[ΤΕΛΟΣ]Morning after dark.....

Εκεινος καθησε λιγο σκεπτικος στο παραθυρο που ηταν διπλα του και εμοιαζε να ειναι προβληματισμενος. Μηπως ειχε γινει κατι στο νησι και δεν το ειχα παρει πρεφα?Μαλλον ο Destro ειχα πραγματι σκοπο να κανει ζημια στον Moria χωρις να υπολογησει τιποτα....
-Εννοεις τον Destro....μαλιστα...ωστε εσυ εισαι ο λογος που εφυγε τοσο γρηγορα απο το πλοιο μου....
-Αρα δεν ειναι εδω....τοτε δεν εχεις τιποτα να φοβηθεις απο εμενα....
-Το προσωπο σου μου ειναι γνωριμο ομως...σε εχω ξαναδει....?
-Λεγομαι Black Luster....
-Αααα το αγορι που βασανιζει το τελυταιο διαστημα ενδιαφερον....οπως
εδνιαφερον ειναι και οτι εχεις και ενα ακομα ατομο μαζι σου....ki shi shi shi shi!
Αμεσως το βλεμμα μου πηγε στην Βιολεττα, η οποια ακομα κοιτουσε τον Moria και μαλιστα με νευριασμενο υφος.Ουσιαστικα του ειχαμε σωσει το τομαρι και αυτος ηταν προθυμος οχι μονο να μας προδωσει, αλλα και να μας σκοτωσει.Αν προσπαθουσε να κανει κατι που ηταν εναντιον μας, θα φροντιζα να τελειωνα εγω την δουλεια του Destro...

Φοβομουν οτι θα το ελεγε αυτο καταλαβα τι εννουσε ο Ryuma πριν.Ισως ειχα κανει το μεγαλυτερο λαθος της ζωης μου το οτι ηρθα ειρηνικα προς το μερος του Moria, αλλα τωρα πλεον ηταν ηδη αργα.Τον κοιταξα με νευριασμενο υφος...
-Προσεχε τι θα κανεις....δεν σημαινει επειδη ειπα οτι δεν θα σε αντιμετωπησω.... οτι αν μου κανεις κατι δεν θα αντιδρασω....
-Σε βαζω σε ενα δυλιμα....θα παρω και τις 2 σας σκιες....αν σε πιασω θα ηταν ενας τροπος να παρω πισω την θεση μου...αλλα επειδη ειμαι καλος και δικαιος ...θα σου δωσω την μια πισω...τις επιπτωσεις αν σου παρω την σκια και ξημερωσει πανω κατω πρεπει να τις ξερεις....επιπλεον αν παρεις την μια σκια η αλλη θα γινει δικη μου...ki shi shi shi shi!
-Μην παιζεις με την υπομονη μου Moria....δεν θες να παιξεις αυτο το επικυνδυνο παιχνιδι...
-Μικρε εισαι λιγος για εμενα....τωρα ακουω...ποια σκια θες πισω....
Ξαφνικα απο εκει που πηγα να μιλησω και να πω οτι ηθελα πισω την σκια της Βιολεττας, μια φωνη απο πισω μου και ειπε..."δωσε πισω την σκια του Luster..." και γυρησα αμεσως προς τα πισω.

Η Βιολεττα κοιτουσε τον Moria και δεν ειχε τραβιξει το βλεμμα της απο πανω του.Η φωνη που ειχα ακουσει ηταν δικη της....
-Πολυ καλα...Luster....η σκια σου ειναι δικη σου...και η σκια της Βιολεττας εξαφανιστηκε απο προσωπου γης.Δεν μπορουσα να το πιστεψω οτι ηταν η δευτερη φορα που εμπαινε μπροστα στον θανατο αντι για εμενα.Ειχα υποχρεωση να την προστατεψω και αυτη δεν εκανε τιποτα για εκεινη.Ποσο ομως θα μπορουσε να συνεχηστει αυτο?Ηταν ηδη αργα για να μπορεσουμε να κανουμε κατι και τοτε ξαναγυρησα το βλεμμα μου στον Moria ο οποιος εδειχνε αρκετα ευχαριστημενος με την σκια που ειχε παρει...
-Δωσε την σκια πισω Moria...μην προκαλεις την μοιρα σου....
-Θα παρω την σκια για την πορτα που πριν λιγο κατεστρεψες....τωρα εχετε περιπου 1 λεπτο για να φυγετε....δεν θελω να σας βλεπω αλλο....ki shi shi shi shi!
Τοτε ηρθε διπλα μου o Ryuma και μου ψυθιρισε στο αφτι..."Θα εχεις την ευκαιρια σου....πρεπει να περιμενεις λιγο πρωτα, αλλιως μπορει να χασεις και την ζωη σου αλλα και την σκια της αγαπημενης σου.Ας μην προκαλουμε αλλο την κατασταση γιατι πιστεψε με δεν μας συμφερει...ειναι παρα πολλοι και υπαρχουν και ακομα περισσοτερα Zombie πανω σε αυτο το πλοιο...

Για αλλη μια φορα ημουν αναγκασμενος να υποχωρησω.Το μονο που ευχομουν ηταν να μην τα εκανα ακομα πιο σκατα τα πραγματα.Το βασικο ερωτημα ηταν ποσο πιο σκατα θα μπορουσαν να γινουν.Πλεον τα πραγματα ειχαν αγριεψει και το ιδιο και εγω.Δεν εβλεπα την ωρα και την στιγμη να σαπιζω στο ξυλο τον Moria και κανεις δεν θα μου στερουσε αυτο που πραγματικα αγαπουσα με ολη μου την καρδια....
-Tοτε θα εχουμε περισσοτερα να σκοτωσουμε....
-Δεν ειναι τοσο απλο...ας φυγουμε...αλλιως δεν θα εχεις ουτε την ευκαιρια να την σωσεις...
Αρχησαμε σχεδον να τρεχουμε για να φυγουμε κοντα απο το καστρο και υστερα απο λιγο βρισκομασταν και παλι μπροστα στον πυργο του Ryuma.Μπηκαμε μεσα και ανεβηκαμε πανω χωρις να πουμε κουβεντα.Αρχησα να σκεφτομαι τοτε πως θα μπορουσα να διορθωσω την κατασταση η ο οποια με πιεζε τοσο πολυ...

Λογικα αν νικουσα τον Moria θα τον αναγκαζα να παρω πισω την σκια της Βιολεττας με καθε τιμημα.Οπως ειχε πει ο Ryuma επρεπε να μαθω περισσοτερα για αυτον.Δεν μιλουσε κανεις και η κατασταση ηταν αρκετα σοβαρη, ειδικα για εμενα και την Βιολεττα.Εκεινος πηγε και πηρε ενα βιβλιο απο την βιβλιοθηκη...
-Εεεε χρειαζομαι λιγη βοηθεια εδω...
-Σου ειπα ενα πραγμα...δεν με ακουσες μικρε....ο συγκεκριμενος ειναι καθαρμα ....και πιστεψε με δεν εχει ουτε ιερο ουτε οσιο...
-Ωραια εκανα το λαθος και δεν σε εμπιστευτηκα....τωρα ομως πρεπει να μαθω πως μπορω να τον κανω να δωσει πισω την σκια της Βιολεττας...
-Μπορεις να περιμενεις λιγο...εχε λιγη υπομονη....
Δεν μπορουσα να εχω υπομονη την δεδομενη στιγμη και αν νομιζε κανεις οτι μπορουσα να ειμαι ηρεμος ηταν αρκετα γελασμενος.Αρχησα να σκεφτομαι τα πραγματα απο την αρχη.Το πως εφτασα ως εδω και τι λαθοι εκανα...

Ισως απλα εγω πηγαινα κατυεθειαν προς στο στωμα του λυκου και δεν εβλεπα τα προφανη.Αλλα απο την αλλη δεν ηξερα αν ημουν αρκετα δυνατος για να αντιμετωπησω εναν εχθρο που ειχε του επιπεδο του Shichibukai.Οι επιλογες μου ηταν λιγες και ο χρονος πιεζε...
-Ωραια λοιπον....τι πρεπει να νικησω τον Moria....?
-Μου αρεσει η αποφασηστικοτητα σου...επιπλεον τα παιδια μου μου ειπαν οτι εισαι και ακρετα εξυπνος...και καταλαβες πριν επιβιβαστεις οτι αυτο το μερος δεν ειναι νησι...Κοιτα να χρησιμοποιησεις την εξυπναδα σου στην μαχη...ισως εχεις αυτο που χρειαζεται....
-Λεγομαι Black Luster....και εχω συνολικη επικυρηξη στο κεφαλι μου 400.000.000...επιπλεον ειμαι Commander των Επαναστατων...και εχω πολυ μελλον ακομα μπροστα μου...ας δωσω σε αυτο το γατακι ενα καλο μαθημα...
-Χαχαχαχα....ωραια λοιπον...ας ξεκινησουμε...αλλα για να με νικησεις...ας δωσω ενα ακομα κινιτρο...Αν με νικησεις το Shusui...γινετε δικο σου...αλλιως παιρνω εγω το δικο σου σπαθι...και τοτε κοιταξα με δεος την λεπιδα του...

Δεν ημουν συγουρος στην αρχη, αλλα στην ιδεα να αποκτησω το σπαθι ενος σαμουραι ηταν το κατι αλλο.Αυτο το σπαθι πρεπει να ηταν πνιγμενο στο αιμα και συγουρα ο Ryuma δεν ηταν ο πρωτος ιδιοκτητης του σπαθιου αυτου...
-Δικαιο μου ακουγεται...αληθεια τι σημαινει το ονομα του σπαθιου σου...?
-Χαχα...απο τους λιγους που ρωτανε τα ονοματα των σπαθιων...αλλα μιας και ρωτησες θα σου απαντησω...σημαινει "Καθαρο Φθινωπορινο νερο"... και μιας και ρωτησες θα ηθελα να δω καλυτερα το σπαθι σου...και τοτε του πεταξα προς το μερος σου....
-Αχα....ενδιαφερον πραγματι...εχεις το Meitou Shigure...και χαμογελασε ελαφρα.... ειχα δει αρκετα σπαθια αυτης της κατηγοριας....
Σκεφτηκα οτι ηταν μια ευκαιρια να αποκτησω αλλο ενα σπαθι μιας και εχασα το τελευταιο μου στην μαχη μου με τον Destro καθως με πηγαιναν προς Impel.Σηκωθηκαμε και οι 2 και πηγαμε στις δυο ακρες του δωματιου και καθησαμε αντικριστα.Η Βιολεττα καθησε διπλα στο παραθυρο του δωματιου, σε μερος που δεν θα απειλουνταν.

Αναρωτηθηκα αν επρεπε να χρησιμοποιησω την δυναμη του φρουτου μου.Αν ηθελα να εχω δυναμεις για να αντιμετωπησω τον Moria δεν θα επρεπε να δωσω το 100% μου σε αυτην.Κοιταξα προσεχτικα τον αντιπαλο μου, ο οποιος ορμησε με εκρηκτικη ταχυτητα προς το μερος μου περιστρεφοντας το σπαθι του στο χερι του...
-Για να δουμε...μπορεις να με νικησεις?...και προσπαθησε να κοψει αλλα τελευταια στιγμη απεφυγα την λεπιδα του.Ξαφνικα ακουσα εναν δυνατο ηχο ο οποιος ερχοντα απο τοιχο του δωματιου.Η λειπιδα του Ryuma ειχε αφησει μια τεραστια ρογμη στον τοιχο σε σημειο που νομιζε κανεις οτι ηταν κομμενος...
-Ωραια λοιπον...ας παιξουμε κανονικα...μπορει να μην εχω τις ικανοτητες ενος σαμουραι....αλλα δεν θα κατσω να τις τρω...
-Τι εννοεις?
-Αυτο θα εχει πλακα....ειπα ηρεμα ενω χαμουγελουσα...Με την ωθηση του καπνου πεταχτηκα προς το μερος του σχεδον με την ιδια ταχυτητα που ειχε ερθει και εκεινος προς το μερος μου και προσπαθησα να τον χτυπησω αλλα απεκρουσε το χτυπημα μου...

Γνωριζε ηδη οτι ειχα με το μερος μου την δυναμη του καπνου, οποτε δεν ειχα τιποτα να κρυψω.Τωρα απλα ηταν θεμα χρονου και το ξεραμε και οι 2 το συγκεκριμενο.Θα μπορουσα φυσικα να αφηνω καθε χτυοημα του να περναει απο μεσα μου, αλλα πλεον αυτο δεν θα ηταν και τοσο δικαιο.Στην αναγκη ομως να σωσω την σκια της Βιολεττας θα εκανα το οτιδηποτε.Δεν μου αρεσε η πρωτοβουλια που πηρε και να δωσει την σκια της για την δικια μου αλλα πλεον ηταν ηδη αργα για να κανω κατι για αυτο.Ο μονος τροπος ηταν να νικησω τον Moria και να παρω πισω την σκια της και να φυγουμε απο εδω.Τελικα εκανα μεγαλη βλακεια που δεν εμπιστευτηκα τον Ryuma και μου ειχε δωσει ενα καλο μαθημα.Βεβαια ηξερε και ο ιδιος οτι να εμπιστευτω καποιον που δεν ηξερα δεν ηταν ευκολο.Το θεμα τις εμπιστοσυνης ηταν παντα ενα μεγαλο ρισκο που θα επρεπε να παρει κανεις αρκετες φορες στην ζωη του.Τωρα πλεον ομως δεν ειχε νοημα...

Στην παρουσα φαση ομως δεν ειχα πολλες επιλογες.Προς το παρον επρεπε να κερδησω αυτη την μαχη και να καταλαβω τι ειχε σκοπο να μου διδαξεις ο Ryuma.Η μαχη ηταν δυσκολη και σκληρη και εβαζε ολη του την δυναμη σε καθε του χτυπημα.Ηταν ενας πραγματικος Σαμουραι o οποιος εβαζε την ψυχικη του δυναμη μεσα στο σπαθι.Ευτυχως δεν ειχα κουραστει ιδιαιτερα και προσπαθουσα τα χτυπηματα μου να ειναι εξισου δυνατα, γρηγορα και θανατηφορα...
-Μονο αυτο εχεις μικρε?....τι σοι ξιφομαχος εισαι?
-Καλο το κολπο σου...αλλα πλεον κανεις δεν με τσαντιζει στην μαχη....
-Περασες το πρωτο μαθημα με επιτυχια...για να δουμε τι αλλο εχεις...
-Ισως εκπλαγεις...ή τουλαχιστον θα προσπαθησω...
-Ακριβως μικρε...μην υποσχεσαι κατι που δεν μπορεις...οπως μην υποσχεσαι οτι θα την σωσεις....οταν ακομα δεν εισαι συγουρος οτι εχεις την δυνατοτητα...
Αμεσως σταματησα να πολεμαω και γυρησα το βλεμμα μου προς την Βιολεττα, η οποια ειχε κατασμενο το κεφαλι της και κοιτουσε αλλου...

Αμεσως ηρθε ενα δυνατο χτυπημα απο τον Ryuma το οποιο δυσκολευτηκα αρκετα να απεκρουσω και το αποτελεσμα ηταν να με πεταξει αρκετα μακρυα και τα καταρευσει ενας τοιχος απο πισω μου.Κοιταξα πανω και καταλαβα σχεδον αμεσως το λαθος μου...
-Δευτερο σημαντικο μαθημα...κανεις δεν μπορει να κρινει και να κανει να πας πισω...οτι γινετε γινετε και δεν μπορεις να τα αλλαξεις.Επιπλεον αν κατι το θελεις πραγματικατιποτα δεν μπορει να κανει να λιγησει...η θεληση σου ειναι αυτη που θα σε κραταει μικρε...
-Και αν δεν εχω απλα την δυναμη?
-Οσο εισαι ζωντανος θα μπορεις να πολεμησεις....παρε θεση μαχης και ασε τις κλαψες.Εχεις ακομα ωρες για να την σωσεις!!Κια τωρα το τελευταιο μαθημα...εμπιστευσου τις αισθησεις σου,ακομα και αν ο αντιπαλος σου ειναι ετοιμος να σε εξοντωσει και να σε ξεκοιλιασει....και τοτε σκεφτηκα απο μεσα μου, οτι αν δεν μπορουσαμε να σωσουμε αυτους που αγαπαμε, τοτε για τι αξιζει να ζουμε?

Σηκωθηκα και πηρα το σπαθι μου, πιανοντας την λαβη του αρκετα δυνατα.Κοιταξα τον Ryuma καταματα και στην συνεχεια εκλεισα τα ματια μου...
-Ετοιμασου για την τελικη μου επιθεση...δεν θα σου δειξω ελεος....αλλα εγω εμεινα χαλαρος κρατοντας παντα το σπαθι μου και εχοντας κλειστα στα ματια μου.Ενοιωσα τα πεταγμα που εκανε και καθε κλασμα του δευτερολεπτου ερχοταν πιο κοντα μου αλλα για καποιο λογο δεν φοβομουν.Μπορει να μην ημουν Σαμουραι ,ημουν ομως ερωτευμενος και κανεις δεν θα με σταματουσε γιατι απλα το συναισθημα αυτο ηταν πανω απο ολα τα αλλα.Στηριχτηκα στο ενα μου ποδι και ετοιμαστηκα για να κανω την επιθεση μου.ο Ryuma ηταν πιο κοντα απο ποτε μου και καταλαβα οτι τωρα επρεπε να βαλω τα δυνατα μου.Θα μπορουσα να γινω καπνος και να το αποφυγω αλλα δεν για καποιο λογο ημουν τοσο συγουρος οτι θα τα καταφερνα....
-Ή τωρα ή ποτε....FINAAALLLL.....και τοτε εκανα ενα πεταγμα προς τα μπροστα εχοντας παντα τα ματια μου κλειστα εχοντας εμπιστοσυνη στις αισθησεις μου ....SEEENNN...και εβαλα το σπαθι μου πισω στην θηκη μου καθως περνουσα πισω απο τον Ryuma.Πεταχτηκε λιγο αιμα απο το αριστερο μου μπρατσο και εβγαλα ενα μουγρκιτο....

Σχεδον αμεσως γυρησα προς τον Ryuma.Ακομα και αν του ειχα κανει ζημια δεν θα μπορουσα να την δω επειδη ακριβως ηταν Zombie, αρα δεν ειχε και αιμα. Εκεινος ομως ειχε μεινει ακινητος και κοιτουσε τον τοιχο λογικα. Κλασματα δευτερολεπτου αργοτερα τον ακουσα να χαμογελαει και μαλιστα εντονα. Σκεφτηκα οτι ή του ειχα κανειτρομερη ζημια ή δεν του ειχα κανει απολυτως τιποτα.Εκεινος γυρησε προς το μερος μου και ειδα τα πολλαπλα σκισιματα που ειχα κανει πανω στον μανδυα του....
-Εισαι αξιος να συνεχησεις τον δρομο σου μικρε...εχεις αρκετη θεληση μεσα σου...το Shusui ειναι δικο σου.Ειναι ενα απο τα κορυφαια σπαθια...και εχει αρκετη δυναμη για καθε χτυπημα.Πηγαινε σπασε τα μουτρα του Moria και κανε με περιφανο.Απολαυσα τα μαθηματα που σου εδωσα και ειχα χρονια να δοκιμασω καποιον στην μαχη.Σε ευχαριστω που μου εδωσες αυτη την χαρα και την τιμη...
-Υποσχομαι να μην σε απογοητευσω...και τοτε μου πεταξε το σπαθι προς το μερος μου.Ηταν αρκετα βαρυ σε σχεση με ολα οσα ειχα παρει στα χερια μου στο παρελθον αλλα τα χτυπηματα που ειχα δει οτι μπορουσε να κανει ηταν εκπληκτικα και τρομερα....

Τοτε αφου κρατησα το σπαθι με το αλλο μου χερι κοιταξα τον Ryuma.Καπου εδω θα ηταν συγουρα τα σημειο του αποχαιρετισμου.Μπορει να μην τον ηξερα καλα, αλλα ειχε κερδησει τον σεβασμο μου....
-To πνευμα μου ως σαμουραι θα ειναι για παντα με αυτο το σπαθι...και τοτε ο Ryuma επεσε κατω και μια σκια βγηκε απο μεσα του.Αμεσως πηγαν διπλα του οι 2 μαθητευομενοι του και αρχησαν αν βγαζουν κραυγες καημου.Μπορουσα να τους καταλαβω για ξερω πως ηταν να χανεις τον οποιο ειχες πανω απο ολους.Ετσι ειχα χασει και τον πατερα μου και ευτυχως που τοτε ημουν και μικροτερος και δεν καταλαβαινα και πολλα.Το να εχανες ενα αγαπημενο σου προσωπο συγουρα σε εκανε να πεσεις κατω, αλλα επρεπε και να σηκωθεις.Θα μπορουσα ομως να το κανω αυτο αν εχανα την Βιολεττα?Στα λογια ημουν καλος, αλλα καποιες φορες στις πραξεις υστερουσα και αυτο δεν θα μου εβγαινε σε καλο.Θα μπορουσε ακομα και να με τρελανει....

Στο μυαλο μου ηρθαν μερικες σκηνες απο την μερα που τον εχασα και θυμαμε το ποσο στεναχωριμενος ημουν.Τωρα ομως επρεπε να κανω κατι αλλο πρωτα και να βγαλω αυτες τις σκεψεις απο το μυαλο μου...
-Ο δασκαλος θυσιαστηκε για εναν σκοπο....ας φροντησουμε αυτος ο σκοπος να μην παει χαμενος.Ας δωσουμε ενα γερο μαθημα σε αυτο τον μπασταρδο...
-Ειναι πολλοι περισσοτεροι απο εμας....τι σε κανει να πιστευεις οτι εχουμε ελπιδα εναντια σε εναν στρατο Zombie...?
-Ο Moria αμα δει οτι χανει εδαφος θα κανει τα παντα για να νικησει...αυτο μπορει και να τον αποδυναμωσει....
-Καταλαβα τι εννοεις...αλλα καλυτερα να προετοιμαστουμε καταλληλα για μια γερη επιθεση...
-Εσεις ειδατε μονο μια απο τις επιθεσεις μου....δεν εχετε δει τι μπορω να κανω...και για τι ειμαι ικανος...
-Εχεις ενα αξιο πολεμιστη μεσα σου...κοιτα να τον φερεις στην μαχη....και χαμογελασαν και τα 2 Zombie....

Οσα επρεπε να υπωθουν υπωθηκαν και αυτα που επρεπε να πουμε τα ειπαμε. Τωρα πλεον ηταν καθαρα θεμα θελησης και τυχης για να πετυχουμε τον σκοπο μας.Μου εκανε εντυπωση η ψυχικη τους δυναμη.Πριν απο λιγο ειχα σκοτωσει τον δασκαλο τους και τωρα ηταν προθυμοι να συνεργαστουν μαζι μου...
-Λοιπον μπορει να χρειαστει αν τα βαλουμε με ολοκληρο το το νησι...τιποτα ομως δεν μας σταματαει....
-Ας μην κανουμε βιαστηκες κινησεις...εχουμε χρονο ακομα....
-Κοπελια αυτος ο νεαρος ειναι το αγορι σου....?
-Ναι ειναι...αλλα τωρα τελευταια τα χανει λιγο....και ηρθε και με αγκαλιασε...
-Τα σημερινα παιδια τα εχουν χαμενα....
-Το συγκεκριμενο παιδι ειναι λιγο ερωτοχτυπημενο...θα του επιτρεψετε ομως να ετοιμαστει....εχω μια σκια να παρω απο εδω...και γυρησα το βλεμμα μου στην Βιολεττα...
-Ουτε να το σκεφτεσαι....και κατεβασα αμεσως το κεφαλι...

Τσαντιζομουν οταν δεν προσεχε τον εαυτο της και ενω ηξερε οτι εγω δεν θα δεχομουν κανενα χτυπημα λογο της δυναμης του φρουτου μου.Επιπλεον ειχα σκεφτει καποια νεα κολπα για την μαχη αυτη και ηταν μια ευκαιρια να τα δοκιμασω.Δυστυχως δεν ειχα την ευκαιρια με την μαχη μου με τον Destro γιατι απλα δεν προλαβα.Δεν περιμενα οτι θα υπηρχε μαχη που δεν θα ειχα την ευκαιρια να δωσω το 100% σε μαχη.Αυτο απο την μια ηταν καλο γιατι σε μελλοντικη μαχη θα ειχα την δυνατοτητα να του μεγαλυτερη ζημια.Περασα στην ζωνη μου και τα 2 μου σπαθια και γυρησα προς τους υπολοιπους....
-Παμε να κανουμε μια μικρη επισκεψη...
-Το εχεις παρει στην πλακα μικρε?
-Οχι απλα προσπαθω να μην σκεφτομαι τα χειροτερα...στην παρουσα φαση δεν βοηθαει.Προτειμω να μην ειμαι προσγιωμενος στην φαση αυτη...
-Εχεις ενα δικιο...αντε παμε...Οτι και να ηταν θα προσπαθουσαμε να δωσουμε τον εαυτο μας στην μαχη.Ολοι ειχαμε να αποδειξουμε κατι και ο καθε ενας πολεμουσε για διαφορετικο σκοπο.Εγω ημουν επικεντρωμενος στον σκοπο μου...

Στα επομενα λεπτα βρισκομασταν ηδη εξω απο το απο τον πυργο και στρεψαμεολοι τα βλεμματα μας προς το καστρο.Με το σκοταδι να το τυλιγει εμοιαζε να ειναι ακομα πιο τρομακτικο...
-Κυριοι και κυριες...συντομα θα κανουμε οτι πιο τρελο καναμε ποτε....τελευταια λογια πριν ξεκινησουμε?
-Μπα
ειμαι μια χαρα...δεν ξερω για τους αλους....αλλα νομιζω οτι πρεπει να
ηρεμησουμε....ας παμε...μια σκια που ειναι αν βγει ας βγει...
-Κανονικα μια ψυχη που ειναι να βγει δεν ειναι η παροιμια...?
-Ναι αλλα δεν ταιριαζει στην περισταση...ειπα χαλαρα κανοντας μια γκριματσα και στην συνεχεια αρχησαν να γελανε ολοι.Σε τετοιες στιγμες το γελιο ηταν αυτο που μας κρατουσε.Ποιος ξερει τι θα συναντουσαμε μεσα στο καστρο και τι απο αυτα θα μπορουσαμε να αντιμετωπησουμε.Το μελλον ηταν αβεβαιο και ισως να μην ξαναβλεπαμε ο ενας τον αλλο, αλλα το συγουρο ηταν οτι πεφταμε πανω στην μαχη....

Περισσοτερο ανησυχουσα μηπως παθει τιποτα η Βιολεττα μιας και δεν ειχε καποια δυναμη με το μερος της και δεν ηξερα αν ειχε σχετικες γνωσεις πανω στην μαχη.Σκεφτηκα το ενδεχομενο να μην καταφερνα να την σωσω και να μας εβρισκε το πρωινο φως.Δεν θα αντεχα στην ιδεα να παθει κατι τετοιο.Την αγαπουσα και δεν ημουν ακομα ετοιμος να την αποχωριστω....
-Ποσες ωρες εχει μεχρι να ξημερωσει?
-Σε ενα 5 ωρο περιπου....προσπαθησε να μην το σκεφτεσαι...δεν σε βοηθαει η πιεση...δεν σε βοηθαει να σκεφτεσαι καθαρα...
-Ξερεις αρκετα καλα οτι δεν ειμαι ετοιμος να σε χασω και δεν θελω ουτε να το σκεφτομαι...
-Εχουμε περασει και αλλα...θα περασει και αυτο...
-Βιολεττα περιμενε...προχωρηστε παιδια....μισο λεπτο θελω...και οι 2 πολεμηστε προχωρησαν...
-Οσο καθυστερουμε τοσο χρονο χανουμε...
-Το ξερω...απλα θελω να ξερεις κατι πριν συνεχησουμε....οταν ξεφυγουμε απο εδω να ξερεις οτι θα απομονωθουμε για ενα διαστημα...γιατι θελω να ηρεμησουμε ...το εχω τοσο αναγκη...
-Τι εχεις παθει εσυ μικρουλη...?

Της ανοιγομουν αυτη την φορα περισσοτερο απο ολες τι αλλες φορες.Δεν ημουν συγουρος για αυτο αλλα εγω την εμπιστευομουν περισσοτερο απο καθε αλλο ατομοτωρα πλεον.Μου εχει σταθει σε στιγμες, οπου συνηθως δεν με στηριζε κανεις.Δεν μπορουσα να την αφησω να φυγει ετσι απλα απο την ζωη μου.
-Οταν με επιασαν...ησουν το ατομο το οποιο ενοιωθα περιεργως συνεχεια διπλα μου....
-Θα ειμαι παντα διπλα σου...οταν σε επιασαν ενοιωσα να χανω την γη κατω απο τα ποδια μου....δεν μου ηταν λιγο...εισαι το μονο αρσενικο που μου εχει φερθει καλα...και μου πηρε αρκετο καιρο να συγουρευτω....περασες αρκετες δοκιμασιες για να με πεισεις...τωρα ασε τις κλαψες...και παμε...γιατι απλα μαζι δεν μπορει να μας νικησει κανεις....και τοτε με χαιδεψε στο μαγουλο και με φιλησε...
Στην συνεχεια προσωρουσαμε μαζι με τους υπολοιπους με στοχο το καστρο.Δεν θα καναμε αισθητη την παρουσια μας ετσι απλα και ημουν ετοιμος για να κανω το οτιδηποτε. Αυτο που δεν ηεξρα ηταν τι δυναμεις ειχε με το μερος του ο Moria.Αποκλιεται να στηριζοταν στην δυναμη του και σε εναν στρατο απο Zombie....

Λογικα θα επρεπε να ειχε και αλλους δυνατοτερους με το μερος του.Οτι δεν ηξερα ή δεν ειχα δει με τρομαζε, οπως το αντιμετωπησω εναν Admiral και ενα πρωην Shichibukai.Τελικα η ζωη ηταν πολυ μικρη για να μην την ζει κανεις εντονα.Η διαφορα ηταν ποτε θα διαλεγες εσυ να τελειωσει το ταξιδι σου, γιατι απλα εμεις καθοριζαμε την μοιρα μας και ουδεις αλλος.Η Βιολεττα ειχε δικιο, ηταν η ωρα να παρω την ζωη μου στα χερια μου.Αν και αυτη την φορα επρεπε να παρω την ζωη καποιου αλλου στα δικα μου.Γυρο απο το καστρο υπηρχαν αρκετοι Zombie στρατιωτες αλλα ειλικρινα πιστευα οτι με μερικους ανεμοστροβιλους καπνου θα μπορουσα να τα αποθυσω.Λογικα ο Moria ειχε μοιρασει τις σκιες του σε αυτα τα αθλια σωματα για να προσεχουν την περιοχη και να φτιαξουν αμεσα την πορτα του καστρου.Αν ο ανεμοστροβυλος μου εδιωχνε τα Zombie λιγοπιο μακρυα απο τι θα επρεπε, δεν θα ειχε προσβαση στις σκιες τους και ετσι θα ηταν ακομα πιο αδυναμος.

Ηταν ενα καλο σχεδιο και το μελετουσα για αρκετα λεπτα μεσα στο μυαλο μου και αοφυ συγουρευτηκα οτι το αποτελεσμα θα ηταν καλο το μετεδωσα και στους υπολοιπους, αλλα δυστυχως αυτοι ηταν αντιθετοι γιατι ετσι χαναμε τον εφνιδιασμο.Ανα πασα ωρα και στιγμη ο Moria μπορουσε να παρει τις σκιες των 2 συμπολεμιστων μου και θα εμενα μονος μου με την Βιολεττα,αν και δεν ειχα προβλημα.O Moria θα το εκανεαυτο ουτως ή αλλως οποτε ηταν χαμενη υποθεση.Θα ηταν πιο σωστο να κανουμε περισσοτερη ζημια τωρα που μπορουσαμε, αφου οι σκιες ηταν η πηγη δυναμης του Moria...
-Ειναι σκετη αυτοκτονια...εισαι συγουρος...?
-Κοιτα ουτος ή αλλως τα λεπτα μας ειναι μετριμενα γιατι ο Moria μπορει να παρει τις σκιες μας.Οσο ειμαστε ορθιοι θα μπορουμε να τον βοηθησουμε και ετσι θα κανουμε και περιφανο τον δασκαλο....εχει δικιο ο Luster...ας κανουμε μια μαζικη επιθεση και ας γινει οτι ειναι να γινει...
-Και αν δεν πετυχει?
-Τοτε θα συνεχησουμε να προσπαθουμε μεχρι να τα καταφερουμε.Αυτα τα Zombie ειναι απλα μεζεδακια για μενα.Πιο πολυ με ανησυχουν τα υψηλοβαθμα μελη που θα υπαρχουν αναμεσα σε αυτους...

Εκεινη την στιγμη τα 2 Zombie γυρησαν τα κεφαλια τους και στην συνεχεια τα κατεβασαν κατω.Ηξεραν γιατι πραγμα μιλουσα και αν μου εδιναν τις πληροφοριες που ηθελα το εργο μου θα γινοταν πιο ευκολο και θα τελειωνα και μια ωρα αρχητερα.Οποτε αφου μπορουσαν να μου τις δωσουν τις πληροφοριες αυτες ηταν καθαρα κερδος οχι μονο για εμενα, αλλα για ολη την ομαδα...
-Εχεις ενα δικιο....ο Absalom και η Perona θα κανουν τα παντα για να σε σταματησουν....και ειναι και οι 2 χρηστες φρουτου...ειναι αρκετα δυνατοι...
-Ποσο δυνατοι και τι δυναμεις εχουν?
-Ειναι περιεργη η δυναμη τους...και δεν εχουμε δει να την χρησιμοποιουν τακτικα γιατι απλα ολα αυτο το διαστημα τα μονα ατομα που ερχονταν ηταν Marine...οι πειρατες δεν εκανα το αστειο να ερθουν εδω ουτε για πλακα....
-Δεν με βοηθαει πολυ...τι ξερετε εστω για αυτους?
-Ο Absalom εξαφανιζεται ανα πασα ωρα και στιγμη....ενω μπορει να ειναι μπροστα σου μπορει να εξαφανιστει....οσο για την Perona...κανει αρκετη παρεα μεπνευματα και φαντασματα....και καποιες φορες ειναι σαν να ελεγχει...δεν γνωριζουμε κατι περισσοτερο...
-Μαλιστα...μου εδωσες μερικες ιδεες για το τι δυναμη θα μπορουσε να εχει το καθε φρουτο....
-Ευχομαι να βοηθησα....τωρα ας εφαρμοσουμε το σχεδιο....

Ηταν κατι σαν ταξιδι χωρις να σημαινει οτι θα υπηρχε και γυρισμος.Αρχησαμε να προχωραμε αργα και σταθερα για να μην κινησουμε υποψιες και προδωσουμε απο την αρχη την θεση μας και τους σκοπους μας.Τα 2 Zombie ηξεραν καλα να γινονται ενα με το περιβαλλον τους και αυτο το μερος τους εκανε να κρυβονται ακομα καλυτερα.Εγω κρυβομουν ειτε αναμεσα στους θαμνους ειτε πισω απο δεντρα και ειχα παντα απο πισω μου την Βιολεττα, η οποια με βοηθουσε αρκετα σε περιπτωση που μας εβλεπαν.Οταν φτασαμε στα ορια του καστρου σταματησαμε και παλι.Ηταν κατι σαν νεκρη ζωνη, αφου δεν ειχε ουτε δεντρα ουτε θαμνους ουτε τιποτα.Πλεον ηταν καθαρα θεμα τυχης και εφνιδιασμου.Τα Zombie που εργαζονταν γυρο απο την πορτα του καστρου ηταν αρκετα αποροφημενα για να μας δουν. Εγινα καπνος και χαθηκα απο τα ματια των υπολοιπων.Θα τους καθαριζα στα γρηγορα χωρις να χασουμε χρονο και να μπουμε μεσα στο καστρο.Ευτυχως δεν ηταν πολλα οποτε δεν θα ηταν και ιδιαιτερα δυσκολο να τα βγαλω απο την μεση....

Αν ομως τα σκοτωνα ηξερα οτι θα εβγαιναν οι σκιες τους και θα γυριζαν λογικα στον Moria μιας και ειχε τον πληρη ελεγχο τους.Αυτο θα ηταν ενα προβλημα για να εχουμε τον εφνιδιασμο με το μερος μας.Οπως και να εχει θα εβρισκα κατι και μαλιστα γρηγορα γιατι εχανα χρονο.Θα μπορουσα να κανω οτι εκανα και στο πλοιο μου που εδεσα τα 2 Zombie με τις κουρτινες του δωματιου.Δεν υπηρχε ομως κατι τετοιο εδω κοντα οποτε επρεπε να παω να βρω κατι που να εμοιαζε εστω με αυτο.Αρχησα να τρεχω και ανεβηκα στο πανω επιπεδο.Οταν εστρηψα στον διαδρομο χαμογελασα μιας και βρηκα επιτελους αυτο που ηθελα.Στο πρωτο δωματιο του διαδρομου βρισκοταν μια κρεβατοκαμαρα και πηρα τα σεντονια του κρεβατιου και αρχησα να τρεχω παλι προς τα κατω.Δεν κατεβηκα καν τις σκαλες και απλα εκανα ενα σαλτο και προσγιωθηκα με την μορφη καπνου.Τα Zombie ηταν αρκετα αποροφημενα για να προλαβουν να με δουν και τα περικυκλωσα. Στην συνεχεια αφου τα εδεσα ολα μαζι τα εβαλα μεσα στο καστρο και εκανα νοημα στους αλλους για να ερθουν.Παρ ολα αυτα επρεπε να τα ξεφορτωθω τα Zombie γιατι μπορουσε να τα δει ετσι οπως τα ειχα δεμενα κανεις ανα πασα ωρα και στιγμη....