Only time knows....[ΤΕΛΟΣ]

Μετα την αποδραση μου απο το Impel Down βρισκομουν σε τελειως αγνωστα νερα.Εδω και περιπου 2 βδομαδες δεν ηξερα που πηγαινα και απλα ακολουθουσα το ενστικτο μου. Ευτυχως ειχα καταφερει να παρω τα σπαθια μου και ειχα με κατι για να αμυνθω, αλλα σε καποια πολυ δελεαστικες στιγμες τις λεπιδες τις εβλεπα με αλλο ματι.Ηταν ενας τροπος λυτρωσης για μενα, αλλα μετα σκεφτομουν ολα οσα ειχα συμβει και δεν το εβαζα κατω. Ειχα βρει ενα νοημα στην ζωη και ειχα καταφερει να αποδρασω, κατι το οποιο ηταν σχεδον αδυνατο. Οποτε επρεπε να εκμεταλευτω αυτη την ευκαιρια αν μπορουσα να αντεξω και αλλο στην θαλασσα αυτη.Βεβαια η πιθανοτητες να καταφερω να ζησω ηταν απειροελαχιστες αφου δεν ειχα βρει κανενα νησι μεχρι στιγμης και μαζευονταν παλι συννεφα....

Δεν θα μπορουσα να αποφυγω ευκολα την καταιγιδα, ποσο μαλλον να επιβιωσω.Η τυχη μου ειχα χαμογελασει αρκετες φορες το τελευταιο διαστημα αλλα δεν ηξερα για ποσο θα μπορουσε να μου χαμογελαει ακομα.Θα εδινα οτι μπορουσα για να βγω ζωντανος και να συνεχησω το ταξιδι μου.Επιπλεον ο τροπος που ειχα βγει απο την φυλακη μου εδινε ενα κινιτρο για να ανακαλυψω τι με περιμενε στο νησι που μου ελεγε στο σημειωμα που ειχε και το κλειδι μαζι.Υπηρχαν πραγματα για το παρελθον μου που δεν ηξερα και ηθελα να μαθω ολο και περισσοτερο.Αλλα δεν επρεπε να γινω αυτοκαταστροφικος γιατι ηξερα οτι δεν θα μου εβγαινε σε καλο. Μετα απο 2 ωρες πλεον αρχησε να βρεχει και καθε λεπτο που περνουσε η βροχη γινοταν ολο και πιοδυνατη.Ποσο ακομα θα μπορουσα να αντεξω?

Τα κυμματα αρχησαν να γινονται ολο και πιο μεγαλα και δυστυχως εσπασε η βαρκα μου αλλα ευτυχως κρατηθηκα απο τα σπασμενα ξυλα και επεσα μεσα στην θαλασσα.Μιση ωρα περιπου μετα η καταιγιδα κοπασε και στο οτπικο μου πεδιο μπηκε ενα νησι.Μεσα στην κουραση μου δεν μπορουσα να δω και πολλα και λυποθημησα απο την κουραση.Κατι μου θυμιζε το νησι αυτο αλλα δεν ειχα την δυναμη να σκεφτω και απλα αφησα τον εαυτο μου να χαλαρωσει το μεγιστο.Οταν ξυπνησα βρισκομουν στην παραλια κρατοντας ακομα τα κομματια της βαρκας μου.Προσπαθησα να σηκωθω αλλα στην αρχη μου ηταν τρομερα δυσκολο.Υστερα απο λιγο ομως καταφερα να συνηθησω και σηκωθηκα με δυσκολια στα ποδια μου.Αναμνησεις ηθραν αμεσως στο μυαλο μου, οι οποιες ηταν αρκετα ασχημες. Βρισκομουν στο μερος που ειχαμε χασει με τον Τεο την δυσκολη αυτη μας μαχη.Δακρυα ηρθαν αμεσως στο προσωπο μου.....

Εκλαιγα με λιγμους γιατι εδω ειχα δωσει μια μαχη που δεν καταφερα να νικησω και να προστατεψω στον φιλο μου, τον συντροφο μου, τον αδελφο μου.Μου πηρε αρκετη ωρα να ηρεμησω και γυρησα το μου στο υπολοιπο νησι.Θυμηθηκα τους τυπαδες που ειχα αντιμετωπησει πριν φτασω στον Τεο και τον Rikkido.Το νησι αυτο κατοικουταν απο κυνηγους επικυριγμενων και επρεπε να φυγω αμεσως αν δεν ηθελα να βρεθω παλι πισω απο τα καγκελα.Το κακο ηταν οτι δεν ειχα κανενα μεταφορικο μεσο για φυγω απο εδω περα, οποτε θα αναγκαζομουν να δωσω καποιες μαχες αν ηθελα να φυγω απο εδω περα.Ενοιωθα μεσα μου μισος γιατι οι κυνηγοι ευθυνονταν που ειχα αποδυναμωθει και δεν καταφερα να δωσω το 100% μου στην μαχη.Αν τους εβλεπα μπροστα μου θα φροντιζα να ημουν το τελευταιο πραγμα που θα εβλεπαν στον κοσμο αυτο.Δεν μπορουσα να σκεφτω πλεον καθαρα και το αγριμι που ηταν μεσα μου ειχε ξυπνησει για τα καλα.Πλεον ομως δεν ηταν θεμα επιβιωσης, αλλα τιμης!!!!

Ειχα τα σπαθια μου για να πολεμησω αλλα δεν ειχα ξεκουραστει οποτε σκεφτηκα θα ημουν ευκολη λια για τους κυνηγους.Επρεπε να κανω υπομονη και να μην σκεφτομαι επιπωλεα αλλιως μπορουσα να καταστρεψω ολα τοσο απλα.Για αρχη επρεπε να χαθω μεσα στο δασος, να βρω καποιο θυραμα για φαγητο και σητν συνεχεια να ανακτησω τις δυναμεις μου.ΗΞερα οτι με μια νυχτα ξεκουρασης δεν θα μπορουσα να καλυψω ολα οσα περασα στην θαλασσα ολο αυτον τον καιρο, αλλα λογο του θυμου μου ηταν οτι ακριβως χρειαζομουν. Θα επαιρνα την εκδικηση μου και οι κυνηγοι θα μετανοιωναν πικρα που τα εβαλαν με τους 2 πιο δυνατους πειρατες της θαλασσας αυτης.Πηρα τα σπαθια μου και χαθηκα μεσα στις σκιες των δεντρων. Σκεφτηκα οτι θα ηταν καλυτερο να κοιμομουν πανω στα δεντρα γιατι μπορουσαν να με βρουν αν εκαναν καποια περιπολο στην παραλια κοντα. Επιπλεον δεν θα ειχα την πολυτελεια να εχω και φωτια.Μπροστα στην ικανοποιηση που θα ενοιωθα αν τους εσφαζα ολους δεν υπολογιζα ουτε φωτια ουτε ανετο υπνο ουτε τιποτα.......

Ειχα αφησει πλεον και γενακι αφου ειχα τοσες μερες να ξυριστω και εδειχνα ακομα πιο αγριος.Αυτο για καποιο λογο μου αρεσε και εσφυξα ασυναισθητα τις λεπιδες στα χερια μου.Τι με περιμενε δεν ηξερα και συγουρα θα εδινα μερικες δυνατες μαχες με δυνατους κυνηγους αλλα δεν θα εδινα σημασια στο ποσο δυνατοι ειναι αλλα στο ποσο γρηγορα θα τελειωνε ολο αυτο το παραμυθι. Αρχησα να ψαχνω τοτε για να βρω καποιο θυραμα και να γεμαυτησω γιατι πεινουσα σαν λυκος.Ειχε αρχησει σχεδον να βραδιαζει οποτε ηξερα οτι επρεπε να βιαστω και να βρω το θυραμα αλλα και να το ψωησω.Δεν επρεπε να ανοιγομαι τοσο ευκολαειδικα στην διαρκεια της νυχτας γιατι ολα τα σεναρια ητνα πιθανα.Αλλωστε καποιοι λενε κρατα τα ρουχα σου να εχεις τα μισα και ειχα σκοπο να το εφαρμοσω στο μεγιστο, γιατι ηθελα τοσο πολυ να βαλω σε εφαρμογη το σχεδιο.Αρχησα να περπαταω μεσα στις σκιες ψαχνοντας για οτι θα μπορουσε να ειναι φαγωσιμο.....

Ευτυχως καταφερα και βρηκα 2 λαγους και 1 αγριοχοιρο και γυρησα πισω σε ενα ξεφωτο που ειχα βρει λιγο πιο πριν για να κατασκηνωσω και να ψησω το γευμα μου.Περιπου μιση ωρα αργοτερα ο αγριοχοιρος καλοψηνοταν ενω οι 2 λαγοι ηταν ηδη ετοιμη και αρχησα να τρω με λεμαργια και σχετικα γρηγορα. Δεν αρχησε να πονεσει το στομαχι μου αλλα δεν σταματησα και να τρω.Ειχα αναγκη το φαγητο αλλιως δεν θα μπορουσα να σταθω το επομενο πρωι.Φυσικα δεν καταφερα να φαω και πολυ απο τον αγριοχοιρο και τον διπλωσα με κατι μεγαλα χοντρα φυλλα απο ενα μεγαλο δεντρο διπλα στο ξεφωτο.Σκεφτηκα οτι θα ηταν το ιδανικο μερος για να ξεκουραστω για αυτο εσωησα την φωτια με χωμα γιατι δεν ηθελα να χαλασω το νερο που ειχα βρει απο μια λιμνουλα, πηρα τα σπαθια μου και αρχησα να σκαρφαλωνω σιγα σιγα στο δεντρο.Σε λιγα λεπτα θα βραδυαζε για τα καλα οποτε σκεφτηκα οτι επρεπε να βιαστω.Στην συνεχεια αρχησα να φτιαχνω ενα σχεδιο στο μυαλο μου και για το πως επρεπε να κινηθω για να μην καταληξω να ειμαι εγω το θυμα....

Μια ωρα περιπου ειχα παραμεινει στην ιδια θεση και κοιτουσα τον ουρανο διχως να κανω τιποτα αλλο απο το να κλεινω μερικες φορες τα ματια μου, αλλα μετα απο λιγο σκεφτηκα οτι μου χρειαζοταν ξεκουραση αλλιως ολα μου τασχεδια θα πηγαιναν χαμενα,οποτε γυρησα πλευρο και εκλεισα τα ματια μου.Δεν αργησα να αποκοιμηθω αλλα δεν απολαυσα τον υπνο μου γιατι ειχα συνεχεια σχεδον το νου μου για να ξυπνησω και σχετικα νωρις για να αρχησω σιγα σιγα να βαζω σε εκτελεση το σχεδιο.Το επομενο πρωι δεν μου ηταν ευκολο να ξυπνησω αλλα η θεληση και μονο με εκανε να τα καταφερω.Κατεβηκα απο το δεντρο σε μορφη καπνου, κρατοντας παντα τα σπαθια μου στο 1 χερι και αρχιζοντας να περπαταω προς την παραλια.Ειχα σκοπο να επιτιθομαι σιγα σιγα και σε συγκεκριμενες ομαδες κυνηγων γιατι αλλιως δεν θα μπορουσα να τους αντιμετωπησω ολους μαζι...

Μετα απο λιγο περπατημα βρηκα επιτελους μια περιπολο που βρικοταν στην παραλια αλλα δυστυχως ακομα δεν μπορουσα να αντιδρασω ακομα γιατι μπορουσε να τους δει ο οποιοσδηποτε απο μακρυα.Οποτε επρεπε να περιμενω λιγο ακομα για να κανω την κινηση μου.Παρακολουθουσα σαν αγριμι το θυρα μου και παρατηροντας καθε του κινηση.Μολις εβρισκα την καταλληλη στιγμη θα τους εδινα κατι πολυτιμο και μοναδικο.Για πρωτη φορα στην ζωη μου σκεφοτμουν τοσο εντονα τον θανατο και την ευχαριστιση που θα ενοιωθα αν το εκανα.Ειχα αρχησει να τα χανω αλλα στην παρουσα φαση ηταν αυτο ακριβως που χρειαζομουν για να παρω την εκδικηση μου.

Παρατηρουσα αρκετη ωρα τους κυνηγους και οταν ηρθε η καταλληλη στιγμη εκανα αυτο που επρεπε να κανω.Εγινα καπνος και τους πλησιασα προσεχτικα για να μην με καταλαβουν.Σχηματιστικα ακριβως πισω απο τον τελευταιο της ομαδας ,ο οποιος ηταν αρκετα μεγαλοσωμος, και τον επιασα απο τον λαιμο και με μια αποτομη κινηση του γυρησα το κεφαλι.Ο θανατος του φυσικα ηταν ακαριαιος και επεσα με δυναμη κατω.Βασικα το ειχα κανει σκοπιμα για να γυρησουν ολοι το βλεμμα τους προς εμενα.Κλασματα δευτερολεπτων αργοτερα καρφωσα τον αλλο κυνηγο στην κοιλια με τα μου σπαθια.Πριν προλαβουν οι αλλοι να βγαλουν στα σπαθια τους εγω αρχησα να κανω συνδιαστικες επιθεσεις τις οποιες αλλοι τις απφευγαν με δυσκολια και αλλοι επεφταν στο πεδιο της μαχης.Το χτυπημα ηταν αθορυβο και γρηγορο ετσι ωστε να μην με δει κανεις.....

Ουτε 1 λεπτο αργοτερα ολοι οι κυνηγοι ηταν πεσμενοι στο εδαφος διχως να μπορουν να κανουν τιποτα.Αφου βεβαιωθηκα οτι ηταν ολοι νεκροι αρχησα να σερνω τα πτωματα προς το δασος και καλυψα το εδαφος που ειχαμε δωσει την μαχη για αν καλυψω τα αιματα.Τα υπολοιπα μου χτυπηματα θα γινονταν με αυτον τον τροπο, ετσι ωστε να αρχησω να μειωνω σιγα σιγα την αριθμιτικη τους υπεροχη, οποια τους εδινε μεγαλο προβαδισμα.Παντως το σχεδιο ειχε μπει σε δραση και σιγα σιγα ηξερα οτι θα εφτανα στον στοχο μου.Επρεπε να ειμαι συγκεντρωμενος και να αφηνω τον εαυτο μου εκτος ελεγχου σε συγκεκριμενες στιγμες.Αφου βεβαιωθηκα οτι δεν ηταν κανεις εδω γυρο ξαναχαθηκα μεσα στις σκιες του δασους και αρχησα να διασχιζω το υπολοιπο νησι.Οι κυνηγοι δεν θα ηξεραν τι τους χτυπησε...σκεφτηκα απο μεσα μου...

Ευτυχως θυμομουν στο περιπου τον χαρη του νησιου οποτε ηξερα που θα μπορουσα να παω και που υπηρχαν τα πιθανα μερη που εκαναν περιπολιες οι κυνηγοι του νησιου.Οποτε συνεχησα δυναμικα το δρομο μου μεσα στο δασος για αν μπορω να τους εφνιδιασω για αλλη μια φορα.Το σχεδιο ειχε αποδειχτει μια χαρα την περασμενη φορα και το αποτελεσμα ηταν πολυ καλυτερο απο οτι περιμενα. Μεχρι να μεσημεριασει ειχα κανει αλλες 3 επιθεσεις και το αποτελεσμα ηταν εξισου καλο.Στο συνολο πρεπει να ειχα σκοτωσει γυρο στους 25 με 30 κυνηγους αλλα λογικα υπηρχαν αρκετοι ακομα στο νησι.Οποτε επρεπε να συνεχησω το δρομο μου και να συνεχησω να κοιταω για περιπολους.Το κακο ηταν οτι μπορουσαν να καταλαβουν οτι ελειπσαν τοσα ατομα και συντομα να αρχησαν αν τα ψαχνουν.Ολα αυτα ομως ηταν μεσα στο σχεδιο γιατι θα εστελναν και αλλες περιπολους να τους βρουν...

Αν βραδιαζε και ακομα δεν ειχαν στειλει κανεναν θα μπορουσα να συνεχησω αυριο το πρωι.Η ολη φαση μου θυμιζε μανιακο δολοφονο και μαφια.Τρομαζα καπως στην ιδεα αλλα η ικανοποιηση που ενοιωθα ηταν απιστευτη.Παντως ηταν αρκετοι στο νησι και ας ειχε σκοτωσει μερικους απο αυτους ο Τεο.Δεν ηταν ομως προβλημα ιδιαιτερο για μενα, απλα θα σκοτωνα εγω περισσοτερους.Δεν αναγνωριζα τον εαυτο μου μερικες φορες , αλλα αυτη την φορα πιστευω οτι το ειχα παρακανει. Δεν ηξερα ομως αν θα ξαναεβλεπα τον Nakama μου και αυτο ηταν με εξαγριωνε και αυτο που με εκανε να θελω αν συνεχησω να προσπαθω και να γινω ακομα πιο δυνατος.Μεσα μου ειπα τοτε "Θελω περισσοτερη δυναμη...αν θελω να την αποκτησω...πρεπει να αλλαξω και εγω...".Αυτη ομως η αλλαγη ποσο μεγαλη θα ηταν?Ηξερα μεσα μου τι ανθρωπος ημουν και οτι ολα οσα ειχα κανει μεχρι στιγμης τα ειχα κανει επειδη με ειχαν οδηγησει σε αυτο το σημειο....

Μου ηρθαν τοτε στο μυαλο εικονες απο ολες τις μαχες που ειχα δωσει.Απο το πως ειχα ξεκινησει και το που ειχα βρεθει, την περιπετεια μου στην LogueTown, οταν περασα το Reverse Mountain,οταν αντιμετωπησα τους πρωτους μου εχθρους στην Μεγαλη Γραμμη, τους φιλους που ειχα κανει και γενικα ολα τα συνασθηματα μου γινονταν ενα εκεινη στην στιγμη.Οταν θα εφευγα απο αυτο νησι θα επρεπε να κανω μια αλλη σταση πιο πριν σε καποιο αλλο νησι γιατι επρεπε να ηρεμησω απο ολους και απο ολα.Σηκωσα το κεφαλι μου και συνεχησα τον δρομο μου προς το κεντρο του νησιου.Ηξερα οτι λογικα καπου εκει θα επρεπε να ηταν το φρουριο των κυνηγων και ειχα σκοπο αν κανω μια μικρη επισκεψη.Συγουρα θα υπηρχαν εκει περιπολοι οποτε θα εκανα εναν κυκλο πρωτα γυρο απο το φρουριο για να τους αποδυναμωσω ακομα περισσοτερο...

Αρχησα να βηματιζω προς το κεντρο του νησιου αλλα αμεσως σχεδον σταματησα το περπατημα μου γιατι νομιζα οτι κατι ειχα ακουσει βηματα.Εγινα κπανος αμεσως και ανεβηκα πανω στα χοντρα κλαδια των δεντρων για να δω αν καποιος πραγματι ηταν καποιος ή καποιοι εκει κοντα.Δυστυχως για αυτους πραγματι ηταν καποιοι εκει κοντα και μαλιστα εψαχναν και μεσα στους θαμνους.Μαλλον ειχαν καταλαβει οτι καποιος ηταν στο νησι.Ολα πηγαιναν συμφωνα με το σχεδιο και καθε στιγμη και λεπτο βρισκομουν ολο και πιο κοντα στον στοχο μου.Με την μορφη καπνου πλησιασα και αλλο την περιπολο και εμφανηστικα αρκετα μπροστα τους....
-Καλησπερα σας κυριοι....και εβγαλα στα σπαθια μου και καρφωσα τους 2 μπροστινους.Αμεσως οι υπολοιποι εβγαλαν τα οπλα τους και αρχησα να με χτυπανε αλλα δεν καταφεραν και πολλα αφου γινομουν συνεχεια καπνος....

Συνεχησαν τα χτυπηματα διχως καποιο αποτελεσμα και μεσα στο διαστημα αυτο καταφερα να νικησω και την υπολοιπη ομαδα με σχετικη ευκολια.Οταν οι αντιπαλοι μου δεν ηταν Logia ή δεν ειχα καποιο οπλο φτιαγμενο απο Seastone η μαχη γινοταν πολυ πιο ευκολη.Επρεπε ομως να ειμαι προσεχτικος γιατι οι κυνηγοι εδω ηταν οργανωμενοι σε αντιθεση με αλλες φορες οποτε θα ηταν καλο να ειχα το νου για καθε ενδεχομενο.Καλυψα οσο καλυτερα μπορουσα τα πτωματα για να μην μπορουν να τα βρουν ευκολα και τοτε σκεφτηκα να βαλω πανω στα κλαδια των δεντρων.Συγουρα δεν θα περιμεναν κατι τετοιο και ισως του δυσκολευε αρκετα μεχρι να βρουν τους συντροφους τους.Ηθελα να νοιωσουν τον πονο που ενοιωσα εγω και η εκδικηση ηταν γλυκοπικρη γιατι ηξερα πως ηταν να χανει καποιος καποιον συντροφο....

Αφου εκρυψα τα πτωματα πανω στα δεντρα συνεχησα τον δρομο μου.Ηταν μια ευκαιρια να ξεκουραστω και ολας και να προσπαθησω να καθαρησω λιγο το κεφαλι μου, απο ολα οσα με απασχολουουσαν.Δεν ηταν ευκολο το να βγαλεις πραγματα απο το μυαλο σου που σε απασχολουσαν μηνες και ηξερα οτι δεν θα ηταν ευκολη υποθεση.Παρ ολα αυτα ηταν μια ευκαιρια εστω και λιγο να προσπαθησω για να μπορεσω να συνεχησω να μαχομαι και να στεκομαι στα ποδια μου.Ενοιωθα ενοχος για πολλα πραγματα.Ηταν λογικο σκεφτηκα απο μεσα μου, αφου ειχα σκοτωσει ποσους το τελευταιο διαστημα.Δεν μπορουσα να σταματησω ομως. Οτι και αν ελεγα για το θεμα της επιβιωσης ηταν μπουρδες.Με οδηγουσε μονο ο θυμος μου και το συναισθημα μου και το κακο ηταν οτι το αφηνα να με κυριευσει.Μηπως ομως δεν το εκανα καταλαθος...αλλα επιτιδες?

Μετα απο αρκετο περπατημα καταλαβα οτι τα πραγματα θα γινονταν ακομα πιο δυσκολα και θα επεφταν πολλα ατομα πανω σητν μαχη.Οι κυνηγοι ειχαν αναστατωθει και ειχαν παντου περιπολιες.Αυτο θα ηταν ενα προβλημα, γιατι αν ηθελα να επιτεθω επρεπε να κανω το κανω γρηγορα και σιωπηλα.Δεν επρεπε με αλλα λογια να ρισκαρω τιποτα, φυσικα αν μου δινοταν η ευκαιρια.Καθησα και σκεφτηκα πως θα μπορουσα να εφνιδιασω τις μικρες ομαδες περιπολιας.Θα μπορουσα να τους στισω καποια παγιδα ή να τους ορμησω απο τον ψηλα.Σε ολες ομως τις περιπτωσεις θα εκαναν θορυβο και αυτο δεν μπορουσα να το ρισκαρω. Τοτε καταλαβα οτι ολα κρατιοντουσαν απο μια κλοστι, αλλα παρ ολα αυτα υπηρχε η πιθανοτητα να τα καταφερω.Οποτε μια προσπαθια δεν θα εβλαπτε και συνεχησα να περπαταω προς μια περιπολια η οποια μολις εμπαινε μεσα στο δασος....

Με την μορφη καπνου τους πλησιασα περισσοτερο και παρατηρησα οτι οι κυνηγοι αυτοι ηταν πιο βαρυα εξοπλισμενοι απο τους προηγουμενους.Ουτε ηξερα αλλα ουτε μπορουσα να δω τι ειδους εξοπλισμο ειχαν, οποτε σκεφτηκα οτι επρεπε να ημουν ακομα πιο προσεχτικος.Οι κυνηγοι εκαναν οτι και οι υπολοιπες ομαδες και κοιτουσαν μεσα σοτυς θαμνους.Ηταν ευκαιρια να τους εφνιδιασω τωρα που δεν εβλεπαν σκεφτηκα και εκανα αμεσως την κινηση μου.Επιτεθηκα απο πισω για να κερησω εστω και λιγα δευτερολεπτα μεχρι να γυρησουν.Ο χρονος εδω ηταν αρκετα πολυτιμος και αν ηθελα να τον αξιοποιησω επρεπε να ειμαι γρηγορος. Το πρωτο χτυπημα επρεπε να ειναι αθορυβο, οποτε γυρησα τον λαιμο αποτομα του τελευταιου κυνηγου και τον ακουμπησα ησυχα κατω.Η πανοπλια του ηταν αρκετα βαρυα οποτε αν επεφτε κατω με δυναμη θα ακουγοταν παρα πολυ....

Ασυναισθητα τελιως εριξα καπνο προς του υπολοιπους και φροντησα να μπει στο εσωτερικο του σωματος τους.Περιεργως δεν μπορουσαν να αντιδρασουν ουτε να κανουν τιποτα παραμονο να πεσουν κατω στο εδαφος και να προσπαθουν να βηξουν για να βγει ο καπνος απο μεσα τους.Αυτο ομως ηταν αδυνατο αφου ειχα τον πληρη ελεγχο του καπνου.Δευτερολεπτα αργοτερα σταματησαν να κουνιουνται και εμειναν στην ιδια θεση.Αφου συγουρευτικα οτι δε ειχαν σφυγμο του και οτι ηταν νεκροι τους ανεβασα με ενα συννεφο καπνου πανω στα δεντρα και αυτους.Αλλο ενα χτυπημα αθορυβο και δυνατο ειχε φτασει στο τελος τους με επιτυχια.Παρ ολα αυτα δεν γνωριζα και πολλα για τους υπολοιπους, συνεπως δεν ηξερα αν οι επομενες μαχες θα ηταν ευκολες ή οχι.Παντως ειχα κανει αρκετα καλο ξεκινημα και οι κυνηγοι σιγα σιγα μειωνονταν.Οταν πλεον ειχα σκοτωσει τους περισσοτερους απο αυτους θα εκανα την εισοδο μου στο αργηγειο τους....

Δεν χρειαστηκε να περπατησω και πολυ για να καταφερω να διακρινω απο μακρυα το φρουριο των κυνηγων. Μπορουσα να το δω απο μακρυα για ειχαν σε ολο το μερος αναμενες δαδες φωτιας και μεσα στην νυχτα εκανε αντιθεση.Πλεον ειχε βραδιασει για τα καλα και τωρα επρεπε να αλλαξω τελειως την τακτικη μου. Μεσα στο σκοταδι μπορουσα να κανω θαυματα αφου δεν ηταν ευκολο να διακρινει καποιος τον καπνο μεσα στο σκοταδι, οποτε θα εκανα μεγαλο γλεντι.Επιπλεον θα δεν θα με ενοιαζε να κανουν θορυβο, αφου θα εξαφανιζομουνα στο λεπτο και κανεις δεν θα μπορουσε να με δει.Θα ειχε αρκετη πλακα το ολο θεαμα, γιατι θα τους τρελενα ολους.Το μονο συγουρο ηταν οτι δεν με περιμεναν και το καλυτερο ηταν οτι δεν ηξερα σε τι κατασταση βρισκομουν.Βεβαια θα μπορουσαν να εχουν πληροφορηθει οτι επαδρασα απο το Impel Down, αλλα θα τους ακουγοταν πολυ απιθανο χωρις Log Pose να βρισκομουν παλι εδω....

Με την μορφη καπνου πλησιασα περισσοτερο το αρχηγειο για να ελενξω για τις περιπολιες των κυνηγων.Οταν πλησιασα περισσοτερο καταλαβα την μεγαλη δυναμη τους.Πρεπει να υπηρχαν γυρο στους 100 ακομα κυνηγους μονο γυρο απο του φρουριο και δεν ξερω και εγω ποσοι ακομα που εκανα περιπωλιες στο νησι.Τελικα θα δυσκολευομουν αρκετα να τους νικησω ολους, αλλα ηταν μια μεγαλη προκληση και πιστευω οτι αξιζε τον κοπο.Το μονο που ειχα να κανω ηταν υπομονη και οχι βιαστηκες κινησεις.Για καποιο λογο ειχα ηρεμησει ευτυχως και δεν ημουν πλεον εκτος ελεγχου,οποτε μπορουσα να ελενξω καλυτερα την κατασταση. Στην διαρκεια αυτη επεξεργαζομουν το νεο σχεδιο μου και το πως επρεπε να δρασω.Ηταν τελικα πολυ πιο κρισιμη η κατασταση απ οτι περιμενα. Αλλα αυτο δεν θα μπορουσε να με σταματησει."Οχι τωρα!!"

Πηγα ακομα πιο κοντα στο αρχηγειο τους και ξαφνικα πεταχτηκε απο πανω μου 2 τυπαδες.Ηταν βαρυα εξοπλισμενοι και οι 2 και δεν εβρισκα καποια αδυναμια. Κρατουσαν και οι 2 απο 2 μεγαλα σπαθια και προσπαθησα να τα κοιταξω ακομα καλυτερα μεσα στο σκοταδι.Λογο του μεγεθους τους, ηταν και βαρυα.Αυτο θα τους δυσκολευε κατα την γνωμη αλλα τα σπαθια αυτα δνε επρεπε να με ακουμπησουν.Αρχησαν και οι 2 ταυτοχρονα επιθεσεις και δυστυχως για μενα οι υπολογισμοι μου για το βαρος των σπαθιων βγηκαν αληθινοι.Δεν μπορουσα να απεκρουσω με ευκολια τις επιθεσεις τους και το μονο μπορουσα να κανω ηταν να τα αποφευγω με την μορφη καπνου.Τους επιασα και τους 2 με μια μεγαλη παλαμη καπνου διχως να μπορουν να κανουν τιποτα και πεταξα μακρυα τα σπαθια τους...

Τωρα πλεον ηταν και οι 2 ανοιχτοι σε καθε μου χτυπημα.Το προβλημα ηταν τωρα να διαπερασω την χοντρη πανοπλια τους.Εμοιαζε ακατορθωτο αλλα ηταν ταυτοχρονα και μια καλη προκληση για να δοκιμασω αλλη μια φορα τις δυναμεις μου.Δυστυχως ειχα ηδη αρχησει να εξαντλουμε.Επρεπε ομως να συνεχησω αν ηθελα να πετυχως τον σκοπο μου.Αρχησα να κανω ταυτοχρονα χτυπηματα αλλα δυστυχως μπορουσαν να τα αποφυγουν ευκολα.Εγινα καπνος και εκεινοι τα εχασαν αμεσως.Δεν περιμεναν φαινεται να μπορω να κανω κατι τετοιο.Βρεθηκα πισω απο τον εναν και βρηκα ενα μικρο ανοιγμα στην πανοπλια τους λιγο πιο πανω απο τα πλευρα και το διαπερασα με ολη μου την δυναμη.Δευτερολεπτα αγροτερα ειχε πεσει κατω σοτ εδαφος και πνιγοταν σε μια μικρη λιμνουλα αιματος που ειχε σχηματισει ο ιδιος....

Ο αλλος με κοιταξε αγριεμενος και ορμηξε πανω μου.Δεν ημουν προετοιμασμενος για να γινω καπνος και αρχησε να με χτυπαει με μανια.Δεν τον αδικουσα αφου αφαιρεσα την ζωη του συντροφου του, αλλα δεν ειχα σκοπο να κατσω εδω και να τις τρω με αυτον τροπο.Επρεπε να κρατησω δυναμεις για τα χειροτερα, γιατι ειχα πολλες μαχες να δωσω ακομα.Δεν ειχα σκοπο να αφησω κανεναν ζωντανο σε αυτο το νησι αν μου δινοταν η ευκαιρια.Η φυλακη, ο πονος,η αγωνια, οι συνεχομενες μαχες για επιβιωση με ειχαν αλλαξει δραματικα.Καπου μεσα μου ομως βρισκοταν ακομα ο παλιος μου εαυτος.Ειχαν γινει πολλα το τελευταιο διαστημα και οι συνεχομενες μαχες αυτες εκαναν τα πραγματα χειροτερα.Ειχα χωθει ομως αρκετα βαθυα στα σκατα και επρεπε να βγω και να συνεχησω με ψηλα το κεφαλι .Με αλλα λογια επρεπε να συνεχησω να μαχομαι....