Sun Attack's Again[Τέλος]

Έπειτα από την σύλληψη των πειρατών κοντά στην Jaya είχε έρθει η ώρα για να κάνω την μεγάλη κίνηση που ετοίμαζα. Οι πληροφορίες μου ήταν εξακριβωμένες. Εξάλλου από όποιο νησί κ αν περνούσα άφηνα ένα δίχτυο κατασκόπων το οποίο με ενημέρωνε για τα πάντα. Η τελευταία αναφορά που είχα πάρει απ'την Jaya έλεγε το εξής:

"Ο supernova Messi D. Teo εθεάθει στην περιοχή και μυστηριωδώς εξαφανίσθηκε από προσώπου γης, δίχως να αφήσει κάποιο ίχνος. Το μόνο που έπεσε στην αντίληψή μας ήταν κάποιες εργασίες που γίνονταν στο πλοίο του, χωρίς να γνωρίζουμε κάτι παραπάνω"

Η εμπειρία μου όμως και οι γνώσεις που είχα αποκτήσει όλο αυτό το διάστημα στις θάλασσες μ'έκαναν να καταλάβω αμέσως, ακριβώς τι είχε συμβεί. Ένα χαμόγελο ζωγραφίστηκε αμέσως στο πρόσωπο μου και η χαρά μου ήταν έκδηλη. Ο πειρατής είχε βρει τρόπο να πάει στην Skyipea. Έτσι εξηγούνταν επακριβώς όλα όσα έλεγε η αναφορά. Εγώ ήξερα τον δρόμο για το νησί του ουρανού κ ήταν εύκολο για μένα να ξαναπάω εκεί. Θα στριμώξω τον πειρατή και θα τον συλλάβω και τίποτα δεν θα μου σταθεί εμπόδιο.

συνεχεια απο εδω http://www.onepiecegr-rpg.com/t2641-topic

- Οταν μιλαω θα στεκεσαι προσοχη και θα με ακους! Δεν θα κανεις του κεφαλιου σου! Καταλαβες? μου ειπε ριχνοντας μου αλλον ενα κεραυνο... Ηταν εμφανες οτι ηθελε να με ξεκανει οσο πιο γρηγορα γινοταν. Μετα και απο αυτο το δευτερο πληγμα, με αργες αλλα σταθερες κινησεις καταφερα να σηκωθω στα ποδια μου.
- Στεκεσαι μετα απο 2 κεραυνους στα ποδια σου ε? Χμμ... Ενδιαφερον! ειπε ενω συνεχιζε να κατεβαινει ολο και πιο πολυ προς το μερος μας. Ολοι εκαναν βηματα προς τα πισω, οπως διεταξε ο Wiper. Εγω, ο Gan Fall και ο Wiper στεκομασταν μπροστα απο ολους, αν κι εγω με μεγαλη δυσκολια. Αρχισα να τρεχω προς το μερος του. Εκεινος δεν κουνιοταν μεχρι που εφτασα μπροστα του. Εφτασα ακριβως μπροστα του και εκεινος ουτε που κουνηθηκε. Το σωμα μου μαζι με την επιθεση μου περασαν μεσα απο αυτον!

Ενοιωσα μια μικρη ανατριχιλα μολις περασα απο μεσα του, αλλα εκεινος δεν φανηκε να πτοειται. Επισης μερικα βελη και δορια επεσαν προς το μερος του, χωρις να του κανουν ουτε γραντζουνια (Οταν περασαν απο μεσα του χτυπησαν εμενα και ευτυχως που ημουν σε μορφη ατσαλιου). Χαμογελασε και με επιασε κανονικα και με πεταξε μερικα μετρα πισω. Δεν πτοηθηκα καθολου απο αυτο και του ξαναεπιτεθηκα! την στιγμη της επιθεσης μου, το μονο που εκανε ειναι να ξαπλωσει προς τα πισω αποφευγοντας την επιθεση μου με τεραστια ανεση.
- 1 Million Volt Vari!! ειπε καθως βρισκομουν ακριβως διπλα του και ενα κυμα ηλεκτρισμου με διαπερασε ριχνοντας με κατω και κανοντας καθε μυη και καθε κυτταρο του σωματος μου να νιωσει ποιος εχει τον ελεγχο της μαχης.

- Αυτο το παιδαρελι η ελπιδα σας? Με απογοητευετε... Περιμενα κατι που να αντεχει λιγο παραπανω! ειπε παιρνοντας μια γκριματσα απογοητευσης.
Πατησε για πρωτη φορα κανονικα στα ποδια του και πλησιασε τους Gan Fall και Wiper. Εγω καταφερα για αλλη μια φορα να σηκωθω. Ολο μου το σωμα ηταν μουδιασμενο αλλα επρεπε να κανω αυτο που ειχα υποσχεθει. Αρχισα παλι να τον πλησιαζω, παραπατωντας, μεχρι που εφτασα στα 10 μετρα απο αυτον.
- Δεν το βαζει κατω ο μικρος ε? ειπε ο Enel στους αλλους 2 γελοντας. Σταματησα να προχωραω και σηκωσα το κεφαλι μου για να τον κοιταξω. Μολις ειδα αυτο το ατομο να χαιρεται, ενω τοσοι αλλοι ηταν φοβισμενοι η ακομα και δυστυχισμενοι εξαιτιας του βρηκα την δυναμη και αρχισα να τρεχω προς το μερος του.

- Supa Supa noo...
- Kiten..!!
- TATSUMAKI!!! ειπαμε και εκεινος εστειλε προς το μερος μου μια επιθεση ηλεκτρισμου με την μορφη τιγρη. Εγω εκανα μια περιστροφικη κινηση με τα χερια- λεπιδες μου, προσπαθοντας να τον κοψω, αλλα μολις με ακουμπησε η "τιγρης" πεταχτηκα παλι πισω. Καθως πηγα να ξανασηκωθω με πλησιασε και πηγε να με κλοτσησει. Μολις ομως το ποδι του με πλησδιασε στα 10 εκατοστα με μια υπερανθρωπη προσπαθεια για τις δυναμεις που μου ειχαν απομεινει εβγαλα απο την τσεπη τις χειροπεδες απο kairoseki, δεν με ενοιαζε που οταν με ακουμπησαν ανοισα αδυναμος, και τις περασα στο ποδι του. Εκεινος καταλαβε τι πηγαινα να κανω και τραβηξε το ποδι του οσο μπορουσε ομως ηταν αργα γι αυτον.

Μολις καταλαβε περι τινος προκειται αρχισε να με κλοτσαει για να του τις βγαλω.
- ΒΓΑΛΤΕΣ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΜΟΥ ΒΡΟΜΕΡΟ ΣΚΟΥΛΙΚΙ!!!! ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙΣ ΑΚΡΙΒΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕΣ!!! Καθομουν και δεχομουν ολες τις κλοτσιες που μου εριχνε την μια μετα την αλλη, εχοντας πολυ λιγη δυναμη για να καταφερω να αντισταθω. Αμεσως ο Gan Fall με τον Wiper καταλαβαν οτι το κοπλο επιασε. Ετρεξαν και τον ακουμπησαν, χωρις κανενα προβλημα. Τωρα το μονο προβλημα που υπηρχε ηταν η ικανοτητα του να καταλαβαινει τις κινησεις των αλλων.
- Με αυτο δεν θα καταφερετε τιποτα αλλο απο το να με εξαγριωσετε περισσοτερο! Να ξερετε οτι δεν θα σας βγει σε καλο! ειπε προσπαθοντας να καλυψει με καθε τροπο το κενο που δημιουργουσε η απουσια των δυναμεων του.

Ολοι οι Shandians, με την βοηθεια και του Gan Fall και της Conis και του Pierre, καταφεραν να τον περικυκλωσουν. Εκεινος μαχοταν πολυ καλα και απεφευγε επιθεσεις που του εκαναν ενω ταυτοχρονα πλακωνε στο ξυλο αρκετους απο αυτους. Στην μαχη μπηκα και οι ανθρωποι-τραγοι για να σωσουν τον Θεο τους. Μερικοι Shandians τους ανελαβαν και μεσα σε λιγη ωρα ηταν ολοι ειτε νεκροι ειτε βαρια τραυματιες. Μετα απο αρκετη ακομα προσπαθεια, ο Enel επιτελους κουραστηκε. Δεν ειχε συνηθησει χωρις το φρουτο του και οι δυναμεις του ειχαν φτασει στα ορια τους. Εκεινη την στιγμη σηκωθηκα με οση δυναμη μου ειχε απομενει. Πλησιασα με αργα αλλα σταθερα βηματα μεχρι το μερος που τον κρατουσαν.

- ΑΦΗΣΤΕ ΜΕ!! ΘΑ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΕΤΕ ΑΥΤΟΟΟ!! φωναζε ενω χτυπιοταν οσο μπορουσε. 10 ατομα ηταν απο πανω του και τον κρατουσαν για να μην φυγει. Σταθηκα μπροστα του και του ειπα:
- Δεν εισαι αξιος να αποκαλεισαι Θεος! Δεν εισαι αξιος να προσεχεις κανενα ων που ζει πανω στην γη! Για το μονο που κανεις εισαι για να προκαλεις δυστυχια στους ανθρωπους! Κοιτα γυρω σου! Ολοι αυτοι οι ανθρωποι, ο καθενας για τους λογους του, ειναι εδω για να σε εκδικηθουν. Και τωρα εγω θα εκπληρωσω την επιθυμια ολων αυτων! Η θεση του Θεου θα περασει παλι σε αυτον που την αξιζει! Να εισαι σιγουρος οτι δεν θα λυψεις σε κανεναν. ειπα και με το χερι-λεπιδα μου τον καρφωσα κοντα στην καρδια. Για λιγα δευτερολεπτα προσπαθουσε να ψελλησει λιγες λεξεις ομως μετα ακινητοποιηθηκε για παντα.

Ολοι αρχισαν να ζητωκραυγαζουν και να πανηγυριζουν αυτη την μεγαλη νικη! Ο τυραννος που βασανιζε το νησι για 6 ολοκληρα χρονια. Μετα απο αυτο επεσα λυποθυμος κατω. Δεν ειχα ξαναπερασει καμια παρομοια εμπειρια στην ζωη μου και δεν ειχα ξαναβρεθει σε τοσο δυσκολες συνθηκες μαχης καθως και συνεχομενες μαχες. Ξυπνησα μετα απο καποιο διαστημα σε ενα απαλο κρεβατι. Εξω ολα ηταν σκοτεινα. Ακουγα μουσικη απεξω. Διπλα μου καθοταν η Conis. Μολις με ειδε να ανοιγω τα ματια μου με ρωτησε αν ειμαι καλα! Ενοιωθα μια χαρα και αυτο ειναι που της απαντησα κιολας.
- Ποσες μερες κοιμομουν? την ρωτησα κι εκεινη απαντησε.
- 4 μερονυχτα! Εχεις χασει ενα μερος απο την γιορτη που κανουμε για την εκθρονιση του Enel, αλλα αυτο που προεχει ειναι να ξεκουραστεις πρωτα!

- Οταν υπαρχει γιορτη δεν υπαρχει χρονος για ξεκουραση! ειπα και πεταχτηκα απο το κρεβατι. Εκεινη προσπαθησε να με σταματησει αλλα εγω ειχα βγει ηδη απο το δωματιο. Επειτα βγηκα εξω και ειδα να γινεται χαμος! Σε ολους τους δρομους ολοι οι ανθρωποι του νησιου επιναν ποτα και ετρωγαν τα θεσπεσια φαγητα του νησιου. Αρκετοι χορευαν και αλλοι τραγουδουσαν. Μολις με ειδαν αρχισαν να χειροκροτουν αλλα τους εκανα νοημα να σταματησουν και να συνεχισουν να γιορταζουν! Εκεινοι με ακουσαν και ετσι μετα απο αυτο μπηκα κι εγω στα γλεντι. Με πλησιασε ο McKinley μαζι με τους αντρες του και μου ζητσε συγγνωμη. Εννοειται οτι την δεχτηκα αφου δεν εβλεπε τιποτα αλλο περα απο την αγαπη του για τον Θεο.

Έδωσε τις τελευταίες οδηγίες στο πλήρωμα μου και ετοιμαστήκαμε για την απογείωση. Το κυνήγι αυτού του πειρατή θα έχει πολύ πλάκα!! Το πλήρωμα μου εκτελούσε όλες μου τις οδηγίες κατα γράμμα και έτσι καταφέραμε να ανέβουμε στο ιπτάμενο νησί δίχως κανένα πρόβλημα. Το μόνο που έμενε τώρα ήταν να βρω το μέρος που είχε πάει αυτό ο βρωμιάρης πειρατής και να τον συλλάβω. Πόσο δύσκολο να είναι άραγε να τον βρω εδώ πέρα?
Αυτή η απορία βασάνιζε το μυαλό μου. Έτσι λοιπόν ξεκίνησε η περιφορά του πλοίου στο νησί με σκοπό την ανεύρεση του πειρατή.

Ενώ έψαχνα δεξία κ αριστερά για να βρω τον πειρατή ξαφνικά από μακρία είδα κάτι κεραυνούς να σκάνε στο έδαφος. Αλλά όλα αυτά συνέβαιναν κάπως παράξενα κ σε αντίθεση με τους φυσικούς κανόνες. Τότε κατάλαβα τι είχε γίνει.
" Αυτό το κάθαρμα ο Ένελ κατάφερε να επιστρέψει εδώ πέρα και δημιουργεί κ πάλι προβλήματα. Θα πρέπει να πάω να του δώσω κ πάλι ένα μάθημα και θα συνεχίσω αργότερα το κυνήγι για τον πειρατή. Δεν μπορώ να κάνω κ αλλιώς. Πρέπει να διακόψω για λίγο την αναζήτησή μου"!!

Λίγη ώρα μετά πλησιάζω στο σημείο και βλέπω κάτι που ομολογουμένως δεν περίμενα να αντικρίσω. Σαντιας πολεμούσαν με τράγους-ακόλουθους του Ενελ, ο Γκαν Φολ με το χαζο-άλογο ήταν εκεί παρών και περιφερόταν άσκοπα, σκόνη, φασαρία, μάχες σώμα με σώμα και λίγο πιο πέρα ο Ένελ να τσακίζει στο ξύλο τον πειρατή που ήρθα να συλλάβω. Ο Τεο D Messi βρισκόταν στο έλεος του Ενελ και είχε πέσει θύμα των ορέξεων του. Όπως έβλεπα εγώ την μάχη δεν είχε καμιά ελπίδα νίκης. Ο Ένελ είχε το πάνω χέρι.

Απόφασισα να μην αναμειχθώ και να περιμένω να δω τι θα γίνει.
"Γιατί να κουραστώ εφόσον ο Ένελ κάνει τη δουλειά για μένα??" Σκέφτηκα...
"Μόλις τον εξουδετερώσει, θα πάω να τον ξαναδιαλύσω και θα δώσω ένα τέλος σ'αυτό το πανηγυράκι που στήθηκε και κάθε κατεργάρης θα πάει στον πάγκο του".
Αφού είχα αποφασίσει τις κινήσεις μου κάθησα σε μια γωνιά παρακολουθώντας τη μάχη. Δεν θα αργούσε να τελειώσει απ'ότι έβλεπα.

Ο Ένελ με μια κίνηση είχε πετάξει τον Τεο κάτω και πήγε κοντά του έτοιμος να τον τσαλαπατήσει. Εδώ απ'ότι φαίνεται η μάχη τελείωνε. Εγώ ήμουν έτοιμος να μπουκάρω. Αλλά ξαφνικά όλα ανατράπηκαν. Ενώ ο Ένελ σήκωσε το πόδι του ο Τεο του έβαλε μια χειροπέδα. Απ'ότι κατάλαβα ήταν seastone καθώς ο Ένελ πλέον δεν είχε δυνάμεις. Τότε όλο το πλήθος όρμηξε εναντίον του. Μετά από αρκετή ώρα κατάφεραν να τον ακινητοποιήσουν κ ο Τέο με μια κίνηση τον κάρφωσε στο στήθος ρίχνοντας τον αιμόφυρτο στο έδαφος. Ομολογώ πως δεν περίμενα μια τέτοια εξέλιξη σ'αυτήν την μάχη. Δεν αντέδρασα καθόλου. Συνέχισα να παρακολουθώ από μακριά δίχως ακόμα να μπορώ να χωνέψω τι είχε γίνει.

Έπειτα απ'όλα αυτά ένα τρελό γλέντι ξεκίνησε για να γιορτάσουν την ήττα του Ένελ. Εγώ δεν ήθελα να χαλάσω την γιορτή των ντόπιων συλλαμβάνοντας τον άνθρωπο που τους βοήθησε. Αποφάσισα να τους αφήσω να το χαρούν. Όλους. Τους άξιζε εξάλλου μετά από μια τέτοια μάχη. Μερικές μέρες αργότερα ο Τεο είχε συνέλθει απ'τη μάχη και απ'τα παρελκόμενα του γλεντιού. Παρακολουθούσα κάθε κίνησή του εκείνο το διάστημα. Τον είδα να αποχαιρετά τους ντόποιους και τότε κατάλαβα πως είχε έρθει η στιγμή να τελειώσουν τα πανηγύρια και να ξεκινήσει η δουλειά!!

Η επομενη ηταν μια μερα με πονοκεφαλο αλλα και παλι οι εορτασιες δεν ειχαν τελειωμο! Ενοιωθα οτι αυτοι οι ανθρωποι ειχαν να διασκεδασουν 6 χρονια, δηλαδη απο την στιγμη που πατησε το ποδι του εδω ο Enel. Μια βδομαδα περασε και οι γιορτες ειχαν κοπασει! Ολοι ηταν πτωματα απο την κουραση και καποιοι δεν μπορουσαν ουτε στην δουλεια τους να πανε! Σιγουρα ομως προτειμουσαν αυτη την κατασταση απο το να ειναι καποιος απο πανω τους και να τους αναγκαζει να κανουν πραγματα που δεν θελουν. Ομως εδω και 2 μερες εγω σκεφτομουν μονο ενα πραγμα. Ειχα παρει την αποφαση μου οτι επρεπε να κατεβω στον κανονικο κοσμο! Επρεπε να συνεχισω να κυνηγω το ονειρο μου. Ετσι οταν τους το ανακοινωσαν αν και μερικοι εφεραν αντιρρησεις τελικα το δεχτηκαν. Επειτα ολοι με γεμησαν με δωρα (πολλα απο τα οποια ηταν Dials) και με αποχαιρετησαν. Μετα απο αυτο το πλοιο μου αρχισε να απομακρυνεται απο ενα νησι που σιγουρα δεν θα ξεχασω ποτε στην ζωη μου.

Με μια εντυπωσιακή είσοδο εμφανίζομενο μπροστά του. Αυτός μένει άγαλμα απ'το σοκ. Δεν με περίμενε με τίποτα εδώ πέρα.
-Supernova Messi D. Teo ήρθε η ώρα σου!! Θα σε συλλάβω στο όνομα της Δικαιοσύνης!!
-Μααα...μααα....πως?? εσύ...εδώ????
-Έχεις μια ευκαιρία να σώσεις το άθλιο τομάρι σου! Παραδώσου τώρα αλλιώς δεν πρόκειται να σου δείξω οίκτο!!
Ο πειρατής δείχνει να συνέρχεται απ'το σοκ σιγά-σιγά.
-Δεν θα πεσω τοσο ευκολα! Ακομα κι αν ξερω οτι εισαι πιο δυνατος!! Δεν παραδίνομαι!! Και παίρνει στάση μάχης!!!
-Αυτό ήθελα να ακούσω!!!
Είπα χαμογελώντας ενώ παράλληλα τραβούσα τα σπαθιά μου.

Ενας Admiral βρισκοταν μπροστα μου! Πανω σε αυτο το νησι δεν περιμενα να δω κανεναν marine να εμφανιζεται, ποσο μαλλον εναν Admiral! Πιθανοτατα οι marines που συναντησα στην Jaya να ειδοποιησαν για την παρουσια μου και να τον εστειλαν απο τα κεντρικα.
- Δεν με νοιαζει τι ηθελες να ακουσεις! Δεν με νοιαζει τι θεση εχεις! Εγω δεν θα τα παρατησω τοσο ευκολα οσο νομιζεις!
Ομως αλλη μια μεγαλη μαχη μεσα σε τοσο λιγες μερες απο την στιγμη που πολεμησα με τον Enel και τους αντρες του ημουν σιγουρος οτι καθε αλλο παρα ηταν ευκολο να κερδιθει.

Η μάχη μας ξεκίνησε. Σφουροκοπούσα συνεχώς τον πειρατή με τα σπαθιά μου κ αυτό αμυνόταν με τα χέρια του τα οποία είχε μετατρέψει σε ατσάλι. Απ'οτι έβλεπα ήταν ακόμα επηρρεασμένος απ'την προηγούμενη μάχη του. Αυτό έκανε τη δουλειά μου αρκετά εύκολη.
-Παντως χαιρομαι που σε αντιμετωπιζω αν και ειμαι κουρασμενος! Αν ημουν ξεκουραστος θα ηταν τελειως διαφορετικη αυτη η μαχη!
-Ένας σωστός πολεμιστής δεν κουράζεται ποτέ!! Αλλά τι λέω τώρα?? Σωστός και πειρατής είναι δύο εντελώς αντίθετες έννοιες!! Επειδή χαίρεσαι πολύ λέω να δώσω εδώ και τώρα ένα τέλος σ'αυτήν την μάχη και να σε στείλω μια ώρα αρχίτερα στο νέο σου σπίτι, άθλιε πειρατή της κακιάς ώρας!! Ετοιμάσου να νιώσεις τη δύναμη της Δικαιοσύνης!!!!!!!
Αναφωνώ και αμέσως το δίνω ένα χτύπημα που τον βγάζει νοκ άουτ.
-Ελπίζω να ευχαριστήθηκες όση ώρα έπαιξα μαζί σου!! Τώρα όμως θα καταλάβεις για τα καλά ποια είναι η θέση σου, σκουλίκι!!!! Ετοιμάστε τον για το Impel Down!!!

Με χτυπησε σε μια πληγη απο αυτες που δεν ειχα γιατρευτει απο την προηγουμενη μου μαχη! Ηξερε ποιο ηταν το αδυναμο σημειο μου και το εκμεταλευτηκε! Προσπαθησα να αντιδρασω ομως δεν καταφερα και πολλα. Τον ακουμπησα με τις kairoseki χειροπεδες και τον χτυπησα, χωρις να καταφερω να του τις περασω αλλα το χτυπημα δεν φανηκε τοσο σοβαρο ωστε να τον βγαλει εκτος μαχης. Ομως το χτυπημα που μου εκανε πονουσε πολυ. Ετσι μετα απο αυτο επεσα κατω.

Ειχα σχεδον χασει τις αισθησεις μου καθως ο πονος στο τραυμα ηταν αφορητος. Ενας Admiral ειχε τελικα πολυ περισσοτερη δυναμη δυναμη απο αυτη που μπορουσα να αντεξω, εστω κι αν ημουν τραυματιας. Αυτο ομως δεν ηταν δικαιολογια για την ητταν μου! Επρεπε να γινω δυνατοτερος για να φτασω σε αυτο το επιπεδο να νικαω εναν απο τους Admirals! Αν γλυτωνα αυτη τη φορα και καταφερνα να ξεφυγω απο την φυλακη τοτε αυτος θα ηταν ενας απο τους στοχους μου!

Οσο σκεφτομουν αυτα μερικοι marines ηρθαν απο πανω μου και μου περασαν χειροπεδες!
- Καλη δουλεια για αλλη μια φορα Admiral Destro!
- Το καθηκον μου εκανα... Να καθαριζω την κοινωνια απο κατι αποβρασματα σαν και αυτον. Παρτε τον στο πλοιο. ειπε και οι marines που βρισκονταν γυρω μου αμεσως τον υπακουσαν.
- Mαλιστα!! ειπαν και με σηκωσαν ορθιο για να με τραβηξουν στο πλοιο τους. Προσπαθησα να αντισταθω και να ξεφυγω αλλα μετα καταλαβα οτι δεν θα εχει νοημα.

Οσο ηταν ο Admiral γυρω μου δεν ειχα καμια απολυτως ελπιδα να αποδρασω! Ανεβαιναμε την σκαλα που οδηγουσε στο πλοιο και καποια στιγμη σταματησα να προχωραω. Κοιταξα προς την ακτη και ειδα ολους τους ανθρωπους του νησιου να κοιτανε αποσβολωμενοι και σοκαρισμενοι την συλληψη μου. Η Conis ειχε αρχισει να κλαιει ομως δεν μπορουσα να της πω να σταματησει αφου καποια μερα θα ξεφευγα παλι απο το μερος που θα με πηγαιναν, γιατι τοτε η φυλαξη μου θα ηταν μεγαλητερη απο οτι θα μπορουσα να αντεξω. Ετσι το μονο που εκανα ηταν να κουνησω το κεφαλι μου για να τους χαιρετησω. Επειτα με εσπρωξαν για να προχωρησω πανω στο πλοιο και εγω τους υπακουσα χωρις να διαμαρτυρηθω ουτε να αντιδρασω. Καποια μερα θα ξεφευγα... Αυτο ειναι το μονο σιγουρο....