Not again!?[Τελος]

Βρισκομουν στο πλοιο δεμενος... Δεν μπορουσα να πιστεψω οτι σε τοσο συντομο χρονικο διαστημα θα γυρνουσα σε αυτο το μερος. Δεν φτανει που με επιασαν, αλλα επιασαν μαζι και τον Luster... Ηταν η 2η φορα που καποιος με επιανε μαζι με εναν απο τους νακαμα μου ομως εκεινη την φορα δεν μπορουσα να κανω κατι επειδη ο αντιπαλος ηταν χρηστης λογκια φρουτου... Αυτη την φορα ομως ειμασταν τοσο κοντα στην επιτυχια...

Για να μας παραλαβουν απο το νησι που μας επιασαν εστειλοαν 2 πλοια των marines. Σε καθε πλοιο εβαλαν και εναν απο εμας και επειτα ακολουθησαν διαφορετικες πορειες τα 2 πλοια μεχρι να φτασουν στο Impel Down. Σε ολο το ταξιδι σκεφτομουν πως θα μπορουσα να ξεφυγω μαζι με τον Luster απο την φυλακη. Ομως δεν ειχε το bounty που ειχα εγω και δεν ηξερα καν αν θα μας βαλουν στο ιδιο επιπεδο.

Σκεφτομουν οτι εμενα σιγουρα θα με εστελναν παλι στο επιπεδο 6 λογω του οτι για αλλη μια φορα ειχα ξεφυγει αλλα προσπαθουσα να σκεφτω που θα πηγαιναν τον Luster. Συμφωνα με το bounty που εχει το πιο λογικο ηταν το επιπεδο 5 αν και δεν ημουν απολυτα σιγουρος γι αυτο. Ομως και παλι θα ηταν δυσκολο να αποδρασουμε απο την φυλακη την στιγμη που δεν τα ειχα καταφερει στο παρελθον κατα την διαρκεια που ημουν μεσα...

Οι ωρες περνουσαν αργα και βασανιστικα και εγω δεν μπορουσα να κανω κατι γι αυτο. Ετσι καθομουν στο κελι που με ειχαν βαλει στο πλοιο και περιμενα την στιγμη που θα φταναμε στην φυλακη... Οχι οτι ηθελα να παω εκει, αλλα ηταν καλυτερο απο το να καθομαι σε ενα κελι μεσα σε ενα πλοιο και να κλαιω την μοιρα μου. Ξαφνικα ακουσα καποιους να μιλανε και μερικα βηματα τρεξιματος εξω απο το μερος που ηταν τα κελια.

Αυτο σημαινε η οτι κατι κακο (ελπιζω μονο γι αυτους) ειχε συμβει η ειχαμε φτασει sthn fylakh! Οτι απο τα 2 και να ηταν μου κινεισε την περιεργεια και ετσι ειχα σταματησει να βαριεμαι! Δεν περασαν παρα λιγα δευτερολεπτα ομως μεχρι την στιγμη που εμαθα την ηταν... Μια ομαδα απο marines στο μερος που υπηρχαν τα κελια του πλοιου, και ανοιξε το δικο μου, το μονο που ειχε καποιον μεσα. Επειτα με πλησιασε ενας απο αυτους και μου ειπε να σηκωθω πανω.

Αφου ελεισε απο τον τοιχο τις χειροπεδες μου, με οδηγησε εξω απο το κελι. Επειτα μαζι με την υπολοιπη ομαδα των marines βγηκαμε εξω στο καταστρωμα. Το φως του ηλιου με χτυπησε και με εκανε να κλεισω για λιγο τα ματια μου. Οταν τα ανοιξα ειδα το ιδιο μουντο κτηριο που ειχα δει αλλες 5 φορες στην ζωη μου... Καθε φορα ελεγα οτι δεν θα ξαναβρεθω εδω και καθε φορα ημουν στο ιδιο μερος...

Το πλοιο αραξε στην πλατφορμα που υπηρχε μπροστα στην εισοδο της φυλακης. Επειτα κατεβηκαμε σε αυτην και αρχισαμε να κινουμαστε προς την εισοδο. Εκει προς το παρων δεν υπηρχε κανεις... Οταν φτασαμε αρκετα κοντα ειδαμε την πορτα να ανοιγει και να βγαινει απο μεσα ( ποιος αλλος? ) ο Magellan. Αμεσως ενα χαμογελο σχηματιστηκε στα χειλη μου.
- ΩΩΩ!! Τι λεει Νουλη? Ολα καλ..? μολις το ειπα αυτο μου ορμηξε και με βαρεσε με πολυ δυναμη.

Η φατσα του ειχε αλλαξει 30 χρωματα και εμοιαζε να ειναι εξω απο καθε ελεγχο!
- ΜΗΝ ΤΟΛΜΗΣΕΙΣ ΝΑ ΜΕ ΞΑΝΑΠΕΙΣ ΕΤΣΙ! ΕΝΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙ ΣΑΝ ΚΑΙ ΕΣΕΝΑ ΜΕ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΝΤΗΣΕΙ ΠΕΡΙΓΕΛΟ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ!
- W..Warden Magellan! Ηρεμηστε! Εχουμε εντολη να μην τον σκοτωσουμε! Επισης τοση ενταση δεν κανει καλο στην υγεια σας! του ειπε ενας απο τους φυλακες πλησιαζοντας τον.
- ΠΑΡΑΤΑ ΜΕ! φωναξε εκεινος και τον εσπρωξε προς τα πισω... Επειτα μου ξαναορμηξε.

Αρχισε να με βαραει και στην φαστα του εβλεπα οτι το ευχαριστιοταν. Δεν μπορουσα να κανω κατι για να αποφυγω τα χτυπηματα κι ετσι τα ετρωγα ολα! Η φατσα του ειχε παρει μια τετοια οψη που δεν ειχα ξαναδει! Ηταν πολυ τρομαχτικος και για μια στιγμη φοβηθηκα οτι θα με σκοτωνε επιτοπου. Ακομα και οι φυλακες ειχαν τρομαξει και δεν ηξεραν πως να τον σταματησουν απο αυτο που εκανε. Καποια στιγμη ηρεμησε και σταματησε να με βαραει.

Αφου εφτυσα λιγο αιμα που εχε μαζευτει στο στομα μου, με σηκωσαν ορθιο παλι οι φυλακες.
- Αυτο ηταν μονο μια απλη γευση απο αυτα που θα τραβηξεις εδω μεσα... ειπε και επειτα εδειξε να ηρεμει αρκετα. Αφου τιναξε λιγο το πανωφορι του που ειχε λερωθει, διεταξε τους φυλακες να με συνοδευσουν στο κελι μου στο επιπεδο 6. Εκεινοι συμφωνησαν αμεσως και με εσπρωξαν να προχωρησω.

Αφου οι φυλακες προχωρησαν μαζι μου λιγα μετρα απο πισω ακολουθησε και ο Magellan. Μπηκαμε μεσα στο ασανσερ και αρχισαμε να κατεβαινουμε. Με κοιτουσε ολη την ωρα με ενα βλοσυρο υφος. Εγω σκεφτομουν αν ειχε φτασει ηδη ο Luster η θα εφτανε μετα απο εμενα. Αρχισαμε να περναμε μπροστα απο το καθε επιπεδο. Οι κλασικες φωνες που ζητουσαν βοηθεια και τα ουρλιαχτα απο ανθρωπους που βασανιζονταν επικρατουσαν σε καθε ενα απο αυτα.

Καθε φορα που περνουσαμε μπροστα απο ενα κοιτουσα μεσα σε αυτα μπας και δω πουθενα τον Luster. Ομως μετα που περασαμε απο το επιπεδο 3 καταλαβα οτι ηταν απιθανο μιας και τα κελια δεν βρισκονταν κοντα στο ασανσερ. Ετσι εσκιψα το κεφαλι και περιμενα μεχρι να κατεβουμε στο επιπεδο 6.
- Ο φιλαρακος σου εφτασε λιγο πριν απο εσενα, αν αυτο ειναι που σε νοιαζει. Γι αυτο αργησαμε να ερθουμε στην εισοδο. ειπε ο Magellan ξαφνιαζοντας με.

- Παρολα αυτα μονο το γεγονος οτι ειναι φιλος σου σημαινει οτι δεν θα καλοπερασει εδω μεσα. ειπε και ενα υποχθονιο γελιο σχηματιστηκε στα χειλη του. Εγω ειχα εκνευριστει αρκετα με αυτο που ειπε αλλα προσπαθησα και συγκρατησα τον θυμο μου. Δεν περιμενα να μου πει και σε ποιο επιπεδο βρισκοταν ο Luster και αυτο επρεπε να το βρω μονος μου οταν θα τον εψαχνα για να τον παρω και να φυγουμε απο εδω...

Περασε αλλη λιγη ωρα και φτασαμε στο επιπεδο 6. Μολις βγηκαμε απο το ασανσερ οσοι κρατουμενοι με ειδαν αρχισαν να χειροκροτουν και να φωναζουν. Δεν καταλαβα τον λογο αλλα απο την αντιδραση του magellan καταλαβα τι γινοταν. Ολοι τον φωναζαν "Νουλη" και γελουσαν. Μεχρι και οι φυλακες γελουσαν οσο πιο κρυφα μπορουσαν.
- ΣΚΑΣΤΕ ΟΛΟΙ!!! φωναξε. Εγω το καταυχαρηστηθηκα αν και 2 πεθαναν επειδη τους δηλητηριασε ο Magellan κι εγω εφαγα μερικες κλοτσιες ακομα.

Μετα απο αυτο το ξεσπασμα του Magellan ηρεμησαν ολοι. Καποιοι απλα κοιτουσαν αδιαφορα την εκβαση αυτου του ξεσπασματος των κρατουμενων και καποιοι αλλοι ειχαν φοβηθει τοσο που ειχαν χλομιασει και ειχαν κολλησει στον πισω τοιχο του κελιου τους. Επειτα προχωρησαμε μερικα μετρα μεχρι να φτασουμε στο κελι που θα με κρατουσαν. Ανοιξε ενας φυλακας την πορτα και με εσπρωξε μεσα. Μετα μπηκε μεσα και ο Magellan και ετοιμαστηκε να κανει κατι.

Ομως πριν προλαβει να κανει οτιδηποτε πηρε μια γκριματσα απελπισιας και εφυγε τρεχοντας απο το κελι. οι φυλακες εκλεισαν την πορτα και Ετρεξαν πισω του φωναζοντας τον.
- ΧΑΑΑΧΑΧΑΧΑΧΑ! Ολοι οι κρατουμενοι του επιπεδου γελουσαν ασταματητα. Αλλοι μου φωναζαν συγχαρητηρια για το ψευδονυμο που εβγαλα στον Magellan και αλλοι ελεγαν οτι ο Magellan εφυγε για να παει στην τουαλετα ως συνηθως. Εγω καθομουν και κοιτουσα ολη αυτη την εικονα η οποια καθε αλλο παρα φυλακη θυμιζε.

Επειτα απο λιγη ωρα ο Magellan γυρισε και ακουσε το τι ελεγαν ολοι. Αμεσως εριξε δηλητηριο σε πολλα κελια για να ηρεμησουν ολοι και το πετυχε... Πολλοι απο αυτους ηρεμησαν για παντα ( πεθαναν ) ενω αλλοι στον φοβο του θανατου σταματησαν να μιλανε. Επειτα με πλησιασε για αλλη μια φορα και αρχισε να με βαραει, λογω του περιγελου γυρω απο το ονομα του προφανως. Οταν σταματησε να με βαραει χτυπησε ενα Den Den μθσηι που ειχε μαζι του.

- Ποιος ειναι? ειπε με αυστηρο τονο.
- Ειμαι απο την εισοδο... Αλλος ενας κρατουμενος μολις κατεφτασε...
- Ερχομαι σε λιγο... ειπε και επειτα συμπληρωσε.
- Μεχρι να φυγεις απο εδω δεν θα σε αφησω σε ησυχια... Προς το παρων γλυτωσες λογω της πολλης δουλειας που εχουμε... Μετα απο αυτο εφυγε με γρηγορο βηματισμο. Επειτα οι κρατουμενοι που ζουσαν ακομα αρχισαν να λενε διαφορα ανεκδοτα που σκεφτονταν εκεινοι την στιγμη εχοντας ως κεντρικο προσωπο του περιγελου τον Magellan και το ψευδονυμο που του ειχα βγαλει.

Καποια απο αυτα ηταν καλα, αλλα τα περισσοτερα ηταν ηλιθια και γελουσαν με αυτα μονο αυτοι που τα εβγαζαν. Ετσι περασαν μερικες ωρες μεχρι που οι περισσοτεροι βαρεθηκαν και σταματησαν. Εγω απο ενα σημειο και μετα σκεφτομουν πως θα ξεφυγω απο εδω... Ομως δεν μπορουσα να σκεφτω καποιον τροπο να συνεννοηθω με τον Luster για να βρουμε καποιο σχεδιο! Αν μπορουσα να βρω εστω ενα σχεδιο για να ξεφυγω εγω, μετα θα εψαχνα και στα υπολοιπα επιπεδα και για εκεινον...

Οι υπολοιπες μερες περασαν με τον ιδιο ρυθμο... οι κρατουμενοι κοροιδευαν τον magellan, εκεινος σκοτωνε οποιο το παρακανε και εγω ετρωγα ξυλο επειδη δεν μπορουσε να με σκοτωσει (αν δεν ειχε δωθει διαταγη απο τους ανωτερους θα με ειχε σκοτωσει χωρις αμφιβολια). Μεχρι που ηρθε η μερα να με πανε για εκτελεση... Οι φυλακες ηρθαν να με παραλαβουν και εγω δεν μπορουσα να κανω τιποτα αλλο απο το να παω μαζι τους......

ΤΕΛΟΣ