[Τέλος-Αποστολή] Η "εκθρόνιση" των ψαρανθρώπων

[Αρχή]

Μετά από τέσσερις μέρες πλεύσης, έφτασα στο Commi Island όπου είχα αποστολή. Έφτασα στο λιμάνι και έδεσα τη σχεδία σε έναν πάσσαλο. Η πόλη πρέπει να ήταν έρημη. Περπάτησα στους αδειανούς δρόμους και είχα δίκιο. Δεν υπήρχε κανείς εκεί. Συνέχισα να προχωρώ. Έπρεπε να βρω κατοίκους από μερικές πόλεις και να τους πείσω να επαναστατήσουν και να πολεμήσουν για τα δικαιώματά τους. Η εκμετάλλευση έπρεπε να σταματήσει.

Στο νησί αυτό είχαν κυριαρχήσει οι ψαράνθρωποι και εκμεταλλεύονταν τη δύναμη τους απέναντι στους αθώους πολίτες. Βέβαια, αυτό έπρεπε να σταματήσει. Χάρηκα ιδιαίτερα που ανατέθηκε αυτή η αποστολή σε μένα. Ήθελα να δω αν όντως άξιζα να είμαι Επαναστάτης. Είχα περάσει την πρώτη πόλη και κατευθυνόμουν προς τη δεύτερη, με βάση το μικρό χάρτη που υπήρχε στο φάκελο. Αν όλα πήγαιναν με βάση το σχέδιο μου, στη δεύτερη πόλη θα έβρισκα κατοίκους και θα κινητοποιούσα τους κατοίκους να πολεμήσουν ενάντια στους ψαράνθρωπους.

Σε λίγη ώρα είχα φτάσει εκεί, αλλά δεν βρήκα αυτά που περίμενα. Ολόκληρη η πόλη ήταν κυριολεκτικά ανάποδα. Όλα τα σπίτι βρίσκονταν αναποδογυρισμένα, ενώ ο δρόμος ήταν σκαμμένος λες και πέρασε καράβι. Το θέαμα ήταν καταθλιπτικό και ταυτόχρονα τρομερό. Ήταν μια ένδειξη της δύναμης των ψαρανθρώπων. Δεν έμεινα άλλο εκεί. Ρίχνοντας μια τελευταία ματιά στη διελυμένη πόλη, γύρισα την πλάτη μου και κίνησα για την τρίτη πόλη, όπου και ήλπιζα ότι θα έβρισκα λίγους κατοίκους.

Περπατούσα στους χωμάτινους δρόμους σχεδιάζοντας τις κινήσεις μου και το τι θα έλεγα στους φοβισμένους ανθρώπους. Ξαφνικά, ένα άλλο αίσθημα με κατέκλυσε. Θυμήθηκα το πλοίο που μου είχαν παραχωρήσει οι Επαναστάτες και ένιωθα ότι τους είχα απογοητεύσει. Όταν έχασα από εκείνον τον Marine είχα αναγκαστεί αν αφήσω το καράβι μου πίσω. Έπρεπε να το πάρω πίσω πάσι θυσία. Με αυτές τις σκέψεις, αντίκρισα την τρίτη στη σειρά πόλη.

Σε λίγη ώρα έφτασα στην πύλη. Απ'ότι φαίνεται, δεν ήταν πόλη, αλλά χωριό και μάλιστα υπήρχαν αρκετοί χωριανοί που περπατούσαν στους δρόμους. Όλοι τους ήταν κατάκοποι και κοιτούσαν προς όλες τις κατευθύνσεις έντρομοι. Όταν με αντιλήφθηκαν σταμάτησαν να κάνουν ότι έκαναν και έμειναν να με κοιτούν επιφυλικτικά. Τους πλησίασα όσο περισσότερο μπορούσα και αφού παρατήρησα ότι δε με εμπιστεύονταν, σταμάτησα και ετοιμάστηκα να τους μιλήσω.

-Γεια σας! Είμαι εδώ για να σας βοηθήσω. Είμαι Επαναστάτης. Θέλω να νικήσουμε τους ψαράνθρώπους μαζί!
Οι χωρικοί δεν κινήθηκαν, παρά έμειναν σκεπτικοί στις θέσεις τους. Τότε ένας απ'άυτούς, ντυμμένος με μια καφέ στολή στρατιωτικού, έκανε μερικά βήματα προς το μέρος μου.
-Δε ξέρω ποιος είσαι ξένε, αλλά ευχαριστώ για την προσφορά σου. Δυστυχώς έχουμε προσπαθήσει αρκετές φορές να τους αντισταθούμε, αλλά δεν είχαν αποτέλεσμα οι αγώνες μας.
-Τώρα θε έχετε και εμένα. Θα έχει διαφορά.
-Λυπάμαι, αλλά δε θα δεχτώ άλλα θύματα. Αυτά τα πλάσματα έχουν την ίδια νοημοσύνη με μας τους ανθρώπους, αλλά είναι 10 φορές δυνατότερα. Δεν υπάρχει φυσιολογικό άτομο που να μπορεί να τα βάλει μαζί τους.
-Σας λέω... μαζί μπορούμε να τα καταφέρουμε. Πώς να σας το αποδείξω?

-Δεν μπορείς.. Λυπάμαι. Ευχαριστώ για την προθυμία ξένε. Πες μου τουλάχιστον το όνομα σου. Θέλω να θυμάμαι τα άτομα που ενδιαφέρθηκαν έστω και στο ελάχιστο για μας.
-Kuran Kaname! Η Κυβέρνηση δεν έχει στείλει βοήθεια?
-Τους έχουμε στείλει αμέτρητα μηνύματα, όπου τους ζητάμε απεγνωσμένα να επέμβουν, αλλά δε έστειλαν ποτέ. Μερικοί χωρικοί λένε ότι βλέπουν τον αρχηγό του πλοίου των Marines να πηγαίνει στο Arlong Park.
-Arlong Park?
-Ναι. Έτσι λέγεται η βάση των ψαρανθρώπων. Ένα πλοίο της Κυβέρνησης έρχεται μια στο τόσο και αντί να μας βοηθήσει, πηγαίνει στον Arlong και λογικά παίρνει λεφτά.
-Τς! Συμφεροντολόγοι... Όπως είπα, θα σας βοηθήσω να απαλαχτήτε απ'αυτά τα πλάσματα. Θα βρω κάποιο τρόπο.

Ένιωσα τη γη να δονείται. Τι περίεργο αίσθημα ήταν αυτό...
-Φύγε! Κρύψου!!! Έρχονται. Πήγαινε πίσω από εκείνο το σπίτι και μη βγάλεις άχνα!
Έκανα όπως μου είπε και κρύφτηκα πίσω από ένα σπίτι. Σε λίγα δεύτερα, μια ομάδα 15 ψαρανθρώπων έφτασε στο χωριό. Ήταν 2 φορές μεγαλύτεροι από έναν φυσιολογικό άνθρωπο, ενώ τα χαρακτηριστικά τους έμοιαζαν πολύ με αυτά των ψαριών. Μπροστά μπροστά πρέπει να ήταν ο αρχηγός που έμοιαζε με ξυφία και ήταν γνωστός με το όνομα Arlong.
Ήταν όντως τρομακτικός και η δύναμή του φαινόταν να είναι τεράστια μόνο και μόνο απ'τη σωματική του διάπλαση.
-Γεια σας!!! Ήρθα να μαζέψω τους φόρους!! 100.000 belli ο καθένας!
-Δεν τα έχω μαζέψει ακόμα. Μπορείς να έρθεις σε λίγα λεπτά να μαζευτούνε.
-Δε δέχομαι διαταγές ανθρωπάκι. είπε ο Arlong και έριξε μια γροθιά στον άνθρωπο που μου είχε μιλήσει.
-Πάω μια βόλτα στα άλλα χωριά. Chew! Μείνε εδώ να τους προσέχεις. Βαριέμαι να περιμένω. και με αυτά τα λόγια, η ομάδα των ψαρανθρώπων έφυγε, αφήνοντας πίσω έναν ψηλόλιγνο ψάρι.

-Μαζέψτε τα χρήματα και γρήγορα! Να χαίρεστε που ο αρχηγός Arlong έχει κέφια και δε σας σκότωσε όλους! είπε ο Chew.
Οι χωρικοί έτρεξαν προς τα σπίτια τους για να πάρουν τα 100.000 belli που έπρεπε να πληρώσουν. Εξερεύνησα το τοπίο με το βλέμμα μου και παρατήρησα ότι ήταν μόνο ένας ψαράνθρωπος. Αν έδειχνα στους κατοίκους ότι μπορούσα να τους σκοτώσω, ίσως δέχονταν να με ακολουθήσουν και να επαναστατήσουν. Τράβηξα το πιστόλι μου και βγήκα απ'την κρυψώνα που μου είχε υποδείξει ο χωριανός.
-Ε! Ψάρακλα! Γιατί δεν τα βάζεις με κάποιον στο μποι σου?
-Δεν είσαι καν στο μπόι μου *chew*.
-Κρίμα.. Τότε θα πεθάνεις από κάποιον πιο κοντό από σένα. είπα στοχεύοντάς τον στο κεφάλι.

-Kuran Kaname! Μην το κάνεις! Μη χαραμίσεις τη ζωή σου για μας.
-Ανόητε! Ποιος είπε ότι τη χαραμίζω. του απάντησα πατώντας τη σκανδάλη.
Ο Chew έκανε μια γρήγορη κίνηση προς τα δεξιά για να αποφύγει τη σφαίρα, αλλά μάταια. Η σφαίρα ενισχυμένη από μαγνητικά κύματα, τον πέτυχε στον ώμο, κάνοντας το δεξί του χέρι άχρηστο.
-Βρωμιάρη άνθρωπε! Πώς τολμάς να χτυπάς εμένα! Έναν ψαράνθρωπο.. ανώτερο από σένα!!! ούρλιαξε και εκτόξευσε νερό απ'το στόμα του.
Πήδηξα προς τα δεξιά αποφεύγοντας το χτύπημα και ανταπέδωσα, πυροβολώντας τον στο στομάχι. Ο Chew έπεσε στα γόνατα φτίνοντας αίμα. Οι χωριανοί κοιτούσαν έκπληκτοι το θέαμα. Πλησίασα τον ψαράνθρωπο με προσοχή για να τον αποτελειώσω και να δώσω μερικές ελπίδες στους παραιτημένους κατοίκους.

-Τελευταία επιθυμία?
-Ψόφα!!! φώναξε και πάλι και άρχισε να ρίχνει νερό με τεράστια ορμή απ'το στόμα του.
Δεν είχε νόημα. Ήταν πολύ αργός μπροστά μου. Απέφυγα και πάλι τα χτυπήματα του και τον πυροβόλησα στο κεφάλι. Ο κάτοικος που μου είχε μιλήσει και προειδοποιήσει, στεκόταν μπροστά μου έκπληκτος.
-Είπα ότι θα σας βοηθήσω να νικήσετε τον αγώνα. Αρκεί να προσπαθήσετε. Αν συμμετέχετε όλοι μπορούμε να τα καταφέρουμε. Δε θα είστε μόνοι! Θα έρθουν κι άλλοι άνθρωποι από άλλα χωριά!
-Ζ... Ζητάς πολλά.. Δεν είναι τόσο απλό.
-Είναι! Τα δικαιώματα σου ως ανθρώπινο ον είναι πάνω απ'τη ζωή σου! Τι νόημα έχει να ζεις για να υπηρετείς άλλους!

-Ο ξένος έχει δίκιο! Ας τους επιτεθούμε! Να μαζευτούμε με τους κατοίκους όλων των χωριών και να τους διαλύσουμε! ακούστηκε να λένε μερικοί χωριανοί.
-Πολύ καλά. Θα επαναστατήσουμε. Αλλά όλοι πρέπει να είναι έτοιμοι! Όποιος έχει την παραμικρή αμφιβολία να μείνει πίσω!
-Συμφωνώ. Όποιος δεν είναι έτοιμος για να χάσει τη ζωή του, να μη συμμετάσχει. Δε θα είναι μια απλή επανάσταση. Θα γίνει μάχη και όλοι γνωρίζετε τη δύναμη τους. Απαιτεί κουράγιο, επιμονή και πίστη.
Πολλοί πήραν ότι όπλο διέθεταν και ήρθαν κοντά μου, ενώ άλλοι έμεναν σκεπτικοί πίσω.
-Όσοι μένετε πίσω συμβιβάζεστε με την αρχηγία των ψαρανθρώπων ή δειλιάζετε να τους πολεμήσετε!! Όσοι δε συμμετέχετε, δεν είστε άξιοι να καλείστε συγχωριανοί μου!
-G..Genzo! Δεν μπορούμε να τους νικήσουμε. Είναι πολλοί δυνατοί!
-Είδατε πώς τον σκότωσε. Δεν τον ακούμπησε καν, ενώ όλοι μας ετοιμαζόμασταν να του δώσουμε τα λεφτά μας. Ντροπή μας και μόνο που βασιζόμαστε σε έναν ξένο.

-Θα μιλήσω κι εγώ. Όπως είπα, είμαι επαναστάτης. Σκοπός μου είναι να καταστρέψω την Παγκόσμια Κυβέρνηση και να απελευθερώσω όσο περισσότερους κατοίκους μπορώ από την τυραννία. Δεν αποτελείτε εξέραιση. Εάν όλοι σας δεν ενδιαφερθήτε, εγώ δε θα σας βοηθήσω. Προήλθα από ένα χωριό στο Dawn Island και η Κυβέρνηση μας χρησιμοποιούσε για να βγάζει χρήματα. Κανένας δεν το δεχόταν, αλλά κανείς δεν έκανε τίποτα. Εγώ έκανα και μάλιστα διέπραξα σοβαρά εγκλήματα, αλλά έμαθα ένα πράγμα. Η δικαιοσύνη απαιτεί θυσίες!

Στο άκουσμα αυτών, πολλοί σκεπτικοί χωρικοί έπιασαν από μια τσουγκράνα, ένα φτιάρι, ένα μαχαίρι ή οτιδήποτε είχαν και εντάχτηκαν στην επαναστάση. Όλο το χωριό είχε δεχτεί να αντιμετωπίσει τον Arlong και τους άντρες του και αυτό με έκανε να αισθάνομαι πολύ ευχάριστα. Είχα την αίσθηση ότι βοηθούσα να συμβεί κάτι σημαντικό.
-Και πώς θα κινηθούμε τώρα?
-Έχω ένα σχέδιο. Είπατε ότι μένουν σε ένα κτήριο εν ονόματι Arlong's Park?
-Ναι.
-Ωραία. Καλό θα ήταν να πιστεύει ότι δεν συνέβη τίποτα στους άντρες του. Θα μετακινήσουμε αυτόν τον Chew έξω απ'το χωριό και θα τον πληρώσετε κανονικά. Όποιος δεν τα έχει, να του δανείσουν οι υπόλοιποι. Όταν πιστέψει ότι όλα είναι φυσιολογικά, θα τους επιτεθούμε στη βάση τους.

-Ωραίο το σχέδιο. Μ'αρέσει. Θα φερθούμε φυσιολογικά και σε 2 ώρες απ'την στιγμή που θα τον πληρώσουμε, θα του επιτεθούμε!
Έτσι, όλοι άφησαν τα όπλα τους και άρχισαν να φέρονται φυσιολογικά. Ταυτόχρονα εγώ, έσερνα το σώμα του άψυχου ψαράνθρωπου προς μια άγνωστη κατεύθυνση που μου φαινόταν απόμερη. Ήταν γεμάτη αγρούς και βράχια, ενώ ακουγώταν απ'το βάθος ένα ποτάμι. Μετά από αρκετό περπάτημα, έριξα το σώμα ανάμεσα σε μερικά βράχια και αφού το κάλυψα με πέτρες, πήρα το δρόμο του γυρισμού για το χωριό. Έφτασα σε μερικά λεπτά και αφού σιγουρεύτηκα ότι δεν είχαν έρθει οι ψαράνθρωποι, πήγα προς το μέρος του Genzo.

-Λοιπόν, θα πάω προς τα άλλα χωριά για να οργανωθούμε.
-Όχι! Δεν έχει νόημα... μόνο δυο χωριά θα έκαναν επανάσταση μαζί μας. Τα υπόλοιπα είναι γεμάτα ηλικιωμένους και μικρά παιδιά.
-Χμμμ.. έστω. Θα πάω στα άλλα 2 χωριά. Είναι καλύτερο απ'το να ήμαστε μόνοι μας...
-Το ένα απ'τα 2, έχει καταστραφεί. Είναι το προηγούμενο χωριό απ'το δικό μας, το οποίο..
-Ξέρω. Το είδα... Το άλλο?
-Το άλλο βρίσκεται μακριά και νομίζω ότι θα έχει την ίδια μοίρα. Θα σου έλεγα να πας, αλλά δεν έχει νόημα. Είχα προσπαθήσει ο ίδιος να τους αντιμετωπίσουμε, αλλά η τελευταία μας αντίδραση δε βρήκε αποτέλεσμα και απλά χάθηκαν ζωές...

-Πολύ καλά. Θα επιτεθούμε μόνοι μας αναγκαστηκά. Απλά να ξέρετε. Δεν είμαι υπεράνθρωπος ούτε θεός. Το γεγονός ότι σκότωσα έναν δε σημαίνει ότι μπορώ να τα βάλω με όλους!
-Το ξέρω! Ευχαριστούμε για τη βοήθεια Kuran Kaname!
-Δεν κάνει τίποτα. Χρέος μου είναι.
-Νομίζω ότι έρχονται! Κρύψου!
Πράγματι, ο Arlong με την ομάδα του εμφανίστηκε στην κεντρική πλατεία με ένα δαιμονικό χαμόγελο που πρόβαλε τα μυτερά του δόντια.
-Λοιπόν!? Πού είναι τα λεφτά και ο Chew κύριε δήμαρχε?
-Του τα δώσαμε και εκείνος έφυγε για το Arlong's Park.
-Ωραία! Ελπίζω να μη λέτε ψέματα γιατί ξέρετε τι θα σας συμβεί! ΧααααααΧαχαχα! είπε και μαζί με τους άντρες του κίνησε προς τη βάση του. Ήταν ώρα να λάβουμε δράση.

-Λοιπόν. Θυμάστε το σχέδιο?
-Ναι!
-Ωραία! Ετοιμαστείτε! Πάρτε τα όπλα σας και ότι άλλο θεωρείτε αναγκαίο και ξεκινάμε. Θα αναλάβω εγώ τον Arlong και τα άλλα 2 τσιράκια του. Εσείς ασχοληθείτε με τους υπόλοιπους!
-Εντάξει! Παιδιά, πάρτε ότι χρειάζεστε! Σε 15 λεπτά να είστε όλοι εδώ για να επιτεθούμε!
Με ζητωκραυγές, οι χωριανοί κατευθύνθηκαν προς τα σπίτια τους και σε ένα τέταρτο, είχαν μαζευτεί όλοι στην πλατεία. Φυσικά, τα παιδιά κι οι ηλικιωμένοι είχαν μείνει πίσω, αλλά οι ετοιμοπόλεμοι πολίτες έμοιαζαν με ολόκληρο στρατό. Ήταν περίπου 50 άτομα, αποφασισμένα να νικήσουν τους ψαρανθρώπους και να κερδίσουν και πάλι την ελευθερία τους. Έτσι, ξεκινήσαμε όλοι μαζί για το Arlong's Park, όπου και θα δινόταν η τελευταία μάχη.

Περπατούσαμε όλοι μαζί, έτοιμοι να επιτεθούμε ανά πάσα στιγμή. Εγώ με τον Genzo πηγαίναμε μπροστά και συζητήσουμε για το νησί. Ήταν δήμαρχος αυτού του μικρού χωριού και είχε προσφέρει πολλά γι αυτό. Οι άνθρωποι τον σέβονταν και τον θεωρούσαν άξιο ηγέτη τους. Το νησί αποτελούταν από πολλά χωριά, περίπου είκοσι, τα οποία ζούσαν αρμονικά μεταξύ τους. Κάποια μέρα ήρθε ο Arlong με το πλήρωμά του και εγκαταστάθηκε. Στη συνέχεια, ρήμαξε όλα τα χωριά και αφού έκανε εμφανή τη δύναμή του, έκτισε το Arlong's Park. Εκεί ήταν η βάση του και το μέρος όπου μάζευε τα ποσά που έκλεβε απ'τους κατοίκους.

Στόχος μου ήταν να νικήσω τον Arlong και να του δώσω ένα μάθημα. Μιας και είχα ολοκληρώσει την αποστολή μου, μπορούσα να προχωρήσω. Έμαθα ότι ήταν στο πλήρωμα ενός απ'τους περίφημους 7 πειρατές, τους Shichibukai. Ήταν 7 πειρατές διεθνώς αναγνωρισμένοι, οι οποίοι υπηρετούσαν την Κυβέρνηση. Το γεγονός ότι ο Arlong ήταν μέλος ενός τέτοιου ανθρώπου, με έκανε να θέλω να τον αφανίσω ακόμη περισσότερο. Κάπως έτσι φτάσαμε μπροστά σε ένα τεράστιο κτήριο, περιτριγυρισμένο με έναν ψηλό τοίχο.

-Φτάσαμε. Είσαι έτοιμος?
-Φυσικά.
-Ωραία! Ετοιμαστείτε παιδιά!!! Ώρα να του δείξουμε ποιοι κάνουν κουμάντο!!!
Οι χωριανοί ζητωκραύγασαν και σήκωσαν τα όπλα τους στον αέρα. Έπρεπε να ήμουν προσεχτικός στη μάχη. Ήταν η πρώτη φορά που πολεμούσα σε ομάδα και μάλιστα με τόσα άτομα. Οι δυνάμεις μου δεν ήταν και τόσο κατάλληλες.. Ίσως τραυμάτιζα κάποιον που βρισκόταν στη μεριά μου. Τράβηξα το πιστόλι μου και κίνησα προς την πόρτα, με σκοπό να διαλύσω την κλειδαριά. Ευτυχώς, κάποιος με πρόλαβε. Η πύλη άνοιξε και 3 ψηλές μορφές ξεπρόβαλαν.

-Βλέπω με βγάλατε απ'τον κόπο. Ευχαριστώ πολύ! Πού είναι τα λεφτά δήμαρχε?
-Θες τα λεφτά??? Κρίμα.. Πρώτα πρέπει να περάσεις από μένα ψαράκι!!! είπα κοιτώντας τον δαιμονικά.
-Ποιος είσαι εσύ ανθρωπάκι?
-Δε χρειάζεται να ξέρεις. Το μόνο που πρέπει να γνωρίζεις είναι ότι θα σε σπάσω στο ξύλο!
Ο Arlong είχε νευριάσει τόσο, ώστε φλέβες ξεπρόβαλαν στο πρόσωπό του. Οι χωρικοί απ'την άλλη είχαν αρχίσει να φοβούνται μπροστά στο θέαμα. Έπρεπε να τον σκοτώσω για να τους τονώσω το ηθικό.

-Όχι! Αρχηγέ, πήγαινε πίσω. Θα τον αναλάβουμε εμείς και θα τον κάνουμε να πάρει πίσω όσα είπε. Δεν είναι σωστό για κάποιον σαν εσάς να πολεμάει πρώτος! είπε ένας άλλος ψαράνθρωπος που βρισκόταν δίπλα του. Είχε μακριά κοτσίδα και 2 χοντρά πτερύγια βρίσκονταν στα 2 του χέρια. Ο Arlong πήρε μερικές βαθιές ανάσες και χαλάρωσε.
-Έχεις δίκιο Kuroobi! Είναι όλοι δικοί σου. Hatchan! Πάμε μέσα, δε θα χρειαστεί να επέμβουμε! και με αυτά τα λόγια, ο Arlong με τον Hatchan γύρισαν τις πλάτες τους και μπήκαν πάλι στη βάση τους.

Κοίταξα απειλητικά τον αντίπαλό μου. Δεν είχα σκοπό να καθυστερώ πολεμώντας τα τσιράκια του κάθε δειλού πειρατή. Θα το τελείωνα γρήγορα...
-Θα είχες την ευγενή καλοσύνη να κάνεις στην άκρη?
-Όχι! είπε παίρνοντας μια περίεργη στάση.
Σήκωσα το πιστόλι μου και ενισχύοντας τις σφαίρες με μαγνητικά κύματα, τον πέτυχα στο στήθος. Ο ψαράνθρωπος σωριάστηκε στο έδαφος φτύνοντας αίμα. Σίγουρα δεν περίμενε κάτι τόσο γρήγορο.

-Σου ζήτησα ευγενικά να κάνεις πέρα... δεν ακούς..
Ξαφνικά, ο Kuroobi σηκώθηκε και πήρε την ίδια στάση.
-Μη με υποτιμάς άνθρωπε!
-Όπως νομίζεις! του απάντησα και έβγαλα μια χούφτα σφαίρες απ'την τσέπη μου. Ήταν απ'τις τελευταίες.. είχα άλλες 7 μόνο και όσες είχα στο πιστόλι μου. Πέταξα τις σφαίρες προς τον ψαράνθρωπο και φώναξα: Repel!!!
Οι σφαίρες εκτοξεύτηκαν με μεγάλη ταχύτητα θερίζοντάς τον. Οι χωρικοί είχαν μείνει έκπληκτοι μπροστά στο θέαμα.
-Π..Πώς το έκανες αυτό?
-Haku Haku no Mi! Το Φρούτο του Διαβόλου που κάνει το χρήστη να ελέγχει τον μαγνητισμό.