[Τέλος] Ανεφοδιασμός και... τρέξιμο!!!

-Νόμιζα ότι σε έστειλα στο Impel Down, Kuran Kaname!
Ήταν η στιγμή που ανυπομονούσα από τότε που μπήκα στο Impel Down. Ήταν αυτός που με αιχμαλώτισε. Αυτός που με έκανε να απογοητεύσω την παράταξή μου. Το δεξί μου χέρι άρχισε να τρέμει, όχι από φόβο ή θυμό, αλλά από ενθουσιασμό, ενώ ένα δαιμονικό χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπό μου. Ήταν ώρα για εκδίκηση! Δεν μπορούσα να συγκρατήσω αυτό που ένιωθα. Ήταν δίψα για αίμα και συγκεκριμένα, το αίμα αυτού του άντρα. Θα τον έκανα να πληρώσει!

-Impel Down??? ΧΑ!! Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι ένα τέτοιο μέρος μπορεί να με κρατήσει!? Θα σου αποδείξω ότι έκανες το μεγαλύτερο λάθος που με άφησες να ζήσω!!! Με αυτά τα λόγια τράβηξα το σπαθί μου και ετοιμάστηκα να του επιτεθώ. Εκείνος έβγαλε τις ίδιες μπλε φλόγες και έγινε εν μέρει φοίνικας. Έβαλα το αριστερό μου χέρι στην τσέπη μου και έβγαλα μια χούφτα σφαίρες.
-Repel
Οι σφαίρες εκσφενδονίστηκαν προς το μέρος του, αλλά έγινε το ίδιο όπως τότε. Πέρασαν από μέσα του και στα σημεία όπου τον είχαν πετύχει, υπήρχε η ίδια μπλε φλόγα. Σε κλάσματα δευτερολέπτου, τα τραύματά του επουλώθηκαν.
-Ακόμα να το συνειδητοποιήσεις? Αυτές οι επιθέσεις δεν έχουν επίδραση πάνω μου!

Τι ατυχία είχα σήμερα. Δεν είχα καμία όρεξη να πολεμήσω κι όμως συνάντησα γι' άλλη μια φορά τον ίδιο εγκληματία τον οποίο λίγο καιρό πριν έστειλα μια βόλτα στο Impel Down. Τον έπιασα επαυτοφώρο να διαπράττει πάλι κάποια αξιόποινη πράξη. οπότε θα με ανάγκαζε να τον ξανασυλλάβω και να τον ξανακλείσω φυλακή. Αυτή τη φορά μια και καλή. Οι επιθέσεις του δεν μπορούσαν να με αγγίξουν. Οι αναγεννητικές ικανότητες του φοίνικα έκλειναν κάθε πληγή τη στιγμή που δημιουργούνταν. γελούσα τρανταχτά με κάθε προσπάθεια του να με τραυματίσει.
-"Μόνο αυτό μπορείς να κάνεις; Αν είσαι τόσο αδύναμος θα είναι παιχνιδάκι να σε στείλω ξανά στο Impel Down."

-Τς! Για να δούμε τι θα πεις μετά απ'αυτό!!! του φώναξα, ενώ ο ενθουσιασμός μου όσο πήγαινε και μεγάλωνε. Έτρεξα προς το μέρος του και τον έκοψα στην κοιλιά, αλλά έχοντας το ίδιο αποτέλεσμα.
Να πάρει... αν δεν είναι δυνατόν να τον χτυπήσω, τότε πώς τον νικάω? σκέφτηκα.
Έβαλα το σπαθί στη θήκη του και άρχισα να έλκω μεταλλικά αντικείμενα. Σε λίγα δεύτερα, είχα δημιουργήσει ένα μεταλλικό χέρι των 10 μέτρων.
-Για να δούμε εάν αντέξεις αυτό!!! Destructive Fist!!!
Η μεταλλική μου γροθιά διαπέρασε το σώμα του Marine, αλλά οι ίδιες μπλε φλόγες εμφανίστηκαν και δε φάνηκε να έχει τραυματιστεί καθόλου. Η κατάσταση ήταν απελπιστική. Ότι επίθεση κι αν χρησιμοποιούσα δεν είχε αποτέλεσμα και το μόνο που κατάφερνα ήταν να κάνω τον αντίπαλό μου να γελάει εις βάρος μου.

Η μάχη με το Kuran αποδείχτηκε λιγάκι πιο δύσκολη βέβαια απ' ότι περίμενα. Μπορεί να μην μπορούσε να με τραυματίσει αλλά δε σημαίνει πως με άφηνε να του επιτεθώ κιόλας. όλες του οι προσπάθειες είχαν ένα στόχο. Να μου προξενήσουν όση περισσότερη ζημιά γινόταν πριν προλάβω να τον νικήσω. Σχέδιο το οποίο δυστυχώς για 'μένα λειτουργούσε εν μέρει. Ο καταιγισμός σφαιρών που δεχόμουν με κρατούσε στη θέση μου. Μπορούσα μόνο ν' αποφεύγω και ν' αναγεννώ τις πληγές μου. Σίγουρα κάποιο σχέδιο είχε στο μυαλό του ο επαναστάτης. Απλά έπρεπε να περιμένω και να δω τι ήταν αυτό. Με ποια επίθεση ή κρυφό κόλπο θα κατάφερνε άραγε να με νικήσει, στην απίθανη περίπτωση που συνέβαινε αυτό. Δεν μπορούσα να δεχτώ πως θα έχανα από ένα τόσο ταπεινό υποκείμενο. Έτσι έκανα το μεγαλύτερο μου λάθος. Τον υποτίμησα οικτρά.

Δεν είχα κάποιο σχέδιο για το πώς να τον χτυπήσω, απλά τον πυρπολούσα με σφαίρες. Απ'το τίποτα επιχείρησα να τον τραυματίσω με μια άλλη μου επίθεση. Άρχισα να έλκω μεταλλικά αντικείμενα μπροστά απ'το δεξί μου χέρι και στη συνέχεια άρχισα να τα περιστρέφω.
-Magnetic Whirlpool!!!
Τα αντικείμενα εκσφενδονίστηκαν προς το μέρος του, αλλά και αυτά δεν είχαν επίδραση μπροστά στο φρούτο του.
-Δε φαίνεται να καταλαβαίνεις έτσι? Δεν μπορείς να μι νικήσεις. Είτε είσαι τραυματισμένος είτε όχι, το αποτέλεσμα θα είναι πάντα το ίδιο!
Ένιωσα να φλέγομαι απ'το μίσος. Όχι μόνο δεν μπορούσα να τον αγγίξω, αλλά με ειρωνευόταν κι από πάνω. Έσφιξα τις γροθιές μου και έμεινα να τον κοιτώ οργισμένα.

Δε θα χάσω από κάποιον σαν αυτόν. Όχι πάλι! Το έκανα μια φορά και δε θα το αφήσω να επαναληφθεί. Δε θα απογοητεύσω ξανά τους Επαναστάτες. Ποτέ ξανά!!! Όλοι στηρίζουν ελπίδες πάνω μου. Δε θα επιτρέψω να ξανασυμβεί!!! Θα τον κάνω να πληρώσει. Θα τον κάνω να μετανιώσει που τα έβαλε μαζί μου!!! σκέφτηκα,
ενώ μίσος και οργή άρχισαν να παίρνουν τη θέση του προηγούμενου ενθουσιασμού μου. Ξανακοίταξα τον εχθρό μου.
-Περιμένεις να φοβηθώ? Προσπάθησε όσο θες!!! Δε θα με χτυπήσεις ποτέ!
Τα λόγια αυτά ήταν αρκετά. Χίμηξα κατά πάνω του με σφιγμένες τις γροθιές μου. Ξαφνικά, μεταμορφώθηκε σε φοίνικα και μου επιτέθηκε κι αυτός.

Φώναξα με όλη μου τη δύναμη και συγκρουστήκαμε. Τα κοφτερά του νύχια μπήχτηκαν βαθιά στη σάρκα μου, ενώ οι γροθιές μου ήταν σαν να μην τον είχαν αγγίξει ποτέ. Ένας μορφασμός πόνου σχηματίστηκε στο πρόσωπό μου, αλλά δε θα σταματούσα. Θα συνέχιζα να πολεμάω μέχρι να τον νικήσω, ακόμα κι αν σήμαινε το θάνατό μου. Με μια γρήγορη κίνηση, απελευθερώθηκα απ'τα νύχια του και έκανα μερικά βήματα προς τα πίσω.
-Αυτό ήταν όλο? Νόμιζα ότι ήσουν περισσότερο αποφασισμένος, αλλά απ'ότι φαίνεται είσαι μόνο λόγια επαναστάτη. Εδώ φτάνουμε στο τέλος της μάχης. Ώρα να επιστρέψεις στο Impel Down!
Ακούγοντας αυτά η οργή μου αναζωπυρώθηκε και του ξανά όρμηξα. Άρχισα να έλκω και πάλι μεταλλικά αντικείμενα, δημιουργώντας ένα τεράστιο μεταλλικό χέρι.

-Αυτό είναι αδικία ρε ναυτάκο! Ήρθα τώρα γω τη μάχη σας ν'αλλάξω! ακούστηκε μια γνωστή φωνή.
O Marine κοίταξε προς μια άλλη κατεύθυνση. Απ'το πουθενά, εμφανίστηκε ένας τύπος με μπορντό μανδύα και άγγιξε τον αντίπαλό μου. Τουλάχιστον, έτσι φάνηκε απ'την οπτική μου γωνία. Ξάφνου, ο Marine επέστρεψε στην κανονική του μορφή με την έκπληξη ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του.
-Destructive Fist!!! ούρλιαξα.
Το "χέρι" μου αυτή την φορά τον χτύπησε, στέλνοντάς τον 4 κτήρια παραπέρα. Τα μεταλλικά αντικείμενα έπεσαν με κρότο στο έδαφος, ενώ ιδρώτας κυλούσε σαν ποτάμι σε όλο μου το σώμα. Τότε έστρεψα την προσοχή μου στον άντρα μου με βοήθησε.

Τον κοίταξα απορημένα παίρνοντας βαθιές ανάσες. Εκείνος έβγαλε την κουκούλα και έκπληκτος παρατήρησα ότι ήταν ο Kuni που είχα συναντήσει στο Big Bird Island.
-Yo δικέ μου! Σου έλειψα???
-Δε θα το λεγα...
- Μετά από μια τόσο cool είσοδο???
-Γιατί μπήκες στη μάχη μου?
-Είναι απλό. Ο Marine που πολεμούσες δεν ήταν όποιος κι όποιος. Roy Mustang το όνομά του και είναι απ'τους ελάχιστους ανθρώπους που έχουν φάει Mythical Zoan Φρούτο του Διαβόλου. Είναι πιο σπάνια κι απ'τα Logia. Το συγκεκριμένο είναι ίσως και το ισχυρότερο, καθώς δίνει στο χρήστη την ικανότητα να μεταμορφωθεί στο μυθικό πουλί φοίνικα, ενώ ταυτόχρονα έχει ιδιότητες logia. Πρόσεχε με ποιους τα βάζεις! Ήταν καθαρά θέμα τύχης που σε πέτυχα. Εάν είχα αργήσει έστω και λίγο θα ήσουν είτε νεκρός είτε για ταξιδάκι προς το Impel Down.

-Γνώριζα εξαρχής τις δυνάμεις του, αλλά δε θα άφηνα να περάσει έτσι. Έπρεπε να του ξεπληρώσω το χρέος!
-Πρέπει να ελέγχεις τον εαυτό σου δικέ μου. Τώρα θα.. ααααααααα. Κοίτα τι έκανες!!!! Κοίτα πόσοι είναι!!!! φώναξε ο Kuni.
Το στενό είχε γεμίσει με ένοπλους Marines, οι οποίοι είχαν τρέξει προς το μέρος μας εξαιτίας της απρόσεχτης χρήσης των δυνάμεών μου.
-Ακίνητοι και οι δύο!!! Kuran Kaname και.. Kuni the DeathBringer!!! Παραδοθείτε εις τ'όνομα του νόμου!!! ακούστηκε η φωνή ενός απ'αυτών.
-Δεν έχω πολύ αντοχή ακόμα... τι κάνουμε?
-Είναι απλό... ΤΡΕΧΟΥΜΕΕΕΕ!!!!
-Προς τα πού ηλίθιε!!?? Είμαστε εγκλωβισμένοι.

-Ωχ!! Όντως.. Τι κάνουμε τώρα???
Ξαφνικά, μια μεγάλη μάζα καπνού εμφανίστηκε πάνω απ'τα κεφάλια μας. Οι Marines φάνηκαν ευχαριστημένοι και άρχισαν να ανοίγονται. Ο καπνός κατέβηκε στο ύψος του δρόμου και άρχισε να παίρνει μορφή ανθρώπου. Ήταν ένας ψηλός άντρας με άσπρα μαλλιά και με ένα πούρο στο στόμα του. Φορούσε την ενδυμασία των υψηλόβαθμων Marine, ενώ στην πλάτη του είχε ένα Jutte.
-Καλωσορίσατε στην Loguetown αποβράσματα. Μην ανησυχείτε, δε θα μείνετε για πολύ. Θα είστε στο Impel Down πριν χαράξει!
-Yoooo Smoker!!! Είσαι σίγουρος ότι θες να πολεμήσουμε?
-Κανείς δε μου ξεφεύγει Deathbringer, ούτε κι εσύ!
-Υποτιμάς τους αντιπάλους σου. Θα έπρεπε να γνωρίζεις ότι το φρούτο σου δεν έχει τόσο μεγάλη ισχύ σε μένα!

Ο Smoker κάρφωσε με το βλέμμα του τον Kuni, o οποίος του το ανταπέδωσε. Τράβηξε το μαχαίρι απ'τη ζώνη του και έλαβε θέση μάχης.
-Υπάρχει μόνο ένα πράγμα που μπορώ να πω...
I am the thing and if you wanna win, come and fight me!!! Yeahhh!!!
- Γιατί συνεχίζει να είναι ο ίδιος βλάκας??? ψιθύρισα.
Ο Smoker με τον Kuni πολεμούσαν, ο πρώτος με το Jutte και ο άλλος με το μαχαίρι του. Δεν άφηναν κενά και δεν έδιναν ευκαιρίες στον αντίπαλο τους. Οι Marines κοιτούσαν τη μάχη αποχαυνωμένοι, αλλά με τον αριθμό τους είχαν μπλοκάρει και τις δύο διόδους του στενού, δίχως να μου αφήνουν περιθώρια για να ξεφύγω.

Το χέρι του Smoker άρχισε να παίρνει τη μορφή καπνού και ύστερα φώναξε: White Blow!
Η γροθιά του πήγαινε προς τον Kuni, αλλά αυτή ήταν η ευκαιρία που ζητούσε. Απέφυγε τη γροθιά με ένα επιδέξιο ακροβατικό και αστραπιαία βρέθηκε μπροστά στον Smoker. Του έριξε μια κλοτσιά στέλνοντας τον μέσα σε ένα σπίτι. Οι ναυτικοί είχαν μείνει έκπληκτοι. Ο Smoker ήταν χρήστης Logia Φρούτου του Διαβόλου και υπό κανονικές συνθήκες, η κλοτσιά αυτή δεν έπρεπε να τον επηρεάσει. Πέρα απ'αυτό, είχε τη φήμη ότι ήταν ανίκητος μαχητής των Marines και μάλιστα ο ισχυρότερος στην East Blue. Ο Kuni με έπιασε απ'το μπράτσο φωνάζοντας: Τρέχα!! Δε θα έχουμε άλλη ευκαιρία!!!

Τρέξαμε προς τη μια μεριά του στενού που είχε λιγότερους Marines. Βλέποντας μας, δίστασαν και άρχισαν να κάνουν πίσω βήματα, μέχρι που φτάσαμε μπροστά τους και μας άνοιξαν τρομοκρατημένα δρόμο. Περάσαμε τη γραμμή τους σπρώχνοντας και σαν μανιασμένοι κατευθυνθήκαμε προς την αποβάθρα που είχα δέσει τη σχεδία. Πάνω απ'τα κεφάλια μας εμφανίστηκε ξανά καπνός και το πάνω μέρος του σώματος του Smoker φαινόταν να πετάει.
-Κανείς δε μου γλιτώνει!!!
-Repel!!! φώναξα και 6 σφαίρες διαπέρασαν το στήθος και το κεφάλι του υψηλόβαθμου Marine, αλλά δίχως κάποιο αποτέλεσμα. Πώς τον είχε χτυπήσει ο Kuni? Ξαναέστειλα μια χούφτα σφαίρες προς το μέρος του Smoker για να τον επιβραδύνω και να κερδίσουμε λίγο χρόνο.

-Πώς τον χτύπησες πριν? τον ρώτησα καθώς τρέχαμε.
-Ε? Έτυχε!! μου απάντησε και επιτάχυνε.
Φαινόταν ότι έλεγε ψέματα και ότι υπήρχε τρόπος να τον χτυπήσω, αλλά δεν είχα χρόνο για να το συζητήσω. Ο Smoker είχε φτάσει αρκετά κοντά και ετοιμαζόταν να μας χτυπήσει. Με αυτό τον ρυθμό δε θα φτάναμε ποτέ στην προβλήτα.
-White Vine! φώναξε, ενώ μας καταδίωκε απ'τον αέρα.
Ο καπνός σαν μαστίγιο χτύπησε τον δρόμο και τον διέλυσε. Πάνω στη βιασύνη μας δεν προλάβαμε να το περάσουμε και σκοντάψαμε. Αυτή ήταν η ευκαιρία που χρειαζόταν για να σταθεί και πάλι μπροστά μας, έτοιμος για τη ρεβάνς με τον Kuni.

O Kuni πέρασε μπροστά μου και παίρνοντας το ίδιο ηλίθιο στιλ είπε:
When I take the lead, you have to believe that you are free to leave!
- θα τον σκοτώσωωωω!!!
Το ύφος του σοβάρεψε και ξαφνικά εμφανίστηκε πίσω απ'τον Smoker! Εκείνος σαν να ήξερε τι θα έκανε είχε ήδη γυρίσει και αποκρούσει την κλοτσιά με τον αγκώνα του.
-Μάλλον εσύ υποτιμάς τους αντιπάλους σου.. "επαναστάτη"!
-Βλέπω ότι κάποιος είναι γρηγορότερος απ'ότι φαίνεται. απάντησε με ένα πλατύ χαμόγελο.
Όσο παρατηρούσα τη μάχη τους, οι Marines από πριν είχαν αναζωπυρώσει το ηθικό τους και μας επιτίθονταν. Δε θα τα άφηνα όλα στον Kuni. Αν ήταν να κρατήσει τον Smoker, τότε θα κράταγα τους υπόλοιπους.

Τους αντίκρισα και άπλωσα τα χέρια μου. Θα το τελείωνα γρήγορα για παν ενδεχόμενο. Ένιωσα τους ώμους μου να καίγονται και θυμήθηκα τα τραύματα που μου προκάλεσε ο Roy Mustang. Έπιασα τις πληγές και γονάτισα. Πήρα μερικές βαθιές ανάσες και σηκώθηκα να αντιμετωπίσω τους πολυάριθμους αντιπάλους μου.
-Παραδόσου!!! φώναξε ένας Marine που στεκόταν μπροστά.
-Προσπαθήστε! απάντησα και άρχισα να έλκω μεταλλικά αντικείμενα.
Τα μέταλλα ενώνονταν το ένα μετά το άλλο δημιουργώντας ένα γιγαντιαίο ακόντιο. Οι Marines έντρομοι, είχαν μαρμαρώσει μπροστά στο θέαμα.
-Βλέπω, είστε αρκετοί και δε θα σας βγάλω όλους εκτός με τη μία. Metallic Javelin!!! φώναξα και έστειλα το ακόντιο προς το μέρος τους.

Εκείνο πέτυχε τις πρώτες σειρές και μαζί με αυτές κατέστρεψε το δρόμο, κάνοντας τον δύσβατο. Ήταν τόσοι που μπορούσα να τους δω μέχρι το τέλος του στενού. Πρέπει να ξεπερνούσαν τους 500. Ευτυχώς αυτή η καταστροφή στο δρόμο θα μας εξοικονομούσε πολύτιμο χρόνο. Έβγαλα τα κουτιά με τις σφαίρες και τα τοποθέτησα στο δάπεδο. Τα άνοιξα και όσο πιο γρήγορα μπορούσα έβγαζα σφαίρες και χρησιμοποιώντας τη δύναμη του φρούτου μου, τις έστελνα με τεράστια ορμή προς τους Marines. Θέριζα τις γραμμές τους ασταμάτητα, ενώ από πίσω μου ακούγονταν διαξιφισμοί.

Ένα επιφώνημα ακούστηκε που τράβηξε την προσοχή μου. Ο Smoker κρατούσε απ'το λαιμό τον Kuni και τον πίεζε με το Jutte.
-Λοιπόν? Τι κι αν μπορείς να με χτυπήσεις.. δεν μπορείς καν να με αγγίξεις!!!
-Ε γέρο!! του φώναξα αποσπώντας του την προσοχή και στέλνοντας μια σφαίρα στο μέτωπό του.
Το βλέμμα του αγρίεψε, αλλά πέτυχα αυτό που ήθελα. O Kuni τράβηξε τα χέρια του Smoker και του έριξε μια κλοτσιά στο πρόσωπο, ρίχνοντας τον στο έδαφος. Εκείνος προσπάθησε να σηκωθεί, αλλά ο Kuni τον ξανακλώτσησε στο πρόσωπο κολλώντας τον στον τοίχο ενός σπιτιού.
-Πάμε!!! μου φώναξε και μαζεύοντας τα κουτιά με τις σφαίρες τον ακολούθησα τρέχοντας.

Πίσω μας ακούγονταν ποδοβολητά και φωνές.
-Φτάνουμε?
-Δεν έχω ιδέα. Δε θυμάμαι που είναι η προβλήτα...
-ΤΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!!!!????
-Α να το!!! Από δω! του είπα στρίβοντας αριστερά στο πρώτο στενό που είδα.
Είχαμε βγει στην πλατεία όπου εκτελέστηκε ο Gol D Roger. Ήταν άδεια. Αυτό μας διευκόλυνε. Μπήκαμε στο στενό όπου είδα την επικήρυξη μου πριν μερικές ώρες και βασίστηκα στο ένστικτο και τη μνήμη μου. Στρίψαμε σε μερικά στενά ακόμα και βγήκαμε στην εγκατελειμένη αποβάθρα.

Ανεβήκαμε γρήγορα πάνω και έλυσα το σκοινί. Σε λίγα λεπτά είχαμε πλεύσει αρκετά μακριά απ'το νησί, έτσι ώστε να μπορούν να μας καταδιώξουν μόνο με πλοία. Καθώς απομακρυνόμασταν, μαζί με το νησί, χανόταν κάθε ίχνος αμφιβολίας και ανασφάλειας που ένιωθα. Ο Kuni ήταν ξαπλωμένος δίπλα μου και μάλλον μουρμούριζε τις βλακείες του. Όταν το νησί χάθηκε απ'το οπτικό μας, ρώτησα: Τελικά, πώς κατάφερες και χτύπησες τον Smoker?
-Αυτό είναι προφανές δικέ μου! Επειδή είμαι cool! ..........
Μιας και δεν μου απαντούσε, αρχίσαμε να περιποιούμαστε τις πληγές μας. Τα τραύματα απ'τη μάχη με τον Roy Mustang ήταν αρκετά βαθιά και θα έπαιρναν αρκετό καιρό για να επουλωθούν.

-Λοιπόν? Έτοιμος για μια νέα περιπέτεια??
-Πού πάμε?
-Δε σου λέω, είναι μυστικό. Απλά άραξε.
-Θα κοιμηθώ και μετά θέλω πλήρη αναφορά για το πού πάμε. Κατανοητός?
-Φυσικά και όχι... λοιπόν θα ρίξω κι εγώ έναν υπνάκο κι όπου βγούμε.
-ΤΙ ΛΕΣ ΡΕ!!! Έχε το νου σου στην πορεία μας!
-Ξέρω που πάμε. Άντε τα λέμε αύριο. είπε και έκλεισε τα μάτια του.
Ακολουθώντας το παράδειγμά του, κοιμήθηκα. Το ταξίδι στην Loguetown ήταν πολύ κουραστικό. Ήλπιζα το επόμενο νησί που θα πήγαινα να ήταν για ξεκούραση, γιατί απ'τις πολλές μάχες δε θα ήμουν σώος για πολύ ακόμα.

[Τέλος]