[Τέλος] Η απόδραση απ'το Level 2

Όταν άνοιξα τα μάτια μου βρισκόμουν σ'ένα πλοίο. Τα χέρια μου ήταν δεμένα με χειροπέδες από Kairoseki και ένιωθα πολύ εξουθενωμένος. Πρέπει να με πήγαιναν στο Impel Down. 35.500.000? Πότε ανέβηκε τόσο η επικήρυξη μου... Ήμουν λογικά στο αμπάρι. Παντού υπήρχαν κιβώτια και σχοινιά, ενώ η υποδοχή του κεντρικού καταρτιού φαινόταν μπροστά μου.

Ξάφνου, το πλοίο έπαψε να κινείται. Ακούστηκε ο χαρακτηριστικός ήχος του λουκέτου που ανοίγει και δύο οπλισμένοι Marines εισήλθαν στο αμπάρι. Με σήκωσαν απ'τα χέρια και ανεβήκαμε στο κατάστρωμα. Εκεί υπήρχαν περίπου 50 Marines που με κοίταζαν άλλοι με απέχθεια και άλλοι χαιρέκακα. Δίχως να τους δίνω μεγάλη σημασία, συνέχισα να προχωρώ προς το μέρος που με οδηγούσαν.

Κατέβηκα απ'το καράβι των Marines, το οποίο είχε τεράστιες διαστάσεις. Δεν είχα δει μεγαλύτερο πλοίο απ'αυτό. Χωρούσε εύκολα 100 άτομα και ήταν εξοπλισμένο με πολλά κανόνια.
-Αυτό είναι ένα warship! Άτομα σαν του λόγου σου πρέπει να το θεωρούν τιμή που το βλέπουν και συνεχίζουν να ζουν.
-Όντως είναι μεγάλο. Αν μου βγάλεις τις χειροπέδες μπορώ να το ανοίξω στα δύο. του απάντησα προκλητικά.
Εκείνος με χτύπησε στον ώμο με το μουσκέτο του και συνεχίσαμε ακάθεκτοι την πορεία μας.

Φτάσαμε μπροστά στην τεράστια πύλη της φυλακής. Παντού υπήρχαν παραταγμένοι Marines και στο κέντρο μπορούσα να διακρίνω 3 άτομα που διέφεραν. Ο ένας ήταν τεράστιος, είχε σχεδόν διπλάσιο ανάστημα από ένα φυσιολογικό άνθρωπο και είχε διαβολική όψη. Ο άλλος ήταν γύρω στο 1.80 και είχε μια ηλίθια φάτσα, ενώ το τελευταίο άτομο ήταν μια ξανθιά γυναίκα μετρίου αναστήματος, ντυμένη στα χακί και ιδιαίτερα όμορφη.
-Σας φέραμε τον Kuran Kaname, Warden Magellan!
-Καλή δουλειά! Καλώς όρισες στη φυλακή μου. Σου εύχομαι να περάσεις καλά. είπε ειρωνικά ο Magellan.
-Ευχαριστώ πολύ ψηλέ.

Δε σχολίασε την απάντησή μου ούτε με χτύπησε. Περίεργο για Marine... Η σιδερένια πύλη άνοιξε και μπήκαμε στην υποθαλάσσια φυλακή.
-Συγγνώμη αλλά θα σε βασανίσουμε λιγάκι.
-Και τι θα καταλάβεις;
-Είναι ωραία η αίσθηση των ικετευτικών κραυγών!Χαχαχαχαχα!
-Πφφφ.. προσπαθήστε όσο θέλετε.

Περάσαμε από έναν σκοτεινό διάδρομο και καταλήξαμε σε ένα δωμάτιο.
-Εδώ είναι τα ρούχα σου βλάκα! Χαχαχαχαχα! με χλεύασε ο ηλίθιος τύπος.
-Hannyabal! Μη λες πολλά!
-Ναι Warden!
Έβγαλα τα ρούχα μου αφήνοντάς τα στο τραπέζι στη γωνία του δωματίου. Με οδήγησαν σε ένα άλλο δωμάτιο με μια ξύλινη υποδοχή στο μέγεθος ανθρώπου. Με έβαλαν να ξαπλώσω εκεί και αφού μου έδεσαν τα χέρια και τα πόδια, μερικοί φρουροί μπήκαν μέσα κρατώντας κάτι πανιά ποτισμένα με κάποιο υγρό.

Άρχισαν να με τρίβουν ασταμάτητα σε όλο μου το σώμα προκαλώντας ερεθίσματα στο δέρμα μου. Ύστερα από μερικά λεπτά, πόνος κατέκλυσε το σώμα μου, καθώς είχαν γδάρει τη σάρκα μου και το υγρό με έκανε να αισθάνομαι ότι με έκαιγαν. Με έλυσαν και κατευθυνθήκαμε σε ένα άλλο δωμάτιο. Στο εσωτερικό του, υπήρχε μόνο ένα καζάνι που σιγόκαιγε. Ο Magellan με έσπρωξε και με τη βοήθεια μερικών φρουρών, με έβαλαν μέσα στο καυτό νερό. Ήταν λες και με έκαιγαν ζωντανό. Οι πληγές απ'τη μάχη με τον Marine και το προηγούμενο βασανιστήριο με τρέλαιναν απ'τον πόνο. Παρ'όλα αυτά, κρατήθηκα όσο περισσότερο μπορούσα και δε φώναξα πολύ.

Αφού πέρασε μερική ώρα, με έβγαλαν απ'το καζάνι και με έβαλαν να φορέσω τα ρούχα των καταζητούμενων.
-Προς το παρόν αυτά. Ελπίζω να ήταν όμορφο το καλωσόρισμα.
-Φυσικά. Άμα έχετε κι άλλα μη με ξεχάσετε. του είπα καθώς περνάγαμε απ'το πρώτο Level για να πάμε στο 2ο όπου και θα "διανυκτέρευα".
Περνώντας απ'τα κελιά, άκουσα πολλούς να φωνάζουν:
-Εεεε!!! Νούλη!!! Δε θα πας τουαλέτα σήμερα??
-Ρίξε και καμιά για μας ρε!! Χαχαχαχαα!
Ο Magellan κοίταξε προς το μέρους τους και όλοι σταμάτησαν. Γιατί όλοι τον φοβόντουσαν τόσο;

-Νούλη; Από πού βγαίνει αυτό;
-Χαχαχαχαχα! Είναι ένα ψευδώνυμο του Warden. Magellan-Magellanούλη-Νούλη! Χαχαχαχα! Αυτός ο Messi D. Teo βγάζει κάτι καλά. Νούλη. Χαχαχαχα!
-Hannyabal!!!!! φώναξε ο Magellan και τον χτύπησε στο κεφάλι.
-Εεε! Πόνεσε! Θα δεις όταν σου πάρω τη θέση και γίνω εγώ Warden.. Ωχ!!! Το είπα δυνατά!?
Ξέσπασα σε δυνατά γέλια.
-Νούλη!! Νούλη!? Χαχαχαχαχαχαχαχα!!! Πρέπει να το γνωρίσω αυτόν τον τύπο!!! Χαχαχαχα! Άκου Νούλη!!!

Σταμάτησα να γελάω όταν φτάσαμε στον ανελκυστήρα. Η πόρτα άνοιξε και μπήκαμε μέσα. Η γυναίκα μας είχε αφήσει εδώ και ώρα και τώρα έπρεπε να ανέχομαι τους δύο βρωμιάριδες δίχως αντάλλαγμα.
-Γιατί έφυγε η γυναίκα; Είχα να βλέπω κάτι τουλάχιστον... Τώρα πρέπει να εισπνέω τη μπόχα σας...
Μια γροθιά με έκανε να σταματήσω να μιλάω. Ο Warden ήταν πράγματι φοβερός άντρας. Φαινόταν κάπως λαπάς η αλήθεια είναι, αλλά με μια γροθιά με έφερε σχεδόν στα γόνατα. Έβηξα δυνατά και ξανασηκώθηκα.

Ο ανελκυστήρας σταμάτησε και η πόρτα άνοιξε.
-Εδώ είμαστε ζωάκι. Φτάσαμε στο Level 2: The Wild Beast Hell. Μπορείς να βρεις ότι θες. Από ανθρωποφάγα λιοντάρια μέχρι και τη σφίγγα!
-Hannyabal λες πολλά!!!
-Κανά σουβλάκι παίζει;
-Εεε παιδιά!!! Ο Νούλης μας επισκέφτηκε!!!! Σε φωνάζει η τουαλέτα ρεεε!!! Χαχαχαχα!
Ακούστηκαν κι άλλα ειρωνικά σχόλια που καλό είναι να μην τα αναφέρω

Περπατήσαμε λίγο στο 2ο επίπεδο και ο Hannyabal ξεκλείδωσε ένα κελί και με έριξαν μέσα.
-Μια στο τόσο θα περνάει και κανάς φρουρός να σου φέρει να φας!
-Τράβα κυνήγα καμιά πεταλούδα βλακόφατσα!
-Πώς!!!??? φώναξε νευριασμένος και έκανε να τραβήξει κάτι απ'την πλάτη του. Ο Magellan του έπιασε τον ώμο για να σταματήσει.
-Δεν είναι μέρος χαλάρωσης εδώ. Έχω την άδεια να σκοτώσω οποιονδήποτε θελήσω όποτε το θελήσω. Ελπίζω να είμαι κατανοητός.
-Έχεις δίκιο. Αν μου φερόσουν με σεβασμό εξ αρχής δε θα αντιμιλούσα.
-Κουμάντο εδώ, κάνω εγώ!!! ξαφνικά, ακούστηκε ένας περίεργος ήχος.
-Ωχχ... πρέπει να φύγω. Είχε πολύ δουλειά σήμερα. είπε και κίνησε βιαστικά για τον ανελκυστήρα.

-Όταν λέει πολύ δουλειά; ρώτησα το Hannyabal.
-Ε; Α! Σήμερα φέραν εδώ τον Messi D. Teo με 535.000.000 bounty και τον Black Luster με 392.000.000. Χα! Τους πετύχαμε εκεί που πονούσαν. Πιάσαμε τον καπετάνιο των Undead Pirates και τον 2nd Devision Commander τους!
-Τώρα συγκινήθηκα... είπα και χασμουρήθηκα όσο πιο προκλητικά μπορούσα.
Ο Hannyabal έφυγε βιαστικά κάνοντας φανερό τον εκνευρισμό του. Κοίταξα γύρω μου για να δω από τι αποτελούταν το 2ο επίπεδο. Σε κάθε μεριά υπήρχαν κελιά και μια στο τόσο ακουγόταν ο βρυχηθμός ενός ζώου.

-Ε καινούργιε! Έμαθα ότι χρειάζεσαι βοήθεια!
-Φίλε είσαι πειραγμένος; Σου μοιάζω να χρειάζομαι βοήθεια;
Η αλήθεια είναι ότι το σώμα μου είχε υποστεί πολλά τραύματα και είχε αγγίξει τα όρια του. Δεν ήμουν σε θέση να κινηθώ. Έτσι, έκλεισα τα μάτια μου και κοιμήθηκα. Όταν ξύπνησα δεν είχα ιδέα τι ώρα ήταν, το μόνο σίγουρο είναι ότι είχε υγρασία. Στάθηκα στα πόδια μου και τεντώθηκα για να ξεπιαστώ. Το σώμα μου συνέχιζε να πονάει, αλλά σε αυτό το επίπεδο μπορούσα να αντέξω τον πόνο. Παρατήρησα τις χειροπέδες. Ήταν από Kairoseki... Πώς θα γλίτωνα από δω μέσα;

Τελικά η απάντηση ήταν πιο εύκολη απ'όσο περίμενα. Το κλειδί είχε πέσει απ'τη ζώνη του Hannyabal και βρισκόταν μπροστά μου.
-Ευχαριστώ! είπα και ξεκλείδωσα τις εκνευριστικές χειροπέδες.
Λίγα λεπτά αργότερα, ένιωθα και πάλι τις δυνάμεις μου. Ήξερα ότι μπορούσα να ελέγξω το μαγνητισμό χωρίς εμπόδια. Με το ίδιο κλειδί, άνοιξα την πόρτα του κελιού μου και πήγα να βγω έξω.
-Όχι!!! Μην το κάνεις!! ακούστηκε η ίδια φωνή με πριν.
-Γιατί;
-Επίτηδες αφήνουν το κλειδί εκεί. Κυκλοφορούν manticores έξω. Είναι απίστευτα δυνατά.
-Ρε δε μπα να ναι ότι να ναι. του απάντησα ξερά και βγήκα έξω.

Με το που βγήκα έξω, ένας δυνατός βρυχηθμός ακούστηκε και ένα περίεργο πλάσμα προσπάθησε να με δαγκώσει.
-Τι στο...
Είχε σώμα λιονταριού και κεφάλι ανθρώπου, με τη διαφορά ότι το στόμα του είχε το μέγεθος αυτού του λιονταριού.
-Ramen!!! φώναξε και μου επιτέθηκε.
-Τι λες ρε; είπε απορρημένα και απέφυγα το χτύπημά του.
Στη συνέχεια χρησιμοποίησα τις δυνάμεις του φρούτου μου και έφερα διάφορα όπλα προς το μέρος μου.
-Repel!!!
Τα όπλα πετσόκοψαν το περίεργο πλάσμα και δίχως να χάσω λεπτό, έτρεξα προς τις σκάλες που βρίσκονταν δίπλα στο ασανσέρ για να ανέβω στο 1ο επίπεδο.

[Τέλος]