[Τέλος][Αλλαγή Παράταξης]Everyone's Dead!? Endless Gluttony!

Όταν τα είπε αυτά τότε έβγαλε το μαχαίρι του από την θήκη. Είχε ετοιμαστεί για μάχη και για να χρησιμοποιεί μαχαίρι μάλλον σήμαινε ότι μπορούσε να το χρησιμοποιήσει πολύ καλά. Έκανα το ίδιο και εγώ. Έβγαλα το ένα από τα δύο μου μαχαίρια και έκανα το πρώτο βήμα. Έτρεξα προς τον αντίπαλό μου και έστρεψα το μαχαίρι μου προς τα πάνω του. Την τελευταία στιγμή όμως έκανα ένα πλάγιο βήμα και βγήκα από το πλάι του. Αμέσως έκανα την πρώτη μου απόπειρα να τον καρφώσω. Εκείνος επιδέξια απέφυγε την θανατηφόρα κίνησή μου.

Αυτος γρηγορα μου επιτεθηκε με το μαχαιρι του αλλα εγω απεφυγα την κινηση του τελευταια στιγμη.
-Τετοια φθηνα κολπα δεν θα μπορουσαν να με τραυματισουν σε καμια περιπτωση!
Τοτε κανω ενα αλμα πισω και πεταξα το Dagger πανω του. Στοχευσα κατευθειαν στο κεφαλι του αλλα αυτος εσκυψε και δεν τον πετυχα.Αμεσως τοτε μου ορμηξε και ξεκινησε να με βαραει με το μαχαιρι του. Προσπαθησα να αποφυγω ολες τις κινησεις του αλλα καποιες με πετυχαν και μου εκαναν μικρες γρατζουνιες στα χερια. Ομως δεν θα συνεχιζε για πολυ αυτο. Εβγαλα μια σφαιρα και πηδηξα πισω.

Ενώ εγώ συνέχιζα να τον βαράω εκείνος σε μία στιγμή έβαλε το χέρι του στην πλάτη όπου είχε ένα σακίδιο και έβγαλε κάτι μικροσκοπικό. Αρκετά μικρό για να μην καταφέρω να το δω. Τότε πήδηξε προς τα πίσω και εγώ σταμάτησα τις κινήσεις μου. Άνοιξε το χέρι του και τότε η σφαίρα εκτινάχθηκε με τρομερή ταχύτητα προς τα πάνω μου πετυχαίνοντάς με στο μπράτσο και έτσι δίνοντάς μου μία τρομερή γεύση πόνου. Λίγο έλειψε να φωνάξω από το σοκ. Τον ξανακοίταξα και είδα πως ήταν σοβαρός. Δεν κατάλαβα πως το έκανε αλλά υπήρχε ένα κόλπο πίσω από αυτή την κίνηση σίγουρα. Η ταχύτητα με την οποία ταξίδεψε η σφαίρα ήταν παραπάνω από αυτή του όπλου. Και έτσι δεν μπόρεσα να την αποφύγω...

Ένιωθα το χέρι μου να καίγεται και αμέσως η αδρεναλίνη ξεχύθηκε στο σώμα μου. Η σοβαρότητά του είχε παραμείνει στο πρόσωπό του και τότε κατάλαβα πόσο σημαντική ήταν γι'αυτόν η μάχη. Άφησα το τραυματισμένο μου χέρι και ξαναέπιασα το μαχαίρι που είχε πέσει στο έδαφος. Πήρα την κατάλληλη στάση για το Shadow Step μου και τον κοίταξα κατάματα. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα γέλασα και εξαφανίστηκα από το οπτικό του πεδίο. Εμφανίστηκα αμέσως από πίσω του και έφερα το μαχαίρι μου μπροστά για να τον καρφώσω. Μάλλον το κατάλαβε τελευταία στιγμή και πήγε να το αποφύγει αλλά ήταν αργά. Το μαχαίρι μου μπήκε στην σάρκα του.

Με καρφωσε με δυναμη στο δεξι πλευρο.Πονεσε απιστευτα,αιμα αρχισε να κυλαει και και να πεφτει στο εδαφος.Τον κοιταζω στο προσωπο και εμοιαζε απιστευτα νευριασμενος.
-Χεχεχε αν θελεις να συναγωνιστεις μαζι μου στην ταχυτητα...Πολυ ευχαριστως!
Αυτος ετοιμαστηκε να μου ξανακανει αυτη την κινηση και ετσι εγω επιταχυνα τον εαυτο μου και αρχισαμε να ξιφομαχουμε σε τεραστιες ταχυτητες.Καποια στιγμη ειδα σπιθες να πεταγονται απο τα dagger μας.

Οι ταχύτητες που είχαμε φτάσει ήταν τρομερές και ακόμη και οι επιθέσεις μας ξεπερνούσαν και τις ανώτερες ταχύτητες που θα μπορούσε να πολεμήσει ένας απλός άνθρωπος. Οι σπίθες που έβγαιναν από τα μαχαίρια μας ήταν αρκετές για να αφήσουν άναυδο κάποιον περαστικό. Αυτό συνεχίστηκε για πολλά λεπτά μέχρι που η κούραση μας έφτασε και τους δυο. Αυτόματα σταματήσαμε μετά από ένα χρονικό διάστημα και κοιταχτήκαμε. Δεν φαινόταν πως η μάχη μας θα τελείωνε εδώ αλλά κάτι τον παρότρυνε και η προσοχή του κάθισε αλλού. Γύρισα δίπλα και κοίταξα την άκρη του δρόμου. Είδα πολλούς Marine να πλησιάζουν γρήγορα. Ο Merovech τους είδε και με ξανακοίταξε. Είδα στο πρόσωπό του μία έκφραση λύπης και τότε εξαφανίστηκε. Κατάλαβα πως δεν ήθελε να τελειώσει εδώ η μάχη μας...

Υ.Γ: Ο Merovech συνεχίζει εδώ... http://www.onepiecegr-rpg.com/t2655-topic#76209

Οι Marines με κοίταξαν με απορία και τους είπα να συνεχίσουν και ότι θα με περιποιώμουν μόνος μου. Έκοψα λίγο ύφασμα από την στολή των Marine και την έβαλα ψηλά στο χέρι μου για να σταματήσω κάπως την κυκλοφορία του αίματος. Αυτή η διαδικασία προκαλούσε πόνο αλλά ευτυχώς είχα χάσει αρκετό αίμα και δεν το ένιωθα και πολύ. Το κάλυψα και κατευθύνθηκα προς την πόλη για να βρω τον δάσκαλό μου. Στα μέσα του δρόμου άλλαξα γνώμη και πήγα τρέχοντας πίσω στο σπίτι για να πάρω κάποια αντικείμενα. Πήρα γάζα και αποστείρωσα τα υλικά που θα χρησιμοποιούσα για την επέμβαση που θα έκανα. Τελικά δεν θα πολεμούσα με μία σφαίρα στο χέρι.

Δυστυχώς τα υλικά δεν επαρκούσαν για την εγχείρηση και έτσι αναγκάστικα να πάρω απλά καθημερινά εργαλεία. Ένα τσιμπιδάκι για τα φρύδια και ένα δικό μου μαχαίρι. Επίσης πήρα και λίγη βότκα για να αποστειρώσω όσο μπορούσα την πληγή. Έβγαλα το μαχαίρι και άνοιξα λίγο περισσότερο την πληγή κάθετα. Το πλέον μουδιασμένο μπράτσο μου δεν ένιωθε τίποτα. Σιγά σιγά για να μην προκαλέσω αιμορραγία πήρα το τσιμπιδάκι και προσπάθησα να βρω την σφαίρα ψιλαφόντας εσωτερικά την πληγή. Δεν είχα οπτικό πεδίο με την τρυπούλα που είχε ανοίξει και γι'αυτό γινόταν στα τυφλά. Τελικά άκουσα τον ήχο που έκαναν τα μεταλλικά αντικείμενα μόλις συγκρούονταν. Η σφαίρα βρέθηκε...

Την έπιασα και προσπαθώντας να την τραβήξω όσο πιο αργά μπορούσα άκουσα έναν θόρυβο από τον διάδρομο. Εγώ στο μπάνιο είχα γεμίσει την μπανιέρα με αίματα και αν με έβλεπε κανείς θα τρόμαζε. Έδιωξα τις σκέψεις από το μυαλό μου και συνέχισα με σταθερό χέρι να τραβάω την σφαίρα. Την είδα επιτέλους να βγαίνει με αργή ταχύτητα πράγμα που με χαροποίησε. Την πέταξα στον νιπτίρα και αμέσως πήρα βαμβάκι και απολύμανα για άλλη μία φορά την πληγή. Πήρα κλωστή ραψίματος και έραψα την πληγή όσο καλύτερα μπορούσα. Έβγαλα το ύφασμα που είχα δέσει το χέρι και ξεκίνησα να καθαρίζω το δωμάτιο όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Με την γάζα κάλυψα εντελώς την πληγή και σηκώθηκα. Ο πατέρας μου μπήκε μέσα και με είδε γεμάτο αίμα.

Το καλό από την μία είναι ότι δεν είχα προκαλέσει κάποια σημαντική αιμορραγία και από ότι φαινόταν θα ανάρρωνα γρήγορα. Το κακό ήταν πως ο πατέρας μου είχε τρομάξει που με είδε έτσι μέσα στο μπάνιο.
-Μα τι?
-Θα σου εξηγήσω μετά. Τώρα δεν υπάρχει χρόνος. Θα γίνει κάτι πολύ κακό στο νησί σε λίγη ώρα και δεν πρέπει να το αφήσω έτσι. Μην βγείτε καθόλου από το σπίτι ότι και να γίνει. Με ακούς? ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ!!
-Εντάξει αλλά...
Δεν τον άφησα να τελειώσει την πρότασή του και έφυγα τρέχοντας. Είχα χάσει αρκετό αίμα για να παραπατώ λιγάκι και να ζαλίζομαι. Δεν θα με πτοούσε τίποτα όμως. Έφυγα από το σπίτι τρέχοντας και πήγα προς την βάση των Marine.

Ακόμα όμως συλλογιζόμουν τα λόγια του Merovech στην αρχή της μάχης μας. Πάλι για άλλη μία φορά άλλο ένα άτομο είπε τα ίδια πράγματα για τους Marine. Δεν μπορούσε να είναι σύμπτωση αλλά δεν μπορούσα και εγώ κιόλας να χάσω την πίστη μου στους Marine. Θα ήταν πολύ χαζό και ψεύτικο. Είχα ήδη φτάσει στην πλάζα που έγινε η εκτέλεση του βασιλιά των πειρατών και εκεί είδα κόσμο. Όλοι οι Marines είχαν συγκεντρωθεί εκει και έφτιαχναν ομάδες. Χωρίζονταν προς όλες τις πλευρές και προς όλους τους γύρω διαδρόμους. Ποτέ ξανά δεν είχα δει τόσους πολλούς Marine σε ένα μέρος. Μάλλον αυτός ο άνθρωπος ήταν πολύ σημαντικός...

Μέσα στο πλήθος ήταν λίγο δύσκολο να διακρίνω τον δάσκαλό μου αλλά ευτυχώς είχε ήδη ξεκινήσει την συνήθειά του. Ήταν εκεί από όπου έβγαινε πολύ καπνός πάντα. Οι δυνάμεις του ξεπερνούσαν κάθε όριο και κάθε φαντασίωση. Αν τον πολεμούσες θα πέθαινες σίγουρα. Μετά από πολλά σπρωξίματα μέσα στο πλήθος τελικά τον έφτασα και του μίλησα. Με είδε και αμέσως πρόσεξε το τραυματισμένο μου χέρι και το άσπρο μου πρόσωπο από την έλλειψη αίματος. Του είπα να μην ανησυχεί για αυτό και ότι ήταν ένα απλό κόψιμο καθώς έκοβα ψωμί στο σπίτι. Οι υπόλοιπες γρατζουνιές από την μάχη του Merovech έμειναν αδικαιολόγητες. Και φυσικά δεν πίστεψε λέξη από ότι του είπα. Απλά συνέχισε και μου έδωσε διαταγές...

Για κακή μου τύχη είμουν στην πιο επικίνδυνη ομάδα της αποστολής. Έπρεπε ο ίδιος να φυλάω το φρούτο όπως και να είχε. Ακόμη και η θυσία της ζωής μου ήταν ασήμαντη μπροστά στο φρούτο αυτό. Μετά από αρκετή ώρα όλοι πήγαμε στις θέσεις μας και όλα ηρέμησαν. Η πρώην πλατεία γεμάτη με κόσμο κατέντησε έρημη με μόνο τον έμπορο και εμένα με άλλους 4 Marine. Η αναμονή ήταν τρομερά ανυπόφορη και κανείς μας δεν τολμούσε να βγάλει άχνα. Οι ουρανοί είχαν γεμίσει με σύννεφα και ήταν έτοιμος ο καιρός να χαλάσει. Η βροχή ήταν αναμενόμενη. Είχα ένα πολύ κακό προαίσθημα για αυτή την αποστολή και μάλλον θα γινόταν έτσι. Επίσης ήταν και τα όνειρα που είχα δει.

Η απόλυτη ησυχία μας έκανε πιο νευρικούς στο τέλος. Κοιτάζαμε αμήχανα δεξιά αριστερά χωρίς λόγο μόνο και μόνο για επιφύλαξη μήπως ερχόταν κανείς. Τελικά το μάτι μου πήρε μία φιγούρα στην κορυφή ενός σπιτιού να κοιτάζει εμάς. Η καρδιά μου πάγωσε. Τότε κοίταξα και στα άλλα κτήρια και είδα το ίδιο. Όλοι εξαφανίστηκαν αμέσως. Και τότε έγινε κάτι σαν σεισμός ενώ ακούστηκε μία πολύ δυνατή και μεγάλη φωνή...
-Επίθεσηηηηηηηη!!!!
Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα είδαμε πολλούς Marine να τρέχουν γύρω γύρω στην πλατεία πανικοβλημένοι. Κάτι πολύ κακό είχαν δει και ήρθαν μέχρι εδώ. Η πλατεία ξαναγέμισε με ανθρώπους και τότε άρχισε να ακούγεται ήχος από άλογα και στρατό...

Κάποιοι έρχονταν στην πλατεία. Είδα κάποιες σκιές στο έδαφος από κάτω μου και τότε κοίταξα ψηλά. Τουλάχιστον 10 άτομα στο κάθε κτήριο έπεφταν πάνω μας. Έβγαλα κατευθείαν τα μαχαίρια και ξεκίνησα να πολεμάω. Ο πρώτος που έπεσε πέθανε με το μαχαίρι μου στο μέτωπό του. Συνέχισα να κάνω ελιγμούς μέσα στους ανθρώπους και να σκοτώνω αυτούς που έπεφταν από τις οροφές. Φορούσαν όλοι αυτοί τις χαρακτηριστικές στολές των Επαναστατών. Μας είχαν επιτεθεί και σύμφωνα με το όνειρό μου ο Youichi θα εμφανιζόταν επίσης. Αν ερχόταν θα σιγούρευα τον θάνατό του αυτή τη φορά. Τελικά από όλους τους δρόμους ξεχύθηκαν και άλλοι Επαναστάτες.

Δεν ξέρω γιατί αλλά είχα μία παράξενη δίψα για αίμα και όσο και αν κάρφωνα τα μαχαίρια μου στους αντιπάλους δεν έσβηνε ούτε μειωνόταν. Με ενεργοποιημένο Shadow Dance σκότωνα δεκάδες Επαναστάτες. Είχα όμως απομακρυνθεί επικίνδυνα από τον έμπορο με το κιβώτιο όπου μέσα μάλλον είχε το φρούτο του. Δεν είχα ούτε οπτική επαφή με εκείνον άρα αναγκαστικά έπρεπε να γυρίσω πίσω. Ανέβασα ταχύτητα και πέρασα ανάμεσα από τον χαμό που επικρατούσε εκεί. Μόλις τον έφτασα πρόσεξα ότι ήταν ακόμα ζωντανός. Οι άλλοι 4 Marine τον είχαν προστατεύσει καλά. Τους πλησίασα αλλά τότε άκουσα μία γνώριμη φωνή από μακριά. Γύρισα και είδα τον Youichi.

Είχε ανέβει σε ένα μαύρο άλογο και είχε μπει στην πλάζα. Ακριβώς δίπλα του βρισκόταν ο αρχηγός τους όπως και εκείνο το βράδυ στο άλλο νησί. Ο Youichi είχε σκοτώσει τον καλύτερό μου φίλο και με είχε ταπεινώσει. Το ίδιο και ο αρχηγός του που στεκόταν συνεχώς εκεί και τον κοιτούσε με εκείνο το κενό βλέμμα. Ο Youichi είχε πολλές πληγές από ότι πρόσεξα ειδικά στο πρόσωπο. Φαινόταν τώρα πιο ώριμος από ότι ήταν στην αρχή και είχε περισσότερη αυτοπεποίθεση. Κοιτούσε την εξέλιξη της μάχης συνεχώς και έδινε διαταγές σε απλούς στρατιώτες.

Δεν πίστευα να είχε εξελιχθεί ο ίδιος τόσο πολύ στην μαχητική του ικανότητα οπότε λογικά με την σκληρή προπόνησή μου θα αποτελούσε εύκολο αντίπαλο. Και λογικά σε λίγη ώρα θα με προκαλούσε αν με έβλεπε. Δεν έχασα όμως από το μυαλό μου την κανονική μου αποστολή και γι'αυτό ξανακοίταξα τον έμπορο για να δω αν ήταν καλά. Οποιοσδήποτε τον πλησίαζε πέθαινε από τους Marine που είχαν κολλήσει πάνω του ενώ τον προστάτευαν πιστά. Είμουν σίγουρος πως δεν θα άφηναν κανένα να τον βλάψει. Όμως ούτε εγώ... θα τον προστάτευα με την ζωή μου. Θα έδινα τα πάντα για την Δικαιοσύνη...

Γύρισε το κεφάλι του και με είδε με το άκρη του ματιού του. Χαμογέλασε αλλά αμέσως άλλαξε βλέμμα και κοίταξε αλλού. Αυτό μου την έδωσε λίγο στα νεύρα αλλά δεν μπορούσα να κάνω κάτι εκείνη τη στιγμή. Μου ήρθαν 5 άτομα μαζί αλλά φυσικά δεν μπόρεσαν να συναγωνιστούν την ταχύτητά μου και την εμπειρία μου. Με ένα Shadow Dance πέθαναν όλοι αλλά τότε ένιωσα έναν βαθύ πόνο στο χέρι με την πληγή. Μπορούσα να το κουνήσω μέχρι τώρα έστω και λίγο αλλά τώρα το μαχαίρι έπεσε στο έδαφος. Το κοίταξα αλλά τότε μου επιτέθηκε ένας άλλος και με γρατζούνησε στο ίδιο χέρι. Ο πόνος ήταν αφόρητος...

Φώναξα όσο πιο δυνατά μπορούσα για να απαλύνω τον πόνο αλλά ταυτόχρονα τράβηξα και την προσοχή όλων. Ξανακοίταξα γύρω μου και τους είδα όλους να με κοιτάνε άλλοι απορημένοι και άλλοι ζαλισμένοι. Πολλοί έπεσαν στο έδαφος αλλά δεν ήξερα τον λόγο. Ο Επαναστάτης που με βάρεσε είχε πέσει και αυτός στο έδαφος και δεν κουνιόταν. Τον κοίταξα και μετά στράφηκα αλλού. Τότε όμως άκουσα άλλη μία γνώριμη φωνή. Γύρισα απότομα και είδα τον αδερφό μου να τρέχει μέσα στα πλήθη. Κατάλαβα αμέσως γιατί είχε έρθει εδώ. Αφού ήθελε να γίνει Marine ήθελε να πολεμίσει στο πλάι μου. Όμως ήταν πολύ επικίνδυνα εδώ γι'αυτόν...

Με πλησίασε με γοργό βήμα και με κοίταξε κατάματα με φόβο και πρόσεξα λίγο δάκρυ να κυλάει από τα μάτια του.
-Μα τί κάνεις εδώ!? Δεν είπα στον πατέρα να μην αφήσει ΚΑΝΕΝΑΝ μα ΚΑΝΕΝΑΝ να βγει από το σπίτι? Φύγε ΤΩΡΑ από εδώ!! Είναι πολύ επικίνδυνα για εσένα! Μπορεί να πεθάνεις!
-Μα αδερφέ... ήθελα να έρθω και να πολεμήσω σαν κανονικός Marine. Θέλω να σε βοηθήσω. Δεν μπορώ να σε βλέπω τραυματισμένο και αβοήθητο όπως τότε παλιά.
-Μην σε νοιάζει για εμένα!! Εγώ θα είμαι καλά! Εσύ φύγε αμέσως!
Τότε μία σταγόνα βροχής έπεσε στο μέτωπό μου έτσι όπως είχα σταθεί μπροστά στον αδερφό μου. Κοίταξα τον ουρανό...

Δεν μου άρεσε αυτό που θα γινόταν. Οι σταγόνες έγιναν πιο συχνές και σύντομα ξέσπασε βροχή γερή. Αυτό δεν ήταν και ότι το καλύτερο. Κοίταξα το χέρι μου που ξεπλενόταν από το αίμα σιγά σιγά και μετά κοίταξα τον αδερφό μου ο οποίος είχε βάλει τα κλάμματα. Δεν μπορούσα να κινηθώ από τον φόβο. Δεν γνώριζα όμως γιατί φοβόμουν. Ένιωσα πολύ ζεστός μέσα μου σαν να φλέγομαι. Το ίδιο συναίσθημα συνεχώς. Η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή... και τότε...
-Goroooo!
Ήταν η φωνή του πατέρα μου. Γύρισα και τους είδα. Ήταν οι γονείς μου και είχαν μπει στο πλήθος ψάχνοντας τον αδερφό μου. Αυτό στρεφόταν στο πιο κακό σενάριο που θα μπορούσε να συμβεί...

Όλες οι φωνές των στρατιωτών σταμάτησαν στο κεφάλι μου και έμειναν μόνο των γονιών μου και του αδερφού μου. Η οικογένειά μου βρισκόταν στο επίκεντρο ενός τεράστειου πολέμου. Δεν θα μπορούσε να γίνει χειρότερο. Τότε είδα κάποιον Marine πίσω από τον πατέρα μου...
-Φύγεεεεεεεεεε!!!! φώναξα...
Ο Marine κάρφωσε τον πατέρα μου με το σπαθί του. Το σπαθί βγήκε από την άλλη μεριά του σώματός του. Η μητέρα μου που είχε μείνει άναυδη πήγε κοντά του αλλά και αυτή πέθανε από σφαίρα που την πέτυχε στο κεφάλι... πάλι από Marine. Τότε άκουσα και άλλη μία φωνή από πίσω μου. Γύρισα και είδα τον έμπορο να τον σφάζουν ανελέιτα. Έπεσα στο έδαφος και κοίταξα κάτω. Δεν πίστευα ότι γινόταν μπροστά στα μάτια μου. Αυτό μάλλον θα ήταν εφιάλτης.
-Ναι! Είναι εφιάλτης.. όπως και οι άλλοι που είχα δει.. δεν μπορεί να είναι αλήθεια... Fufufu όχι... δεν γίνεται... ΟΧΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!!!
Όλοι πέθαναν...

Τέλος Everyone's Dead!? Endless Gluttony!

(Πρώτη ιστορία αλλαγής παράταξης τελείωσε...)
(Συνολικά ποστ 48... δικά μου ποστ 45)

Όνομα: Jellal Nortrom
Haki Points: 5
Player of the Week Points: 9
Beli: 57.000
Bounty/Fame Points: -