....σε αγαπω....αυτό έλεγε1! πως με αγαπούσε! τότε σαν κάτι να με επανέφερε στην πραγματικότητα και άρχισα να κόβω με το κατάνα μου τους 5 πειρατές που βρίσκονταν γύρο μου. μέσα σε λίγα λεπτά όλοι ήταν νεκροί.
<τρέξε! φύγε!! σε εκλιπαρώ....φύγε...> είπα απελπισμένα στον κενσίν και αυτός με κοίταξε για τελευταία φορά με τα μεγάλα γαλάζια του μάτια και χάθηκε στο σκοτάδι.
βγήκα και πάλι στον διάδρομο και άρχισα να φωνάζω
<κουροο!!!!! βγες έξω ! όλα τελείωσαν!!! είμαι εδώ για να σε σκοτώσω!!!>
τότε μια πόρτα πετάχτηκε μπροστά μου σαν κάποιος να την κλώτσησε...ήταν αυτός.

Ο τυπος μανιασμενα προσπαθουσε να με κοψει με τα νυχια.. Η ταχυτητα του ητανε ανεπτηγμενη σε αρκετα μεγαλυτερο βαθμο απο οτι του αδερφου του με αποτελεσμα δυσκολα να αποφευγω τα χτυπηματα του και να με κανει να ανυσηχω σιγα σιγα οπως και να εκνευριζομαι που καθυστερουσα.. Καποια στιγμη ενα απο τα χτυπηματα του με εκοψε στα πλευρα.. Απο τον ξαφνιασμο του χτυπηματος εχασα την ισοροπια μου και επεσα αφηνοντας με ανοιχτο σε ολα του τα χτυπηματα.. Εκεινος χωρις να χασει την ευκαιρια με εσκισε ανελεητα οπου εβρισκε..
Πεφτοντας στο εδαφος ειχανε περασει μολις μερικα δευτερολεπτα αλλα τα κοψιματα στο σωμα μου ηταν τοσα λες και ολοκληρος στρατος απο γατες να μου ειχε επιτεθει την ιδια στιγμη ...
Αποκλειετε να εχασε ο αδερφος μου απο καποιον σαν εσενα...
Μην παινευεις τον ευατο σου.. Δεν εχω ξεκινησει ουτε την προθερμανση ακομα !! του ειπα καθως σηκωνομουνα χωρις να δειχνω ισχνος πονου..
Πως Ζεις και κινησε τοσο ευκολα υστερα απο ολεσ τις επιθεσεις μου που δεχτηκες ?!
Νομιζεις οτι αυτες οι γραντσουνιες με πονεσαν καθολου?? Καιρος να δεις αληθινα κοψιματα !! Στο δικο σου σωμα αυτην την φορα !! και αρπαξα τα χερια του... Προσπαθουσε κλωτσοντας με να με ριξει αλλα ηταν πολυ αδυναμο,υστερα χωρις να χασω παραπανω χρονο καρφω τα ιδια του τα χερια μεσα στο σωμα του αφηνοντας τον να πεσει στο πατωμα...

<σε περίμενα...δεν περίμενα όμως να σκοτώσεις όλο το πλήρωμά μου...> μου είπε αυτός και ήταν φανερά εκνευρισμένος...δεν με ενδιέφερε δεν ήθελα να του μιλήσω ήθελα απλά να τελειώνω μαζί του.
<bara bara no free drop> είπα με χαλαρή αλλά σταθερή φωνή, τα χέρια μου αποκολλήθηκαν και τον έπιασαν απ τον λαιμό σηκώνωντάς τον στον αέρα με τέτοια δύναμη, που είχε ως αποτέλεσμα να σπάσει το ταβάνι μετά τον πέταξαν απότομα κάτω και βρέθηκε στο απο κάτω πάτωμα. σηκώθηκε με αίματα στο πρόσωπό του
<είσαι καλή κοριτσάκι, αλλά όχι καλύτερη από εμένα!Black Claw!> είπε και μου επιτέθηκε.
η μάχη κράτησε για αρκετή ώρα, η πληγή στον ώμο μου που προήλθε από την σφαίρα που είχα φάει νωρίτερα με πονούσε αφόρητα και πρέπει να είχα πυρετό, ακόμα ένιωθα εξαντλημένη.
τελικά ,μετά από μία επίπονη και πολύωρη μάχη το καθοριστικό αποτέλεσμα έδωσε η επίθεσή μου:
<bara bara no..touch of death!>είπα και το κατάνα μου έγινε ένα με το χέρι μου και έσκισε τον αέρα εκτοξεύοντας κατευθείαν πάνω στο στήθος του κούρο συμπιεσμένο αέρα με αποτέλεσμα να πεταχτεί έξω απο το πλοίο και να πέσει στην προβλήτα του λιμανιού. εγώ πήδηξα και τον πλησίασα, εκείνος με κοιτούσε με ένα βλέμμα όλο απορία και εγώ χαμογέλασα και του είπα
<όλα τελείωσαν....αυτό είναι για τον κενσίν!> μεσα στα επόμενα δεύτερα το κεφάλι του κούρο βρισκόταν αποκομμένο απο το σώμα του. ήταν νεκρός.

Δεν εκατσα να απαγκειλω ουτε να πω μερικα λογια για τον χαμο ενος τρελαμενου τυπου ντυμενου σαν γατα.. Ετρεξα πανω στο πλοιο και σαλπαρα οσο πιο γρηγορα γινοταν.. Εβγαλα τους χαρτες και χαραξα πορεια προς το Mirro Ball Island.... Εδεσα τα πανια υστερα σφιγκοντας τα λιγο περισοτερο ωστε να τεντωθει περισοτερο το πανι και να παει γρηγοροτερα το πλοιο.. Γυρισα στο πηδαλιο και εμεινα αφοσιωμενος στο να κοιταω την θαλασσα μπροστα μου.. Καπου στον οριζοντα βρισκοταν η Maya και αυτοι οι αχρειοι που την εχουν παρει !!
Στον μυαλο μου εκεινη την στιγμη γυρισε η Sakura ... Πως να τα πηγαινει αραγε εναντια ενος ολοκληρου πληρωματος?.... Ισως να μην επρεπε να την αφηνα μονη της και να καθομουν λιγ περισοτερο μαζι της βοηθωντας την να ξεπαστρεψει μερικους παραπανω.... Η Maya ομως με χρειαζοταν και δεν μπορουσα να την αφησω στην ακρη ετσι απλα απλα.... Ουτοσηλλιως ηξερα κατα βαθος οτι η Sakura ......ειναι δυνατη !!

είχε αρχίσει να ξημερώνει και εγώ ανέβηκα στη βάρκα μου ανοίγοντας πανιά. πίσω μου είχα αφήσει ένα νεκρό πλήρωμα -από τα δικά μου χέρια- αλλά δεν με ένοιαζε καθόλου, το μόνο που με ένοιαζε ήταν ο κενσίν να είναι ελεύθερος...τώρα όσον αφορά τον κρις ήμου σίγουρη πως θα κατάφερνε να σώσει την μάγια και φυσικά ήμου σίγουρη πως θα τον ξανάβλεπα, στην μεγάλη γραμμή εκεί που είχα δώσει ραντεβού με τον αδελφό μου -με τον νεκρό αδελφό μου-.
άνοιξα το μικρό σεντούκι με τις αναμνήσεις μου και πήρα την φωτογραφία του στα χέρια μου καθώς έδινα την υπόσχεση στον εαυτό μου πως θα ξεχνούσα ότι συνέβηκε. ο αδελφός μου θα έμενε για πάντα κλειδωμένος σε αυτό το σεντούκι και δεν θα ξαναμιλούσα ποτέ για αυτόν. κοίταξα τους όμορφους χρωματισμούς της ανατολής στον ορίζοντα ανοίγοντας ένα μπουκάλι ρούμι. <κανπάι> είπα και ήπια στην υγειά των αναμνήσεών μου.


ότι και αν συμβεί στην ζωή μπορεί πάντα να γίνει χειρότερο σκοπός όμως είναι πάντα ότι κακό και αν συμβεί να μη πέφτουμε και να κρατάμε τις καλές αναμνήσεις ή στοιχεία που μας πρόσφερε. έτσι λοιπόν και εγώ συνεχίζω....γιατί η ζωή είναι μπροστά και με περιμένουν πολλές ακόμη περιπέτειες....



[ΤΕΛΟΣ]

Όνομα: sakura/Chris Label
Haki Points: 5/5
Player of the Week Points: 10/10
Beli: 48.000/48.000
Bounty: 2.500.000/0