The execution time[Τελος]

Οι φυλακες με πηραν και με οδηγησαν στο ασανσερ. Οι κρατουμενοι με επευφημουσαν και με χαιρετουσαν! Αλλοι μου ευχονταν καλη αποδραση για αλλη μια φορα και αλλοι με ευχαριστουσαν για το ψευδονυμο που εβγαλα στον Magellan και τους εκανα να γελανε λιγο μεσα σε ολα αυτα που ζουν εδω περα. Εγω ομως σκεφτομουν τι μπορει να ειχε γινει στον Luster και αν θα τον πηγαιναν και αυτον για εκτελεση. Επειτα απο λιγη ωρα βρισκομασταν μεσα στο ασανσερ και αρχισαμε να ανεβαινουμε. Οι φωνες των κρατουμενων του επιπεδου 6 ειχαν σταματησει να ακουγονται μολις αρχισαμε να ανεβαινουμε λιγο. Περνοντας απο καθε επιπεδο της φυλακης ακουγονταν οι κλασικες φωνες των κρατουμενων. Ομως εβλεπα και μια αλλη αναστατωση σε μερικα απο αυτα με ανθρωπους της φυλακης να τρεχουν για κατι. Μετα απο λιγο φτασαμε στο μερος που ηταν η εξοδος της φυλακης...

Μολις βγηκα εξω απο αυτην με χτυπησε ο δροσερος αερας της θαλασσας που τοσο μου ειχε λειψει... Ο ηλιος ηταν κρυμενος πισω απο μερικα μαυρα συνεφα και φαινοταν οτι θα βρεξει συντομα... Παρολα αυτα δεν ειχα συνηθησει σε τοσο φως και εκλεισα τα ματια μου για λιγο. Επειτα απο λιγο συνηθησα και τα ξανανοιξα. Οι φυλακες συνεχισαν να με σπρωχνουν προς το πλοιο. Διπλα στην σκαλα που οδηγουσε σε αυτο περιμενε ο Magellan μαζι με μερικους marines. Oταν αφτασα εκει μου ειπε:
- Η τελευταια φορα που φευγεις απο την φυλακη εφτασε! Δεν γινεται να γλυτωσεις και τωρα οσο και αν το προσπαθησεις... Ειπε και επειτα τον πλησιασε τρεχοντας ενας φυλακας που ηρθε απο την φυλακη. Σταματησε μπροστα του λαχανιασμενος. Ο Μagellan διεταξε να με βαλουν μεσα στο πλοιο και ειπε στον φυλακα να του το ψιθυρισει στο αυτι για να μην το ακουσω εγω.

Καθως ανεβαινα στο πλοιο προσπαθησα να ακουσω τι θα ελεγε ο φυλακας στον Magellan. Κατι μου ελεγε οτι θα ηταν κατι που θα ειχε σχεση με τον Luster αφου ηταν το μονο θεμα που θα με απασχολουσε οσον αφορα την φυλακη. Ευτυχως δεν ηταν ιδιαιτερα δυσκολο αφου καθε αλλο παρα ψιθυριζε ο φυλακας στο αυτι του warden.
- Δεν υπαρχουν νεα απο τους 2 κρατουμενους που το εσκασαν! Ο Luster και ο Kaname ειναι αφαντοι και κανεις δεν εχει καταφερει να τους εντοπισει πουθενα στην φυλακη οσο και αν ψαχνουμε!
Αυτα ειπε ο φυλακας και ο Magellan πηρε μια εκφραση θυμου. Απο αυτες τις εκφρασεις που οταν τις βλεπεις σκεφτεσαι οτι ευτυχως δεν εισαι εσυ αυτος με τον οποιο θυμωσε...

Ομως ευτυχως ο Luster ηταν καλα.. Μαλιστα ειχε αποδρασει κιολας απο εδω μεσα πολυ πιο ευκολα απο οτι περιμενα! Ετσι σταματησα να ανησυχω πλεον γι αυτον αφου ηξερα οτι θα τα καταφερει! Κοιταξα τον Magellan και χαμογελασα. Ετσι του εδειξα οτι ακουσα τι ειπαν και απο οτι φαινεται το καταλαβε κι εκεινος. Δεν αντεδρασε οπως περιμενα (μπουνιες και ξυλο) και απλα απομακρυνθηκε απο το πλοιο φωναζοντας:
- Κακο ψωφο να εχεις... Μετα με εβαλαν μεσα στο πλοιο και τον εχασα απο το οπτικο μου πεδιο. Με οδηγησαν μεχρι το κελι μου και επειτα ετοιμασαν το πλοιο για να σαλπαρει. Αρχισαμε να απομακρυνομαστε απο την φυλακη κι εγω κοιτουσα εξω απο το μικρο παραθυρο που ειχε το κελι.

Αυτη την φορα ειχαν παρει πολυ περισσοτερα μετρα απο τις προηγουμενες που ειχα μπει σε πλοιο για να με πανε να με εκτελεσουν. Υπηρχε τουλαχιστον αλλο ενα πλοιο των marines διπλα σε αυτο που βρισκομουν. Ετσι ακομα και να επαιρνα μια βαρκα και να το εσκαγα θα με εβλεπαν και θα με ξαναεπιαναν. Μολις το συνειδιτοποιησα αυτο καθησα κατω με την πλατη μου κολλημενη στον τοιχο και προσπαθησα να σκεφτω κατι που θα με βοηθουσε. Σε ενα διπλανο κελι απο εμενα ηταν αλλοι 2 κρατουμενοι. Δεν τους εδωσα ιδιαιτερη σημασια και συνεχισα να σκεφτομαι τι θα μπορουσα να κανω. Μεχρι που ενας απο τους 2 μιλησε πρωτος.
- Εισαι ο Messi D. Τeo ε? με ρωτησε κι εγω ξαφνιαστηκα που με ηξερε.
- Ναι εγω ειμαι... Εσεις οι 2 ποιοι ειστε?
- Εμεις ειμαστε η "προθερμανση" που θα προηγηθει της εκτελεσης σου! Θα σκοτωσουν πρωτα εμας τους 2 και μετα θα περασουν στο κυριο πιατο! Εσενα..

Ηταν φρικτο αυτο που ακουσα... Θα εκαναν την εκτελεση μου ολοκληρη γιορτη στην οποια θα "χαιρονταν" που θα σκοτωναν και αλλους 2 εγκληματιες... Επρεπε να κανω κατι για να αποτρεψω οχι μονο την δικη μου εκτελεση αλλα και αυτη των αλλων 2 κρατουμενων. Ομως ακομα δεν μπορουσα να σκεφτω τιποτα. Μιλουσαμε με τους αλλους 2 για πιθανα σχεδια που θα μπορουσαμε να ακολουθησουμε αλλα κανενα δεν εξασφαλιζε οχι απλως επιτυχια, αλλα ουτε μας εδινε και την παραμικρη ελπιδα επιβιωσης. Οι ωρες περνουσαν και πλησιαζαμε ολο και περισσοτερο στο μερος που θα μας εκτελουσαν. ολες οι ιδεες αποριπτονταν η μια μετα την αλλη. Αλλα το κακο ηταν οτι ειχαμε απελπιστει τοσο που οι ιδεες που προτειναμε (και οι 3 ) ηταν η μια πιο τρελη απο την αλλη και οι πιθανοτητες επιτυχιας ανυπαρκτες.

Η νυχτα ηρθε αλλα ιδεα αξιολογη για να γλυτωσουμε δεν υπηρχε. Το μυαλο μου θολωνε ολο και περισσοτερο αφου αυτοι οι 2 θα πεθαιναν σαν να "ανοιγαν" την εκδιλωση στην οποια θα ημουν το κυριο αξιοθεατο. Οι ζωες τους θα βαραιναν και αυτες τον λαιμο μου, ομως αυτη την φορα χωρις να φταιω γι αυτο. Ηθελα οπωσδηποτε να τους γλυτωσω και ειχα αρχησει να πανικοβαλομαι. Αλλη μια μερα περασε και φτασαμε στο νησι της εκτελεσης μας. Μας εβγαλαν εξω απο το πλοιο για να το κοιταξουμε απο μακρυα. Ομως εμενα κατι μου θημιζε. Οσο περισσοτερο το κοιτουσα, τοσο περισσοτερο πιστευα οτι το εχω ξαναδει! Μετα απο λιγη σκεψη καταλαβα οτι το νησι που φταναμε ηταν αυτο στο οποιο ειχα καταφυγει μετα την προηγουμενη μου αποδραση απο την φυλακη.

Δεν μπορουσα να πιστεψω οτι ηταν απλη συμπτωση αυτο, αν και λογικα ηταν. Ετσι το παρεβλεψα και παρατηρησα καλυτερα το περιβαλλον του νησιου αλλα και τον καιρο που επικρατουσε σημερα. Αριστερα μας υπηρχε τελικα και αλλο ενα πλοιο των marines, ου θα δυσκολευε ακομα περισσοτερο την προσπαθεια μας για να ξεφυγουμε. Ο ουρανος ηταν συνεφιασμενος οπως και χτες ηταν στο Impel Down. Σημερα ομως ειχε ενα λιγο πιο σκουρο χρωμα που υποδικνυε οτι ηταν πιο πιθανο να βρεξει. Ετσι κι εγινε. Μεσα σε ενα μισαωρο μεχρι να φτασουμε στην ακτη ειχε αρχισει να ψιχαλιζει. Φτασαμε στο λιμανι στο οποιο ειχα κλεψει το πλοιο πριν μερικες βδομαδες και εκει αραξαν τα 3 πλοια των marines.

Μας κατεβασαν απο το πλοιο στο οποιο ειμασταν. Στο λιμανι υπηρχαν αρκετοι ανθρωποι που ειχαν ερθει για να μας βρισουν και να μας χλευασουν ομως εγω ειχα επικεντρωθει τοσο στο να σκεφτω ενα σχεδιο που δεν εδωσα ιδιαιτερη σημασια σε οτι και να ελεγαν. Οι αλλοι 2 ειχαν φρικαρει τελειως απο αυτα που ακουγαν αλλα δεν μπορουσα να κανω κατι γι αυτο αφου βρισκονταν λιγο πιο πισω απο εμενα και δεν μου επετρεπαν να γυρισω ολοκληρος προς τα πισω και να τους μιλησω... Ετσι η πορεια μας συνεχιστηκε μεχρι που φτασαμε στην βαση των marines στο νησι. Δεν ηταν πολυ μεγαλη και ηταν και λιγο εξω απο το υπολοιπο χωριο οποτε ηταν αρκετα ησυχα εδω. Μας εβαλαν μεσα σε ενα κελι τον καθενα σε μια υπογεια φυλακη και επειτα μας αφησαν εκει.
- Η εκτελεση σας θα γινει αυριο το πρωι.. Μεχρι τοτε... Καλη διαμονη!! μας ειπε ενας απο τους marines και η ομαδα που μας εφερε εδω μεσα βγηκε εξω απο το μερος με τα κελια γελοντας.

Οι ωρες περνουσαν... Προσπαθουσα να σκεφτω κατι αλλα ματαια. Αυτη την φορα ειχαν τετοια οργανωση που δεν το περιμενα. Κατα το απογευμα μας πηρε και τους 3 ο υπνος. Καποια στιγμη μερικες ωρες μετα, ξυπνησα απο εναν ηχο που ακουσα... Ετσι οπως ημουν δεμενος σηκωθηκα και ημουν καθηστος στο πατωμα... Αφου ετριψα λιγο τα ματια μου χαμηλωσα το βλεμμα μου στο πατωμα γεματος ανησυχια απο αυτο που θα γινοταν αυριο. Ομως μπροστα μου ειδα ενα ματσακι με κλειδια. Χωρις να το σκεφτω πολυ τα αρπαξα και αρχισα να ψαχνω ποιο μπορει να ταιριαζε στις χειροπεδες μου. Το ενα μετα το αλλο τα απερριπτα μετα απο δοκιμες που εκανα. Καθε τοσο κοιτουσα και προς την πορτα για να μην μπει κανενας marine και με δει με αυτα. Τελικα ενα απο τα 2 τελευταια κλειδια επιτελους ανοιξε τις χειροπεδες μου...

Τις πεταξα μακρυα και αμεσως ετρεξα προς την πορτα... Ηταν κι αυτη ανοιχτη και μεσα σε οτι εγινε πριν λιγο δεν το ειχα παρατηρησει... Σκεφτομουν ποιος μπορει να με βοηθησε αλλα δεν μου ερχοταν τιποτα στο μυαλο. Ισως καποιος οπως την προηγουμενη φορα, αλλα και παλι δεν ημουν σιγουρος για τιποτα. Ενοιωθα παλι την δυναμη μου να ρεει μεσα μου και το πρωτο πραγμα που εκανα ηταν να γινω ολοκληρος ατσαλι για να ξανανοιωσω πως ειναι! Αμεσως μετα πηγα στο κελι των αλλων 2 και τους ανοιξα. Αμεσως ετρεξα και τους ξυπνησα οσο πιο αθορυβα μπορουσα για να μην με ακουσει κανεις... Οταν εμαθαν τι συνεβαινε εσκασαν και οι 2 ενα μεγαλο χαμογελο. Τους ελυσα απο τις χειροπεδες και μαζι με τις δικες τους κουβαλησαν και τις δικες μου μιας και δεν ειχαν φαει φρουτο. Επειτα πλησιασαμε την εισοδο- εξοδο απο το μερος που βρισκονταν τα κελια και ανοιξα την πορτα σιγα σιγα.

Κοιταξα εξω και δεν ειδα κανεναν. Ετσι εκανα νοημα στους αλλους 2 να με ακολουθησουν. Βγηκαμε εξω αλλα δεν ξεραμε προς τα που να παμε.
- Το ενστικτο μου μου λεει οτι πρεπει να παμε προς τα εδω ειπε ο ενας απο τους 2. Μιας και δεν ειχαμε ουτε ενα στοιχειο για την κατευθηνση μας συμφωνησαμε και οι αλλοι 2 μαζι του. Ομως για κακη μας τυχη εκει βρισκοταν μια μικρη ομαδα απο marines που προχωρουσε προς την κατευθηνση μας και μας ειδαν λιγο πριν προλαβουμε να κρυφτουμε.
- Μεινετε εδω και θα σας φερω 2 οπλα για να μπορεσετε να πολεμησετε κι εσεις! τους ειπα και ορμηξα. Εκεινοι μου επιτεθηκαν πισω και μια μαχη αρχισε. Ολοκληρο το σωμα μου ειχε μετατραπει σε ατσαλι και δεν μπορουσαν με καμια τους επιθεση να με χτυπησουν. Ειχα τοσο μισος μεσα μου που καπου επρεπε να το βγαλω. Ετσι αρχισα να τους πετσοκοβω ολους εναν εναν.

Μολις σκοτωσα 2 που κρατουσαν οπλα τα πεταξα στους 2 που θα αποδρουσαν μαζι μου. Επειτα αρχισαν να ριχνουν και εκεινοι μεχρι να τους τελειωσουν οι σφαιρες. Σκοτωσαν 4-5 ατομα και εγω σε μαχη σωμα με σωμα σκοτωσα τους αλλους 6-7 που μας επιτεθηκαν. Πλησιασαν τα πτωματα οσων ειχαν οπλα και πηραν τις σφαιερες αλλα και απο αλλο ενα οπλο.
- Καλη δουλεια... Ομως καναμε αρκετη φασαρια οποτε βλεπω να μαζεονται αρκετοι εδω. Παμε να φυγουμε γρηγορα. τους ειπα και εκεινοι συμφωνησαν. Ετσι ερχισαμε να τρεχουμε μεσα στο κτηριο προσπαθωντας να βρουμε καποιον τροπο να βγουμε εξω απο αυτο. Σε καθε σταυροδρομι αναμεσα σε διαδρομους που περνουσαμε, κοιτουσαμε και αν υπαρχει κανενας που να περνουσε και θα μας εβλεπε. 2 φορες παραλιγο να μας δουν αλλα τελεταια στιγμη προλαβαιναμε και κριβομασταν. Μια φορα κρυφτηκαμε μεσα σε κατι βαρελια και ακριβως μπροστα μας περασε μια ομαδα marines τρεχοντας. Μαλιστα, ενας απο αυτους ειπε:
- Μην αφησετε αυτο το καθαρμα να σπιλωσει για αλλη μια φορα το ονομα των Marines! και προφανως αναφεροταν σε εμενα.

Ηθελα να σηκωθω πανω και να τον πλακωσω στο ξυλο αλλα σκεφτηκα οτι, τωρα που ηξεραν οτι εφυγα απο το κελι, ισως κουβαλουσαν μαζι τους διχτυα η γενικα αντικειμενα απο kairoseki. Ετσι μειναμε κρυμενοι μεχρι να απομακρυνθουν. Οταν εφυγαν συνεχισαμε την πορεια μας μεχρι που τελικα βρηκαμε την εξοδο. Βγηκαμε εξω ειμασταν οσο πιο προσεκτικοι γινοταν. Ομως μια απο τις ομαδες που περιφρουρουσαν το μερος μας εντοπησε και μας εκαναν επιθεση. Αρχισαμε να ριχνουμε τον ενα μετα τον αλλο. Ενας εριξε ενα kairoseki διχτυ προς το μερος μου αλλα το απεφυγα. Επειτα ο ενας απο τους 2 τπυαδες που ηταν μαζι μου τον πυροβολησε στο στηθος κοντα στην καρδια και επεσε κατω. Οταν κονταυαμε να τους σκοτωσουμε ολους, αλλες 2 ομαδες πλησιαζαν. Εγω ειχα αρχησει να κουραζομαι και οι σφαιρες των αλλων 2 ειχαν αρχησει να τελειωνουν. Ετσι αποφασισαμε οτι καλυτερο θα ηταν να αρχισουμε να τρεχουμε πριν μας φτασουν και εκεινες οι ομαδες.

Μεσα σε μια βροχη πυροβολισμων τρεχαμε οσο πιο γρηγορα μπορουσαμε προς το λιμανι. Ηξερα περιπου που ηταν απο την προηγουμενη φορα που ημουν εδω και ετσι τους καθοδηγουσα εγω. Ομως στεκομουν λιγο πιο πισω απο εκεινους για να περνανε οσο το δυνατον λιγοτερες σφαιρες προς αυτους. Στριβαμε μεσα σε μερικα στενα για να μας χασουν και ως ενα σημειο πετυχαμε τον σκοπο μας αφου δεν μπορουσαν ολοι να χωρεσουν ταυτοχρονα μεσα στο στενο. Ετσι φτασαμε στο λιμανι με ενα μικρο κομματι οσων μας κυνηγουσαν να μπορουν να μας χτυπησουν. Τρεξαμε στην πρωτη βαρκα που βρηκαμε ελευθερη και φωναξα στον ενα να ετοιμασει το πλοιο οσο οι αλλοι 2 θα κρατουσαμε μακρυα απο αυτο τους marines. Μετα απο 5 λεπτα ειχαμε σαλπαρει και τους ειχαμε πιασει ολους απροετοιμαστους αφου τα πλοια των marines ηταν ετοιμα για να μας κυνηγησουν. Ετσι αρχισαμε να απομακρυνομαστε απο το νησι και μεχρι να ετοιμαστει εστω ενα απο τα πλοια τους για να μας κυνηγησουν εμεις βρισκομασταν αρκετα μακρυα απο το νησι. Ετσι αλλη μια αποδραση ηταν πετυχημενη.......