Τα απρόσμενα γεγονότα στην Loguetown[Τέλος]

Την επόμενη μέρα το πρωί καθώς τρώγαμε το πρωινό μας ο Merovech μου ζήτησε να τον αφήσω να πάει μόνος του καθώς ήταν σίγουρος ότι θα ήταν εύκολη δουλειά για τον ίδιο μιας και είχαμε νικήσει πολύ εύκολα το προηγούμενο πλήρωμα. Αν και είχα υποψίες ότι κάτι θα πήγαινε στραβά τον άφησα να το κάνει μόνος του. Έτσι μόλις τελειώσαμε το πρωινό μας, ο Merovech ετοιμάστηκε και έφυγε για να βρει τους πειρατές "The Burning Eagles". Η ώρα περνούσε και είχα αρχίσει να ανησυχώ. O Merovech δεν είχε γυρίσει ακόμα και φοβόμουν για το χειρότερο. Αποφάσισα να πάω να τον βρω και να δω τι γίνεται, δεν μπορούσα να περιμένω άλλο. Το πρόβλημα όμως ήταν ότι δεν ήξερα που ακριβώς βρισκόταν αλλά μόνο ότι ήταν κάπου κοντά στις αποθήκες της αποβάθρας στο λιμάνι.

Ευτυχώς για μένα όταν έφτανα στις αποθήκες άκουσα θόρυβο από σύγκρουση σπαθιών. Ήλπιζα να ήταν ο Merovech και πήγα αμέσως να δω. Αυτό όμως που αντίκρισα ήταν αυτό που φοβόμουν. Οι υποψίες και οι φόβοι μου είχαν βγει αληθινοί. Ο καπετάνιος του πληρώματος που είχαμε βάλει στο μάτι μόλις είχε καρφώσει με τα δύο σπαθιά του τον Merovech. O Merovech κατάλαβε ότι είχα έρθει και γύρισε και με αντίκρισε λέγοντάς μου:
-Καπετάνιε, συγχώρα με για την ήττα μου....
Δεν πρόλαβε να τελειώσει την πρότασή του όταν ο Toaru, ο καπετάνιος του πληρώματος "The Burning Eagles", έβγαλε τα σπαθιά του από τον Merovech και αυτός έπεσε νεκρός στο έδαφος. Εκείνη την στιγμή τρελάθηκα. Ο Merovech πέθανε μπροστά στα μάτια μου, δεν μπόρεσα να το αποτρέψω.

Ο Toaru (καπετάνιος των "The Burning Eagles"):

Σπόιλερ:

Ξαφνικά όλα άρχισαν να θολώνουν και σιγά-σιγά έγιναν μαύρα. Έχασα επαφή με το περιβάλλον, το μόνο που ήθελα τώρα ήταν εκδίκηση και αυτό ήταν το μοναδικό πράγμα στο μυαλό μου. Ο τόπος γέμισε σκοτάδι, από τις δυνάμεις μου, και γύρισα στο μέρος του Toaru λέγοντάς του:
-Αυτό θα το πληρώσεις με την ίδια σου την ζωή!
Αυτός γέλασε νομίζοντας ότι μπορούσε να σκοτώσει και εμένα. Θα ευχαριστιόμουν πολύ να τον βασανίσω μέχρι να πεθάνει. Ήθελα εκδίκηση και θα την έπερνα, θα τον έκανα να μετανιώσει για αυτό που είχε κάνει. Του όρμισα και τον έκοψα στα πλευρά. Αυτός έπεσε κάτω και άρχισε να αιμορραγεί πολύ. Ένα βλέμμα τρόμου περιέβαλε πλέον το πρόσωπό του. Συνέχισα να τον κόβω και να τον πυροβολώ μέχρι τελικά που είχε γίνει αγνώριστος από τα τόσα τραύματα που του έκανα. Στο τέλος πέθανε από αιμορραγία. Είχα πάρει εκδίκηση αλλά το συναίσθημα μέσα μου δεν είχε ηρεμήσει, ήθελα να σκοτώσω κι άλλο, να ξεσπάσω για αυτό που είχε συμβεί. Για αυτό σκότωσα όλο το πλήρωμα των "The Burning Eagles", δεν είχε μείνει ούτε ένας τους ζωντανός.

Έπειτα, αφού είχα ψιλοηρεμήσει πήρα το νεκρό σώμα του Merovech και του έκανα μια τελετή ταφής στην θάλασσα. Ήμουν ψυχολογικά πεσμένος οπότε πήγα στο πλοίο και έβγαλα εκεί το υπόλοιπο της μέρας μου. Τον Merovech μπορεί να μην είχε πολύ καιρό που τον γνώριζα αλλά περάσαμε πολλά μαζί και ήταν ένα άξιο μέλος για το πλήρωμά μου. Ήταν δυνατός αλλά στηριζόταν πάρα πολύ στις δυνάμεις του κάτι που έφτανε σε σημείο να τον κάνει να πιστεύει ότι μπορεί να νικήσει τους πάντες. Ήταν απερίσκεπτος που ήθελε να πάει μόνος του και πλήρωσε το τίμημα. Ήλπιζα μόνο να μην μετάνιωσε για τις πράξεις που είχε κάνει και τις αποφάσεις που είχε πάρει μέχρι τώρα στη ζωή του.

Η μέρα είχε περάσει και ξημέρωσε η επόμενη. Δεν είχα όρεξη να κάνω τίποτα για αυτό έμεινα στο κρεβάτι για αρκετή ώρα από την στιγμή που ξύπνησα. Όπως ξάπλωνα όμως σκέφτηκα ότι θα ήταν καλύτερα να πάω μια βόλτα στην πόλη μήπως και ξεχαστώ αν βρω τίποτα να μου τραβήξει το ενδιαφέρον. Σηκώθηκα, ετοιμάστηκα και έφυγα για την πόλη. Έπρεπε όμως να ήμουν προσεκτικός επειδή ήμουν γνωστός πλέον και ο Smoker ήθελε να με πιάσει πως και πως. Όπως περπατούσα μέσα στην πόλη βρέθηκα κοντά στο μπαρ στο οποίο είχα πάει για να μαζέψω πληροφορίες οπότε είπα να πάω να πιω κάτι. Κάθισα στο μπαρ και παρήγγειλα. Ο μπάρμαν με είδε ότι ήμουν κάπως και με ρώτησε τι έχω. Εγώ όμως επειδή δεν είχα όρεξη για κουβέντα του είπα ότι δεν τον αφορούσε και με άφησε στην ησυχία μου με το ποτό μου.

Όπως έπινα άκουσα κάποιους στο διπλανό τραπέζι να μιλάνε για τα πληρώματα "The Burning Eagles" και "The Sailors" που είχαν καταστραφεί ολοσχερώς. Δεν γνώριζαν όμως πως είχε γίνει αυτό και ποιος το είχε κάνει, έτσι δημιουργήθηκε ο θρύλος ότι υπάρχει κάποιος δυνατός τύπος στο νησί που σκοτώνει όποιον βάλει στο μάτι. Από την μία μ' άρεσε σαν ιδέα αυτό αλλά από την άλλη ήμουν λιγάκι απογοητευμένος που δεν γνώριζαν ότι το είχα κάνει εγώ. Τότε ήταν που μου ήρθε η ιδέα να αφήνω το σύμβολο του πληρώματός μου στα θύματά μου. Ο τρόπος ήταν απλός, θα το σχημάτιζα με το αίμα τους! Μου άρεσε η ιδέα μου και ήθελα να την δοκιμάσω όσο πιο σύντομα γινόταν. Τέλειωσα το ποτό μου και όπως πήγαινα να φύγω το μάτι μου έπεσε σε μια τύπισα με ένα μεγάλο ρόπαλο που με κοιτούσε με μισό μάτι. Δεν έδωσα πολύ σημασία και έφυγα από το μπαρ για να συνεχίσω την βόλτα μου.

Καθώς περπατούσα θυμήθηκα ότι αυτή η γυναίκα ήταν μια γνωστή πειρατίνα της East Blue με το όνομα Alvida, η μοναδική πειρατίνα με ένα τόσο μεγάλο ρόπαλο ως όπλο. Υπήρχε όμως μια σημαντική διαφορά, στο πόστερ της φαινόταν δέκα φορές πιο εύσωμη ενώ από κοντά είχε σώμα μοντέλου, περίεργα πράγματα. Αλλά γιατί με κοιτούσε έτσι? Οι απορίες μου θα λύνονταν σύντομα καθώς όπως περπατούσα σε ένα στενάκι εμφανίστηκε μπροστά μου.
-Τι θες από μένα?
-Να σε σκοτώσω και να πάρω εγώ την φήμη για τον θρύλο που δημιούργησαν. Ξέρω ότι εσύ είσαι αυτός που σκότωσε όλους εκείνους τους πειρατές. Στο μπαρ όταν άκουσες την συζήτηση αυτή χαμογέλασες και άλλαξες ύφος από αυτό που είχες νωρίτερα.
-Ωραία, εγώ ήμουν, με βρήκες. Νομίζεις ότι θα είναι εύκολο να με σκοτώσεις?
-Για μένα θα είναι. Έπειτα από την αλλαγή μου δεν έχω χάσει ποτέ.
-Ωραία, για να δω τι μπορείς να κάνεις.
Δεν είχα όρεξη να μπλεχτώ σε φασαρίες και να με βρούνε οι Marines αλλά δεν μπορούσα να κάνω τίποτα για αυτό τώρα, έπρεπε απλά να το τελειώσω γρήγορα.

Σήκωσε το ρόπαλό της και μου όρμηξε αλλά το απέφυγα σχετικά εύκολα επειδή ήταν αργό λόγο του μεγέθους του. Τότε έβγαλα το όπλο μου και την πυροβόλησα αλλά προς έκπληξή μου η σφαίρα γλίστρησε στο σώμα της και άλλαξε πορεία προς ένα τοίχο.
-Τι ήταν αυτό? σκέφτηκα.
-Σου άρεσε αυτό που μόλις είδες? Έφαγα το Sube Sube no Mi το οποίο μου έδωσε την δύναμη να έχω γλιστερό σώμα και απέκτησα το απόλυτο σώμα που θα μπορούσε να έχει μια γυναίκα.
Όταν είπε ότι είχε φάει φρούτο του διαβόλου ανακουφίστηκα καθώς αυτό που είχε γίνει δεν ήταν δυνατό να συμβεί υπό κανονικές συνθήκες.

-Ώστε έχεις φάει φρούτο του διαβόλου. Δεν παύεις όμως να είσαι αδύναμη μπροστά μου. Τώρα θα σου δείξω εγώ τις δικές μου δυνάμεις που απέκτησα από το φρούτο του διαβόλου που έχω φάει ο ίδιος!
Σκοτάδι άρχισε να βγαίνει από το σώμα μου και απλώθηκε τριγύρω καλύπτοντας όλο το μέρος.
-Μα τι.... Πως.... Τι είναι αυτό?
-Σκοτάδι! Έχω την δύναμη του σκοταδιού, την απόλυτη δύναμη!
Έγινα ο ίδιος σκοτάδι και εξαφανίστηκα μέσα στο υπόλοιπο σκοτάδι. Ξαφνικά εμφανίστηκα πίσω της και την κάρφωσα με το σπαθί μου. Έπεσε στο έδαφος ανήμπορη να κάνει οτιδήποτε. Ήταν τυχερή όμως που ξαφνικά εμφανίστηκαν Marines και έφυγα επειδή δεν ήθελα να με εντοπίσουν. Σώθηκε από βέβαιο θάνατο καθώς αν είχα λίγο παραπάνω χρόνο τώρα θα ήταν νεκρή. Ήμουν λίγο δυσαρεστημένος επειδή δεν μπόρεσα να εφαρμόσω και την νέα μου ιδέα αλλά όλο και κάποιο θύμα θα έβρισκα αργά ή γρήγορα.

Μετά από εκείνο το γεγονός είχα αποσυρθεί στο καράβι μου για την υπόλοιπη μέρα καθώς οι Marines είχαν αρχίσει εξονυχιστικό έλεγχο για να μάθουν τι ακριβώς είχε συμβεί και βρέθηκε η Alvida σε τέτοια κατάσταση. Ευτυχώς για μένα το πλοίο μου ήταν σε ασφαλές σημείο και δεν υπήρχε περίπτωση να με βρούνε, γιατί αλλιώς θα με είχαν ήδη βρει τόσες μέρες που βρίσκομαι σε αυτό το νησί. Οι μέρες όμως περνούσαν και είχα μείνει πολύ καιρό στάσιμος στο νησί αυτό, κάτι το οποίο δεν είχα ξανακάνει στο ταξίδι μου. Έτσι αποφάσισα να τελειώσω κάτι τελευταίες δουλειές και να ετοιμαστώ για να φύγω μέσα στις δύο επόμενες ημέρες. Προς το παρόν όμως, επειδή ήταν βράδυ, έμεινα στο καράβι μου και ξάπλωσα για να ξεκουραστώ.

Το πρωί της επομένης σηκώθηκα νωρίς έτσι ώστε να τελειώνω όσο το δυνατόν συντομότερα με τις δουλειές που μου έμεναν και τις προετοιμασίες μου για την συνέχεια του ταξιδιού μου. Αρχικά, χρειαζόμουν μπαρούτι για το όπλο και έπρεπε να πάω και το σπαθί μου, αυτό που άρπαξα από την Tashiji, να το ακονίσουν. Ξεκίνησα χωρίς να ξέρω που είναι το κάθε μαγαζί. Όπως περπατούσα συνάντησα πρώτα ένα σιδηρουργείο και μπήκα μέσα για να αφήσω στον σιδηρουργό να μου ακονίσει το σπαθί. Ύστερα από αρκετή ώρα παζάρια κατάφερα και τον έπεισα να μειώσει τον χρόνο που θα το είχε έτοιμο, από δύο μέρες σε μία. Αφού ξεμπέρδεψα με αυτό έπρεπε τώρα να πάω να βρω μπαρούτι για το όπλο μου, κάτι το οποίο δεν βρίσκεις πολύ εύκολα σε αυτή την πόλη καθώς δεν είναι τόσο ανεκτικοί οι Marines στις πωλήσεις όπλων. Σύντομα όμως θα έβρισκα την λύση καθώς η τύχη μου θα μου χαμογελούσε για άλλη μια φορά.

Είχα ακούσει για την "μαύρη" αγορά του νησιού αυτού και ήμουν σίγουρος ότι μέσω αυτής θα μπορούσα να βρω σίγουρα μπαρούτι. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι δεν ήξερα πολλά πράγματα αλλά και πάλι μπορούσα να μάθω. Πήγα στο συνηθισμένο μπαρ από το οποίο έπαιρνα τις πληροφορίες μου και έμαθα ότι χρειαζόταν για να καταφέρω να αγοράσω την απαραίτητη ποσότητα μπαρουτιού που χρειαζόμουν. Η τιμή του ήταν λίγο τσιμπημένη βέβαια αλλά δεν μπορούσα να μην αγοράσω. Αφού προμηθεύτηκα το μπαρούτι πήγα και πήρα τις απαραίτητες προμήθειες για το ταξίδι μου. Μέχρι να τα κάνω όλα αυτά είχαν περάσει οι ώρες και είχε έρθει το απόγευμα. Πήγα να αφήσω τα πράγματα στο καράβι μου και μετά πήγα να φάω κάτι σε κάποιο μαγαζί έτσι ώστε να απολαύσω ένα σωστό γεύμα όσο ήμουν ακόμα στο νησί. Αφού έφαγα μέχρι σκασμού πλήρωμα και έφυγα για το πλοίο όπου έπεσα ξερός στο κρεβάτι μέχρι το πρωί της επόμενης μέρας. Σηκώθηκα σχετικά αργά αλλά το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να πάω να πάρω το σπαθί μου. Αφού το πήρα πήγα στο πλοίο και ετοιμάστηκα να σαλπάρω. Όταν ξεκίνησε το πλοίο και άρχισα να απομακρύνομαι από το νησί σκέφτηκα:
-Σε αυτό το νησί έγιναν πολλά, το καθένα για το δικό του σκοπό. Ελπίζω μόνο να μην πήγε χαμένος ο θάνατος του Merovech. Θα συνεχίσω την πορεία μου και το όνειρό μου για μένα αλλά πλέον και για χάρη του Merovech!